Eindelijk [one shot]

[Coor]

Dit verhaal heb ik geschreven toen ik een dupje had vandaar de treurig heid;)

Ik liep door de drukke winkelstraat, alweer een dag voorbij, nu even rust.
Ik was zo moe, nooit ben ik zo moe geweest, maar nu was ik het, vandaag wou ik in een bodemloze slaap zakken.

Ik deedt de deur open en liep de hal in, slapen dat was wat ik wou, ik was de klas uitgelopen,gerend bedoel ik, boeken gooiend naar de leraar. Ik had iedereen gelaten voor wat het was, waarom zou ik hier blijven?
Pap en Roy waaren ook gegaan.

Ik liepd de keuken in, eerst even wat eten, ik pakte mezelf een appel, zou ik nu sneeuwwitje zijn?
Een appel eten en dan sterven? Ik nam een hap, er gebeurde niks, het sneeuwwitjes effect bleef uit.

Ik liep naar boven, ik trok mijn pyama aan en ging in bed liggen. Ik viel in die bodem loze slaap : nooit meer zou ik wakker worden