Ze had geen kracht meer,
haar energie was op.
Haar ogen waren uitgehuilt,
en haar gevoelens hadden lang genoeg geschuilt.
Iedereen dacht dat ze sterk was en bleef,
maar de waarheid is dat ze zwak was en leeg.
Ze schreef neer dat ze geprobeerd had,
dat had ze ook gedaan,
maar die kwelling, die pijn, dat moest stoppen met bestaan.
Ze kon het niet meer volhouden,
al die pijn, daar moest ze van worden verlost,
daarom schreef ze die brief, want voor haar was het dan opgelost.
Had ze maar door hoeveel iedereen om haar gaf,
en hoeveel iedereen haar mist,
want wat ik zeker weet is dat ze zich van keuze had vergist.
