Marcara en piercings

[Elice*]

Sorry alweer voor mijn lange afwezigheid. Jullie kennen mij inmiddels daarvan. Ik probeern de lijst compleet te maken en alles te doen! Zijn er eventuele spelfouten (die er zeker zullen zijn...) Ik zou het zeer op prijs stellen als iemand me daarvoor een persoonlijk berichtje stuurt en me de fouten aangeeft. Alvast bedankt!

~ Elice*

Maar goed...Dit is dus 23: Mascara & Piercings

Geniet er maar van! 8D

--------------------


‘’En?’’

Het duurt even een tijdje. Dan draait ze zich met een ruk om en hijst haar shirt tot onder haar borsten. Jolien fluit vol bewondering. ‘’Wauw!'' Koert ze, ze staat op haar tenen van opwinding. ''Vet gaaf zeg!’’ Vertelt ze Debbie met waardering.

Een blauw edelsteentje flikkert wanneer de TL-lampen met fel licht erop schijnt. Het minuscule hartje hangt voor Debbie’s navel. Ze glimlacht trots en laat tevreden haar shirt los.

‘’Vind ik ook.’’ Zegt ze zelfverzekerd. Ze keert naar de man die haar piercing had laten zetten. En ze grijnst tevreden. ‘’Echt bedankt, meneer Tygo!’’ Kirt ze. De grote man glimlacht terug. Een zilver steentje op zijn hoektand blinkt, een ander steentje is zichtbaar op zijn gezwollen tong. ‘’Je hoeft geen ‘meneer’ te zeggen hoor.‘’ Begint hij, terwijl hij zijn lange vettige paardenstaart strakker trekt. ‘’Veel plezier ermee, dame.’’ Hij zwaait hen gedag. Debbie knikt, zwaait terug en grijpt Jolien’s pols en sleurt haar met haar mee de zaak uit. Samen eindigen ze weer buiten en kijken voor een laatste keer naar de voorkant.

TYGO’S ROOIE PIERCINGS AND TATOE’S PLAZA

‘’Onsmakelijke naam voor een even onsmakelijke man.’’ Jolien steekt haar tong uit. ‘’Zag je niet allemaal wat hij op zijn gezicht had?’’ Vraagt ze Debbie, ontzettend versteld en geschokt. Haar vriendin haalt onverschillig haar schouders op.

‘’Ja. Een ring door zijn neus, twee wenkbrauw piercings, eentje op zijn onderlip. Op zijn tong en tand.’’

‘’Verschrikkelijk hé?’’

‘’Ik vond het wel stoer staan.’’ Geeft Debbie toe. Jolien doet alsof ze moet overgeven.

‘’Dat méén je niet! Toch? Ik ben helemaal van mijn stokje dat hij geloofde dat je ouder was dan vijftien! Je bent pas dertien!’’

‘’Ja, ho eens! Kan het nog luider!?’’ Sist Debbie gefrustreerd, en ze legt haar hand over Jolien’s mond. Dan zucht ze geërgerd en laat haar arm naast haar zij vallen. ‘’Ik ben zó blij dat hij niet om mijn legitimatie vroeg daarnet. Ik zei toch dat hoge hakken en make-up me ouder zouden laten lijken?’’ Ze kijkt spottend naar de brunnete’s kant. Jolien slaat haar armen over elkaar, lichtgeraakt.‘’Die schoenen zijn niet eens van jou! En die make-up is niet eens dierproefvrij!’’ Debbie slaat een hand voor haar hoofd. ‘’Jo-lien!’’ Jammert ze wanhopig. ‘’Je zus krijgt ze echt terug, ze zal niet merken dat ze weg waren geweest!’ ’Ze krabt voor een moment door haar korte blonde haren. Haar grote bruine ogen kijken voor zich uit. Terwijl ze lopen over straat, komt haar huis in zicht. Ze werpt haar rugzak van haar rug en rukt de rits met een snelle handbeweging open. In de tussentijd grijpt Jolien naar de leren laarzen om Debbie’s voeten, en trekt ze ruw ervan af, ondanks Debbie’s gesnauw dat ze het te hard doet.

