Ik ben het eerste stuk van het verhaal aan het herschrijven, omdat ik er niet tevreden over was. Ook heb ik meteen jullie tips erin toepast en ik vind zelf dat het nu een stuk beter is geworden! Ik post dus nu even vanaf het begin af opnieuw en daarna ga ik verder met wat ik had. Hopelijk zijn jullie niet te erg uit het verhaal nu, of komen jullie er weer opnieuw goed is. Deze post komt niet overeen met de eerste post, want ik heb alles uitgebreid. Dit is dus maar een deel van de oorspronkelijke eerste post:
Ik zag je daar staan. Je kwam zelfverzekerd over. Je stond een beetje wijdbeens, maar toch kon je zien dat je ooit was gekwetst. Dat je, je achter dat patserig doen wilde verstoppen. Je groene ogen keken mijn even onderzoekend aan, maar gleden al snel weer weg. Best leuk joch, dacht ik. Na deze korte kennismaking durfde ik eigenlijk niet zo goed contact met je op te zoeken, maar gelukkig kwam je vanzelf. Gewoon met je over wat algemene dingetjes gepraat. Niet veel boeiends eigenlijk. Maar blij was ik. Je gaf me in ieder geval een kans.
De volgende dag zag ik je opnieuw. Je lag in de tent bij twee vrienden van me bleek. Ik was blijverrast. Nu kon ik je mooie groene ogen weer opnieuw aanschouwen. Jullie lagen daar met vier jongens en ik kwam er als enige meisje bij. Een beetje onwennig was ik erbij gaan zitten, maar het was vanzelf gezellig geworden. We hadden een leuk gesprek over van alles en nog wat. Ik merkte dat we ons allebei een beetje op de achtergrond hielden. Blijkbaar was jij ook niet zo sociaal. Helaas werd ik even later ruw uit jullie tent gehaald door mijn economieleraar. Meisjes mochten nu eenmaal niet bij jongens in de tent op dit kamp. Wat verdrietig ging ik terug naar mijn eigen tent, waar ik meteen door mijn mede tentgenoten werd ondervraagd over waar ik was geweest. Net of het hun iets kon schelen. Die avond viel ik al snel in slaap. En ik droomde over jou.
Herinneringen
Op maandagavond was er een verplicht feest in de campingbar. Ik zag er tegenop. Ik hield nooit zo van feestjes. Het enige wat je kon doen was dansen of rondhangen. Dansen kon ik totaal niet en drie uur lang rondhangen was ook zo saai! Samen met mijn vrienden slenterden we richting de voorkant van de camping. Ik hoopte maar dat ik jou vanavond zou spreken, dat zou dit alles in ieder een stuk leuker maken!
Eerst gingen we met z’n allen buiten wat rond het kampvuur hangen. Het was hartstikke koud die avond en iedereen had dunne kleren aangetrokken. Na wat warme chocomel te hebben gedronken, marshmallows te hebben klaargemaakt en opgegeten ging ik zittend op zoek naar jou. Natuurlijk deed ik dit niet te opvallend, want dan zouden mijn vrienden het opmerken en vragen beginnen te stellen.
Na een tijdje zag ik je helemaal alleen in het hoekje van de dansvloer staan. Zo te zien had je nog niet veel aansluiting gevonden met de mensen hier en dat vond ik eigenlijk wel zielig voor je. Ik haalde één van mijn vrienden over om naar je toe te gaan en uiteindelijk kreeg ik hem weg bij het heerlijk warme vuur. Terwijl we de dansende mensen vermeden (het was erg vol daar) liepen we naar jou toe. Met een wazige blik keek je voor je uit. Ik was erg vrolijk je te zien en ik begon wilt voor je neus te zwaaien en “hallo” tegen je te roepen.
Eerst gingen we met z’n allen buiten wat rond het kampvuur hangen. Het was hartstikke koud die avond en iedereen had dunne kleren aangetrokken. Na wat warme chocomel te hebben gedronken, marshmallows te hebben klaargemaakt en opgegeten ging ik zittend op zoek naar jou. Natuurlijk deed ik dit niet te opvallend, want dan zouden mijn vrienden het opmerken en vragen beginnen te stellen.
Na een tijdje zag ik je helemaal alleen in het hoekje van de dansvloer staan. Zo te zien had je nog niet veel aansluiting gevonden met de mensen hier en dat vond ik eigenlijk wel zielig voor je. Ik haalde één van mijn vrienden over om naar je toe te gaan en uiteindelijk kreeg ik hem weg bij het heerlijk warme vuur. Terwijl we de dansende mensen vermeden (het was erg vol daar) liepen we naar jou toe. Met een wazige blik keek je voor je uit. Ik was erg vrolijk je te zien en ik begon wilt voor je neus te zwaaien en “hallo” tegen je te roepen.
You're the one who cries, when you're alone..
Darkstar, leuk nieuw stuk. Ik denk dat je er goed aan hebt gedaan je stukken te herschrijven, dat heeft ervoor gezorgd dat het nu gedetailleerder beschreven is en daar houd ik op zich wel van.
Ik ben benieuwd naar een nieuw stuk, ik wil graag weten hoe de jongen gaat reageren op de enthousiaste begroeting ^^. Probeer een beetje te experimenteren met je schrijfstijl, dat kan nooit kwijt en daardoor kom je er vanzelf wel achter wat je het fijnst vindt en waar je het beste in bent. Ga zo door! =)
Ik ben benieuwd naar een nieuw stuk, ik wil graag weten hoe de jongen gaat reageren op de enthousiaste begroeting ^^. Probeer een beetje te experimenteren met je schrijfstijl, dat kan nooit kwijt en daardoor kom je er vanzelf wel achter wat je het fijnst vindt en waar je het beste in bent. Ga zo door! =)
Hey DS,
bepaalde stukjes had ik op msn ook al gelezen en je verhaal krijgt zeker weten meer gevoel nu je de stukken meer persoonlijk beschrijft. Zoals ik al zei die afstand zorgt ervoor dat het heel moeilijk was om mee te krijgen wat de werkelijke gevoelens erachter zijn.
De dingen die je nu tevoegd hebt, voegt een hoop toe en ik vind het super dat je het probeert. Je hebt nog steeds dat ruwe wat je schrijfstijl een beetje typeert en het leest gewoon lekker weg. Het ruwe stoort niet, maar voegt juist iets extras toe aan je verhaal en nu samen met de beschrijvingen en kleine details die je toevoegt is het een lekker geheel
Keep up the good work en ik wil meer van je lezen
bepaalde stukjes had ik op msn ook al gelezen en je verhaal krijgt zeker weten meer gevoel nu je de stukken meer persoonlijk beschrijft. Zoals ik al zei die afstand zorgt ervoor dat het heel moeilijk was om mee te krijgen wat de werkelijke gevoelens erachter zijn.
De dingen die je nu tevoegd hebt, voegt een hoop toe en ik vind het super dat je het probeert. Je hebt nog steeds dat ruwe wat je schrijfstijl een beetje typeert en het leest gewoon lekker weg. Het ruwe stoort niet, maar voegt juist iets extras toe aan je verhaal en nu samen met de beschrijvingen en kleine details die je toevoegt is het een lekker geheel
Keep up the good work en ik wil meer van je lezen
When the curtain falls, it will be not you name you are judged by but your actions and the ability to show compassion towards others.
we = ikSamen met mijn vrienden slenterden we richting de voorkant van de camping.
Leuk dat je het herschreven hebt! Doordat er meer details inzitten, is het inderdaad wat beter te volgen voor je lezers. Je schrijfstijl vind ik leuk, lekker origineel en goed leesbaar. Ik ben benieuwd hoe het verder gaat tussen jullie
The quiet scares me cause it screams the truth
Jou reactie was wel het laatste wat ik had verwacht. Boos had je tegen me geroepen: “Doe even normaal zeg, we zijn hier niet in een kindercrèche”! Geschrokken had ik mijn vriend aan z’n arm meegesleurd om zo snel mogelijk wij je weg te zijn. Jemig, wat viel dit me van je tegen zeg! Ik dacht dat je ook graag nieuwe vrienden wilde gaan maken op dit kamp, maar blijkbaar had ik me in je vergist.
Samen met die vriend had ik het over jou. Natuurlijk vertelde ik niet dat ik je leuk was gaan beginnen te vinden, want dat was nu ook helemaal niet meer aan de orde. Waarschijnlijk wilde je toch geen contact meer met me, na die domme actie. Gelukkig wist mijn vriend me weer wat op te fleuren en de rest van het feest was fijn aan het verlopen. Tenminste, totdat je me weer totaal verraste.
We hingen ondertussen met z’n drieën tegen het muurtje aan de zijkant van het plein waar het kampvuur op gemaakt was. Vanaf hier hadden we een fijn uitzicht over zowel het plein, waar de mensen rondhingen. Als de campingbar, waar er mensen aan het dansen waren. Toen ik weer eens rond aan het kijken was naar mijn schoolgenoten liet je me erg schrikken. Je stond wel erg close te dansen met een homoseksuele natuurkunde leraar.
