Leeg
Leeg.Vandaag is leeg. Wakker worden, eten, niksen, eten, niksen. Praten, maar toch ook weer niet. Lachen, maar niet van harte. Vervelen.
Vervelen is de leegte niet accepteren. Vervelen is wanhopig op zoek gaan naar iets om de leegte te vullen. “Ik vervéél me!” “Doe dan iets!”
Maar waarom? Waarom activiteit? Waarom vervelen? Wat is er tegen leegte? Waarom zijn mensen er bang van? Vrezen ze dat ze opgeslokt gaan worden door de leegte? Denken ze dat ze niet meer in staat zullen zijn er weer uit te klimmen? Of vinden ze het simpelweg tijdverspilling?
Ach, mensen. Zij. Wij. Ik. Jij. Jullie. Ons. Wat is de juiste benaming?
Mensen gaan wanhopig op zoek naar dingen om te doen. Gezellig samen dingen doen, maar niet heus. Krampachtig houden we ons vast aan een niet bestaand sociaal veld rond ons heen. Vrienden. Familie. Onbekenden, waarvan het gezicht ons bekend is. Waarmee we gesprekken voeren, die soms diepgaand zijn. Maar nooit te diepgaand. We laten niemand toe in onze eigenste ziel. Zelfs onszelf niet. We zijn bang. Bang van onszelf.
Daarom houden we ook niet van vervelen. Vervelen is geconfronteerd worden met jezelf. Vervelen is het onbekende, enge zelf binnenstappen. En dan ontdekken dat je eigenlijk helemaal niet bent zoals je je zo graag voordoet. En dat kan wel eens vervelend zijn.
.