Hallo allemaal
Hieronder begint mijn verhaal Subtropische verrassing. Dit is een fanfic geschreven met de mannen van Il divo in de hoofdrol. Maar het verhaal is ook gewoon zo te lezen. Ik ben benieuwd naar jullie reacties.
groetjes
Conny
Proloog
Parijs, 5 uur ’s morgens. Ergens loopt een wekker af. Sebastien heeft moeite zijn ogen te openen. "Bah, altijd die wekker weer." Hij denkt even na welke dag het is en waarom hij ook alweer zo vroeg op moet. O ja hij weet het weer. Een half dagje werken en daarna heerlijk vakantie.
Snel springt hij uit zijn bed en gaat douchen. Even later komt hij in zijn werkkleding ontbijten. Na ontbijt grist hij zijn koffer en stapt in zijn auto op weg naar Claudette, zijn vriendin maar ook zijn collega. Claudette is namelijk stewardess en Seb kent haar al een klein jaartje. Hij zelf werkt al een kleine 6 jaar als piloot bij Royal Air France. Nu hebben de twee tortelduifjes hun rooster aan elkaar weten aan te passen in verband met hun vakantie. Ze moeten vanmorgen beiden nog 2 vluchten doen. De eerste van Parijs naar Londen en vervolgens van Londen naar Marseille. Daar gaan ze aan boord van het cruiseschip D’amour en dat maar liefst voor 4 weken. Heerlijk.
Als de wekker gaat is Claudette gelijk klaar wakker. "Yes, vakantie vandaag. Nou ja eerst even werken maar dat deert haar niet." Zij kijkt op de foto’s die naast haar bed op het nachtkastje staan. Op de ene kijkt haar een lachende Sebastien aan, haar vriend sinds een jaartje. Op de andere staat een foto van haar idool, de musicalster David Miller, die grootste successen op broadway heeft momenteel. Seb plaagt haar wel eens: "Wat heeft hij dat ik niet heb?" vraagt hij dan. Zij antwoordt dan: "Hij heeft zo’n zalige stem en hij ziet er zo goed uit." Zucht. Na nog een laatste blik op de twee foto’s te hebben geworpen pakt ze die van David en stopt die in haar koffer. Seb ziet ze de komende tijd toch dagelijks. David niet.
Na een snelle douche en ontbijt hijst ze zich in haar stewardessenpakje. "Hopelijk pas ik daar nog in na 4 weken cruisen" denkt ze. "Toch maar een beetje opletten. Foei. Nu maar even niet aan denken." Op dat moment toetert er buiten een auto. Dat is Seb. Snel grist ze haar handtas en sluit ze snel haar koffer om vervolgens naar beneden te gaan. Seb is altijd een tikkeltje ongeduldig. Ze glimlacht. Een tikkeltje veel.
“Bonjour Seb.” “Bonjour ma chérie.” Een omhelzing en een dikke kus volgen. Na een rit van ca. 10 minuten arriveren ze op vliegveld Charles de Gaulle. Seb parkeert zijn auto en samen gaan ze hun koffers afgeven. Daarna scheiden hun wegen. “Lieverd ik zie je in Londen” zegt Claudette. “Ok” zegt Seb “Dan ga ik Pierre opzoeken hij is mijn eerste copiloot vandaag.”
De vlucht naar Londen verloopt zonder problemen. Als Claudette de laatste passagiers gedag heeft gezegd neemt ze afvast afscheid van de andere stewardessen en loopt naar de cockpit. “Hé Seb, we hebben nog even tijd, zullen we nog even een broodje halen bij de broodjescorner?” “Ok” zegt Seb en slaat zijn arm om haar heen. “Weet je” zegt hij. “Ik verheug me zo op onze vakantie.” “Ja” zucht Claudette. “Vier weken helemaal niks hoeven.” Na een kop koffie en een broodje gaat Claudette op zoek naar de andere stewardessen van vlucht 7190 naar Marseille. Henri komt aanlopen. “Hé Sebastien wat fijn dat ik weer eens met jou mag vliegen.” Hij blaast Claudette nog een kushandje na en zegt: “Tot in Marseille lieverd.” “Tot gauw schat”.
Hoofdstuk 1
Ondertussen in het Hilton hotel in Londen. David Miller is net klaar met zijn ontbijt en staat gereed voor vertrek, te wachten op zijn taxi. Hopelijk redt hij het om op tijd op het vliegveld te zijn. Met een glimlach van oor tot oor stapt hij in de taxi. Nou Millerman, dat heb jij weer uitstekend geregeld. Een pracht vooruitzicht 4 weken cruisen op de Middellandse zee. Ver weg van broadway en helemaal incognito. Geen gillende vrouwelijke fans, geen gezeur van zijn manager, lekker helemaal niks. Precies wat hij nu nodig heeft.
Claudette kijkt ondertussen op de passagierslijst van vlucht 7190 naar Marseille. De businessclass zit behoorlijk vol. Opeens valt haar oog op een naam. Mr. David Miller?. Haar hart maakt een sprongetje. Dat is toch niet mogelijk? Dat kan toch niet waar zijn? Ze loopt naar Antoinette één van de andere stewardessen en vraagt: ”Zal ik de businessclass doen vandaag?” Antoinette kijkt even op de passagierslijst en zegt: “Je zult het wel druk krijgen op je laatste vlucht voor je vakantie. Vind je dat een probleem?” “Nee, natuurlijk niet” zegt Claudette. “Ik doe het graag. Geen probleem.” Waarna Claudette zich naar de businessclass haast om alles in gereedheid te brengen voor de passagiers.
Na een tijdje komen de passagiers aan boord. Alleen de stoel van Mr. Miller blijft vooralsnog leeg. “Jammer” denkt ze. Ze gaat de deur sluiten. En net als ze de deur half dicht heeft hoort ze iemand roepen. “Hello miss, please hold that door.” Claudette doet de deur weer verder open en ziet een man met een baseballcap op, de trap op rennen. Ze wenkt haar collega dat er nog een passagier aan komt. “Excuse me miss that I am so late”. Claudette kijkt omhoog en kijkt in een paar staalblauwe ogen. “Let me guess sir, you’re Mr Miller?” “Ja” zegt David en kijkt haar lachend aan. Met knikkende knieën gaat ze hem voor naar zijn plaats. Dan gaat ze verder met haar werkzaamheden en legt de veiligheidregels uit aan de passagiers. Daarna gaat ze de drankjes verzorgen. Als ze bij David komt en vraagt wat hij wil drinken, smelt ze helemaal, als die blauwe ogen haar stralend aankijken. “Hemeltje wat wilde hij nu ook alweer drinken? Ik geloof koffie.” Als ze met de koffie komt kijkt hij vragend omhoog: “Koffie?” “Sorry had u dat niet besteld?” vraagt ze. “Neen eigenlijk champagne, maar het geeft niet, ik drink wel koffie.” “Wat zou hij gaan doen in Marseille” droomt ze verder. Ze durft het hem niet te vragen. “Vraagt U zich nu af waarom ik zo vroeg op de dag al champagne wil” gaat David verder. “Pardon? Nee maar u mag het rustig zeggen hoor.” “Kunt u een geheimpje bewaren?” “Altijd” zegt Claudette. “Wij hebben beroepsgeheim.” “Kom eens wat dichterbij als je wilt.” Claudette buigt naar voren om hem beter te kunnen verstaan. “Ik ga voor een maand cruisen op de Middellandse zee.” Sprakeloos kijkt Claudette hem aan. “Wow sir dat is geweldig voor U, met welke schip gaat u cruisen?” “Met MS D’amour dat zegt genoeg” grijnst David. “Ik wens u veel plezier” zegt ze tot slot en gaat verder met haar werk.
Bij aankomst in Marseille doet ze de passagiers uit geleiden. Ze wenst hen een prettige verblijf. David krijgt een knipoog en ze wenst hem een fijne vakantie.
Als alle passagiers weg zijn moet ze toch even gaan zitten. “Hemeltje 4 weken op een schip met David Miller. Mijn god, dat vind Seb niet leuk. Maar ze kan er niks aan doen, ze helemaal hotel de botel van die man.” Midden in haar overpeinzingen tikt haar iemand op haar schouder. “Lieverd zullen we?” Ze kijkt in Sebs gezicht en besluit niks over David te zeggen. “Even koffers ophalen en verkleden voor vertrek?” vraagt hij? “Oke ik kom eraan.”
Subtropische verrassing
Laatst gewijzigd door Konsalik op 03 dec 2008 14:24, 16 keer totaal gewijzigd.
Leuk beginnetje 
Je schrijfstijl is boeiend en je weet goed mijn aandacht vast te houden.
Gesproken zinnen kun je het beste op een nieuwe regel beginnen. Af en toe een klein spelfoutje, maar verder ziet het er goed uit!
Je schrijfstijl is boeiend en je weet goed mijn aandacht vast te houden.Gesproken zinnen kun je het beste op een nieuwe regel beginnen. Af en toe een klein spelfoutje, maar verder ziet het er goed uit!
The quiet scares me cause it screams the truth
Sanne bedankt voor je reactie
Hoofdstuk 2
In de haven van Marseille ligt MS D’amour al voor anker. Kapitein Carlos Marin verwelkomt persoonlijk zijn gasten. De Spaanse kapitein heeft een grote voorliefde voor het vrouwelijk schoon. Hij is een echte charmeur. Zijn donkere knappe uiterlijk en zijn chocoladebruine ogen zorgen ervoor dat vele dames knikkende knieën krijgen. Maar als hij aan het werk is vergeet hij de dames. Dan is hij op en top vakman. Zijn personeel weet precies wanneer er gewerkt moet worden en wanneer er tijd is voor een pleziertje. Er heerst altijd een gezellige sfeer aan boord. De crew is nu druk doende de mensen wegwijs te maken op het schip, en hen in te checken. Want alle crewleden weten dat de kapitein altijd punctueel wil vertrekken. Daar is hij zeer stipt in.
Onderdeks in één van de personeelscabines strekt Urs Buhler zich uit. Heerlijk even rust voor hem. Hij werkt al verschillende jaren als masseur aan boord van de MS D’amour en dat bevalt hem uitstekend. Soms helpt hij het entertainmentteam om leuke dingen te organiseren voor de gasten. Hij ontmoet zo veel mensen en dat vindt hij erg fijn. Maar goed dat zijn vriend Carlos destijds een goed woordje voor hem heeft gedaan bij de rederij. Zoveel afwisseling als masseur had hij nergens anders kunnen vinden. Dat is zeker en elke reis zijn er wel één of meerdere dames die verliefd op hem worden. Hij glimlacht en denkt: "Wat heb ik het toch slecht."
Ondertussen arriveren Seb en Claudette bij de MS D’amour. Haar blik blijft hangen op een knappe man in een smetteloos wit pak. Mijn God wat een stuk.
“Hé Seb wie is die man daar in het wit?” vraagt ze. Seb kijkt en zegt: “Dat is de kapitein volgens mij. Kom laten we ons even melden en kijken waar we moeten inchecken.” Als Carlos zich omdraait ziet hij Seb en Claudette.
“Welkom aan boord, zijn jullie op huwelijkreis?” “Nee” haast Seb zich te zeggen.
“We zijn niet getrouwd.” “Sorry hoor mensen maar ik verwacht nog een pas getrouwd stel aan boord en dacht even dat jullie dat waren. Mag ik me even voorstellen ik ben Carlos Marin. Mag ik jullie een fijne vakantie aan boord van dit schip wensen?”
"Dank u wel" zegt Seb. "Voor ons dus geen bruidsuite?” Carlos lacht.
“Nee die is al bezet. Als jullie hier rechts naar die balie gaan, dan kunnen jullie inchecken.” Seb en Claudette bedanken Carlos en lopen in de aangegeven richting.
David heeft zich inmiddels geïnstalleerd in zijn hut. Zo de vakantie kan beginnen. Hij besluit naar dek te gaan om te kijken hoe laat het schip vertrekt. De kade staat vol mensen, die familie, vrienden en bekende uitzwaaien. Hij zwaait naar de mensen op de kade ook al staat er niemand op hem te zwaaien. Zijn blik dwaalt over het benedendek waar een zwembad ligt. Daar beneden zijn de eerste gasten al aan het zwemmen. Hij denkt even na en neemt een besluit. Mijn zwembroek halen en eens even zien welke mooie dames aan boord zijn.
Seb en Claudette zijn hun koffers uit aan het pakken. Niet dat er veel kastruimte is maar dat maakt hen niet uit. Claudette zet demonstratief de foto van David op haar nachtkastje. Seb kijkt en roept uit: “Oh nee hé heb je die vrouwen versierder ook bij je? Die wil ik de komende 4 weken niet zien.”
“Ik dacht het niet” zegt Claudette. “Hij blijft waar ie is. Jou zie ik tenslotte elke dag deze vakantie, hem niet.” Ze bloost bij de gedachte dat deze knappe man wel degelijk aan boord is. Seb schudt zijn hoofd.
“Vrouwen, zal hij daar ooit mee om kunnen gaan?” Maar om de lieve vrede te bewaren zegt hij: “Ok, jij je zin. Laat die foto maar staan, we gaan het schip verkennen.”
Isabelle is ook aan boord van MS D’amour, helemaal alleen. Net een echtscheiding achter de rug en hard toe aan vakantie. Haar ouders hebben haar deze trip cadeau gedaan. Maar echt blij kan ze toch nog niet zijn. De drukte en stress van de laatste tijd breekt haar op. Ze trekt haar bikini aan en pakt een grote handdoek om naar het zwembad te gaan en daar te gaan zonnebaden. Ze loopt de deur uit en loop pardoes tegen iemand op. De man in kwestie vangt haar behendig op. Ze kijkt in een stralend lachend gezicht.
“O mijn god, wat een heerlijke man. Lange donker bruine manen en een paar ondeugend fonkelende ogen.”
“Hallo ik ben Urs en ik ben hier aan boord de masseur. Heb je al klachten na onze botsing?” vraagt de man lachend. Verbouwereerd staart ze hem aan. Hij geeft haar een hand.
“Uw naam is?” “Isabelle” zegt ze zacht. “Waar wilde je eigenlijk naar toe?” vraagt Urs. “Ik kan je de weg wel wijzen.” Isabelle begint te lachen, wat een doortastende man.
“Ik wilde naar het zwembad” zegt ze.
“Misschien kun je me wijzen waar dat is, want ik heb geen idee welke kant ik op moet.” “Oké kom maar mee.” Galant biedt Urs haar een arm aan.
David is inmiddels bij het zwembad aangekomen. Hij zet zijn zonnebril op en gaat op de rand van het zwembad zitten. Hij gluurt van achter zijn bril naar de mensen in en om het zwembad. Dan ziet hij plotseling een roodharige dame. Ze draagt ook een zonnebril, maar wat zou hij graag haar ogen zien. Ze heeft vast groene ogen denkt hij. De roodharige schone legt haar handdoek op een stoel en haar zonnebril op een tafeltje. Vervolgens duikt ze galant in het zwembad. David volgt haar bewegingen nauwkeurig, deze vrouw is een droom. Op dat zelfde ogenblik wordt hij helemaal nat gespetterd.
“Hé” roept hij. “Dat zet ik je betaald.” En hij springt het zwembad in. Gerda komt boven en snapt niks van de hele consternatie. Ze word in het water opgetild door een man met zonnebril.
“Wat moet dat” roept ze. Ze kijkt naar David, die door zijn actie, zijn zonnebril op het puntje van zijn neus heeft staan. Wat heeft hij mooie ogen. David kijkt haar aan.
“Zie je wel groene ogen.” Gerda hoort dat hij engels spreekt en zegt: “So what?”
“Sorry voor mijn actie” zegt David. Maar ik moest weten welke kleur ogen je had.”
“Ok je weet het nu dus laat mij maar los.” David laat haar met tegenzin los en denkt koortsachtig na wat hij nog kan zeggen.
“Hoi ik heet David, mag ik je uitnodigen voor een drankje aan de bar?”
“Goed” zegt Gerda. “Laten we dat maar doen. Ik heet trouwens Gerda.” Ze schudt haar hoofd, wat een figuur, maar misschien wel interessant .
Hoofdstuk 2
In de haven van Marseille ligt MS D’amour al voor anker. Kapitein Carlos Marin verwelkomt persoonlijk zijn gasten. De Spaanse kapitein heeft een grote voorliefde voor het vrouwelijk schoon. Hij is een echte charmeur. Zijn donkere knappe uiterlijk en zijn chocoladebruine ogen zorgen ervoor dat vele dames knikkende knieën krijgen. Maar als hij aan het werk is vergeet hij de dames. Dan is hij op en top vakman. Zijn personeel weet precies wanneer er gewerkt moet worden en wanneer er tijd is voor een pleziertje. Er heerst altijd een gezellige sfeer aan boord. De crew is nu druk doende de mensen wegwijs te maken op het schip, en hen in te checken. Want alle crewleden weten dat de kapitein altijd punctueel wil vertrekken. Daar is hij zeer stipt in.
Onderdeks in één van de personeelscabines strekt Urs Buhler zich uit. Heerlijk even rust voor hem. Hij werkt al verschillende jaren als masseur aan boord van de MS D’amour en dat bevalt hem uitstekend. Soms helpt hij het entertainmentteam om leuke dingen te organiseren voor de gasten. Hij ontmoet zo veel mensen en dat vindt hij erg fijn. Maar goed dat zijn vriend Carlos destijds een goed woordje voor hem heeft gedaan bij de rederij. Zoveel afwisseling als masseur had hij nergens anders kunnen vinden. Dat is zeker en elke reis zijn er wel één of meerdere dames die verliefd op hem worden. Hij glimlacht en denkt: "Wat heb ik het toch slecht."
Ondertussen arriveren Seb en Claudette bij de MS D’amour. Haar blik blijft hangen op een knappe man in een smetteloos wit pak. Mijn God wat een stuk.
“Hé Seb wie is die man daar in het wit?” vraagt ze. Seb kijkt en zegt: “Dat is de kapitein volgens mij. Kom laten we ons even melden en kijken waar we moeten inchecken.” Als Carlos zich omdraait ziet hij Seb en Claudette.
“Welkom aan boord, zijn jullie op huwelijkreis?” “Nee” haast Seb zich te zeggen.
“We zijn niet getrouwd.” “Sorry hoor mensen maar ik verwacht nog een pas getrouwd stel aan boord en dacht even dat jullie dat waren. Mag ik me even voorstellen ik ben Carlos Marin. Mag ik jullie een fijne vakantie aan boord van dit schip wensen?”
"Dank u wel" zegt Seb. "Voor ons dus geen bruidsuite?” Carlos lacht.
“Nee die is al bezet. Als jullie hier rechts naar die balie gaan, dan kunnen jullie inchecken.” Seb en Claudette bedanken Carlos en lopen in de aangegeven richting.
David heeft zich inmiddels geïnstalleerd in zijn hut. Zo de vakantie kan beginnen. Hij besluit naar dek te gaan om te kijken hoe laat het schip vertrekt. De kade staat vol mensen, die familie, vrienden en bekende uitzwaaien. Hij zwaait naar de mensen op de kade ook al staat er niemand op hem te zwaaien. Zijn blik dwaalt over het benedendek waar een zwembad ligt. Daar beneden zijn de eerste gasten al aan het zwemmen. Hij denkt even na en neemt een besluit. Mijn zwembroek halen en eens even zien welke mooie dames aan boord zijn.
Seb en Claudette zijn hun koffers uit aan het pakken. Niet dat er veel kastruimte is maar dat maakt hen niet uit. Claudette zet demonstratief de foto van David op haar nachtkastje. Seb kijkt en roept uit: “Oh nee hé heb je die vrouwen versierder ook bij je? Die wil ik de komende 4 weken niet zien.”
“Ik dacht het niet” zegt Claudette. “Hij blijft waar ie is. Jou zie ik tenslotte elke dag deze vakantie, hem niet.” Ze bloost bij de gedachte dat deze knappe man wel degelijk aan boord is. Seb schudt zijn hoofd.
“Vrouwen, zal hij daar ooit mee om kunnen gaan?” Maar om de lieve vrede te bewaren zegt hij: “Ok, jij je zin. Laat die foto maar staan, we gaan het schip verkennen.”
Isabelle is ook aan boord van MS D’amour, helemaal alleen. Net een echtscheiding achter de rug en hard toe aan vakantie. Haar ouders hebben haar deze trip cadeau gedaan. Maar echt blij kan ze toch nog niet zijn. De drukte en stress van de laatste tijd breekt haar op. Ze trekt haar bikini aan en pakt een grote handdoek om naar het zwembad te gaan en daar te gaan zonnebaden. Ze loopt de deur uit en loop pardoes tegen iemand op. De man in kwestie vangt haar behendig op. Ze kijkt in een stralend lachend gezicht.
“O mijn god, wat een heerlijke man. Lange donker bruine manen en een paar ondeugend fonkelende ogen.”
“Hallo ik ben Urs en ik ben hier aan boord de masseur. Heb je al klachten na onze botsing?” vraagt de man lachend. Verbouwereerd staart ze hem aan. Hij geeft haar een hand.
“Uw naam is?” “Isabelle” zegt ze zacht. “Waar wilde je eigenlijk naar toe?” vraagt Urs. “Ik kan je de weg wel wijzen.” Isabelle begint te lachen, wat een doortastende man.
“Ik wilde naar het zwembad” zegt ze.
“Misschien kun je me wijzen waar dat is, want ik heb geen idee welke kant ik op moet.” “Oké kom maar mee.” Galant biedt Urs haar een arm aan.
David is inmiddels bij het zwembad aangekomen. Hij zet zijn zonnebril op en gaat op de rand van het zwembad zitten. Hij gluurt van achter zijn bril naar de mensen in en om het zwembad. Dan ziet hij plotseling een roodharige dame. Ze draagt ook een zonnebril, maar wat zou hij graag haar ogen zien. Ze heeft vast groene ogen denkt hij. De roodharige schone legt haar handdoek op een stoel en haar zonnebril op een tafeltje. Vervolgens duikt ze galant in het zwembad. David volgt haar bewegingen nauwkeurig, deze vrouw is een droom. Op dat zelfde ogenblik wordt hij helemaal nat gespetterd.
“Hé” roept hij. “Dat zet ik je betaald.” En hij springt het zwembad in. Gerda komt boven en snapt niks van de hele consternatie. Ze word in het water opgetild door een man met zonnebril.
“Wat moet dat” roept ze. Ze kijkt naar David, die door zijn actie, zijn zonnebril op het puntje van zijn neus heeft staan. Wat heeft hij mooie ogen. David kijkt haar aan.
“Zie je wel groene ogen.” Gerda hoort dat hij engels spreekt en zegt: “So what?”
“Sorry voor mijn actie” zegt David. Maar ik moest weten welke kleur ogen je had.”
“Ok je weet het nu dus laat mij maar los.” David laat haar met tegenzin los en denkt koortsachtig na wat hij nog kan zeggen.
“Hoi ik heet David, mag ik je uitnodigen voor een drankje aan de bar?”
“Goed” zegt Gerda. “Laten we dat maar doen. Ik heet trouwens Gerda.” Ze schudt haar hoofd, wat een figuur, maar misschien wel interessant .
Hey Conny,
ik heb je verhaal geprint en ga vanavond alles doorlezen Daarna zal ik aan de hand van mijn aantekeningen een reactie voor je schrijven! Reken dat het tussen de twee en drie dagen kan duren, omdat ik morgen en naar school moet en moet werken. Moet een handige indeling in mijn tijd zoeken daarvoor.
Tijdens het kopieren en printen zag ik een paar dingen die mijn aandacht trokken. Die laat ik je in ieder geval weten
ik heb je verhaal geprint en ga vanavond alles doorlezen
Daarna zal ik aan de hand van mijn aantekeningen een reactie voor je schrijven! Reken dat het tussen de twee en drie dagen kan duren, omdat ik morgen en naar school moet en moet werken. Moet een handige indeling in mijn tijd zoeken daarvoor.Tijdens het kopieren en printen zag ik een paar dingen die mijn aandacht trokken. Die laat ik je in ieder geval weten
When the curtain falls, it will be not you name you are judged by but your actions and the ability to show compassion towards others.
Leuk stukje weer 
De laatste actie van David vind ik wat ongeloofwaardig overkomen, maar verder leest het goed weg
De laatste actie van David vind ik wat ongeloofwaardig overkomen, maar verder leest het goed weg The quiet scares me cause it screams the truth
Hallo Conny!
Gisteren was ik al begonnen met een reactie op je verhaal, maar ik kon mijn aandacht er niet zo goed bijhouden. Dus vandaag een herkansing! Op school heb ik alles gelezen wat je tot nu toe gepost hebt en her en der aantekeningen gemaakt. Er zitten een paar opmerkelijke elementen in je verhaal, die niet vaak gebruikt worden .Ik vond het verfrissend, zelfs al lijkt je schrijfstijl zelf nog wat wankel. Schrijf je al lang?
Nou ja, ik ga in ieder geval bij het begin van je verhaal beginnen. Het papier met de aantekeningen zal ik er netjes bij houden. Ik heb namelijk vlak achter jouw verhaal aan, ook het verhaal van Rainbow gelezen en daar heb ik ook dingen bij geschreven. Het zou vervelend zijn wanneer ik de dingen om zou draaien
Voor jullie allebei denk ik. Hier gaan we dan Let wel, alles wat ik hier neerzet, zijn slechts suggesties, wat je ermee doet is totaal aan jou.
Ik vind de eerste zin van je verhaal mooi. Hij is lekker simpel, maar hij laat alles weten. Het is te vroeg voor woorden en we bevinden ons in Parijs. Wat je kunt doen, is dit apart zetten. Even een enter na de zin, volgende zin op een nieuwe regel beginnen. Denk dat de eerste zin, vooral op die manier beter zal blijven hangen. Plus dat het voor de lezers heel mooi als lijdraad gebruikt kan worden.
Wat ik wel merk, is dat je beschrijvingen een beetje, beperkt zijn. Ik voeg ze op de automatische piloot in. Het is vijf uur in de ochtend, dat houd in dat het donker is, gordijnen zijn gesloten. Er gaat een wekker af, een hand komt onder de dekens vandaan en probeert de wekker uit de drukken. Met moeite gaan zijn ogen open en kijkt hij toch naar de wekker. Ondertussen schiet het door zijn hoofd, altijd die wekker. Zijn vingers bereiken uiteindelijk toch het uitknopje en hij graaft in zijn geheugen naar de dag. Waarom moet hij zo vroeg op? Een hand die door zijn haren kamt en dan plots een grijns die iemands dag kan oplichten. Bijna vakantie.
Ik vul het wel in, maar er zijn mensen die dat niet kunnen. Zelfs wanneer je in de ik-vorm schrijft, is het best belangrijk dat je dergelijke beschrijvingen van iemand of over iemand toevoegt. Je ziet het in je hoofd waarschijnlijk al zo duidelijk voor je, dat het beschrijven gewoon erbij in schiet. Ik doe in feite precies hetzelfde als ik lees. Ik probeer voor me te zien hoe iets eruit ziet en hierbij grijp ik alles aan wat de schrijver mij aanbied. De dingen die ik dus mis vult mijn fantasie eigenlijk op de automatische piloot in, maar ik merk wel dat er iets mist.
Dat zijn dingen die ik eigenlijk vol automatisch toevoeg, want ik kan het me namelijk wel voorstellen. Maar het is de bedoeling dat mensen die een ‘beperkte’ fantasie hebben als het ware in jouw hoofd kunnen kijken. Het is jouw verhaal, dus ook jouw omgeving en dat kan heel persoonlijk zijn. Jij zit je verhaal als een film in je hoofd en tijdens het schrijven kan het heel belangrijk zijn dat je van tijd tot tijd als het ware even een stapje terug doet om te kijken of het verhaal er wel zo uitziet zoals jij het eigenlijk voor je ziet. Maar dit gebeurd vaak met oefening ook wel, ik zou me er niet te druk om maken
Je dialogen, je hebt er nogal wat inzitten en dit is zeker een pluspunt. Ik houd van dialogen omdat ze altijd iets toevoegen aan de gedachtegang van een personage. Wat ik wel mis in je dialogen. Zeker in het begin, is waar ze zijn. Hoe kijken ze, hoe word iets gezegd? Wat doen ze terwijl ze iets zeggen? Door een dialoog neer te zetten, vertel je niet alleen wat ze bespreken, je ontleed langzaam maar zeker het karakter van het personage. De manier waarop iemand iets zegt, waarop iemand kijkt en hoe diens houding is zegt vaak een hoop over hoe deze is. Ook wilde ik vermelden dat afkortingen normaal gesproken niet in verhalen gebruikt worden en dat cijfers vaak, omdat dit netter staat, voluit geschreven worden. De algemene regel hiervoor is volgens mijn tot en met dertig voluit en vervolgens alleen de tientallen. Ik doe echter bijna alle cijfers voluit, tenzij ze echt lang zijn.
Dan heb ik nog één punt en daarna ga ik echt met je verhaal beginnen. Anders is het al zo’n gespit en dan heb je nog steeds niet echt iets inhoudelijks over je verhaal gelezen. Tenzij je mijn geratel uit het begin meerekent natuurlijk. Maar oké, ik zal even beginnen.
Dit is een fan fictie. Een fictief verhaal, gebaseerd op bestaande pilaren van een andere schrijver/regisseur/verteller. Wat daarbij belangrijk is, is dat je er altijd vanuit moet gaan dat je lezer je setting niet kent. Dus is het belangrijk om langzaam een aanloopje te nemen. Vertel mensen wie je personages zijn, waar het om draait, hoe ze zijn, wat ze doen en vooral, waarom die aantrekkingskracht uitstraalt naar Claudette? De belangrijkste tip in schrijven? Ga er altijd vanuit dat mensen dom zijn en vertel ze zoveel mogelijk
Ik ga in de loop van de week nog verder, de inhoudelijke tips lukken me nu niet meer. Dus dat word een tweede post. Of je moet me op dit punt al een halt toeroepen, dat je het echt niet ziet zitten Mag allemaal hoor! Hopelijk heb je iets aan mijn geratel, anders hoor ik het graag van je!
Gisteren was ik al begonnen met een reactie op je verhaal, maar ik kon mijn aandacht er niet zo goed bijhouden. Dus vandaag een herkansing! Op school heb ik alles gelezen wat je tot nu toe gepost hebt en her en der aantekeningen gemaakt. Er zitten een paar opmerkelijke elementen in je verhaal, die niet vaak gebruikt worden .Ik vond het verfrissend, zelfs al lijkt je schrijfstijl zelf nog wat wankel. Schrijf je al lang?
Nou ja, ik ga in ieder geval bij het begin van je verhaal beginnen. Het papier met de aantekeningen zal ik er netjes bij houden. Ik heb namelijk vlak achter jouw verhaal aan, ook het verhaal van Rainbow gelezen en daar heb ik ook dingen bij geschreven. Het zou vervelend zijn wanneer ik de dingen om zou draaien
Voor jullie allebei denk ik. Hier gaan we dan Let wel, alles wat ik hier neerzet, zijn slechts suggesties, wat je ermee doet is totaal aan jou.Ik vind de eerste zin van je verhaal mooi. Hij is lekker simpel, maar hij laat alles weten. Het is te vroeg voor woorden en we bevinden ons in Parijs. Wat je kunt doen, is dit apart zetten. Even een enter na de zin, volgende zin op een nieuwe regel beginnen. Denk dat de eerste zin, vooral op die manier beter zal blijven hangen. Plus dat het voor de lezers heel mooi als lijdraad gebruikt kan worden.
Wat ik wel merk, is dat je beschrijvingen een beetje, beperkt zijn. Ik voeg ze op de automatische piloot in. Het is vijf uur in de ochtend, dat houd in dat het donker is, gordijnen zijn gesloten. Er gaat een wekker af, een hand komt onder de dekens vandaan en probeert de wekker uit de drukken. Met moeite gaan zijn ogen open en kijkt hij toch naar de wekker. Ondertussen schiet het door zijn hoofd, altijd die wekker. Zijn vingers bereiken uiteindelijk toch het uitknopje en hij graaft in zijn geheugen naar de dag. Waarom moet hij zo vroeg op? Een hand die door zijn haren kamt en dan plots een grijns die iemands dag kan oplichten. Bijna vakantie.
Ik vul het wel in, maar er zijn mensen die dat niet kunnen. Zelfs wanneer je in de ik-vorm schrijft, is het best belangrijk dat je dergelijke beschrijvingen van iemand of over iemand toevoegt. Je ziet het in je hoofd waarschijnlijk al zo duidelijk voor je, dat het beschrijven gewoon erbij in schiet. Ik doe in feite precies hetzelfde als ik lees. Ik probeer voor me te zien hoe iets eruit ziet en hierbij grijp ik alles aan wat de schrijver mij aanbied. De dingen die ik dus mis vult mijn fantasie eigenlijk op de automatische piloot in, maar ik merk wel dat er iets mist.
Dat zijn dingen die ik eigenlijk vol automatisch toevoeg, want ik kan het me namelijk wel voorstellen. Maar het is de bedoeling dat mensen die een ‘beperkte’ fantasie hebben als het ware in jouw hoofd kunnen kijken. Het is jouw verhaal, dus ook jouw omgeving en dat kan heel persoonlijk zijn. Jij zit je verhaal als een film in je hoofd en tijdens het schrijven kan het heel belangrijk zijn dat je van tijd tot tijd als het ware even een stapje terug doet om te kijken of het verhaal er wel zo uitziet zoals jij het eigenlijk voor je ziet. Maar dit gebeurd vaak met oefening ook wel, ik zou me er niet te druk om maken
Je dialogen, je hebt er nogal wat inzitten en dit is zeker een pluspunt. Ik houd van dialogen omdat ze altijd iets toevoegen aan de gedachtegang van een personage. Wat ik wel mis in je dialogen. Zeker in het begin, is waar ze zijn. Hoe kijken ze, hoe word iets gezegd? Wat doen ze terwijl ze iets zeggen? Door een dialoog neer te zetten, vertel je niet alleen wat ze bespreken, je ontleed langzaam maar zeker het karakter van het personage. De manier waarop iemand iets zegt, waarop iemand kijkt en hoe diens houding is zegt vaak een hoop over hoe deze is. Ook wilde ik vermelden dat afkortingen normaal gesproken niet in verhalen gebruikt worden en dat cijfers vaak, omdat dit netter staat, voluit geschreven worden. De algemene regel hiervoor is volgens mijn tot en met dertig voluit en vervolgens alleen de tientallen. Ik doe echter bijna alle cijfers voluit, tenzij ze echt lang zijn.
Dan heb ik nog één punt en daarna ga ik echt met je verhaal beginnen. Anders is het al zo’n gespit en dan heb je nog steeds niet echt iets inhoudelijks over je verhaal gelezen. Tenzij je mijn geratel uit het begin meerekent natuurlijk. Maar oké, ik zal even beginnen.
Dit is een fan fictie. Een fictief verhaal, gebaseerd op bestaande pilaren van een andere schrijver/regisseur/verteller. Wat daarbij belangrijk is, is dat je er altijd vanuit moet gaan dat je lezer je setting niet kent. Dus is het belangrijk om langzaam een aanloopje te nemen. Vertel mensen wie je personages zijn, waar het om draait, hoe ze zijn, wat ze doen en vooral, waarom die aantrekkingskracht uitstraalt naar Claudette? De belangrijkste tip in schrijven? Ga er altijd vanuit dat mensen dom zijn en vertel ze zoveel mogelijk
Ik ga in de loop van de week nog verder, de inhoudelijke tips lukken me nu niet meer. Dus dat word een tweede post. Of je moet me op dit punt al een halt toeroepen, dat je het echt niet ziet zitten
Mag allemaal hoor! Hopelijk heb je iets aan mijn geratel, anders hoor ik het graag van je!When the curtain falls, it will be not you name you are judged by but your actions and the ability to show compassion towards others.
Mirry
Hartelijk bedank voor het vele werk en tijd die je hebt geinvesteerd in mijn verhaal. Ik ga zeker iets doen met jou opmerkingen en tips. Op jouw vraag hoe lang ik schrijf kan ik zeggen een klein jaartje. Deze fanfic is mijn allereerste die ik in november 2007 ben gaan schrijven. Daarna ben ik hem gaan posten op een NL forum van Il Divo. Vervolgens ook nog op een Belgisch forum. Op het Nederlandse forum was men gelijk enthousiast, wat mij deed besluiten een nieuwe verhaal te schrijven met de titel Northerncross Ranch. Als vanzelf werd die vervolgd door Gossip, Glitter & Glamour. Momenteel ben ik bezig met nummertje 4 te schrijven. Ik schrijf eigenlijk gewoon omdat ik het leuk vind om te doen. En dat er dan mensen zijn die het leuk vinden hem te lezen, vind ik natuurlijk helemaal geweldig.
Hartelijk bedank voor het vele werk en tijd die je hebt geinvesteerd in mijn verhaal. Ik ga zeker iets doen met jou opmerkingen en tips. Op jouw vraag hoe lang ik schrijf kan ik zeggen een klein jaartje. Deze fanfic is mijn allereerste die ik in november 2007 ben gaan schrijven. Daarna ben ik hem gaan posten op een NL forum van Il Divo. Vervolgens ook nog op een Belgisch forum. Op het Nederlandse forum was men gelijk enthousiast, wat mij deed besluiten een nieuwe verhaal te schrijven met de titel Northerncross Ranch. Als vanzelf werd die vervolgd door Gossip, Glitter & Glamour. Momenteel ben ik bezig met nummertje 4 te schrijven. Ik schrijf eigenlijk gewoon omdat ik het leuk vind om te doen. En dat er dan mensen zijn die het leuk vinden hem te lezen, vind ik natuurlijk helemaal geweldig.
Mirry en Sanne bedankt voor jullie reacties
Hoofdstuk 3
Seb en Claudette lopen systematisch het schip af.
“Eerst naar de reddingsboten” zegt Seb. “Als het in onze hut te warm wordt kunnen we altijd in een reddingboot slapen en naar de sterrenhemel kijken.”
"Jij franse romanticus” zegt Claudette. Ondertussen ziet Carlos de twee tortelduifjes bij de reddingsboten. Hij groet het tweetal en vraagt of ze wellicht een kijkje willen nemen in de stuurhut. Seb glundert en zegt: “Graag”.
“Voor mij hoeft het niet” meent Claudette. “Als Seb een iets in handen krijgt om te sturen, geeft hij het niet meer af.” Carlos lacht en vraagt: “Heb je zelf ook een boot?”
“Neen ik ben piloot en vlieg meestal in een boeiing 747”. “Oh vandaar” lacht Carlos “Kom maar mee.”
Zo Isabelle hier is het zwembad.
“Dank je wel Urs. Wil je ook zwemmen?”
“Nee bedankt mijn werk begint zo.”
“Moet je nu al iemand masseren?” vraagt ze verbaasd.
“Nee dat niet, maar ik houd een oogje in het zeil in de fitnessruimte. Voorkomen is beter dan genezen zullen we maar zeggen. Veel plezier ik kom je vast wel weer eens tegen.” Urs neemt afscheid en gaat naar de fitnessruimte.
Carlos komt later zijn hut binnen en gaat met een diepe zucht zitten. Nou deze cruise is weer volledig volgeboekt. De crew zal het behoorlijk druk gaan krijgen. Maar zo op het eerste gezicht ziet het er niet naar uit dat er lastige mensen aan boord zijn. Maar dat kan heel snel veranderen weet hij. Hij spitst zijn oren. “Wat hoort hij, is er iemand in zijn slaapkamer?” Op zijn tenen sluipt hij het vertrek binnen en ziet een dame in de weer met een massagetafel. Hij loopt zachtjes de kamer binnen en zet zijn handen in haar zij en zegt gevaarlijk zacht:
“Wat heeft dit te betekenen en wie ben jij?” Annika springt bijna een meter omhoog. Ze draait zich woedend om en zegt:
“Dat gaat jou geen donder aan.” Ze zet haar handen in haar zij en kijkt hem strijdlustig aan. Ze laat haar blik over de man glijden en krijgt het vervolgens knap benauwd. Hij heeft een kostuum aan.
“Help het zal toch niet de kapitein zijn?” Carlos kan hier niet om lachen. Als deze dame tot zijn crew behoort zou hij het weten.
“Dit is mijn hut en ik heb jou geen toestemming gegeven hier te komen. Wat moet dat trouwens met die behangtafel. Wat ben je daar mee van plan?”
Annika heeft haar stem weer terug en zegt:
“Ik moest van mijn baas hier de massagetafel komen opzetten omdat de kapitein voor vanmiddag een massage afspraak heeft.” Carlos trekt een wenkbrauw om hoog en zegt:
“Dat van die afspraak dat klopt, maar ik kom altijd naar de massage ruimte. Dus wie heeft jou deze opdracht gegeven? Wie is jouw baas?”
“Urs Buhler sir” fluistert Annika. Carlos fluit tussen zijn tanden. Urs dus.
“Vertel me nu maar eens eerst je naam en wat voor werk je hier doet aan boord. Eigenlijk hoor ik dat als kapitein te weten, maar ik weet van niets.” Snel stelt Annika zicht voor.
“Ik ben Annika Bjornsson en ben de 2e masseuse.”
“Wie heeft jou aangenomen?” vraagt Carlos.
“Urs Bühler sir”. Die verduivelde vriend van hem ook. Waarom zegt hij niets als hij zulke dingen doet. Carlos is inmiddels weer wat gekalmeerd en vraagt met een diepe stem:
“Heeft Urs jou gevraagd voor die massagetafel hierheen te slepen?” Annika knikt.
“Ok ga je spullen maar halen dan kan die afspraak hier voor deze keer. Maar knoop in je oren dat het niet gebruikelijk is om een massage afspraak te hebben in een hut. En zeker niet in die van de kapitein. Begrepen?” Annika knikt.
“Trouwens Björnsson is dat je achternaam?” “Ja” knikt ze.
“Kom je uit Scandinavië?” Annika knikt weer en zegt: “Ik kom uit Zweden.” Dan haast zich weg om haar tas met spullen te halen.
Twee dekken hoger aan de bar zit David met Gerda. Hij blijft naar haar kijken wat een mooie vrouw. Hier kan hij echt niet omheen.
“Waar kom je eigenlijk vandaan?” vraag hij haar.
“Ik kom uit het koude noorden van Europa” David lacht:
“Mag ik raden?” Ze knikt.
“Jij komt uit Engeland, want daar is het altijd koud en het ligt in het noorden.” Lachend schudt Gerda haar hoofd.
“Dan kom je vast uit Scandinavië.” Gerda lacht en zegt: “Nee hoor ik kom uit Nederland.”
“Nederland?” vraagt David. “Waar ligt dat?”
“Nou dat ligt tegen Duitsland en België aan.” David denkt na en zegt:
“Nu weet ik wat je bedoelt. Woon je in Amsterdam?”
“Nee” lacht Gerda weer. “In Groningen.”
“Nooit van gehoord” lacht David.
“De enigste plaats die ik daar ken is Amsterdam.” David droomt verder. Wat een mooie vrouw. Miller, spreekt hij zichzelf toe niet te overhaast te werk gaan.
“Mag ik je uitnodigen om samen te eten straks” hoort David zichzelf vragen. Gerda blijft lachen.
”Graag want ik ben maar alleen en ken hier niemand, behalve jou dan nu.”
“Ok ik kom je om 19.00 uur ophalen. Vind je dat goed?”
“Tuurlijk” zegt Gerda. “Mijn hutnummer is 756.” Gerda staat op om naar haar hut te gaan voor een schoonheidsslaapje en een douche.
“Tot straks David.”
“Tot later Gerda.”
Isabelle ligt genietend te zonnebaden aan dek. Stiekem dwalen haar gedachten af naar die knappe masseur. Wat zag hij er goed uit. En dan masseur van beroep. Het moet toch zalig zijn die handen over je lijf te voelen. Foei Isabelle waar ga je met je gedachten naar toe. Ineens bedenkt ze dat ze best wel een massage afspraak kan maken. Al haar nekspieren zitten vast door al die stress van de laatste tijd. Ze wenkt een ober en besteld een glaasje wijn voor zich zelf. Als de ober de wijn komt brengen vraagt ze:
“Hoe kan ik een afspraak voor een massage maken?”
“De ober lacht als u mij u hutnummer geeft, maak ik voor u de afspraak.”
“Graag, nr 621.” Even later komt de man terug.
“Morgenmiddag mevrouw om 14.00 uur. U vindt de massageruimte op dek 4.” Zo dat heeft ze goed voor elkaar. Dat is nu eens een leuk vooruitzicht.
Seb en Claudette zijn inmiddels terug in hun hut om zich te verfrissen voor het diner. Claudette laat Seb een mooie avond jurk zien.