Ik vertelde mijn vrienden wat ik zag en ook zij waren geschokt. Als die nieuwkomer homo zou zijn, wilden ze hem echt niet meer in hun tent hebben liggen. Nieuwsgierig, maar ook walgend gingen we weer om het kampvuur zitten, want nu zaten we recht tegenover de dansvloer. Er stond een uptempo dansnummer op en we zagen jullie flink staan te swingen. Alsof er op ons gewacht was, was het volgende nummer wat er gedraaid werd een ballad. Verschillende stelletjes begonnen met elkaar te schuifelen en ik voelde mijn hart in mijn keel kloppen. Wat zou jij doen, zouden je gaan schuifelen met de leraar en je helemaal voor schut zetten? Of hield je het voor gezien en ging je van de dansvloer af?
Samen met die vriend had ik het over jou. Natuurlijk vertelde ik niet dat ik je leuk was gaan beginnen te vinden, want dat was nu ook helemaal niet meer aan de orde. Waarschijnlijk wilde je toch geen contact meer met me, na die domme actie. Gelukkig wist mijn vriend me weer wat op te fleuren en de rest van het feest was fijn aan het verlopen. Tenminste, totdat je me weer totaal verraste.
We hingen ondertussen met z’n drieën tegen het muurtje aan de zijkant van het plein waar het kampvuur op gemaakt was. Vanaf hier hadden we een fijn uitzicht over zowel het plein, waar de mensen rondhingen. Als de campingbar, waar er mensen aan het dansen waren. Toen ik weer eens rond aan het kijken was naar mijn schoolgenoten liet je me erg schrikken. Je stond wel erg close te dansen met een homoseksuele natuurkunde leraar.
Ik vertelde mijn vrienden wat ik zag en ook zij waren geschokt. Als die nieuwkomer homo zou zijn, wilden ze hem echt niet meer in hun tent hebben liggen. Nieuwsgierig, maar ook walgend gingen we weer om het kampvuur zitten, want nu zaten we recht tegenover de dansvloer. Er stond een uptempo dansnummer op en we zagen jullie flink staan te swingen. Alsof er op ons gewacht was, was het volgende nummer wat er gedraaid werd een ballad. Verschillende stelletjes begonnen met elkaar te schuifelen en ik voelde mijn hart in mijn keel kloppen. Wat zou jij doen, zouden je gaan schuifelen met de leraar en je helemaal voor schut zetten? Of hield je het voor gezien en ging je van de dansvloer af?
You're the one who cries, when you're alone..
DS! Je bent geweldig!!! 
Ik vraag, jij draait 
Ook dit stukje steekt goed in elkaar en ik kan de gedachte van de jongens bij wie hij in de tent sliep goed begrijpen Laat hem aub op de dansvloer staan 
oke, niet waarschijnlijk, maar dat zou echt hilarisch zijn! 
Ik vraag, jij draait Ook dit stukje steekt goed in elkaar en ik kan de gedachte van de jongens bij wie hij in de tent sliep goed begrijpen Laat hem aub op de dansvloer staan oke, niet waarschijnlijk, maar dat zou echt hilarisch zijn! When the curtain falls, it will be not you name you are judged by but your actions and the ability to show compassion towards others.
Wat onwennig keken jullie elkaar aan. Toen schudden jullie elkaars handen en gingen van de dansvloer af. Wat was ík opgelucht toen ik dat zag. Bijna dacht ik dat alles voor niets was geweest en zouden jullie gaan zoenen. Ik en mijn vrienden sloegen elkaar tegen de schouders. Gelukkig zeg, we hadden ons niet vergist in je. We zouden je nog steeds gewoon in onze tent kunnen laten liggen.
De volgende dag was je bij iedereen het gesprek van de dag. Het verhaal werd van mond op mond aangedikt en er begonnen zelfs mensen te speculeren dat je seks had gehad met hem. Gelukkig wist ik dit niet waar kon zijn. Ik had toch zelf gezien dat jullie niet hadden gezoend dus het leek me erg raar als jullie dan wel samen het bed zouden hebben gedeeld. Helemaal zeker hierover voelde ik me niet. Ik wist tenslotte niet meer wat ik nog allemaal van je zou kunnen verwachten.
Ik besloot dat ik toch graag zekerheid wilde hebben over of jij homo was of niet en wat je precies met meneer Brink had uitgespookt. Natuurlijk vond ik het lastig om het je te vragen, want ik zag wel dat je het er moeilijk mee had dat mensen er telkens grapjes over maakten en ik wilde je natuurlijk niet kwetsen. Ik besloot al mijn moed te verzamelen en toch nog iets wat aarzelend liep ik richting de tent van jou en mijn vrienden. Voorzichtig maakte ik de rits open, zodat er niet van me zou worden geschrokken. Toen ik binnenkwam was het eerste wat me opviel dat jullie tent behoorlijk netjes was. Ik dacht altijd dat jongens de grootste troepmakers waren, maar bij ons in de meidentent was het er veel erger aan toe. Bedachtzaam keek ik rond en zag toen dat alleen jij en mijn beste vriend Bob in de tent waren. De anderen waren buiten aan het voetballen vertelde ze me. We raakten in gesprek en na een tijdje ging Bob naar de wc. Ik bedacht met dat dit hét moment was om mijn dringende vragen aan jou te stellen.
De volgende dag was je bij iedereen het gesprek van de dag. Het verhaal werd van mond op mond aangedikt en er begonnen zelfs mensen te speculeren dat je seks had gehad met hem. Gelukkig wist ik dit niet waar kon zijn. Ik had toch zelf gezien dat jullie niet hadden gezoend dus het leek me erg raar als jullie dan wel samen het bed zouden hebben gedeeld. Helemaal zeker hierover voelde ik me niet. Ik wist tenslotte niet meer wat ik nog allemaal van je zou kunnen verwachten.
Ik besloot dat ik toch graag zekerheid wilde hebben over of jij homo was of niet en wat je precies met meneer Brink had uitgespookt. Natuurlijk vond ik het lastig om het je te vragen, want ik zag wel dat je het er moeilijk mee had dat mensen er telkens grapjes over maakten en ik wilde je natuurlijk niet kwetsen. Ik besloot al mijn moed te verzamelen en toch nog iets wat aarzelend liep ik richting de tent van jou en mijn vrienden. Voorzichtig maakte ik de rits open, zodat er niet van me zou worden geschrokken. Toen ik binnenkwam was het eerste wat me opviel dat jullie tent behoorlijk netjes was. Ik dacht altijd dat jongens de grootste troepmakers waren, maar bij ons in de meidentent was het er veel erger aan toe. Bedachtzaam keek ik rond en zag toen dat alleen jij en mijn beste vriend Bob in de tent waren. De anderen waren buiten aan het voetballen vertelde ze me. We raakten in gesprek en na een tijdje ging Bob naar de wc. Ik bedacht met dat dit hét moment was om mijn dringende vragen aan jou te stellen.
You're the one who cries, when you're alone..
Het spijt me zo DS, jij geeft me wel reacties op mijn verhalen maar ik heb het bijna nooit bij de jouwe gedaan 
Ik vind het geweldig Je woordkeuze is wat me het meest aanspreekt. Het kost mij moeite het goed voor elkaar te krijgen!
Ga zo door! En hopelijk voeg je er een nieuw stukje bij heel binnenkort
Ik vind het geweldig
Je woordkeuze is wat me het meest aanspreekt. Het kost mij moeite het goed voor elkaar te krijgen!Ga zo door! En hopelijk voeg je er een nieuw stukje bij heel binnenkort
het aller mooiste geschenkt,
Is het gebaar.
Is het gebaar.
Oh god van de 10 vragen die je niet aan jongens wilt vragen staat de vraag van het 'ik personage' er vast tussen En leerling/leraar scenario's zijn gewoon gross *kijkt vies* Ik was btw in de overtuiging dat ik al gepost had :S Blijkbaar niet, mar ik wacht vanaf nu op meer 
van de 10 vragen die je niet aan jongens wilt vragen staat de vraag van het 'ik personage' er vast tussen En leerling/leraar scenario's zijn gewoon gross *kijkt vies* Ik was btw in de overtuiging dat ik al gepost had :S Blijkbaar niet, mar ik wacht vanaf nu op meer When the curtain falls, it will be not you name you are judged by but your actions and the ability to show compassion towards others.
Bedankt dat jullie het blijven volgen, echt hartstikke tof !
Langzaam probeerde ik het gesprek de goede richting uit te leiden, maar jij hield niet echt mee. Je leek het juist te willen vermijden. Omdat ik wist dat Bob zo terug zou komen van de wc moest ik dit wel forceren. Mijn handen begonnen te zweten, hoe moest ik dit nu op een goede manier aan hem vragen. Ik besloot maar gewoon te beginnen: “Gisteren hè”. Rrtttsss. Abrupt stopte ik met praten.
