I wake up in the morning
And I ask myself
Is life worth living should I blast myself?
Why am I fighting to live if I 'm just living to fight?
Why am I trying to see when there ain't nothing in sight?
Why am I dying to live if I'm just living to die?
I’m tired of fighting with myself
And some days I just wanna quit
why?
vermoeiend om jezelf steeds dezelfde vragen te stellen. Elke keer opnieuw dezelfde vragen, maar nooit met antwoord. Dat kun je op een gegeven moment niet goed meer aan, het put je uit. Maar die vragen wachten op een antwoord, het is niet simpel, maar het is er wel. En jij bent de enige die deze vragen kan stoppen, maar je hoeft het niet alleen te doen.
nee ik weet dat ik het niet alleen op hoe te lossen, maar misschien kan ik ze maar beter niet oplossen en zorgen dat ik die vragen nooit meer hoe te stellen...
ik zie het het gewoon allemaal niet meer zitten, en er is niemand hier die mij nodig heeft....
en dan heeft niemand meer last van mij
ik zie het het gewoon allemaal niet meer zitten, en er is niemand hier die mij nodig heeft....
en dan heeft niemand meer last van mij
Time to move on
Er zijn altijd mensen die jou nodig hebben, maar na zoveel problemen ga je over die mensen en de goede dingen van het leven heenkijken volgens mij...
Everything is worth living. Zelfs het toetsenbord waar je dit op typt. En je ouders, die geven om je. Je bent geen ouder als het je niets uitmaakt of je kind er is of niet. Hoe je ouders zich ook laten zien, ze geven echt om je. En die mooie roos naast je raam, die bloeit voor jou. Alleen maar om jou dag een beetje vrolijker te maken. Maar je staat op het punt om die roos te laten verwelken, zonder dat je er aandacht aan schonk. Dan is al zijn moeite voor niets geweest. Geniet van wat je hebt en je zult zien. 

Sommige dingen zijn niet met woorden te beschrijven.
Wel met gevoelens.
Wel met gevoelens.