Hoe stimuleer je een lezers fantasie?

[CasBuijs]

Ik kom vaak in de discussie waarom boeken beter zouden zijn dan films en vice versa. Ik denk dat ieder ander die deze discussie heeft gehad altijd tot de dezelfde conclusie komen: Hetgeen waar boeken hun voordeel in hebben, is het feit dat ze de lezer zelf, door middel van hun fantasie, de wereld laten invullen. En zolang onze fantasie groter is dan wat we met film kunnen maken, zullen boeken deze voorsprong behouden.

Maar toen begon ik er meer over na te denken, hoe kun je de lezer het beste stimuleren in het gebruiken van deze fantasie? Neem nou een karakter, als je de beschrijving van zijn uiterlijk kort houdt, zullen lezers sneller geneigd zijn zelf hun uiterlijk te verzinnen, maar dan bestaat natuurlijk de kans dat de lezer maar snel een willekeurig figuur pakt. Maar als ik nu vertel dat het karakter in kwestie een ketting van schedels draagt, wat voor beeld krijg je dan? Een stuk specifieker dat is zeker. Een gewelddadig figuur, misschien een psychopaat.

Mijn vraag is dus hoe jullie dit stimuleren? Hoe zorg je ervoor dat de lezer voldoende ruimte heeft om dingen in te vullen, maar wel voldoende informatie heeft om een beeld te vormen dat nodig is om het verhaal te begrijpen?

[Saskjezwaard]

Interessante vraag! Duurde wel een tijdje voordat ik er weer aan dacht dat je die gesteld had, sowwy
Ik heb zelf twee problemen met het voorstellen van personages in mijn hoofd. ik heb er geen precies beeld bij en heb een knappe-personages-in-mijn-verhaal-syndroom. Het eerste zorgt ervoor dat ik zelf als schrijver niet weet hoe mijn personages eruit zien, wat het moeilijker maakt om het over te brengen naar een lezer. Het enige wat ik van mijn personages heb is een bepaalde sfeer, een soort aura, een entiteit. Het zijn de ervaringen, het verleden, het karakter en dat gepropt in een standaard uitziend poppetje dat alleen van de rest verschilt door haar- en oogkleur.
Het tweede zorgt ervoor dat mijn personages moeilijker te beschrijven zijn (wat waarschijnlijk invloed heeft op het eerste probleem), want hoe beschrijf je een knap iemand? Trekken die opvallen zijn vaak de trekken die iemand minder mooi maken.
Bij de meeste boeken die ik lees heb ik trouwens ook maar een vaag beeld van de personages, dus dat ligt gewoon aan mijn gebrek aan mentale verbeelding. Behalve als het een boek is met plaatjes, dan krijg ik er wel een beeld bij. Ik vind het trouwens erg jammer dat boeken voor volwassenen geen plaatjes meer hebben, het kan een verhaal opeens een heel andere sfeer geven :3

Om nu eindelijk antwoord te geven op je vraag: ik los het heel saai op en beschrijf de oog- en haarkleur en, als ze iets opvallends hebben, dat er ook nog bij, en dan hou ik mijn fingers crossed en dan hoop ik dat lezers er een beter beeld bij krijgen dan ik :p Ik ben ook nog eens heel slecht om persoonlijke details te geven aan de outfits die mijn personages dragen, dus dat werkt ook niet echt. Nu ga ik me toch echt afvragen of mensen een goed beeld hebben van mijn personages T_T

Wat me trouwens bij jouw verhaal opviel was dat je echt aandacht schonk aan de details van de outfit die je personages droegen. Volgens mij heb ik een keer opgemerkt dat het me aan animes deed denken, omdat ze dat ook zo zorgvuldig doen. Koester die gave, ik ben er jaloers op :p

[CasBuijs]

Ook mijn excuses voor de late reactie op de jouwe. Ik las hem op vakantie met de slechtste wifi die de wereld ooit gekend heeft en dacht nu dus weer om hem te beantwoorden. Persoonlijk teken ik altijd mijn personages in groot detail, zodat ik een goed beeld heb van hoe ze er uiteindelijk uit moeten gaan zien. De aura's die je bij je personages beschrijft is denk ik wel voldoende voor de meeste karakters, ik gebruik die vaak voor de basis van hoe ze er uit moeten zien, dat bepaald hun postuur en houding. Daarna kies ik zowel kleding als haarstijl die erbij past en iemand merkte eens op dat ik graag vreemde kleuren ogen voor mijn personages neem. Ik herken ook wel een beetje het probleem dat mijn personages per se knap moeten zijn, in ieder geval de hoofdpersoon. Ik denk dat het er een beetje aan ligt dat ik mijn personage altijd een held wil laten zijn, ik heb nog nooit echt een anti-held als hoofdpersoon beschreven.

Maar de echt reden waarom ik deze reactie nog per se wilde schrijven was om je de bedanken voor je compliment, ik heb altijd het idee dat je als schrijver vaak alleen de problemen in je werk kan zien en zelden trots kan zijn op wat je hebt gedaan. Zelfs een klein compliment over de beschrijving van de kleding van de karakters was voldoende om me te motiveren om te schrijven voor de rest van de vakantie!