American dream

[J++]

Dit verhaal vond ik nog in een vergeten map.Ik denk niet dat ik het al een keer gepost heb, anders hoor ik het nog wel.Er zit een behoorlijk stuk reality in, maar gelukkig niet van me zelf. Ik hou meer van katten.
J++

American dream.

Toen hij op zijn twaalfde verjaardag de film Saturdaynight-fiver had gezien, wist hij hoe zijn leven er later uit ging zien. Of in elk geval hoe hij wilde dat het er uit zou zien. Om te beginnen hoorde er in de eerste plaats een kloek product van General Motors tot zijn bezit. Liefst een convertible met een dikke V8, waar je een hele lading van die mooie meiden in kwijt kon. En daarbij een kort leren jack en een pilotenzonnebril, zodat je nooit overruled werd door een motoragent die jou dag wilde verpesten. En natuurlijk een vrijstaand huis, met een gemetselde barbecue in de ruime achtertuin, en een garage vast aan het huis waar zo'n Corvette samen met de pick-up truck in kon. Hij kocht alvast een poster van Fleetwood Mac voor een reusachtige Cadillac en hing die boven zijn bed.
Elke avond dacht hij er aan hoe hij zijn droom kon waarmaken. Om te beginnen had hij geld nodig. Veel geld, want grote Amerkanen zijn dure auto's.
Toen hij zijn eerste verdiende geld van zijn eerste baas kreeg, een trosanjerkweker die er in de zomer wel een ijverige jongen bij kon hebben, kocht hij een zonnebril. Een echte Ray Ban, die hij zuinig in het bijgeleverde doosje bewaarde en alleen opzette als hij naar muziek van Bruce Springsteen of the Eagles luisterde.
De hele winter daarop ging hij elke zaterdag, en in de kerstvakantie de hele week werken bij een transportbedrijf, waar hij de binnenkomende trucks doorsmeerde, schoonmaakte en de olie ververste. Dat was rotwerk, maar het betaalde goed en hij probeerde ook te sparen, maar dat lukte om de een of andere reden niet zo erg omdat hij toch niet het hele weekend thuis wilde zitten. Toch kocht hij in het voorjaar een tweedehands brommer, een Kreidler, en na de Paasvakantie ook nog een leren jack. Hij werkte nu elke middag uit school, op zaterdag en altijd de hele vakantie. Dat was niet zo goed voor zijn schoolwerk, maar de school waar hij op zat was niet zo moeilijk om te doen, en dus had hij lekker veel vrij. Omdat hij inmiddels al veel ervaring had, verdiende hij steeds meer. Maar er ging ook steeds meer uit. Brommer totall los, leren jack kapot, rijlessen voor zijn rijbewijs, vriendinnen die maar wat graag met hem uitgingen, schuurfeesten, het geld ging als water door zijn vingers. Toen hij zijn rijbewijs had gehaald ging hij drie weken lang met een bouwploeg naar Saoudi Arabia, waar hij schaduwhallen monteerde voor de verse groenten van de sheik. Achttien dagen van tien uur. Hij kreeg per uur drie keer zo veel als thuis, maar dan in American dollars, wat een groot verschil uitmaakte.Toen hij weer thuis kwam had hij geld genoeg om zijn eerste auto te kopen. Een Chevrolet Malibu, achtcilinders in V, met echt lederen bekleding. Dit was het echte leven. Toen hij na het eerste weekend de benzinebonnen optelde bleek dat hij drie-en-tachtig liter er door had gejaagd. Moet kunnen, dacht hij, je hebt er ook wat voor, want het reed als een nieuwe. Zijn nieuwste vriendinnetje, een lange blonde die Wendy heette, ging maar wat graag met hem mee als hij naar de stad ging om wat rond te scheuren met gelijkgestemde vrienden, om hier en daar een dikke zwarte streep op het asfalt te zetten. Toch leek het wel of hij steeds meer tijd nodig had om te werken en met zijn vrienden te gaan stappen dan om aan zijn droom te denken. Zo vlogen de maanden voorbij, tot het moment dat hij op weg naar den Haag om weer eens lekker uit te gaan met honderdtien mijl per uur van de weg af raakte en over de kop in een sloot terecht kwam.
Voor een romantische afloop, Toets 1
Voor een ongelukkige afloop, toets 2
Voor een realistische afloop, toets 3
1