‘’Maar gewoon uit nieuwsgierigheid; hoe reageerde je moeder toen je vroeg of je haar make-up mocht gebruiken?’’ Vraagt Jolien, terwijl ze uit de rugzak een paar slippers vandaan haalt en die wil aangeven aan haar. Jolien bekijkt haar aandachtig. De blondine staat stil en draait haar hoofd langzaam naar haar hartsvriendin. Met een schuldig lachje op haar gezicht. Jolien slaat een hand voor haar eigen mond.‘’Dát meen je niet! Je hebt dus niet gevraagd?!’’ ‘’Stil nou eens! Ik heb make-up remover in de rugzak!’’ Sist Debbie en ze pakt de doos uit de rugzak en schuift het voor Jolien’s gezicht.

‘’Ik sta paf, Deb!’’ Snauwt het meisje bitter. Ze laat de slippers uit haar handen vallen’. ‘’Ik vond het heel erg dat ik Sasha’s nieuwe schoenen moest inpikken voor jou! Maar dat je je moeders make-up gebruikt zonder haar toestemming-’’
‘’Dat is hetzelfde als jij anders deed hoor, Jolien!’’ Debbie bukte voor de slipper. Jolien snoof. ''Ik deed het anders wel voor opoffering! Jij deed alles aleen voor jezelf!’’ Beschuldigde ze. ‘’Wilde jij ook een piercing, dan?’’Reageert Debbie fel.

‘’Nee! Tuurlijk niet!’’ Schreeuwt ze. ‘’Je bent ongelofelijk Deb! Eerst laat je illegaal een piercing zetten! Dan haal je mij over Sasha’s laarzen te stelen, en je gebruikt je moeders make-up zonder het haar te vragen, en nu trek je aan mijn haar! Kap ermee!’’ ‘’Schreeuw.niet.ZO!’’ Barst Debbie, ze pakt een vochtig doekje van de make-up remover en begint het strijdlustig over haar hele gezicht ze smeren. Ze grijpt tissue na tissue en propt de gebruikte doekjes in het voorvakje van haar rugzak. ‘’Is het weg?’’ Vraagt ze de meisje tegenover haar koeltjes. Jolien neemt haar kritisch op.‘’De mascara…’’ Begint ze. ‘’Je…je hebt het over je hele gezicht gesmeerd…’’‘’Wat zeg je me nou! Meen je dat! Waar is een spiegel?!’’ Gilt Debbie, gestrest.
‘’We…hebben er geen…Er was geen plaats meer…’’
‘’Wat hebben we er dan in zitten dat eer geen kleine handspiegel in past?!’’
‘’Schoolboeken. Ik moest de slippers erin kunnen wurmen. Hetzelfde geldt voor dat make-up remover bakje.’’ Op het laatst, pakt ze een van die tissues en veegt het ruw tegen een van haar vriendin’s gesloten ogen.

‘’Jolien!’’ Gilt Debbie weer.

's Ochtends…

Tring. Tring.

‘’Met Jolien.’’
‘’O gelukkig!’’
‘’Hoi Debbie…’’
‘’Het was verschrikkelijk!’’
‘’Wat? In dat ene zaakje?’’
‘’Nee! Toen ik thuiskwam! Driemaal raden!’’
‘’Ze ontdekte je piercing?’’
‘’Hoe weet je dat?’’
‘’Ik moest raden…’’
‘’Nou, ze ontdekte ook dat ik make-up had gebruikt!’’
‘’Wat erg…’’
‘’Zeker! Ik was me aan het aankleden, toen kwam mijn moeder voorbij lopen en ze zag die piercing dus via de spiegel in mijn kamer! En gíllen dat ze deed!’’
‘’En die make-up?’’
‘’Wist ik veel dat ze ook haar make-up sorteerde! Dat mens is gek! In plaats van dat ik drie jaar moet wachten, mag ik pas make-up gebruiken als ik getrouwd ben!’’
‘’Dat is lang.’’
‘’Inderdaad! En wat die piercing betreft, die mocht ik mooi weg gooien! Twintig euro- naar de maan!’’
‘’Vijftien was van mij.’’
‘’Je krijgt het terug. Hopelijk had je meer geluk dan ik…’’
‘’Nee hoor.’’
‘’Hoe dan?’’
‘’Sasha merkte al snel dat er iets mis was met haar laarzen…Iemand bleek met een beetje paarse nagellak op de zijkant te hebben gemorst. Ik heb een maand huisarrest, mijn vader vond dat ik van andermans spullen moet afblijven en het alleen zo kon afleren. En oh! Ik kan je geen geld meer lenen ook. Er is vier euro van mijn zes euro zakgeld gehaald per week.’’
‘’Tjonge…Wat een pech zeg! Ik kom er dan best makkelijk van af met het afwassen voor een heel week.’’
‘’Zeg dat wel.’’
‘’Maar hé, ik belde je op om je wat te vragen.’’
‘’Zeg het maar.’’
‘’We kunnen, als je huisarrest eindelijk voorbij is mooi terug gaan naar die zaak!’’
‘’Hoezo?’’
‘’Omdat ik een gaaf idee heb! We kunnen een Tatoeage laten zetten! Tygo doet die ook! Hij heeft zijn armen er vol van! En als mijn moeder het ziet, dan kunnen we hem mooi niet gewoon ‘weg gooien’. Dus geen weg gegooid geld en-’’

Klik.