“Hallo jongens, ik ben er weer”. Riep Bob vrolijk. “Welkom terug” zei ik lachend terug, zo goed mogelijk proberend mijn teleurstelling te verbergen. Helaas merkte hij het toch, want even later vroeg hij me: “Is er iets aan de hand of zo, je kijkt zó sip”? “O nee hoor, we waren net gezellig aan het kletsen”. “Ok, ga gerust verder dan”! Maar we wisten allebei niet meer hoe we dit gesprek weer op zouden kunnen pakken. Ik kletste nog even met Bob, maar daarna besloot ik mijn eigen tentgenoten weer eens op te gaan zoeken.
Het kamp ging verder zo z’n gangetje en bij de activiteiten die we deden bleef ik met je omgaan. Je nam het zelf voor me op toen ik ruzie had met één van mijn tentgenoten. Het bleek wel aan je dat je zelf ook wist hoe het is om gekwets te worden. Bij de busreis terug zaten we in aparte bussen en daardoor was ik je helaas uit het oog verloren. Ik hoopte maar deze beginnende vriendschap (die voor mij eerder een beginnende liefde was) hier niet zou eindigen, maar toch was ik er bang voor. Vrienden maken was nooit zo’n sterk punt van me geweest en het zou moeilijk worden om in de klas opnieuw aansluiting met je te vinden.
!Langzaam probeerde ik het gesprek de goede richting uit te leiden, maar jij hield niet echt mee. Je leek het juist te willen vermijden. Omdat ik wist dat Bob zo terug zou komen van de wc moest ik dit wel forceren. Mijn handen begonnen te zweten, hoe moest ik dit nu op een goede manier aan hem vragen. Ik besloot maar gewoon te beginnen: “Gisteren hè”. Rrtttsss. Abrupt stopte ik met praten.
“Hallo jongens, ik ben er weer”. Riep Bob vrolijk. “Welkom terug” zei ik lachend terug, zo goed mogelijk proberend mijn teleurstelling te verbergen. Helaas merkte hij het toch, want even later vroeg hij me: “Is er iets aan de hand of zo, je kijkt zó sip”? “O nee hoor, we waren net gezellig aan het kletsen”. “Ok, ga gerust verder dan”! Maar we wisten allebei niet meer hoe we dit gesprek weer op zouden kunnen pakken. Ik kletste nog even met Bob, maar daarna besloot ik mijn eigen tentgenoten weer eens op te gaan zoeken.
Het kamp ging verder zo z’n gangetje en bij de activiteiten die we deden bleef ik met je omgaan. Je nam het zelf voor me op toen ik ruzie had met één van mijn tentgenoten. Het bleek wel aan je dat je zelf ook wist hoe het is om gekwets te worden. Bij de busreis terug zaten we in aparte bussen en daardoor was ik je helaas uit het oog verloren. Ik hoopte maar deze beginnende vriendschap (die voor mij eerder een beginnende liefde was) hier niet zou eindigen, maar toch was ik er bang voor. Vrienden maken was nooit zo’n sterk punt van me geweest en het zou moeilijk worden om in de klas opnieuw aansluiting met je te vinden.
You're the one who cries, when you're alone..
Hele leuke stukken Darkstar Je weet goed gevoelens over te brengen! Ik ben benieuwd hoe het nu verdergaat tussen jullie 
Je weet goed gevoelens over te brengen! Ik ben benieuwd hoe het nu verdergaat tussen jullie The quiet scares me cause it screams the truth
Bedankt voor jullie reactie weer, ik waardeer ze erg !
De eerste schoolweken kropen langzaam voorbij. Allebei zaten we op verschillende plekken in de klas en ik durfde niet goed bij je in de buurt of laat staan naast je te gaan zitten. Dat zou ook nogal opvallend zijn, vond ik. Ik piekerde me suf over hoe ik nu toch weer opnieuw jouw aandacht zou kunnen trekken, maar op de één of andere manier bleef het maar niet lukken om iets te bedenken. Gelukkig kwam er in de derde schoolweek een mogelijkheid en ik wilde alles op alles zetten om hierbij mijn slag te slaan.
Na drie schoolweken hadden we namelijk al een project. Ik baalde, want dit was nu net waar ik dus nog geen zin in had zo net na de vakantie. En dan nog wel van het meest verschrikkelijke vak aller tijden: wiskunde. Met een grote lading tegenzin fietste ik erheen. Van te voren waren er groepjes gemaakt en jij en ik waren beide overgebleven en dus moesten we min of meer verplicht samen doen. Nou dat vond ik natuurlijk helemaal niet erg. Dit gaf net de mogelijkheid die ik nodig had om weer met je in contact te komen.
We liepen samen de tentoonstelling en opdrachten die daarbij in een fijn tempo door en ik kwam weer wat nieuwe dingetjes over je te weten. Je hield van sporten en wilde later waarschijnlijk sportleraar worden. Dat waren nieuwe pluspunten voor je. Ikzelf hield namelijk ook van sporten en dit zou misschien een extra band kunnen creeëren tussen ons. Toen kreeg ik een geweldig idee (al zeg ik het zelf). Ik zou aan je kunnen voorstellen om je te leren zwemmen, want dat zou je misschien ook wel nodig kunnen hebben tijdens die sportopleiding die je van plan was na de havo te gaan doen.
Zo gezegd, zo gedaan. Terwijl we als laatste de zaal van de tentoonstelling uit liepen op weg naar de fietsen besloot ik te vragen of je het misschien iets zou vinden als ik je zou leren zwemmen? Je wilde er nog even over nadenken vertelde je me. Ik wist niet of dit wel zo’n goed teken was. Ik had liever gewild dat je meteen had geantwoord, want nu moest ik nog langer in spanning zitten. Op de dinsdag na de tentoonstelling kwam je tijdens wiskunde naast me zitten en vertelde je me wat je van mijn voorstel vond.
!De eerste schoolweken kropen langzaam voorbij. Allebei zaten we op verschillende plekken in de klas en ik durfde niet goed bij je in de buurt of laat staan naast je te gaan zitten. Dat zou ook nogal opvallend zijn, vond ik. Ik piekerde me suf over hoe ik nu toch weer opnieuw jouw aandacht zou kunnen trekken, maar op de één of andere manier bleef het maar niet lukken om iets te bedenken. Gelukkig kwam er in de derde schoolweek een mogelijkheid en ik wilde alles op alles zetten om hierbij mijn slag te slaan.
Na drie schoolweken hadden we namelijk al een project. Ik baalde, want dit was nu net waar ik dus nog geen zin in had zo net na de vakantie. En dan nog wel van het meest verschrikkelijke vak aller tijden: wiskunde. Met een grote lading tegenzin fietste ik erheen. Van te voren waren er groepjes gemaakt en jij en ik waren beide overgebleven en dus moesten we min of meer verplicht samen doen. Nou dat vond ik natuurlijk helemaal niet erg. Dit gaf net de mogelijkheid die ik nodig had om weer met je in contact te komen.
We liepen samen de tentoonstelling en opdrachten die daarbij in een fijn tempo door en ik kwam weer wat nieuwe dingetjes over je te weten. Je hield van sporten en wilde later waarschijnlijk sportleraar worden. Dat waren nieuwe pluspunten voor je. Ikzelf hield namelijk ook van sporten en dit zou misschien een extra band kunnen creeëren tussen ons. Toen kreeg ik een geweldig idee (al zeg ik het zelf). Ik zou aan je kunnen voorstellen om je te leren zwemmen, want dat zou je misschien ook wel nodig kunnen hebben tijdens die sportopleiding die je van plan was na de havo te gaan doen.
Zo gezegd, zo gedaan. Terwijl we als laatste de zaal van de tentoonstelling uit liepen op weg naar de fietsen besloot ik te vragen of je het misschien iets zou vinden als ik je zou leren zwemmen? Je wilde er nog even over nadenken vertelde je me. Ik wist niet of dit wel zo’n goed teken was. Ik had liever gewild dat je meteen had geantwoord, want nu moest ik nog langer in spanning zitten. Op de dinsdag na de tentoonstelling kwam je tijdens wiskunde naast me zitten en vertelde je me wat je van mijn voorstel vond.
You're the one who cries, when you're alone..
langs = naastAllebei zaten we op verschillende plekken in de klas en ik durfde niet goed bij je in de buurt of laat staan langs je te gaan zitten.
jou = jouwIk piekerde me suf over hoe ik nu toch weer opnieuw jou aandacht zou kunnen trekken, maar op de één of andere manier blijf het maar niet lukken om iets te bedenken.
blijf = bleef
Deze zin moet ook in de verleden tijd.Je houdt van sporten en wil later waarschijnlijk sportleraar worden
voor = vanDat waren nieuwe pluspunten voor je
creëren = creeërenIkzelf hield namelijk ook van sporten en dit zou misschien een extra band kunnen creëren tussen ons.
Mooi stuk weer
Ik hoop echt dat hij ja gaat zeggen! Laat ons niet te lang in spanning The quiet scares me cause it screams the truth
Bedankt, heb de foutjes eruit gehaald . Ik vind wel dat het 'pluspunten voor' moet zijn, omdat hij eerst zegmaar minpunten van mij had gekregen door dat dansen en daarna ik heb weer pluspunten gaf (zo beoordeel ik hem in mijn hoofd zegmaar).
