Soms heel soms voel ik het vlammetje weer even branden.
Even alleen wij.
Geen andere mensen die ons verblijen,
Alleen ik en jij.
Soms lijken de dagen wel eeuwen te duren.
Dan ben ik alleen in me kamer en voel ik me zo opgesloten in mijn eigen werldje.
Ik wil me hart kunnen luchten, een arm om mijn middel, je lippen op de mijnen.
Even geen pijn,
Alleen jou warmen handen bij de mijne.
Het vlammetje blijft maar branden,
ookal zie ik jou bijna nooit,
Maar de dagen dat ik jou zie,
brand het vlammetje weer even voor 2
en is het wij in plaats van jij en ik alleen.
Die dagen maken mij zo gelukkig,
ookal weet ik, dat jij het niet echt meent.
Jij kan mijn hart zo raken, dat mij dat niet uitmaakt.
Je bent op de 1 of andere manier,
Mijn 2e hart die maar blijft kloppen.
Als de ander even niet meer werkt.
Ik wil alleen tegen jou zeggen,
Dat ik niks meer met jou hoef,
Alleen vrienden, dat vind ik al genoeg.
Die jongen die ik bedoel, betekend zo veel voor mij,
ookal weet hij dat niet echt..
het vlammetje
waarom kan ik mijn eigen gevoelens voor een bepaald persoon zo goed herkennen in dit gedicht?
heel mooi, hoor.
heel mooi, hoor.
---
xx vonk
xx vonk