‘’Jolien? Ben je daar nog?

------

Mijn hemel! Ik heb zo het gevoel dat ik de personage's door het hele verhaal hun persoonlijkheid compleet verandert...Ik hoop dat het lezen het waard was...

Ge-edit met Maartje''s hulp

[Maartje]

Ten eerste wil ik je vragen waarom je tussen telkens als iemand wat zegt een enter zet? Ik vind het een beetje onplezierig lezen, en het is ook onoverzichtelijk met wanneer je wel écht een tijdsprong maakt.

Dan wat foutjes;

En zilver steentje op zijn hoektand blinkt,

en = een

en ze klapte een hand over Jolien’s mond. Dan zucht ze geërgerd en laat haar arm naast haar zij vallen.

Ik zou doen; ze legde een hand over Jolien's mond, klappen klinkt niet echt toepasselijk.

Jolien bekijkt haar aandachtig. De blondine staat stil en draait haar hoofd langzaam naar haar hartvriendin.

hartvriendin = hartsvriendin

‘’Dát meen je niet! Je hebt dus niet gevraagt?!’’

Gevraagt = gevraagd

‘’Ik deed het anders wel voor zelf-offering! Jij deed alles aleen voor jezelf!’’ Beschuldigde ze.

zelf-offering = opoffering volgens mij?

Dan overhaal je mij Sasha’s laarzen te stelen, je gebruikt je moeders make-up zonder het haar te vragen, en nu trek je aan mijn haar! Kap ermee!’’

overhaal je mij = haal je mij over

S‘ochtends…

= 's Ochtends

‘’Wat? In die ene zaakje?’’

dat ene zaakje

‘’Omdat ik een vette idee heb!

een vet idee heb

Verder zou ik ook nog eens het hele stuk doorlezen, want sommige zinnen lopen niet lekker en zouden fijner lezen als je nog wat aanpassingen doet. Maar ik denk dat als jijzelf dit stuk nog eens grondig en kritisch gaat lezen je dat zelf ook opvalt!
Het onderwerp is een beetje oppervlakkig, over tieners die tatoe's en piercings willen, en moeders die dat dus níet willen, maar je hebt het leuk geschreven.
Zou alleen nog wel wat aanpassingen doen als ik jou was!
Succes

[Elice*]

Goed...Kritiek maakt je hard. Zeggen ze

Ten eerste wil ik je bedanken voor je tips en verbeteringen. En ik ben het niet met je oneens dat er in dit stuk ontzettend veel Cliché's in zitten. Dat was ook zo de bedoeling. Ik wilde graag iets stereotype en gek. Het doel van dit verhaaltje (of troep, zoals ik het zelf ook zou willen noemen) was om je te amuseren. Niet versteld laten staan van bewondering. Ik eerder opgelet op de gebeurtenissen dan de volgorde, spelling en dialogen zelf. Het spijt me zeer dat het je niet bevalt.

En waarom ik steeds enters doe wanneer iemand gaat praten? Omdat ik het persoonlijke zelf prettiger vind. Dat is alles.

Alsnog bedankt.

[Maartje]

Het spijt me zeer dat het je niet bevalt.

Het bevalt me zeker wel Anders was ik halverwege al gestopt met lezen! Ik vond alleen dat er nog verbeteringen in konden, en wilde je daar mee helpen.

En het is zeker geen 'troep' Elice*!

[Roger Veerman]

Grappig verhaal dat vanuit de hoofdpersoon wel herkenbaar overkomt uit herinnering naar die leeftijd

Hoewel die vriendin wel ongeloofwaardig braaf is imo. Een 13-jarig meisje dat als een moraalridder zeurt over haar leeftijdsgenote die stiekem een piercing laat zetten ben ik in die tijd nooit tegengekomen.