Toen hij weer wakker werd na de verschrikkelijke klap zag hij dat hij met zijn hoofd tussen de rem- en het gaspedaal lag. Overal deed het pijn, en er liep een stroom bloed langs zijn gezicht. Hij lag half in het zompige water en op zijn benen lag iemand anders . Hij probeerde zich te bewegen en tot zijn verbazing kreeg hij zijn benen onder het vrouwenlijf vandaan en kon hij zien wie het was. Het was Wendy, natuurlijk, die had hij zojuist opgehaald om even naar de boulevard in Scheveningen te gaan. Hij moest er snel uit, bedacht hij, en Wendy ook, want die zei niets en bewoog ook niet. De rechterdeur kreeg hij niet open, die zat te veel in de bagger, maar de linkerdeur kon hij wel naar boven openen, en op het stuur staande trok hij Wendy omhoog. Wat was die zwaar en slap, maar hij gaf niet op, dat had hij nog nooit gedaan, hij kreeg haar uit het wrak en trok haar door het water de kant op. Wat deed alles pijn, maar zijn ergste zorg betrof Wendy. Door zijn schuld was zij misschien wel dood. Hij veegde het kroos en het bloed van zijn gezicht en probeerde ook de modder op het gezicht van Wendy af te vegen. Ze kreunde en deed haar ogen open. Toen ze hem zag glimlachte ze een beetje . Hij nam haar in zijn armen en kuste haar geschramde gezicht, en zei dat hij nooit meer zo stom zou doen.Hij zei dat hij nu pas besefte dat hij al die tijd in het wilde weg rond gereden had met het geluk naast zich zonder dat hij het zag, tot het bijna te laat was. Wil je met me trouwen, Wendy, vroeg hij, en ze glimlachte weer.
Natuurlijk, zei ze, want jij maakt al mijn dromen waar.
2
De mannen van de brandweer hadden erg hun best gedaan om hem zo snel mogelijk uit het wrak te zagen, en de broeders van de ambulance waren vanaf het moment dat ze er waren in de weer geweest met infusen en zuurstof. Maat toen hij in het ziekenhuis op de operatietafel lag moest de chirurg diep ademhalen om wat hij zag. Wat moet ik hier nu van maken, zei hij tegen de operatiezuster. Hij deed zijn uiterste best, en toen hij na uren klaar was en het resultaat overzag, was hij niet ontevreden. Gelukkig is zijn hoofd niet beschadigd, zie hij nog tegen de zuster , die met tranen in de ogen naar het opgelapte lichaam stond te kijken. Op zijn kamer stonden er al bloemen van zijn vrienden, die allemaal erg onder de indruk waren van zijn ongeluk. En de eerste twee weken in het ziekenhuis was het soms een drukte van belang rond zijn bed, ook al barstte hij van de pijn, maar in de weken die volgden werd het steeds rustiger met het bezoek. Ze hadden natuurlijk allemaal hun werk, dacht hij nog. Toen hij naar het verpleeghuis werd gebracht was daar alleen zijn moeder die hem net als vroeger lekker instopte. Er waren ook zusters, een enkele broeder en drie bedden met oude mannen op het zaaltje. Maanden van revalidatie later reed hij op een avond in zijn elektrische rolstoel weer naar de plek waar hij vroeger zijn vrienden ophaalde als ze gingen stappen. Maar er was niemand. Hij keerde de rolstoel en reed naar huis terug. Hij zou die avond maar vroeg naar bed gaan. Want dat was de enige plaats waar hij nog kon dromen.

3
Het regende al dagen lang, en de treurige stoet die de begraafplaats op liep werd doornat van het water dat uit de hoge bomen naar beneden viel. De meeste mensen in de stoet hadden geen paraplu bij zich, gewoon omdat ze haast nooit op een begraafplaats kwamen, zelfs niet als het droog was. Daar waren ze gewoon te jong voor. Bij de pas gedolven groeve aangekomen, vroeg de begrafenisondernemer of er nog iemand iets wilde zeggen . Toen niemand reageerde sprak de in het zwart gestoken ondernemer zelf nog maar wat troostvolle woorden tot de verdrietige verzameling aanwezigen, die met tranen in de ogen toekeken hoe de kist naar beneden zakte. Hij sprak over hoe dromen niet uitkomen. En dat ieder voor zich hem moest herinneren als een fijne vriend. Toen gingen ze allemaal weer naar huis. Alleen de hoofdpersoon ging niet mee terug.

J++.

[yesdnil]

Ik heb gekozen voor het realistische einde...