She is always happy
She is always laughing
But when she's alone
She's always crying
She's wearing a mask
Nobody knows that she's not happy
That she's so lonely
She's hurting herself
Cut herself with a knive
Look how the blood runs down her arms
Like the tears down her face
She thinks that nobody cares about her
And that no one would miss her if she's dead
Why can nobody see the pain that she feel inside?
Cause She's wearing a mask
and nobody would ever know she's so unhappy
that she has these feelings of suicide
She...
When did everybody stop writing about love? About the birds that are singing in teh morning? About the happy feeling you get when you smell a rose? Why does everybody has to write about pain you feel inside, and suicide..? Like the poem, though.
Sommige dingen zijn niet met woorden te beschrijven.
Wel met gevoelens.
Wel met gevoelens.
Een totaal gemis aan welke inspiratie dan ook maakt het onmogelijk om iets zinnigs te tikken. Wel geprobeert hoor,een mooi positief gedicht over merels ,of over de geur van een roos, vooral eentje uit de tuin die niet zo'n mooi vol hart heeft, maar wel een enorme geur verspreidt, zelfs die parfum d 'amour laat me niet in poezie uitbarsten.
De reden is dat ik het al een hele poos gigantisch druk had. Omdat onder druk werken bij mij meestal tot grotere prestaties leidt, kon ik er tussendoor nog wel eens iets tikken. Maar nu is de rust weergekeerd.
En zakken de prestaties ook tot nul.
Toch loop ik al lang genoeg mee om te weten dat het vanzelf terug komt.
Gewoon een poosje de heg knippen, het gazon maaien, boodschappen doen bij de plaatselijke supermercado, wat kletsen met de buren, desnoods een voetbalwedstrijd kijken, kortom, zet het vooral niet onder druk, want dat helpt niets.
Het is net zo iets als bloemetjes in je tuintje kweken: wat ruimte, water, licht en mest, en dan gaat het vanzelf bloeien!
J++
ps. Dat lelijke roosje, vaal rose, zonder dat prachtig gevulde hart maar met die heerlijke, bedwelmend lekkere geur, daar moet toch wel iets mee te doen zijn ? Vooruit Ezth, make my day!
De reden is dat ik het al een hele poos gigantisch druk had. Omdat onder druk werken bij mij meestal tot grotere prestaties leidt, kon ik er tussendoor nog wel eens iets tikken. Maar nu is de rust weergekeerd.
En zakken de prestaties ook tot nul.
Toch loop ik al lang genoeg mee om te weten dat het vanzelf terug komt.
Gewoon een poosje de heg knippen, het gazon maaien, boodschappen doen bij de plaatselijke supermercado, wat kletsen met de buren, desnoods een voetbalwedstrijd kijken, kortom, zet het vooral niet onder druk, want dat helpt niets.
Het is net zo iets als bloemetjes in je tuintje kweken: wat ruimte, water, licht en mest, en dan gaat het vanzelf bloeien!
J++
ps. Dat lelijke roosje, vaal rose, zonder dat prachtig gevulde hart maar met die heerlijke, bedwelmend lekkere geur, daar moet toch wel iets mee te doen zijn ? Vooruit Ezth, make my day!
J++
Het spijt me zeer, maar ik dicht alleen over mijn gevoelens of in abstracte zinnen. Toch zal ik het voor je proberen...
Mooi, rond, en toch niet perfect.
Een hart van goud en blaadjes van zijde,
maar nog niet helemaal compleet.
Ik breng mijn hand naar mijn gezicht.
Trek de knijper van mijn neus.
Neem een grote teug adem.
Die geur... De roos in zijn volle aangezicht.
Niet wat ik wilde, maar het is iets.
Edit: Het is niets.
Rood, bloeiend en geurend
Alleen, helemaal op zichzelf
Zich zien staande te houden,
in de wrede wereld.
De wind rukt en blaast
Houdt geen rekening
Met het kleine bloempje,
al bijna geknakt.
Dan gaat de storm liggen
De wind trekt zich terug
De warme zon breekt door
En geknakt, maar niet gebroken,
staat daar onze mooie rode roos.
Die vind ik beter. Schrap die ander.
Mooi, rond, en toch niet perfect.
Een hart van goud en blaadjes van zijde,
maar nog niet helemaal compleet.
Ik breng mijn hand naar mijn gezicht.
Trek de knijper van mijn neus.
Neem een grote teug adem.
Die geur... De roos in zijn volle aangezicht.
Niet wat ik wilde, maar het is iets.
Edit: Het is niets.
Rood, bloeiend en geurend
Alleen, helemaal op zichzelf
Zich zien staande te houden,
in de wrede wereld.
De wind rukt en blaast
Houdt geen rekening
Met het kleine bloempje,
al bijna geknakt.
Dan gaat de storm liggen
De wind trekt zich terug
De warme zon breekt door
En geknakt, maar niet gebroken,
staat daar onze mooie rode roos.
Die vind ik beter. Schrap die ander.
Sommige dingen zijn niet met woorden te beschrijven.
Wel met gevoelens.
Wel met gevoelens.