[Elice*]

Iedereen is een beetje anders, daar hou ik het bij. Trouwens, zo braaf was ze ook weer niet Het is best riskant om iets van je broer of zus te lenen terwijl ze er niks van weten, ik heb er ervaring mee...Eerst was ze wel enthousiast, maar toen werd de druk haar waarschijnlijk te veel.

Heel erg bedankt voor je complimentje! Dat maakt me erg vrolijk.

[Mirry]

Aan een tafel zit MirryJan Smits. Hij is het ongekroonde hoofd van Online Verhalen Got Talent. Met een zonnebril permanent op zijn voorhoofd geplakt, is het aan hem om de deelnemers te beoordelen. Hebben zij het talent, of kunnen ze beter afwasser worden in een naamloos restaurantje?
Vlak naast hem zit de koningin van de peroxide. Imke Paaij. De zangeres die elke week opnieuw vanuit Engeland geïmporteerd word, ten behoeve van de wedstrijd. Als ultieme schrijfster weet zij als geen ander wat voor talent er gezocht dient te worden.
En daarnaast, ver genoeg bij MirryJan Smits vandaan, zit de enige echte Sabbientje Wijnen. Al vele talenten zijn door hem gescout en deze keer versterkt hij de jury van OV’s Got Talent! Door zijn vrienden word hij ook wel liefkozend ‘Mr Gay’ genoemd, maar verkijk je er alsjeblieft niet op. Het is een bikkel.
Samen vormen zijn de strengste Jury van Online Verhalen! Deelnemers wees voorzichtig en toon alleen de werkelijke diepte van je talent. Met een jury als deze, wil je het onderste uit de kan naar boven halen.

Voor de Jury, uitvergroot door een beamer, is het verhaal van Elice* te zien. Zij heeft het op zich genomen om thema 23 te schrijven. Mascara en Piercings. Heel OV kan lezen wat zij heeft geschreven, maar het is aan de individuele juryleden om de verhalen te beoordelen. Samen met wat heel OV te zeggen heeft, zal er uiteindelijk één iemand de top bereiken. Eén iemand met meer talent in zijn linkerpink, dan heel OV bij elkaar! Eén iemand, die nog gevonden moet worden.

_______________________________________

Het is altijd grappig om te zien hoe tien verschillende schrijvers ook tien verschillende interpretaties aan een verhaal kunnen geven. Hierin kun je vaak ook heel duidelijk zien hoe oud een schrijver is en hoelang deze al schrijft. De onderwerpen die naar boven komen zijn namelijk grotendeels aandachtsgericht. Wat jij interessant vind, komt vaak naar voren in je verhalen en personages worden gevormd naar hoe jij iemand graag ziet of hoe jij zelf bent.

Allereerst. Je hebt een mooie woordenschat en valt ook niet vaak in herhaling over de wijze waarop iemand iets zegt. Je laat het ze vertellen, koeren, kirren, zeggen, toegeven, sissen, snauwen en gillen. De meeste mensen komen niet veel verder dan zeggen, schreeuwen, gillen, snauwen of sissen. Het is dan ook zeker een pluspunt in je verhaal, hoewel ze op sommige punten niet helemaal goed in context gebruikt worden.

Het duurt even een tijdje.

Even en een tijdje betekenen eigenlijk hetzelfde. Je zou even heel goed uit deze zin kunnen schrappen.

‘’Wauw!'' Koert ze, ze staat op haar tenen van opwinding. ''Vet gaaf zeg!’’ Vertelt ze Debbie met waardering.

“Wauw!” koert ze. Jolien staat op haar tenen van opwinding. “Vet gaaf zeg!” vertelt ze Debbie, met overduidelijke waardering in haar stem.

De eerste zin heb ik ingekort. Dit omdat je twee keer vlak achter elkaar ‘ze’ gebruikt en dat lijkt nogal slordig. Door de naam van het personage even te noemen, bereik je vaak dat de lezer iets meer herkenning kan leggen in wie het zegt. Ook heb ik toegevoegd dat je de waardering in haar stem kunt horen. Het probleem met waardering is namelijk dat je dit zowel in iemands stem kunt horen, als in de uitstraling. Hierin moet dus wel een scheidingslijn trekken, om je verhaal gewoon goed duidelijk te maken voor de lezers.

[quote[Een blauw edelsteentje flikkert wanneer de TL-lampen met fel licht erop schijnt.[/quote]

Hier maak je een dubbele vermelding. Lampen geven automatisch licht aan. Dus dat hoef je later in je zin niet meer te vermelden. Licht kun je dus gewoon schrappen, loopt de zin meteen ook beter.

