Spijt

[Jolande]

Spijt

Hoop, gevoelens en gedachtes
Langzaam vielen ze uiteen
Jij die ze probeerde bij elkaar te rapen
Maar het zonlicht dat niet scheen

Jij wilde er wel zijn
Maar kon het niet menen
Ik wilde wel praten
Maar de hoop die was verdwenen

De pijn en de angst
Ze hingen om mij heen
Het kwijtraken kon ik niet
Niemand die mij bescheen

Mijn hoop, gevoelens en gedachtes
Dreven ver weg van mij vandaan
Bang dat ze zonder jou geen weg wisten te vinden
Bang dat ik weg zou gaan

Weg van de hoop
De zon die niet scheen
Jij was het
Die steeds verder van mij verdween

Kleurloos gebied
Ik wilde jou niet kwijt
Verdriet, wanhoop en verlies
Ik voelde het komen: spijt.

-----------------------------------------
Het is een gedichtje die ik al een tijdje geleden heb geschreven. Voor een vriendin die ik ben kwijtgeraakt, helaas.

[S.A.M.]

Sterk drama, geforceerd rijm en een overdaad aan woorden. In een notendop mijn mening. Het onderwerp is duidelijk belicht, maar je woordkeus is ietwat cliché, waardoor het zeggingskracht verliest.

Misschien is het verlies en de pijn iets te dramatisch aangezet, waardoor het bijna een hyperbool wordt. Of het komt doordat ik mannelijk ben en een goed drama nu eenmaal anders bekijk. In dat geval heb ik niets gezegd.

[x Sanne]

Wat erg van je vriendin! Alsnog sterkte

Ik ben het met Sam eens dat het af en toe een beetje cliché en geforceerd is, maar je gevoelens komen heel duidelijk over en dat vind ik erg knap