“Wat denk je lieverd, kan dit voor vanavond of is dit te?” Seb kijkt naar de jurk en zegt:
“Wow is die nieuw?”
“Ja vorige week in Parijs gekocht. Wat vindt je ervan.” Seb fluit tussen zijn tanden.
“Super sexy lieverd. Ik mag wel uitkijken dat er geen kapers op de kust zijn hier.” Claudette lacht.
“Zolang ik niet David Miller tegen het lijf loop, kan dat geen kwaad.”
“Ahum” snuift Seb. “Ik zou niet willen dat hij jou in deze jurk ziet.” Claudette schatert het uit.
“Dat zou ik niet erg vinden Seb.” Snel vlucht ze de douche als Seb dreigt haar achterna te komen.
Hoofdstuk 3
Seb en Claudette lopen systematisch het schip af.
“Eerst naar de reddingsboten” zegt Seb. “Als het in onze hut te warm wordt kunnen we altijd in een reddingboot slapen en naar de sterrenhemel kijken.”
"Jij franse romanticus” zegt Claudette. Ondertussen ziet Carlos de twee tortelduifjes bij de reddingsboten. Hij groet het tweetal en vraagt of ze wellicht een kijkje willen nemen in de stuurhut. Seb glundert en zegt: “Graag”.
“Voor mij hoeft het niet” meent Claudette. “Als Seb een iets in handen krijgt om te sturen, geeft hij het niet meer af.” Carlos lacht en vraagt: “Heb je zelf ook een boot?”
“Neen ik ben piloot en vlieg meestal in een boeiing 747”. “Oh vandaar” lacht Carlos “Kom maar mee.”
Zo Isabelle hier is het zwembad.
“Dank je wel Urs. Wil je ook zwemmen?”
“Nee bedankt mijn werk begint zo.”
“Moet je nu al iemand masseren?” vraagt ze verbaasd.
“Nee dat niet, maar ik houd een oogje in het zeil in de fitnessruimte. Voorkomen is beter dan genezen zullen we maar zeggen. Veel plezier ik kom je vast wel weer eens tegen.” Urs neemt afscheid en gaat naar de fitnessruimte.
Carlos komt later zijn hut binnen en gaat met een diepe zucht zitten. Nou deze cruise is weer volledig volgeboekt. De crew zal het behoorlijk druk gaan krijgen. Maar zo op het eerste gezicht ziet het er niet naar uit dat er lastige mensen aan boord zijn. Maar dat kan heel snel veranderen weet hij. Hij spitst zijn oren. “Wat hoort hij, is er iemand in zijn slaapkamer?” Op zijn tenen sluipt hij het vertrek binnen en ziet een dame in de weer met een massagetafel. Hij loopt zachtjes de kamer binnen en zet zijn handen in haar zij en zegt gevaarlijk zacht:
“Wat heeft dit te betekenen en wie ben jij?” Annika springt bijna een meter omhoog. Ze draait zich woedend om en zegt:
“Dat gaat jou geen donder aan.” Ze zet haar handen in haar zij en kijkt hem strijdlustig aan. Ze laat haar blik over de man glijden en krijgt het vervolgens knap benauwd. Hij heeft een kostuum aan.
“Help het zal toch niet de kapitein zijn?” Carlos kan hier niet om lachen. Als deze dame tot zijn crew behoort zou hij het weten.
“Dit is mijn hut en ik heb jou geen toestemming gegeven hier te komen. Wat moet dat trouwens met die behangtafel. Wat ben je daar mee van plan?”
Annika heeft haar stem weer terug en zegt:
“Ik moest van mijn baas hier de massagetafel komen opzetten omdat de kapitein voor vanmiddag een massage afspraak heeft.” Carlos trekt een wenkbrauw om hoog en zegt:
“Dat van die afspraak dat klopt, maar ik kom altijd naar de massage ruimte. Dus wie heeft jou deze opdracht gegeven? Wie is jouw baas?”
“Urs Buhler sir” fluistert Annika. Carlos fluit tussen zijn tanden. Urs dus.
“Vertel me nu maar eens eerst je naam en wat voor werk je hier doet aan boord. Eigenlijk hoor ik dat als kapitein te weten, maar ik weet van niets.” Snel stelt Annika zicht voor.
“Ik ben Annika Bjornsson en ben de 2e masseuse.”
“Wie heeft jou aangenomen?” vraagt Carlos.
“Urs Bühler sir”. Die verduivelde vriend van hem ook. Waarom zegt hij niets als hij zulke dingen doet. Carlos is inmiddels weer wat gekalmeerd en vraagt met een diepe stem:
“Heeft Urs jou gevraagd voor die massagetafel hierheen te slepen?” Annika knikt.
“Ok ga je spullen maar halen dan kan die afspraak hier voor deze keer. Maar knoop in je oren dat het niet gebruikelijk is om een massage afspraak te hebben in een hut. En zeker niet in die van de kapitein. Begrepen?” Annika knikt.
“Trouwens Björnsson is dat je achternaam?” “Ja” knikt ze.
“Kom je uit Scandinavië?” Annika knikt weer en zegt: “Ik kom uit Zweden.” Dan haast zich weg om haar tas met spullen te halen.
Twee dekken hoger aan de bar zit David met Gerda. Hij blijft naar haar kijken wat een mooie vrouw. Hier kan hij echt niet omheen.
“Waar kom je eigenlijk vandaan?” vraag hij haar.
“Ik kom uit het koude noorden van Europa” David lacht:
“Mag ik raden?” Ze knikt.
“Jij komt uit Engeland, want daar is het altijd koud en het ligt in het noorden.” Lachend schudt Gerda haar hoofd.
“Dan kom je vast uit Scandinavië.” Gerda lacht en zegt: “Nee hoor ik kom uit Nederland.”
“Nederland?” vraagt David. “Waar ligt dat?”
“Nou dat ligt tegen Duitsland en België aan.” David denkt na en zegt:
“Nu weet ik wat je bedoelt. Woon je in Amsterdam?”
“Nee” lacht Gerda weer. “In Groningen.”
“Nooit van gehoord” lacht David.
“De enigste plaats die ik daar ken is Amsterdam.” David droomt verder. Wat een mooie vrouw. Miller, spreekt hij zichzelf toe niet te overhaast te werk gaan.
“Mag ik je uitnodigen om samen te eten straks” hoort David zichzelf vragen. Gerda blijft lachen.
”Graag want ik ben maar alleen en ken hier niemand, behalve jou dan nu.”
“Ok ik kom je om 19.00 uur ophalen. Vind je dat goed?”
“Tuurlijk” zegt Gerda. “Mijn hutnummer is 756.” Gerda staat op om naar haar hut te gaan voor een schoonheidsslaapje en een douche.
“Tot straks David.”
“Tot later Gerda.”
Isabelle ligt genietend te zonnebaden aan dek. Stiekem dwalen haar gedachten af naar die knappe masseur. Wat zag hij er goed uit. En dan masseur van beroep. Het moet toch zalig zijn die handen over je lijf te voelen. Foei Isabelle waar ga je met je gedachten naar toe. Ineens bedenkt ze dat ze best wel een massage afspraak kan maken. Al haar nekspieren zitten vast door al die stress van de laatste tijd. Ze wenkt een ober en besteld een glaasje wijn voor zich zelf. Als de ober de wijn komt brengen vraagt ze:
“Hoe kan ik een afspraak voor een massage maken?”
“De ober lacht als u mij u hutnummer geeft, maak ik voor u de afspraak.”
“Graag, nr 621.” Even later komt de man terug.
“Morgenmiddag mevrouw om 14.00 uur. U vindt de massageruimte op dek 4.” Zo dat heeft ze goed voor elkaar. Dat is nu eens een leuk vooruitzicht.
Seb en Claudette zijn inmiddels terug in hun hut om zich te verfrissen voor het diner. Claudette laat Seb een mooie avond jurk zien.
“Wat denk je lieverd, kan dit voor vanavond of is dit te?” Seb kijkt naar de jurk en zegt:
“Wow is die nieuw?”
“Ja vorige week in Parijs gekocht. Wat vindt je ervan.” Seb fluit tussen zijn tanden.
“Super sexy lieverd. Ik mag wel uitkijken dat er geen kapers op de kust zijn hier.” Claudette lacht.
“Zolang ik niet David Miller tegen het lijf loop, kan dat geen kwaad.”
“Ahum” snuift Seb. “Ik zou niet willen dat hij jou in deze jurk ziet.” Claudette schatert het uit.
“Dat zou ik niet erg vinden Seb.” Snel vlucht ze de douche als Seb dreigt haar achterna te komen.
Hoofdstuk 4
In de dinerzaal staat alles klaar voor het avond eten. Omstreeks zeven uur stromen de eerste gasten binnen. Carlos loopt van tafel naar tafel om te kijken of alles naar wens is. Als alle gasten aanwezig zijn neemt hij zelf ook plaats aan één van de tafels. Hij maakt links en rechts een praatje en heeft een horend oor voor de mensen, die even willen kletsen. Tegenover hem zit David met aan zijn zijde Gerda.
“Mag ik vragen welk beroep je heeft?” vraagt Carlos belangstellend.
“Oh” zegt David. “Ik doe af en toe eens zingen in een musical. Nee hoor niet serieus alleen maar wat bij rolletjes.”
“Wat leuk” meent Carlos. “Over een paar dagen wordt hier aan boord een talentenjacht georganiseerd. Ook niet serieus alleen maar voor een gezellige avond te hebben. Misschien wil je erover denken daar aan mee te doen.” David lacht geheimzinnig.
“Misschien” antwoordt hij.
“Oh” roept Gerda. “Dan mag je voor mij ook wel eens zingen hoor. Ik ben heel benieuwd hoe dat klinkt.”
“Zeg mensen er mag gedanst worden” deelt Carlos mede. Als niemand de vloer op gaat vraagt Carlos, Gerda ten dans.
“Ik mag haar toch wel even lenen hé David?”
“Geen probleem” zegt David en kijkt de twee na. Gerda geniet.
“Wat kan hij goed dansen” denkt ze. Ze hoeft niets te doen, hij leidt perfect en stuurt haar met zijn hand in haar rug. Veel te snel naar haar zin is de dans ten einden. Met tegenzin laat ze zich terug naar de plaats leiden. Stilletjes hoop ze dat David ook zo’n goede danser is. Alsof hij haar gedachten kan lezen vraagt hij:
“Zullen we ook eens een dansje wagen?”
“Graag” antwoord Gerda.
Als David met Gerda over het parket zwiert ziet hij ineens een bekende brunette aan de tafel aan de overkant zitten. Met open mond staart hij haar aan. Hij gelooft zijn ogen niet. Dat is toch die stewardess die hij gezien heeft in de businessclass. Wat doet die hier? Gerda port in zijn zij.
“Waarom blijf je ineens staan?”
"Sorry" mompelt David en danst verder. Hij is er niet meer bij met zijn gedachten. Hij denkt terug aan het onderhoud met de stewardess uit het vliegtuig. Als de dans teneinde is vraagt Gerda:
“Wil je gaan zitten of doen we er nog één?” David schud zijn hoofd en zegt:
“Even wat drinken.” Terug gekomen bij hun tafel probeert David zo onopvallend mogelijk naar de dame aan de overkant te kijken. Zijn hart klopt als een waanzinnige, een weeïg gevoel in zijn buik. Tjonge, jong wat heeft dame een impact op hem. Het is niet netjes tegenover zijn tafeldame maar David kan even niet anders. Nieuwsgierig kijkt hij weer naar de overkant.
“Heeft ze iemand bij zich? Heeft ze een vriend? Is ze wellicht getrouwd?”
Aan de overkant hebben Seb en Claudette een meningsverschil. Seb heeft namelijk David zien dansen en hem herkent. Schertsend zegt hij:
“Nu ben ik je natuurlijk kwijt aan die gladjanus.” Claudette is woedend, wat denkt Sebastien eigenlijk wel. Ze is met hem op vakantie en nu doet hij of dat zij zich op de eerste beste man zal werpen. Nou ja de eerste de beste. De overige gasten aan de tafel proberen hun ruzietje te sussen. Maar dat lukt niet helemaal. Seb is een tikkeltje jaloers en ziet David zeker als bedreiging. Claudette vraagt hem verzoenend:
“Zullen we dansen Sebby?”
“Nee, geen denken aan” moppert Seb. Claudette zucht. Op dat moment roept de orkestleider om:
“Dames dans. Heren stel de dames niet teleur en dans met hen.”
“Seb ik vraag het nog één keer zullen we dansen?”
“Nee” moppert Seb. “Nu zeker niet.” Claudette kijkt Seb doordringend aan. Hij geeft geen reactie dus legt Claudette haar servet op tafel, schuift haar stoel naar achteren en loopt vervolgens met fiere tred de dansvloer over naar de overkant. Daar tikt ze David op zijn schouder en vraagt:
“Mag ik deze dans van u?” David kijkt haar met open mond aan.
“Uch, ja graag” zegt hij. Een beetje stuntelig komt hij overeind. Wat een zalig toeval. Galant biedt hij Claudette een arm aan en loopt met haar naar de dansvloer. De twee worden nagestaard door Seb en Gerda. David neemt Claudette in zijn armen en zwiert sierlijk met haar over de vloer. David denkt:
“Die laat ik niet meer los, ze is goddelijk.” Gerda is hij, voor het gemak, compleet vergeten. Hij kijkt Claudette stralend aan en zegt:
“Dat is ook toevallig, dat ik jou hier aantref.” Claudette knikt en zegt:
“Ja heel toevallig.”
“Hoe heet je” vraagt David.
“Ik heet Claudette, David” zegt ze.
“Ken jij mij?” vraagt David.
“Ja, van de passagierslijst” lacht ze.
“Zullen we nog een dans doen?” vraagt David als de dans ten einde is.
“Graag” antwoordt Claudette. Voorzichtig kijkt ze naar Seb, maar zijn stoel is leeg. Zou hij ook een danspartner hebben gevonden en op de vloer zijn? Ze ziet hem niet, dus richt ze haar aandacht maar weer op David.
Urs heeft in de keuken gegeten. Bah hij vindt het afschuwelijk om strak in het pak aan tafel te moeten verschijnen. Nu gaat hij voor een wandeling naar het bovendek. Hier is het lekker rustig, want de gasten zijn allemaal in de dinerzaal. Dan ziet hij een man aan de reling staan. Een verdwaalde gast denkt Urs. Hij groet de man. Seb kijk op en bromt:
“Een goede avond? Laat dat goede er maar vanaf.” Urs lacht en zegt:
“Ik kan goed luisteren, mocht je willen vertellen wat je dwars zit.”
Seb kijkt Urs aan en vraagt:
“Ben je ook gast op dit schip?”
“Nee hoor ik ben de masseur.” Seb kijkt de man en denkt: “Wat maakt het ook uit. Een praatje lucht misschien wel wat op.” De mannen praten gemakkelijk met elkaar en al snel zijn ze een animerend gesprek. Seb vertel Urs over zijn ruzietje met Claudette en de actie die Claudette daarna heeft ondernomen. Hij is laaiend op haar. Dit heeft hij niet verdient meent hij.
“Een klein beetje heeft ze wel gelijk, je hebt haar 2 keer neen verkocht. Zal ik eens met je vriendin gaan praten?” vraagt Urs.
“Neen, laat maar” antwoordt Seb. “Ik ga nu eerst naar mijn hut en wacht daar op haar. Bedankt voor het luisteren Urs”
“Graag gedaan.”
Urs blijft alleen achter. Hij zit genietend op een bankje aan dek. Even later denkt hij dat Seb terug is gekomen. Als hij zijn ogen opent ziet hij Annika, zijn collega. Als Annika hem in haar vizier krijgt, komt ze gelijk op hem af.
“Wat een rotstreek heb jij me daar geflikt.”
“Hoezo?” vraagt Urs onschuldig.
“Meneer, laat mij met een achterlijke massagetafel bij de kapitein binnen brengen, terwijl hij de massage ruimte gemasseerd wilde worden.” Urs grijnst.
“Sorry Annika maar dat was je ontgroening.” Mijn god denkt Urs wat is ze mooi nu ze boos is.
“Mijn ontgroening?” bauwt Annika hem na. “Ik hoop dat je kunt zwemmen want je gaat nu over boord.” Terwijl ze dit zegt doet ze een serieuze poging Urs op te tillen. Maar deze werkt duidelijk niet mee.
“Hé rustig aan dame, het was een grapje.” Behendig draait hij haar armen op haar rug en zegt:
“Schei nou maar uit want je wint het niet van mij.” Urs kijkt haar lachend aan: “Wat ben je mooi als je boos bent. Ik hou wel van vrouwen met pit, ik hou van een vrouw zoals jij.” Annika kijkt hem vreemd aan.
“Hou jij van mij?” vraagt ze verbaasd. “Jezus, die is recht door zee” denkt Urs en zegt:
“Ja, dat zei ik, ik houd van jou en wel vanaf de eerste dag dat ik je zag.”
“Daar ben ik dan mooi klaar mee” meent Annika. “Maar ik niet van jou.” Ze maakt zich los, draait zich om en loopt stampvoetend weg. Urs kijkt haar lachende na.
“Mijn lieve schat daar is het laatste woord nog niet over gezegd” denkt hij.
In de dinerzaal staat alles klaar voor het avond eten. Omstreeks zeven uur stromen de eerste gasten binnen. Carlos loopt van tafel naar tafel om te kijken of alles naar wens is. Als alle gasten aanwezig zijn neemt hij zelf ook plaats aan één van de tafels. Hij maakt links en rechts een praatje en heeft een horend oor voor de mensen, die even willen kletsen. Tegenover hem zit David met aan zijn zijde Gerda.
“Mag ik vragen welk beroep je heeft?” vraagt Carlos belangstellend.
“Oh” zegt David. “Ik doe af en toe eens zingen in een musical. Nee hoor niet serieus alleen maar wat bij rolletjes.”
“Wat leuk” meent Carlos. “Over een paar dagen wordt hier aan boord een talentenjacht georganiseerd. Ook niet serieus alleen maar voor een gezellige avond te hebben. Misschien wil je erover denken daar aan mee te doen.” David lacht geheimzinnig.
“Misschien” antwoordt hij.
“Oh” roept Gerda. “Dan mag je voor mij ook wel eens zingen hoor. Ik ben heel benieuwd hoe dat klinkt.”
“Zeg mensen er mag gedanst worden” deelt Carlos mede. Als niemand de vloer op gaat vraagt Carlos, Gerda ten dans.
“Ik mag haar toch wel even lenen hé David?”
“Geen probleem” zegt David en kijkt de twee na. Gerda geniet.
“Wat kan hij goed dansen” denkt ze. Ze hoeft niets te doen, hij leidt perfect en stuurt haar met zijn hand in haar rug. Veel te snel naar haar zin is de dans ten einden. Met tegenzin laat ze zich terug naar de plaats leiden. Stilletjes hoop ze dat David ook zo’n goede danser is. Alsof hij haar gedachten kan lezen vraagt hij:
“Zullen we ook eens een dansje wagen?”
“Graag” antwoord Gerda.
Als David met Gerda over het parket zwiert ziet hij ineens een bekende brunette aan de tafel aan de overkant zitten. Met open mond staart hij haar aan. Hij gelooft zijn ogen niet. Dat is toch die stewardess die hij gezien heeft in de businessclass. Wat doet die hier? Gerda port in zijn zij.
“Waarom blijf je ineens staan?”
"Sorry" mompelt David en danst verder. Hij is er niet meer bij met zijn gedachten. Hij denkt terug aan het onderhoud met de stewardess uit het vliegtuig. Als de dans teneinde is vraagt Gerda:
“Wil je gaan zitten of doen we er nog één?” David schud zijn hoofd en zegt:
“Even wat drinken.” Terug gekomen bij hun tafel probeert David zo onopvallend mogelijk naar de dame aan de overkant te kijken. Zijn hart klopt als een waanzinnige, een weeïg gevoel in zijn buik. Tjonge, jong wat heeft dame een impact op hem. Het is niet netjes tegenover zijn tafeldame maar David kan even niet anders. Nieuwsgierig kijkt hij weer naar de overkant.
“Heeft ze iemand bij zich? Heeft ze een vriend? Is ze wellicht getrouwd?”
Aan de overkant hebben Seb en Claudette een meningsverschil. Seb heeft namelijk David zien dansen en hem herkent. Schertsend zegt hij:
“Nu ben ik je natuurlijk kwijt aan die gladjanus.” Claudette is woedend, wat denkt Sebastien eigenlijk wel. Ze is met hem op vakantie en nu doet hij of dat zij zich op de eerste beste man zal werpen. Nou ja de eerste de beste. De overige gasten aan de tafel proberen hun ruzietje te sussen. Maar dat lukt niet helemaal. Seb is een tikkeltje jaloers en ziet David zeker als bedreiging. Claudette vraagt hem verzoenend:
“Zullen we dansen Sebby?”
“Nee, geen denken aan” moppert Seb. Claudette zucht. Op dat moment roept de orkestleider om:
“Dames dans. Heren stel de dames niet teleur en dans met hen.”
“Seb ik vraag het nog één keer zullen we dansen?”
“Nee” moppert Seb. “Nu zeker niet.” Claudette kijkt Seb doordringend aan. Hij geeft geen reactie dus legt Claudette haar servet op tafel, schuift haar stoel naar achteren en loopt vervolgens met fiere tred de dansvloer over naar de overkant. Daar tikt ze David op zijn schouder en vraagt:
“Mag ik deze dans van u?” David kijkt haar met open mond aan.
“Uch, ja graag” zegt hij. Een beetje stuntelig komt hij overeind. Wat een zalig toeval. Galant biedt hij Claudette een arm aan en loopt met haar naar de dansvloer. De twee worden nagestaard door Seb en Gerda. David neemt Claudette in zijn armen en zwiert sierlijk met haar over de vloer. David denkt:
“Die laat ik niet meer los, ze is goddelijk.” Gerda is hij, voor het gemak, compleet vergeten. Hij kijkt Claudette stralend aan en zegt:
“Dat is ook toevallig, dat ik jou hier aantref.” Claudette knikt en zegt:
“Ja heel toevallig.”
“Hoe heet je” vraagt David.
“Ik heet Claudette, David” zegt ze.
“Ken jij mij?” vraagt David.
“Ja, van de passagierslijst” lacht ze.
“Zullen we nog een dans doen?” vraagt David als de dans ten einde is.
“Graag” antwoordt Claudette. Voorzichtig kijkt ze naar Seb, maar zijn stoel is leeg. Zou hij ook een danspartner hebben gevonden en op de vloer zijn? Ze ziet hem niet, dus richt ze haar aandacht maar weer op David.
Urs heeft in de keuken gegeten. Bah hij vindt het afschuwelijk om strak in het pak aan tafel te moeten verschijnen. Nu gaat hij voor een wandeling naar het bovendek. Hier is het lekker rustig, want de gasten zijn allemaal in de dinerzaal. Dan ziet hij een man aan de reling staan. Een verdwaalde gast denkt Urs. Hij groet de man. Seb kijk op en bromt:
“Een goede avond? Laat dat goede er maar vanaf.” Urs lacht en zegt:
“Ik kan goed luisteren, mocht je willen vertellen wat je dwars zit.”
Seb kijkt Urs aan en vraagt:
“Ben je ook gast op dit schip?”
“Nee hoor ik ben de masseur.” Seb kijkt de man en denkt: “Wat maakt het ook uit. Een praatje lucht misschien wel wat op.” De mannen praten gemakkelijk met elkaar en al snel zijn ze een animerend gesprek. Seb vertel Urs over zijn ruzietje met Claudette en de actie die Claudette daarna heeft ondernomen. Hij is laaiend op haar. Dit heeft hij niet verdient meent hij.
“Een klein beetje heeft ze wel gelijk, je hebt haar 2 keer neen verkocht. Zal ik eens met je vriendin gaan praten?” vraagt Urs.
“Neen, laat maar” antwoordt Seb. “Ik ga nu eerst naar mijn hut en wacht daar op haar. Bedankt voor het luisteren Urs”
“Graag gedaan.”
Urs blijft alleen achter. Hij zit genietend op een bankje aan dek. Even later denkt hij dat Seb terug is gekomen. Als hij zijn ogen opent ziet hij Annika, zijn collega. Als Annika hem in haar vizier krijgt, komt ze gelijk op hem af.
“Wat een rotstreek heb jij me daar geflikt.”
“Hoezo?” vraagt Urs onschuldig.
“Meneer, laat mij met een achterlijke massagetafel bij de kapitein binnen brengen, terwijl hij de massage ruimte gemasseerd wilde worden.” Urs grijnst.
“Sorry Annika maar dat was je ontgroening.” Mijn god denkt Urs wat is ze mooi nu ze boos is.
“Mijn ontgroening?” bauwt Annika hem na. “Ik hoop dat je kunt zwemmen want je gaat nu over boord.” Terwijl ze dit zegt doet ze een serieuze poging Urs op te tillen. Maar deze werkt duidelijk niet mee.
“Hé rustig aan dame, het was een grapje.” Behendig draait hij haar armen op haar rug en zegt:
“Schei nou maar uit want je wint het niet van mij.” Urs kijkt haar lachend aan: “Wat ben je mooi als je boos bent. Ik hou wel van vrouwen met pit, ik hou van een vrouw zoals jij.” Annika kijkt hem vreemd aan.
“Hou jij van mij?” vraagt ze verbaasd. “Jezus, die is recht door zee” denkt Urs en zegt:
“Ja, dat zei ik, ik houd van jou en wel vanaf de eerste dag dat ik je zag.”
“Daar ben ik dan mooi klaar mee” meent Annika. “Maar ik niet van jou.” Ze maakt zich los, draait zich om en loopt stampvoetend weg. Urs kijkt haar lachende na.
“Mijn lieve schat daar is het laatste woord nog niet over gezegd” denkt hij.
Leuke hoofdstukken! Je verhaallijn en je gebeurtenissen zijn interessant, ik lees graag verder!
Probeer alles wel wat verder uit te diepen, zodat je verhaal meer inhoud krijgt. Het zou ook leuk zijn als je je personages iets meer een persoonlijkheid zou geven. Met de tips van Mirry kom je een heel eind denk ik!
Je verhaallijn en je gebeurtenissen zijn interessant, ik lees graag verder!Probeer alles wel wat verder uit te diepen, zodat je verhaal meer inhoud krijgt. Het zou ook leuk zijn als je je personages iets meer een persoonlijkheid zou geven. Met de tips van Mirry kom je een heel eind denk ik!
The quiet scares me cause it screams the truth
Sanne bedankt voor je reactie
Hoofdstuk 5
David en Claudette hebben verschillende dansen samen gedanst. David lacht.
“We kunnen gaan zitten want mijn tafeldame heeft, volgens mij, de benen genomen.” Claudette kijkt naar hun tafel. Geen Seb. “Wat is dat ook een stijfkop” denkt ze. Nou ja moet ie maar zelf weten.
“Mijn tafelheer, had volgens mij het zelfde idee, zo te zien.”
“Zullen we dan even een luchtje gaan scheppen aan dek?” vraagt David.
"Graag." Claudette steekt haar hand door zijn arm en loopt met hem mee aan dek.
“Zo hier is het lekker rustig” zegt David. “Kunnen we elkaar een beetje beter leren kennen. Ik hoop niet dat ik jou verloofde op de kast heb gejaagd” zegt David.
“Oh dat kan helemaal niet” zegt Claudette “Want ik ben niet verloofd met hem.”
“Gelukkig ik dacht dat het redelijk serieus tussen jullie was.”
“Ja en nee” antwoordt Claudette. “Hij is erg jaloers en toen hij jou herkende werd hij woedend.”
“Hoezo mij herkende? En waarom wordt hij dan woedend?” Claudette zucht.
“Ik zal eerlijk tegen je zijn. Ik weet dat jij de Broadway ster bent uit de musical Grease en ik ben een hele grote fan van jou.” Ze glimlacht en vervolgt:
“Jouw foto staat op mijn nachtkastje. Daarom was het voor Seb een koud kunstje jou te herkennen. Ik geloof dat hij echt heel boos op me is.”
“Mijn foto op jouw nachtkastje?” David kijkt haar vragend aan. Ze knikt.
“Normaal staat die van Seb er gelijk naast, maar omdat ik Seb elke dag zou zien deze vakantie had ik alleen die van jou meegenomen.” Ze bloost. David kijkt haar doordringend aan. Even komt hij in de verleiding haar te kussen. Als ze haar ogen neerslaat, tilt hij haar kin op met zijn wijsvinger en kijkt weer in die prachtige ogen. Hij kan haar niet weerstaan weet hij, hij moet haar kussen. Al zou hij dat maar één keer doen. Hij buigt voorover en kust haar eerst voorzichtig en daarna intenser. Honderd gedachten tollen door zijn hoofd. Uiteindelijk wint zijn verstand het en hij maakt zich los van haar. Claudette staart hem aan.
“Ik weet niet of dit verstandig is. Ik geloof dat ik Seb moet gaan zoeken.”
“Als je hem wilt gaan zoeken ga ik met je mee” zegt David, die zich weer enigszins heeft herkregen. “Door mij ben je in de problemen geraakt.”
“Nee hoor ik ben zelf naar jou toe gekomen om met je te dansen. We hadden ruzie en Seb wilde niet dansen vandaar.”
“Luister Claudette ik vind jou een geweldige vrouw en wil jou heel graag beter leren kennen, maar eerst moet jij uitzoeken wat je wilt en vooral met wie je wilt. Ik ga niet zomaar iemands vriendin wegkapen, die kus van net hadden we eigelijk niet moeten doen.”
“Dat begrijp ik” zucht ze.
“Kom” zegt David we gaan op Sebby jacht. Claudette schiet in de lach. Wat een lieve man.
Later op de avond. Carlos is op weg naar zijn hut. Als hij de hoek om komt botst hij tegen een dame op. Als vanzelf glijden zijn armen om haar heen.
“Hopla” zegt hij. De dame kijkt om hoog en gromt.
“Niet alweer hé.” Carlos kijk haar lachend aan.
“Goedenavond Annika was je op weg naar mijn hut voor die massage?” Annika stampvoet.
“Mannen, bah die zijn allemaal het zelfde.” Carlos lacht weer en trekt haar dichter tegen zich aan.
“Dame wij hadden een afspraak en die massagetafel staat nog steeds in mijn hut.”
“En dacht jij dat ik in mijn goeie jurk ging masseren, dan heb je het mis” snuift ze.
“Waarom kwam je vanmiddag dan niet?”
“Weet ik niet” fluistert ze. “Ik was zo kwaad op Urs en toen ben ik het helemaal vergeten.” Carlos schatert.
“En als ik jou een beetje goed inschat heb je hem dat ook al gezegd.” Annika grijnst.
“Natuurlijk.”
“Ok wat wil je nu of morgenvroeg. Ik ben de beroerdste niet.”
“Ok dan nu want morgen vroeg heb ik gasten opstaan.” Eenmaal in zijn hut aan gekomen trekt Carlos snel zijn kostuum uit en gaat op de massage tafel liggen. Annika is even iets anders aantrekken en komt vervolgens binnen met haar massagetas.
”Zo” zegt ze “Eerst je rug draai maar even om als je wilt.” Ze doet wat massageolie op haar handpalmen en gaat aan het werk. Hij is goed gebouwd denkt ze. Ze masseert zijn nek, schouderbladen en rug. Ze praten ondertussen over koetjes en kalfjes. Na een half uur is ze klaar en vertrekt.
“Ik zal morgen die massagetafel laten ophalen door Urs” zegt ze knipogend. Carlos kijkt haar na en denkt goeie masseuse, pittige meid. Hij wist niet dat Zweedse dames zo konden zijn. Altijd gedacht dat het koelere types waren.
David en Claudette hebben onder tussen het hele schip gehad maar geen teken van Seb.
“Ik breng jou naar je hut” zegt David. “Misschien is hij daar wel.” Bij de hut aangekomen bedankt Claudette David en gaat naar binnen. In één oogopslag ziet ze Seb op bed liggen met zijn kleren nog aan. Een fles cognac staat bijna leeg naast het bed.
“Sebby, Sebby, dat is toch geen oplossing.” Ze begin hem uit te kleden en dekt hem toe. Morgen maar eens eerst met hem praten denkt ze.
De volgende morgen is Urs vroeg uit de veren. Hij moet vroege dienst in de fitnessruimte draaien. Eerst even kijken wat de kok voor lekkers voor ontbijt heeft gemaakt. Gebakken spek en eieren. Heerlijk. Na het eten gaat hij naar de fitnessruimte waar enkele gasten al in de weer zijn met de diverse apparaten. Hij weet uit ervaring dat mensen die op vakantie gaan meestal te enthousiast beginnen met hun training. Hij geeft links en rechts advies om blessures te voor komen.
David moet energie kwijt en besluit daarom maar een uurtje te gaan fitnessen voor het ontbijt. De hele nacht heeft hij geen oog dicht gedaan. De hele nacht heeft Claudette door zijn hoofd gespookt. Haar ogen hebben hem de hele nacht achtervolgd. Door haar is hij gisterenavond Gerda compleet vergeten. Straks maar even zijn excuses gaan aan bieden. Fluitend komt hij de fitnesszaal binnen. Urs ziet hem komen en legt hem even de gang van zaken uit. Daarna gaat David intensief aan de slag, in de hoop Claudette uit zijn gedachten te bannen. Dat heeft hij ook altijd. Ziet hij een mooie vrouw is ze alweer bezet.
Isabelle die op dat moment ook aanwezig is vraagt zich af waar zij de lange knappe man van kent. Hij komt haar zo bekend voor, maar ze weet niet waarvan. Wat maakt het ook uit eigenlijk is ze meer geïnteresseerd in Urs. Ter luiks volgt ze Urs’ bewegingen. Na haar scheiding heeft ze zich voor genomen nooit geen man meer in haar leven te laten. Maar nu begint ze te twijfelen. “Niet alle mannen zijn het zelfde toch?”
Seb wordt wakker. Auw zijn ogen doen zeer en wat is er met zijn hoofd gebeurd. Heeft iemand hem een mep verkocht? Hij kijkt rond. Waar is hij? Hij kijkt naast zich. Claudette ligt naast hem helemaal opgerold alsof ze het koud heeft. Hij probeert recht op te komen. Mijn God wat is er in hemelsnaam met hem aan de hand. Zijn kleren zijn uit. Hij kan zich niet herinneren, die te hebben uit gedaan. Hij is op een schip herinnert hij zich. Zachtjes schud hij aan Claudette.
“Lieverd wakker worden, het is al 10 uur.” Claudette knippert met haar ogen en kijkt slaperig naar Seb.
“Alles ok met je?” Seb grijnst.
”Volgens mij heb je mij met een hamer op mijn kop geslagen” zegt hij.
“Daar ben je zelf schuld aan” meent Claudette. “Zeg Seb we moeten praten, ik wil zo niet verder, dat werkt niet.”
“Claudette alsjeblieft moet dat nu?”
“Nu of na ontbijt zeg jij het maar.”
“Ontbijt?” Seb voelt zijn maag in opstand komen. “Dan maar nu. Ik heb nu even geen trek.”
“Zo vertel me maar eens waarom je gisteren ineens weg was.” Claudette kijkt hem aan en zegt:
“Nou komt er nog wat van?” Seb kijkt haar verlegen aan.
“Ik dacht dat ik gek werd toen ik die David hier ontdekte. Wist jij dat hij hier zou zijn?”
“Ja en nee” zegt Claudette. “Ik ving het op in het vliegtuig naar Marseille. Hij was één van de passagiers.”
“En dat vertel je me nu pas?” moppert Seb. “Ik dacht misschien komen we hem niet tegen, deze boot is zo groot.”
“Dat is dan behoorlijk naïef van je meid. Maar nu, wat doen we met mr Miller?”
“Niets” zegt Claudette. “Ik heb met hem gedanst dat is alles.”
“Alles?” zegt Seb. “Hij verslond je met zijn ogen, ik ben niet blind. En jij had die gewaagde jurk aan. Ik plofte bijna uit mijn vel.”
“Oja” zegt Claudette: “En dan scoor je een fles cognac en drink je tot je niet meer kan, dat is een oplossing. We hebben nog naar je lopen zoeken.”
“Wat blief” zegt Seb. “We?”
“Ja David…” Seb laat haar niet uitspreken.
“Was het gezellig?”
“Als het zo moet praat ik niet meer met je” zegt zij met stemverheffing.
“Zo komen we niet verder Claudette, laten we het er later over hebben, ik ga eerst naar de sauna, dan kom ik misschien weer bij positieven.”
Hoofdstuk 5
David en Claudette hebben verschillende dansen samen gedanst. David lacht.
“We kunnen gaan zitten want mijn tafeldame heeft, volgens mij, de benen genomen.” Claudette kijkt naar hun tafel. Geen Seb. “Wat is dat ook een stijfkop” denkt ze. Nou ja moet ie maar zelf weten.
“Mijn tafelheer, had volgens mij het zelfde idee, zo te zien.”
“Zullen we dan even een luchtje gaan scheppen aan dek?” vraagt David.
"Graag." Claudette steekt haar hand door zijn arm en loopt met hem mee aan dek.
“Zo hier is het lekker rustig” zegt David. “Kunnen we elkaar een beetje beter leren kennen. Ik hoop niet dat ik jou verloofde op de kast heb gejaagd” zegt David.
“Oh dat kan helemaal niet” zegt Claudette “Want ik ben niet verloofd met hem.”
“Gelukkig ik dacht dat het redelijk serieus tussen jullie was.”
“Ja en nee” antwoordt Claudette. “Hij is erg jaloers en toen hij jou herkende werd hij woedend.”
“Hoezo mij herkende? En waarom wordt hij dan woedend?” Claudette zucht.
“Ik zal eerlijk tegen je zijn. Ik weet dat jij de Broadway ster bent uit de musical Grease en ik ben een hele grote fan van jou.” Ze glimlacht en vervolgt:
“Jouw foto staat op mijn nachtkastje. Daarom was het voor Seb een koud kunstje jou te herkennen. Ik geloof dat hij echt heel boos op me is.”
“Mijn foto op jouw nachtkastje?” David kijkt haar vragend aan. Ze knikt.
“Normaal staat die van Seb er gelijk naast, maar omdat ik Seb elke dag zou zien deze vakantie had ik alleen die van jou meegenomen.” Ze bloost. David kijkt haar doordringend aan. Even komt hij in de verleiding haar te kussen. Als ze haar ogen neerslaat, tilt hij haar kin op met zijn wijsvinger en kijkt weer in die prachtige ogen. Hij kan haar niet weerstaan weet hij, hij moet haar kussen. Al zou hij dat maar één keer doen. Hij buigt voorover en kust haar eerst voorzichtig en daarna intenser. Honderd gedachten tollen door zijn hoofd. Uiteindelijk wint zijn verstand het en hij maakt zich los van haar. Claudette staart hem aan.
“Ik weet niet of dit verstandig is. Ik geloof dat ik Seb moet gaan zoeken.”
“Als je hem wilt gaan zoeken ga ik met je mee” zegt David, die zich weer enigszins heeft herkregen. “Door mij ben je in de problemen geraakt.”
“Nee hoor ik ben zelf naar jou toe gekomen om met je te dansen. We hadden ruzie en Seb wilde niet dansen vandaar.”
“Luister Claudette ik vind jou een geweldige vrouw en wil jou heel graag beter leren kennen, maar eerst moet jij uitzoeken wat je wilt en vooral met wie je wilt. Ik ga niet zomaar iemands vriendin wegkapen, die kus van net hadden we eigelijk niet moeten doen.”
“Dat begrijp ik” zucht ze.
“Kom” zegt David we gaan op Sebby jacht. Claudette schiet in de lach. Wat een lieve man.
Later op de avond. Carlos is op weg naar zijn hut. Als hij de hoek om komt botst hij tegen een dame op. Als vanzelf glijden zijn armen om haar heen.
“Hopla” zegt hij. De dame kijkt om hoog en gromt.
“Niet alweer hé.” Carlos kijk haar lachend aan.
“Goedenavond Annika was je op weg naar mijn hut voor die massage?” Annika stampvoet.
“Mannen, bah die zijn allemaal het zelfde.” Carlos lacht weer en trekt haar dichter tegen zich aan.
“Dame wij hadden een afspraak en die massagetafel staat nog steeds in mijn hut.”
“En dacht jij dat ik in mijn goeie jurk ging masseren, dan heb je het mis” snuift ze.
“Waarom kwam je vanmiddag dan niet?”
“Weet ik niet” fluistert ze. “Ik was zo kwaad op Urs en toen ben ik het helemaal vergeten.” Carlos schatert.
“En als ik jou een beetje goed inschat heb je hem dat ook al gezegd.” Annika grijnst.
“Natuurlijk.”
“Ok wat wil je nu of morgenvroeg. Ik ben de beroerdste niet.”
“Ok dan nu want morgen vroeg heb ik gasten opstaan.” Eenmaal in zijn hut aan gekomen trekt Carlos snel zijn kostuum uit en gaat op de massage tafel liggen. Annika is even iets anders aantrekken en komt vervolgens binnen met haar massagetas.
”Zo” zegt ze “Eerst je rug draai maar even om als je wilt.” Ze doet wat massageolie op haar handpalmen en gaat aan het werk. Hij is goed gebouwd denkt ze. Ze masseert zijn nek, schouderbladen en rug. Ze praten ondertussen over koetjes en kalfjes. Na een half uur is ze klaar en vertrekt.
“Ik zal morgen die massagetafel laten ophalen door Urs” zegt ze knipogend. Carlos kijkt haar na en denkt goeie masseuse, pittige meid. Hij wist niet dat Zweedse dames zo konden zijn. Altijd gedacht dat het koelere types waren.
David en Claudette hebben onder tussen het hele schip gehad maar geen teken van Seb.
“Ik breng jou naar je hut” zegt David. “Misschien is hij daar wel.” Bij de hut aangekomen bedankt Claudette David en gaat naar binnen. In één oogopslag ziet ze Seb op bed liggen met zijn kleren nog aan. Een fles cognac staat bijna leeg naast het bed.
“Sebby, Sebby, dat is toch geen oplossing.” Ze begin hem uit te kleden en dekt hem toe. Morgen maar eens eerst met hem praten denkt ze.
De volgende morgen is Urs vroeg uit de veren. Hij moet vroege dienst in de fitnessruimte draaien. Eerst even kijken wat de kok voor lekkers voor ontbijt heeft gemaakt. Gebakken spek en eieren. Heerlijk. Na het eten gaat hij naar de fitnessruimte waar enkele gasten al in de weer zijn met de diverse apparaten. Hij weet uit ervaring dat mensen die op vakantie gaan meestal te enthousiast beginnen met hun training. Hij geeft links en rechts advies om blessures te voor komen.
David moet energie kwijt en besluit daarom maar een uurtje te gaan fitnessen voor het ontbijt. De hele nacht heeft hij geen oog dicht gedaan. De hele nacht heeft Claudette door zijn hoofd gespookt. Haar ogen hebben hem de hele nacht achtervolgd. Door haar is hij gisterenavond Gerda compleet vergeten. Straks maar even zijn excuses gaan aan bieden. Fluitend komt hij de fitnesszaal binnen. Urs ziet hem komen en legt hem even de gang van zaken uit. Daarna gaat David intensief aan de slag, in de hoop Claudette uit zijn gedachten te bannen. Dat heeft hij ook altijd. Ziet hij een mooie vrouw is ze alweer bezet.
Isabelle die op dat moment ook aanwezig is vraagt zich af waar zij de lange knappe man van kent. Hij komt haar zo bekend voor, maar ze weet niet waarvan. Wat maakt het ook uit eigenlijk is ze meer geïnteresseerd in Urs. Ter luiks volgt ze Urs’ bewegingen. Na haar scheiding heeft ze zich voor genomen nooit geen man meer in haar leven te laten. Maar nu begint ze te twijfelen. “Niet alle mannen zijn het zelfde toch?”
Seb wordt wakker. Auw zijn ogen doen zeer en wat is er met zijn hoofd gebeurd. Heeft iemand hem een mep verkocht? Hij kijkt rond. Waar is hij? Hij kijkt naast zich. Claudette ligt naast hem helemaal opgerold alsof ze het koud heeft. Hij probeert recht op te komen. Mijn God wat is er in hemelsnaam met hem aan de hand. Zijn kleren zijn uit. Hij kan zich niet herinneren, die te hebben uit gedaan. Hij is op een schip herinnert hij zich. Zachtjes schud hij aan Claudette.
“Lieverd wakker worden, het is al 10 uur.” Claudette knippert met haar ogen en kijkt slaperig naar Seb.
“Alles ok met je?” Seb grijnst.
”Volgens mij heb je mij met een hamer op mijn kop geslagen” zegt hij.