‘’Vind ik ook.’’ Zegt ze zelfverzekerd. Ze keert naar de man die haar piercing had laten zetten. En ze grijnst tevreden

Na ook kun je een komma doen, in plaats van een punt, daarna mag zegt met een kleine letter. Dit kun je in je hele verhaal eigenlijk doortrekken. De zin erna loopt niet lekker. Het is net of de man een piercing heeft genomen en niet Debbie. Daarnaast doe je de zin ook en stukje in de verleden tijd, wat gewoon slordig staat. En staat voor een samengevoegde zin, waardoor je de laatste zin dus gewoon toe kunt voegen aan de tweede.

Ze keert zich om naar de man, die de piercing bij haar heeft gezet en grijnst tevreden.

Een zilver steentje op zijn hoektand blinkt, een ander steentje is zichtbaar op zijn gezwollen tong.

Een zilveren steentje
Waarom is zijn tong gezwollen? En hoor je dat dan ook niet aan zijn spraak?

Samen eindigen ze weer buiten en kijken voor een laatste keer naar de voorkant.

Voorkant van wat? …voorkant van de winkel?

TYGO’S ROOIE PIERCINGS AND TATOE’S PLAZA

Rooie Piercings? Rooie is overigens geen woord, denk dat het rode moet zijn?

Ik ben helemaal van mijn stokje dat hij geloofde dat je ouder was dan vijftien! Je bent pas dertien!’’

Van mijn stokje word over het algemeen gebruikt wanneer iemand flauw valt. Van mijn stuk zou denk ik beter zijn. Overigens moet je voor een navelpiercing zestien zijn bij mijn weten en dan ook nog met ouderlijke toestemming.

‘’Je bent ongelofelijk Deb! Eerst laat je illegaal een piercing zetten! Dan haal je mij over Sasha’s laarzen te stelen, en je gebruikt je moeders make-up zonder het haar te vragen, en nu trek je aan mijn haar! Kap ermee!’’ ‘’Schreeuw.niet.ZO!’’ Barst Debbie, ze pakt een vochtig doekje van de make-up remover en begint het strijdlustig over haar hele gezicht ze smeren.

Is dat niet in omgekeerde volgorde? En tussen twee gesproken zinnen die op elkaar volgen hoort een enter, anders is het niet meer te volgen. En als ik zou barsten, zou ik ook en vochtig doekje nodig zijn Volgens mij mist er een woord daar? De zinnen lopen ook niet lekker.

”Je bent ongelofelijk Deb! Eerst laat je mij Sasha’s laarzen stelen, om illegaal een piercing te laten zetten. Daarna vertel je me ook nog eens dat jij je moeders make-up gebruikt, zonder toestemming! En nu trek je ook nog eens aan mijn haren! Kap ermee!”
“Schreeuw niet zo!”barst Debbie los. Ze pakt een vochtig doekje van de make-up remover en begin strijdlustig over haar gezicht ge wrijven.

Ik zou zeggen, lees je verhaal nog een keertje over. Denk dat je zelf een hoop puntjes nog aan kunt stippen. Het onderwerp was niet zo mijn ding. Misschien ben ik gewoon te oud voor deze setting. Het gaat tenslotte om een dertienjarige, die zonder toestemming van haar ouders een piercing laat zetten. Er zaten zeker leuke punten in en je woordenschat is ook leuk. Alleen moet je nog leren om de woorden in de juiste context te gebruiken, maar dat komt vast nog wel!

_____________________________

MirryJan streept handig punten aan in het verhaal en schrijft het er der een aantekening erbij. Natuurlijk weet hij niet wat zijn collega’s over het verhaal zullen zeggen. Van hem krijgt het verhaal een 6.5

[lady-chrisie]

Grappig verhaal dat vanuit de hoofdpersoon wel herkenbaar overkomt uit herinnering naar die leeftijd

Hoewel die vriendin wel ongeloofwaardig braaf is imo. Een 13-jarig meisje dat als een moraalridder zeurt over haar leeftijdsgenote die stiekem een piercing laat zetten ben ik in die tijd nooit tegengekomen.

daar klopt weinig van, zulke mensen zijn er zeker. Ik heb zelf zwaar geprotesteert toen mijn vriendin haar navel liet piercen, ze nam de moeder van een ander mee, die moederdacht dat het gewoon mocht. Nou ik kon haar wel wurgen, later heeft ze ook haar tong gepiercd... Nu ga ik niet meer met dat meisje om