. Ik vind wel dat het 'pluspunten voor' moet zijn, omdat hij eerst zegmaar minpunten van mij had gekregen door dat dansen en daarna ik heb weer pluspunten gaf (zo beoordeel ik hem in mijn hoofd zegmaar).You're the one who cries, when you're alone..
Oké, zo had ik het niet bekeken
The quiet scares me cause it screams the truth
Vinden jullie de grootte van de stukken zo fijn en post ik vaak genoeg? Zeg maar gewoon eerlijk want ben benieuwd wat jullie vinden. Ik vind het namelijk nu wel fijn werken. Gewoon om de dag een post en telkens stukken van zo'n 3/4 alinea's.
You're the one who cries, when you're alone..
Ik vind het fijn lezen En je post vaak genoeg hoor!
En je post vaak genoeg hoor!The quiet scares me cause it screams the truth
Sorry ik kan even niet posten, want we hebben last van de landelijke internetstoring 
. Ik zit nu op internet bij mij op school dus vandaar dat ik er nu wel op kan.. Ik hoop dat het snel over is, want er staat al weer vanalles voor jullie te wachten 
. Ik zit nu op internet bij mij op school dus vandaar dat ik er nu wel op kan.. Ik hoop dat het snel over is, want er staat al weer vanalles voor jullie te wachten You're the one who cries, when you're alone..
Nieuw stukje !
Zonder dat ik het in de gaten had (ik was namelijk aan het dromen over jou) begon je tegen me te praten. Toen ik het opmerkte schrok ik op en verontschuldigde me meteen. Gelukkig werd je niet boos en vertelde je rustig opnieuw wat je had gezegd. “Ik wil het even met je over het voorstel van het zwemmen hebben”, begon je. Ik werd meteen bang dat hij het voorstel af zou wijzen, want je praatte nou niet bepaald op een vrolijke enthousiaste toon. Met zwetende handen luisterde ik verder. “Het lijkt me leuk om met je te gaan zwemmen, maar ik wil het wel meteen goed leren en dan vast één keer in de twee weken met je naar zwembad De Wedert gaan”. Mijn gevoelens waren heel dubbel. Natuurlijk was ik gigantisch blij dat ik je mocht gaan leren zwemmen, maar er was ook wat twijfel. Hoe zou je vinden dat ik eruit zag in m’n bikini en was ik zelf wel goed genoeg om je alles goed te leren?
We maakten een afspraak om diezelfde week op zaterdag voor het eerst te gaan zwemmen. Om negen uur ’s ochtend spraken we af bij De Wedert. Van te voren was ik gigantisch zenuwachtig. Er kon tenslotte een heleboel fout gaan. Als eerste kwam ik die ochtend aan bij De Wedert. Ik liep gespannen door de schuifdeuren naar binnen om links bij het glas waardoor je naar het zwembad kon kijken te klok te zoeken. Vroeger had ik in dit zwembad leren zwemmen, maar ik was hier al een hele tijd niet meer geweest.
Alles zag er nog grotendeels hetzelfde uit en tegen de helft van de rechterwand hing op drie meter hoogte de klok. Gelukkig bleek dat ik nog 2 minuten te vroeg was. Ik was al bang dat ik te laat zou komen en dat zou wel erg slecht staan op ons eerste afspraakje. Ik liep het zwembad weer uit en ging links naast de schuifdeuren tegen de muur staan wachten. Zo had ik goed uitzicht op de fietsen.
Het bleef maar duren en duren en met de minuut werd ik zenuwachtig. Mensen keken me raar aan dat ik daar zo naast de schuifdeuren stond en verschillende kinderen vroegen het dan ook. Ik stond daar zo gespannen te kijken dat iedereen me nogal vreemd vond. Maar dat was wel het laatste waar ik me op dat moment zorgen over maakte. Allerlei gedachten over wat er aan de hand kon zijn schoten namelijk door mijn hoofd. Misschien had ik me vergist in de datum of de tijd en kwam je helemaal niet om 9:00. Of misschien had je, je bedacht en wilde je toch niet met me gaan zwemmen. Toen je er tien minuten later nog niet wat trok ik het al helemaal niet meer. Ik was zó teleurgesteld in je. Waar bleef je nou toch?
!Zonder dat ik het in de gaten had (ik was namelijk aan het dromen over jou) begon je tegen me te praten. Toen ik het opmerkte schrok ik op en verontschuldigde me meteen. Gelukkig werd je niet boos en vertelde je rustig opnieuw wat je had gezegd. “Ik wil het even met je over het voorstel van het zwemmen hebben”, begon je. Ik werd meteen bang dat hij het voorstel af zou wijzen, want je praatte nou niet bepaald op een vrolijke enthousiaste toon. Met zwetende handen luisterde ik verder. “Het lijkt me leuk om met je te gaan zwemmen, maar ik wil het wel meteen goed leren en dan vast één keer in de twee weken met je naar zwembad De Wedert gaan”. Mijn gevoelens waren heel dubbel. Natuurlijk was ik gigantisch blij dat ik je mocht gaan leren zwemmen, maar er was ook wat twijfel. Hoe zou je vinden dat ik eruit zag in m’n bikini en was ik zelf wel goed genoeg om je alles goed te leren?
We maakten een afspraak om diezelfde week op zaterdag voor het eerst te gaan zwemmen. Om negen uur ’s ochtend spraken we af bij De Wedert. Van te voren was ik gigantisch zenuwachtig. Er kon tenslotte een heleboel fout gaan. Als eerste kwam ik die ochtend aan bij De Wedert. Ik liep gespannen door de schuifdeuren naar binnen om links bij het glas waardoor je naar het zwembad kon kijken te klok te zoeken. Vroeger had ik in dit zwembad leren zwemmen, maar ik was hier al een hele tijd niet meer geweest.
Alles zag er nog grotendeels hetzelfde uit en tegen de helft van de rechterwand hing op drie meter hoogte de klok. Gelukkig bleek dat ik nog 2 minuten te vroeg was. Ik was al bang dat ik te laat zou komen en dat zou wel erg slecht staan op ons eerste afspraakje. Ik liep het zwembad weer uit en ging links naast de schuifdeuren tegen de muur staan wachten. Zo had ik goed uitzicht op de fietsen.
Het bleef maar duren en duren en met de minuut werd ik zenuwachtig. Mensen keken me raar aan dat ik daar zo naast de schuifdeuren stond en verschillende kinderen vroegen het dan ook. Ik stond daar zo gespannen te kijken dat iedereen me nogal vreemd vond. Maar dat was wel het laatste waar ik me op dat moment zorgen over maakte. Allerlei gedachten over wat er aan de hand kon zijn schoten namelijk door mijn hoofd. Misschien had ik me vergist in de datum of de tijd en kwam je helemaal niet om 9:00. Of misschien had je, je bedacht en wilde je toch niet met me gaan zwemmen. Toen je er tien minuten later nog niet wat trok ik het al helemaal niet meer. Ik was zó teleurgesteld in je. Waar bleef je nou toch?
You're the one who cries, when you're alone..
In de stukje heb je het over hij, in de rest over je“Ik wil het even met je over het voorstel van het zwemmen hebben”, begon hij. Ik begon al meteen bang te worden dat hij het voorstel af zou wijzen, want hij praatte nou niet bepaald op een vrolijke enthousiaste toon. Met zwetende handen luisterde ik verder. “Het lijkt me leuk om met je te gaan zwemmen, maar ik wil het wel meteen goed leren en dan vast één keer in de twee weken met je naar zwembad De Wedert gaan”.
Mooi stuk weer! Hij mag je nu niet in de steek laten
Ik ben benieuwd naar het vervolg The quiet scares me cause it screams the truth
Na nog vijf minuten spannend staan te wachten zag ik van verre iemand met lang blond haar aan komen fietsen. Mijn hoop begon weer wat toe te nemen. Misschien was jij het wel. Nauwlettend hield je in de gaten. Je zou wel een hele goede reden moeten hebben om moeten hebben om mij zo lang in spanning te hebben laten zitten. Twíntig minuten.
Mijn woede verdween opslag toen je dichterbij kwam en ik zag dat jij het was. Wat zag je er toch geweldig uit zo. Mooie dunnen benen, een sexy kontje, gespierde armen en groene ogen. Ik had het wel getroffen met je. Ik viel al tijden op jongens met lange haren, maar op de één of andere manier was er bij ons op school de ongeschreven regel dat je als jongen geen lange haren mocht hebben.
Toen ik weer terugkwam uit m’n gedachten zag ik dat jij ondertussen bij de fietsenstalling was aangekomen. Je droeg een paarse wijde trui met een strakke blauwe spijkerbroek waar je benen extra mooi in uitkwamen. “Hoi” zei ik. Ik deed hard mijn best het er zo spontaan mogelijk uit te laten komen om jou niet te laten merken hoe zenuwachtig ik was. “Hee, sorry dat ik zo laat ben maar ik kon geen zwembroek vinden” ,zei je, nog nahijgend van je fietstocht. “O maakt niet uit hoor”, zei ik onverschillig.
