Paarse ogen

[Bellenblaas.x]

Is het een sprookje? Sneller lopen! Een droom? Harder! Of eerder een nachtmerrie? Rennen! Gehijg. Waar ben ik in beland? Bomen, struiken, bladeren. Kijk uit! Het gehijg gaat sneller. Waar komt het vandaan? Uit mij? Wie volgt mij? Ik slaap hè? Knijpen. Dit is niet echt. Au! Paniek. Ik kijk achterom. Grote paarse ogen. Verschrikt stop ik. Die ogen. Zo paars. Zo groot. Zo fascinerend. Elk detail in elk oog zo duidelijk te zien. Elk adertje, elk streepje, elk lijntje, elk stipje. Tranen. De ogen zijn gevuld met tranen. Emotie. Jaloezie. Ogen gevuld met de zonde. Woede. Angst. Geketend door een verleden. Een verleden vol haat. Liefde? Waar is de Liefde? Alles te zien, behalve de Liefde. Het trekt me naar zich toe. Ik wil er heen. Ik wil helpen. Die tranen wegvegen. De Liefde in de ogen brengen. Laat me je helpen. Ik zet een stap. En nog een. De ogen zijn duidelijk te zien. De rest valt weg in een schaduw, maar de ogen springen er uit. Ze lokken me. Ze zeggen me om dichterbij te komen. Om me ze te laten helpen. Om de tranen weg te vegen, om ze de Liefde te geven die ze eigelijk niet verdienen. De ogen zijn vermoeid. Vol met een lijden. Wacht maar! Ik kom er aan! Ik ren en ren en ren. De ogen leken zo dichtbij.
Een lichtje. Een klein vlammetje. Het idee dat iemand ze wil helpen. Een klein blauw vlammetje van hoop. Duidelijk te zien in de ogen. Ik blijf rennen. Over bladeren, door struiken en langs bomen. Takken grijpen me vast. Maar ik ruk me los. Krassen. Krassen in mijn gezicht, krassen op mijn armen, krassen op mijn benen, krassen in die ogen. Ik ben er bijna. Ik voel het. Ik zie het. Ik voel niks meer. Boem! Wie legt hier nou een boomstronk neer? Plat op mijn gezicht. De pijn voel ik niet. Ik probeer overeind te krabbelen. Het lukt niet. Mijn voet zit vast. Ik kijk omhoog. De paarse ogen komen dichterbij. Ik had een monster verwacht. Wat scheelt het? Het blauwe vlammetje is alweer uit. Wetend dat ze niet kunnen worden geholpen door mij. Want ik zit vast. Ik begin te huilen. Het lichaam is nu duidelijk te zien. Voor mij sta ik. Die paarse ogen leggen mijn ziel bloot. Alle emotie's die verstopt zaten komen te voorschijn. De Liefde die ik steeds weer verwaarloos. De hulp die ik mezelf zou willen geven op de manier waarvan ik weet hoe ik het zou willen ontvangen. En als ik om mij heen kijk, zie ik meer mensen. Meer mensen met paarse ogen. Met littekens en krassen op hun ziel. Met verborgen emotie's die moeten worden gevonden door jezelf. En de Liefde die mist.
De paarse ogen gaan weg. En ik? Ik kan niet stoppen met huilen..

[Laura]

Hmm, apart. Opzich wel mooi, er staan een paar fouten in en dingen die ik niet snap, ik begin met de foutjes;

Ik slaap he.

Toen ik he las dacht ik dat je een stuk van een woord was vergeten, toen ik het nog een keer las bedacht ik me dat je hè bedoelde ^^

Ogen gevuld met de zonde.

Volgens mij moet dit gevult zijn ^^

Persoonlijk;

Zo fascinerend.

Ik weet niet hoe oud de hoofdpersoon is, maar ik denk niet zo.. Ik weet niet hoe jij dat hebt

Ik ren en ren en ren.[/qoute]
Ik snap wat je hier wil, maar alsnog vind ik dat minder.