“Daar ben je zelf schuld aan” meent Claudette. “Zeg Seb we moeten praten, ik wil zo niet verder, dat werkt niet.”
“Claudette alsjeblieft moet dat nu?”
“Nu of na ontbijt zeg jij het maar.”
“Ontbijt?” Seb voelt zijn maag in opstand komen. “Dan maar nu. Ik heb nu even geen trek.”
“Zo vertel me maar eens waarom je gisteren ineens weg was.” Claudette kijkt hem aan en zegt:
“Nou komt er nog wat van?” Seb kijkt haar verlegen aan.
“Ik dacht dat ik gek werd toen ik die David hier ontdekte. Wist jij dat hij hier zou zijn?”
“Ja en nee” zegt Claudette. “Ik ving het op in het vliegtuig naar Marseille. Hij was één van de passagiers.”
“En dat vertel je me nu pas?” moppert Seb. “Ik dacht misschien komen we hem niet tegen, deze boot is zo groot.”
“Dat is dan behoorlijk naïef van je meid. Maar nu, wat doen we met mr Miller?”
“Niets” zegt Claudette. “Ik heb met hem gedanst dat is alles.”
“Alles?” zegt Seb. “Hij verslond je met zijn ogen, ik ben niet blind. En jij had die gewaagde jurk aan. Ik plofte bijna uit mijn vel.”
“Oja” zegt Claudette: “En dan scoor je een fles cognac en drink je tot je niet meer kan, dat is een oplossing. We hebben nog naar je lopen zoeken.”
“Wat blief” zegt Seb. “We?”
“Ja David…” Seb laat haar niet uitspreken.
“Was het gezellig?”
“Als het zo moet praat ik niet meer met je” zegt zij met stemverheffing.
“Zo komen we niet verder Claudette, laten we het er later over hebben, ik ga eerst naar de sauna, dan kom ik misschien weer bij positieven.”
Leuk stuk weer. Ik ben benieuwd hoe het tussen Seb en Claudette af gaat lopen! Ik blijf bij mij vorige commentaar; diepgang. Verder zou je van mij meer mogen omschrijven. David vindt Claudette mooi en hij verdrinkt in haar ogen. Maar wát is er dan zo bijzonder aan die ogen. Dat zijn kleine dingetjes waar je nog een beetje in moet groeien. Af en toe vind ik je zinnetjes ook wat kinderlijk.
Ik blijf bij mij vorige commentaar; diepgang. Verder zou je van mij meer mogen omschrijven. David vindt Claudette mooi en hij verdrinkt in haar ogen. Maar wát is er dan zo bijzonder aan die ogen. Dat zijn kleine dingetjes waar je nog een beetje in moet groeien. Af en toe vind ik je zinnetjes ook wat kinderlijk.
Deze bijvoorbeeld.Auw zijn ogen doen zeer en wat is er met zijn hoofd gebeurd.
The quiet scares me cause it screams the truth
Sanne bedankt weer
Hoofdstuk 6
Urs drinkt genietend zijn koffie. Hij heeft even pauze. Annika heeft het zelfde idee en komt binnen met een kopje thee binnen.
“Ben je nog altijd boos op mij, Annika?” Annika kijkt hem verbaast aan en zegt:
“Ja natuurlijk, maar ik weet wel een manier om het goed maken. Er moet nog een massagetafel uit de kapiteinshut worden gehaald.” Urs kijk verbouwereerd.
“Heb jij de kapitein gisteren dan nog gemasseerd?”
“Ja natuurlijk, wat dacht jij dan?”
“Ok” antwoordt Urs “Dan doe ik dat dadelijk wel eerst.” Als hij zijn koffie op heeft gaat hij gaat op weg naar Carlos hut en klopt op de deur.
“Binnen” roept Carlos. “Goedemorgen Urs, wat brengt jou zo vroeg op de dag hierheen?”
“Ik kom de massagetafel ophalen, die hebben we dadelijk weer nodig” zegt Urs een beetje timide.
“Zeg Urs waarom heb jij mij niet verteld dat je een tweede masseuse hebt aangetrokken?”
“Sorry Carlos, dat is erbij ingeschoten en vlak voor we vertrokken had jij het te druk. Ik wilde toen niet storen en het jou later vertellen. Weet je ik kreeg het werk alleen niet meer af. Het wordt elke keer drukker op in de massagesalon. Steeds meer mensen maken van deze dienst gebruik.”
“Urs je weet dat ik niet van dergelijke verrassingen houd. Ik wil weten wie er tot mijn crew behoren. Normaal gesproken overleg je dat met mij.”
“Ja dat klopt maar ik moest snel beslissen” zegt Urs. “Maar wat vind je van haar? Is ze een goede masseuse? “
”Ja hoor” antwoordt Carlos “Ze heeft een prettige masseertechniek.” Urs grijnst. Carlos ziet dat.
“En jij bent tot je oren verliefd op die mooie Zweedse?”
“Is dat zo duidelijk?” vraagt Urs.
“Nogal, kun je goed met haar opschieten.?”
“Nog niet, denk ik, ze is alleen maar boos op mij over dat grapje met die masseertafel.”
“Tja dat was niet zo’n slimme zet jongeman. Maar ik kan je gerust stellen mijn bloed kan ze ook drinken. Maar je weet het: pittige tantes zijn er om getemd te worden. Nodig haar vanavond uit voor diner, zodat jullie ongedwongen elkaar beter kunnen leren kennen. Geen van jullie twee heeft toch dienst vanavond of wel?”
“Nee” zegt Urs. “Bedankt Carlos ik ga werk van haar maken. Ik zie je later.”
“Urs?”
“Ja Carlos?”
“ Neem je wel die behangtafel ook even mee?” Urs grijnst.
“Aye kapitein.”
Seb is inmiddels in de sauna aangekomen. Er zit één dame in. Hij vraagt beleeft of hij erbij mag komen.
“Natuurlijk” zegt Gerda. “Ga je gang.”
“Heb je al eerder gecruisd” vraagt Seb.
“Nee” antwoordt Gerda “Dit is de eerste keer. Ik ben alleen en het is niet gemakkelijk contacten te leggen op het schip. Gisteren een aardige man aan het zwembad leren kennen, vervolgens mee gedineerd en vervolgens heeft hij de hele avond met een ander gedanst. Van doffe ellende ben ik maar weg gegaan.”
“Dat is toevallig” zegt Seb. “Dat is mij gisterenavond ook gelukt. Omdat ik niet wilde dansen stapt mijn vriendin op de beroemde David Miller af en vraagt hem ten dans.”
“Wacht eens even” zegt Gerda: “David Miller, lang blauwe ogen, Amerikaan en musicalster?”
“Yep, dat is hem, ken je hem?” Gerda lacht.
“Dat is de man die mij liet zitten gisteren.”
“Dan kunnen we een club van slachtoffers oprichten. Mag ik me even voorstellen ik ben Seb en jij bent?”
“Gerda, aangenaam” ze geeft hem een hand.
“Ik moet nog met mijn vriendin over gisterenavond hebben maar ik ben bang dat ze voor David kiest, daar is ze helemaal gek van.”
“Is je vriendin fan van David?”
“Ja helaas wel” antwoordt Seb.
“Maar dat betekent toch niet dat zij verliefd op hem is” denkt Gerda hardop.
“Nou” snuift Seb. “Hij kleedde haar uit met zijn ogen.” Gerda lacht.
“Je bent volgens mij een beetje jaloers.”
“Zeg kunnen wij geen plannetje maken om David bij Claudette weg te houden? Jij wilt hem vast graag hebben?” Seb kijkt haar vragend aan.
“Daar moet ik eerst nog over nadenken” zegt Gerda. “Want dat is eigenlijk een lage streek.”
“Ja dat is wel” zo zegt Seb “Maar ik ben ten einde raad.”
“Misschien moeten wij twee wat meer met elkaar optrekken, misschien wordt je vriendin dan wel jaloers?” denkt Gerda hardop.
“Dat is pas een goed plan, zullen we dadelijk samen ontbijten?”
“Graag” zegt Gerda.
“Dan zie ik je over een kwartier in de ontbijtzaal.” Seb verlaat de sauna, neem snel een koude douche en haast zich naar zijn hut.
Fris gedoucht loopt David de ontbijtzaal in. Het eerste wat hij ziet is de vrouw uit zijn dromen. Lange bruine haren, lief gezicht met stralende ogen en als ze lacht heeft ze kuiltjes in haar wangen.
“Goedemorgen schone nimf, hoe is het vanmorgen.”
“Goed” antwoord Claudette. “Heb je nog niet ontbeten?”
“Nee” zegt David. Ïk sport altijd eerst ’s morgens. Zullen we samen ontbijten?”
“Ik zit eigenlijk op Seb te wachten.”
“Er is plaats genoeg, die kan nog aanschuiven” meent David.
“Ok” lacht Claudette. “Ik zal koffie bestellen.”
Als Seb in hun hut komt ziet hij dat Claudette weg is. Er ligt een briefje op bed.
“Ik ben al naar de ontbijtzaal, tot zo.” Seb kleedt zich om en gaat daarna naar de ontbijtzaal. Hopelijk houdt Gerda woord en is ze er op tijd. Gerda en Seb arriveren tegelijk bij de ontbijtzaal. Hoffelijk geeft hij haar een arm, en samen gaan ze naar binnen. Seb kijkt zoekend om zich heen, dan ziet hij Claudette in gezelschap van ………grrr. Gerda ziet het en zegt:
“Kom op wij gaan er gewoon bij zitten.”
“Goeden morgen” meldt Seb zich een beetje te luidruchtig. Claudette kijkt hem verbaasd aan als zij Gerda aan zijn arm ziet.
“Ik heb net koffie besteld, komt gauw zitten dan kunnen we eten.”
David voelt zich wat ongemakkelijk en kijkt schichtig naar Gerda. Haar gisterenavond zo te laten zitten was niet netjes van hem. Hij schuift ongemakkelijk op zijn stoel. Seb schuift de stoel naast David naar achteren om Gerda te laten plaats nemen. Zelf gaat hij weer naast Gerda zitten zodat hij recht tegenover Claudette zit. De ober komt met koffie en thee en zet verse broodjes en vleeswaren op tafel. Engelse ontbijt, gekookte eitjes, yoghurt en cereals kunt aan het buffet halen, meldt hij.
Als de ober weg is valt een stilte aan tafel niemand weet wat te zeggen. David doorbreekt als eerste de pijnlijke stilte door aan Gerda te vragen wat haar plannen voor vandaag zijn. Gerda kijkt naar Claudette en zegt:
“Als je zin hebt kunnen we die leuke winkels aan boord eens bekijken.”
“Dat lijkt me erg leuk” zegt Claudette. En wat doen de mannen?” vervolgt ze. Seb kijkt haar boos aan.
“Je weet dat ik winkelen haat.” David offert zich hoffelijk op.
“Mag ik deze twee charmante dames dan vergezellen? Ik heb engelen geduld als het op winkelen aankomt.” Als blikken konden doden had David er niet meer gezeten. Seb is woest, want een ingebeelde kwast. Een man die graag winkelt? Onmogelijk.
“Seb wat ga jij dan doen?” hoort hij Claudette vragen.
“Ik ga verder met waar ik gisteren mee gestopt ben” moppert Seb.
“Zal ik dan maar iets leuks met jou gaan doen?” vraagt ze liefjes. “Gerda en David kunnen ook wel alleen winkelen hoor.”
“Nee hoor, dat is niet nodig ik amuseer me wel en maak je niet ongerust ik blijf van de cognac af.”
“Wat ga je dan doen?” vraagt Claudette weer. Seb zucht.
“Ik ga eens kijken of ik een kijken in machinekamer mag kijken. Onze kapitein heeft mij een uitgebreide rondleiding beloofd. Misschien kan dat dadelijk wel.” Claudette is enigszins gerust gesteld.
“Kon ze maar eens een keer ongestoord met die stijfkop praten” denk ze. “Dit gaat niet goed zo.”
Na het ontbijt vertrekt David met aan iedere arm een dame naar het winkeldek. Seb kijkt het drietal knarsetandend na. Hij verlaat de ontbijtzaal en gaat op zoek naar de kapitein of ander personeel, die hem verder kan helpen.
Hoofdstuk 6
Urs drinkt genietend zijn koffie. Hij heeft even pauze. Annika heeft het zelfde idee en komt binnen met een kopje thee binnen.
“Ben je nog altijd boos op mij, Annika?” Annika kijkt hem verbaast aan en zegt:
“Ja natuurlijk, maar ik weet wel een manier om het goed maken. Er moet nog een massagetafel uit de kapiteinshut worden gehaald.” Urs kijk verbouwereerd.
“Heb jij de kapitein gisteren dan nog gemasseerd?”
“Ja natuurlijk, wat dacht jij dan?”
“Ok” antwoordt Urs “Dan doe ik dat dadelijk wel eerst.” Als hij zijn koffie op heeft gaat hij gaat op weg naar Carlos hut en klopt op de deur.
“Binnen” roept Carlos. “Goedemorgen Urs, wat brengt jou zo vroeg op de dag hierheen?”
“Ik kom de massagetafel ophalen, die hebben we dadelijk weer nodig” zegt Urs een beetje timide.
“Zeg Urs waarom heb jij mij niet verteld dat je een tweede masseuse hebt aangetrokken?”
“Sorry Carlos, dat is erbij ingeschoten en vlak voor we vertrokken had jij het te druk. Ik wilde toen niet storen en het jou later vertellen. Weet je ik kreeg het werk alleen niet meer af. Het wordt elke keer drukker op in de massagesalon. Steeds meer mensen maken van deze dienst gebruik.”
“Urs je weet dat ik niet van dergelijke verrassingen houd. Ik wil weten wie er tot mijn crew behoren. Normaal gesproken overleg je dat met mij.”
“Ja dat klopt maar ik moest snel beslissen” zegt Urs. “Maar wat vind je van haar? Is ze een goede masseuse? “
”Ja hoor” antwoordt Carlos “Ze heeft een prettige masseertechniek.” Urs grijnst. Carlos ziet dat.
“En jij bent tot je oren verliefd op die mooie Zweedse?”
“Is dat zo duidelijk?” vraagt Urs.
“Nogal, kun je goed met haar opschieten.?”
“Nog niet, denk ik, ze is alleen maar boos op mij over dat grapje met die masseertafel.”
“Tja dat was niet zo’n slimme zet jongeman. Maar ik kan je gerust stellen mijn bloed kan ze ook drinken. Maar je weet het: pittige tantes zijn er om getemd te worden. Nodig haar vanavond uit voor diner, zodat jullie ongedwongen elkaar beter kunnen leren kennen. Geen van jullie twee heeft toch dienst vanavond of wel?”
“Nee” zegt Urs. “Bedankt Carlos ik ga werk van haar maken. Ik zie je later.”
“Urs?”
“Ja Carlos?”
“ Neem je wel die behangtafel ook even mee?” Urs grijnst.
“Aye kapitein.”
Seb is inmiddels in de sauna aangekomen. Er zit één dame in. Hij vraagt beleeft of hij erbij mag komen.
“Natuurlijk” zegt Gerda. “Ga je gang.”
“Heb je al eerder gecruisd” vraagt Seb.
“Nee” antwoordt Gerda “Dit is de eerste keer. Ik ben alleen en het is niet gemakkelijk contacten te leggen op het schip. Gisteren een aardige man aan het zwembad leren kennen, vervolgens mee gedineerd en vervolgens heeft hij de hele avond met een ander gedanst. Van doffe ellende ben ik maar weg gegaan.”
“Dat is toevallig” zegt Seb. “Dat is mij gisterenavond ook gelukt. Omdat ik niet wilde dansen stapt mijn vriendin op de beroemde David Miller af en vraagt hem ten dans.”
“Wacht eens even” zegt Gerda: “David Miller, lang blauwe ogen, Amerikaan en musicalster?”
“Yep, dat is hem, ken je hem?” Gerda lacht.
“Dat is de man die mij liet zitten gisteren.”
“Dan kunnen we een club van slachtoffers oprichten. Mag ik me even voorstellen ik ben Seb en jij bent?”
“Gerda, aangenaam” ze geeft hem een hand.
“Ik moet nog met mijn vriendin over gisterenavond hebben maar ik ben bang dat ze voor David kiest, daar is ze helemaal gek van.”
“Is je vriendin fan van David?”
“Ja helaas wel” antwoordt Seb.
“Maar dat betekent toch niet dat zij verliefd op hem is” denkt Gerda hardop.
“Nou” snuift Seb. “Hij kleedde haar uit met zijn ogen.” Gerda lacht.
“Je bent volgens mij een beetje jaloers.”
“Zeg kunnen wij geen plannetje maken om David bij Claudette weg te houden? Jij wilt hem vast graag hebben?” Seb kijkt haar vragend aan.
“Daar moet ik eerst nog over nadenken” zegt Gerda. “Want dat is eigenlijk een lage streek.”
“Ja dat is wel” zo zegt Seb “Maar ik ben ten einde raad.”
“Misschien moeten wij twee wat meer met elkaar optrekken, misschien wordt je vriendin dan wel jaloers?” denkt Gerda hardop.
“Dat is pas een goed plan, zullen we dadelijk samen ontbijten?”
“Graag” zegt Gerda.
“Dan zie ik je over een kwartier in de ontbijtzaal.” Seb verlaat de sauna, neem snel een koude douche en haast zich naar zijn hut.
Fris gedoucht loopt David de ontbijtzaal in. Het eerste wat hij ziet is de vrouw uit zijn dromen. Lange bruine haren, lief gezicht met stralende ogen en als ze lacht heeft ze kuiltjes in haar wangen.
“Goedemorgen schone nimf, hoe is het vanmorgen.”
“Goed” antwoord Claudette. “Heb je nog niet ontbeten?”
“Nee” zegt David. Ïk sport altijd eerst ’s morgens. Zullen we samen ontbijten?”
“Ik zit eigenlijk op Seb te wachten.”
“Er is plaats genoeg, die kan nog aanschuiven” meent David.
“Ok” lacht Claudette. “Ik zal koffie bestellen.”
Als Seb in hun hut komt ziet hij dat Claudette weg is. Er ligt een briefje op bed.
“Ik ben al naar de ontbijtzaal, tot zo.” Seb kleedt zich om en gaat daarna naar de ontbijtzaal. Hopelijk houdt Gerda woord en is ze er op tijd. Gerda en Seb arriveren tegelijk bij de ontbijtzaal. Hoffelijk geeft hij haar een arm, en samen gaan ze naar binnen. Seb kijkt zoekend om zich heen, dan ziet hij Claudette in gezelschap van ………grrr. Gerda ziet het en zegt:
“Kom op wij gaan er gewoon bij zitten.”
“Goeden morgen” meldt Seb zich een beetje te luidruchtig. Claudette kijkt hem verbaasd aan als zij Gerda aan zijn arm ziet.
“Ik heb net koffie besteld, komt gauw zitten dan kunnen we eten.”
David voelt zich wat ongemakkelijk en kijkt schichtig naar Gerda. Haar gisterenavond zo te laten zitten was niet netjes van hem. Hij schuift ongemakkelijk op zijn stoel. Seb schuift de stoel naast David naar achteren om Gerda te laten plaats nemen. Zelf gaat hij weer naast Gerda zitten zodat hij recht tegenover Claudette zit. De ober komt met koffie en thee en zet verse broodjes en vleeswaren op tafel. Engelse ontbijt, gekookte eitjes, yoghurt en cereals kunt aan het buffet halen, meldt hij.
Als de ober weg is valt een stilte aan tafel niemand weet wat te zeggen. David doorbreekt als eerste de pijnlijke stilte door aan Gerda te vragen wat haar plannen voor vandaag zijn. Gerda kijkt naar Claudette en zegt:
“Als je zin hebt kunnen we die leuke winkels aan boord eens bekijken.”
“Dat lijkt me erg leuk” zegt Claudette. En wat doen de mannen?” vervolgt ze. Seb kijkt haar boos aan.
“Je weet dat ik winkelen haat.” David offert zich hoffelijk op.
“Mag ik deze twee charmante dames dan vergezellen? Ik heb engelen geduld als het op winkelen aankomt.” Als blikken konden doden had David er niet meer gezeten. Seb is woest, want een ingebeelde kwast. Een man die graag winkelt? Onmogelijk.
“Seb wat ga jij dan doen?” hoort hij Claudette vragen.
“Ik ga verder met waar ik gisteren mee gestopt ben” moppert Seb.
“Zal ik dan maar iets leuks met jou gaan doen?” vraagt ze liefjes. “Gerda en David kunnen ook wel alleen winkelen hoor.”
“Nee hoor, dat is niet nodig ik amuseer me wel en maak je niet ongerust ik blijf van de cognac af.”
“Wat ga je dan doen?” vraagt Claudette weer. Seb zucht.
“Ik ga eens kijken of ik een kijken in machinekamer mag kijken. Onze kapitein heeft mij een uitgebreide rondleiding beloofd. Misschien kan dat dadelijk wel.” Claudette is enigszins gerust gesteld.
“Kon ze maar eens een keer ongestoord met die stijfkop praten” denk ze. “Dit gaat niet goed zo.”
Na het ontbijt vertrekt David met aan iedere arm een dame naar het winkeldek. Seb kijkt het drietal knarsetandend na. Hij verlaat de ontbijtzaal en gaat op zoek naar de kapitein of ander personeel, die hem verder kan helpen.
Ik vind je verhaallijn echt super! Je wilt graag door blijven lezen om te weten hoe het allemaal gaat aflopen, goed gedaan! Seb en Claudette zijn niet echt lekker bezig zo...
Af en toe mis ik nog wat inhoud in je verhaal. Wat denken je personages, wat voelen ze? Als je bijvoorbeeld een dialoog schrijft, vind ik het persoonlijk prettiger om niet alleen maar dialoog te lezen, maar tussendoor ook wat de personages ondertussen denken. Wat ook leuk is, is om erbij te zetten hóe ze iets zeggen en hoe ze daarbij kijken.
Succes
Ik ben benieuwd naar meer!
Je wilt graag door blijven lezen om te weten hoe het allemaal gaat aflopen, goed gedaan! Seb en Claudette zijn niet echt lekker bezig zo...Af en toe mis ik nog wat inhoud in je verhaal. Wat denken je personages, wat voelen ze? Als je bijvoorbeeld een dialoog schrijft, vind ik het persoonlijk prettiger om niet alleen maar dialoog te lezen, maar tussendoor ook wat de personages ondertussen denken. Wat ook leuk is, is om erbij te zetten hóe ze iets zeggen en hoe ze daarbij kijken.
Succes
Ik ben benieuwd naar meer!The quiet scares me cause it screams the truth
Sanne bedankt voor je reactie weer. Wordt aan gewerkt
Hoofdstuk 7
Carlos heeft na zijn ontbijt, wat roosters opgesteld voor het personeel en is nu op weg naar de keuken voor een kopje koffie. Als hij met zijn koffie weer de gang op komt ziet hij Seb lopen.
“Goedemorgen meneer de piloot, alles naar wens?”
“Morgen” zegt Seb, “heeft u even tijd voor mij.” Carlos kijkt verbaasd achter zich.
“U? die is hier niet maar je mag me gerust Carlos noemen Sebastien.” Seb lacht:
"U euh je weet mijn naam nog?” Carlos knikt lachent.
“Ja dat hoort een beetje bij mijn vak. Maar wil je koffie dat praat gemakkelijker.”
“Graag” zegt Seb. Carlos verdwijnt weer in de keuken en komt met 2 koffie naar buiten.
“Kom maar mee gaan we even in mijn lounge zitten. Daar kunnen we ongestoord praten.”
“Dan is fijn” hoort Seb zich zelf zeggen.
In de lounge aangekomen, nemen de mannen plaats.
“Zo wat kan ik voor je doen” vraagt Carlos. Seb bedenkt laat ik nu maar eerst het gemakkelijkste vragen.
“Ik was eens benieuwd of je aanbod voor uitgebreide bezichtiging van de machinekamer nog geldig was.”
“Ja natuurlijk”zegt Carlos. “Geen probleem. Je hebt geluk ik heb mezelf nu enkele uren vrijgeroosterd, dus ik heb wel even tijd. Als we de koffie op hebben gaan we ok? Ik neem aan dat je, jouw vriendin eerst wilt ophalen.” Seb schuift op zijn stoel.
“Dat zal niet nodig zijn.” Carlos kijkt verbaast:.
“Nee? Seb is er soms iets?” vraagt Carlos. Seb zucht en begint te vertellen over zijn relatie met Claudette en haar idool David Miller, die hier eveneens aan boord blijkt te zijn. Carlos luistert aandachtig en denkt ondertussen koortsachtig na, hoe hij de man tegenover hem kan helpen. Als Seb uitgesproken is kijkt hij Carlos aan.
“Sorry dat ik je hiermee lastig val eindigt hij zijn relaas.”
“Geen probleem zegt Carlos ik probeer het voor mijn gasten altijd zo aangenaam mogelijk te maken en als ik iets kan doen om dat te bewerkstelligen zal ik dat zeker niet laten. Ik denk dat jou vriendin helemaal met zichzelf overhoop ligt. Ze wil aan de ene kant niet toegeven aan David maar aan de andere kant drijf jij haar wel die kant uit.”
“Nietes” zegt Seb boos. “Zijzelf ging hem ten dans vragen.”
“Na dat jij tot tweemaal toe geweigerd had met haar te dansen. Zo was het toch, of niet?” Seb knikt alleen maar.
“En nu vanmorgen wilde zij het winkelen laten schieten om met jouw iets leuks te doen. Dat klopt toch?”
“Ja inderdaad” geeft Seb toe.
“Maar wat moet ik dan doen?”
“Zorg dat ze geen reden heeft om naar David toe te gaan. Zorg dat jij haar daginvulling bent. Doe iets romantisch met haar.”
“Winkelen zeker” lacht Seb.
“Onder anderen” antwoordt Carlos. “Maar ik heb een idee.” In het kort vertelt hij zijn plan, en hoe meer hij vertelt hoe groter de grijns op Sebs gezicht wordt.
“Carlos dat is fantastisch en weet je zeker dat jij me daarbij wilt helpen?”
“Ja zeker, overmorgen is de dag, maar ben wel lief en aardig tot die tijd. Denk erom.”
“Hoe kan ik je ooit danken” zegt Seb.
“Dat hoeft niet” zegt Carlos. “Ik doe het graag. Maar nu gaan we eerst naar de machinekamer. Ga je mee?”
Annika is aan het werk in de massageruimte. Het lijkt wel of ze alleen maar mopperkonten heeft vandaag.
“Volgens mij ligt het aan het weer” denkt ze. In de andere kamer heeft Urs net Isabelle binnen gelaten.
“Hé hoe gaat het” vraagt Urs beleeft.
“Goed” zegt Isabelle “ik heb alleen wat last van mijn nek. Misschien kun jij me helpen.”
“Ok ga daar maar zitten en doe je trui uit. Je mag dan voorover op dit kussen met je hoofd. Zit je zo gemakkelijk?”
”Ja” zegt Isabelle. Hij neemt wat massageolie en begint haar schouders en nek te masseren. Ondertussen babbelen ze over koetjes en kalfjes. Isabelle geniet van zijn krachtige masserende handen. Ze glimlacht als hij haar bh bandjes opzij doet om haar hele schouderpartij te kunnen masseren. Op een gegeven moment zegt Isabelle:
"Dat moet toch wel fijn zijn al je partner masseur is.”
“Ja en nee” zegt Urs. “Ik heb nooit iemand die mij masseert en mijn eventuele partner heeft het dan inderdaad wel gemakkelijk.” Isabelle lacht.
“Dat is toch gemakkelijk, je neemt een vriendin, die ook masseren kan.” Urs glimlacht en denkt aan Annika, die in de ruimte hiernaast aan het werk is. Tegen Isabelle zegt hij:
“Dat is nou eens een goed idee. Ik zal eens kijken hoe ik dat moet aanleggen.” Isabelle kijkt verbouwereert naar de grond. Dat was niet helemaal de bedoeling, zij had hem met alle plezier gemasseerd, maar dat durft ze nu niet meer te zeggen. Ze veranderen van onderwerp en na een poosje is ze klaar. Ze bedankt Urs en vertrekt met tegen zin.
Urs wast zijn handen en krijgt een grandioos idee. Hij loopt naar de kamer ernaast waar Annika net een gast naar buiten geleid.
“Annika?”
“Ja Urs.” “Heb je even?”
“Ja” zegt Annika. “Wat is er, toch niet weer de kapitein masseren hé.” Urs lacht jongensachtig:
“Nee hoor dat had ik niet moeten doen. Je bent toch niet meer boos hé.”
“Nee hoor” lacht ze, “ik ben nooit lang boos.”
“Gelukkig” zucht Urs. “Zou jij wat voor mij willen doen?”
“Ja zeg het maar.” “Ik heb net mijn schouder een beetje verrekt en nu doet die toch wel wat zeer. Ik kan er zelf niet bij, zou jij even willen kijken?” Annika lacht.
"Natuurlijk doe je shirt maar eens uit, want zo zie ik natuurlijk niets.” Urs haast zich, zijn shirt over zijn hoofd te trekken. Annika kijkt hem toe en grijnst.
”Volgens mij valt het wel mee.”
“Hoezo?”
“Nou dat was een hele snelle beweging.”
“Maar wel heel pijnlijke” zegt Urs.
“Op de tafel jij.” Vakkundig laat Annika haar handen over zijn schouders, nek en rug gaan. “Ik voel niet veel hooguit hier een spier die wat dikker is.” Ze drukt op zijn schouder en zegt: “Voelt je dit?”
“Ja ik geloof dat, dat de boosdoener is” zegt Urs.
“Geen probleem ik masseer die wel even weg voor je.” Ze pakt de massageolie en begint met haar werk. Urs geniet van de behandeling. Carlos heeft gelijk, ze verstaat haar vak. Na een kwartiertje veegt ze met een handdoek Urs’ rug af.
”Klaar volgens mij kun je er zo wel weer tegen.” Urs komt met tegenzin, overeind en kijkt haar aan.
“Dank je wel je bent een schat.”
“Ja” lacht Annika. “Van een ander.”
“Heb jij een vriend?” klinkt Urs' wedervraag.
“Nee dat niet maar ik ben niet jouw schat.”
“Ik bedoelde het niet onaardig hoor.”
“Ja, dat zal wel Urs maar het hoort zich niet.”
“Ok mag ik je dan bedanken als een collega?” Hij geeft haar een hand, en gaat gelijk over tot 3 kussen op haar wangen. Annika zucht.
“Puber dat je bent.” Urs loopt naar buiten en roept nog:
“Als jij eens gemasseert wil worden, weet je me te vinden hé.” Annika schudt haar hoofd.
"Daar krijg ik nog wat mee. Hij is erg lief maar hij is echt niet mijn type." denk ze.
Hoofdstuk 7
Carlos heeft na zijn ontbijt, wat roosters opgesteld voor het personeel en is nu op weg naar de keuken voor een kopje koffie. Als hij met zijn koffie weer de gang op komt ziet hij Seb lopen.
“Goedemorgen meneer de piloot, alles naar wens?”
“Morgen” zegt Seb, “heeft u even tijd voor mij.” Carlos kijkt verbaasd achter zich.
“U? die is hier niet maar je mag me gerust Carlos noemen Sebastien.” Seb lacht:
"U euh je weet mijn naam nog?” Carlos knikt lachent.
“Ja dat hoort een beetje bij mijn vak. Maar wil je koffie dat praat gemakkelijker.”
“Graag” zegt Seb. Carlos verdwijnt weer in de keuken en komt met 2 koffie naar buiten.
“Kom maar mee gaan we even in mijn lounge zitten. Daar kunnen we ongestoord praten.”
“Dan is fijn” hoort Seb zich zelf zeggen.
In de lounge aangekomen, nemen de mannen plaats.
“Zo wat kan ik voor je doen” vraagt Carlos. Seb bedenkt laat ik nu maar eerst het gemakkelijkste vragen.
“Ik was eens benieuwd of je aanbod voor uitgebreide bezichtiging van de machinekamer nog geldig was.”
“Ja natuurlijk”zegt Carlos. “Geen probleem. Je hebt geluk ik heb mezelf nu enkele uren vrijgeroosterd, dus ik heb wel even tijd. Als we de koffie op hebben gaan we ok? Ik neem aan dat je, jouw vriendin eerst wilt ophalen.” Seb schuift op zijn stoel.
“Dat zal niet nodig zijn.” Carlos kijkt verbaast:.
“Nee? Seb is er soms iets?” vraagt Carlos. Seb zucht en begint te vertellen over zijn relatie met Claudette en haar idool David Miller, die hier eveneens aan boord blijkt te zijn. Carlos luistert aandachtig en denkt ondertussen koortsachtig na, hoe hij de man tegenover hem kan helpen. Als Seb uitgesproken is kijkt hij Carlos aan.
“Sorry dat ik je hiermee lastig val eindigt hij zijn relaas.”
“Geen probleem zegt Carlos ik probeer het voor mijn gasten altijd zo aangenaam mogelijk te maken en als ik iets kan doen om dat te bewerkstelligen zal ik dat zeker niet laten. Ik denk dat jou vriendin helemaal met zichzelf overhoop ligt. Ze wil aan de ene kant niet toegeven aan David maar aan de andere kant drijf jij haar wel die kant uit.”
“Nietes” zegt Seb boos. “Zijzelf ging hem ten dans vragen.”
“Na dat jij tot tweemaal toe geweigerd had met haar te dansen. Zo was het toch, of niet?” Seb knikt alleen maar.
“En nu vanmorgen wilde zij het winkelen laten schieten om met jouw iets leuks te doen. Dat klopt toch?”
“Ja inderdaad” geeft Seb toe.
“Maar wat moet ik dan doen?”
“Zorg dat ze geen reden heeft om naar David toe te gaan. Zorg dat jij haar daginvulling bent. Doe iets romantisch met haar.”
“Winkelen zeker” lacht Seb.
“Onder anderen” antwoordt Carlos. “Maar ik heb een idee.” In het kort vertelt hij zijn plan, en hoe meer hij vertelt hoe groter de grijns op Sebs gezicht wordt.
“Carlos dat is fantastisch en weet je zeker dat jij me daarbij wilt helpen?”
“Ja zeker, overmorgen is de dag, maar ben wel lief en aardig tot die tijd. Denk erom.”
“Hoe kan ik je ooit danken” zegt Seb.
“Dat hoeft niet” zegt Carlos. “Ik doe het graag. Maar nu gaan we eerst naar de machinekamer. Ga je mee?”
Annika is aan het werk in de massageruimte. Het lijkt wel of ze alleen maar mopperkonten heeft vandaag.
“Volgens mij ligt het aan het weer” denkt ze. In de andere kamer heeft Urs net Isabelle binnen gelaten.
“Hé hoe gaat het” vraagt Urs beleeft.
“Goed” zegt Isabelle “ik heb alleen wat last van mijn nek. Misschien kun jij me helpen.”
“Ok ga daar maar zitten en doe je trui uit. Je mag dan voorover op dit kussen met je hoofd. Zit je zo gemakkelijk?”
”Ja” zegt Isabelle. Hij neemt wat massageolie en begint haar schouders en nek te masseren. Ondertussen babbelen ze over koetjes en kalfjes. Isabelle geniet van zijn krachtige masserende handen. Ze glimlacht als hij haar bh bandjes opzij doet om haar hele schouderpartij te kunnen masseren. Op een gegeven moment zegt Isabelle:
"Dat moet toch wel fijn zijn al je partner masseur is.”
“Ja en nee” zegt Urs. “Ik heb nooit iemand die mij masseert en mijn eventuele partner heeft het dan inderdaad wel gemakkelijk.” Isabelle lacht.
“Dat is toch gemakkelijk, je neemt een vriendin, die ook masseren kan.” Urs glimlacht en denkt aan Annika, die in de ruimte hiernaast aan het werk is. Tegen Isabelle zegt hij:
“Dat is nou eens een goed idee. Ik zal eens kijken hoe ik dat moet aanleggen.” Isabelle kijkt verbouwereert naar de grond. Dat was niet helemaal de bedoeling, zij had hem met alle plezier gemasseerd, maar dat durft ze nu niet meer te zeggen. Ze veranderen van onderwerp en na een poosje is ze klaar. Ze bedankt Urs en vertrekt met tegen zin.
Urs wast zijn handen en krijgt een grandioos idee. Hij loopt naar de kamer ernaast waar Annika net een gast naar buiten geleid.
“Annika?”
“Ja Urs.” “Heb je even?”
“Ja” zegt Annika. “Wat is er, toch niet weer de kapitein masseren hé.” Urs lacht jongensachtig:
“Nee hoor dat had ik niet moeten doen. Je bent toch niet meer boos hé.”
“Nee hoor” lacht ze, “ik ben nooit lang boos.”
“Gelukkig” zucht Urs. “Zou jij wat voor mij willen doen?”
“Ja zeg het maar.” “Ik heb net mijn schouder een beetje verrekt en nu doet die toch wel wat zeer. Ik kan er zelf niet bij, zou jij even willen kijken?” Annika lacht.
"Natuurlijk doe je shirt maar eens uit, want zo zie ik natuurlijk niets.” Urs haast zich, zijn shirt over zijn hoofd te trekken. Annika kijkt hem toe en grijnst.
”Volgens mij valt het wel mee.”
“Hoezo?”
“Nou dat was een hele snelle beweging.”
“Maar wel heel pijnlijke” zegt Urs.
“Op de tafel jij.” Vakkundig laat Annika haar handen over zijn schouders, nek en rug gaan. “Ik voel niet veel hooguit hier een spier die wat dikker is.” Ze drukt op zijn schouder en zegt: “Voelt je dit?”
“Ja ik geloof dat, dat de boosdoener is” zegt Urs.
“Geen probleem ik masseer die wel even weg voor je.” Ze pakt de massageolie en begint met haar werk. Urs geniet van de behandeling. Carlos heeft gelijk, ze verstaat haar vak. Na een kwartiertje veegt ze met een handdoek Urs’ rug af.
”Klaar volgens mij kun je er zo wel weer tegen.” Urs komt met tegenzin, overeind en kijkt haar aan.
“Dank je wel je bent een schat.”
“Ja” lacht Annika. “Van een ander.”
“Heb jij een vriend?” klinkt Urs' wedervraag.
“Nee dat niet maar ik ben niet jouw schat.”
“Ik bedoelde het niet onaardig hoor.”
“Ja, dat zal wel Urs maar het hoort zich niet.”
“Ok mag ik je dan bedanken als een collega?” Hij geeft haar een hand, en gaat gelijk over tot 3 kussen op haar wangen. Annika zucht.
“Puber dat je bent.” Urs loopt naar buiten en roept nog:
“Als jij eens gemasseert wil worden, weet je me te vinden hé.” Annika schudt haar hoofd.
"Daar krijg ik nog wat mee. Hij is erg lief maar hij is echt niet mijn type." denk ze.
Hoofdstuk 8
David is inmiddels koning te rijk. Twee mooie dames flaneren naast hem. Ze zijn al heel wat winkels afgeweest. De dames hebben van alles en nog wat gepast. David gaf telkens zijn mening wat hij er van vond. De dames hebben allebei een prachtige bikini gekocht en een bijbehorende omslagdoek. Nu is hij op weg om met de dames te gaan lunchen. Seb is hij voor het gemak helemaal vergeten. Het leuke is wel dat Gerda en Claudette heel goed met elkaar kunnen opschieten. Tijdens de lunch zegt Gerda:
“David als jij met ons wilt zwemmen in onze nieuwe bikini’s zul jij toch een sexy zwembroek moeten kopen. Die tent die je gisteren aanhad ziet er niet uit.”
“Dames bederf mijn pret nu niet.” Nee, de dames zijn eensgezind, David moet een nieuwe zwembroek. Na de lunch slepen de dames hem weer mee richting boetieks. David steunt.
“Ik kan dames nu eenmaal niets weigeren.” De meiden hebben lol voor tien. David durft het pashok niet uit. Gerda heeft hem wel een erg kleine broekje gegeven.
“Breng maar een andere” roept David van achter het gordijn “Want hier kom ik de paskamer niet mee uit. Goed mijn zwembroek mag dan wel een tent zijn maar dit is niet meer dan een paar centimeter stof.” Na deze opmerking liggen Gerda en Claudette dubbel van het lachen. Ze komen niet meer bij. Haar lachtranen afvegend zegt Claudette tegen Gerda:
“Zal ik dan maar een beetje schappelijke exemplaar gaan halen.” Gerda wijst op een rode zwembroek met de Amerikaanse vlag en een adelaar erop.
“Ik vind die wel bij hem passen”. Claudette knikt en gooit de zwembroek over Davids pashokje heen. Ze horen David mopperen en schateren het alweer uit. Die dames houden hem voor de gek. Met tegenzin trekt hij broek aan. Hij zit als gegoten. Heel anders dan zijn andere broek. Mooie kleuren. Dat valt bij nader inzicht niet tegen. Hij denkt aan de bikini’s die de meiden hebben gekocht. Rood en de andere blauw met wit. Hij lacht dat past precies bij elkaar. Hij opent de gordijn en zegt:
“Dames wat vinden jullie ervan.” Claudette slikt.
“Staat goed” zegt ze zo neutraal mogelijk. Gerda is enthousiaster.
“Super man, die moet je nemen. Staat je geweldig.”
“Ok, dan wordt het deze.” Even omkleden.
Door de geluidsinstallatie van het schip klinkt een mededeling. “Geachte dames en heren. Overmorgen leggen wij aan in de haven van Napels. Er zijn mogelijkheden om van boord te gaan en om aan excursies deel te nemen. U kunt kiezen voor pakket 1 of pakket 2.
Pakket 1 bestaat uit: In de haven opgehaald worden met een bus, stadrondrit, lunch in het centrum. Daarna vrij om op eigen gelegenheid de stad te verkennen. Terugreis naar de haven mogelijk om 20.00 uur en voor degene die uit willen gaan pendelt er nog een bus tussen 2.00 uur en 6.00 uur.
Pakket 2: U wordt eveneens opgehaald met de bus en maakt een tocht langs de Amalfische kust. Daarna lunch en vervolgens gelegenheid tot snorkelen, zwemmen en zonnebaden in één van de mooiste baaien. Ook deze groep mag ervoor kiezen om het nachtleven in te gaan.
U kunt zich opgeven bij één van onze activiteiten begeleiders of Urs onze masseur.”
Seb hoort dit bericht ook als hij terug komt van zijn rondleiding door de machinekamer. Hij is benieuwd wat Claudette wil. Als hij hun hut wil in gaan hoort hij een bekende lach. Hij kijkt waar het geluid vanaf komt en ziet David met Gerda en Claudette aan komen lopen. Aan de tasjes te zien zijn ze geslaagd voor hun aankopen. David wendt zich tot Claudette en bedankt haar voor haar aangename gezelschap. Seb bijt zijn tanden op elkaar maar zegt niks. Hij denkt even terug aan zijn gesprek met Carlos.
“Rustig blijven en vooral niet happen” denkt hij.
“Zo nu Gerda nog even naar haar hut brengen” zegt David en verdwijnt uit hun gezichtsveld. Seb kijkt naar zijn vriendin en zegt:
“En lieverd hebben jullie het leuk gehad.” Claudette straalt en zegt:
“Heel leuk. Kom binnen dan vertel ik je alles.”
Eenmaal binnen krijgt Seb in geuren en kleuren het zwembroek verhaal te horen. Onbewust moet hij er wel mee lachen dat de meiden David in het ooitje hebben genomen.
"Zo" klaagt Seb. “Ik heb nog geen zoen en een knuffel van je gehad vandaag.” Hij spreidt zijn armen en vangt haar op. Teder kust hij haar. Zijn handen strelen haar rug.
“Nu laat ik je niet meer gaan.”
”Hoezo” lacht Claudette. “Ben je bang dat ik weg loop?”
“Nee, maar ik wil jou nu helemaal voor mij alleen.” Hij tilt haar op en legt haar op bed. Zonder zijn kussen te onderbreken begint hij haar uit te kleden. Als hij haar T-shirt over haar hoofd trekt. Valt zijn blik op de foto van David. Snel kust hij haar weer ondertussen de foto op zijn kop leggend.
“Mmmmh” denkt Claudette, “Seb is weer bijgedraaid. Niks staat een vrijpartij nog in de weg.” Ze begint ongeduldig aan Sebs kleren te sjorren.
“Seb sorry van gisteren” mompelt ze.
“Psssst nu niet lieverd. We hebben eerst wat in te halen.”
Urs heeft gedoucht, zijn werkdag zit erop. Hij pakt de telefoon in zijn hut en draait nr: 164, Annika’s hut.
“Met Annika klinkt het aan de andere kant.”
