Voor opa; ik mis je.
Herinneringen:
Ik heb ze nooit verlaten
Als een wit wezen blijven hangen,
In mijn donkere gelaat
De wond die zich heropende,
In het bijzijn van mijzelf
Zonder dat ik iemand anders,
De schuld geven kon
De tranen die vloeiden,
Over onze klamme gedaanten
De woorden die ons,
Steeds verder van elkaar af dreven
Maar morgen zal dit voelen,
Als een voor altijd vergeten korst
Toch blijf jij voor mij,
Levend bloed
Levend bloed
Prachtig, heel mooi gedaan.
"It's the regular days, the ones that start out normal, those are the days, that end of being the biggest, and today, with you, it was beautiful." – Grey’s anatomy
Je einde vind ik echt prachtig heel mooi gekozen! De rest van het gedicht is ook ontzettend mooi, heel pakkend. Woordkeuze heb je ook goed gekozen. Super 
Sterkte met je opa
Sterkte met je opa
The quiet scares me cause it screams the truth