Dit is allemaal persoonlijk hoor, je hoeft er niet iets aan te doen ofzoo
Wat ik niet snap;

Ze leken zo dichtbij. Een lichtje. Een klein vlammetje.[/qoute]
Dat van dat vlammetje snap ik niet o.o

Enneh, ga je nog verder met het verhaal ofzo? Ik heb de indruk dart het hier eindigt o.o

[Bellenblaas.x]

Ik heb die foutjes veranderd. Bedankt!
Ik snap niet helemaal wat je bedoelt wat er mis is met 'zo fascinerend.'
En met dat vlammetje, als je door leest merk je dat het een vlammetje van hoop in de ogen is. Zie je?
Normaal is dit ook niet mijn schrijfstijl met zulke korte zinnen, maar het rolde er vannacht uit.. Ik zit nog te bedenken of ik verder zou gaan. Het is een open einde ja, maar als ik verder zou gaan zou ik dus met lange zinnen en alinea's verder gaan. En niet dezelfde schrijfwijze als ik toen had. En dit probleem heb ik dus vaker, dat ik niet weet hoe ik verder moet gaan... >.<

[marly]

Even gelezen. Op een of andere manier moet je snel lezen bij dit verhaal. Komt in mijn geval doordat je korte zinnen gebruikt en de hoofdpersoon ook erg gehaast is. Soms komt het rommelig over op mij maar je bedoeling is mij wel duidelijk.
Het onderwerp heb je goed gekozen en soms heb je inderdaad dagen dat er zo ineens iets uitrolt.
Ik ben benieuwd naar je andere verhalen.

[Laura]

Ohjaa, dat heb ik even niet goed gevolgd dan In ieder geval een goed verhaal ^^

[x Sanne]

Ogen gevuld met tranen was wel goed.

Ik moet eerlijk zeggen dat dit niet mijn favoriete schrijfstijl is om te lezen; ik vind het erg rommelig. Toch weet je een bepaalde sfeer te scheppen die me wel aanspreekt. Ik ben benieuwd naar de rest van je verhalen

Voor mij sta ik.

Dit snap ik niet helemaal...

[Mirry]

Dag BB!

Ik hoop dat je het niet erg vind dat ik na Laura ook nog een keer je verhaal overloop? Vaak zien twee verschillende mensen ook twee verschillende dingen. En ik zal waarschijnlijk op andere dingen letten dan Laura doet

Het begin van je verhaal is nogal chaotisch en gehaast. Logisch, want dat is je personage ook, maar om het overzichtelijk te houden voor je lezers is het misschien handig om her en der een extra enter toe te voegen. Mensen hebben namelijk de neiging om af te halen wanneer er te veel op elkaar volgt en dat zou zonde zijn Ik ga je verhaal er even bij pakken, want dat maakt het een stuk makkelijker. Dan zal ik aan de hand van citaten laten zien wat ik precies bedoel.

Is het een sprookje? Sneller lopen! Een droom? Harder! Of eerder een nachtmerrie? Rennen! Gehijg. Waar ben ik in beland? Bomen, struiken, bladeren. Kijk uit! Het gehijg gaat sneller. Waar komt het vandaan? Uit mij? Wie volgt mij? Ik slaap hè? Knijpen. Dit is niet echt. Au! Paniek. Ik kijk achterom. Grote paarse ogen.

Ik neem even het begin stukje, want ik denk dat ik daar al heen wat mee kan laten zien. De eerste acht zinnen zijn actie/reactie zinnen, zoals ik ze noem. Geen flauw idee of het een ‘echte’ term is, maar het maakt wel duidelijk wat ik bedoel. Het personage denkt iets en vervolgd daarop met een reactie. Jij doet dit een aantal keer achter elkaar. Voor de overzichtelijkheid van je verhaal is het misschien handig om de acties op te gaan delen. Als volgt:

Is het een sprookje? Sneller lopen!
Een droom? Harder!
Of eerder een nachtmerrie? Rennen!
Gehijg. Waar ben ik beland? Bomen, struiken en bladeren. Kijk uit!
Het gehijg gaat sneller. Waar komt het vandaan? Uit mij? Wie volgt mij?
Ik slaap hé? Knijpen, dit is niet echt.
Au! Paniek! Ik kijk achterom en zie grote paarse ogen.

Je merkt het misschien al, maar ik heb moeite met de korte zinnen. Misschien had je beter meer uit kunnen leggen over het gebeuren? Het is in de ik-vorm, dus daar is ruimte voor. Bijv.