“Hallo schoonheid, mag ik mij revancheren voor vanmiddag?”
“Wat heb je in gedachten ”vraagt Annika.
“Diner dansant vanavond in de balzaal. Ik heb zelfs mijn smoking opgeduikeld voor de gelegenheid.”
“O jé” roept Annika “Ik weet niet of ik een passende jurk met schoenen voor de gelegenheid heb.”
“Als je die niet hebt” zegt Urs. “Kun je 2 dingen doen. Je koopt er één in één de boetieks hier aan boord of je huurt er een bij Excellent, die andere boetiek op het 4e dek.”
“Mag ik daar even over nadenken” vraagt ze.
“Liever niet” zegt Urs. “Want dadelijk zeg je nee.” Annika schiet in de lach.
“Ok jij je zin, maar dan ga je nu mee voor een jurk.”
“Ben met vijf minuten bij je” roept Urs uit. Hij springt in een spijkerbroek, glipt snel een blouse in en schuift zijn slippers aan zijn voeten.
Vier minuten later staat hij voor hut 164. Klop, klop. Annika doet open.
“Jij bent snel, zullen we dan maar?” Als ze bij Excellent aankomen hoeft Annika maar 1 jurk te passen. De eerste lange jurk, die ze aantrekt zit als gegoten. Hij heeft prachtige rode kleur, die prachtig staat bij haar lange donker blonde haren. Urs staart haar aan met zijn mond open. Annika kijkt hem aan:
“Vindt je hem zo lelijk?” Urs kan geen woord uitbrengen. “
Nee” schudt hij. Als hij eindelijk zijn stem heeft gevonden zegt hij. “Die jurk is voor jouw gemaakt. Hij is prachtig.” Ze vraagt de verkoopster voor een bijpassend niet te hoge schoen. Zij kijkt in de spiegel.
“Wow dit hem ik neem hem. Of mag ik zo niet met je mee vanavond?” vragend kijkt ze naar Urs. Die knikt alleen maar.
“Wow” denkt hij. “Wat is ze mooi en sexy”. Vanavond is ze van hem alleen, wat een heerlijk vooruitzicht.
Door de luidspreker klinkt een bericht van het entertainmentteam: “Dames en heren, a.s. zaterdag organiseren wij een wedstrijd. Kunt u zingen, acteren of iets anders leuks opvoeren? Geef u dan op. Er zijn leuke prijzen te winnen. De hoofdprijs is een gratis excursie voor 2 personen naar Cairo waar we over ongeveer 1 week aan zullen leggen. Deelname is gratis en opgeven kan bij het entertainmentteam op dek 3.”
David is inmiddels koning te rijk. Twee mooie dames flaneren naast hem. Ze zijn al heel wat winkels afgeweest. De dames hebben van alles en nog wat gepast. David gaf telkens zijn mening wat hij er van vond. De dames hebben allebei een prachtige bikini gekocht en een bijbehorende omslagdoek. Nu is hij op weg om met de dames te gaan lunchen. Seb is hij voor het gemak helemaal vergeten. Het leuke is wel dat Gerda en Claudette heel goed met elkaar kunnen opschieten. Tijdens de lunch zegt Gerda:
“David als jij met ons wilt zwemmen in onze nieuwe bikini’s zul jij toch een sexy zwembroek moeten kopen. Die tent die je gisteren aanhad ziet er niet uit.”
“Dames bederf mijn pret nu niet.” Nee, de dames zijn eensgezind, David moet een nieuwe zwembroek. Na de lunch slepen de dames hem weer mee richting boetieks. David steunt.
“Ik kan dames nu eenmaal niets weigeren.” De meiden hebben lol voor tien. David durft het pashok niet uit. Gerda heeft hem wel een erg kleine broekje gegeven.
“Breng maar een andere” roept David van achter het gordijn “Want hier kom ik de paskamer niet mee uit. Goed mijn zwembroek mag dan wel een tent zijn maar dit is niet meer dan een paar centimeter stof.” Na deze opmerking liggen Gerda en Claudette dubbel van het lachen. Ze komen niet meer bij. Haar lachtranen afvegend zegt Claudette tegen Gerda:
“Zal ik dan maar een beetje schappelijke exemplaar gaan halen.” Gerda wijst op een rode zwembroek met de Amerikaanse vlag en een adelaar erop.
“Ik vind die wel bij hem passen”. Claudette knikt en gooit de zwembroek over Davids pashokje heen. Ze horen David mopperen en schateren het alweer uit. Die dames houden hem voor de gek. Met tegenzin trekt hij broek aan. Hij zit als gegoten. Heel anders dan zijn andere broek. Mooie kleuren. Dat valt bij nader inzicht niet tegen. Hij denkt aan de bikini’s die de meiden hebben gekocht. Rood en de andere blauw met wit. Hij lacht dat past precies bij elkaar. Hij opent de gordijn en zegt:
“Dames wat vinden jullie ervan.” Claudette slikt.
“Staat goed” zegt ze zo neutraal mogelijk. Gerda is enthousiaster.
“Super man, die moet je nemen. Staat je geweldig.”
“Ok, dan wordt het deze.” Even omkleden.
Door de geluidsinstallatie van het schip klinkt een mededeling. “Geachte dames en heren. Overmorgen leggen wij aan in de haven van Napels. Er zijn mogelijkheden om van boord te gaan en om aan excursies deel te nemen. U kunt kiezen voor pakket 1 of pakket 2.
Pakket 1 bestaat uit: In de haven opgehaald worden met een bus, stadrondrit, lunch in het centrum. Daarna vrij om op eigen gelegenheid de stad te verkennen. Terugreis naar de haven mogelijk om 20.00 uur en voor degene die uit willen gaan pendelt er nog een bus tussen 2.00 uur en 6.00 uur.
Pakket 2: U wordt eveneens opgehaald met de bus en maakt een tocht langs de Amalfische kust. Daarna lunch en vervolgens gelegenheid tot snorkelen, zwemmen en zonnebaden in één van de mooiste baaien. Ook deze groep mag ervoor kiezen om het nachtleven in te gaan.
U kunt zich opgeven bij één van onze activiteiten begeleiders of Urs onze masseur.”
Seb hoort dit bericht ook als hij terug komt van zijn rondleiding door de machinekamer. Hij is benieuwd wat Claudette wil. Als hij hun hut wil in gaan hoort hij een bekende lach. Hij kijkt waar het geluid vanaf komt en ziet David met Gerda en Claudette aan komen lopen. Aan de tasjes te zien zijn ze geslaagd voor hun aankopen. David wendt zich tot Claudette en bedankt haar voor haar aangename gezelschap. Seb bijt zijn tanden op elkaar maar zegt niks. Hij denkt even terug aan zijn gesprek met Carlos.
“Rustig blijven en vooral niet happen” denkt hij.
“Zo nu Gerda nog even naar haar hut brengen” zegt David en verdwijnt uit hun gezichtsveld. Seb kijkt naar zijn vriendin en zegt:
“En lieverd hebben jullie het leuk gehad.” Claudette straalt en zegt:
“Heel leuk. Kom binnen dan vertel ik je alles.”
Eenmaal binnen krijgt Seb in geuren en kleuren het zwembroek verhaal te horen. Onbewust moet hij er wel mee lachen dat de meiden David in het ooitje hebben genomen.
"Zo" klaagt Seb. “Ik heb nog geen zoen en een knuffel van je gehad vandaag.” Hij spreidt zijn armen en vangt haar op. Teder kust hij haar. Zijn handen strelen haar rug.
“Nu laat ik je niet meer gaan.”
”Hoezo” lacht Claudette. “Ben je bang dat ik weg loop?”
“Nee, maar ik wil jou nu helemaal voor mij alleen.” Hij tilt haar op en legt haar op bed. Zonder zijn kussen te onderbreken begint hij haar uit te kleden. Als hij haar T-shirt over haar hoofd trekt. Valt zijn blik op de foto van David. Snel kust hij haar weer ondertussen de foto op zijn kop leggend.
“Mmmmh” denkt Claudette, “Seb is weer bijgedraaid. Niks staat een vrijpartij nog in de weg.” Ze begint ongeduldig aan Sebs kleren te sjorren.
“Seb sorry van gisteren” mompelt ze.
“Psssst nu niet lieverd. We hebben eerst wat in te halen.”
Urs heeft gedoucht, zijn werkdag zit erop. Hij pakt de telefoon in zijn hut en draait nr: 164, Annika’s hut.
“Met Annika klinkt het aan de andere kant.”
“Hallo schoonheid, mag ik mij revancheren voor vanmiddag?”
“Wat heb je in gedachten ”vraagt Annika.
“Diner dansant vanavond in de balzaal. Ik heb zelfs mijn smoking opgeduikeld voor de gelegenheid.”
“O jé” roept Annika “Ik weet niet of ik een passende jurk met schoenen voor de gelegenheid heb.”
“Als je die niet hebt” zegt Urs. “Kun je 2 dingen doen. Je koopt er één in één de boetieks hier aan boord of je huurt er een bij Excellent, die andere boetiek op het 4e dek.”
“Mag ik daar even over nadenken” vraagt ze.
“Liever niet” zegt Urs. “Want dadelijk zeg je nee.” Annika schiet in de lach.
“Ok jij je zin, maar dan ga je nu mee voor een jurk.”
“Ben met vijf minuten bij je” roept Urs uit. Hij springt in een spijkerbroek, glipt snel een blouse in en schuift zijn slippers aan zijn voeten.
Vier minuten later staat hij voor hut 164. Klop, klop. Annika doet open.
“Jij bent snel, zullen we dan maar?” Als ze bij Excellent aankomen hoeft Annika maar 1 jurk te passen. De eerste lange jurk, die ze aantrekt zit als gegoten. Hij heeft prachtige rode kleur, die prachtig staat bij haar lange donker blonde haren. Urs staart haar aan met zijn mond open. Annika kijkt hem aan:
“Vindt je hem zo lelijk?” Urs kan geen woord uitbrengen. “
Nee” schudt hij. Als hij eindelijk zijn stem heeft gevonden zegt hij. “Die jurk is voor jouw gemaakt. Hij is prachtig.” Ze vraagt de verkoopster voor een bijpassend niet te hoge schoen. Zij kijkt in de spiegel.
“Wow dit hem ik neem hem. Of mag ik zo niet met je mee vanavond?” vragend kijkt ze naar Urs. Die knikt alleen maar.
“Wow” denkt hij. “Wat is ze mooi en sexy”. Vanavond is ze van hem alleen, wat een heerlijk vooruitzicht.
Door de luidspreker klinkt een bericht van het entertainmentteam: “Dames en heren, a.s. zaterdag organiseren wij een wedstrijd. Kunt u zingen, acteren of iets anders leuks opvoeren? Geef u dan op. Er zijn leuke prijzen te winnen. De hoofdprijs is een gratis excursie voor 2 personen naar Cairo waar we over ongeveer 1 week aan zullen leggen. Deelname is gratis en opgeven kan bij het entertainmentteam op dek 3.”
Ik was op je vorige stukje vergeten te reageren, sorry
Ik vind het nog steeds leuk om te lezen. Mijn commentaar blijft hetzelfde: ik mis de diepgang. Ik ben benieuwd naar het vervolg!
Ik vind het nog steeds leuk om te lezen. Mijn commentaar blijft hetzelfde: ik mis de diepgang. Ik ben benieuwd naar het vervolg!
The quiet scares me cause it screams the truth
Sanne bedankt voor je reactie. Ik blijf proberen er meer diepgang in te krijgen. Ik blijf veranderen.
Hoofdstuk 9
Carlos is bezig om het plan, dat hij Seb beloofd heeft te realiseren. Hij wil man heel graag helpen. Hij pleegt een aantal telefoontjes, regelt een limousine voor morgen. Verder nog enkele dingen, kortom alles voor een romantische dag. Kaarsenlicht, eten, drinken, bloemen niets vergeten? Champagne natuurlijk met koeler. Tevreden leunt hij achterover. “Er gaat toch niets boven andere mensen een plezier te doen” denkt hij. Zo nu snel naar het diner dansant want hij wil ook even kijken hoe Urs het er met Annika afbrengt. Hij zucht, “Annika.” Wat een prachtige vrouw heeft zijn vriend daar op het oog. Hopelijk wordt het wat met die twee. Maar aan de andere kant vind hij Annika zelf ook wel erg interessant. Zijn gedachten dwalen af naar haar. Na een tijdje gedagdroomd te hebben, spreekt hij zichzelf streng toe en gaat weer aan het werk.
David komt met Gerda de dinerzaal binnen.
“Zullen we op de zelfde plaats als gisteren gaan zitten” vraagt hij.
“Als je niet weer wegloopt” antwoordt Gerda. “Misschien komen Seb en Claudette wel bij ons zitten” hoopt Gerda. Wat heeft ze genoten vanmiddag en het leek wel of zij en Claudette elkaar al jaren konden. Ze gaan zitten en zien dat Seb en Claudette ook binnen komen. Gerda wenkt naar Claudette. Claudette zwaait en fluistert Seb iets in zijn oor. Seb hoort haar vraag en besluit de vuurdoop te doorstaan en zeg:
“Natuurlijk schat, kunnen wij bij Gerda en die aardige David gaan zitten.” Inwendig is hij aan het mopperen. Hij heeft niet veel zin om de hele avond tegen die David aan te moeten kijken. Als ze bij de tafel komen geven ze de rest van de mensen aan tafel een hand en gaan zitten. Gerda vraagt Claudette:
“Wat gaan jullie morgen doen pakket 1 of 2?”
“Ik weet niet wat je bedoeld.” Claudette kijkt Gerda vragend aan.
“Jullie gaan toch zeker wel van boord in Napels?” vervolgt Gerda.
"Kan dat dan?" Ze kijkt nu naar Seb. “Weet jij daar iets van?” Seb glimlacht.
"Ja, ik weet wat Gerda bedoelt en nee wij gaan niet omdat ik voor morgen een verrassing voor jou in petto heb.” Claudette straalt.
“Eerlijk Sebby, wat is het, wat gaan we doen?”
“Ho ho” zegt Seb. “Rustig aan anders is het geen verrassing meer.” Claudette kijkt naar Seb en denkt: ”Het lijkt wel of hij veranderd is sinds vanmorgen. Maar een gesprek is er nog niet geweest tussen hen. Misschien morgen dan. Misschien is dat zijn verrassing wel alles eens goed uitspreken.”
“Wil je dansen lieverd?" hoort ze naast zich. Ze kijkt in Sebs ogen en glimlacht. “Graag Sebby”. Als ze even later zijn armen over het parket zwiert bedenkt ze zich dat het heerlijk is in zijn armen maar onbewust vergelijkt ze dit gevoel met het gevoel, dat ze had toen ze in Davids armen danste.
“Claudette niet doen” denkt ze. “Vooral niet vergelijken.” Gerda en David hebben inmiddels met een ander stel afgesproken morgen in Napels te gaan snorkelen.
“Kan ik eindelijk mijn macho zwembroek aan de dames showen” lacht hij.
“Nou” zegt Gerda “die blik staat in mijn geheugen gegrift.” De sfeer aan tafel is gezellig en er heerst zelf tussen David en Seb een gemoedelijke sfeer.
“Zeg Seb” vraagt David “kun jij zingen?” Seb verslikt zich bijna in zijn wijn.
“Jazeker maar alleen als ik onder de douche sta. Waarom vraag je?”
“Nou” zegt David: “Er is een wedstrijd volgende zaterdag en ik dacht misschien kunnen wij samen een duetje zingen.” Seb begint te lachen
“ok ik doe mee, maar als backgroundsinger, jij doet het grote werk.” David grijnst.
“ok deal. Wat gaan we doen?” Dan volgen vele suggesties welke act de jongens kunnen doen.
“Misschien kunnen de meisjes als ballet meedoen?” denkt David hardop.
“Nee” roepen de dames in koor. “Wij willen jullie zien optreden.” Er word heel wat afgelachen aan de tafel. Claudette is blij dat de sfeer nu zo goed is. Morgen, neemt ze zich voor dan moet er hoe dan ook een gesprek met Seb komen.
Ondertussen zit Urs met Annika aan de kapiteinstafel. Ze zijn in een geanimeerd gesprek. Dan zegt Annika:
“Urs zullen we dansen.” Urs schuift ongemakkelijk heen en weer.
“Ik dans eigenlijk liever niet.”
“Je kunt toch wel dansen” vraagt Annika.
“Ja uch nee eigenlijk niet.” Urs kijkt verlegen naar Annika. Maar die lacht en zegt tegen Carlos:
“Kapitein volgens mij moeten we nog een dansschool hebben hier aan boord.”
“Waarom?” vraagt Carlos.
”Omdat er personeel is dat niet kan dansen.”
“Wie kan er niet dansen?" wil Carlos weten. Urs kleurt helemaal rood als hij Carlos blik ziet. Carlos ziet in één oogopslag dat hij zijn vriend hier en nu moet helpen en doet dat ook. Hij staat op en vraagt Annika ten dans. Hij knipoogt naar en Urs en zegt:
“Vertrouw me”. Als hij met Annika een tango aan het dansen is fluistert hij haar in het oor:
“Urs kan wel dansen maar niet vast. Ik zal dadelijk even een vlot nummer bij de band aanvragen dan kunnen jullie dansen.” Annika kijkt hem aan.
“Je bent echt een goede kerel wat aardig van jou om dit te doen.” Een glimlach gaat over Carlos' gezicht.
“Urs is nu eenmaal een vriend van mij, vandaar.”
“Wat een fantastisch man” denkt Annika. “Zou hij een vriendin hebben? Vast wel.”
“Urs heeft het wel met jou getroffen” gaat Carlos verder.
“Met mij getroffen?” vraagt Annika. “Wij hebben geen relatie hoor.”
“Och sorry” zegt Carlos “Ik dacht dat jullie elkaar al langer konden.”
“Ik zie hem meer als een broer dan een man waar ik jacht op zou maken” Carlos trekt zijn wenkbrauw ophoog.
“Doe jij dat? Jacht op mannen maken?” Annika kijkt geheimzinnig.
“Als ik een interessant exemplaar tegen komt? Zeker.”
“Mag ik vragen hoe oud je bent Annika.”
“Foei kapitein, dat vraag je een dame niet. Draai ik de vraag om hoe oud ben jij?” Carlos lacht.
“Raad maar eens.”
“Mhh ik denk rond de veertig, een man in de bloei van zijn leven.” Lachend zegt hij:
“negendertig en jij bent dus vierendertig, gok ik.” Weer die geheimzinnige lach.
“Ik ben vierendertig maar misschien moet je de cijfers omdraaien.” Het duurt even voordat Carlos schakelt, ondertussen is de dans ten einde en loopt Annika weer terug naar de tafel. Carlos loopt langs de band om een vlotter nummer aan te vragen, zodat Urs en Annika kunnen dansen.
Urs heeft ondertussen zijn ogen niet van Annika af kunnen houden. Kon hij maar zo goed dansen als Carlos. Hij houdt nu eenmaal niet van die zwijmelmuziek. Hij is eerder een hardrock type. Hij kan wel dansen maar alleen twisten, housen enzovoorts. Ja hij heeft wel eens op j’taime geschuifeld met een meisje maar dat was het dan ook. Het steekt hem dan Carlos dat wel kan. Misschien moet hij toch eens zwijmeldansles nemen. Het schijnt dat vrouwen dat wel aardig vinden als een man dat kan.
Annika begint gelijk weer een gesprek met hem, dus tijd om na te denken heeft hij niet. Opeens vraagt Annika:
“Ik hoorde dat er een wedstrijd aan boord is volgende week ga je meedoen?” Urs lacht.
“Ik wil wel maar dan moet ik nog iemand hebben die mee doet.”
“Ok ik doe met je mee, ik vind zingen hartstikke leuk” zegt ze.
“Oja?” zegt Urs. “Dat is geweldig wat zullen we doen?”
“Geen idee” zegt Annika. “Welke stem heb jij? Ik heb een beetje een lage stem, althans voor een vrouw” lacht ze. "Ik weet wel wat maar dat is in het Italiaans een liedje van Eros Rammazotti.” Annika gaat stralend verder: “You belong to me”.
“Meen je dat werkelijk Annika?” en kijkt haar diep in de ogen. Annika realiseert zich wat hij bedoelt en zegt.
“Neen dommerdje zo heet dat liedje dat Eros samen met Anastasia zingt, dat lijkt mij heel leuk om te doen.”
“Ik ken het liedje niet” moet Urs bekennen. “Maar ik ga morgen zoeken op internet, dan kunnen we daarna kijken hoe we het gaan inkleden.”
“Leuk” zegt Annika. “Ik verheug me er al op.”
“Ik ook” antwoordt Urs. “Ik denk dat we wel nog veel moeten oefenen.”
“Dat geloof ik ook” grijnst Annika. Ze geeft Urs een knuffel.
Hij houd haar net te lang vast. Het vooruitzicht met haar intenser samen te werken stemt hem blij.
Hoofdstuk 9
Carlos is bezig om het plan, dat hij Seb beloofd heeft te realiseren. Hij wil man heel graag helpen. Hij pleegt een aantal telefoontjes, regelt een limousine voor morgen. Verder nog enkele dingen, kortom alles voor een romantische dag. Kaarsenlicht, eten, drinken, bloemen niets vergeten? Champagne natuurlijk met koeler. Tevreden leunt hij achterover. “Er gaat toch niets boven andere mensen een plezier te doen” denkt hij. Zo nu snel naar het diner dansant want hij wil ook even kijken hoe Urs het er met Annika afbrengt. Hij zucht, “Annika.” Wat een prachtige vrouw heeft zijn vriend daar op het oog. Hopelijk wordt het wat met die twee. Maar aan de andere kant vind hij Annika zelf ook wel erg interessant. Zijn gedachten dwalen af naar haar. Na een tijdje gedagdroomd te hebben, spreekt hij zichzelf streng toe en gaat weer aan het werk.
David komt met Gerda de dinerzaal binnen.
“Zullen we op de zelfde plaats als gisteren gaan zitten” vraagt hij.
“Als je niet weer wegloopt” antwoordt Gerda. “Misschien komen Seb en Claudette wel bij ons zitten” hoopt Gerda. Wat heeft ze genoten vanmiddag en het leek wel of zij en Claudette elkaar al jaren konden. Ze gaan zitten en zien dat Seb en Claudette ook binnen komen. Gerda wenkt naar Claudette. Claudette zwaait en fluistert Seb iets in zijn oor. Seb hoort haar vraag en besluit de vuurdoop te doorstaan en zeg:
“Natuurlijk schat, kunnen wij bij Gerda en die aardige David gaan zitten.” Inwendig is hij aan het mopperen. Hij heeft niet veel zin om de hele avond tegen die David aan te moeten kijken. Als ze bij de tafel komen geven ze de rest van de mensen aan tafel een hand en gaan zitten. Gerda vraagt Claudette:
“Wat gaan jullie morgen doen pakket 1 of 2?”
“Ik weet niet wat je bedoeld.” Claudette kijkt Gerda vragend aan.
“Jullie gaan toch zeker wel van boord in Napels?” vervolgt Gerda.
"Kan dat dan?" Ze kijkt nu naar Seb. “Weet jij daar iets van?” Seb glimlacht.
"Ja, ik weet wat Gerda bedoelt en nee wij gaan niet omdat ik voor morgen een verrassing voor jou in petto heb.” Claudette straalt.
“Eerlijk Sebby, wat is het, wat gaan we doen?”
“Ho ho” zegt Seb. “Rustig aan anders is het geen verrassing meer.” Claudette kijkt naar Seb en denkt: ”Het lijkt wel of hij veranderd is sinds vanmorgen. Maar een gesprek is er nog niet geweest tussen hen. Misschien morgen dan. Misschien is dat zijn verrassing wel alles eens goed uitspreken.”
“Wil je dansen lieverd?" hoort ze naast zich. Ze kijkt in Sebs ogen en glimlacht. “Graag Sebby”. Als ze even later zijn armen over het parket zwiert bedenkt ze zich dat het heerlijk is in zijn armen maar onbewust vergelijkt ze dit gevoel met het gevoel, dat ze had toen ze in Davids armen danste.
“Claudette niet doen” denkt ze. “Vooral niet vergelijken.” Gerda en David hebben inmiddels met een ander stel afgesproken morgen in Napels te gaan snorkelen.
“Kan ik eindelijk mijn macho zwembroek aan de dames showen” lacht hij.
“Nou” zegt Gerda “die blik staat in mijn geheugen gegrift.” De sfeer aan tafel is gezellig en er heerst zelf tussen David en Seb een gemoedelijke sfeer.
“Zeg Seb” vraagt David “kun jij zingen?” Seb verslikt zich bijna in zijn wijn.
“Jazeker maar alleen als ik onder de douche sta. Waarom vraag je?”
“Nou” zegt David: “Er is een wedstrijd volgende zaterdag en ik dacht misschien kunnen wij samen een duetje zingen.” Seb begint te lachen
“ok ik doe mee, maar als backgroundsinger, jij doet het grote werk.” David grijnst.
“ok deal. Wat gaan we doen?” Dan volgen vele suggesties welke act de jongens kunnen doen.
“Misschien kunnen de meisjes als ballet meedoen?” denkt David hardop.
“Nee” roepen de dames in koor. “Wij willen jullie zien optreden.” Er word heel wat afgelachen aan de tafel. Claudette is blij dat de sfeer nu zo goed is. Morgen, neemt ze zich voor dan moet er hoe dan ook een gesprek met Seb komen.
Ondertussen zit Urs met Annika aan de kapiteinstafel. Ze zijn in een geanimeerd gesprek. Dan zegt Annika:
“Urs zullen we dansen.” Urs schuift ongemakkelijk heen en weer.
“Ik dans eigenlijk liever niet.”
“Je kunt toch wel dansen” vraagt Annika.
“Ja uch nee eigenlijk niet.” Urs kijkt verlegen naar Annika. Maar die lacht en zegt tegen Carlos:
“Kapitein volgens mij moeten we nog een dansschool hebben hier aan boord.”
“Waarom?” vraagt Carlos.
”Omdat er personeel is dat niet kan dansen.”
“Wie kan er niet dansen?" wil Carlos weten. Urs kleurt helemaal rood als hij Carlos blik ziet. Carlos ziet in één oogopslag dat hij zijn vriend hier en nu moet helpen en doet dat ook. Hij staat op en vraagt Annika ten dans. Hij knipoogt naar en Urs en zegt:
“Vertrouw me”. Als hij met Annika een tango aan het dansen is fluistert hij haar in het oor:
“Urs kan wel dansen maar niet vast. Ik zal dadelijk even een vlot nummer bij de band aanvragen dan kunnen jullie dansen.” Annika kijkt hem aan.
“Je bent echt een goede kerel wat aardig van jou om dit te doen.” Een glimlach gaat over Carlos' gezicht.
“Urs is nu eenmaal een vriend van mij, vandaar.”
“Wat een fantastisch man” denkt Annika. “Zou hij een vriendin hebben? Vast wel.”
“Urs heeft het wel met jou getroffen” gaat Carlos verder.
“Met mij getroffen?” vraagt Annika. “Wij hebben geen relatie hoor.”
“Och sorry” zegt Carlos “Ik dacht dat jullie elkaar al langer konden.”
“Ik zie hem meer als een broer dan een man waar ik jacht op zou maken” Carlos trekt zijn wenkbrauw ophoog.
“Doe jij dat? Jacht op mannen maken?” Annika kijkt geheimzinnig.
“Als ik een interessant exemplaar tegen komt? Zeker.”
“Mag ik vragen hoe oud je bent Annika.”
“Foei kapitein, dat vraag je een dame niet. Draai ik de vraag om hoe oud ben jij?” Carlos lacht.
“Raad maar eens.”
“Mhh ik denk rond de veertig, een man in de bloei van zijn leven.” Lachend zegt hij:
“negendertig en jij bent dus vierendertig, gok ik.” Weer die geheimzinnige lach.
“Ik ben vierendertig maar misschien moet je de cijfers omdraaien.” Het duurt even voordat Carlos schakelt, ondertussen is de dans ten einde en loopt Annika weer terug naar de tafel. Carlos loopt langs de band om een vlotter nummer aan te vragen, zodat Urs en Annika kunnen dansen.
Urs heeft ondertussen zijn ogen niet van Annika af kunnen houden. Kon hij maar zo goed dansen als Carlos. Hij houdt nu eenmaal niet van die zwijmelmuziek. Hij is eerder een hardrock type. Hij kan wel dansen maar alleen twisten, housen enzovoorts. Ja hij heeft wel eens op j’taime geschuifeld met een meisje maar dat was het dan ook. Het steekt hem dan Carlos dat wel kan. Misschien moet hij toch eens zwijmeldansles nemen. Het schijnt dat vrouwen dat wel aardig vinden als een man dat kan.
Annika begint gelijk weer een gesprek met hem, dus tijd om na te denken heeft hij niet. Opeens vraagt Annika:
“Ik hoorde dat er een wedstrijd aan boord is volgende week ga je meedoen?” Urs lacht.
“Ik wil wel maar dan moet ik nog iemand hebben die mee doet.”
“Ok ik doe met je mee, ik vind zingen hartstikke leuk” zegt ze.
“Oja?” zegt Urs. “Dat is geweldig wat zullen we doen?”
“Geen idee” zegt Annika. “Welke stem heb jij? Ik heb een beetje een lage stem, althans voor een vrouw” lacht ze. "Ik weet wel wat maar dat is in het Italiaans een liedje van Eros Rammazotti.” Annika gaat stralend verder: “You belong to me”.
“Meen je dat werkelijk Annika?” en kijkt haar diep in de ogen. Annika realiseert zich wat hij bedoelt en zegt.
“Neen dommerdje zo heet dat liedje dat Eros samen met Anastasia zingt, dat lijkt mij heel leuk om te doen.”
“Ik ken het liedje niet” moet Urs bekennen. “Maar ik ga morgen zoeken op internet, dan kunnen we daarna kijken hoe we het gaan inkleden.”
“Leuk” zegt Annika. “Ik verheug me er al op.”
“Ik ook” antwoordt Urs. “Ik denk dat we wel nog veel moeten oefenen.”
“Dat geloof ik ook” grijnst Annika. Ze geeft Urs een knuffel.
Hij houd haar net te lang vast. Het vooruitzicht met haar intenser samen te werken stemt hem blij.
Hoofdstuk 10
Enige tijd later zet het orkest een rock en roll lied in. Urs kijkt verbaast maar staat dan snel op en pakt Annika bij de hand om te rock en rollen. “Kun jij de rock and roll dansen?” vraagt Urs. Annika kijkt verrast naar Urs. Dit had ze niet verwacht.
“Een beetje, denkt ik” zegt Annika.
“Mag ik ook met je gooien en onder mijn benen doorhalen” vraagt Urs hoopvol. Annika schatert het uit.
“Ga je gang maar als je me opgetilt krijgt.” Urs heeft geluk dat Annika goed kan rock and rollen. Hij kan alles met haar doen. Als het liedje is afgelopen gaan ze een beetje buiten adem terug naar hun tafel. Carlos staart het tweetal aan. Zij zagen er fantastisch uit samen.
“Wat een mooi koppel” denkt hij bij zich zelf. Hij zucht eens diep. Het ziet er niet naar uit dat zijn vriend haar voorlopig los laat. Hij dwingt zichzelf tot andere gedachten en wijd zich weer aan zijn kapiteinstaken.
Seb en Claudette zijn een wandeling over dek aan het maken. Ze genieten van de sterrenhemel boven hen.
“Claudette?”
“Ja Seb.”
“Wat een heerlijke avond, vind je ook niet?” Claudette zucht.
“Ja lieverd en ik ben blij dat jij weer een beetje normaal bent.”
“Daar wilde ik het even met je over hebben. Ik weet dat je het zwaar te pakken hebt wat David betreft en dat je er weinig aan kunt doen om dat tegen te houden.”
“Maar… “probeert Claudette er tussen te komen.
“Sssst laat mij even uitpraten. Ik was een oen om zo te reageren. Ik was jaloers en heb je zo naar hem toe gedreven. Dat zie ik inmiddels wel in. Daarom probeer ik er nu maar het beste van te maken en hoop ik dat ook jij inziet dat je bij mij hoort en niet bij David. Als deze cruise voorbij is gaat hij weer terug naar New York en daar liggen de fans aan zijn voeten. Met mij weet je wat je hebt en ik wil jou oprecht bewijzen dat ik van je houd. Daarom heb ik morgen een verrassing voor je. Nu niet nieuwsgierig worden maar rustig afwachten. Vertrouw me.” Claudette denkt even na.
“Wat is hij in hemelnaam van plan. Wel spannend.” “Gaan we pakket 1 of 2 doen” vraagt ze voorzichtig. Seb slaat zijn arm om haar heen en zegt:
“Geen van beiden het wordt pakket Seb en daar kunnen maar 2 personen aan meedoen.”
“Nu weet ik zeker dat ik dadelijk niet slapen kan omdat ik telkens moet denken wat pakket Seb inhoud” moppert Claudette. Seb lacht.
“Je krijgt een voorproefje we slapen vannacht aan dek, dan kunnen we sterren tellen.” Claudette glimlacht naar hem en denkt: “dat is nu de Seb waar ik verliefd op ben geworden.” David raakt naar de achtergrond en dat is misschien maar goed ook.
Al vroeg de volgende morgen meert MS D’amour aan in de haven van Napels. Carlos staat aan dek en geeft de stuurman en de matrozen aanwijzingen om het schip vast te maken. Sommige gasten zijn al wakker en aanschouwen de manoeuvres van de bemanning.
“Heerlijk land in zicht na verschillende dagen van alleen maar water” denkt Carlos. Om 10.00 uur vertrekken de bussen voor de excursiegangers. Het schip is straks uitgestorven op de bemanning na want iedereen gaat van boord. Dat is niet slecht kan hij even rustig nog wat zaken regelen. Urs komt naar hem toe.:
“Heb jij bezwaar als ik aan wal ga en Annika meeneem.”
“Tuurlijk niet” antwoordt Carlos “Veel plezier samen. En doe me een lol en neem wat olijven voor me mee, die zijn hier zo lekker.”
“Doe ik” zegt Urs “en nogmaals bedankt.”
Urs snelt naar Annika.
“Ik heb het gevraagd en we mogen aan wal. Kom we gaan gelijk dan laat ik jou Napels zien. Dan heb je een privé gids.”
“Ben al onderweg alleen even een paar broodjes uit de ontbijtzaal in mijn tas stoppen voor onderweg” roept ze.
Even later stappen de twee in een taxi richting centrum. Groep 1 staat klaar om met bussen aan hun programma te beginnen. Groep 2 vertrekt over een kwartiertje. David en Gerda zijn gewapend met hun nieuwe zwemspullen klaar voor vertrek.
“Kunnen we snorkelspullen ter plaatse huren” vraagt David voor alle zekerheid nog even na.
“Ja hoor, die zijn voor deze groep gereserveerd.”
“Gelukkig” zegt David. Hij heeft aan boord nog gauw een waterdichte wegwerpcamera gekocht. Lijkt hem wel leuk om wat foto’s te maken van de onderwater wereld. Hij heeft er zin en Gerda zo te zien ook.
Als iedereen van boord is komt Seb met Claudette aanwandelen. Claudette begroet Carlos en zegt:
“Volgens mij had ik pakket Sebby geboekt.? Carlos lacht en vraagt zich af of Seb zijn mond heeft kunnen houden over dit uitje.
“Dat klopt” zegt hij. “Daar staat jullie vervoer.” Claudette kijkt naar de plaats die Carlos aanwijst. Daar staat een supermooie limousine.
“Wat mooi en waar gaan wij daar mee naartoe?” vraagt ze. Carlos geeft Seb een sleutel.
”Voor alles is gezorgd ik wens jullie veel plezier. Tot morgen.” Claudette kijkt van de ene naar de ander.
“Tot morgen?????? Seb alsjeblieft vertel mij wat we gaan doen.”
“Neen” Seb is onverbiddelijk. “Laat je verrassen.” Claudette probeert het nog met een kietelpoging maar Seb is niet van gedachten te veranderen. Stoeiend lopen de twee de loopplank af. Na gezwaaid door Carlos.
In het centrum van Napels is Urs druk doende Annika wegwijs te maken door deze prachtige oude stad. Hij heeft een reisgids bij zich en vertelt haar leuke anekdote die betrekking hebben op de geschiedenis van Napels.
“Als ik hier door deze oude stad loop denk ik even dat ik in Stockholm zit” zegt Annika.
“Mis je, je vaderland?” vraagt Urs.
“Ja, soms wel, nu omdat ik hier die prachtige oude gebouwen zie en dan daar dat paleis, dat zou zo D’n Gamble Stan kunnen zijn de oude binnenstad van Stockholm.” Urs kijkt haar lachend aan. Ze is duidelijk verliefd op Stockholm.
“Ben je opgegroeid in Stockholm” vraagt Urs belangstellend.
“Ja maar niet in het centrum ik heb altijd op Söderalm gewoond, een wijk waar veel artiesten wonen. Altijd muziek en schilders op straat. Heel gezellig. Je hoeft de brug maar over en je bent in de oude stad. Ben jij ooit in Stockholm geweest?” vraagt Annika.
“Neen, nog nooit maar je maakt me wel nieuwsgierig.” Annika lacht.
“Wie weet neem ik je eens mee als je braaf bent” laat ze erachteraan volgen.
“Hebben jullie ook bergen in Zweden?” vraagt Urs.
“Meer dan in Zwitserland” plaagt ze hem.
“Nou” zegt Urs “dan moeten we toch maar eens wat afspreken: Ik neem jou mee naar Zwitserland en jij mij naar Zweden. En daarna kunnen we kijken wie gelijk heeft.”
“Goed ideeMr. Bühler.”
“Nou, nou” moppert Urs “nu niet zo formeel.” Maar hij kan niet boos op haar zijn. Hij slaat zijn arm om haar heen en zegt:“Zullen we even een terrasje pikken?”.
“Oké” luid haar antwoord en gearmd gaan ze op zoek naar een leuk terrasje.
Isabelle is ook in de snorkel groep, Ze vraagt zich af waar Urs is. Zij dacht dat hij wel bij de snorkelaars zou zijn ivm eventuele blessures. Maar ze ziet hem nergens. Ze vraagt aan iemand van het entertainment team waar hij is. De vrouw antwoordt:
“Die heeft zich niet opgegeven maar volgens mij heeft hij de dag vrij om zijn vriendin Napels te laten zien.”
“Dank u wel” mompelt Isabelle teleurgesteld. “Bah alle leuke mannen zijn bezet.” Ze heeft geen zin meer om te snorkelen en gaat op het strand zitten. Gerda ploft naast haar neer.
“En heb jij ook zo’n zin in snorkelen?” vraagt ze.
“Nu niet meer laat Isabelle zich ontvallen.”
“Waarom niet” vraagt Gerda belangstellend.
“Ik dacht dat die leuke masseur mee zou gaan maar helaas, die moet zijn vriendin Napels laten zien.” Ze zucht hoorbaar. Gerda lacht.
“Kom op je gaat met ons mee. David kan wel meer dan 1 vrouw aan.”
“Is David je vriend?” vraagt Isabelle.
“Nee hoor, die heb ik hier aan boord pas leren kennen. Daar komt hij.”
“Dames, goedemiddag hebben jullie er zin in?”
“Zeker weten” zegt Gerda “Vind je het goed als we haar meenemen ze voelt zich een beetje alleen.”
“Goed” zegt David. “We sluiten ons aan bij dat groepje jongelui, daar heb ik net mee zitten praten. Ze zijn heel gezellig. Vooruit dames de onderwaterwereld wacht op ons.”
Enige tijd later zet het orkest een rock en roll lied in. Urs kijkt verbaast maar staat dan snel op en pakt Annika bij de hand om te rock en rollen. “Kun jij de rock and roll dansen?” vraagt Urs. Annika kijkt verrast naar Urs. Dit had ze niet verwacht.
“Een beetje, denkt ik” zegt Annika.
“Mag ik ook met je gooien en onder mijn benen doorhalen” vraagt Urs hoopvol. Annika schatert het uit.
“Ga je gang maar als je me opgetilt krijgt.” Urs heeft geluk dat Annika goed kan rock and rollen. Hij kan alles met haar doen. Als het liedje is afgelopen gaan ze een beetje buiten adem terug naar hun tafel. Carlos staart het tweetal aan. Zij zagen er fantastisch uit samen.
“Wat een mooi koppel” denkt hij bij zich zelf. Hij zucht eens diep. Het ziet er niet naar uit dat zijn vriend haar voorlopig los laat. Hij dwingt zichzelf tot andere gedachten en wijd zich weer aan zijn kapiteinstaken.
Seb en Claudette zijn een wandeling over dek aan het maken. Ze genieten van de sterrenhemel boven hen.
“Claudette?”
“Ja Seb.”
“Wat een heerlijke avond, vind je ook niet?” Claudette zucht.
“Ja lieverd en ik ben blij dat jij weer een beetje normaal bent.”
“Daar wilde ik het even met je over hebben. Ik weet dat je het zwaar te pakken hebt wat David betreft en dat je er weinig aan kunt doen om dat tegen te houden.”
“Maar… “probeert Claudette er tussen te komen.
“Sssst laat mij even uitpraten. Ik was een oen om zo te reageren. Ik was jaloers en heb je zo naar hem toe gedreven. Dat zie ik inmiddels wel in. Daarom probeer ik er nu maar het beste van te maken en hoop ik dat ook jij inziet dat je bij mij hoort en niet bij David. Als deze cruise voorbij is gaat hij weer terug naar New York en daar liggen de fans aan zijn voeten. Met mij weet je wat je hebt en ik wil jou oprecht bewijzen dat ik van je houd. Daarom heb ik morgen een verrassing voor je. Nu niet nieuwsgierig worden maar rustig afwachten. Vertrouw me.” Claudette denkt even na.
“Wat is hij in hemelnaam van plan. Wel spannend.” “Gaan we pakket 1 of 2 doen” vraagt ze voorzichtig. Seb slaat zijn arm om haar heen en zegt:
“Geen van beiden het wordt pakket Seb en daar kunnen maar 2 personen aan meedoen.”
“Nu weet ik zeker dat ik dadelijk niet slapen kan omdat ik telkens moet denken wat pakket Seb inhoud” moppert Claudette. Seb lacht.
“Je krijgt een voorproefje we slapen vannacht aan dek, dan kunnen we sterren tellen.” Claudette glimlacht naar hem en denkt: “dat is nu de Seb waar ik verliefd op ben geworden.” David raakt naar de achtergrond en dat is misschien maar goed ook.
Al vroeg de volgende morgen meert MS D’amour aan in de haven van Napels. Carlos staat aan dek en geeft de stuurman en de matrozen aanwijzingen om het schip vast te maken. Sommige gasten zijn al wakker en aanschouwen de manoeuvres van de bemanning.
“Heerlijk land in zicht na verschillende dagen van alleen maar water” denkt Carlos. Om 10.00 uur vertrekken de bussen voor de excursiegangers. Het schip is straks uitgestorven op de bemanning na want iedereen gaat van boord. Dat is niet slecht kan hij even rustig nog wat zaken regelen. Urs komt naar hem toe.:
“Heb jij bezwaar als ik aan wal ga en Annika meeneem.”
“Tuurlijk niet” antwoordt Carlos “Veel plezier samen. En doe me een lol en neem wat olijven voor me mee, die zijn hier zo lekker.”
“Doe ik” zegt Urs “en nogmaals bedankt.”
Urs snelt naar Annika.
“Ik heb het gevraagd en we mogen aan wal. Kom we gaan gelijk dan laat ik jou Napels zien. Dan heb je een privé gids.”
“Ben al onderweg alleen even een paar broodjes uit de ontbijtzaal in mijn tas stoppen voor onderweg” roept ze.
Even later stappen de twee in een taxi richting centrum. Groep 1 staat klaar om met bussen aan hun programma te beginnen. Groep 2 vertrekt over een kwartiertje. David en Gerda zijn gewapend met hun nieuwe zwemspullen klaar voor vertrek.
“Kunnen we snorkelspullen ter plaatse huren” vraagt David voor alle zekerheid nog even na.
“Ja hoor, die zijn voor deze groep gereserveerd.”
“Gelukkig” zegt David. Hij heeft aan boord nog gauw een waterdichte wegwerpcamera gekocht. Lijkt hem wel leuk om wat foto’s te maken van de onderwater wereld. Hij heeft er zin en Gerda zo te zien ook.
Als iedereen van boord is komt Seb met Claudette aanwandelen. Claudette begroet Carlos en zegt:
“Volgens mij had ik pakket Sebby geboekt.? Carlos lacht en vraagt zich af of Seb zijn mond heeft kunnen houden over dit uitje.
