Nacht, daar ben je weer, als altijd. In stilte
aangehaald. Zelfde plaats en zelfde tijd,
die niemand ooit bepaalt. Oh, laat haar,
nog een keer kijken, voordat je zachte vallen
alles weg zal strijken. Na een
rusteloos moment, niets meer dan duisternis,
die alle kleur zo goed kon vangen, bewaard
in de geschiedenis. Dit moment is enkel
jou, ga nu maar. Verspreid je kou
als wapen. Sluimer niet, grijp je kans. Laat
de wereld slapen. Voor haar een strijd
tussen rust en wakker blijven. Maar toch,
ze ademt -leeft ze nog?- Of zal ze eenzaam,
kil verstijven. De tijd tikt door
maar verdwijnt voor haar, nog hoeveel minuten
en haar adem wordt zwaar? De eerste stralen
vol met licht, laten jou straks traag verdwijnen
Opdat het vaste evenwicht, jouw randen
kan omlijnen. Een nieuwe dag zal weer
beginnen, het ritme onverstoord. Maar niet voor
haar, de dood zal winnen.
Nacht, ooit heb je haar vermoord.
Nacht
Hoho, hier is iemand duidelijk gecharmeerd van de stijl van Rainbow. De vergelijkingen zijn onmiskenbaar. Het nonchalante ritme, de nostalgische klank (die overigens soms naar geforceerd poetisch neigt). Het is totaal anders dan wat je normaal schrijft. Dus vanwege het experimenteren ken ik je een grote PLUS toe.
De beeldspraak werkt heel goed tergend langzaam naar de climax toe, namelijk de dageraad. Hier is heel duidelijk sprake van een spanningsboog. Werkt heel sterk in gedichten, mits goed gebruikt.
Leuk hoe je het zo achteloos laat rijmen. Ook van Rainbow afgekeken, maar niet zonder succes. Dat zorgt inderdaad voor een fluwelen vloeiendheid. Je hebt met dit gedicht volgens mij mentaal een grote stap gemaakt om serieuzer met dichten bezig te zijn.
De beeldspraak werkt heel goed tergend langzaam naar de climax toe, namelijk de dageraad. Hier is heel duidelijk sprake van een spanningsboog. Werkt heel sterk in gedichten, mits goed gebruikt.
Leuk hoe je het zo achteloos laat rijmen. Ook van Rainbow afgekeken, maar niet zonder succes. Dat zorgt inderdaad voor een fluwelen vloeiendheid. Je hebt met dit gedicht volgens mij mentaal een grote stap gemaakt om serieuzer met dichten bezig te zijn.
Oh-o, dus toch van Rainbow afgekeken 
. Haar(/je) gedichten vielen me dan ook al een tijdje op en op internet kwam ik meer gedichten in deze stijl tegen, waardoor ik zelf eens ben gaan experimenteren. Ik hoop niet dat ik plagiaat heb gepleegd door een stijl ongeveer te kopieren((A)), maar aangezien ik dus meer zulke dingen tegenkwam had ik meer het idee dat het een soort algemene stijl was. Al zou ik niet weten hoe die zou moeten heten (dat rijmt!) -Dat klonk als een zwakke poging om mezelf te verdedigen-
Bedankt voor de goede reactie! Die geforceerde rijm, als je daar op doelde, viel mij ookal op en dat is juist iets waar ik zo'n hekel aan heb maar ik had geen idee hoe het te veranderen.
. Haar(/je) gedichten vielen me dan ook al een tijdje op en op internet kwam ik meer gedichten in deze stijl tegen, waardoor ik zelf eens ben gaan experimenteren. Ik hoop niet dat ik plagiaat heb gepleegd door een stijl ongeveer te kopieren((A)), maar aangezien ik dus meer zulke dingen tegenkwam had ik meer het idee dat het een soort algemene stijl was. Al zou ik niet weten hoe die zou moeten heten (dat rijmt!) -Dat klonk als een zwakke poging om mezelf te verdedigen-Bedankt voor de goede reactie! Die geforceerde rijm, als je daar op doelde, viel mij ookal op en dat is juist iets waar ik zo'n hekel aan heb maar ik had geen idee hoe het te veranderen.
Better to write for yourself and have no public, than write for the public and have no self