We liepen door de schuifdeuren naar de balie toe. Ik pakte mijn portemonnee uit mijn tas en zag dat jij nog driftig aan het zoeken was. “Zou ik wat geld van jou mogen lenen” vroeg je aan me terwijl we nog in de rij stonden. “Ja natuurlijk, ik betaal dadelijk wel meteen voor ons allebei. Nadat we betaald hadden liepen we verder naar de rijen met kleedhokje. Jij ging rechts af naar de mannenhokje en ik links af naar de vrouwenhokjes. Snel begon ik me uit te kleden.
Mijn woede verdween opslag toen je dichterbij kwam en ik zag dat jij het was. Wat zag je er toch geweldig uit zo. Mooie dunnen benen, een sexy kontje, gespierde armen en groene ogen. Ik had het wel getroffen met je. Ik viel al tijden op jongens met lange haren, maar op de één of andere manier was er bij ons op school de ongeschreven regel dat je als jongen geen lange haren mocht hebben.
Toen ik weer terugkwam uit m’n gedachten zag ik dat jij ondertussen bij de fietsenstalling was aangekomen. Je droeg een paarse wijde trui met een strakke blauwe spijkerbroek waar je benen extra mooi in uitkwamen. “Hoi” zei ik. Ik deed hard mijn best het er zo spontaan mogelijk uit te laten komen om jou niet te laten merken hoe zenuwachtig ik was. “Hee, sorry dat ik zo laat ben maar ik kon geen zwembroek vinden” ,zei je, nog nahijgend van je fietstocht. “O maakt niet uit hoor”, zei ik onverschillig.
We liepen door de schuifdeuren naar de balie toe. Ik pakte mijn portemonnee uit mijn tas en zag dat jij nog driftig aan het zoeken was. “Zou ik wat geld van jou mogen lenen” vroeg je aan me terwijl we nog in de rij stonden. “Ja natuurlijk, ik betaal dadelijk wel meteen voor ons allebei. Nadat we betaald hadden liepen we verder naar de rijen met kleedhokje. Jij ging rechts af naar de mannenhokje en ik links af naar de vrouwenhokjes. Snel begon ik me uit te kleden.
You're the one who cries, when you're alone..
Cijfertjes voluit ds! Verder goed beschreven, je legt het heel goed uit, waardoor je als lezer precies voelt wat het ik personage voelt! Keep up the good work!
Verder goed beschreven, je legt het heel goed uit, waardoor je als lezer precies voelt wat het ik personage voelt! Keep up the good work!When the curtain falls, it will be not you name you are judged by but your actions and the ability to show compassion towards others.
Mooie dunnen benen, een sexy kontje, gespierde armen en groene ogen
Leuk dat je weer een vervolgje hebt gepost! Het leest lekker vlot, goed geschreven
Maarre... kan hij echt niet zwemmen?
The quiet scares me cause it screams the truth
Bedankt voor jullie reacties 
. Even een kort stukje dit keer:
Even later kwam ik in mijn bikini uit het kleedhokje en liep ik met een kloppend hart naar je toe. Ik walgde van mijn veelte dikke lichaam en in vergelijking met dat van jou was ik al helemaal niet om aan te zien. Je zag er prachtige uit in je zwarte zwembroek en na onze kleren in een kluisje te hebben gestopt liepen we samen het zwembad in. Eerst kwamen we langs de douches, maar we hadden beide geen zin om nog meer tijd te verspillen dus besloten we meteen te gaan beginnen.
Nadat we in het water waren gesprokken viel er een ongemakkelijke stilte. Ik raakte meteen nogal in paniek, want ik was niet meer gewend om vrienden te hebben. Hoe moest ik dit nou aan gaan pakken zeg? Eerst maar eens rustig zien te blijven, dacht ik bij mezelf. Ik besloot om maar gewoon te proberen spontaan te zijn tegen je. “Nou, waar zullen we eens mee gaan beginnen”, vroeg ik aan je. “Leer me maar de schoolslag”, was daarop je antwoord. Dat gaf me nogal een slechte indruk van je zwemkwaliteiten. Als je nog niet eens wist hoe de schoolslag moest dan zou ik nog een lange weg te gaan hebben met je.
. Even een kort stukje dit keer:Even later kwam ik in mijn bikini uit het kleedhokje en liep ik met een kloppend hart naar je toe. Ik walgde van mijn veelte dikke lichaam en in vergelijking met dat van jou was ik al helemaal niet om aan te zien. Je zag er prachtige uit in je zwarte zwembroek en na onze kleren in een kluisje te hebben gestopt liepen we samen het zwembad in. Eerst kwamen we langs de douches, maar we hadden beide geen zin om nog meer tijd te verspillen dus besloten we meteen te gaan beginnen.
Nadat we in het water waren gesprokken viel er een ongemakkelijke stilte. Ik raakte meteen nogal in paniek, want ik was niet meer gewend om vrienden te hebben. Hoe moest ik dit nou aan gaan pakken zeg? Eerst maar eens rustig zien te blijven, dacht ik bij mezelf. Ik besloot om maar gewoon te proberen spontaan te zijn tegen je. “Nou, waar zullen we eens mee gaan beginnen”, vroeg ik aan je. “Leer me maar de schoolslag”, was daarop je antwoord. Dat gaf me nogal een slechte indruk van je zwemkwaliteiten. Als je nog niet eens wist hoe de schoolslag moest dan zou ik nog een lange weg te gaan hebben met je.
You're the one who cries, when you're alone..
Kan hij nou écht niet zwemmen? Ik dacht dat dat verplicht was in Nederland. (of is hij buitenlands?)
Ik vind dat je jezelf/de ik-persoon wel erg negatief wegzet. Mooi geschreven
Ik vind dat je jezelf/de ik-persoon wel erg negatief wegzet. Mooi geschreven
The quiet scares me cause it screams the truth
Erg leuk! Maar ik vertrouw die gast niet... Eerst te laat komen en vervolgens jou laten betalen? Hmm... Daar was ik allang tegenin gegaan XD *is te tegendraads* *kucht*
Leuk geschreven, mooie woordkeuzes ^^.
Leuk geschreven, mooie woordkeuzes ^^.
@Sanne: Volgens mij is dat niet meer verplicht nee, want ik ken meerdere mensen die geen schoolzwemmen hebben gehad (waaronder Ivo en ik ). Hij heeft vroeger wel les gehad (dat is misschien niet helemaal duidelijk), maar niet zo veel en ik heb dus wel extreem veel les gehad en diploma's zegmaar (niet om op te scheppen ofsow ).
@Imke: Haha , tja ik was nogal vergevingsgezind omdat ik um al wel zag zitten
Jeej alle 3 m'n fans zijn weer terug . Dit keer weer een wat langer stuk:
Ik vertelde je dat we eerst zouden beginnen met acht baantjes inzwemmen. Ik had vroeger geleerd dat je dit nooit over mocht slaan, omdat je anders je spieren kunt blesseren. Ik koos ervoor om samen vier baantjes school en vier baantje borstcrawl te gaan zwemmen. Die twee slagen zou ik je het eerste gaan leren. De baantjes verliepen redelijk en toen we uitgerust waren begon ik met je uitleg te geven over de schoolslag. Stapje voor stapje legde ik je de techniek uit, wat voor mij ook nogal moeilijk was, omdat ik de schoolslag al zes jaar geleden had geleerd. Toch deed ik zo hard mogelijk mijn best, want ik wilde graag indruk op je maken. Na een tijdje oefenen trok ik de conclusie dat je zeker niet slecht in zwemmen was. Je kon de dingen die ik je uitlegde snel toepassen en het grootste deel van de basis bezat je al. Na ongeveer een half uur oefenen was ik tevreden over je voortgang. We zwommen nog een paar banen uit en gingen toen over op de borstcrawl.
Borstcrawl werd over het algemeen tot de makkelijkste slag bevonden, maar al snel bleek dat je dit een stuk minder goed beheerste als de schoolslag. Vooral met het ademhalen had je veel moeite, dus besloot ik je een trucje te leren: “Ik ken nog een bepaald trucje dat ik vroeger heb geleerd, zal ik je dat leren”? telde ik voor. “Ja hoor, is goed. Waar is het precies voor.” Antwoordde je daarop.” “Nou, ik merk dat je nogal wat moeite hebt met het ademhalen en daar is dit trucje voor”. “Vertel maar, ik ben één en al oor”. “Bij de borstcrawl houd je als het goed is je armen tijdens het zwemmen een tikkeltje gebogen. Als je wilt ademhalen kies je eerst met je hoofd een kant uit waar je naar toe wilt draaien. Om dan de goede draai te vinden moet je van je arm een soort poortje maken, waar je dan doorheen kunt kijken. Zo zorg je ervoor dat je niet te ver uit het water draait en je lichaam mooi in balans blijft.” Legde ik uit. “Oké bedankt, ik ga het meteen uitproberen!” Vol enthousiasme zag ik je aan de slag gaan en het ging al snel stukken beter. Je vertelde me dat je extra hard je best deed, omdat je mij dadelijk wilde verslaan. Natuurlijk kon ik dit niet laten gebeuren (vond ik zelf), want anders zou je hebben bewezen dat er van mijn jarenlange training niets over is gebleven. Ik vertelde dat ik nog even door wilde oefenen en dat we daarna wel een wedstrijdje zouden doen.