“Dat klopt” zegt hij. “Daar staat jullie vervoer.” Claudette kijkt naar de plaats die Carlos aanwijst. Daar staat een supermooie limousine.
“Wat mooi en waar gaan wij daar mee naartoe?” vraagt ze. Carlos geeft Seb een sleutel.
”Voor alles is gezorgd ik wens jullie veel plezier. Tot morgen.” Claudette kijkt van de ene naar de ander.
“Tot morgen?????? Seb alsjeblieft vertel mij wat we gaan doen.”
“Neen” Seb is onverbiddelijk. “Laat je verrassen.” Claudette probeert het nog met een kietelpoging maar Seb is niet van gedachten te veranderen. Stoeiend lopen de twee de loopplank af. Na gezwaaid door Carlos.
In het centrum van Napels is Urs druk doende Annika wegwijs te maken door deze prachtige oude stad. Hij heeft een reisgids bij zich en vertelt haar leuke anekdote die betrekking hebben op de geschiedenis van Napels.
“Als ik hier door deze oude stad loop denk ik even dat ik in Stockholm zit” zegt Annika.
“Mis je, je vaderland?” vraagt Urs.
“Ja, soms wel, nu omdat ik hier die prachtige oude gebouwen zie en dan daar dat paleis, dat zou zo D’n Gamble Stan kunnen zijn de oude binnenstad van Stockholm.” Urs kijkt haar lachend aan. Ze is duidelijk verliefd op Stockholm.
“Ben je opgegroeid in Stockholm” vraagt Urs belangstellend.
“Ja maar niet in het centrum ik heb altijd op Söderalm gewoond, een wijk waar veel artiesten wonen. Altijd muziek en schilders op straat. Heel gezellig. Je hoeft de brug maar over en je bent in de oude stad. Ben jij ooit in Stockholm geweest?” vraagt Annika.
“Neen, nog nooit maar je maakt me wel nieuwsgierig.” Annika lacht.
“Wie weet neem ik je eens mee als je braaf bent” laat ze erachteraan volgen.
“Hebben jullie ook bergen in Zweden?” vraagt Urs.
“Meer dan in Zwitserland” plaagt ze hem.
“Nou” zegt Urs “dan moeten we toch maar eens wat afspreken: Ik neem jou mee naar Zwitserland en jij mij naar Zweden. En daarna kunnen we kijken wie gelijk heeft.”
“Goed ideeMr. Bühler.”
“Nou, nou” moppert Urs “nu niet zo formeel.” Maar hij kan niet boos op haar zijn. Hij slaat zijn arm om haar heen en zegt:“Zullen we even een terrasje pikken?”.
“Oké” luid haar antwoord en gearmd gaan ze op zoek naar een leuk terrasje.
Isabelle is ook in de snorkel groep, Ze vraagt zich af waar Urs is. Zij dacht dat hij wel bij de snorkelaars zou zijn ivm eventuele blessures. Maar ze ziet hem nergens. Ze vraagt aan iemand van het entertainment team waar hij is. De vrouw antwoordt:
“Die heeft zich niet opgegeven maar volgens mij heeft hij de dag vrij om zijn vriendin Napels te laten zien.”
“Dank u wel” mompelt Isabelle teleurgesteld. “Bah alle leuke mannen zijn bezet.” Ze heeft geen zin meer om te snorkelen en gaat op het strand zitten. Gerda ploft naast haar neer.
“En heb jij ook zo’n zin in snorkelen?” vraagt ze.
“Nu niet meer laat Isabelle zich ontvallen.”
“Waarom niet” vraagt Gerda belangstellend.
“Ik dacht dat die leuke masseur mee zou gaan maar helaas, die moet zijn vriendin Napels laten zien.” Ze zucht hoorbaar. Gerda lacht.
“Kom op je gaat met ons mee. David kan wel meer dan 1 vrouw aan.”
“Is David je vriend?” vraagt Isabelle.
“Nee hoor, die heb ik hier aan boord pas leren kennen. Daar komt hij.”
“Dames, goedemiddag hebben jullie er zin in?”
“Zeker weten” zegt Gerda “Vind je het goed als we haar meenemen ze voelt zich een beetje alleen.”
“Goed” zegt David. “We sluiten ons aan bij dat groepje jongelui, daar heb ik net mee zitten praten. Ze zijn heel gezellig. Vooruit dames de onderwaterwereld wacht op ons.”
Hoofdstuk 11
Claudette ligt genietend in Sebs armen naar buiten te kijken. De limousine maakt een rondrit door Napels en de chauffeur vertelt wat er allemaal te zien is.
“Seb?"
"Ja lieverd?"
"Wat een goed idee van jou. Wij tweetjes helemaal alleen met een privé chauffeur. Gaan we dadelijk ook een hapje eten ik heb eigenlijk wel trek.” Seb lacht.
“Ma chérie ik heb aan alles gedacht.” Hij geeft de chauffeur een teken en die veranderd onmiddellijk de limousine van richting. Al snel rijden ze langs de kustlijn.
“Wat mooi” roept Claudette uit, “en wat is het hier rustig.” Na een kwartiertje rijden slaat de limousine een zandpad in en rijd tot bijna aan het water.
"We zijn er" meldt de chauffeur.
“Dank u wel” zegt Seb, “ik bel wel morgen als we terug willen.” Hij geeft de chauffeur een fooi en helpt Claudette uitstappen.
“Wat gaan we doen?” vraagt ze. “Ik dacht dat we gingen eten.”
“Niet zo nieuwsgierig dame, laat je gewoon nu maar verrassen.” Claudette kijkt rond en zegt. “Hier is helemaal niks alleen dat strandhuisje daar.” Ze kijkt nog eens. Wel een luxe strandhuisje. Seb pakt haar hand en trekt haar mee.
“Ga je mee eten?” Ze knikt afwezig niet snappend waar hij naar toe wil.
Seb loopt naar het strandhuis en haalt de sleutel uit zijn zak die hij van Carlos heeft gekregen. Hij opent de deur en laat Claudette voor gaan.
“Wat een mooi huis” roept ze uit. “Heb jij dat gehuurd of zo” vraagt ze. Seb schudt zijn hoofd en lacht.
”Kom we gaan eten” en trekt haar mee naar de serre aan de zijkant van het huis. Van hieruit is er een prachtig uitzicht op de zee en op het strand.
“Wat ruikt het lekker” zegt Claudette. “Het lijkt wel of iemand staat te koken.”
“Bijna goed lieverd” zegt Seb. “Er heeft iemand gekookt voor ons en dat staat daar in die au bain marie schalen.”
“Ik heb honger” merkt ze ineens op. “Mag ik al wat nemen?” Sebastien kijkt haar lachend aan.
“Ga je gang.” Als ze later in de middag gegeten hebben, gaan ze zwemmen. Seb heeft zijn zwembroek en haar nieuwe bikini stiekem meegenomen. Niemand te bekennen op het strand heerlijk. De twee stoeien wat, zwemmen en maken veel plezier. Claudette is David compleet vergeten. Dan gaat Sebs telefoon.
“Met Seb” meldt hij zich.
“Hé Seb, Carlos hier. Bij jullie alles naar wens?”
“Hoi Carlos, ja hoor bedankt voor de goede zorgen. Heerlijk eten, erg mooi huis en het strand zo verlaten, we hebben het rijk voor ons alleen.” Carlos grinnikt.
“Dat vind ik niet gek. Dat strand en het huis zijn mijn privé bezit”.
“Dus hier komt echt niemand?” vraagt Seb verbaast.
“Neen helemaal voor jullie alleen. Trouwens waar ik voor bel, ik heb een grote fles champagne voor jullie koel laten zetten.” Seb glimlacht. Die goeie man heeft ook overal aan gedacht.
“Veel plezier nog” hoort hij Carlos afsluitend zeggen.
“Bedankt Carlos en tot morgen.”
“Wie was dat?” vraagt Claudette.
“De man die mij geholpen heeft met dit plan” zegt Seb. “Kom we gaan terug naar huis daar wacht champagne op ons en volgens mij een hemelbed.” Claudette proest het uit.
“Twee mannen die zoiets romantisch kunnen bedenken. Niet te geloven.” Verliefd kijkt ze naar Seb. Ze pakt zijn gezicht in haar handen en kust hem.
“Dank je wel chérie, het is heerlijk hier. Dit is pas vakantie. Meer heb ik niet nodig alleen jou.” Seb kust haar gretig terug en voor hij het weet liggen ze te vrijen op het strand. De wetenschap dat hier niemand komt en het feit dat maar een paar centimeters stof tussen hem en Claudette zitten, drijft Seb tot waanzin. Snel trekt hij de touwtjes van haar bikini los. Hij kust haar overal. Claudette is buiten adem.
“Seb wat doe je? Stel dat iemand komt en ons ziet?” Seb is ondertussen weer bij haar mond beland en snoert die met een kus. Hij kijkt haar vervolgens diep in de ogen en zegt.
“Als je nu je mond eens hield en even anders in actie kwam.” Ze kijkt hem verschrikt aan.
“Meen je dat nou?” Hij knikt.
“Chérie waar wacht je nu op?” Grijnzend stort ze zich op hem.
In de binnenstad van Napels slenteren Annika en Urs hand in hand rond. Ze bekijken oude gebouwen, winkelen wat en genieten volop van elkaars gezelschap. Urs is in de zevende hemel. Wat een vrouw. Stilletjes vraagt hij zich af of zij hetzelfde voor hem voelt als hij voor haar.Wat zou hij haar graag kussen, maar dat durft hij eigenlijk niet. Stiekem kijkt hij haar van opzij aan. Goedgehumeurd vertelt ze honderduit en maakt grapjes.
“Hé Urs, kijk daar is een fontein” Ze trekt Urs mee. Bij de fontein aangekomen neemt ze een handje water en gooit dat naar Urs. Urs lacht.
“Wacht jij maar, dat krijg je terug.” Behendig ontwijkt Annika hem. Ze rent om de fontein heen. Urs blijft staan en denkt Kom maar op jij. Annika ziet dat hij blijft staan en probeert via de rand van de fontein, langs hem te komen. Als ze bijna voorbij is maakt Urs een snoekduik, pakt haar bij haar middel, en doet een stap voorwaarts. Annika kijkt eerst verschrikt en begint dan te lachen.
“Dat heb jij weer mooi voor elkaar Urs.”
“Hoe bedoel je” vraagt Urs.
“We hebben nu allebei natte voeten” klinkt het antwoord. Urs kijkt naar beneden en ziet dat beiden tot hun knieën in het water staan. Omstanders gebaren druk dat ze eruit moeten komen. Urs begrijpt er niet veel van, zijn Italiaans is zeer beperkt. Annika verstaat al helemaal geen Italiaans. Urs haalt zijn schouders op en zegt in het engels.
“Ik begrijp u niet.” Een jongeman stapt uit de groep en zegt in het engels tegen hun.
“Jullie staan in een wensbron. Als je met je schoenen er in gaat brengt dat ongeluk.” Beduusd kijken Urs en Annika naar beneden. Ze kijken elkaar en maken dat ze uit de fontein komen. De jongeman vervolgt:
“Ik zou maar een munt in de fontein gooien en een wens doen. Misschien dat jullie dan ongeluk bespaart blijft.” Urs bedankt de jongeman en zegt dat ze dat zeker zullen doen.
“We zullen voor de zekerheid maar twee muntjes met wensen doen” zegt Urs. Bij het eerste
muntje wenst hij dat hun actie van daarnet geen ongeluk brengt en zijn tweede wens is dat Annika verliefd op hem wordt. Annika gooit het eerste muntje er met de zelfde wens als Urs in. Bij het tweede muntje denkt ze diep na en wenst dan dat ze gezond mag blijven.
Carlos legt zijn telefoon neer. Hij glimlacht, Seb en Claudette hebben het bijgelegd, dat weet hij zeker. Seb was in zo’n goed humeur. Altijd fijn als je mensen blij kunt maken, denkt hij. Zijn gedachten dwalen af. Hij probeert iedereen te helpen met wat dan ook. Zijn gasten, de crew en iedereen vindt het vanzelfsprekend. Maar is er eigenlijk wel iemand die zich zorgen om hem maakt? Iemand die van hem houd? Met zijn 39 jaren wordt het eigenlijk tijd voor een vrouw in zijn leven. Niet dat hij gebrek heeft aan vrouwelijke aandacht, dat niet, maar zijn droomvrouw zat er tot nu toe niet bij. Hij is een kei in het aantrekken van verkeerde dames. Met vrouwelijke gasten flirt hij wel maar verder gaat hij niet. Dan blijft over zijn crew. En die kent hij allemaal al jaren. Daar is niemand bij, die iets voor hem zou kunnen betekenen.
“Dat krijg je Marin” spreekt hij zichzelf toe “als je getrouwd bent met je werk.” In zijn spaarzame vrije tijd gaat hij meestal niet op vrouwenjacht. Misschien moet hij zijn eigen regels overtreden.
Zijn vriend Urs zit met hetzelfde maar die is wat losbandiger. Die is veel meer van genieten van alle aandacht van de dames en als de cruise ten einde is, vergeet hij de dames weer. Om zich vervolgens weer te laten charmeren van de volgende passagiers.
“Hé” denkt hij “op deze cruise is Urs nog niet voor één van de gasten gevallen.” Hij trekt alleen maar met Annika op. “Zou hij het zwaar te pakken hebben? Zou het wat kunnen worden tussen Annika en hem?” Annika Björnson uit Zweden, vakbekwaam in haar vak, leuk uiterlijk, prachtige grijsblauwe ogen en schouderlang donker haar. Zijn ontmoetingen met haar waren tot nu toe heftig. Je kon wel zeggen dat de vonken ervan af vlogen. Die eerste keer met die massagetafel, toen later op de avond hun botsing. Wat voelde ze goed in zijn armen. En wat is ze mooi als ze boos is. Als hij eerlijk met zichzelf is moet hij bekennen dat hij Annika meer dan ziet zitten. Maar het hoort niet aanpappen met iemand van de crew en daarnaast is er Urs die helemaal hotel de botel is van haar. Hij hoopt echt voor Urs dat het wat zal worden. De tijd zal het leren denkt hij. En tot die tijd neemt hij zich voor Urs niet voor de voeten te lopen.
Claudette ligt genietend in Sebs armen naar buiten te kijken. De limousine maakt een rondrit door Napels en de chauffeur vertelt wat er allemaal te zien is.
“Seb?"
"Ja lieverd?"
"Wat een goed idee van jou. Wij tweetjes helemaal alleen met een privé chauffeur. Gaan we dadelijk ook een hapje eten ik heb eigenlijk wel trek.” Seb lacht.
“Ma chérie ik heb aan alles gedacht.” Hij geeft de chauffeur een teken en die veranderd onmiddellijk de limousine van richting. Al snel rijden ze langs de kustlijn.
“Wat mooi” roept Claudette uit, “en wat is het hier rustig.” Na een kwartiertje rijden slaat de limousine een zandpad in en rijd tot bijna aan het water.
"We zijn er" meldt de chauffeur.
“Dank u wel” zegt Seb, “ik bel wel morgen als we terug willen.” Hij geeft de chauffeur een fooi en helpt Claudette uitstappen.
“Wat gaan we doen?” vraagt ze. “Ik dacht dat we gingen eten.”
“Niet zo nieuwsgierig dame, laat je gewoon nu maar verrassen.” Claudette kijkt rond en zegt. “Hier is helemaal niks alleen dat strandhuisje daar.” Ze kijkt nog eens. Wel een luxe strandhuisje. Seb pakt haar hand en trekt haar mee.
“Ga je mee eten?” Ze knikt afwezig niet snappend waar hij naar toe wil.
Seb loopt naar het strandhuis en haalt de sleutel uit zijn zak die hij van Carlos heeft gekregen. Hij opent de deur en laat Claudette voor gaan.
“Wat een mooi huis” roept ze uit. “Heb jij dat gehuurd of zo” vraagt ze. Seb schudt zijn hoofd en lacht.
”Kom we gaan eten” en trekt haar mee naar de serre aan de zijkant van het huis. Van hieruit is er een prachtig uitzicht op de zee en op het strand.
“Wat ruikt het lekker” zegt Claudette. “Het lijkt wel of iemand staat te koken.”
“Bijna goed lieverd” zegt Seb. “Er heeft iemand gekookt voor ons en dat staat daar in die au bain marie schalen.”
“Ik heb honger” merkt ze ineens op. “Mag ik al wat nemen?” Sebastien kijkt haar lachend aan.
“Ga je gang.” Als ze later in de middag gegeten hebben, gaan ze zwemmen. Seb heeft zijn zwembroek en haar nieuwe bikini stiekem meegenomen. Niemand te bekennen op het strand heerlijk. De twee stoeien wat, zwemmen en maken veel plezier. Claudette is David compleet vergeten. Dan gaat Sebs telefoon.
“Met Seb” meldt hij zich.
“Hé Seb, Carlos hier. Bij jullie alles naar wens?”
“Hoi Carlos, ja hoor bedankt voor de goede zorgen. Heerlijk eten, erg mooi huis en het strand zo verlaten, we hebben het rijk voor ons alleen.” Carlos grinnikt.
“Dat vind ik niet gek. Dat strand en het huis zijn mijn privé bezit”.
“Dus hier komt echt niemand?” vraagt Seb verbaast.
“Neen helemaal voor jullie alleen. Trouwens waar ik voor bel, ik heb een grote fles champagne voor jullie koel laten zetten.” Seb glimlacht. Die goeie man heeft ook overal aan gedacht.
“Veel plezier nog” hoort hij Carlos afsluitend zeggen.
“Bedankt Carlos en tot morgen.”
“Wie was dat?” vraagt Claudette.
“De man die mij geholpen heeft met dit plan” zegt Seb. “Kom we gaan terug naar huis daar wacht champagne op ons en volgens mij een hemelbed.” Claudette proest het uit.
“Twee mannen die zoiets romantisch kunnen bedenken. Niet te geloven.” Verliefd kijkt ze naar Seb. Ze pakt zijn gezicht in haar handen en kust hem.
“Dank je wel chérie, het is heerlijk hier. Dit is pas vakantie. Meer heb ik niet nodig alleen jou.” Seb kust haar gretig terug en voor hij het weet liggen ze te vrijen op het strand. De wetenschap dat hier niemand komt en het feit dat maar een paar centimeters stof tussen hem en Claudette zitten, drijft Seb tot waanzin. Snel trekt hij de touwtjes van haar bikini los. Hij kust haar overal. Claudette is buiten adem.
“Seb wat doe je? Stel dat iemand komt en ons ziet?” Seb is ondertussen weer bij haar mond beland en snoert die met een kus. Hij kijkt haar vervolgens diep in de ogen en zegt.
“Als je nu je mond eens hield en even anders in actie kwam.” Ze kijkt hem verschrikt aan.
“Meen je dat nou?” Hij knikt.
“Chérie waar wacht je nu op?” Grijnzend stort ze zich op hem.
In de binnenstad van Napels slenteren Annika en Urs hand in hand rond. Ze bekijken oude gebouwen, winkelen wat en genieten volop van elkaars gezelschap. Urs is in de zevende hemel. Wat een vrouw. Stilletjes vraagt hij zich af of zij hetzelfde voor hem voelt als hij voor haar.Wat zou hij haar graag kussen, maar dat durft hij eigenlijk niet. Stiekem kijkt hij haar van opzij aan. Goedgehumeurd vertelt ze honderduit en maakt grapjes.
“Hé Urs, kijk daar is een fontein” Ze trekt Urs mee. Bij de fontein aangekomen neemt ze een handje water en gooit dat naar Urs. Urs lacht.
“Wacht jij maar, dat krijg je terug.” Behendig ontwijkt Annika hem. Ze rent om de fontein heen. Urs blijft staan en denkt Kom maar op jij. Annika ziet dat hij blijft staan en probeert via de rand van de fontein, langs hem te komen. Als ze bijna voorbij is maakt Urs een snoekduik, pakt haar bij haar middel, en doet een stap voorwaarts. Annika kijkt eerst verschrikt en begint dan te lachen.
“Dat heb jij weer mooi voor elkaar Urs.”
“Hoe bedoel je” vraagt Urs.
“We hebben nu allebei natte voeten” klinkt het antwoord. Urs kijkt naar beneden en ziet dat beiden tot hun knieën in het water staan. Omstanders gebaren druk dat ze eruit moeten komen. Urs begrijpt er niet veel van, zijn Italiaans is zeer beperkt. Annika verstaat al helemaal geen Italiaans. Urs haalt zijn schouders op en zegt in het engels.
“Ik begrijp u niet.” Een jongeman stapt uit de groep en zegt in het engels tegen hun.
“Jullie staan in een wensbron. Als je met je schoenen er in gaat brengt dat ongeluk.” Beduusd kijken Urs en Annika naar beneden. Ze kijken elkaar en maken dat ze uit de fontein komen. De jongeman vervolgt:
“Ik zou maar een munt in de fontein gooien en een wens doen. Misschien dat jullie dan ongeluk bespaart blijft.” Urs bedankt de jongeman en zegt dat ze dat zeker zullen doen.
“We zullen voor de zekerheid maar twee muntjes met wensen doen” zegt Urs. Bij het eerste
muntje wenst hij dat hun actie van daarnet geen ongeluk brengt en zijn tweede wens is dat Annika verliefd op hem wordt. Annika gooit het eerste muntje er met de zelfde wens als Urs in. Bij het tweede muntje denkt ze diep na en wenst dan dat ze gezond mag blijven.
Carlos legt zijn telefoon neer. Hij glimlacht, Seb en Claudette hebben het bijgelegd, dat weet hij zeker. Seb was in zo’n goed humeur. Altijd fijn als je mensen blij kunt maken, denkt hij. Zijn gedachten dwalen af. Hij probeert iedereen te helpen met wat dan ook. Zijn gasten, de crew en iedereen vindt het vanzelfsprekend. Maar is er eigenlijk wel iemand die zich zorgen om hem maakt? Iemand die van hem houd? Met zijn 39 jaren wordt het eigenlijk tijd voor een vrouw in zijn leven. Niet dat hij gebrek heeft aan vrouwelijke aandacht, dat niet, maar zijn droomvrouw zat er tot nu toe niet bij. Hij is een kei in het aantrekken van verkeerde dames. Met vrouwelijke gasten flirt hij wel maar verder gaat hij niet. Dan blijft over zijn crew. En die kent hij allemaal al jaren. Daar is niemand bij, die iets voor hem zou kunnen betekenen.
“Dat krijg je Marin” spreekt hij zichzelf toe “als je getrouwd bent met je werk.” In zijn spaarzame vrije tijd gaat hij meestal niet op vrouwenjacht. Misschien moet hij zijn eigen regels overtreden.
Zijn vriend Urs zit met hetzelfde maar die is wat losbandiger. Die is veel meer van genieten van alle aandacht van de dames en als de cruise ten einde is, vergeet hij de dames weer. Om zich vervolgens weer te laten charmeren van de volgende passagiers.
“Hé” denkt hij “op deze cruise is Urs nog niet voor één van de gasten gevallen.” Hij trekt alleen maar met Annika op. “Zou hij het zwaar te pakken hebben? Zou het wat kunnen worden tussen Annika en hem?” Annika Björnson uit Zweden, vakbekwaam in haar vak, leuk uiterlijk, prachtige grijsblauwe ogen en schouderlang donker haar. Zijn ontmoetingen met haar waren tot nu toe heftig. Je kon wel zeggen dat de vonken ervan af vlogen. Die eerste keer met die massagetafel, toen later op de avond hun botsing. Wat voelde ze goed in zijn armen. En wat is ze mooi als ze boos is. Als hij eerlijk met zichzelf is moet hij bekennen dat hij Annika meer dan ziet zitten. Maar het hoort niet aanpappen met iemand van de crew en daarnaast is er Urs die helemaal hotel de botel is van haar. Hij hoopt echt voor Urs dat het wat zal worden. De tijd zal het leren denkt hij. En tot die tijd neemt hij zich voor Urs niet voor de voeten te lopen.
Hoofdstuk 12
Het is tegen de avond en de snorkelgroep zit te dineren in een leuk restaurantje met zicht op de haven. Het was een heerlijke middag. De onderwaterwereld was zo prachtig. Niemand raakt erover uit gepraat. Ook David niet.
“Ik heb dat hele rolletje volgeschoten” lacht hij. “Tjonge jonge, mooie koraalriffen en vissen gezien” gaat hij verder. “Zelf mooie grote vissen gezien” roept hij naar Ben. één van de andere deelnemers. Ben lacht.
“Ik weet wat je bedoelt die heb ik ook gezien.” Hij geeft David een vette knipoog. Gerda kijkt naast zich.
“Hoe zagen die grote vissen er dan uit?”
“Rood, wit blauw” giert David het uit. Gerda denkt na
“Rood, wit, blauw? Nederlandse vlag” denkt ze hardop. Dan schiet ze in de lach.
“Ja die heb ik ook gezien, maar was daar niet een of andere adelaar?” David verslikt zich in zijn biertje. Behulpzaam klopt Gerda hem op zijn rug.
“Alles goed met je kerel.”
“Dat bedoelde ik niet helemaal” zegt David.
“Dat weet ik” zegt Gerda. “Maar als je mij voor de gek wilt houden, zul je toch echt wel vroeger moeten opstaan. En het is maar goed dat je die opmerking vanmiddag niet hebt gemaakt want anders had ik je snorkel dicht gehouden” gaat Gerda verder.
“Jij” roept David uit. Gerda kijkt hem uitdagend.
“Wat nu?” David kijkt haar diep in de ogen buigt voorover en kust haar. Gerda kust hem terug. Ze vergeten even dat ze niet alleen zijn. De andere gasten beginnen te klappen en joelen.
“Sorry” mompelt David tegen Gerda.
“Pardon” zegt Gerda: “Ik mag toch hopen dat je niet nu al spijt hebt van die kus”.
“Nee” lacht David. “Alleen niet zo’n goede timing met al die mensen hier.” Ze lacht en fluistert:
“Maakt niet uit, we doen het later nog wel over.”
Na het eten besluit de hele groep het uitgaansleven van Napels in te gaan. David en Gerda slenteren achter de groep aan.
“Weet je zeker dat je uit wilt gaan” vraagt David aan Gerda.
“Nee” antwoordt ze. “Heb je een ander voorstel?”
“Nou ja voorstel” vervolgt David. “Ik wilde ergens naar toe waar we alleen zijn zonder die pottenkijkers.” Gerda lacht.
“Waarom gaan we niet terug aan boord, daar is volgens mij bijna niemand. Kunnen we aandek zitten.”
“Goed” zegt David. “Ik ga het gelijk regelen.” Hij roept even naar Ben dat ze ervan tussen zijn.
“Ok” roept Ben. “Veel plezier.” Hij neemt Gerda’s hand en samen gaan ze op zoek naar en taxi.
Urs en Annika besluiten te gaan dansen in één van de discotheken. Zolang Urs los kan dansen is hij in zijn element weet Annika. Daarom heeft ze ermee ingestemd dit te doen. Hij kan zelfs jumpen. Zij daar in tegen danst liever vaste dansen, zoals de tango, quickstep, engelse wals. Maar ook de Latijnse dansen als rumba, salsa en paso doble vindt ze leuk om te doen. Maar daar maakt ze hier geen kans op om deze te dansen. Hier wordt alleen maar gehousd, gejumpt en gerockt. Als na een reeks dansen helemaal buiten adem bij de bar gaan zitten zegt Urs.
“Hier is het pas gezellig hé.”
“Ja” zegt Annika. “Echt iets voor jonge mensen.” Urs kijkt haar.
“Je gaat toch niet beweren dat wij hier te oud voor zijn?”
“Neen, natuurlijk niet, al moet ik wel bekennen dat ik niet zoveel conditie heb als de jeugd hier. Even bijkomen dan maar.” Dan meld de DJ:
“Op speciaal verzoek Rumba.” Annika kijkt achterom naar de dansvloer om te zien of er mensen zijn die rumba dansen. Een groep jongelui springt op de vloer en danst rumba. Niet te geloven. Ze gaat met de rug naar de bar zitten en blijft kijken naar de rumba dansers. Urs vraagt:
“Kun jij dat ook?”
“Wat blieft?”
“Deze dans kun jij die ook?”
“Ja” mompelt Annika, “dat is de rumba.”
“Jammer die kan ik niet.” Dan komt er een jongeman op hen af en vraagt aan Urs of hij met Annika mag dansen. Urs knikt bedrukt ja.
“Als hij deze dans al niet kent laat Annika dan maar plezier hebben denkt hij.” Annika is blij verrast.
“Graag” zegt ze. Urs kijkt het tweetal met gemengde gevoelens na.
“Jezus wat kan die Annika dansen. Het lijkt wel of ze alle dansen kan dansen.” Zijn ogen volgen haar vloeiende bewegingen.
“Wat een vrouw” denkt hij weer. Hoe moet hij in hemelsnaam verder met haar. Normaal gesproken is hij niet op zijn mondje gevallen, maar telkens als hij haar wil vertellen wat hij voor haar voelt, klapt hij dicht.
Hij durft haar niet te vertellen dat hij om haar geeft en aan de andere kant is hij bang dat zij hem afwijst.
De volgende morgen zijn de meeste gasten weer terug aan boord. Enkele moeten nog komen. Seb en Claudette hebben een heerlijke tijd samen gehad. Na hun vrijage op het strand hebben ze hun romantisch samenzijn vervolgd in het huis. Lekker gegeten en de fles champagne leeg gemaakt natuurlijk. Het hemelbed is uitgebreid getest en nu zitten ze aan een verlaat ontbijt in Carlos’ huis. Claudette gaapt. Seb glimlacht en vraagt liefjes:
“Heb je slecht geslapen vannacht?”
Claudette kijkt hem verliefd aan.
“Ik heb geen oog dicht gedaan, ik had iemand naast me liggen die niet van me af kon blijven.” Seb straalt als hij terug denkt aan de afgelopen dag en nacht. Hij weet het zeker hij en Claudette horen bij elkaar. Hij is zo gelukkig. Niemand kan daar meer tussen komen. En als ze dadelijk aan boord zijn gooit hij die David foto meteen in de prullenbak neemt hij zich voor. Even later toetert er een auto.
“Onze taxi is er Claudette, ga je mee, want ik moet nog even afsluiten hier”.
“Niet graag hoor Seb, kunnen we hier niet blijven de rest van onze vakantie?”
“Kom op” zegt Seb. “Ik wil meer zien dan alleen Napels. Op naar Griekenland.” Ze stappen in de limousine en laten zich terug brengen naar de haven.
Urs en Annika zijn vannacht al terug gekomen en Urs heeft haar hoffelijk bij haar hut afgezet. Ze bedankt hem voor de leuke dag met een kus op zijn wang.
“Is dat alles?” vraagt Urs.
“Sorry je hebt gelijk” zegt Annika en geeft hem nog een kus op zijn andere wang. “Welterusten Urs.”
“Welterusten Annika.”
Het is tegen de avond en de snorkelgroep zit te dineren in een leuk restaurantje met zicht op de haven. Het was een heerlijke middag. De onderwaterwereld was zo prachtig. Niemand raakt erover uit gepraat. Ook David niet.
“Ik heb dat hele rolletje volgeschoten” lacht hij. “Tjonge jonge, mooie koraalriffen en vissen gezien” gaat hij verder. “Zelf mooie grote vissen gezien” roept hij naar Ben. één van de andere deelnemers. Ben lacht.
“Ik weet wat je bedoelt die heb ik ook gezien.” Hij geeft David een vette knipoog. Gerda kijkt naast zich.
“Hoe zagen die grote vissen er dan uit?”
“Rood, wit blauw” giert David het uit. Gerda denkt na
“Rood, wit, blauw? Nederlandse vlag” denkt ze hardop. Dan schiet ze in de lach.
“Ja die heb ik ook gezien, maar was daar niet een of andere adelaar?” David verslikt zich in zijn biertje. Behulpzaam klopt Gerda hem op zijn rug.
“Alles goed met je kerel.”
“Dat bedoelde ik niet helemaal” zegt David.
“Dat weet ik” zegt Gerda. “Maar als je mij voor de gek wilt houden, zul je toch echt wel vroeger moeten opstaan. En het is maar goed dat je die opmerking vanmiddag niet hebt gemaakt want anders had ik je snorkel dicht gehouden” gaat Gerda verder.
“Jij” roept David uit. Gerda kijkt hem uitdagend.
“Wat nu?” David kijkt haar diep in de ogen buigt voorover en kust haar. Gerda kust hem terug. Ze vergeten even dat ze niet alleen zijn. De andere gasten beginnen te klappen en joelen.
“Sorry” mompelt David tegen Gerda.
“Pardon” zegt Gerda: “Ik mag toch hopen dat je niet nu al spijt hebt van die kus”.
“Nee” lacht David. “Alleen niet zo’n goede timing met al die mensen hier.” Ze lacht en fluistert:
“Maakt niet uit, we doen het later nog wel over.”
Na het eten besluit de hele groep het uitgaansleven van Napels in te gaan. David en Gerda slenteren achter de groep aan.
“Weet je zeker dat je uit wilt gaan” vraagt David aan Gerda.
“Nee” antwoordt ze. “Heb je een ander voorstel?”
“Nou ja voorstel” vervolgt David. “Ik wilde ergens naar toe waar we alleen zijn zonder die pottenkijkers.” Gerda lacht.
“Waarom gaan we niet terug aan boord, daar is volgens mij bijna niemand. Kunnen we aandek zitten.”
“Goed” zegt David. “Ik ga het gelijk regelen.” Hij roept even naar Ben dat ze ervan tussen zijn.
“Ok” roept Ben. “Veel plezier.” Hij neemt Gerda’s hand en samen gaan ze op zoek naar en taxi.
Urs en Annika besluiten te gaan dansen in één van de discotheken. Zolang Urs los kan dansen is hij in zijn element weet Annika. Daarom heeft ze ermee ingestemd dit te doen. Hij kan zelfs jumpen. Zij daar in tegen danst liever vaste dansen, zoals de tango, quickstep, engelse wals. Maar ook de Latijnse dansen als rumba, salsa en paso doble vindt ze leuk om te doen. Maar daar maakt ze hier geen kans op om deze te dansen. Hier wordt alleen maar gehousd, gejumpt en gerockt. Als na een reeks dansen helemaal buiten adem bij de bar gaan zitten zegt Urs.
“Hier is het pas gezellig hé.”
“Ja” zegt Annika. “Echt iets voor jonge mensen.” Urs kijkt haar.
“Je gaat toch niet beweren dat wij hier te oud voor zijn?”
“Neen, natuurlijk niet, al moet ik wel bekennen dat ik niet zoveel conditie heb als de jeugd hier. Even bijkomen dan maar.” Dan meld de DJ:
“Op speciaal verzoek Rumba.” Annika kijkt achterom naar de dansvloer om te zien of er mensen zijn die rumba dansen. Een groep jongelui springt op de vloer en danst rumba. Niet te geloven. Ze gaat met de rug naar de bar zitten en blijft kijken naar de rumba dansers. Urs vraagt:
“Kun jij dat ook?”
“Wat blieft?”
“Deze dans kun jij die ook?”
“Ja” mompelt Annika, “dat is de rumba.”
“Jammer die kan ik niet.” Dan komt er een jongeman op hen af en vraagt aan Urs of hij met Annika mag dansen. Urs knikt bedrukt ja.
“Als hij deze dans al niet kent laat Annika dan maar plezier hebben denkt hij.” Annika is blij verrast.
“Graag” zegt ze. Urs kijkt het tweetal met gemengde gevoelens na.
“Jezus wat kan die Annika dansen. Het lijkt wel of ze alle dansen kan dansen.” Zijn ogen volgen haar vloeiende bewegingen.
“Wat een vrouw” denkt hij weer. Hoe moet hij in hemelsnaam verder met haar. Normaal gesproken is hij niet op zijn mondje gevallen, maar telkens als hij haar wil vertellen wat hij voor haar voelt, klapt hij dicht.
Hij durft haar niet te vertellen dat hij om haar geeft en aan de andere kant is hij bang dat zij hem afwijst.
De volgende morgen zijn de meeste gasten weer terug aan boord. Enkele moeten nog komen. Seb en Claudette hebben een heerlijke tijd samen gehad. Na hun vrijage op het strand hebben ze hun romantisch samenzijn vervolgd in het huis. Lekker gegeten en de fles champagne leeg gemaakt natuurlijk. Het hemelbed is uitgebreid getest en nu zitten ze aan een verlaat ontbijt in Carlos’ huis. Claudette gaapt. Seb glimlacht en vraagt liefjes:
“Heb je slecht geslapen vannacht?”
Claudette kijkt hem verliefd aan.
“Ik heb geen oog dicht gedaan, ik had iemand naast me liggen die niet van me af kon blijven.” Seb straalt als hij terug denkt aan de afgelopen dag en nacht. Hij weet het zeker hij en Claudette horen bij elkaar. Hij is zo gelukkig. Niemand kan daar meer tussen komen. En als ze dadelijk aan boord zijn gooit hij die David foto meteen in de prullenbak neemt hij zich voor. Even later toetert er een auto.
“Onze taxi is er Claudette, ga je mee, want ik moet nog even afsluiten hier”.
“Niet graag hoor Seb, kunnen we hier niet blijven de rest van onze vakantie?”
“Kom op” zegt Seb. “Ik wil meer zien dan alleen Napels. Op naar Griekenland.” Ze stappen in de limousine en laten zich terug brengen naar de haven.
Urs en Annika zijn vannacht al terug gekomen en Urs heeft haar hoffelijk bij haar hut afgezet. Ze bedankt hem voor de leuke dag met een kus op zijn wang.
“Is dat alles?” vraagt Urs.
“Sorry je hebt gelijk” zegt Annika en geeft hem nog een kus op zijn andere wang. “Welterusten Urs.”
“Welterusten Annika.”
Hoofdstuk 13
Carlos is ondertussen aan het checken of iedereen weer terug aan boord is. Het is hoog tijd de trossen los te gooien en het anker te hijsen. Hij snuift de zeelucht op en verheugt zich op het feit dat ze het ruime sop weer kunnen kiezen. Hij houdt van het varen en van de zee, dat geeft zo’n heerlijk vrij gevoel. Zodra hij zich vergewist heeft dat niemand in Napels is achtergebleven begint hij bevelen aan de bemanning te geven. Zijn crew weet dat hij zeer stipt in zijn werk is. Iedereen volgt zijn bevelen op en al snel maakt de MS D’amour zich los van de kade. Carlos loopt naar de brug om de stuurman te helpen met navigeren tot ze de haven helemaal uit zijn. Hij klopt in het voorbijgaan één van de matrozen op de schouder.
“Ging goed hé.” De jongen knikt glunderend.
“Aye captain.”
Aan boord heerst een gezellige sfeer. De gasten hebben genoten van hun uitje en kunnen weer een paar dagen het schip niet verlaten. De volgende stop is de Griekse plaats Piraeus, de haven stad vlak bij de hoofdstad Athene.
Er word volop gezwommen en gezonnebaad. De winkeliers aan boord doen goede zaken. Van alle service die het schip biedt wordt gretig gebruik gemaakt. Urs en Annika hebben het druk, het lijkt wel of het hele schip gemasseerd moet worden.
Als Urs een gast naar buiten begeleidt, ziet hij Carlos verder in de gang met iemand een praatje maken. Hij zwaait naar hem en gaat weer naar binnen. Even een kleine pauze, over een half uurtje is de volgende weer aan de beurt. Hij neemt een colaatje uit de koelkast en gaat zitten. Dan wordt er op de deur geklopt, vervolgens komt Carlos binnen.
“En vriend hoe was het gisteren met Annika heb je haar weten te strikken?” Urs fronst zijn voorhoofd.
“Dat gaat je niks aan.”
“Niet goed dus” concludeert Carlos.
“Jawel” zegt Urs. “Maar verder dan een vriendschappelijke kus op mijn wangen is het niet gekomen.”
“Dat ben ik niet van jouw gewend” zegt Carlos. “Normaal ben jij wel doortastender.”
“Ja dat is ook wel zo” zegt Urs. “Maar ik durf haar gewoon niet te zeggen wat ik voor haar voel.”
“Ben je bang dat ze je afwijst?”
“Ja” zucht Urs. “Ik heb het idee dat ze alleen maar vrienden wil zijn.”
“Zal ik eens met haar praten” hoort Carlos zichzelf zeggen. Hij lijkt wel gek.
“Wil jij dat voor me doen?” vraagt Urs gelijk hoopvol. “Misschien kom jij erachter wat zij van mij vind.”
“Hola” roept Carlos uit: “Ik ga geen hete kolen voor jou uit het vuur halen. Ik wil alleen maar bemiddelen en een praatje met haar maken. Dat je van der houd mag je toch echt zelf zeggen. Ok?”
“Ok, dan” zucht Urs. “Wanneer praat je met haar?”
“Nu” antwoord Carlos. “Is ze al vrij?”
“Ik denkt het wel” zegt Urs.
Carlos loopt een deur verder en klopt. Annika doet open.
“Hoi” zegt ze. “Wat kan ik voor je doen?”
“Ik wilde even met je praten kan dat nu even?”
“Ik ben aan het werk” zegt Annika. “Zie je dat niet?” Carlos kijkt naar een lege massagetafel.
“Ik zie het. Kan ik even ruilen net die onzichtbare daar op tafel? We praten ondertussen dat jij werkt. Goed?” Annika zucht.
“Oké. Wat wilde je met mij bespreken?” vraagt ze. Ze neemt wat massageolie en gaat aan de slag.
“Ik wilde even weten of je het werk hier aan boord bevalt” begint Carlos.
“Ja hoor het is erg afwisselend en ik ontmoet veel mensen.”
“Kun je het goed met Urs vinden?” gaat Carlos verder. Annika lacht.
“Urs, dat is een goede jongen. Ik vind hem aardig.” Carlos draait zich om en kijkt haar aan.
“Aardig? Niet meer?”
“Zeg kapitein ben jij voor cupido aan het spelen?” Carlos lacht onschuldig.
“Neen hoor. Maar ik heb het te doen met die jongen. Hij is tot over zijn oren verliefd en jij ziet dat niet eens.”
“Nee daar heb ik nog niks van gemerkt” zegt Annika. “Op wie is hij dan verliefd?” Vol ongeloof kijkt Carlos haar aan.
“Weet jij dat echt niet?”
“Nee” antwoordt ze.
“Als je daar nog niet achter bent zoeken jullie het zelf ook maar uit” gromt hij. Op dat ogenblik knijpt Annika, Carlos flink in zijn nek.
“Zeg ben jij helemaal gek geworden? Dat doet zeer” roept hij.
“Jij hebt A gezegd en nu ga jij ook B zeggen” vervolgt Annika. “Wie is het?”
“Jij bent het, dommerik, zie je dat dan niet?” Ze laat Carlos geschrokken los.
“Laat dit niet waar zijn.”
Ze leunt op de tafel, gaat vervolgens zitten en denkt na. Nu vallen alle puzzelstukjes op hun plaats. Zijn uitspraak bij hun eerste onenigheid. Het handje vast houden, de fontein, het kusafscheid gisteren. Iemand pakt haar hand.
“Annika wist je het echt niet?” Ze schudt haar hoofd. Carlos gaat op zijn hurken voor haar zitten.
“Wat voel jij voor hem?”
“Wat ik voel voor hem?” vraagt ze. “Ik ben bang niet veel. Ik heb een leuke dag met hem gehad en ik vind hem heel aardig maar ik houd niet van hem. Nee, dat zeg ik verkeerd, ik houd van hem maar meer als broer en zus. Ik dacht dat wij een collegiale vriendschap hadden. Gossie die arme jongen.” Ze heeft tranen in haar ogen. Carlos neemt haar gezicht in zijn handen.
“Stil maar jij kunt er niks aan doen.” Carlos krijgt het lichtelijk benauwd.
“Ze wil Urs niet” denkt hij.
“Ik geloof toch niet dat ik valse verwachtingen bij Urs heb gewekt” gaat Annika verder. Ze kijkt naar Carlos alsof ze hem nu pas ziet. Die zit gehurkt met een ontbloot bovenlijf voor haar. Snel staat ze op.
“Ga maar weer liggen zegt ze dan maak ik dit even af.” Nadenkend vervolgt ze de massage. “Wat denk je, Carlos moet ik met Urs gaan praten?”
“Dat is misschien wel verstandig” meent Carlos. “Ik wil het ook wel doen, maar ik denk dat hij het pas gelooft als jij het zegt.”
“Goed ik ga met hem praten, maar ik zoek zelf het tijdstip uit.”
“Oké” zegt Carlos. “En sorry als ik je van streek heb gemaakt.”
“Geeft niet” zegt Annika. “Zo klaar je mag je shirt weer aantrekken.”
