Het is me ooit eens overkomen:
Ik had een date achter de rug en na gezellig wat gegeten te hebben bij een station-cafetaria (lekker romantisch ¬¬) besloot ik hem uit te nodigen voor een kop thee bij mij thuis. Mijn ouders waren wel thuis, maar dat kon me weinig schelen. Ik stelde hem voor aan mn ouders en op de bank hing ik lekker knus tegen hem aan. Na een paar uur werdt het tijd voor hem om naar huis te gaan. Daar stond ik dan, buiten tegenover hem. Ik had hem die middag nog uitgelegd dat ik niet durfde te zoenen omdat ik bang was om af te gaan. Hij begreep het, maar op dat moment keek hij me op de ik-ga-je-zo-zoenen-manier aan en toen dacht ik aan het advies van mijn zus: "Niet bij nadenken, je telt tot 3 en BAM! Het probleem was dat ik dat nogal letterlijk had genomen.. dus ik BAM! beetje naast.. en een ergere afgang bestond niet. Ik schaamde mij, hij probeerde me te troosten met de woorden: Geeft niet, er is hier niemand die het heeft gezien! Het probleem is blijkbaar dat jongens niet begrijpen dat je juist voor hén niet af wilt gaan.. wat de rest van de wereld denkt zal je een worst wezen. Maargoed!
Zo kom ik dus aan mijn trauma's ¬¬
Hopelijk groei ik daar nog overheen..anders moet ik in therapie *_*"
Kuss..
:P en ik mijd de ik-ga-je-zoenen blik zelfsXD verschrikkelijk
Maargoed, ik vind dat je gewoon moet wachten totdat het eigenlijk vanzelf gaat, je kan echt wel een vriendje ofzo hebben zonder eerst te zoenen naar mijn mening. Zo kan je je vertrouwd gaan voelen en dan komt het allemaal zelf wel ^^
)