Toen we nog drie banen hadden gezwommen moest ik mijn belofte gaan nakomen. We zwommen naar het trapje toe en gingen langs elkaar op een startblok staan. Als de secondewijzer op 12 stond zouden we starten. Gespannen wachtte we af. Toen het nog 5 seconde duurde kromde ik mijn rug en spande mijn spieren aan. Even later doken we vlak na elkaar het water in. Je had iets wat voorsprong, maar omdat ik langer wist uit te drijven haalde ik die meteen weer in. Met krachtige slagen begon ik te zwemmen. Ik was nog flink moe van het trainen en merkte dat ik dit echt niet meer gewend was. Toen ik vier jaar geleden onder les zat was ik pas na een uur intensief trainen moe. Hopelijk zouden mijn kwaliteiten nog genoeg zijn om niet van je te verliezen. Tijdens mijn ademhaling wierp ik snel een blik naar recht en zag ik dat je voor begon te lopen. Gelukkig waren we bijna bij de kant aangekomen en ik wist dat mijn keerpunt een stuk beter zou zijn als die van jou. Ik haalde nog even diep adem en maakte toen het borstcrawl keerpunt. Een halve koprol met een halve draai om de lengte as, zodat je weer op je buik lag. Ik zette extra hard af.
Het keerpunt kwam precies zo uit als ik het wilde. Dat was een opluchting voor me, want nu waren mijn kansen weer wat vergroot. Ik besloot de laatste baan te gaan springen. Met jou knappe gezicht in mijn hoofd en het idee om het dadelijk weer te mogen aanschouwen zou ik best nog wat tempo op kunnen voeren. Ik probeerde de momenten dat mijn armen in het water kwamen te tellen, zodat ik in een vast tempo zou sprinten. Ik vond het jammer dat ik niet snel te kunnen kijken waar jij je in de baan naast me bevond, maar dan zou ik teveel snelheid te verliezen. Langzaam zag ik de kant steeds dichter bijkomen. Gelukkig maar, want ik voelde dat mijn armen steeds zwaarder aan het worden waren. Het kostte me steeds meer moeite ze boven het water uit te tillen. Nog vijf slagen moest ik doen voordat ik bij de kant zou zijn. Ik hoopte maar dat mijn sprint hard genoeg was geweest om jou te kunnen verslaan.
). Hij heeft vroeger wel les gehad (dat is misschien niet helemaal duidelijk), maar niet zo veel en ik heb dus wel extreem veel les gehad en diploma's zegmaar (niet om op te scheppen ofsow ).@Imke: Haha
, tja ik was nogal vergevingsgezind omdat ik um al wel zag zitten Jeej alle 3 m'n fans zijn weer terug
. Dit keer weer een wat langer stuk:Ik vertelde je dat we eerst zouden beginnen met acht baantjes inzwemmen. Ik had vroeger geleerd dat je dit nooit over mocht slaan, omdat je anders je spieren kunt blesseren. Ik koos ervoor om samen vier baantjes school en vier baantje borstcrawl te gaan zwemmen. Die twee slagen zou ik je het eerste gaan leren. De baantjes verliepen redelijk en toen we uitgerust waren begon ik met je uitleg te geven over de schoolslag. Stapje voor stapje legde ik je de techniek uit, wat voor mij ook nogal moeilijk was, omdat ik de schoolslag al zes jaar geleden had geleerd. Toch deed ik zo hard mogelijk mijn best, want ik wilde graag indruk op je maken. Na een tijdje oefenen trok ik de conclusie dat je zeker niet slecht in zwemmen was. Je kon de dingen die ik je uitlegde snel toepassen en het grootste deel van de basis bezat je al. Na ongeveer een half uur oefenen was ik tevreden over je voortgang. We zwommen nog een paar banen uit en gingen toen over op de borstcrawl.
Borstcrawl werd over het algemeen tot de makkelijkste slag bevonden, maar al snel bleek dat je dit een stuk minder goed beheerste als de schoolslag. Vooral met het ademhalen had je veel moeite, dus besloot ik je een trucje te leren: “Ik ken nog een bepaald trucje dat ik vroeger heb geleerd, zal ik je dat leren”? telde ik voor. “Ja hoor, is goed. Waar is het precies voor.” Antwoordde je daarop.” “Nou, ik merk dat je nogal wat moeite hebt met het ademhalen en daar is dit trucje voor”. “Vertel maar, ik ben één en al oor”. “Bij de borstcrawl houd je als het goed is je armen tijdens het zwemmen een tikkeltje gebogen. Als je wilt ademhalen kies je eerst met je hoofd een kant uit waar je naar toe wilt draaien. Om dan de goede draai te vinden moet je van je arm een soort poortje maken, waar je dan doorheen kunt kijken. Zo zorg je ervoor dat je niet te ver uit het water draait en je lichaam mooi in balans blijft.” Legde ik uit. “Oké bedankt, ik ga het meteen uitproberen!” Vol enthousiasme zag ik je aan de slag gaan en het ging al snel stukken beter. Je vertelde me dat je extra hard je best deed, omdat je mij dadelijk wilde verslaan. Natuurlijk kon ik dit niet laten gebeuren (vond ik zelf), want anders zou je hebben bewezen dat er van mijn jarenlange training niets over is gebleven. Ik vertelde dat ik nog even door wilde oefenen en dat we daarna wel een wedstrijdje zouden doen.
Toen we nog drie banen hadden gezwommen moest ik mijn belofte gaan nakomen. We zwommen naar het trapje toe en gingen langs elkaar op een startblok staan. Als de secondewijzer op 12 stond zouden we starten. Gespannen wachtte we af. Toen het nog 5 seconde duurde kromde ik mijn rug en spande mijn spieren aan. Even later doken we vlak na elkaar het water in. Je had iets wat voorsprong, maar omdat ik langer wist uit te drijven haalde ik die meteen weer in. Met krachtige slagen begon ik te zwemmen. Ik was nog flink moe van het trainen en merkte dat ik dit echt niet meer gewend was. Toen ik vier jaar geleden onder les zat was ik pas na een uur intensief trainen moe. Hopelijk zouden mijn kwaliteiten nog genoeg zijn om niet van je te verliezen. Tijdens mijn ademhaling wierp ik snel een blik naar recht en zag ik dat je voor begon te lopen. Gelukkig waren we bijna bij de kant aangekomen en ik wist dat mijn keerpunt een stuk beter zou zijn als die van jou. Ik haalde nog even diep adem en maakte toen het borstcrawl keerpunt. Een halve koprol met een halve draai om de lengte as, zodat je weer op je buik lag. Ik zette extra hard af.
Het keerpunt kwam precies zo uit als ik het wilde. Dat was een opluchting voor me, want nu waren mijn kansen weer wat vergroot. Ik besloot de laatste baan te gaan springen. Met jou knappe gezicht in mijn hoofd en het idee om het dadelijk weer te mogen aanschouwen zou ik best nog wat tempo op kunnen voeren. Ik probeerde de momenten dat mijn armen in het water kwamen te tellen, zodat ik in een vast tempo zou sprinten. Ik vond het jammer dat ik niet snel te kunnen kijken waar jij je in de baan naast me bevond, maar dan zou ik teveel snelheid te verliezen. Langzaam zag ik de kant steeds dichter bijkomen. Gelukkig maar, want ik voelde dat mijn armen steeds zwaarder aan het worden waren. Het kostte me steeds meer moeite ze boven het water uit te tillen. Nog vijf slagen moest ik doen voordat ik bij de kant zou zijn. Ik hoopte maar dat mijn sprint hard genoeg was geweest om jou te kunnen verslaan.
You're the one who cries, when you're alone..
Ik heb ook geen schoolzwemmen gehad, maar een 'gewoon' diploma dan?@Sanne: Volgens mij is dat niet meer verplicht nee, want ik ken meerdere mensen die geen schoolzwemmen hebben gehad (waaronder Ivo en ik ). Hij heeft vroeger wel les gehad (dat is misschien niet helemaal duidelijk), maar niet zo veel en ik heb dus wel extreem veel les gehad en diploma's zegmaar (niet om op te scheppen ofsow ).
Anyway, goed stukje weer! Je woordkeuze is leuk
Ik ben benieuwd wie er gaat winnen The quiet scares me cause it screams the truth
Ik ben ook benieuwd! Leuk geschreven. Een aantal kleine foutjes, maar die hinderden niet echt. Onthoud wel dat het groter 'dan' is en niet groter 'als', dat is namelijk dialect.