Als Carlos weg is kan ze zich zelf wel voor de kop slaan. Waarom zag ze dat zelf niet. Mijn hemel. Aan de ene kant wil ze graag met Urs samen blijven werken en aan de andere kant kan dat niet als er iets tussen hun twee zou zijn.
Carlos is ondertussen aan het checken of iedereen weer terug aan boord is. Het is hoog tijd de trossen los te gooien en het anker te hijsen. Hij snuift de zeelucht op en verheugt zich op het feit dat ze het ruime sop weer kunnen kiezen. Hij houdt van het varen en van de zee, dat geeft zo’n heerlijk vrij gevoel. Zodra hij zich vergewist heeft dat niemand in Napels is achtergebleven begint hij bevelen aan de bemanning te geven. Zijn crew weet dat hij zeer stipt in zijn werk is. Iedereen volgt zijn bevelen op en al snel maakt de MS D’amour zich los van de kade. Carlos loopt naar de brug om de stuurman te helpen met navigeren tot ze de haven helemaal uit zijn. Hij klopt in het voorbijgaan één van de matrozen op de schouder.
“Ging goed hé.” De jongen knikt glunderend.
“Aye captain.”
Aan boord heerst een gezellige sfeer. De gasten hebben genoten van hun uitje en kunnen weer een paar dagen het schip niet verlaten. De volgende stop is de Griekse plaats Piraeus, de haven stad vlak bij de hoofdstad Athene.
Er word volop gezwommen en gezonnebaad. De winkeliers aan boord doen goede zaken. Van alle service die het schip biedt wordt gretig gebruik gemaakt. Urs en Annika hebben het druk, het lijkt wel of het hele schip gemasseerd moet worden.
Als Urs een gast naar buiten begeleidt, ziet hij Carlos verder in de gang met iemand een praatje maken. Hij zwaait naar hem en gaat weer naar binnen. Even een kleine pauze, over een half uurtje is de volgende weer aan de beurt. Hij neemt een colaatje uit de koelkast en gaat zitten. Dan wordt er op de deur geklopt, vervolgens komt Carlos binnen.
“En vriend hoe was het gisteren met Annika heb je haar weten te strikken?” Urs fronst zijn voorhoofd.
“Dat gaat je niks aan.”
“Niet goed dus” concludeert Carlos.
“Jawel” zegt Urs. “Maar verder dan een vriendschappelijke kus op mijn wangen is het niet gekomen.”
“Dat ben ik niet van jouw gewend” zegt Carlos. “Normaal ben jij wel doortastender.”
“Ja dat is ook wel zo” zegt Urs. “Maar ik durf haar gewoon niet te zeggen wat ik voor haar voel.”
“Ben je bang dat ze je afwijst?”
“Ja” zucht Urs. “Ik heb het idee dat ze alleen maar vrienden wil zijn.”
“Zal ik eens met haar praten” hoort Carlos zichzelf zeggen. Hij lijkt wel gek.
“Wil jij dat voor me doen?” vraagt Urs gelijk hoopvol. “Misschien kom jij erachter wat zij van mij vind.”
“Hola” roept Carlos uit: “Ik ga geen hete kolen voor jou uit het vuur halen. Ik wil alleen maar bemiddelen en een praatje met haar maken. Dat je van der houd mag je toch echt zelf zeggen. Ok?”
“Ok, dan” zucht Urs. “Wanneer praat je met haar?”
“Nu” antwoord Carlos. “Is ze al vrij?”
“Ik denkt het wel” zegt Urs.
Carlos loopt een deur verder en klopt. Annika doet open.
“Hoi” zegt ze. “Wat kan ik voor je doen?”
“Ik wilde even met je praten kan dat nu even?”
“Ik ben aan het werk” zegt Annika. “Zie je dat niet?” Carlos kijkt naar een lege massagetafel.
“Ik zie het. Kan ik even ruilen net die onzichtbare daar op tafel? We praten ondertussen dat jij werkt. Goed?” Annika zucht.
“Oké. Wat wilde je met mij bespreken?” vraagt ze. Ze neemt wat massageolie en gaat aan de slag.
“Ik wilde even weten of je het werk hier aan boord bevalt” begint Carlos.
“Ja hoor het is erg afwisselend en ik ontmoet veel mensen.”
“Kun je het goed met Urs vinden?” gaat Carlos verder. Annika lacht.
“Urs, dat is een goede jongen. Ik vind hem aardig.” Carlos draait zich om en kijkt haar aan.
“Aardig? Niet meer?”
“Zeg kapitein ben jij voor cupido aan het spelen?” Carlos lacht onschuldig.
“Neen hoor. Maar ik heb het te doen met die jongen. Hij is tot over zijn oren verliefd en jij ziet dat niet eens.”
“Nee daar heb ik nog niks van gemerkt” zegt Annika. “Op wie is hij dan verliefd?” Vol ongeloof kijkt Carlos haar aan.
“Weet jij dat echt niet?”
“Nee” antwoordt ze.
“Als je daar nog niet achter bent zoeken jullie het zelf ook maar uit” gromt hij. Op dat ogenblik knijpt Annika, Carlos flink in zijn nek.
“Zeg ben jij helemaal gek geworden? Dat doet zeer” roept hij.
“Jij hebt A gezegd en nu ga jij ook B zeggen” vervolgt Annika. “Wie is het?”
“Jij bent het, dommerik, zie je dat dan niet?” Ze laat Carlos geschrokken los.
“Laat dit niet waar zijn.”
Ze leunt op de tafel, gaat vervolgens zitten en denkt na. Nu vallen alle puzzelstukjes op hun plaats. Zijn uitspraak bij hun eerste onenigheid. Het handje vast houden, de fontein, het kusafscheid gisteren. Iemand pakt haar hand.
“Annika wist je het echt niet?” Ze schudt haar hoofd. Carlos gaat op zijn hurken voor haar zitten.
“Wat voel jij voor hem?”
“Wat ik voel voor hem?” vraagt ze. “Ik ben bang niet veel. Ik heb een leuke dag met hem gehad en ik vind hem heel aardig maar ik houd niet van hem. Nee, dat zeg ik verkeerd, ik houd van hem maar meer als broer en zus. Ik dacht dat wij een collegiale vriendschap hadden. Gossie die arme jongen.” Ze heeft tranen in haar ogen. Carlos neemt haar gezicht in zijn handen.
“Stil maar jij kunt er niks aan doen.” Carlos krijgt het lichtelijk benauwd.
“Ze wil Urs niet” denkt hij.
“Ik geloof toch niet dat ik valse verwachtingen bij Urs heb gewekt” gaat Annika verder. Ze kijkt naar Carlos alsof ze hem nu pas ziet. Die zit gehurkt met een ontbloot bovenlijf voor haar. Snel staat ze op.
“Ga maar weer liggen zegt ze dan maak ik dit even af.” Nadenkend vervolgt ze de massage. “Wat denk je, Carlos moet ik met Urs gaan praten?”
“Dat is misschien wel verstandig” meent Carlos. “Ik wil het ook wel doen, maar ik denk dat hij het pas gelooft als jij het zegt.”
“Goed ik ga met hem praten, maar ik zoek zelf het tijdstip uit.”
“Oké” zegt Carlos. “En sorry als ik je van streek heb gemaakt.”
“Geeft niet” zegt Annika. “Zo klaar je mag je shirt weer aantrekken.”
Als Carlos weg is kan ze zich zelf wel voor de kop slaan. Waarom zag ze dat zelf niet. Mijn hemel. Aan de ene kant wil ze graag met Urs samen blijven werken en aan de andere kant kan dat niet als er iets tussen hun twee zou zijn.
Hoofdstuk 14
Gerda en David daar in tegen trekken veel met elkaar op. Sinds hun terugkomst uit Napels lopen de twee verliefd te tortelen. Ze hebben hun nacht aan dek doorgebracht onder een stralende sterrenhemel. Er was niemand aan dek en de twee tortelduifjes waren samen een kingsize strandstoel gaan liggen. Ze hebben veel gepraat. David zucht als hij eraan terug denkt. Gerda lag in zijn armen met haar hoofd op zijn borst. Ze was zelfs zo ondeugend om zijn shirt open te knopen, zodat ze op zijn blote borst kon liggen. Toen hij haar vroeg waarom ze dat deed, antwoordde ze verlegen.
“Dan kan ik naar je hartslag luisteren”. Dat kon hij natuurlijk niet weigeren. Het duurde niet lang of Gerda sliep in zijn armen. Hoe lang hij naar haar heeft liggen kijken weet hij niet meer, maar opeens was daar een crewlid.
“Zal ik een deken voor jullie pakken?”
“Graag”
Inmiddels weet David al een heleboel van Gerda. Dat ze twee zussen heeft, dat ze werkt in haar eigen koffiezaak in hartje Groningen, dat haar ouders vlak bij haar in de buurt wonen. David geniet van haar aanwezigheid. Claudette is verdwenen uit zijn gedachten en definitief verleden tijd. Hij wil ook niet de oorzaak zijn van haar breuk met Seb. Seb is een aardige jongen, daar heeft hij al eens een tijdje mee zitten praten laatst. Zaterdag is de wedstrijd en David moet eigenlijk op zoek naar Seb voor even wat te repeteren.. Ze gaan samen een liedje doen van de Tramps. Lekker soul uit die goeie oude tijd. Seb heeft hem al gewaarschuwd, dat hij die hoge noot nooit zal kunnen halen. David lachte erom.
“Die doe ik wel. Als het zijn moet doe ik een vrouwenstem na.” De meiden hebben ze niet zover kunnen krijgen dat ze meededen als achtergrond zangeressen. Jammer. Hij pakt de telefoon en belt Gerda.
“Hé Gerda zullen we vanavond gaan kegelen?”
“Lijkt me leuk klinkt het aan de andere kant. Ga je voor de rest nog iets ondernemen?”
“Ja” zegt David. “Ik ga Seb verblijden, we moeten nog even oefenen voor zaterdag.”
“Leuk” zegt Gerda: “Zal ik mee gaan? Dan kijk ik even of Claudette zin heeft om met mij naar de sauna te gaan.”
“Dat is een goed idee” meent David. “Ik pik je over een kwartiertje op oké?”
“Goed” klikt het van de andere kant.
Seb en Claudette hebben zich net opgefrist als er iemand op de deur klopt.
“Hé David en Gerda kom binnen.”
“Zeg Seb” begint David “Ik heb de muziek bij me van de Tramps we moeten nog oefenen, want ik wil best wel de 1e prijs in de wacht slepen.”
“1e Prijs?” vraagt Seb. “Wat is dat dan?”
“Je weet wel die excursie naar Cairo als we volgende week aanleggen in Alexandrië, Egypte.” “We zien wel” lacht Seb. “Zogoed kan ik echt niet zingen hoor. En dames jullie willen toch meedoen?”
“Oh nee roept Gerda uit, ik kwam alleen maar mee om te vragen of Claudette meegaat naar de sauna.” Claudette pakt gauw haar handdoek duwt Gerda richting deur.
“Kom snel weg hier anders zijn we vast en zeker het haasje.” Nog geen twee tellen later zijn de dames gevlogen.
“Nou zeg” zegt David. “Die gaan zeker lekker kletsen over mannen.” Seb lacht.
“Kom laten we beginnen.” Als de mannen na een uurtje eruit zijn hoe ze de act in gaan kleden, frommelt David de blaadjes op die niet meer gebruikt worden en gooit die in de prullenbak. Ineens valt zijn blik op een foto van hem zelf.
“Wat is dit Seb?” vraagt hij de foto uit de prullenbak vissend. Seb kijkt aan.
“Dat ben jij en jij zat in die fotolijst. Maar ik heb jou er lekker uit gehaald en een foto van Claudette en mij samen erin gedaan. Leuk hé gemaakt in Napels.” Dan bedenkt David zich dat Claudette hem eens vertelt heeft dat ze een foto van hem naast haar bed had.
“Het gaat dus weer goed tussen jullie?”
“Ja” zegt Seb “Maar niet dankzij jou.”
“Kom op man ben je nu nog steeds boos over die dans? Kan ik het helpen dat jou vriendin fan van mij is?”
“Nee dat wel niet” geeft Seb toe. “Maar ik blijf het moeilijk vinden.”
“Maak je geen zorgen kerel. Het is dik aan tussen mij en Gerda, die laat Claudette, daar echt niet meer tussen. Ik trouwens ook niet”
“Gelukkig maar” zucht Seb enigszins opgelucht.
Isabelle is op zoek naar Urs. Ze heeft zich voorgenomen hem beter te leren kennen hoe dan ook. Ze kijkt bij de massagesalon om de hoek maar ziet geen Urs.
“Kan ik je helpen?” vraagt Annika. “Nee eigenlijk zoek ik Urs. Weet jij waar hij is?”
“Urs heeft vrij vanmiddag en hij zei dat hij ging zwemmen. Misschien vind je hem aan het zwembad. Weet je dat te vinden?” “
Ja hoor” zegt Isabelle “Bedankt. Mag ik jou iets vragen?”
“Natuurlijk” zegt Annika. “Weet jij of Urs een vriendin heeft?”
“Zover ik weet niet. Hoezo? Heb jij serieuze interesse in hem?” Isabelle bloost.
“Eigenlijk wel”. Annika lacht.
“Nou waar wacht je dan nog op?” Isabelle maakt dat ze wegkomt. Snel even haar bikini aan en dan……………’Urs here I come.’
Urs ligt genietend bij het zwembad te zonnebaden. Vanachter zijn donkere zonnebril kan hij mooi iedereen in de gaten houden. Wat jammer dat Annika moeten werken. Dan ziet hij Isabelle zijn richting uit komen. Hij groet haar en vraagt belangstellend.
“Hoe is het nu met je nek?”
“Dank je, veel beter na jouw behandeling van laatst.”
“Misschien moeten we nog één behandeling doen voor de zekerheid” meent Urs. Isabelle lacht en zegt daar geen problemen mee te hebben. “Ik maak morgen wel een afspraak.” Isabelle installeert zich in de stoel naast Urs.
“Doe je dit werk allang?” vraagt ze. Urs lacht.
“Ja toch al enkele jaren. Mijn vriend heeft destijds een goed woordje voor mij gedaan bij rederij. Daar ben ik hem nog steeds dankbaar voor.”
“Zullen we iets te drinken bestellen” vraagt Isabelle?
“Nee dank je wel” antwoordt Urs. “Ik heb mijn vriend beloofd om dadelijk een potje te schaken. Misschien een andere keer?”
“Oké” zucht Isabelle. Urs staat op en neemt afscheid van Isabelle. Hij heeft helemaal geen schaak afspraak met zijn vriend. Maar hij wil de rest van middag in gezelschap van Annika doorbrengen. Hij weet dat ze om 15.30 uur klaar is. Snel gaat hij naar de massage ruimten.
“Middag Annika” roept hij om de deur.
“Ha die Urs. Wat doe jij hier op je vrije middag?” Urs kijkt een beetje verlegen.
“Ik dacht dat je nu vrij was en dat we wat leuks zouden kunnen ondernemen.” Annika fronst haar wenkbrauwen.
“Heb jij die Isabelle dan mis gelopen?”
“Nee” antwoordt Urs. “Maar nu wil ik iets leuks me jou doen.” Ineens bedenkt Annika zich dat ze nu eigenlijk wel met Urs kan praten over haar gevoelens voor hem.
“Oké Urs wat stel je voor?”
“Alles kan, alleen geen zwembad, want daar zit Isabelle en die denkt dat ik met Carlos zit te schaken.” Annika lacht.
“Jij bent er me één.”
“Weet je wat?” roept Urs uit “We gaan naar het helikopterdek, helemaal bovenin. Daar mag niemand komen alleen personeel”.
“Des te beter” denkt Annika. “Dan kan niemand ons horen.”
“Oké, oké jij je zin. Ik sluit de boel. Laten wij maar gaan.”
In de sauna zitten Claudette en Gerda gezellig met elkaar te kletsen. Over mannen natuurlijk. “Zeg eens” zegt Gerda. “Wat is jouw relatie met David?” Claudette geeft lachend antwoord.
“Ik heb geen relatie met David hoor, ik ben alleen maar fan van hem. Al moet ik toegeven dat hij wel mijn type man is. Hij is zo anders dan Seb. Het is jammer dat Seb zo snel jaloers is. Het is nu echt wel een wonder dat die twee samen een optreden doen. Ik geloof waarachtig dat Seb veranderd is. En na ons nachtje in Napels zijn we een heerlijk verliefd stel. Zeg heb ik jou die actie al eens vertelt met die foto van David?”
“Nee” zegt Gerda. “Joh vertel.” Claudette vertelt haar het verhaal van de twee foto’s naast haar bed. En dat die van David mee moest en dat die in de prullenbak is beland. Gerda proest het uit.
“Wat een verhaal zeg.” zegt Gerda. “Kom even onder de koude douche en vervolgens eens kijken of de mannen mee gaan om een hapje te eten.”
Hoofdstuk 15
“Urs, wat is het hoog hier. Wow, een fantastisch uitzicht. Ik zie land daar wat is dat?” Urs kijkt in de aangegeven richting.
“Dat is nog steeds Italië. Om precies te zijn, we zitten ter hoogte van de hak. Daarachter ligt de havenstad Otranto.”
“Prachtig om te zien” zegt Annika de reling vast pakkend. Urs komt achter haar staan en slaat vrijpostig zijn armen om haar middel. Hij weet niet hoe hij moet verwoorden wat hij voor haar voelt daarom probeert hij haar op een andere manier, zijn gevoelens duidelijk te maken. Hij begint haar kusjes in haar hals te geven.
“Urs” roept Annika verschrikt uit: “Laat dat.” Urs doet net of hij haar niet hoort. Hij heeft zich voorgenomen haar te overtuigen van zijn liefde. Hij draait haar om en verstevigt zijn greep om haar middel.
“Urs ben je helemaal gek geworden? Laat dat”.
“Ja, maar Annika ik moet met je praten het is dringend.”
“Jij praat niet, jij probeert me te kussen” geeft Annika terug.
“Ik weet niet hoe ik moet beginnen, maar ik kan jou niet meer uit mijn hoofd zetten. Ik heb je aangenomen en tijdens dat eerste gesprek al was ik zo van jou onder de indruk, dat ik de hele tijd aan je heb lopen denken. Nu ik bijna twee weken hier ben met jou weet ik niet meer wat ik moet doen om jou te laten blijken dat ik van je houd.”
“Ho stop jij eens even kereltje” roept Annika verschrikt uit. “Mag ik hier ook nog wat op zeggen?”
“Ja natuurlijk mijn lieve schat, zeg het maar.”
“Grrrrrr, ik ben jouw schat niet” Annika zucht.
“Ten eerste” steekt ze van wal. “Vind ik het erg fijn om met jou samen te werken. Daarbij is het natuurlijk prettig als je het goed met elkaar kunt vinden. Ik dacht dat wij in die korte tijd eigenlijk wel vrienden waren geworden. Althans na die slechte start met die massagetafel.” Urs glimlacht.
“Maar nu ga je toch echt de verkeerde kant op”gaat ze verder. “We hebben een leuke uitstapje naar Napels gemaakt en als ik daar nu aan terug denk, had je toen al te hoge verwachtingen van ‘ons’. Urs mijn gevoelens voor jou zijn niet dezelfde dan die van een stel dat van elkaar houd. Ik mag jou heel graag maar ik zie je meer als een broer van mij. Dus laat dat schat en die kussen alsjeblieft achterwegen. Ik ga terug nu, want ik heb je gezegd wat ik jou moest zeggen.” Annika draait zich om en loopt richting trap. Urs staart haar na en denkt koortsachtig na.
“Ze houdt niet van hem? Dat kan toch niet. Dat mag niet. Zij hoort bij hem. Hij gelooft het niet, is er een ander?” Vragen, vragen en nog eens vragen. Snel loopt hij haar achterna en pakt haar bij haar pols.
“Annika ik smeek je, wacht.” Annika draait zich.
“Ja Urs wilde je nog wat zeggen?”
“Ja , ik…….. ik houd van jou en ik zal je dat ook bewijzen, wij horen bij elkaar. Dat weet ik zeker”. Hij probeert haar weer te kussen. Annika zet haar handen tegen zijn borst om hem weg te duwen.
“Urs, niet doen. Laat dat alsjeblieft.” Ze duwt Urs echter niet naar achteren, want die staat stevig. Doordat ze zich tegen hem afzet duwt ze zichzelf uit evenwicht. Ze wil een stap naar achteren doen, maar daar is niets meer. Ze valt achterover. In haar val probeert ze nog ergens een reling vast te pakken. Ze voelt een hevige pijn in haar rug en dan wordt alles zwart.
Carlos zit in zijn hut te werken als hij opeens een doffe klap hoort.
“Wat is dat? denkt hij. Hij staat op om polshoogte te nemen. Het lijkt wel of iets op het één na hoogste dek is gevallen. Hij loopt zijn hut uit en neemt de trappen, met twee treden tegelijk, naar het bovenliggende dek. Daar aangekomen ziet hij Urs geknield zitten. Hij moppert in zichzelf. Zo te zien is hij kwaad. Snel gaat Carlos naar hem toe.
“Urs ben je gevallen?” Als hij dichterbij komt ziet hij dat Urs niet alleen is. Annika ligt roerloos op de grond.
“Urs wat is er gebeurd?” Zijn hart bonkt als een waanzinnige. “Annika, lieveling” roept hij verontrust uit. Geen antwoord. Snel haalt hij zijn telefoon uit zijn broekzak en belt 111, het nummer van de scheeparts, Jon Thompson.
“Jon, ik heb je nodig op dek één, volgens mij heb ik hier iemand bewusteloos.”
“Carlos, ik ben zo bij je.” Carlos knielt naast Annika en controleert haar ademhaling en hartslag.
“Urs vertel me alsjeblieft wat er gebeurt is.” Hij pakt zijn vriend bij zijn schouders en schudt hem door elkaar. “Wat is gebeurt?” herhaalt hij. Urs kijkt hem verdwaasd aan.
“Ze houd niet van me”. Hij blijft dat zinnetje herhalen.
“Mijn god” denkt Carlos: “Wat is hier gebeurd?” Annika bewusteloos en Urs in de war.
“Jon gelukkig dat je er bent.” Jon begint gelijk Annika te onderzoeken. “Ze is bewusteloos, heeft een hoofdwond op haar achterhoofd. Voor zover ik het kan over zien geen gebroken armen of benen.
“Wat mij zorgen baart is haar rug. Daar is ze zo te zien op gevallen.” Jon kijkt omhoog en dan naar Carlos.
“Ze is toch niet van het helikopterplatform naar beneden gevallen?” Carlos kijkt de trap omhoog.
“Laat dat niet waar zijn” kreunt Carlos.
“Carlos regel jij gelijk een trauma-helikopter? Zij moet dringend naar een ziekenhuis?” Snel pleegt Carlos het telefoontje. Het is maar goed dat 112 in heel Europa voor dringend hulp nodig, staan. Urs zit nog steeds op zijn knieën voor zich uit te brabbelen. Carlos loopt naar hem toe en slaat een arm om zijn vriend heen. Hij kijkt Jonvragend aan.
“Wat doen we met hem?”
“Ik denk dat we hem maar beter mee kunnen nemen naar het ziekenhuis, volgens mij verkeert hij in schoktoestand.” Boven hen land, na, een kleine tien minuten, de helikopter op het heliplatform. Een arts en twee verpleegkundige zorgen voor Annika, dat zij voorzichtig op een brancard gelegd wordt. Eén van de verpleegkundige neemt Urs onder zijn hoede. Carlos spreekt met de arts af, dat hij later op de dag contact houdt over zijn beide crew leden.
“Jon ga jij maar mee en houdt me op de hoogte.”
Als de dames terug zijn uit de sauna stelt Seb voor om met zijn vieren te gaan kegelen. Claudette lacht.
“Leuk dat doen we, gezellig.” Seb grijnst hij kan namelijk heel goed kegelen. Hij is in de mood om die David eens te verslaan.
“David kun je kegelen?” vraagt hij poeslief.
“Nou” zegt David. “Als dat zo iets is dan bowlen, dan denk ik wel dat ik dat kan.” Druk kletsende gaat het viertal op pad.
“Zeg Seb hoe is het met jullie nummer? Lukt dat een beetje?” vraagt Claudette. Seb kijkt naar David en trekt vervolgens een geheimzinnig gezicht.
“Als je eens wist welke mooie zwoele stem ik heb fluistert hij in haar oor.” Claudette schatert het uit. “Ik kan bijna niet wachten tot zaterdag.”
Ondertussen gaat alles zijn gewone gangetje aan boord. Er zijn maar weinig mensen die hebben meegekregen, wat er op het bovendek gebeurt is. Carlos heeft in allerijl het dek laten schoon maken en het vervolgens de boel afgezet. Hier komt voorlopig niemand meer op. Hij wil eerst weten, hoe dit heeft kunnen gebeuren.
Annika is inmiddels overgebracht naar het ziekenhuis van Otranto. Daar buigen diversen specialisten zich over haar. Na urenlange onderzoeken, kunnen ze nog niet veel meer zeggen. Annika blijft bewusteloos. Haar hoofdwond is gehecht en ze is al in de scan geweest. De neuroloog is bang dat haar rug er niet ongeschonden vanaf is gekomen. Hij vreest een dwarslaesie. Ze zal eerst bij bewustzijn moeten zijn, voor de overige onderzoeken. Jon praat met de neuroloog over zijn bevindingen.
“Dat ziet er niet best uit collega.”
“En is er al naar dhr. Bühler gekeken?” vraagt Jon.
“Ja, die houden we even hier want hij is ernstig in de war.”
“Goed” zegt Jon. “Dan laat ik me terug brengen aan boord om verslag aan de kapitein uit te brengen. Ik ga eerst nog wel even kijken bij dhr. Bühler.”
Urs is nog steeds in de war. Jon klopt hem op de schouder.
“Urs ze willen jou een paar dagen hier houden, dat is beter voor je.”
“Houd niet van me” mompelt Urs weer. “Mijn schuld, Annika.”
“Nee Urs, het is niet jouw schuld het was een ongeluk” probeert de arts hem gerust te stellen.
“Mijn schuld” zegt Urs weer “Annika is dood”.
“Jongen toch” roept de arts uit. “Annika is niet dood, ze is hier in het ziekenhuis.”
Jon heeft het zo te doen met zijn collega. Er komt een verpleegkundige binnen die Jon een teken geeft om te gaan.
“Hij krijgt een kalmerend middel” fluistert de zuster.
“Urs alles komt goed jongen dat beloof ik jou. Ik kom gauw terug. Goed?” Urs reageert niet.
Hoofdstuk 16
Carlos heeft aan boord alle maatregelen getroffen, die nodig zijn om de twee masseurs, te vervangen. Hij heeft een Italiaanse masseur gevraagd de rest van de cruise de afspraken van Annika en Urs over te nemen. Verder heeft hij een helikopter gehuurd om Jon met deze masseur weer aan boord te krijgen.
“Ah daar zul je ze hebben.” Hij rent naar boven. Als de mannen uit de helikopter stappen begroet Carlos hen. Hij geeft de hem onbekende man een hand.
“Jij moet Eros zijn.” Eros lacht en geeft hem een hand.
“Ja, dat ben ik inderdaad. U had mijn hulp nodig kapitein?”
“Ja” zegt Carlos “Als je wilt kun je met Danny mee onze jongste matroos, die maakt je wegwijs over het schip en laat je alles zien. Ik spreek je later. Goed?”
“Aye kapitein.”
“Jon kom jij mee naar mijn hut? Ik wil eerst een uitgebreid verslag.”
“Carlos het ziet er niet goed uit. Urs is in een schoktoestand en denkt zelfs dat Annika dood is. Ik heb niet tot hem door kunnen dringen. Toen ik vertrok kwam men hem net iets geven om rustig te worden. Annika is nog steeds niet bijgekomen. De scan wijst nog niets specifieks uit maar toch denkt de neuroloog aan een dwarslaesie. Zij zal eerst bij bewustzijn moeten komen voordat verdere onderzoeken gedaan kunnen worden.”
“Mijn god” zegt Carlos. “Wat een drama. Bedankt voor je verslag. Wil jij zo goed zijn een crewvergadering voor 19.00 uur te beleggen. Iedereen wil ik daar aanwezig hebben behalve het personeel dat vanavond moet werken. Die roep ik vannacht om half 2 wel bij elkaar na hun dienst. En denk erom de gasten hoeven hier niks van te merken.” Jon knikt.
Carlos gaat achter zijn bureau zitten en neemt de planning voor de komende weken goed in zich op. Hij moet gaan schuiven met het personeel en niet alleen omdat 2 masseurs wegvallen maar ook omdat hij zelf diverse keren uitgeroosterd wil worden. Als hij tegen 18.30 uur het voor elkaar heeft, laat hij gauw een tosti uit de keuken komen en gaat vervolgens naar de vergadering.
Het is onrustig onder het personeel. Iedereen vraagt zich af wat er gebeurd is en waarom wil de kapitein hen allemaal spreken. Carlos maant iedereen tot stilte en begint uit te leggen dat er een ongeluk is gebeurd, eerder die dag, op dek één.
“Hoe en wat er precies gebeurd is weet ik nog niet maar er zijn wel twee mensen naar het ziekenhuis vervoerd. Daarom heb ik de roosters opnieuw aangepast en alvast een nieuwe masseur uit Italië laten overbrengen. Eros Gucci welkom en bedankt dat je er bent.” Eros knikt en laat er op volgen.
“Graag gedaan.”
“Jullie zullen allemaal wat meer moeten werken, want ik heb mezelf verschillende dagen vrij geroosterd om aan wal te kunnen gaan. Ik wil dat als jullie over drie dagen ‘s-avond in Piraeus aankomen je strikt houden aan mijn planning. De excursies van de passagiers vinden gewoon doorgang. Ik heb Wilbert en Nathalie ingedeeld bij de groepen die Urs en Annika zouden leiden. Hebben jullie daar problemen mee?” vraagt Carlos. Beiden schudden nee. “Mooi dan draag ik morgenvroeg het commando van dit schip over aan de eerste stuurman George Briggs. Ik vertrouw erop dat jullie allemaal medewerking geven en de orders van George zullen op volgen. Zijn er nu nog vragen? Niemand? Dan dank ik jullie voor jullie aandacht. De groep die nu nog aan het werk is zal ik straks na dienst even apart nemen.”
Claudette, Gerda, David en Seb hebben van dit alles niks meegekregen. Seb is in en uitstekend humeur. Hij heeft gewonnen met kegelen en dus mag hij zeggen wat ze over 3 dagen voor een excursie gaan doen. David vond het helemaal niet leuk.
“Geef mij maar bowlen, dat is veel leuker.” Gerda lacht.
“Kom mopperkont we gaan een wandelingetje aan dek maken dan koel je wat af.” Claudette gniffelt.
“Wie weet. Seb wat gaan wij doen?” vraagt ze. Seb is een en al oor.
“Wij? Wij trekken ons terug in onze hut.” Claudette reageert quasi verschrikt.
“Sebastien het is pas vier uur ’s middags dat kun je niet menen.” Seb kijkt onschuldig.
“Waarom niet?” Dan ziet Claudette de grijns op zijn gezicht.
“Je houdt me voor het lapje. Weet jij wat wij gaan doen? We gaan één naar onze hut om daar twee, onze zwemkleding op te halen en drie, naar het zwembad te gaan.”
“Ma chérie” klaagt Seb. “Jij bent helemaal niet romantisch.” David en Gerda lachen erom.
“Misschien tot later fijne dag nog.”
“Tot later” zegt Claudette.
Aan het zwembad is het gezellig druk. Claudette ligt te zonnebaden als iemand haar nat spettert. Ze kijkt onder haar zonnebril door en ziet Seb met een handje water weer haar richting uitkomen. Ze doet net of ze het niet ziet en wacht haar kans af. Hij sprenkelt haar nat en loop weer stilletjes richting zwembad. Claudette staat op en sluipt achter hem aan. Als Seb zich bukt om weer een handje water uit het zwembad te halen, geeft ze hem een flinke zet.
“Als je iets doet, moet je het goed doen” denkt ze bij zichzelf. Hier had Seb niet op gerekend. Hij wilde haar alleen maar een beetje plagen. Proestend komt Seb uit het water. Zo zeg, Claudette durft.
“Wacht jij maar dame, dat krijg je terug” zegt hij lachend.
“Ik ben op mijn hoede” antwoordt ze.
“Wil je misschien een glaasje wijn?”
“Ja. doe maar een pinôt blanc.” Seb loopt naar de bar om zijn bestelling op te geven. Koortsachtig bedenkt hij hoe hij haar een poets kan bakken. Heerlijk om Claudette zo ongedwongen voor zich alleen te hebben.
Carlos staat klaar om van boord te gaan. George Briggs loopt met hem mee naar het heliplatform.
“Ik bel je als we in Piraeus zijn afgemeerd.”
“Goed” zegt Carlos. “Dan kan ik misschien ook zeggen wanneer ik weer terug aan boord kom.” Carlos neemt afscheid en stapt in de helikopter. Met een half uurtje land hij in Otranto. Hij neemt een taxi naar het ziekenhuis en informeert bij de portier waar Urs en Annika zijn ondergebracht. Hij besluit eerst bij Annika gaan te gaan kijken. Als hij op aangegeven afdeling aankomt vraagt hij één van de verpleegkundige welke kamer hij moet hebben.
“Kamer 16” antwoordt de verpleegkundige. “U mag wel naar haar toe maar ik zal de dokter ook moeten informeren. Dat heeft hij gevraagd, als er iemand kwam voor juffrouw Björnsson.” Carlos knikt.
“Dat zou fijn zijn die wil ik ook graag even spreken.” Hij klopt op de deur van kamer 16 en gaat naar binnen. Annika ligt roerloos in bed.
“Nog steeds niet bij bewustzijn” denkt hij, en loopt naar haar toe. Hij pakt haar hand en begint tegen haar te praten.
“Kun je me horen?” Geen reactie natuurlijk. “Je laat ons wel allemaal schrikken hoor Annika. Ik weet niet wat er gebeurt is maar ik ben er zeker van dat er geen opzet in het spel was. Had je ruzie met Urs? Hoe kwam het dat je viel?”
“Ik had Urs zelf moeten vertellen dat jij niet van hem hield” Hij zucht, het is een beetje raar tegen iemand te praten die niets terug kan zeggen of op één of andere manier kenbaar kan maken dat zij begrijpt wat je zegt. Hij kijkt lang naar haar, streelt haar wangen en drukt zachtjes een kus op haar voorhoofd.
“Mijn lieve schat, jij brengt me in een heel moeilijk parket. Ik weet niet meer wat ik moet doen”fluistert hij.
Er klinkt een klopje op de deur en er komt een arts binnen.
“Goede morgen ik ben Dr. Santori en de behandelde arts van juffrouw Björnsson zo” begint hij. Carlos stelt zich voor.
“Carlos Marin. Hoe gaat het met Annika?”
“Als ze vandaag niet uit haar bewusteloosheid komt, ben ik bang dat ze op korte tijd in coma geraakt. Ze reageert nergens op. We hebben al veel onderzoeken gedaan, maar onderzoeken die moeten uitwijzen of er ernstig rugletsel is, zoals een dwarslaesie, kunnen we alleen maar doen als zij bij bewustzijn is” antwoordt Dr. Santori.
“Ben u ook de behandelende arts van dhr. Bühler?”
“Ja, maar die is er lichamelijk goed aan toe. Toen hij hier binnen gebracht werd was hij helemaal in de war. Nu op dit ogenblik is hij vrij rustig en aanspreekbaar. Ik kom net bij hem weg.”
“Dus ik kan Urs bezoeken?” gaat Carlos verder.
“Natuurlijk komt u maar mee, hij ligt hiernaast kamer 17.”
Gerda en David daar in tegen trekken veel met elkaar op. Sinds hun terugkomst uit Napels lopen de twee verliefd te tortelen. Ze hebben hun nacht aan dek doorgebracht onder een stralende sterrenhemel. Er was niemand aan dek en de twee tortelduifjes waren samen een kingsize strandstoel gaan liggen. Ze hebben veel gepraat. David zucht als hij eraan terug denkt. Gerda lag in zijn armen met haar hoofd op zijn borst. Ze was zelfs zo ondeugend om zijn shirt open te knopen, zodat ze op zijn blote borst kon liggen. Toen hij haar vroeg waarom ze dat deed, antwoordde ze verlegen.
“Dan kan ik naar je hartslag luisteren”. Dat kon hij natuurlijk niet weigeren. Het duurde niet lang of Gerda sliep in zijn armen. Hoe lang hij naar haar heeft liggen kijken weet hij niet meer, maar opeens was daar een crewlid.
“Zal ik een deken voor jullie pakken?”
“Graag”
Inmiddels weet David al een heleboel van Gerda. Dat ze twee zussen heeft, dat ze werkt in haar eigen koffiezaak in hartje Groningen, dat haar ouders vlak bij haar in de buurt wonen. David geniet van haar aanwezigheid. Claudette is verdwenen uit zijn gedachten en definitief verleden tijd. Hij wil ook niet de oorzaak zijn van haar breuk met Seb. Seb is een aardige jongen, daar heeft hij al eens een tijdje mee zitten praten laatst. Zaterdag is de wedstrijd en David moet eigenlijk op zoek naar Seb voor even wat te repeteren.. Ze gaan samen een liedje doen van de Tramps. Lekker soul uit die goeie oude tijd. Seb heeft hem al gewaarschuwd, dat hij die hoge noot nooit zal kunnen halen. David lachte erom.
“Die doe ik wel. Als het zijn moet doe ik een vrouwenstem na.” De meiden hebben ze niet zover kunnen krijgen dat ze meededen als achtergrond zangeressen. Jammer. Hij pakt de telefoon en belt Gerda.
“Hé Gerda zullen we vanavond gaan kegelen?”
“Lijkt me leuk klinkt het aan de andere kant. Ga je voor de rest nog iets ondernemen?”
“Ja” zegt David. “Ik ga Seb verblijden, we moeten nog even oefenen voor zaterdag.”
“Leuk” zegt Gerda: “Zal ik mee gaan? Dan kijk ik even of Claudette zin heeft om met mij naar de sauna te gaan.”
“Dat is een goed idee” meent David. “Ik pik je over een kwartiertje op oké?”
“Goed” klikt het van de andere kant.
Seb en Claudette hebben zich net opgefrist als er iemand op de deur klopt.
“Hé David en Gerda kom binnen.”
“Zeg Seb” begint David “Ik heb de muziek bij me van de Tramps we moeten nog oefenen, want ik wil best wel de 1e prijs in de wacht slepen.”
“1e Prijs?” vraagt Seb. “Wat is dat dan?”
“Je weet wel die excursie naar Cairo als we volgende week aanleggen in Alexandrië, Egypte.” “We zien wel” lacht Seb. “Zogoed kan ik echt niet zingen hoor. En dames jullie willen toch meedoen?”
“Oh nee roept Gerda uit, ik kwam alleen maar mee om te vragen of Claudette meegaat naar de sauna.” Claudette pakt gauw haar handdoek duwt Gerda richting deur.
“Kom snel weg hier anders zijn we vast en zeker het haasje.” Nog geen twee tellen later zijn de dames gevlogen.
“Nou zeg” zegt David. “Die gaan zeker lekker kletsen over mannen.” Seb lacht.
“Kom laten we beginnen.” Als de mannen na een uurtje eruit zijn hoe ze de act in gaan kleden, frommelt David de blaadjes op die niet meer gebruikt worden en gooit die in de prullenbak. Ineens valt zijn blik op een foto van hem zelf.
“Wat is dit Seb?” vraagt hij de foto uit de prullenbak vissend. Seb kijkt aan.
“Dat ben jij en jij zat in die fotolijst. Maar ik heb jou er lekker uit gehaald en een foto van Claudette en mij samen erin gedaan. Leuk hé gemaakt in Napels.” Dan bedenkt David zich dat Claudette hem eens vertelt heeft dat ze een foto van hem naast haar bed had.
“Het gaat dus weer goed tussen jullie?”
“Ja” zegt Seb “Maar niet dankzij jou.”
“Kom op man ben je nu nog steeds boos over die dans? Kan ik het helpen dat jou vriendin fan van mij is?”
“Nee dat wel niet” geeft Seb toe. “Maar ik blijf het moeilijk vinden.”
“Maak je geen zorgen kerel. Het is dik aan tussen mij en Gerda, die laat Claudette, daar echt niet meer tussen. Ik trouwens ook niet”
“Gelukkig maar” zucht Seb enigszins opgelucht.
Isabelle is op zoek naar Urs. Ze heeft zich voorgenomen hem beter te leren kennen hoe dan ook. Ze kijkt bij de massagesalon om de hoek maar ziet geen Urs.
“Kan ik je helpen?” vraagt Annika. “Nee eigenlijk zoek ik Urs. Weet jij waar hij is?”
“Urs heeft vrij vanmiddag en hij zei dat hij ging zwemmen. Misschien vind je hem aan het zwembad. Weet je dat te vinden?” “
Ja hoor” zegt Isabelle “Bedankt. Mag ik jou iets vragen?”
“Natuurlijk” zegt Annika. “Weet jij of Urs een vriendin heeft?”
“Zover ik weet niet. Hoezo? Heb jij serieuze interesse in hem?” Isabelle bloost.
“Eigenlijk wel”. Annika lacht.
“Nou waar wacht je dan nog op?” Isabelle maakt dat ze wegkomt. Snel even haar bikini aan en dan……………’Urs here I come.’
Urs ligt genietend bij het zwembad te zonnebaden. Vanachter zijn donkere zonnebril kan hij mooi iedereen in de gaten houden. Wat jammer dat Annika moeten werken. Dan ziet hij Isabelle zijn richting uit komen. Hij groet haar en vraagt belangstellend.
“Hoe is het nu met je nek?”
“Dank je, veel beter na jouw behandeling van laatst.”
“Misschien moeten we nog één behandeling doen voor de zekerheid” meent Urs. Isabelle lacht en zegt daar geen problemen mee te hebben. “Ik maak morgen wel een afspraak.” Isabelle installeert zich in de stoel naast Urs.
“Doe je dit werk allang?” vraagt ze. Urs lacht.
“Ja toch al enkele jaren. Mijn vriend heeft destijds een goed woordje voor mij gedaan bij rederij. Daar ben ik hem nog steeds dankbaar voor.”
“Zullen we iets te drinken bestellen” vraagt Isabelle?
“Nee dank je wel” antwoordt Urs. “Ik heb mijn vriend beloofd om dadelijk een potje te schaken. Misschien een andere keer?”
“Oké” zucht Isabelle. Urs staat op en neemt afscheid van Isabelle. Hij heeft helemaal geen schaak afspraak met zijn vriend. Maar hij wil de rest van middag in gezelschap van Annika doorbrengen. Hij weet dat ze om 15.30 uur klaar is. Snel gaat hij naar de massage ruimten.
“Middag Annika” roept hij om de deur.
“Ha die Urs. Wat doe jij hier op je vrije middag?” Urs kijkt een beetje verlegen.
“Ik dacht dat je nu vrij was en dat we wat leuks zouden kunnen ondernemen.” Annika fronst haar wenkbrauwen.
“Heb jij die Isabelle dan mis gelopen?”
“Nee” antwoordt Urs. “Maar nu wil ik iets leuks me jou doen.” Ineens bedenkt Annika zich dat ze nu eigenlijk wel met Urs kan praten over haar gevoelens voor hem.
“Oké Urs wat stel je voor?”
“Alles kan, alleen geen zwembad, want daar zit Isabelle en die denkt dat ik met Carlos zit te schaken.” Annika lacht.
“Jij bent er me één.”
“Weet je wat?” roept Urs uit “We gaan naar het helikopterdek, helemaal bovenin. Daar mag niemand komen alleen personeel”.
“Des te beter” denkt Annika. “Dan kan niemand ons horen.”
“Oké, oké jij je zin. Ik sluit de boel. Laten wij maar gaan.”
In de sauna zitten Claudette en Gerda gezellig met elkaar te kletsen. Over mannen natuurlijk. “Zeg eens” zegt Gerda. “Wat is jouw relatie met David?” Claudette geeft lachend antwoord.
“Ik heb geen relatie met David hoor, ik ben alleen maar fan van hem. Al moet ik toegeven dat hij wel mijn type man is. Hij is zo anders dan Seb. Het is jammer dat Seb zo snel jaloers is. Het is nu echt wel een wonder dat die twee samen een optreden doen. Ik geloof waarachtig dat Seb veranderd is. En na ons nachtje in Napels zijn we een heerlijk verliefd stel. Zeg heb ik jou die actie al eens vertelt met die foto van David?”
