http://www.dierentuin.net/geluid/vink.wav
Vogeltje
Het was al bijna zomer toen meester Braams, directeur van de Morgenstondschool, op een maandagmorgen naar zijn school liep. Bij het hek groette hij minzaam de juffrouw die deze morgen pleinwacht had. Ouwe tuttebel, dacht hij goedaardig bij zichzelf, vast geen spannend weekend gehad in haar eentje, want zij was ongetrouwd en had haar halve leven in de school doorgebracht. Maar hij liet zich niet ophouden door een ingeving om een praatje met haar te maken, en verdween door de grote deur van de hoofdingang der school. De concierge liep al in de gang en wilde hem aanklampen, maar door het dichtsbijzijnde lokaal in te gaan kon hij het net voorkomen. In het klaslokaal zat juffrouw Ineke van groep drie een stapeltje schriften te bekijken. De meester keek naar het welgeschapen figuurtje van de juf en kreeg de aandrang om in het voorste bankje te gaan zitten en er de hele morgen te blijven. Wat een paradijs was zo'n klaslokaal, geen wonder dat de kinderen van tegenwoordig zo graag naar school gaan. Dat was heel anders toen hij op de basisschool zat. Hij had ook in zo'n klas gezeten, maar dan met een oude, zure schoolmeester die met harde hand orde hield en niet schroomde om een lastige leerling zo hard mogelijk met de scherpe kant van een lange liniaal op de vingers te slaan. Hij had nog steeds weinig gevoel in zijn linkerpink, die na een kastijding met de liniaal er een beetje krom bij had gehangen.Hij liep naar het tafeltje van juf Ineke en keek recht in haar diep-blauwe ogen. Terstond wist hij niet meer wat hij wilde zeggen. "Weet jij nog welke vuilnisbak we deze week buiten moeten zetten", wist hij op het laatste moment nog uit te brengen? "De groene of de grijze". Juffrouw Ineke keek hem een beetje verdwaasd aan zei niets. Meester Braams probeerde zijn blunder recht te breien en het gesprek op een hoger niveau te brengen. "Ik hoorde vanmorgen een radioprogramma over gescheiden afvalinzameling, ik vind het toch belangrijk om daar aan mee te werken". De schoolbel rinkelde luid. "Saved by the bell", schoot het door hem heen. Hij knikte nog een keer vriendelijk naar juf Ineke, draaide zich om en liep de klas uit, voordat een horde bijna-tieners het klaslokaal instormden. "De groene", riep juffrouw Ineke hem nog na.
In de gang kwam hij de concierge weer tegen. Goedenmorgen, Karel, alles in orde zo na het weekend, zei hij tegen de concierge die nog steeds in de gang stond. Ik wil u even spreken, want ik heb een klein probleem, zei de concierge. Heeft u een ogenblikje? Zeg het maar, Karel, zei hij. En Karel vertelde: gisteravond was ik in het cafe bij ons in de straat, want daar spelen ze elke week bingo op zondagavond. En laat ik nu gelijk de eerste keer bingo hebben. De prijs was een vogeltje in een kooi. Maar toen ik thuiskwam, wilde mijn vrouw het vogeltje niet in huis hebben. Het maakt te veel rommel, zei ze. Ik heb het dus mee naar school genomen, en het op uw buro neergezet. Misschien vind u het wel leuk. De bovenmeester dacht bij zichzelf: wat een ellende, ik hou helemaal niet van beesten, en zeker niet van vogeltjes die zitten te tjilpen op je buro. Maar hij had de concierge soms hard nodig, dus zei hij: prima, Karel,ik vind er wel een plekje voor. Bedankt hoor, zei de concierge, ik zou echt problemen hebben als ik er vanavond weer mee thuiskwam.
Meester Braams liep naar zijn kantoortje en daar stond een grote kooi met een klein vogeltje er in. Wie kon hij daar nou gelukkig mee maken. Toen hij naar buiten keek zag hij nog net dat de oude juffrouw van Wijk het schoolhek sloot. Eureka, dat is de oplossing, schoot het door hem heen. Die grijze muis zat toch altijd alleen thuis, en een vogeltje zou haar met zijn gezang vast opvrolijken. Hij besloot er direct werk van te maken. In de middagpauze ging hij naast haar zitten en zei dat hij zo'n leuke verrassing voor haar had. Iets wat ze eigenlijk haar hele leven al had willen hebben, en nu kon hij het haar kado doen, zomaar, omdat hij haar zo graag mocht. De verdorde schooljuffrouw kleurde rood als een jonge meid en hakkelde: wat is dat aardig van u. Dat had u niet moeten doen. Daar kwam de kooi met het vogeltje al te voorschijn, en voor ze het wist stond hij naast haar kopje koffie.Dank-u-wel,stamelde ze nog. Ze zocht snel haar zakdoekje op en depte haar waterige ogen.Meester Braams, blij dat hij er van verlost was, haalde opgelucht adem en ging zo snel hij kon naar zijn kantoortje.
