Ik hoor de sleutel die in het slot wordt gestoken. De deur gaat open. Hij is niet alleen. Ik hoor twee stemmen die ik niet ken. Het zijn twee meiden. Ik hoor dat ze in de huiskamer gaan zitten. Ik blijf waar ik ben.
Af en toe hoor ik wat gelach in de huiskamer hier naast. Ik hoor de mij zo bekende stem van de jongen die vraagt aan een van de meiden of ze even mee loopt naar de keuken. Aan het antwoord van die meid hoor ik dat ze het een beetje onnuttig vind maar aan de voetstappen te horen loopt ze toch mee. Het wordt erg stil in de huiskamer waar nog een meid moet zitten. Ik hoor de bureaustoel schuiven. Blijkbaar zit zij achter de computer.
Ik hoor zacht geroezemoes in de keuken. Na een tijdje gaat daar het senseo apparaat aan. Ik hoor de meid weer richting de huiskamer lopen. Ze loopt snel. Ik hoor dat ze zachtjes tegen haar vriendin begint te praten. Haar stem klinkt angstig. Ik vraag me af wat er aan de hand is.
Ik hoor dat ‘hij’ weer binnen komt lopen. Met koffie. Ze drinken even koffie. Dan hoor ik de jongen fluisteren. Hij wil dat ze mee gaat naar zijn slaapkamer. Met een wat ongelovige stem roept ze uit dat ze dat niet nuttig vindt. Toch hoor ik ze opstaan.
De deur gaat open. Ik zie het meisje wat zenuwachtig naar binnen lopen. ‘Nou’, zegt ze, ‘ik heb het gezien hoor nou kunnen we hier weer weg.’ Hij schudt zijn hoofd en doet de slaapkamerdeur dicht als zij weg wil lopen. Ziet hij niet dat ze hier niet van gediend is? ‘Kom’, zegt hij en pakt haar hand vast, ‘ga zitten.’ Hij wijst op mij. Ze schud haar hoofd en kijkt heel bang. Hij duwt haar op mij.
Ik voel dat ze weer op probeert te staan. Ze wordt weer op me geduwd. Ik merk dat ze gedwongen word te gaan liggen. Ik voel de zenuwen door haar gaan. Na een tijdje vraagt ze of ze niet weer terug kunnen naar de huiskamer. Ik voel de verontwaardiging door me heen gaan als hij niets terugzegt. Wat denkt hij wel niet?
Plotseling gaat de deur open. Zij schiet omhoog en hij lacht. Haar vriendin komt binnen lopen. ‘Misschien wil ze dit wel niet.’ Is de opmerking die de vriendin ‘hem’ naar zijn hoofd slingert. Daar gaat hij niet eens op in. Wat is toch de reden dat hij zo ongeïnteresseerd doet? Net zegt hij toch nog dat hij van haar houd? De vriendin verlaat de kamer weer.
Na een aantal keer aandringen van het meisje gaan ze dan toch weer naar de huiskamer toe. Maar de afdruk van haar lichaam zit nog op mij. Als de twee meiden zich dan na een tijd klaar maken om te vertrekken zie ik dat het meisje nog even naar mij kijkt. Het is alsof ik haar gedachten kan lezen.
“Was dat bed er maar nooit geweest.”
Was je er maar nooit geweest
Moderator: Patrick
Mooi geschreven vind ik
Ik vind het jammer dat het soms niet echt duidelijk is wat de jongen nu precies wil doen. Wel zijn de gevoelens goed beschreven en is het perspectief weer leuk gedaan 
. Ook bij dit verhaal zou ik je de tip willen geven wat meer details toe te voegen, zodat je je als lezer beter in kunt leven 
.
. Ook bij dit verhaal zou ik je de tip willen geven wat meer details toe te voegen, zodat je je als lezer beter in kunt leven .You're the one who cries, when you're alone..
Je ideeën zijn heel origineel en je verhaallijn is goed! Ik ben het wel eens met wat Darkstar zegt. Als je het allemaal net iets duidelijker maakt, wordt dit helemaal een topverhaal
The quiet scares me cause it screams the truth