Nou ja, ik ben benieuwd naar meer! ^^
Nou ja, ik ben benieuwd naar meer! ^^
@Imke: Dankje , zou je misschien die foutjes nog apart willen zeggen zodat ik ze eruit kan halen?
@Mirry: Heb jij nog inhoudelijke tips, want ik heb het idee dat het beter kan, maar ik weet niet goed hoe.
, zou je misschien die foutjes nog apart willen zeggen zodat ik ze eruit kan halen?@Mirry: Heb jij nog inhoudelijke tips, want ik heb het idee dat het beter kan, maar ik weet niet goed hoe.
You're the one who cries, when you're alone..
Ja
The quiet scares me cause it screams the truth
@Sanne: Nee dat is ieder z'n eigen keus of je die diploma's haalt of niet
Nieuw stukje weer :
Een paar seconden laten dan jij tikte ik aan. Gelukkig was het niet te opvallend dus ik probeerde ermee weg te komen dat we gelijk waren geëindigd. Jij nam dit sportief op en stemde toe om er een gelijkstand van te maken. Toch viel het wel van me tegen zeg, jij had alleen je diploma A en B en ik had zo’n beetje alle diploma’s die er met recreatief zwemmen te halen vielen. Ik moest hoognodig weer eens gaan trainen. Na dit bedacht te hebben wendde ik me weer tot jou. “Is het goed als we even pauze houden? Ik begin behoorlijk moe te worden.” “Ja hoor is goed, ik heb nog wat chips in mijn zak zitten dus dan kunnen we die nu mooi opeten”. Ik keek hoe je naar de kleedkamer toe liep om je tas te halen. Hierdoor kreeg ik mooi even de tijd om alles op een rijtje te zetten.
Ik voelde me best trots op mezelf. Ik had zomaar met een jongen die ik niet kende contact gemaakt. Het was dan misschien op een iets wat vreemde manier, maar dat deed er niet toe. Ik vond het zwemmen tot nu toe best goed gaan. We hadden nog niet zoveel gepraat met elkaar, maar daar zouden we nu tijd voor hebben en de les die ik je gaf ging behoorlijk goed. Natuurlijk mocht ik niet te vroeg juichen. Dit was pas de eerste keer dat we afspraken en misschien zou je hierna wel nooit meer willen. Toch kon ik het niet laten om stiekem te hopen dat dit uit kon groeien tot een vriendschap of misschien zelfs wel een liefde.
Even later als dat ik uit mijn overpeinzingen kwam zag ik je aan komen lopen met je zwemtas en een handdoek om je heen. Je ging een stukje van me af zitten, maar je been stond wel lichtjes tegen het mijne aan. Ik kreeg het er meteen warm van, zou jij mij ook knap vinden? Ik kon het me bijna niet voorstellen. Ondertussen had jij de chipszak al uit je tas gehaald. Je hielp hem tussen ons in. “Pak maar gerust hoor, er is genoeg voor ons allebei.” Ik zag dat jij maar weinig chips pakte dus besloot ik ook maar niet teveel te pakken, want misschien zou je dat als onbeleefd opvatten.
Ik vond het nu wel een goed moment voor een gesprek, maar aan jou kant bleef het akelig stil. Ik besloot mijn moed maar bij elkaar te rapen en je een vraag te stellen: “Wat vind jij tot nu toe van onze klas?” Behalve het kraken van de chips en het golvende geluid van het water was het behoorlijk stil in het zwembad. Ik wachtte geduldig op je antwoord, maar het begon stilletjes aan wel erg lang te duren. Toen je een minuut laten nog niet had geantwoord vond ik het wel erg raar. “Heb je m’n vraag wel verstaan?” vroeg ik iets wat geïrriteerd aan je. “Ja hoor, maar ik vind het nogal een moeilijke vraag dus moet ik er even over nadenken.” Wat was dat nou voor antwoord, dacht ik bij mezelf. Wie moet er nu nadenken over de vraag; wat vind je van je nieuwe klas. Ik besloot maar niets meer te zeggen en jou rustig na te laten denken, maar vreemd vond ik het wel. Even later kwam eindelijk jou antwoord.
Nieuw stukje weer
:Een paar seconden laten dan jij tikte ik aan. Gelukkig was het niet te opvallend dus ik probeerde ermee weg te komen dat we gelijk waren geëindigd. Jij nam dit sportief op en stemde toe om er een gelijkstand van te maken. Toch viel het wel van me tegen zeg, jij had alleen je diploma A en B en ik had zo’n beetje alle diploma’s die er met recreatief zwemmen te halen vielen. Ik moest hoognodig weer eens gaan trainen. Na dit bedacht te hebben wendde ik me weer tot jou. “Is het goed als we even pauze houden? Ik begin behoorlijk moe te worden.” “Ja hoor is goed, ik heb nog wat chips in mijn zak zitten dus dan kunnen we die nu mooi opeten”. Ik keek hoe je naar de kleedkamer toe liep om je tas te halen. Hierdoor kreeg ik mooi even de tijd om alles op een rijtje te zetten.
Ik voelde me best trots op mezelf. Ik had zomaar met een jongen die ik niet kende contact gemaakt. Het was dan misschien op een iets wat vreemde manier, maar dat deed er niet toe. Ik vond het zwemmen tot nu toe best goed gaan. We hadden nog niet zoveel gepraat met elkaar, maar daar zouden we nu tijd voor hebben en de les die ik je gaf ging behoorlijk goed. Natuurlijk mocht ik niet te vroeg juichen. Dit was pas de eerste keer dat we afspraken en misschien zou je hierna wel nooit meer willen. Toch kon ik het niet laten om stiekem te hopen dat dit uit kon groeien tot een vriendschap of misschien zelfs wel een liefde.
Even later als dat ik uit mijn overpeinzingen kwam zag ik je aan komen lopen met je zwemtas en een handdoek om je heen. Je ging een stukje van me af zitten, maar je been stond wel lichtjes tegen het mijne aan. Ik kreeg het er meteen warm van, zou jij mij ook knap vinden? Ik kon het me bijna niet voorstellen. Ondertussen had jij de chipszak al uit je tas gehaald. Je hielp hem tussen ons in. “Pak maar gerust hoor, er is genoeg voor ons allebei.” Ik zag dat jij maar weinig chips pakte dus besloot ik ook maar niet teveel te pakken, want misschien zou je dat als onbeleefd opvatten.
Ik vond het nu wel een goed moment voor een gesprek, maar aan jou kant bleef het akelig stil. Ik besloot mijn moed maar bij elkaar te rapen en je een vraag te stellen: “Wat vind jij tot nu toe van onze klas?” Behalve het kraken van de chips en het golvende geluid van het water was het behoorlijk stil in het zwembad. Ik wachtte geduldig op je antwoord, maar het begon stilletjes aan wel erg lang te duren. Toen je een minuut laten nog niet had geantwoord vond ik het wel erg raar. “Heb je m’n vraag wel verstaan?” vroeg ik iets wat geïrriteerd aan je. “Ja hoor, maar ik vind het nogal een moeilijke vraag dus moet ik er even over nadenken.” Wat was dat nou voor antwoord, dacht ik bij mezelf. Wie moet er nu nadenken over de vraag; wat vind je van je nieuwe klas. Ik besloot maar niets meer te zeggen en jou rustig na te laten denken, maar vreemd vond ik het wel. Even later kwam eindelijk jou antwoord.
You're the one who cries, when you're alone..
Nou moet hij niet afstandelijk gaan doen 
Goed geschreven
Goed geschreven The quiet scares me cause it screams the truth
Sorry dat ik jullie zo lang heb laten wachten, maar ik wilde even aan andere verhalen schrijven .
“Ik weet nog niet goed wat ik van onze klas moet vinden, want ik ken er nog niemand van.” Had ik hier nou zo lang op moeten wachten? Nu draaide hij alsnog om mijn vraag heen. Ik besloot het hier bij te laten en stelde hem nog een vraag. “Maar wat is dan je eerste indruk ervan?”. Dit keer hoefde ik minder lang op je antwoord te wachten. “Ik ga nooit af op eerste indrukken, dus mijn eerste indruk doet er niet toe”. Ik gaf de hoop maar op. “Zullen we weer verder gaan zwemmen”? “Ja, is goed”.
Via het trapje liepen we beide het water weer in. Na een korte stilte vroeg ik aan je of je nog langer borstcrawl wilde doen. “Nee, over de borstcrawl ben ik tevreden nu. Ik heb je er niet voor niets meer verslagen.” “Wrijf het er maar lekker in”. Zei ik lachend terug. Ook op jou gezicht verscheen een lach. Hij was net zo mooi als de rest van je lichaam en ik moest mezelf inhouden om je niet meteen vol op je mond te zoenen. “Welke slag zullen we dan gaan doen, de rugslag of de vlinderslag”? “De rugslag, want van de vlinderslag ken ik helemaal niets.” Zei je me na een tijdje. “Zal ik het eerst een baantje voordoen, zodat je kan zien hoe die ook alweer moest?” “Ja is goed”.
