De speen

[nurias]

Deel 1

Speen was een mooie speen, wit met een kleurige bloemetje voorop.

Speen was net een weekje bij Eef, uitgekozen door haar moeder. Eef was een vier jarig meisje, Speen begreep niet waar het meisje nog een speen gebruikte. Normaal rond de leeftijd van drie jaar of eerder werden spenen weg gedaan, Speen verwachte een baby die hem zal gebruiken. Het was voor het meisje liefde op het eerste gezicht want de Speen werd gelijk gekozen, geen ander speen werd bekeken. Na een lange reis in een plastic tas wordt de speen uit het kartonnen doosje gehaald en eerst uitgekookt. Het was een traumatische ervaring voor de speen, het leek wel op een bubbelbad nemen maar veel heter en pijnlijker.
Eindelijk is het over, de moeder bevestigt de speen aan een witte speenkoord met ook kleurige bloemetjes erop die weer op het vestje gaat van Eef. De speen ervaart het meisje als enthousiast, energie vol en onbezonnen. Het meisje vindt haar speen geweldig en fijn, geen minuut gaat de speen uit haar mond. In de avond gaat de speen van de vest en wordt bevestigd aan de pyjama van het meisje, gelijk weer in haar mond. Bij het tandenpoetsen gaat de speen eruit, maar dan gelijk weer erin. Speen ervaart als het krijgen van een snoepje met een lekkere muntsmaak.
De volgende dag gaat de speen dit keer op een trui van het meisje, echt stevig vast zit de speenkoord niet vast mompelt de speen. Dan trekt het meisje haar schoenen en jas aan, de speenkoord wordt niet aan de jas vastgemaakt maar blijft gewoon aan de trui. Speen krijgt het benauwt onder de jas en het is donker, waarom doet meisje dit keer niet in mij in haar mond denkt speen. Eindelijk licht als de jas weer uit gaat, Speen kijkt om zich heen en ze zijn bij een vreemd gebouw. Met veel vrolijke kleuren en tekeningen, het meisje hangt haar jas op een haakje.
Als Eef in een kring zit ziet Speen meer kindjes van haar leeftijd maar geen een heeft een speen, dat is toch vreemd denkt Speen. Tijdens het spelen en activiteiten valt Speen en zijn speenkoord regelmatig op de grond omdat de speenkoord niet goed bevestigd kan worden aan de trui van Eef. Maar dan weer een keer, maar dit keer pakt Eef niet Speen en zijn speenkoord op maar gaat door met spelen. Hallo daar Eef, hier zijn we roept Speen maar ze horen hem niet. Minuten gaan voorbij en Speen krijgt een angstig gevoel, dan het gehuil van een meisje.
"Ik wil mijn speen," schreeuwt de huilende Eef.
Speen denkt nu wel dat hij en zijn speenkoord snel weer met Eef worden herenigt, maar dan wordt Speen met zijn speenkoord opgepakt. We gaan vast naar Eef die getroost wordt denkt Speen.
"Daar is mijn mooie poppen speen," zegt een meisje die Speen en zijn speenkoord heeft opgepakt.
Tot de schrik van Speen wordt hij in een mond van een pop gepropt en wordt de speenkoord aan een poppen jasje bevestigd. Maar hallo, ik ben niet van jouw pop maar van Eef roept Speen. Maar ook nu weer wordt Speen niet gehoord. Eef huilt en huilt om haar speen maar de juf kan deze nergens vinden.
"Het is toch tijd dat je af gaat van de speen, dat is toch veel meer voor baby's en peuters. Je bent al zo'n grote meid," zegt de juf die Eef troost.
Eef blijft het komende uur verdrietig maar dan langzaam begint ze haar speen te vergeten, Speen en zijn speenkoord beginnen het ergste te vrezen.