Is het een sprookje? Ik moet sneller lopen, maar vraag het me alsnog af. Is het misschien een droom? Ik ga nog harder lopen. Of is het juist een nachtmerrie? Nu ga ik rennen, ik kan niet anders.
Gehijg bereikt mijn oren en ik vraag me af waar ik ben beland. Ik zie bomen, struiken en bladeren. Ik heb sterk het idee dat ik uit moet kijken. Het gehijg gaat steeds sneller, maar waar komt het vandaan? Maak ik dat geluid? Wordt ik achtervolgd? Door wie?
Dit kan niet echt zijn! Ik slaap hé? Knijp me, dit is niet echt! Au! Ik voelde het toch duidelijk en een vlaag van paniek gaat door me heen. Angstig kijk ik achter en zie grote paarse ogen.

Ik las ergens dat je experimenteerde met de stijl en ik moet zeggen dat ik hem niet buitengewoon geweldig vind Je kunt veel meer in dit verhaal stoppen, maar in plaats daarvan lijkt hij leeg, zonder beschrijving, terwijl dromen juist geweldig zijn in hun eenvoud. Dromen zijn de makkelijkste dingen om te schrijven, omdat je gewoon heel veel informatie in de grote lijnen kunt beschrijven, zonder daadwerkelijk in de details hoeven te treden.

Als je zelf twijfelt of je wel verder wilt gaan, omdat je bang bent dat je verder zult gaan met langere zinnen en andere alinea’s, pas dan gewoon het hele verhaal aan, aan de stijl waarin je graag schrijft? Dat recht is namelijk van jou Ik heb nog één puntje voordat ik er een einde aan ga maken ,want ik denk dat je zelf al heel veel kunt met het verhaal. Even tussendoor, gevuld is met een d, niet alleen staat het niet echt met een t, maar word haalt hem eruit *grinnik*

Wat mij opvalt in de alinea waar die fout in staat, is dat je hier redelijk veel herhaald, waardoor het geheel wat gedwongen overkomt. Bijv.

Elk adertje, elk streepje, elk lijntje, elk stipje. Tranen. De ogen zijn gevuld met tranen. Emotie. Jaloezie. Ogen gevult met de zonde. Woede. Angst. Geketend door een verleden. Een verleden vol haat. Liefde? Waar is de Liefde? Alles te zien, behalve de Liefde.

Ik heb het even bolt gemaakt. Je hebt vier keer, vlak achter elkaar ‘elk’ staan. Twee keer vlak achter elkaar ‘tranen’ en daarna twee keer achter elkaar twee keer ‘verleden.’ En op het laatst drie keer vlak achter elkaar ‘liefde.’ Zoals ik hierboven al zei, het komt wat gedwongen over en niet alleen dat, maar het maakt het geheel ook wat saai. Maar dat is een mening… Je zou zinnen samen kunnen voegen, waardoor de herhaling iets minder word, bijv.

Elk adertje, streepje, lijntje en stipje. Tranen, de ogen zijn ermee gevuld. Met emotie. Jaloezie. Ogen gevuld met zonde, woede en angst. Getekend door een verleden vol haat.
Liefde? Die zie ik niet. Alles is te zien, behalve die ene emotie.

Het word er iets korter van, maar ik denk ook leesbaarder. Meer wil ik op dit moment niet doen. Laat je het me weten als je het veranderd? Ik zou graag zien hoe je het aanpast namelijk, want ik denk dat je er wel iets bijzonders van zou maken

[Darkstar]

Ik vind het leuk dat je een andere schrijfstijl hebt gebruikt dan je normaal doet. Uitproberen met dingen is vaak alleen maar goed. Ik heb ook een keer een verhaal geschreven met alleen maar korte zinnetjes en het is een keer wat anders vind ik. De gevoelens in je verhaal vind ik erg knap gedaan ze komen goed op de lezer over. Ik wist bijvoorbeeld wel meteen dat dat vlammetje een vlammetje van hoop was . Voor de rest weet ik nu even niets, ga zo door !