Met mijn handen pakte ik het startblok vast en zette zo hard mogelijk met mijn benen af. Ik zwom mijn baan rugslag zo goed en snel mogelijk en hoopte dat je een beetje onder de indruk was. Aan je reactie was niets af te lezen. “Leg me nu maar eens uit hoe het moet”. Zei je namelijk tegen me. “Wil je me niet eerst een baantje laten zien, dan kan ik de fouten tegen je zeggen”? “Nee, want ik wil het meteen goed doen.”
Na je nog een half uur de rugcrawl uit gelegd te hebben zag ik op de klok dat het zwembad zo ging sluiten. Het was zaterdagmiddag en dan bleef het zwembad altijd maar een paar uurtjes open. “We moeten gaan stoppen, want het zwembad gaat zo sluiten”. Vertelde ik je met teleurstelling in mijn stem. “Jammer, dan doen we de vlinderslag volgende week wel.” Wat verbaast stemde ik daarmee in, zei je daar nou echt dat we volgende week weer gingen zwemmen. Ik kon het bijna niet geloven, maar ik had je woorden toch echt gehoor. Vanbinnen juichte ik het uit. Een betere afsluiting van deze dag bestond niet.
.“Ik weet nog niet goed wat ik van onze klas moet vinden, want ik ken er nog niemand van.” Had ik hier nou zo lang op moeten wachten? Nu draaide hij alsnog om mijn vraag heen. Ik besloot het hier bij te laten en stelde hem nog een vraag. “Maar wat is dan je eerste indruk ervan?”. Dit keer hoefde ik minder lang op je antwoord te wachten. “Ik ga nooit af op eerste indrukken, dus mijn eerste indruk doet er niet toe”. Ik gaf de hoop maar op. “Zullen we weer verder gaan zwemmen”? “Ja, is goed”.
Via het trapje liepen we beide het water weer in. Na een korte stilte vroeg ik aan je of je nog langer borstcrawl wilde doen. “Nee, over de borstcrawl ben ik tevreden nu. Ik heb je er niet voor niets meer verslagen.” “Wrijf het er maar lekker in”. Zei ik lachend terug. Ook op jou gezicht verscheen een lach. Hij was net zo mooi als de rest van je lichaam en ik moest mezelf inhouden om je niet meteen vol op je mond te zoenen. “Welke slag zullen we dan gaan doen, de rugslag of de vlinderslag”? “De rugslag, want van de vlinderslag ken ik helemaal niets.” Zei je me na een tijdje. “Zal ik het eerst een baantje voordoen, zodat je kan zien hoe die ook alweer moest?” “Ja is goed”.
Met mijn handen pakte ik het startblok vast en zette zo hard mogelijk met mijn benen af. Ik zwom mijn baan rugslag zo goed en snel mogelijk en hoopte dat je een beetje onder de indruk was. Aan je reactie was niets af te lezen. “Leg me nu maar eens uit hoe het moet”. Zei je namelijk tegen me. “Wil je me niet eerst een baantje laten zien, dan kan ik de fouten tegen je zeggen”? “Nee, want ik wil het meteen goed doen.”
Na je nog een half uur de rugcrawl uit gelegd te hebben zag ik op de klok dat het zwembad zo ging sluiten. Het was zaterdagmiddag en dan bleef het zwembad altijd maar een paar uurtjes open. “We moeten gaan stoppen, want het zwembad gaat zo sluiten”. Vertelde ik je met teleurstelling in mijn stem. “Jammer, dan doen we de vlinderslag volgende week wel.” Wat verbaast stemde ik daarmee in, zei je daar nou echt dat we volgende week weer gingen zwemmen. Ik kon het bijna niet geloven, maar ik had je woorden toch echt gehoor. Vanbinnen juichte ik het uit. Een betere afsluiting van deze dag bestond niet.
You're the one who cries, when you're alone..
Mooi stukje weer! Lekker vlot
Punt moet een vraagteken zijn.
Persoonlijk zou ik hier iets tussen zetten, bijvoorbeeld hij knikte oid.“Zullen we weer verder gaan zwemmen”? “Ja, is goed”.
Vertelde moet met een kleine letter.We moeten gaan stoppen, want het zwembad gaat zo sluiten”. Vertelde ik je met teleurstelling in mijn stem.
verbaast = verbaasdWat verbaast stemde ik daarmee in, zei je daar nou echt dat we volgende week weer gingen zwemmen.
Punt moet een vraagteken zijn.
The quiet scares me cause it screams the truth
De rest van de week voelde ik me kiplekker. Bij de meeste lessen zat ik bij je in de klas en ik zorgde er altijd voor dat ik op een plek zat van waaruit ik je goed kon bestuderen. Beide zaten we alleen. Ik omdat de mensen bij wie ik in de klas zat me óf niets interesseerde óf nog niet kende. Jij waarschijnlijk alleen om dat laatste. Toen de week een paar dagen om was kreeg ik het idee om naast je te gaan zitten. Ik vond het wel eng, want dan zou ik je wel meteen erg duidelijk maken dat ik je aardig vond. Toch besloot het tijdens wiskunde eens te gaan proberen.
Gespannen liep ik lokaal 2.12 binnen. Voor even waren alle blikken op me gericht, maar daarna gingen mijn klasgenoten weer verder met hun bezigheden. Voor het bord stond mijn wiskundelerares. Ze had vandaag weer één van haar afschuwelijke jurken aan. Niet dat ik mensen op hun uiterlijk beoordeel, maar bij haar moest mijn hoofd er gewoon even iets van tegen mij zeggen. Ik liep naar de linkerhoek van het lokaal en keek toen even snel de klas door. Ik zag je links op de 3de rij zitten. Langzaam liep ik naar je toe.
“Hoi, mag ik naast je komen zitten?” vroeg ik aan je. Ik merkte dat mijn poging om de zenuwen uit mijn stem te houden niet geslaagd was. Hopelijk had je niets gehoord. “Ja hoor, ga je gang”. Zei je vrolijk. Stralend schoof ik het stoeltje naar achter en plofte ik neer. Nu kwam de volgende moeilijkheid. Een gesprek met je beginnen en dat onopgemerkt genoeg doen voor de lerares. “Ben jij goed in wiskunde”? Besloot ik te beginnen. “Ik weet niet wat jij onder goed verstaat. Sorry maar ik wil liever niet praten tijdens de les.”
Dit was een teleurstelling voor me. Was ik net zo blij dat ik langs je mocht zitten en dan wilde je niet eens met me praten. Natuurlijk kon ik het wel begrijpen. Ik had een jaar geleden precies hetzelfde gezegd. Ik besloot het dus maar positief te bekijken, omdat je me in ieder geval naast je had geaccepteerd en dat moest haast wel betekenen dat je op z’n minst een vriendschap met me wilde.
Gespannen liep ik lokaal 2.12 binnen. Voor even waren alle blikken op me gericht, maar daarna gingen mijn klasgenoten weer verder met hun bezigheden. Voor het bord stond mijn wiskundelerares. Ze had vandaag weer één van haar afschuwelijke jurken aan. Niet dat ik mensen op hun uiterlijk beoordeel, maar bij haar moest mijn hoofd er gewoon even iets van tegen mij zeggen. Ik liep naar de linkerhoek van het lokaal en keek toen even snel de klas door. Ik zag je links op de 3de rij zitten. Langzaam liep ik naar je toe.
“Hoi, mag ik naast je komen zitten?” vroeg ik aan je. Ik merkte dat mijn poging om de zenuwen uit mijn stem te houden niet geslaagd was. Hopelijk had je niets gehoord. “Ja hoor, ga je gang”. Zei je vrolijk. Stralend schoof ik het stoeltje naar achter en plofte ik neer. Nu kwam de volgende moeilijkheid. Een gesprek met je beginnen en dat onopgemerkt genoeg doen voor de lerares. “Ben jij goed in wiskunde”? Besloot ik te beginnen. “Ik weet niet wat jij onder goed verstaat. Sorry maar ik wil liever niet praten tijdens de les.”
Dit was een teleurstelling voor me. Was ik net zo blij dat ik langs je mocht zitten en dan wilde je niet eens met me praten. Natuurlijk kon ik het wel begrijpen. Ik had een jaar geleden precies hetzelfde gezegd. Ik besloot het dus maar positief te bekijken, omdat je me in ieder geval naast je had geaccepteerd en dat moest haast wel betekenen dat je op z’n minst een vriendschap met me wilde.
You're the one who cries, when you're alone..
Mooi stuk weer! Wel vaag dat ie zegt dat ie nooit wil praten tijdens de les... Dat doet iedere scholier toch wel? XD Ik vind hem gewoon vreemd ^^.
Mooi geschreven!
Naast i.p.v. langs. En bij zulke zinnen moet 'vroeg' met een kleine letter.Darkstar schreef:“Hoi, mag ik langs je komen zitten?” Vroeg ik aan je.
Mooi geschreven!