Intussen was juffrouw Ineke het lerarenlokaal binnengekomen, en zag de kooi met het vogeltje op tafel staan. Wat een leuk vogeltje, waar komt die vandaan, vroeg ze. Ik heb hem zojuist gekregen, maar alsjeblieft Ineke, help me, ik ben vreselijk alllergisch voor alles met haren en veren. Ik stik nu al bijna . En ze snoot omstandig haar neus in het veel te kleine zakdoekje. Alsjeblieft, wil jij hem niet van mij overnemen? Ik heb het zo benauwd met mijn allergie, ik krijg geen adem met een vogel in de buurt. Prima hoor, zei Ineke, Ik heb nog wel een plekje. Zal ik hem maar direct meenemen, het gaat zo te zien niet helemaal goed als hij hier blijft. En ze pakte de kooi op en liep naar de deur.Vreselijk bedankt hoor, zei de oude juf, terwijl ze de tranen uit haar ogen wreef.
Juf Ineke liep met de kooi naar haar klaslokaal.
Wat moet ik eigenlijk met dat beest, schoot het door haar heen. Ik heb helemaal geen tijd om beesten te houden, straks in de zomervakantie ga ik drie weken naar Mexico, en wie moet het diertje dan eten geven? En in de klas laten staan mag al helemaal niet nadat verleden jaar de schildpadden zijn verdroogd. Waarom heb ik eigenlijk ja gezegd , ik moet dat beest snel kwijt zien te raken. Maar daar ging de bel alweer en de kinderen krioelden door de gang naar binnen. Terwijl de kinderen in hun bank plaats namen zette ze de kooi in de vensterbank, naast een paar zielige citroengeraniums en een gelige kamerden.Frans, een van de jongens uit de klas riep: juf, zo'n kooi had mijn oma vroeger ook , met een kakatoe er in. Maar toen ze naar het bejaardenhuis ging moest ze de kakatoe wegdoen, want dat maakte te veel rotzooi zei de directrice. Nu is oma dood. Hij zei het zonder veel emotie, want hij vond oma wel lief maar ook hardstikke oud.
Bij de juf kwam een idee naar boven. Zou jij het vogeltje mee naar huis willen nemen, vroeg ze aan Frans? Natuurlijk, zei Frans, ik hou wel van dieren, en ik vind het ook een heel mooie kooi. Zo ging na de laatste schoolbel Frans met het vogeltje in de kooi naar huis. Zijn vader, die in de continudienst van de chemische fabriek Naarden werkte, zat in de tuin in de zon. Hij zag de kooi met het vogeltje en riep: Marie, moet je nou eens kijken.Daar is die ouwe kooi van je moeder weer, met die rare mus er in die van de week in het fietsenschuurtje zat. Hoe kom jij dar nu aan, Frans?
Marie, die direct uit de keuken kwam , keek vol verbazing naar Frans met het vogeltje. Toen keek ze achterdochtig naar haar man en zei: jij hebt toch beloofd die kooi bij de bingoprijzen te zetten?Wat heb ik daar nou aan als je het toch niet doet! Je weet toch dat ik geen beesten in huis wil!! Kan je dan helemaal niets???
Frans keek bedremmeld van de een naar de ander. Toen deed hij het deurtje van de kooi open en zei : ga jij maar vliegen, vogeltje.
En het vogeltje vloog weg, de vrijheid tegemoet.
J++
Vogeltje
Ik vind het een leuk verhaal, al worden er halverwege de aanhalingstekens vergeten. 
Sommige dingen zijn niet met woorden te beschrijven.
Wel met gevoelens.
Wel met gevoelens.
Leuk! Het vogelgeluidje zou je aan het begin moeten zetten 
Ik ben je juf niet.J++ schreef:Vandaag (17-7-2006) goed gedaan, juf?
Het valt me alleen op... en irriteert me af en toe. Maar het verhaal is leuk. Sommige dingen zijn niet met woorden te beschrijven.
Wel met gevoelens.
Wel met gevoelens.
De toevoeging van het volgetjes geluid maakt het verhaal nog aantrekkelijker..
[offtopic]
Ess de Juf.. whahah
[/offtopic]
[offtopic]
Ess de Juf.. whahah
[/offtopic]
-_-' Nu ben ik opeens een juf... Nou, wat jullie willen hoor!
In de schoolbanken, rekenboek open op tafel en beginnen op bladzijde 163!
In de schoolbanken, rekenboek open op tafel en beginnen op bladzijde 163!
Sommige dingen zijn niet met woorden te beschrijven.
Wel met gevoelens.
Wel met gevoelens.
nu kunnen we gebruikers groepen gaan maken sebas en lou zijn de admins esther de juf en deel mij maar ik bij nood dienst ofzo als ik maar onverwachts hulp kan bieden niet dat t me altijd lukt 
sebas en lou zijn de admins esther de juf en deel mij maar ik bij nood dienst ofzo als ik maar onverwachts hulp kan bieden niet dat t me altijd lukt Liogra Paskathorv, drakenrijder van het Noorden
Tss... Ik ben gewoon af en toe een mierenneuker als het op spelling aankomt, mag het?
Sommige dingen zijn niet met woorden te beschrijven.
Wel met gevoelens.
Wel met gevoelens.
Take, dat is een heel normaal woord. Het betekent dat je op alle kleine dingetjes let, heel precies bent.
Het betekent dat je op alle kleine dingetjes let, heel precies bent. Sommige dingen zijn niet met woorden te beschrijven.
Wel met gevoelens.
Wel met gevoelens.
Haha, XD dat zou best kunnen, ik weet het niet...
Sommige dingen zijn niet met woorden te beschrijven.
Wel met gevoelens.
Wel met gevoelens.