[Bellenblaas.x]

Wow, wat een reactie Mirry, dankjewel. Maar, ik ga er niks aan veranderen. Ik heb gevuld wel weer terug veranderd naar een d, zoals het hoorde, maar verder doe ik er niks aan..
Zoals Marly zei, je moet snel lezen bij dit verhaal. Alsof je het zelf bent. En Sanne, dat voor mij sta ik. Je verwacht een monster, maar je ziet jezelf. Je eigen ogen met gebroken emotie's.
Ik wist niet dat er zo uitgebreid op werd gereageerd! Haha. Maar Mirry, ik snap wel dat die zinnen die jij zei, hoe ik het zou moeten veranderen mooier en beter staan, maar dat is niet de bedoeling. Maar dat eerst stukje dat je hebt verbeterd, met die lange zinnen. Dat vind ik niet mooi. Dat de hoofdpersoon helemaal verteld wat die moet doen; Ik ga nog harder lopen. / Nu ga ik rennen
In je eigen gedachten zeg je dat eigelijk ook niet. En als je gehaast en op de vlug bent dan heb je ook niet veel tijd om zulke lange zinnen te denken. Snap je?
Ik snap alleen niet wat je bedoeld met gedwongen overkomen, met de woorden die ik herhaalde. Dat was een beetje zweverig verteld, eigelijk..
Ach, het was een experiment en niet de bedoeling om het helemaal over te schrijven in zinnen wat jullie wel aanstaan, wel bedankt voor de tips.

[x Sanne]

Oké

[Lautjuuh]

Leuk verhaal zeg!

[Laura]

Hahaa, ik was al bang dat het misschien tot niet fout was xD Sorry voor de moeite dan, dat was een stomme fout van mij ^^''

[Bellenblaas.x]

Geeft niet joh.. :]
& bedankt Lau!

[§Lisa§]

Een bijzonder verhaal,

Ik ga niet verbeteren, of denken "dit kon anders". Uiteindelijk zou alles wel anders kunnen, maar laat het voor mij maar lekker zo als het is. Ik vind het naamlijk een mooi verhaal, juist doordat het dingen heeft die misschien iets minder mooi lopen (dat is persoonlijk hoor, dat het misschien iets minder mooi loopt). Ik moet je wel eerlijk bekennen dat dit niet het soort verhalen is dat ik altijd zou gaan lezen, maar om het nu zo eens een keer te lezen vind ik cker heel bijzonder em mooi!

Verder vind ik het heel goed dat je expirimenteerd met stijlen.

Ik was eigenlijk wel benieuwt wat jij van het verhaal vind, het is misschien een beetje een rare vraag, maar toch..,

Afgezien het feit dat ik het een heel mooi verhaal vind, vind ik ook dat het geen waar het verhaal over gaat ook heel mooi. De inhoud. Het leuke vind ik ook dat je de inhoud van het verhaal even abstrakt legt als de manier waarom je schrijft. (oke, dat zeg ik misschien een beetje vaag..,)

Liefs Lisa

[Bellenblaas.x]

Bedankt Lisa!
Ik ga het ook niet veranderen. Het kan misschien veel mooier worden met mooie lange zinnen, maar het had iets bijzonders toen het in mij op kwam en dat wil ik niet kwijt raken. Wat bedoel je met wat ik er van vind?
Ik geloof dat ik wel snap wat je bedoelt met dat de inhoud even abstract is als hoe het is geschreven. Ik heb wel het idee dat de gevoelens duidelijk overkwamen, je jezelf ook zo even voelde, of hadden jullie niet dat idee?

[Darkstar]

Iedereen ervaart dat denk ik anders, met gevoelens voelen uit een tekst . Bij mij zijn ze iig. wel goed overgekomen hoor ..

[x Sanne]

Bij mij ook

[§Lisa§]

En bij mij ook

[Imke]

Elja, ik vind het een mooi verhaal. Persoonlijk zou ik er niet aan verder schrijven, soms moet je verhalen gewoon laten eindigen met een open einde, dat is weer eens wat anders.
Ik vind het goed dat je een andere schrijfstijl uitprobeert, daarmee experimenteren kan nooit geen kwaad. Ik vind het soms wel prettig om verhalen met zulke korte zinnen te lezen, dat is weer eens wat anders.
De gevoelens omschrijf je duidelijk en dat maakt het wel mooi. Dat vlammetje vond ik een goed aspect dat telkens terugkwam, mooi om te lezen.
Ik ben heel benieuwd naar meer verhalen van je, al is het maar om te zien wat je gebruikelijke schrijfstijl is! =)

[Bellenblaas.x]

Dan zijn de gevoelens in ieder geval goed overgekomen! Dat vind ik echt fijn!
Dankjewel Imke! Een mooie reactie, ik weet er verder niet veel op te zeggen, sorry, maar echt bedankt allemaal!