Machteloos

[Sebas]

Ik weet nog goed, dat toen ik kleiner was veel met lego en playmobiel speelde. Iets waar mijn vriendjes ook dol op waren, vooral de playmobiel. Ik had zoveel, van schepen tot complete ziekenhuizen. Ooit had ik eens alles uitgesteld op de zolder, prachtig, die grote open kamer met ramen vol met speelgoed,. Netjes alles op een rij, gesorteerd en attributen er bij. Per stijl in aparte hoeken en op tafels en planken. Ja zelfs de boekenkast moest er voor wijken, althans, de boeken! De planken stonden vol met mijn kleine poppetjes.
Zo zuinig als ik altijd was en niemand mocht er dan ook aanzitten. Tot ik op een dag thuis kwam van school, mijn broertje had een paar vriendjes meegenomen en die waren boven op zijn kamer. Ma even in de tuin gespeelt te hebben ging ik kijken wat ze boven aan het doen waren. Het was stil boven maar ging toch richting zijn kamer. De deur was dicht dus ik klop netjes, Geen antwoord. Vervolgens doe ik langzaam de deur open, en wat ik daar zag.. Nee, ik zag niets, ze waren dus niet boven. Op dat moment hoor ik iets vallen en ren naar de zolder toe. Ja hoor, daar waren ze in een playmobiel gevecht, alles van de tafels af en lomp tegen elkaar aan raggen. Alles was uit elkaar en van het schip was een mast afgebroken.

Zelf was ik er altijd zo zuinig op, en dan moet een ander dat voor je verpeste. Ik weet nog goed hoe kwaad ik was. Je besteed er een hoop tijd aan en een ander verziekt alles in een paar minuten.

Nu zoveel jaren later ligt mijn playmobiel opgeslagen in dozen, dat is leuk, voor mijn kinderen straks. En mijn interesses liggen inmiddels op andere doeleinden. Zoals de meeste weten vind ik het leuk om websites te onderhouden. Hele avonden ben ik er mee bezig. Het is een stukje levenswerk. Iets waar je je ziel in kan stoppen....

Zo ook de avond, dat ik thuis kwam na een dag hard werken. Natuurlijk probeer ik onder werktijd altijd wel ff te kijken of alles werkt. En alles draaide. Thuis gekomen ga ik meestal gelijk beginnen met koken, zo niet deze dag, ik zette mijn laptop aan om te kijken of ik nog stille aanbidders had. Zoals iedere dag bleek dat natuurlijk niet zo te zijn. Wel had ik een mailtje van een contact formulier van een andere website van mij.
Hier stond de mededeling in dat mijn forum gehacked zou zijn, ik schrok en ging gelijk kijken. JA hij had gelijk!!
Mijn stemming en mijn eetlust sloegen direct om. Weer dat zelfde gevoel dat ik vroeger had, wie zit er verdomme aan MIJN spullen, aan MIJN speelgoed.. En wist niet of ik boos, kwaad of verdrietig moest zijn.
Kan een ander niet gewoon genieten van een ander zijn werk, zonder het altijd te verpesten of te slopen.

Even voelde ik me zo machteloos als vroeger…

[Fenella]

dit is ook iets waar je je heel machteloos over mag voelen
snap nog steeds niet waarom er mensen zijn die zo sneu zijn om andermans spullen stuk te maken
(ook al heb je gelukkig bijna alles weer terug)
kon het niet geloven dat iemand zo zielig was om dit forum te hacken
net als wat je zelf ook zegt, dat een ander niet gewoon kan genieten van andermans werk

[Eztherz]

Klopt... Mensen moeten gewoon afblijven van andermans spullen, ik vind het heel laag als je het werk van een ander zeg maar in elkaar mept.

[Roelien]

Ik vind et echt goed geschreven.. Komt bij iedereen wel eens voor dat ze aan andere spullen zitten van een ander, maar toch vind ik het wel goed verhaal hoor..

[Sebas]

Dank jullie..

Toen ik dit schreef voelde ik me echt zo ontzettend boos, maar ook evrdrietig tegelijk..
echt machteloos!!

Grappig om het weer terug te lezen nu, en weer te voelen zoals ik me toen voelde

[yesdnil]

Heb ik ook al gehad.. Maar dan op een heel andere manier. Het is ook al een tijdje geleden ...
Ik werk altijd aan een relatie. Ik werk er echt hard aan om mijn partner en mezelf gelukkig te maken! Maar dan wordt dat kapot gemaakt door iemand die dan gans de relatie verpest ...
Dan ben je iets kwijt waar je heel hard aan gewerkt hebt!
Mooi geschreven sebas

[15lila]

ik snap je verhaal heel goed, het kan gewoon over lego gaan maar ook over andere dingen zoals emoties die je als het ware 'stuk kan maken'.
Mooi geschreven.

[Artemiss]

Gespeeld met een 'd', hè?
Maar je hebt helemaal gelijk, je blijft van andermans spullen af. Je broertje had ook gewoon even aan je kunnen vragen of hij ermee mocht spelen, dan had het misschien nog gekund ook als je gezegd had dat ze héél voorzichtig moesten zijn... Want je moet toch toegeven dat een playmobiel-paradijs op de zolder voor jongetjes wel heel erg aanlokkelijk is...
En wat hackers betreft, dat is gewoon uitzonderlijk laag. Punt.