“Nee” zegt Gerda. “Joh vertel.” Claudette vertelt haar het verhaal van de twee foto’s naast haar bed. En dat die van David mee moest en dat die in de prullenbak is beland. Gerda proest het uit.
“Wat een verhaal zeg.” zegt Gerda. “Kom even onder de koude douche en vervolgens eens kijken of de mannen mee gaan om een hapje te eten.”
Hoofdstuk 15
“Urs, wat is het hoog hier. Wow, een fantastisch uitzicht. Ik zie land daar wat is dat?” Urs kijkt in de aangegeven richting.
“Dat is nog steeds Italië. Om precies te zijn, we zitten ter hoogte van de hak. Daarachter ligt de havenstad Otranto.”
“Prachtig om te zien” zegt Annika de reling vast pakkend. Urs komt achter haar staan en slaat vrijpostig zijn armen om haar middel. Hij weet niet hoe hij moet verwoorden wat hij voor haar voelt daarom probeert hij haar op een andere manier, zijn gevoelens duidelijk te maken. Hij begint haar kusjes in haar hals te geven.
“Urs” roept Annika verschrikt uit: “Laat dat.” Urs doet net of hij haar niet hoort. Hij heeft zich voorgenomen haar te overtuigen van zijn liefde. Hij draait haar om en verstevigt zijn greep om haar middel.
“Urs ben je helemaal gek geworden? Laat dat”.
“Ja, maar Annika ik moet met je praten het is dringend.”
“Jij praat niet, jij probeert me te kussen” geeft Annika terug.
“Ik weet niet hoe ik moet beginnen, maar ik kan jou niet meer uit mijn hoofd zetten. Ik heb je aangenomen en tijdens dat eerste gesprek al was ik zo van jou onder de indruk, dat ik de hele tijd aan je heb lopen denken. Nu ik bijna twee weken hier ben met jou weet ik niet meer wat ik moet doen om jou te laten blijken dat ik van je houd.”
“Ho stop jij eens even kereltje” roept Annika verschrikt uit. “Mag ik hier ook nog wat op zeggen?”
“Ja natuurlijk mijn lieve schat, zeg het maar.”
“Grrrrrr, ik ben jouw schat niet” Annika zucht.
“Ten eerste” steekt ze van wal. “Vind ik het erg fijn om met jou samen te werken. Daarbij is het natuurlijk prettig als je het goed met elkaar kunt vinden. Ik dacht dat wij in die korte tijd eigenlijk wel vrienden waren geworden. Althans na die slechte start met die massagetafel.” Urs glimlacht.
“Maar nu ga je toch echt de verkeerde kant op”gaat ze verder. “We hebben een leuke uitstapje naar Napels gemaakt en als ik daar nu aan terug denk, had je toen al te hoge verwachtingen van ‘ons’. Urs mijn gevoelens voor jou zijn niet dezelfde dan die van een stel dat van elkaar houd. Ik mag jou heel graag maar ik zie je meer als een broer van mij. Dus laat dat schat en die kussen alsjeblieft achterwegen. Ik ga terug nu, want ik heb je gezegd wat ik jou moest zeggen.” Annika draait zich om en loopt richting trap. Urs staart haar na en denkt koortsachtig na.
“Ze houdt niet van hem? Dat kan toch niet. Dat mag niet. Zij hoort bij hem. Hij gelooft het niet, is er een ander?” Vragen, vragen en nog eens vragen. Snel loopt hij haar achterna en pakt haar bij haar pols.
“Annika ik smeek je, wacht.” Annika draait zich.
“Ja Urs wilde je nog wat zeggen?”
“Ja , ik…….. ik houd van jou en ik zal je dat ook bewijzen, wij horen bij elkaar. Dat weet ik zeker”. Hij probeert haar weer te kussen. Annika zet haar handen tegen zijn borst om hem weg te duwen.
“Urs, niet doen. Laat dat alsjeblieft.” Ze duwt Urs echter niet naar achteren, want die staat stevig. Doordat ze zich tegen hem afzet duwt ze zichzelf uit evenwicht. Ze wil een stap naar achteren doen, maar daar is niets meer. Ze valt achterover. In haar val probeert ze nog ergens een reling vast te pakken. Ze voelt een hevige pijn in haar rug en dan wordt alles zwart.
Carlos zit in zijn hut te werken als hij opeens een doffe klap hoort.
“Wat is dat? denkt hij. Hij staat op om polshoogte te nemen. Het lijkt wel of iets op het één na hoogste dek is gevallen. Hij loopt zijn hut uit en neemt de trappen, met twee treden tegelijk, naar het bovenliggende dek. Daar aangekomen ziet hij Urs geknield zitten. Hij moppert in zichzelf. Zo te zien is hij kwaad. Snel gaat Carlos naar hem toe.
“Urs ben je gevallen?” Als hij dichterbij komt ziet hij dat Urs niet alleen is. Annika ligt roerloos op de grond.
“Urs wat is er gebeurd?” Zijn hart bonkt als een waanzinnige. “Annika, lieveling” roept hij verontrust uit. Geen antwoord. Snel haalt hij zijn telefoon uit zijn broekzak en belt 111, het nummer van de scheeparts, Jon Thompson.
“Jon, ik heb je nodig op dek één, volgens mij heb ik hier iemand bewusteloos.”
“Carlos, ik ben zo bij je.” Carlos knielt naast Annika en controleert haar ademhaling en hartslag.
“Urs vertel me alsjeblieft wat er gebeurt is.” Hij pakt zijn vriend bij zijn schouders en schudt hem door elkaar. “Wat is gebeurt?” herhaalt hij. Urs kijkt hem verdwaasd aan.
“Ze houd niet van me”. Hij blijft dat zinnetje herhalen.
“Mijn god” denkt Carlos: “Wat is hier gebeurd?” Annika bewusteloos en Urs in de war.
“Jon gelukkig dat je er bent.” Jon begint gelijk Annika te onderzoeken. “Ze is bewusteloos, heeft een hoofdwond op haar achterhoofd. Voor zover ik het kan over zien geen gebroken armen of benen.
“Wat mij zorgen baart is haar rug. Daar is ze zo te zien op gevallen.” Jon kijkt omhoog en dan naar Carlos.
“Ze is toch niet van het helikopterplatform naar beneden gevallen?” Carlos kijkt de trap omhoog.
“Laat dat niet waar zijn” kreunt Carlos.
“Carlos regel jij gelijk een trauma-helikopter? Zij moet dringend naar een ziekenhuis?” Snel pleegt Carlos het telefoontje. Het is maar goed dat 112 in heel Europa voor dringend hulp nodig, staan. Urs zit nog steeds op zijn knieën voor zich uit te brabbelen. Carlos loopt naar hem toe en slaat een arm om zijn vriend heen. Hij kijkt Jonvragend aan.
“Wat doen we met hem?”
“Ik denk dat we hem maar beter mee kunnen nemen naar het ziekenhuis, volgens mij verkeert hij in schoktoestand.” Boven hen land, na, een kleine tien minuten, de helikopter op het heliplatform. Een arts en twee verpleegkundige zorgen voor Annika, dat zij voorzichtig op een brancard gelegd wordt. Eén van de verpleegkundige neemt Urs onder zijn hoede. Carlos spreekt met de arts af, dat hij later op de dag contact houdt over zijn beide crew leden.
“Jon ga jij maar mee en houdt me op de hoogte.”
Als de dames terug zijn uit de sauna stelt Seb voor om met zijn vieren te gaan kegelen. Claudette lacht.
“Leuk dat doen we, gezellig.” Seb grijnst hij kan namelijk heel goed kegelen. Hij is in de mood om die David eens te verslaan.
“David kun je kegelen?” vraagt hij poeslief.
“Nou” zegt David. “Als dat zo iets is dan bowlen, dan denk ik wel dat ik dat kan.” Druk kletsende gaat het viertal op pad.
“Zeg Seb hoe is het met jullie nummer? Lukt dat een beetje?” vraagt Claudette. Seb kijkt naar David en trekt vervolgens een geheimzinnig gezicht.
“Als je eens wist welke mooie zwoele stem ik heb fluistert hij in haar oor.” Claudette schatert het uit. “Ik kan bijna niet wachten tot zaterdag.”
Ondertussen gaat alles zijn gewone gangetje aan boord. Er zijn maar weinig mensen die hebben meegekregen, wat er op het bovendek gebeurt is. Carlos heeft in allerijl het dek laten schoon maken en het vervolgens de boel afgezet. Hier komt voorlopig niemand meer op. Hij wil eerst weten, hoe dit heeft kunnen gebeuren.
Annika is inmiddels overgebracht naar het ziekenhuis van Otranto. Daar buigen diversen specialisten zich over haar. Na urenlange onderzoeken, kunnen ze nog niet veel meer zeggen. Annika blijft bewusteloos. Haar hoofdwond is gehecht en ze is al in de scan geweest. De neuroloog is bang dat haar rug er niet ongeschonden vanaf is gekomen. Hij vreest een dwarslaesie. Ze zal eerst bij bewustzijn moeten zijn, voor de overige onderzoeken. Jon praat met de neuroloog over zijn bevindingen.
“Dat ziet er niet best uit collega.”
“En is er al naar dhr. Bühler gekeken?” vraagt Jon.
“Ja, die houden we even hier want hij is ernstig in de war.”
“Goed” zegt Jon. “Dan laat ik me terug brengen aan boord om verslag aan de kapitein uit te brengen. Ik ga eerst nog wel even kijken bij dhr. Bühler.”
Urs is nog steeds in de war. Jon klopt hem op de schouder.
“Urs ze willen jou een paar dagen hier houden, dat is beter voor je.”
“Houd niet van me” mompelt Urs weer. “Mijn schuld, Annika.”
“Nee Urs, het is niet jouw schuld het was een ongeluk” probeert de arts hem gerust te stellen.
“Mijn schuld” zegt Urs weer “Annika is dood”.
“Jongen toch” roept de arts uit. “Annika is niet dood, ze is hier in het ziekenhuis.”
Jon heeft het zo te doen met zijn collega. Er komt een verpleegkundige binnen die Jon een teken geeft om te gaan.
“Hij krijgt een kalmerend middel” fluistert de zuster.
“Urs alles komt goed jongen dat beloof ik jou. Ik kom gauw terug. Goed?” Urs reageert niet.
Hoofdstuk 16
Carlos heeft aan boord alle maatregelen getroffen, die nodig zijn om de twee masseurs, te vervangen. Hij heeft een Italiaanse masseur gevraagd de rest van de cruise de afspraken van Annika en Urs over te nemen. Verder heeft hij een helikopter gehuurd om Jon met deze masseur weer aan boord te krijgen.
“Ah daar zul je ze hebben.” Hij rent naar boven. Als de mannen uit de helikopter stappen begroet Carlos hen. Hij geeft de hem onbekende man een hand.
“Jij moet Eros zijn.” Eros lacht en geeft hem een hand.
“Ja, dat ben ik inderdaad. U had mijn hulp nodig kapitein?”
“Ja” zegt Carlos “Als je wilt kun je met Danny mee onze jongste matroos, die maakt je wegwijs over het schip en laat je alles zien. Ik spreek je later. Goed?”
“Aye kapitein.”
“Jon kom jij mee naar mijn hut? Ik wil eerst een uitgebreid verslag.”
“Carlos het ziet er niet goed uit. Urs is in een schoktoestand en denkt zelfs dat Annika dood is. Ik heb niet tot hem door kunnen dringen. Toen ik vertrok kwam men hem net iets geven om rustig te worden. Annika is nog steeds niet bijgekomen. De scan wijst nog niets specifieks uit maar toch denkt de neuroloog aan een dwarslaesie. Zij zal eerst bij bewustzijn moeten komen voordat verdere onderzoeken gedaan kunnen worden.”
“Mijn god” zegt Carlos. “Wat een drama. Bedankt voor je verslag. Wil jij zo goed zijn een crewvergadering voor 19.00 uur te beleggen. Iedereen wil ik daar aanwezig hebben behalve het personeel dat vanavond moet werken. Die roep ik vannacht om half 2 wel bij elkaar na hun dienst. En denk erom de gasten hoeven hier niks van te merken.” Jon knikt.
Carlos gaat achter zijn bureau zitten en neemt de planning voor de komende weken goed in zich op. Hij moet gaan schuiven met het personeel en niet alleen omdat 2 masseurs wegvallen maar ook omdat hij zelf diverse keren uitgeroosterd wil worden. Als hij tegen 18.30 uur het voor elkaar heeft, laat hij gauw een tosti uit de keuken komen en gaat vervolgens naar de vergadering.
Het is onrustig onder het personeel. Iedereen vraagt zich af wat er gebeurd is en waarom wil de kapitein hen allemaal spreken. Carlos maant iedereen tot stilte en begint uit te leggen dat er een ongeluk is gebeurd, eerder die dag, op dek één.
“Hoe en wat er precies gebeurd is weet ik nog niet maar er zijn wel twee mensen naar het ziekenhuis vervoerd. Daarom heb ik de roosters opnieuw aangepast en alvast een nieuwe masseur uit Italië laten overbrengen. Eros Gucci welkom en bedankt dat je er bent.” Eros knikt en laat er op volgen.
“Graag gedaan.”
“Jullie zullen allemaal wat meer moeten werken, want ik heb mezelf verschillende dagen vrij geroosterd om aan wal te kunnen gaan. Ik wil dat als jullie over drie dagen ‘s-avond in Piraeus aankomen je strikt houden aan mijn planning. De excursies van de passagiers vinden gewoon doorgang. Ik heb Wilbert en Nathalie ingedeeld bij de groepen die Urs en Annika zouden leiden. Hebben jullie daar problemen mee?” vraagt Carlos. Beiden schudden nee. “Mooi dan draag ik morgenvroeg het commando van dit schip over aan de eerste stuurman George Briggs. Ik vertrouw erop dat jullie allemaal medewerking geven en de orders van George zullen op volgen. Zijn er nu nog vragen? Niemand? Dan dank ik jullie voor jullie aandacht. De groep die nu nog aan het werk is zal ik straks na dienst even apart nemen.”
Claudette, Gerda, David en Seb hebben van dit alles niks meegekregen. Seb is in en uitstekend humeur. Hij heeft gewonnen met kegelen en dus mag hij zeggen wat ze over 3 dagen voor een excursie gaan doen. David vond het helemaal niet leuk.
“Geef mij maar bowlen, dat is veel leuker.” Gerda lacht.
“Kom mopperkont we gaan een wandelingetje aan dek maken dan koel je wat af.” Claudette gniffelt.
“Wie weet. Seb wat gaan wij doen?” vraagt ze. Seb is een en al oor.
“Wij? Wij trekken ons terug in onze hut.” Claudette reageert quasi verschrikt.
“Sebastien het is pas vier uur ’s middags dat kun je niet menen.” Seb kijkt onschuldig.
“Waarom niet?” Dan ziet Claudette de grijns op zijn gezicht.
“Je houdt me voor het lapje. Weet jij wat wij gaan doen? We gaan één naar onze hut om daar twee, onze zwemkleding op te halen en drie, naar het zwembad te gaan.”
“Ma chérie” klaagt Seb. “Jij bent helemaal niet romantisch.” David en Gerda lachen erom.
“Misschien tot later fijne dag nog.”
“Tot later” zegt Claudette.
Aan het zwembad is het gezellig druk. Claudette ligt te zonnebaden als iemand haar nat spettert. Ze kijkt onder haar zonnebril door en ziet Seb met een handje water weer haar richting uitkomen. Ze doet net of ze het niet ziet en wacht haar kans af. Hij sprenkelt haar nat en loop weer stilletjes richting zwembad. Claudette staat op en sluipt achter hem aan. Als Seb zich bukt om weer een handje water uit het zwembad te halen, geeft ze hem een flinke zet.
“Als je iets doet, moet je het goed doen” denkt ze bij zichzelf. Hier had Seb niet op gerekend. Hij wilde haar alleen maar een beetje plagen. Proestend komt Seb uit het water. Zo zeg, Claudette durft.
“Wacht jij maar dame, dat krijg je terug” zegt hij lachend.
“Ik ben op mijn hoede” antwoordt ze.
“Wil je misschien een glaasje wijn?”
“Ja. doe maar een pinôt blanc.” Seb loopt naar de bar om zijn bestelling op te geven. Koortsachtig bedenkt hij hoe hij haar een poets kan bakken. Heerlijk om Claudette zo ongedwongen voor zich alleen te hebben.
Carlos staat klaar om van boord te gaan. George Briggs loopt met hem mee naar het heliplatform.
“Ik bel je als we in Piraeus zijn afgemeerd.”
“Goed” zegt Carlos. “Dan kan ik misschien ook zeggen wanneer ik weer terug aan boord kom.” Carlos neemt afscheid en stapt in de helikopter. Met een half uurtje land hij in Otranto. Hij neemt een taxi naar het ziekenhuis en informeert bij de portier waar Urs en Annika zijn ondergebracht. Hij besluit eerst bij Annika gaan te gaan kijken. Als hij op aangegeven afdeling aankomt vraagt hij één van de verpleegkundige welke kamer hij moet hebben.
“Kamer 16” antwoordt de verpleegkundige. “U mag wel naar haar toe maar ik zal de dokter ook moeten informeren. Dat heeft hij gevraagd, als er iemand kwam voor juffrouw Björnsson.” Carlos knikt.
“Dat zou fijn zijn die wil ik ook graag even spreken.” Hij klopt op de deur van kamer 16 en gaat naar binnen. Annika ligt roerloos in bed.
“Nog steeds niet bij bewustzijn” denkt hij, en loopt naar haar toe. Hij pakt haar hand en begint tegen haar te praten.
“Kun je me horen?” Geen reactie natuurlijk. “Je laat ons wel allemaal schrikken hoor Annika. Ik weet niet wat er gebeurt is maar ik ben er zeker van dat er geen opzet in het spel was. Had je ruzie met Urs? Hoe kwam het dat je viel?”
“Ik had Urs zelf moeten vertellen dat jij niet van hem hield” Hij zucht, het is een beetje raar tegen iemand te praten die niets terug kan zeggen of op één of andere manier kenbaar kan maken dat zij begrijpt wat je zegt. Hij kijkt lang naar haar, streelt haar wangen en drukt zachtjes een kus op haar voorhoofd.
“Mijn lieve schat, jij brengt me in een heel moeilijk parket. Ik weet niet meer wat ik moet doen”fluistert hij.
Er klinkt een klopje op de deur en er komt een arts binnen.
“Goede morgen ik ben Dr. Santori en de behandelde arts van juffrouw Björnsson zo” begint hij. Carlos stelt zich voor.
“Carlos Marin. Hoe gaat het met Annika?”
“Als ze vandaag niet uit haar bewusteloosheid komt, ben ik bang dat ze op korte tijd in coma geraakt. Ze reageert nergens op. We hebben al veel onderzoeken gedaan, maar onderzoeken die moeten uitwijzen of er ernstig rugletsel is, zoals een dwarslaesie, kunnen we alleen maar doen als zij bij bewustzijn is” antwoordt Dr. Santori.
“Ben u ook de behandelende arts van dhr. Bühler?”
“Ja, maar die is er lichamelijk goed aan toe. Toen hij hier binnen gebracht werd was hij helemaal in de war. Nu op dit ogenblik is hij vrij rustig en aanspreekbaar. Ik kom net bij hem weg.”
“Dus ik kan Urs bezoeken?” gaat Carlos verder.
“Natuurlijk komt u maar mee, hij ligt hiernaast kamer 17.”
Hoofdstuk 17
Samen lopen ze naar kamer 17. Urs kijkt naar de deur als hij een klopje hoort. Hij voelt zich schuldig aan het ongeluk van Annika. Verder weet hij niet hoe hij verder moet. Jon heeft hem gezegd dat Annika niet dood was maar hier in het ziekenhuis ligt. Hij gelooft het niet, dan had het personeel hem dat wel kunnen vertellen.
De deur gaat open en Carlos komt binnen gevolgd door dr Santori. Urs is zo blij zijn vriend te zien.
“Carlos wat ben ik blij jou te zien.” Carlos loopt op het bed toe en slaat hem vriendschappelijk op zijn schouder.
“Hé kerel hoe gaat het met je?”
“Goed” klinkt het antwoord. “Kom je me halen?” Carlos kijkt naar de dokter maar die schudt zijn hoofd.
“Nee” zegt Carlos tegen Urs. “Ik kom je bezoeken, zullen we even praten?”
Dr. Santori wenkt dat hij ervandoor gaat.
“Ja” zegt Urs “Ik wil graag met jou praten.”
“Voel je, je goed?”
“Ja”zegt Urs “Lichamelijk mankeert mij niks hoor, ik loop alleen met schuldgevoelens rond. Door mijn schuld is Annika gevallen en gaat ze misschien wel dood. Of is ze al dood?”
“Urs, Annika is niet dood, ze ligt hiernaast maar ze is nog steeds bewusteloos. Hoe heeft dit kunnen gebeuren?” vraagt Carlos.
Urs zucht en steekt van wal.
“Ik had Annika meegenomen naar het heliplatform omdat daar nooit iemand mag komen, en ik dus zeker wist dat ik ongestoord met haar kon praten. Maar ik heb het hartstikke stom aangelegd. Ik heb haar van achteren vastgepakt, bedolven onder kussen. Ze weerde mij af en vroeg mij te stoppen. Ik heb haar geprobeerd uit te leggen wat ik voor haar voel. Ze zei dat ze voor mij alleen maar broer zus gevoelens heeft. Toe liep ze richting trap en ik liep achter haar aan en pakte haar bij haar pols. Ze draaide zich om en zei:
“Ja Urs wat wilde je zeggen?” Ik zei toen weer: ik houd van jou en ik was zo stom en probeerde haar weer te kussen. Ze wilde mij wegduwen en viel daardoor van de trap. Het is mijn schuld. Alleen maar mijn schuld.”
Carlos heeft met ingehouden adem het relaas van zijn vriend aangehoord.
“Mijn god Urs, wat een stomme actie van jou. Je kunt liefde niet dwingen. Ze is alleen maar eerlijk tegen jou geweest door dat te zeggen.”
“Ik weet het” zucht Urs. “Als ik de tijd kon terug draaien zou het zeker anders doen.” Carlos staat op en loopt naar de gang, daar vraagt hij een verpleegster of hij Urs mee mag nemen naar Annika.
“Ik vraag het de dokter even, ik ben zo bij u terug.”
Als de verpleegkundige even later binnen komt met een rolstoel, weet Carlos dat het mag.
“Bedankt zuster” roept hij de verpleegster na.
“Zo Urs kom maar eens uit dat bed.” “Ik hoef geen rolstoel” zegt Urs: “Mij mankeert niets.” “Ik denk dat jij naar die dagen in bed misschien wel een beetje wankel op de benen bent. Dus niet zeuren, duster aan en in die stoel met jou.”
“Waar gaan we dan naar toe?” wil Urs weten. Carlos zucht.
“Als je nu eens niet zo nieuwsgierig was.”
“Ok” zegt Urs: “Jij je zin.” Even later duwt Carlos de rolstoel 1 kamer verder. Zodra Urs ziet wie er in het bed ligt springt hij uit de rolstoel en strompelt op het bed af.
“Annika, Annika” roept hij: “Lieveling kun je me horen?” Carlos manoeuvreert de rolstoel weer zo dat Urs wel moet gaan zitten. Hij kijkt geëmotioneerd toe hoe Urs tegen Annika praat.
“Urs, rustig aan jongen. Kijk nu toch Annika leeft, zie je op die machine haar hartslag?” Urs knikt afwezig.
“Is ze nog steeds bewusteloos?”
“Ja helaas wel.” Urs is vertwijfelt, er moet toch iets zijn wat hij kan doen. Urs kijkt Carlos smekend aan.
“Als we nu allebei haar hand vast houden en tegen haar praten, dan komt ze misschien wel bij. Dat hoor je toch wel vaker?” Urs denkt.
“Ze moet bijkomen, ik wil met haar praten.” Carlos ziet de hoopvolle blik in de ogen van zijn vriend en knikt, ofschoon hij dat eigenlijk niet ziet zitten.
“We moeten tegen haar praat en haar hand vasthouden.” Urs is vast overtuigd dat dit helpt.
Annika is in een diep zwart gat gevallen. Onderweg probeert ze zich overal aan vast te houden maar ze krijgt nergens grip op. Heel ver weg hoort ze stemmen, motorgeluiden en een enkele stem die schreeuwt. Ze wil vragen wat er aan de hand is, maar haar stem weigert. Ze voelt paniek in zich opkomen, waar is ze? Maar belangrijker nog hoe komt ze eruit.
Het lijkt wel of ze droomt. Opeens ziet ze in de verte een licht. Ze doet haar best om naar het licht te gaan maar op één of andere manier komt ze bijna niet verder. Na lange tijd, die wel dagen lijkt te duren is ze bijna bij het licht. Ze probeert de rand vast te pakken. Waarom is alles hier zo glibberig? Koortsachtig gaat haar andere hand op zoek naar houvast. Als ze die naar een poosje gevonden heeft haalt ze diep adem. Nu moet ze zich inspannen om eruit te klimmen. Ze werkt keihard, maar het lukt niet. Ze blijft proberen. “Want als dit niet lukt val ik terug in dat zwarte gat” denkt ze.
Carlos en Urs hebben ieder een hand van Annika vast en blijven tegen haar praten. Op een gegeven moment staart Urs zijn vriend aan.
“Carlos, kijk eens. Ze knijpt kei hard in mijn hand. Annika reageert.” Carlos kijkt en ziet inderdaad dat Annika’s rechterhand gespannen staat. Op dat moment voelt hij ook haar linkerhand aanspannen.
“Urs kijk” roept Carlos. “Met deze hand, doet ze het ook.” Ze kijken elkaar even verbaast aan en Carlos grijpt met zijn vrije hand de rode knop voor de verpleging. De zuster komt binnen en vraagt wat er aan de hand is.
“Ik ga de dokter gelijk verwittigen,” roept ze opgewonden uit, nadat Carlos zijn verhaal heeft gedaan. Als dr Santori binnen komt ziet hij de patiënte in zweet badend, vechten om bij te komen.
“Heren mag ik even?” vraagt hij. Maar de heren kunnen niet weg omdat Annika hen zo stevig in hun handen knijpt.
“Ze komt bij” mompelt de dokter. Hij kijkt naar haar pupillen.
“Ze laat los” roept Urs. Carlos kijkt naar de hand die zich nu pas weer heeft ontspant. Iedereen kijkt gespannen naar Annika’s gezicht. Het duurt nog even maar dan slaat ze haar ogen open en kijkt verbaast naar de mensen om haar bed. Ze wil iets zeggen maar dat gaat niet.
“Mejuffrouw Björnsson u heeft een ongeval gehad en u bent nu in het ziekenhuis in Otranto. Kunt u zich herinneren wat er gebeurt is.” Annika schudt zachtjes van nee.
“Heren mag ik u verzoeken de kamer te verlaten, deze patiënte heeft rust nodig en er moeten nog dringend enkele onderzoeken worden gedaan.” Carlos pakt resoluut de rolstoel met Urs erin en duwt die naar buiten. Hij neemt hem mee naar de ontvangsthal van het ziekenhuis om even bij te komen met een bakje koffie. Urs is uiteraard blij dat Annika weer bij is, maar hij was het liefst bij haar gebleven. Hij roept telkens:
“Zie je wel Carlos, ik wist wel dat ze mij zou horen.” Carlos regelt twee koffie en gaat tegenover zijn vriend zitten.
“Urs we moeten praten. Hoe ga jij je nu opstellen tegenover Annika?”
“Gewoon” zegt Urs.
“Gewoon? Wat bedoel je met gewoon?”
“Carlos je denkt toch niet dat ik haar weer wil kwetsen?”
“Neen,” antwoordt Carlos “Maar ik denk wel dat je haar moet nemen zoals ze is. Jij houdt van haar maar zij niet van jou. Je kunt dus twee dingen doen. Je accepteert haar vriendschap op vriendschappelijke basis, of je gaat uit haar leven? Urs kijkt Carlos aan alsof hij zojuist het einde van de wereld heeft aangekondigd.
“Dat kan ik niet” antwoordt hij.
“Wat kun je niet” wil Carlos weten. “Vriendschappelijk met haar om gaan of uit haar leven gaan?”
“Geen van beide” antwoordt Urs.
“Je zult toch moeten Urs, als jij met Annika, als ze geen blijvend letsel overhoud, wilt blijven samenwerken, vind ik dat prima maar ik wil geen toenaderingen van jou die zij niet wil. Maar goed denk er maar eens rustig over na.” Carlos denkt wanhopig.
“Hoe kan ik ooit toenadering tot Annika zoeken, zolang Urs zich zo opstelt. Hij gunt Urs alle geluk van de wereld, maar wat Annika betreft, is hij bijna bereid Urs de oorlog te verklaren. Hij krijgt haar niet meer uit zijn gedachten.
Hoofdstuk 18
Ondertussen is MS D’amour voor anker gegaan in Piraeus, de haven van Athene. Omdat ze pas om 24.00 uur hebben aangelegd mag nog niemand van boord. Voor morgenvroeg staan excursies op het programma. Om 10 uur zijn bussen besteld om de passagiers die in groepen van 50 zijn verdeeld naar het centrum zullen brengen. Elke groep heeft één bemanningslid bij zich als aanspreekpunt. David en Gerda hebben ook besloten Athene te gaan verkennen.
“Weet je wel hoeveel geschiedenis zich hier heeft afgespeeld?” vraagt Gerda hem.
“Geen idee” lacht David. “Ik ben opgegroeid in Amerika.”
“Weet je, er ligt een vestingmuur rond Piraeus, die diende als bescherming tegen aanvallen vanaf het water? Hier voor de kust hebben zich gruwelijke oorlogsrituelen afgespeeld. Piraeus was toen een aparte plaats maar gedurende de eeuwen is Athene steeds groter geworden en zijn kleine dorpen en steden ingelijfd bij Athene. Ik hoop dat we dadelijk ook nog een stuk vestingmuur kunnen zien als we naar het centrum gaan. Hier ligt zoveel geschiedenis” zucht Gerda weer. “En dat is zo interessant.” David lacht haar toe.
“Zullen we jou dan maar in een Grieks gewaad op de Acropolis zetten? Moet ik wel eerst een fototoestel regelen. Jij zou een prachtige godin afgeven met die mooie rode haren en groene ogen van je.” Gerda lacht geheimzinnig.
“Wie weet?”
Ook Seb en Claudette hebben besloten Athene te gaan verkennen. Als ze aan dek komen zijn de eerste bussen al naar het centrum.
“Kom op Seb dadelijk missen we de bus nog. En dan loop ik al die leuke winkeltjes mis.” Seb zucht en denkt.
“Waarom willen vrouwen toch altijd winkelen. Hij zou zo graag meer over Athene willen weten. Gelukkig doet de bus eerst een rondrit door Athene.” Hij zucht en probeert er het beste van te maken.
“Ik kom er aan chérie.”
Tijdens de rondrit door Athene kijkt Seb zijn ogen uit. Wat is het mooi hier en wat een geschiedenis heeft zich hier afgespeeld. Hij neemt zich voor een reisgids over Athene te kopen. Hij heeft al zo vaak op Athene gevlogen maar nog nooit was hij zo dicht bij de cultuur als vandaag. Tegen de middag is er gelegenheid de lunch te gebruiken in een groot restaurant. Als Seb en Claudette daar binnen komen zien ze David en Gerda. Gerda wenkt dat er bij hun nog plek is om te zitten. Als ze gezellig bij elkaar zitten te eten vraagt Gerda aan Claudette:
“Wat gaan jullie doen vanmiddag?” Claudette glundert.
“Winkelen.”
“Ooh” zegt Gerda. “Ik wilde eigenlijk de Acropolis op, maar dat is een hele trip vanaf hier.” David overziet het dilemma van de dames en doet een voorstel.
“Als we nu eerst de Acropolis doen, nemen we een taxi om vervolgens een terrasje te pikken en de winkels te verkennen.” Seb lacht en kijkt vergenoegd.
“Mij lijkt de Acropolis een geweldig idee en volgens mij mocht ik na onze kegelwedstrijd van eergisteren kiezen.” Claudette kijkt mokkend naar Seb. Seb weigert echter toe te geven.
“Claudette als je niet naar de Acropolis vind ik dat prima, dan blijf je maar hier in het centrum en dan zien we je straks wel. We bellen wel als we terug zijn en dan horen we wel waar je ergens uithangt.” Neem wel je plattegrond mee raadt Seb haar aan.
“Dan ga ik wel alleen winkelen” mokt Claudette. “Ga ik lekker veel geld uit geven.” Seb doet maar of hij die laatste opmerking niet gehoord heeft.
David besteld een taxi en het drietal gaat op weg. Claudette zwaait hen na en stort zich op de vele winkels, die Athene rijk is. Bah, al die cultuur, wat naar die oude dingen kijken. Ze winkelt liever. En dat doet ze het liefste helemaal alleen.
In Otranto zijn de artsen druk bezig met vele onderzoeken om een beeld te krijgen wat Annika heeft over gehouden aan haar val. Ze herinnert zich de val nog wel maar niet wat er kort te voren is gebeurt. Ze laat de onderzoeken gelaten over zich heen komen. Wat aardig van Urs en Carlos om haar te komen op te zoeken. Alleen begrijpt ze niet waarom Urs in een rolstoel zat. Zou hij gewond zijn?
“Zo juffrouw Björnsson, dat was het voor vandaag. Ik hoop morgen de uitslagen te hebben en meer te kunnen zeggen.” Annika kijkt de arts aan.
“Mag ik niet uit bed?” De arts glimlacht.
“Denkt u dat te kunnen dan?” Annika denkt na, beweegt eens met haar tenen, haar benen en knikt.
“Ik voel me wel wat zwakjes maar ik zou het dolgraag willen proberen.” De arts vervolgt:
“U heeft in ieder geval geen dwarslaesie, dat is zeker maar ik wil de laatste onderzoeken toch nog even afwachten. Laten we afspreken dat we daar morgenvroeg op terug komen. Goed?”
“Goed dokter.” Als de arts weg gaat vraagt Annika nog:
“Zijn mijn collega’s nog hier?”
“Dhr Bühler wel, maar kapitein Marin is terug naar het schip.”
“Zou u dhr Bühler willen vragen mij een beetje gezelschap te houden?”
“Natuurlijk” lacht de arts. “Ik zal de verpleegster vragen het hem door te geven.”
In Athene zijn Gerda, David en Seb gearriveerd bij de Acropolis. Ze besluiten een gids te nemen om ook een stukje geschiedenis te vernemen. Onvoorstelbaar dat deze kolossen steen door mensenhand op elkaar zijn gezet. David is onder de indruk.
“Mooi hé Seb?” Seb zucht.
“Ja supermooi. Het is jammer dat Claudette niet openstaat voor cultuur. Ik had dit niet willen missen.” Gerda geniet met volle teugen. De geschiedenisfreak in haar komt helemaal boven. En dan het uitzicht dat je van hieruit hebt. Je kunt bijna kijken tot Piraeus.
Als ze naar beneden willen gaan zien ze een fotostand. Er staat een fotograaf die hen graag wil fotograferen. David roept Gerda en zegt:
“Ik heb nog een foto tegoed van mijn godin.” Gerda komt een beetje naar voren en is gelijk enthousiast.
“Wat leuk we kunnen in Griekse klederdracht op de foto. Kom mee jongens.” Seb kijkt ongemakkelijk.
“Gaan jullie twee maar.”
“Geen denken aan” roept Gerda: “Ik wil met twee mooie Griekse mannen op de foto.” De mannen hebben dikke pret als ze hun Griekse gewaden aan het trekken zijn. Gerda bekijkt zich zelf in de spiegel en is verbaast hoe goed een laken haar wel niet staat. De vrouw die helpt bij het aankleden van de gewaden, gebaart haar dat zij haar haren wil opsteken. Gerda laat de vrouw haar gang gaan. Als ze weer in de spiegel kijkt, kan ze haar ogen niet geloven. Haar rode haren zijn gedeeltelijk opgestoken en de rest rolt er als een paardenstaart onderuit. Prachtig. De jongens zijn al bij de fotograaf om een leuke plek uit te zoeken. Als de heren Gerda zien, kijken ze haar vol ongeloof aan. Daar komt waarachtig een Griekse godin. Seb geeft David een por in zijn zij.
“Sufferd zeg wat.” David slikt en staart naar Gerda. “Wow, hoe zij daar loopt, dat gewaad en dan dat kapsel.” De wind speelt met haar gewaad en haar haren. David blijft staren. Seb geeft hem nog een por.
“Hé, man doe je mond open.” David schraapt zijn keel.
“Honey dit staat jou fantastisch.” Hij kust galant haar hand. De fotograaf wordt een beetje ongeduldig.
“Kom mensen we beginnen.” Er worden verschillende foto’s genomen. Van hen ieder apart, van hen samen, van David en Gerda, van Seb en Gerda en tenslotte van David en Seb samen.
Over een halfuurtje zijn de foto’s klaar. Daarom besluiten ze nog even iets te gaan drinken.
David kijkt lachend naar Gerda.
“Ik ben toch blij dat ik een foto van mijn godin ga krijgen.” Gerda lacht.
“Misschien zijn die foto’s wel mislukt.”
“Daar geloof ik niks van” zegt David. “En denk erom ik wil ze allemaal.” Seb is een beetje in zichzelf gekeerd, wat had hij graag Claudette hier gehad, zij had er vast fantastisch uitgezien in zo’n gewaad.
Hoofdstuk 19
Urs is op weg naar Annika. Hij is aan het denken wat hij haar moet zeggen. In gedachten klopt hij op haar deur en gaan naar binnen.
“Hoi” zegt hij verlegen. “Hoe is het met je?”
“Volgens mij wel goed. Maar ga zitten Urs, ik ben blij dat je er bent. Allemaal die lieve verpleegsters hier zijn geweldig maar ik spreek geen woord Italiaans.” Urs lacht.
“Ik ook maar een klein beetje.”
“Hoe komt het, dat jij een beetje Italiaans kunt” vraagt Annika belangstellend.
“Ik kom uit Zwitserland, zoals je weet, uit het kanton Luzern en daar wordt een mengsel van Duits, Frans en Italiaans gesproken. Annika, ik ben blij dat je weer bij bent gekomen, ik voel me heel schuldig aan jouw ongeluk” begint Urs. Annika kijkt hem aan.
“Hoezo, schuldig aan mijn ongeluk. Was jij erbij?” Urs vertelt eerlijk het hele verhaal. Annika denkt koortsachtig na, waarom kan zij zich niet herinneren wat er gebeurt is. Ze kijkt naar Urs die haar hoopvol aankijkt.
“Sorry Urs ik kan het me niet herinneren. Maar het zou zo kunnen zijn gegaan. Ik had me in ieder geval voorgenomen om jou te zeggen dat ik niet verliefd op je ben.” Urs knikt bedeest.
“Kunnen we wel vrienden zijn? Ik mag je echt graag en ik wil heel graag met jou verder aan boord werken.” Annika lacht als ze zijn hoopvolle blik ziet.
“Natuurlijk Brüderherz (broeder lief), als jij dat op kunt brengen mij dagelijks te zien zonder dat ik verliefd op je ben, dan graag.” Urs lacht terug.
“Het zal niet gemakkelijk voor me zijn en als ik te ver ga tik je me maar gewoon op de vingers Schwesterherz. (zuster lief).”
“Gelukkig” concludeert Annika
“We kunnen er om lachen.” Ze praten nog uren met elkaar en Urs heeft voor het eerst het gevoel iets bereikt te hebben. Hij houdt nog steeds van haar en dat is moeilijk te zijn onderdrukken, maar hij heeft haar beloofd vriendschappelijk met elkaar om te gaan en daar houd hij zich aan. Als de zuster haar hoofd om de deur steekt en zegt dat het bedtijd is neemt Urs afscheid van haar met een kus op haar voorhoofd.
“Slaap lekker Annika.”
“Jij ook Urs tot morgen.”
Athene, Carlos arriveert ’s avonds laat aan boord. Zijn eerste gang is naar George Briggs om te zien of alles goed is gegaan in zijn afwezigheid.
“Hé Carlos, hoe is het met onze zieke collega’s?”
“Goed” zegt Carlos en vertelt in het kort dat Annika bij is gekomen en dat Urs bijna uit het ziekenhuis mag.
“Hier is alles goed gegaan. De passagiers zijn nog niet allemaal terug aan boord maar de laatste worden morgenvroeg om 6 uur terug verwacht.”
“Mooi” zegt Carlos. “Dan neem ik zelf het commando weer over. Je weet hoe graag ik het ruime sop kies.” George lacht.
“Dat weet ik maar al te goed Carlos. Het is een heerlijk vrij gevoel.”
Claudette kreeg om vijf uur een telefoontje van Seb dat ze rond zes uur terug waren en of ze dan samen iets konden eten. Claudette stond net voor een Grieks restaurant en vraagt Seb.
“Willen jullie Grieks eten?”
“Lekker” hoort ze David van de achtergrond roepen.
“Ok” zegt Claudette. “Ik loop wel even binnen om voor over een uurtje een tafel voor 4 te bespreken.” Ze geeft Seb het adres van het restaurant en glipt nog snel een boetiek in. De tijd is gevlogen ze heeft nog maar 55 minuten de tijd.
Seb, David en Gerda zijn de foto’s van die middag op gaan halen. Het zijn echt leuke foto’s geworden. David heeft de hele set voor zichzelf laten afdrukken en zelfs de negatieven van de fotograaf weten los te peuteren, uiteraard tegen betaling van een flinke som geld.
Seb en Gerda hebben ieder enkele afdrukken laten maken. David loopt met Gerda hand in hand.
“Wat ben ik blij met deze foto’s van mijn Griekse Godin. Ze zijn zo mooi geworden.”
Gerda lacht.
“Waarom moest jij de negatieven nog zo nodig hebben?” David grijnst jongensachtig.
“Nu moet je me niet uitlachen maar die heb ik nodig om een deurposter te laten maken.”
“Een deurposter? David jij gaat me toch niet vertellen dat jij mij in een laken gewikkeld voor de Acropolis op jouw deur gaat plakken?” David grijnst.
“Zeker weten en wel levensgroot.”
“Welke deur?” klinkt het. Seb grijnst en doet er nog een schepje bovenop.
“Vast zijn slaapkamer deur.” David kijkt gemaakt boos naar Seb.
“Moet jij weer alles verklappen?” Dan barst het drietal in lachen uit.
“Kom we gaan eens kijken of Claudette al heel Athene heeft leeg gekocht” zegt Seb. Zij houden een taxi aan en laten zich naar het restaurant brengen.
In het restaurant is nog geen Claudette te bekennen. De ober meldt hen dat mevrouw ietsjes verlaat is en dat er een tafel gereserveerd is voor hen. Bij de tafel staan massa’s plastic tasjes. Seb steunt.
“Claudette toch.” De ober neemt hun drank bestelling op en zegt:
“Die zijn van mevrouw, wijzend op de tasjes.”
“Daar was ik al bang voor” zucht Seb. Na ongeveer een kwartier komt Claudette binnen met nog meer tasjes.
“Goede avond. Seb help eens even wil je?” Seb moppert.
“Als ik jou ook maar even alleen laat.” Claudette kijkt hem verbaast aan.
“Die paar boodschapjes die ik gedaan heb? Ik had nog tijd te kort.”
Seb kijkt haar aan en weet dat hij niet lang boos op haar kan blijven.
“Ik heb je gemist vanmiddag en ik had jou zo graag in zo’n Grieks gewaad gezien.” Claudette lacht.
“Seb heb jij in zo’n laken rondgelopen?” Als Seb knikt schatert ze het uit. “Hemel ik heb wat gemist. Gerda hoe stond hem dat?” Gerda wenkt haar.
“Kom zelf maar kijken er zijn foto’s gemaakt.” Nieuwsgierig komt Claudette kijken.
“Gerda wat zie jij er prachtig uit, je bent net een echte godin.”
“Zie je wel” roept David. “Dat zei ik je toch.” Claudette kijkt naar de foto’s van Seb alleen, met Gerda en met David. Die laatste foto van Seb met David is prachtig. Twee geweldige mannen, waar ze allebei een zwak voor heeft. Al is de ene onbereikbaar voor haar.
“Seb mag ik er één van jou hebben?” vraagt ze liefjes.
“Ik heb er extra eentje voor je meegenomen” zegt Seb en geeft haar een foto van hem en David.
“Weet je dat zeker?” weifelt Claudette.
“Natuurlijk” zegt Seb. “Jij houdt van mij en bent fan van David. Dat scheelt één lijstje op je nachtkastje.”
“Jongens jullie zijn geweldig, bedankt.” Ze geeft Seb een dikke kus.
