Mijn vader vroeg me of ik lesbisch ben.
Ik antwoordde: "Is het belangrijk?"
Hij zei: ""Nee, niet echt."
Ik bekende hem: "Ja, ik ben zo."
Hij zei: "Sodemieter op."
Kennelijk was het toch belangrijk.
Mijn baas vroeg me of ik lesbisch ben.
Ik antwoordde: "Is het belangrijk?"
Hij zei: "Nee, niet echt."
Ik bekende hem: "Ja, ik ben zo."
Hij zei: "Je werk deugt niet, ik ontsla je."
Kennelijk vond hij het toch belangrijk.
Mijn beste vriend vroeg me of ik lesbisch ben.
Ik antwoordde: "Is het belangrijk?"
Hij zei: "Nee, niet echt."
Ik bekende hem: "Ja, ik ben zo."
Hij zei: "Je kunt me beter niet meer je vriend noemen."
Kennelijk vond hij het toch belangrijk.
Mijn lief vroeg me: "Hou je van me?"
Ik antwoordde: "Is het belangrijk?"
Ze zei: "Ja."
Ik bekende haar: "Ja, ik hou van je."
Ze zei: "Kom hier, ik neem je in mijn armen."
Voor de eerste keer voelde iets echt belangrijk.
Mijn god vroeg me: "Hou je van jezelf?"
Ik antwoordde: "Is het belangrijk?"
Hij zei: "Ja."
Ik vroeg: "Hoe kan ik van mezelf houden? Ik ben lesbisch."
Hij zei: "Zo heb ik je gemaakt."
Wat is er verder nog belangrijk???
Deze slaat niet op mij, maar hij raakte me wel
