Sterrenstof

[glenovic]

De wind die blies zijn bries
Ongemerkt, ongehoord
Terwijl de zon met zijn stralen scheen
Niet gezien, onverstoord

Klokkenluiders worden aangespoord
Maar tijd staat stil
Klokken tikken verder
Wachtend op een antwoord

Door elkaars armen omklemd
Glinsteringen, rollend naar beneden
Emoties ongeremd
Voldaan aan elkaars smeekbeden

Zijn mond ontluikt zich
Zacht en fluisterend
Voor nu en altijd
Zijn wij één zonder strijd

Haar zacht tedere lippen
Openen als een zomerse bloesem
En met een licht trillende stem
Spreekt ze woorden die niet zullen ontglippen

Voor nu en altijd
Zijn we één zonder strijd
En wanneer we vergaan
Vergaan wij als sterrenstof