Dr. Santori gaat kamer 16 binnen om juffrouw Björnsson, de uitslagen van de onderzoeken te brengen.
“Goeden morgen” klinkt het als de arts binnen komt.
“Aha, mr Bühler u ook hier? Dat treft u mag wat mij betreft naar huis. Ik bedoel natuurlijk terug aan boord. Ik zie geen reden mee om u nog hier nog langer te houden.” Urs kijkt verschrikt.
“Ik kan Annika toch niet alleen hier laten.”
“Ik heb de uitslagen van de onderzoeken. Vindt u het bezwaarlijk dat mr. Bühler dit hoort?” Annika schud nee.
“Vertelt u maar dokter wat heeft u gevonden?” Onwillekeurig pakt ze Urs’ hand en luistert gespannen naar wat gaat komen.
“Alle onderzoeken die we gedaan hebben wijzen uit dat er geen ernstige tekortkomingen zijn met u wervelkolom. U heeft heel veel geluk gehad. Wel wil ik u voorstellen in therapie te gaan. U ligt alweer meerdere dagen en ik denk dat de rug toch een klap heeft gekregen. Ik zal dadelijk even een fysiotherapeut sturen om met u het herstelplan door te nemen.”
“Hoe lang moet ik nog hier blijven?” vraagt Annika.
“U zou over een paar dagen wel ontslagen kunnen worden maar de oefeningen moeten gedaan worden.” Annika knikt.
“Dat weet ik, ik ben zelf fysiotherapeute en Urs hier ook.”
“Dokter” roept Urs uit: “Ik beloof u dat ik alle oefeningen met haar doe.”
“In dat geval” zegt dr Santori. “Overleggen jullie maar met onze fysiotherapeut.”
Samen lopen ze naar kamer 17. Urs kijkt naar de deur als hij een klopje hoort. Hij voelt zich schuldig aan het ongeluk van Annika. Verder weet hij niet hoe hij verder moet. Jon heeft hem gezegd dat Annika niet dood was maar hier in het ziekenhuis ligt. Hij gelooft het niet, dan had het personeel hem dat wel kunnen vertellen.
De deur gaat open en Carlos komt binnen gevolgd door dr Santori. Urs is zo blij zijn vriend te zien.
“Carlos wat ben ik blij jou te zien.” Carlos loopt op het bed toe en slaat hem vriendschappelijk op zijn schouder.
“Hé kerel hoe gaat het met je?”
“Goed” klinkt het antwoord. “Kom je me halen?” Carlos kijkt naar de dokter maar die schudt zijn hoofd.
“Nee” zegt Carlos tegen Urs. “Ik kom je bezoeken, zullen we even praten?”
Dr. Santori wenkt dat hij ervandoor gaat.
“Ja” zegt Urs “Ik wil graag met jou praten.”
“Voel je, je goed?”
“Ja”zegt Urs “Lichamelijk mankeert mij niks hoor, ik loop alleen met schuldgevoelens rond. Door mijn schuld is Annika gevallen en gaat ze misschien wel dood. Of is ze al dood?”
“Urs, Annika is niet dood, ze ligt hiernaast maar ze is nog steeds bewusteloos. Hoe heeft dit kunnen gebeuren?” vraagt Carlos.
Urs zucht en steekt van wal.
“Ik had Annika meegenomen naar het heliplatform omdat daar nooit iemand mag komen, en ik dus zeker wist dat ik ongestoord met haar kon praten. Maar ik heb het hartstikke stom aangelegd. Ik heb haar van achteren vastgepakt, bedolven onder kussen. Ze weerde mij af en vroeg mij te stoppen. Ik heb haar geprobeerd uit te leggen wat ik voor haar voel. Ze zei dat ze voor mij alleen maar broer zus gevoelens heeft. Toe liep ze richting trap en ik liep achter haar aan en pakte haar bij haar pols. Ze draaide zich om en zei:
“Ja Urs wat wilde je zeggen?” Ik zei toen weer: ik houd van jou en ik was zo stom en probeerde haar weer te kussen. Ze wilde mij wegduwen en viel daardoor van de trap. Het is mijn schuld. Alleen maar mijn schuld.”
Carlos heeft met ingehouden adem het relaas van zijn vriend aangehoord.
“Mijn god Urs, wat een stomme actie van jou. Je kunt liefde niet dwingen. Ze is alleen maar eerlijk tegen jou geweest door dat te zeggen.”
“Ik weet het” zucht Urs. “Als ik de tijd kon terug draaien zou het zeker anders doen.” Carlos staat op en loopt naar de gang, daar vraagt hij een verpleegster of hij Urs mee mag nemen naar Annika.
“Ik vraag het de dokter even, ik ben zo bij u terug.”
Als de verpleegkundige even later binnen komt met een rolstoel, weet Carlos dat het mag.
“Bedankt zuster” roept hij de verpleegster na.
“Zo Urs kom maar eens uit dat bed.” “Ik hoef geen rolstoel” zegt Urs: “Mij mankeert niets.” “Ik denk dat jij naar die dagen in bed misschien wel een beetje wankel op de benen bent. Dus niet zeuren, duster aan en in die stoel met jou.”
“Waar gaan we dan naar toe?” wil Urs weten. Carlos zucht.
“Als je nu eens niet zo nieuwsgierig was.”
“Ok” zegt Urs: “Jij je zin.” Even later duwt Carlos de rolstoel 1 kamer verder. Zodra Urs ziet wie er in het bed ligt springt hij uit de rolstoel en strompelt op het bed af.
“Annika, Annika” roept hij: “Lieveling kun je me horen?” Carlos manoeuvreert de rolstoel weer zo dat Urs wel moet gaan zitten. Hij kijkt geëmotioneerd toe hoe Urs tegen Annika praat.
“Urs, rustig aan jongen. Kijk nu toch Annika leeft, zie je op die machine haar hartslag?” Urs knikt afwezig.
“Is ze nog steeds bewusteloos?”
“Ja helaas wel.” Urs is vertwijfelt, er moet toch iets zijn wat hij kan doen. Urs kijkt Carlos smekend aan.
“Als we nu allebei haar hand vast houden en tegen haar praten, dan komt ze misschien wel bij. Dat hoor je toch wel vaker?” Urs denkt.
“Ze moet bijkomen, ik wil met haar praten.” Carlos ziet de hoopvolle blik in de ogen van zijn vriend en knikt, ofschoon hij dat eigenlijk niet ziet zitten.
“We moeten tegen haar praat en haar hand vasthouden.” Urs is vast overtuigd dat dit helpt.
Annika is in een diep zwart gat gevallen. Onderweg probeert ze zich overal aan vast te houden maar ze krijgt nergens grip op. Heel ver weg hoort ze stemmen, motorgeluiden en een enkele stem die schreeuwt. Ze wil vragen wat er aan de hand is, maar haar stem weigert. Ze voelt paniek in zich opkomen, waar is ze? Maar belangrijker nog hoe komt ze eruit.
Het lijkt wel of ze droomt. Opeens ziet ze in de verte een licht. Ze doet haar best om naar het licht te gaan maar op één of andere manier komt ze bijna niet verder. Na lange tijd, die wel dagen lijkt te duren is ze bijna bij het licht. Ze probeert de rand vast te pakken. Waarom is alles hier zo glibberig? Koortsachtig gaat haar andere hand op zoek naar houvast. Als ze die naar een poosje gevonden heeft haalt ze diep adem. Nu moet ze zich inspannen om eruit te klimmen. Ze werkt keihard, maar het lukt niet. Ze blijft proberen. “Want als dit niet lukt val ik terug in dat zwarte gat” denkt ze.
Carlos en Urs hebben ieder een hand van Annika vast en blijven tegen haar praten. Op een gegeven moment staart Urs zijn vriend aan.
“Carlos, kijk eens. Ze knijpt kei hard in mijn hand. Annika reageert.” Carlos kijkt en ziet inderdaad dat Annika’s rechterhand gespannen staat. Op dat moment voelt hij ook haar linkerhand aanspannen.
“Urs kijk” roept Carlos. “Met deze hand, doet ze het ook.” Ze kijken elkaar even verbaast aan en Carlos grijpt met zijn vrije hand de rode knop voor de verpleging. De zuster komt binnen en vraagt wat er aan de hand is.
“Ik ga de dokter gelijk verwittigen,” roept ze opgewonden uit, nadat Carlos zijn verhaal heeft gedaan. Als dr Santori binnen komt ziet hij de patiënte in zweet badend, vechten om bij te komen.
“Heren mag ik even?” vraagt hij. Maar de heren kunnen niet weg omdat Annika hen zo stevig in hun handen knijpt.
“Ze komt bij” mompelt de dokter. Hij kijkt naar haar pupillen.
“Ze laat los” roept Urs. Carlos kijkt naar de hand die zich nu pas weer heeft ontspant. Iedereen kijkt gespannen naar Annika’s gezicht. Het duurt nog even maar dan slaat ze haar ogen open en kijkt verbaast naar de mensen om haar bed. Ze wil iets zeggen maar dat gaat niet.
“Mejuffrouw Björnsson u heeft een ongeval gehad en u bent nu in het ziekenhuis in Otranto. Kunt u zich herinneren wat er gebeurt is.” Annika schudt zachtjes van nee.
“Heren mag ik u verzoeken de kamer te verlaten, deze patiënte heeft rust nodig en er moeten nog dringend enkele onderzoeken worden gedaan.” Carlos pakt resoluut de rolstoel met Urs erin en duwt die naar buiten. Hij neemt hem mee naar de ontvangsthal van het ziekenhuis om even bij te komen met een bakje koffie. Urs is uiteraard blij dat Annika weer bij is, maar hij was het liefst bij haar gebleven. Hij roept telkens:
“Zie je wel Carlos, ik wist wel dat ze mij zou horen.” Carlos regelt twee koffie en gaat tegenover zijn vriend zitten.
“Urs we moeten praten. Hoe ga jij je nu opstellen tegenover Annika?”
“Gewoon” zegt Urs.
“Gewoon? Wat bedoel je met gewoon?”
“Carlos je denkt toch niet dat ik haar weer wil kwetsen?”
“Neen,” antwoordt Carlos “Maar ik denk wel dat je haar moet nemen zoals ze is. Jij houdt van haar maar zij niet van jou. Je kunt dus twee dingen doen. Je accepteert haar vriendschap op vriendschappelijke basis, of je gaat uit haar leven? Urs kijkt Carlos aan alsof hij zojuist het einde van de wereld heeft aangekondigd.
“Dat kan ik niet” antwoordt hij.
“Wat kun je niet” wil Carlos weten. “Vriendschappelijk met haar om gaan of uit haar leven gaan?”
“Geen van beide” antwoordt Urs.
“Je zult toch moeten Urs, als jij met Annika, als ze geen blijvend letsel overhoud, wilt blijven samenwerken, vind ik dat prima maar ik wil geen toenaderingen van jou die zij niet wil. Maar goed denk er maar eens rustig over na.” Carlos denkt wanhopig.
“Hoe kan ik ooit toenadering tot Annika zoeken, zolang Urs zich zo opstelt. Hij gunt Urs alle geluk van de wereld, maar wat Annika betreft, is hij bijna bereid Urs de oorlog te verklaren. Hij krijgt haar niet meer uit zijn gedachten.
Hoofdstuk 18
Ondertussen is MS D’amour voor anker gegaan in Piraeus, de haven van Athene. Omdat ze pas om 24.00 uur hebben aangelegd mag nog niemand van boord. Voor morgenvroeg staan excursies op het programma. Om 10 uur zijn bussen besteld om de passagiers die in groepen van 50 zijn verdeeld naar het centrum zullen brengen. Elke groep heeft één bemanningslid bij zich als aanspreekpunt. David en Gerda hebben ook besloten Athene te gaan verkennen.
“Weet je wel hoeveel geschiedenis zich hier heeft afgespeeld?” vraagt Gerda hem.
“Geen idee” lacht David. “Ik ben opgegroeid in Amerika.”
“Weet je, er ligt een vestingmuur rond Piraeus, die diende als bescherming tegen aanvallen vanaf het water? Hier voor de kust hebben zich gruwelijke oorlogsrituelen afgespeeld. Piraeus was toen een aparte plaats maar gedurende de eeuwen is Athene steeds groter geworden en zijn kleine dorpen en steden ingelijfd bij Athene. Ik hoop dat we dadelijk ook nog een stuk vestingmuur kunnen zien als we naar het centrum gaan. Hier ligt zoveel geschiedenis” zucht Gerda weer. “En dat is zo interessant.” David lacht haar toe.
“Zullen we jou dan maar in een Grieks gewaad op de Acropolis zetten? Moet ik wel eerst een fototoestel regelen. Jij zou een prachtige godin afgeven met die mooie rode haren en groene ogen van je.” Gerda lacht geheimzinnig.
“Wie weet?”
Ook Seb en Claudette hebben besloten Athene te gaan verkennen. Als ze aan dek komen zijn de eerste bussen al naar het centrum.
“Kom op Seb dadelijk missen we de bus nog. En dan loop ik al die leuke winkeltjes mis.” Seb zucht en denkt.
“Waarom willen vrouwen toch altijd winkelen. Hij zou zo graag meer over Athene willen weten. Gelukkig doet de bus eerst een rondrit door Athene.” Hij zucht en probeert er het beste van te maken.
“Ik kom er aan chérie.”
Tijdens de rondrit door Athene kijkt Seb zijn ogen uit. Wat is het mooi hier en wat een geschiedenis heeft zich hier afgespeeld. Hij neemt zich voor een reisgids over Athene te kopen. Hij heeft al zo vaak op Athene gevlogen maar nog nooit was hij zo dicht bij de cultuur als vandaag. Tegen de middag is er gelegenheid de lunch te gebruiken in een groot restaurant. Als Seb en Claudette daar binnen komen zien ze David en Gerda. Gerda wenkt dat er bij hun nog plek is om te zitten. Als ze gezellig bij elkaar zitten te eten vraagt Gerda aan Claudette:
“Wat gaan jullie doen vanmiddag?” Claudette glundert.
“Winkelen.”
“Ooh” zegt Gerda. “Ik wilde eigenlijk de Acropolis op, maar dat is een hele trip vanaf hier.” David overziet het dilemma van de dames en doet een voorstel.
“Als we nu eerst de Acropolis doen, nemen we een taxi om vervolgens een terrasje te pikken en de winkels te verkennen.” Seb lacht en kijkt vergenoegd.
“Mij lijkt de Acropolis een geweldig idee en volgens mij mocht ik na onze kegelwedstrijd van eergisteren kiezen.” Claudette kijkt mokkend naar Seb. Seb weigert echter toe te geven.
“Claudette als je niet naar de Acropolis vind ik dat prima, dan blijf je maar hier in het centrum en dan zien we je straks wel. We bellen wel als we terug zijn en dan horen we wel waar je ergens uithangt.” Neem wel je plattegrond mee raadt Seb haar aan.
“Dan ga ik wel alleen winkelen” mokt Claudette. “Ga ik lekker veel geld uit geven.” Seb doet maar of hij die laatste opmerking niet gehoord heeft.
David besteld een taxi en het drietal gaat op weg. Claudette zwaait hen na en stort zich op de vele winkels, die Athene rijk is. Bah, al die cultuur, wat naar die oude dingen kijken. Ze winkelt liever. En dat doet ze het liefste helemaal alleen.
In Otranto zijn de artsen druk bezig met vele onderzoeken om een beeld te krijgen wat Annika heeft over gehouden aan haar val. Ze herinnert zich de val nog wel maar niet wat er kort te voren is gebeurt. Ze laat de onderzoeken gelaten over zich heen komen. Wat aardig van Urs en Carlos om haar te komen op te zoeken. Alleen begrijpt ze niet waarom Urs in een rolstoel zat. Zou hij gewond zijn?
“Zo juffrouw Björnsson, dat was het voor vandaag. Ik hoop morgen de uitslagen te hebben en meer te kunnen zeggen.” Annika kijkt de arts aan.
“Mag ik niet uit bed?” De arts glimlacht.
“Denkt u dat te kunnen dan?” Annika denkt na, beweegt eens met haar tenen, haar benen en knikt.
“Ik voel me wel wat zwakjes maar ik zou het dolgraag willen proberen.” De arts vervolgt:
“U heeft in ieder geval geen dwarslaesie, dat is zeker maar ik wil de laatste onderzoeken toch nog even afwachten. Laten we afspreken dat we daar morgenvroeg op terug komen. Goed?”
“Goed dokter.” Als de arts weg gaat vraagt Annika nog:
“Zijn mijn collega’s nog hier?”
“Dhr Bühler wel, maar kapitein Marin is terug naar het schip.”
“Zou u dhr Bühler willen vragen mij een beetje gezelschap te houden?”
“Natuurlijk” lacht de arts. “Ik zal de verpleegster vragen het hem door te geven.”
In Athene zijn Gerda, David en Seb gearriveerd bij de Acropolis. Ze besluiten een gids te nemen om ook een stukje geschiedenis te vernemen. Onvoorstelbaar dat deze kolossen steen door mensenhand op elkaar zijn gezet. David is onder de indruk.
“Mooi hé Seb?” Seb zucht.
“Ja supermooi. Het is jammer dat Claudette niet openstaat voor cultuur. Ik had dit niet willen missen.” Gerda geniet met volle teugen. De geschiedenisfreak in haar komt helemaal boven. En dan het uitzicht dat je van hieruit hebt. Je kunt bijna kijken tot Piraeus.
Als ze naar beneden willen gaan zien ze een fotostand. Er staat een fotograaf die hen graag wil fotograferen. David roept Gerda en zegt:
“Ik heb nog een foto tegoed van mijn godin.” Gerda komt een beetje naar voren en is gelijk enthousiast.
“Wat leuk we kunnen in Griekse klederdracht op de foto. Kom mee jongens.” Seb kijkt ongemakkelijk.
“Gaan jullie twee maar.”
“Geen denken aan” roept Gerda: “Ik wil met twee mooie Griekse mannen op de foto.” De mannen hebben dikke pret als ze hun Griekse gewaden aan het trekken zijn. Gerda bekijkt zich zelf in de spiegel en is verbaast hoe goed een laken haar wel niet staat. De vrouw die helpt bij het aankleden van de gewaden, gebaart haar dat zij haar haren wil opsteken. Gerda laat de vrouw haar gang gaan. Als ze weer in de spiegel kijkt, kan ze haar ogen niet geloven. Haar rode haren zijn gedeeltelijk opgestoken en de rest rolt er als een paardenstaart onderuit. Prachtig. De jongens zijn al bij de fotograaf om een leuke plek uit te zoeken. Als de heren Gerda zien, kijken ze haar vol ongeloof aan. Daar komt waarachtig een Griekse godin. Seb geeft David een por in zijn zij.
“Sufferd zeg wat.” David slikt en staart naar Gerda. “Wow, hoe zij daar loopt, dat gewaad en dan dat kapsel.” De wind speelt met haar gewaad en haar haren. David blijft staren. Seb geeft hem nog een por.
“Hé, man doe je mond open.” David schraapt zijn keel.
“Honey dit staat jou fantastisch.” Hij kust galant haar hand. De fotograaf wordt een beetje ongeduldig.
“Kom mensen we beginnen.” Er worden verschillende foto’s genomen. Van hen ieder apart, van hen samen, van David en Gerda, van Seb en Gerda en tenslotte van David en Seb samen.
Over een halfuurtje zijn de foto’s klaar. Daarom besluiten ze nog even iets te gaan drinken.
David kijkt lachend naar Gerda.
“Ik ben toch blij dat ik een foto van mijn godin ga krijgen.” Gerda lacht.
“Misschien zijn die foto’s wel mislukt.”
“Daar geloof ik niks van” zegt David. “En denk erom ik wil ze allemaal.” Seb is een beetje in zichzelf gekeerd, wat had hij graag Claudette hier gehad, zij had er vast fantastisch uitgezien in zo’n gewaad.
Hoofdstuk 19
Urs is op weg naar Annika. Hij is aan het denken wat hij haar moet zeggen. In gedachten klopt hij op haar deur en gaan naar binnen.
“Hoi” zegt hij verlegen. “Hoe is het met je?”
“Volgens mij wel goed. Maar ga zitten Urs, ik ben blij dat je er bent. Allemaal die lieve verpleegsters hier zijn geweldig maar ik spreek geen woord Italiaans.” Urs lacht.
“Ik ook maar een klein beetje.”
“Hoe komt het, dat jij een beetje Italiaans kunt” vraagt Annika belangstellend.
“Ik kom uit Zwitserland, zoals je weet, uit het kanton Luzern en daar wordt een mengsel van Duits, Frans en Italiaans gesproken. Annika, ik ben blij dat je weer bij bent gekomen, ik voel me heel schuldig aan jouw ongeluk” begint Urs. Annika kijkt hem aan.
“Hoezo, schuldig aan mijn ongeluk. Was jij erbij?” Urs vertelt eerlijk het hele verhaal. Annika denkt koortsachtig na, waarom kan zij zich niet herinneren wat er gebeurt is. Ze kijkt naar Urs die haar hoopvol aankijkt.
“Sorry Urs ik kan het me niet herinneren. Maar het zou zo kunnen zijn gegaan. Ik had me in ieder geval voorgenomen om jou te zeggen dat ik niet verliefd op je ben.” Urs knikt bedeest.
“Kunnen we wel vrienden zijn? Ik mag je echt graag en ik wil heel graag met jou verder aan boord werken.” Annika lacht als ze zijn hoopvolle blik ziet.
“Natuurlijk Brüderherz (broeder lief), als jij dat op kunt brengen mij dagelijks te zien zonder dat ik verliefd op je ben, dan graag.” Urs lacht terug.
“Het zal niet gemakkelijk voor me zijn en als ik te ver ga tik je me maar gewoon op de vingers Schwesterherz. (zuster lief).”
“Gelukkig” concludeert Annika
“We kunnen er om lachen.” Ze praten nog uren met elkaar en Urs heeft voor het eerst het gevoel iets bereikt te hebben. Hij houdt nog steeds van haar en dat is moeilijk te zijn onderdrukken, maar hij heeft haar beloofd vriendschappelijk met elkaar om te gaan en daar houd hij zich aan. Als de zuster haar hoofd om de deur steekt en zegt dat het bedtijd is neemt Urs afscheid van haar met een kus op haar voorhoofd.
“Slaap lekker Annika.”
“Jij ook Urs tot morgen.”
Athene, Carlos arriveert ’s avonds laat aan boord. Zijn eerste gang is naar George Briggs om te zien of alles goed is gegaan in zijn afwezigheid.
“Hé Carlos, hoe is het met onze zieke collega’s?”
“Goed” zegt Carlos en vertelt in het kort dat Annika bij is gekomen en dat Urs bijna uit het ziekenhuis mag.
“Hier is alles goed gegaan. De passagiers zijn nog niet allemaal terug aan boord maar de laatste worden morgenvroeg om 6 uur terug verwacht.”
“Mooi” zegt Carlos. “Dan neem ik zelf het commando weer over. Je weet hoe graag ik het ruime sop kies.” George lacht.
“Dat weet ik maar al te goed Carlos. Het is een heerlijk vrij gevoel.”
Claudette kreeg om vijf uur een telefoontje van Seb dat ze rond zes uur terug waren en of ze dan samen iets konden eten. Claudette stond net voor een Grieks restaurant en vraagt Seb.
“Willen jullie Grieks eten?”
“Lekker” hoort ze David van de achtergrond roepen.
“Ok” zegt Claudette. “Ik loop wel even binnen om voor over een uurtje een tafel voor 4 te bespreken.” Ze geeft Seb het adres van het restaurant en glipt nog snel een boetiek in. De tijd is gevlogen ze heeft nog maar 55 minuten de tijd.
Seb, David en Gerda zijn de foto’s van die middag op gaan halen. Het zijn echt leuke foto’s geworden. David heeft de hele set voor zichzelf laten afdrukken en zelfs de negatieven van de fotograaf weten los te peuteren, uiteraard tegen betaling van een flinke som geld.
Seb en Gerda hebben ieder enkele afdrukken laten maken. David loopt met Gerda hand in hand.
“Wat ben ik blij met deze foto’s van mijn Griekse Godin. Ze zijn zo mooi geworden.”
Gerda lacht.
“Waarom moest jij de negatieven nog zo nodig hebben?” David grijnst jongensachtig.
“Nu moet je me niet uitlachen maar die heb ik nodig om een deurposter te laten maken.”
“Een deurposter? David jij gaat me toch niet vertellen dat jij mij in een laken gewikkeld voor de Acropolis op jouw deur gaat plakken?” David grijnst.
“Zeker weten en wel levensgroot.”
“Welke deur?” klinkt het. Seb grijnst en doet er nog een schepje bovenop.
“Vast zijn slaapkamer deur.” David kijkt gemaakt boos naar Seb.
“Moet jij weer alles verklappen?” Dan barst het drietal in lachen uit.
“Kom we gaan eens kijken of Claudette al heel Athene heeft leeg gekocht” zegt Seb. Zij houden een taxi aan en laten zich naar het restaurant brengen.
In het restaurant is nog geen Claudette te bekennen. De ober meldt hen dat mevrouw ietsjes verlaat is en dat er een tafel gereserveerd is voor hen. Bij de tafel staan massa’s plastic tasjes. Seb steunt.
“Claudette toch.” De ober neemt hun drank bestelling op en zegt:
“Die zijn van mevrouw, wijzend op de tasjes.”
“Daar was ik al bang voor” zucht Seb. Na ongeveer een kwartier komt Claudette binnen met nog meer tasjes.
“Goede avond. Seb help eens even wil je?” Seb moppert.
“Als ik jou ook maar even alleen laat.” Claudette kijkt hem verbaast aan.
“Die paar boodschapjes die ik gedaan heb? Ik had nog tijd te kort.”
Seb kijkt haar aan en weet dat hij niet lang boos op haar kan blijven.
“Ik heb je gemist vanmiddag en ik had jou zo graag in zo’n Grieks gewaad gezien.” Claudette lacht.
“Seb heb jij in zo’n laken rondgelopen?” Als Seb knikt schatert ze het uit. “Hemel ik heb wat gemist. Gerda hoe stond hem dat?” Gerda wenkt haar.
“Kom zelf maar kijken er zijn foto’s gemaakt.” Nieuwsgierig komt Claudette kijken.
“Gerda wat zie jij er prachtig uit, je bent net een echte godin.”
“Zie je wel” roept David. “Dat zei ik je toch.” Claudette kijkt naar de foto’s van Seb alleen, met Gerda en met David. Die laatste foto van Seb met David is prachtig. Twee geweldige mannen, waar ze allebei een zwak voor heeft. Al is de ene onbereikbaar voor haar.
“Seb mag ik er één van jou hebben?” vraagt ze liefjes.
“Ik heb er extra eentje voor je meegenomen” zegt Seb en geeft haar een foto van hem en David.
“Weet je dat zeker?” weifelt Claudette.
“Natuurlijk” zegt Seb. “Jij houdt van mij en bent fan van David. Dat scheelt één lijstje op je nachtkastje.”
“Jongens jullie zijn geweldig, bedankt.” Ze geeft Seb een dikke kus.
Dr. Santori gaat kamer 16 binnen om juffrouw Björnsson, de uitslagen van de onderzoeken te brengen.
“Goeden morgen” klinkt het als de arts binnen komt.
“Aha, mr Bühler u ook hier? Dat treft u mag wat mij betreft naar huis. Ik bedoel natuurlijk terug aan boord. Ik zie geen reden mee om u nog hier nog langer te houden.” Urs kijkt verschrikt.
“Ik kan Annika toch niet alleen hier laten.”
“Ik heb de uitslagen van de onderzoeken. Vindt u het bezwaarlijk dat mr. Bühler dit hoort?” Annika schud nee.
“Vertelt u maar dokter wat heeft u gevonden?” Onwillekeurig pakt ze Urs’ hand en luistert gespannen naar wat gaat komen.
“Alle onderzoeken die we gedaan hebben wijzen uit dat er geen ernstige tekortkomingen zijn met u wervelkolom. U heeft heel veel geluk gehad. Wel wil ik u voorstellen in therapie te gaan. U ligt alweer meerdere dagen en ik denk dat de rug toch een klap heeft gekregen. Ik zal dadelijk even een fysiotherapeut sturen om met u het herstelplan door te nemen.”
“Hoe lang moet ik nog hier blijven?” vraagt Annika.
“U zou over een paar dagen wel ontslagen kunnen worden maar de oefeningen moeten gedaan worden.” Annika knikt.
“Dat weet ik, ik ben zelf fysiotherapeute en Urs hier ook.”
“Dokter” roept Urs uit: “Ik beloof u dat ik alle oefeningen met haar doe.”
“In dat geval” zegt dr Santori. “Overleggen jullie maar met onze fysiotherapeut.”
Hoofdstuk 20
Aan boord van MS D’amour heerst een drukste van jewelste. De laatste gasten zijn te laat uit Athene terug. Carlos loopt op en neer over dek te ijsberen. Hij haat het om van zijn tijdschema af te wijken. Dan ziet hij de taxi me de laatste passagiers komen. Twee stellen stappen uit, beladen met pakjes en tassen.
“George? Tot hoe lang zijn de winkels in Athene open?”
“Volgens mij tot 20.00 uur” meent George. David, Gerda, Claudette en Seb komen aan boord. “Goeden morgen kapitein” roept David joviaal . Carlos kijkt het viertal strak aan en gaat vervolgens verder met orders voor de bemanning.
“Licht het anker. Trossen los. Koers zuidzuidwest.”
“Aye kapitein” klinkt het meermaals vanuit de bemanning.
Het te laat gekomen viertal haast zich naar hun hutten.
“Volgens mij is de kapitein boos op ons” lacht Claudette.
“We zijn ook hartstikke laat” zegt Seb. “Je weet ik houd er niet van om te laat te komen.” “Wat een nacht mensen” zegt David. “Kom Gerda ik breng je naar je hut, want volgens mij hebben we slaapgebrek.” Gerda kijkt David moe aan.
“Graag. Ik heb geen voeten meer over. Ik geloof dat ik met alle mannen van Athene gedanst heb in die disco.”
“Dat kan niet” lacht Claudette “want de helft heeft met mij gedanst.” David en Seb hebben zich een beetje uit de buurt van de dansvloer gehouden. Er moest toch iemand op de aankopen van Claudette letten. Maar de dames werden telkens ten dans gevraagd. De disco sloot om 8 uur ’s morgen. Ze waren de tijd helemaal vergeten. Het is dus hun schuld dat het schip met twee en een half uur vertraging vertrokken is.
Otranto: De fysiotherapeut heeft samen met Annika en Urs een oefen programma op gesteld. Het is een zwaar programma maar Annika weet dat ze op Urs mag vertrouwen. Urs staat haar bij in deze moeilijke periode en dat waardeert ze zeer. Nu ze weet wat hij voor haar voelt, weet ze dat het voor hem zeker niet gemakkelijk zal zijn.
“Zo we kunnen beginnen” zegt de fysiotherapeut. “Urs we moeten eerst proberen Annika te laten zitten en dan langzaam aan uit bed, om te kijken of ze op haar benen kan staan.” Elk van de mannen nemen Annika bij haar elleboog en plaatsen een hand in haar rug. Voorzichtig komt ze in zitstand.
“Puh” het duizelt haar een beetje.
“Doet dat zeer?” vraagt de fysiotherapeut.
“Nee” zegt Annika. “Alleen een raar gevoel.”
“Nu een voor een de benen opzij. Zo nu sla je één arm om mijn hals en de andere om die van je collega.” Ze voelt twee sterke armen om haar rug en slaat haar armen om de twee mannen. Voorzichtig wordt ze opgetild en op haar voeten gezet. Het lijkt wel of ze geen kracht in haar benen heeft.
“Probeer nu langzaam gewicht op je benen over te brengen hoort ze naast zich.” Ze doet wat men haar vraagt en nu voelen haar benen alsof er gewichten in haar voeten zitten. Maar ze staat. Ze wil haar armen van de heren halen, maar komt er al gauw achter dat dit niet verstandig is. Urs reageert snel en houd haar met twee armen vast.
“Meisje toch, niet zo snel.”
“Sorry” zegt ze. “Ik zou zo graag willen weg rennen hier en dat kan niet.”
“U benen moeten nog aansterken” vertelt de fysiotherapeut. “U zult zien morgen gaat het een stuk beter. We bekijken het morgen even en als het dan redelijk gaat durf ik u best met uw privé masseur terug aan boord te sturen.”
“Dat zou heerlijk zijn” zegt Annika. De fysiotherapeut neemt afscheid.
“Niet vergeten alle oefeningen van ons plan blijven doen.” Annika knikt dankbaar.
“Ik denk dat Urs me hier geen andere keus laat.”Urs knikt bevestigend.
Aan boord van het schip krijgt Carlos telefoon van Urs.
“Hé Urs hoe is het met je kerel?”
“Goed” meldt hij.
“En met Annika?”
“Ook goed” lacht Urs.
“Dat klinkt opgewekt” denkt Carlos.
“Betekent dat Annika geen blijvend letsel heeft overgehouden aan haar val?”
“Neen en wat nog beter is, ik ben haar privé masseur. Ze heeft een planning van oefeningen die ze voorlopig moet blijven doen. En omdat ik me aangeboden heb dit met haar te doen, mag ze morgen naar huis.”
“Dat is goed nieuws” roept Carlos. “Breng jij haar dan naar Zweden?” Zijn maag draait om bij het idee Annika voorlopig niet meer te zien. Urs lacht.
“Ik hoopte eigenlijk dat we terug aan boord mochten, als het schip in Alexandrië voor anker ligt.” Carlos zit in één klap rechtop in zijn en stoel.
“Dat is geen probleem, maar wil Annika dit wel? Ik bedoel jou als privé masseur elk dag in haar buurt. Kan zij of misschien nog belangrijker kun jij dat aan?”
“Carlos maak je geen zorgen ik heb er voor gekozen om vriendschappelijk met haar om te gaan. Het is natuurlijk heerlijk om haar dagelijks in mijn buurt te hebben. Dat maakt het voor mij gemakkelijker om over mijn verliefdheid heen te komen.”
“Goddank, de wonderen zijn de wereld nog niet uit” denkt Carlos
“In dat geval zie ik jullie overmorgen in Alexandrië. Heb jij alle apparaten voor Annika’s oefeningen aan boord of moeten we nog maatregelen treffen.”
“Nee” antwoordt Urs. “We hebben alles aan boord.”
“We lopen omstreeks 10 uur ’s morgens de haven van Alexandrië en binnen en vertrekken en dag later om 6.00 uur.”
“Hé Carlos hebben jullie vertraging opgelopen in Athene?”
“Hoezo?” vraagt Carlos een beetje onnozel. “Volgens mijn planning lopen jullie rond 5.30 uur in Alexandrië binnen.” Carlos moppert.
“Er waren twee stellen die de tijd vergeten hadden in Athene.” Urs zucht.
“Tja Carlos dat lukt bijna elke reis wel iemand hé. Carlos tot overmorgen.”
“Tot dan Urs.” Carlos legt met een glimlach de hoorn neer.
“Annika, komt terug”denkt hij vergenoegd.
Morgenavond is de talenten wedstrijd in de discotheek van het schip. Seb en David hebben flink geoefend. Ze willen best een prijs winnen.
“Kom Seb we moeten nog wat swingende pasjes instuderen voor morgen.”
“Ok” zegt Seb. “Jouw hut of die van mij?”
“Die van mij natuurlijk? zegt David “De meiden hoeven nog niet te zien wat we gaan doen.” De dames kijken op.
“Hint begrepen, mannen wij gaan naar de kapper en de schoonheidsalon. Of hadden jullie mee gewild?”
“Gatsie” reageert Seb. “Natuurlijk niet. Gaan jullie maar lekker tutten. Doei, tot later.”
Lachend gaan David en Seb naar Davids hut. Al gauw zijn de mannen druk doende. Ze hebben lol voor tien.
“David je kunt echt fantastisch zingen hoor” zegt Seb.
“Dank je” zegt David “Maar jouw stem mag er ook zijn hoor.”
“Maar ik kom niet zo hoog als jij” zegt Seb een beetje timide. David lacht.
“We kunnen toch moeilijk allebei zo hoog zingen, dan zijn we net een stel meiden. Nee de balans tussen ons stemmen is precies goed” zegt David.
“Ok” zegt Seb “Het is jou vak. Voor mij is het just fun.”
’s Avonds in de disco is het een drukste van jewelste. Er zijn veel aanmeldingen van mensen die iets willen doen. De organisatie heeft daarom besloten om de wedstrijd te splitsen in een zang en acteergedeelte. Het zanggedeelte mag in de disco optreden en het acteer en cabaret gedeelte in het restaurant. De oudere gasten kiezen meestal voor het cabaret. De jeugdige daar in tegen zijn de disco te vinden. Carlos heeft besloten aan beide groepen een prijs uit te reiken. David en Seb moeten ergens in het midden van de avond optreden. Seb is al knap zenuwachtig. David praat hem moed in.
“Kom op we kunnen dit.” Het is uiteindelijk tien over tien als de beiden worden aangekondigd door de DJ. Ze kijken elkaar de laatste keer aan en dan steken beide hun duim omhoog ten teken dat ze er klaar voor zijn. De muziek van disco inferno van de Tramps schalt uit de boxen. Na de intro begint Seb te zingen. Alle zenuwen zijn weg. Hij kijkt verbaast in de menigte iedereen danst en zingt mee. Voor hij het weet staat David naast hem te zingen.
“Wow, dat is pas kicken.” De mannen zingen en dansen of hun leven er vanaf hangt. Na afloop krijgen ze een daverend applaus.
“Zo,” zegt David “Wij hebben alles gedaan zoal we het moesten doen. We kunnen alleen maar afwachten op de jury uitslag. Kom op we gaan de meiden zoeken.”
“Hé jongens, jullie waren super goed” roepen Claudette en Gerda. “Helemaal geweldig.”
Hoofdstuk 21
David en Seb hebben er duidelijke plezier in gehad.
“Kom meiden dansen, we zijn helemaal in de mood.” Claudette lacht.
“Zo uitbundig is Seb normaal gesproken niet.” Als ze op de vloer aan het dansen zijn ziet Claudette opeens de kapitein langs komen. Ze zucht.
“Wat een knappe man is hij toch.” Ze pakt hem aan de hand en vraagt: “Kom je ook mee dansen?”
“Nou eigenlijk niet” zegt Carlos “Ik heb dienst.”
“Och kom toch pruilt” Claudette hem meetrekkend.
“Ik kwam eigenlijk alleen kijken hoe het hier ging.”
“Goed, en als jij blijft, om met mij te dansen, wordt het alleen maar beter” meent Claudette haar armen om zijn nek slaand. Hij duwt Claudette met zachte drang een stukje van zich af en dirigeert haar richting Seb. Hij knipoogt naar Seb en zegt: “Onderweg gevonden, ik kom haar even terug brengen.”
“Bedankt” roept Seb over de harde muziek heen. Carlos zwaait ten teken dat hij weg is.
Buiten de disco schudt hij zijn hoofd. Er zijn toch altijd vrouwen die achter hem aan lopen. Die Claudette is wel erg vrijpostig. Daar heeft Seb zijn handen vol aan, dat is zeker. Maar gelukkig heeft hij haar weer veilig terug gebracht bij haar vriend. Hij heeft een gouden regel, geen relatie of affaire beginnen met de gasten. Ook al is hij af en toe een beetje bang een vrouw te ontmoeten die hem deze regel zal laten breken. Hij gaat ook nog even kijken bij de cabaret wedstrijd. Het is gewoon leuk om te zien hoe creatief mensen kunnen zijn. Hij staat elke cruise weer verbaasd welke verborgen talenten aan boord van zijn schip zijn. Hij moet straks nog terug voor de prijs uitreiking. Bij de cabaretwedstrijd is de jury zich aan het beraden. Als de jury eruit is mag Carlos de winnaar bekend maken en de prijs overhandigen. Dan is het zo ver, Hij kijkt op het blaadje dat men hem in de hand heeft geduwd.
“Er waren weer heel veel goede, leuke en geinige deelnemers” zo begint Carlos. “Maar helaas er kan maar een de beste zijn. En de winnaar is…….Juanita met een ludiek optreden van reisleidster.” Iedereen applaudisseert. Juanita komt naar voor en wordt door Carlos gefeliciteerd. Beleefd geeft hij haar een hand en een kus op elke wang. De prijs een excursie in Cairo voor twee personen worden eveneens overhandigd. Carlos wens haar veel plezier. “Mensen blijf jullie nog lekker zitten en geniet van een drankje.”
Vervolgens gaat hij weer richting discotheek om te kijken of daar de winnaar al bekent is. Het is hartstikke druk en Carlos moet zich een weg door de menigte banen. Als hij bij de DJ is aangekomen, ziet hij dat de jury de envelop met de winnaar dicht plakt.
“Zijn jullie zover?” vraagt Carlos. Eén van de juryleden knikt en overhandigt hem de envelop.
Carlos krijgt de microfoon van de DJ en steek van wal.
“Ook hier was veel talent te zien en te horen. De sfeer zit er goed in en ik ben blij dat iedereen zo genoten heeft. Ik wil vanaf deze plaats alle deelnemers bedanken. Maar zoals jullie weten kan er maar één de winnaar zijn.” Hij maakt de envelop open en kijkt. Vervolgens loopt hij naar de DJ en vraagt de muziek van de winnaar bij de hand te houden.
“De winnaar van vanavond zijn 2 jonge mannen, die speciaal voor deze gelegenheid een act hebben ingestudeerd. Ik wil de DJ vragen het winnende nummer op de draaitafel te leggen en de winnaars verzoeken om naar voren te komen, om het winnende lied nogmaals te zingen. Hiervoor liggen twee microfoons. DJ music please.” Dan schalt disco inferno van de Tramps door de zaal. David trekt Seb mee.
“Hé Frenchy jij moet beginnen.” Seb kijkt verbaast
“Wow, zijn wij de winnaars?” Snel pakt hij de microfoon en begint te zingen. Iedereen swingt mee. Zelfs Carlos moet er aan geloven.
“Verdorie” denkt hij “ alweer die Claudette die aan mij hangt.” Claudette ziet haar kans en houdt Carlos stevig vast. Als het lied ten einde is heeft hij moeite om tussen de dames uit te komen.
“Dames alsjeblieft ik moet nog een prijs uitreiken”. Hij overhandigt Seb en David ieder twee kaartjes voor de excursie in Cairo.
“Mensen amuseren jullie je nog. De disco is nog open tot vier uur vannacht. Veel plezier.”
Seb en David zijn door het dolle heen.
“Ik wist het wel” roept David. Seb lacht. Hij had dit niet gedacht en het is heerlijk om te winnen. Hij bedankt David.
“Zonder jouw was dit nooit gelukt.”
“Jij ook bedankt kerel alleen was ik er nooit aan begonnen.” Joelend gaan ze de dans vloer op. “Burn baby burn, discoinferno, burn baby burn.” Gerda roept tegen Claudette.
“Dit wordt een lange nacht.” Claudette knikt.
“Dat geloof ik ook.” Ze ziet Carlos nog net de disco uit glippen.
De volgende morgen rond tien uur meert de MS D’amour af in Alexandrië in Egypte. Carlos staat zoals altijd aandek om orders te geven aan de crew. Zijn crew noemt het liefkozend rond commanderen, maar dat mag the boss natuurlijk niet horen. Iedereen let goed op om het schip veilig af te meren aan de kade van pier18.
“Drie bakboord tros laten vieren” roept Carlos. Danny kijkt verschrikt op. Hij wil geen fouten maken en laat snel de tros vieren.
“En nu langzaam in positie brengen. Oké mannen vast maken.” Met een kleine schok komt het schip tegen de kade te liggen. De bussen voor de excursiegangers staan al klaar. David, Gerda, Seb en Claudette hebben een ietsie pietse te weinig slaap gehad. Maar als je ’s avonds tot laat kunt feesten, moet je ook je prijs kunnen consumeren. Als iedereen van boord is gaat Carlos aan dek zitten om even van de zon te genieten. Rust heerlijk.
Dan hoort hij een auto toeteren. Hij kijkt naar de kade waar het geluid van afkomt. Een taxi stopt voor de loopplank. Daar stapt Urs uit, hij zwaait naar Carlos en wenkt hem te komen helpen. Carlos haast zich de loopplank af om Urs te begroeten.
“Ursje je ziet er goed uit” zegt hij plagend. “Dat ziekenhuis heeft je goed gedaan.”
“Carlos kun je even helpen met Annika, ze kan nog niet zo’n eind lopen. Maar ze wil niet in de rolstoel.” Carlos trekt zijn wenkbrauw op.
“Nee?” Hij bukt zich en kijkt in de taxi. “Dus jij wilt niet in een rolstoel?” Annika schudt haar hoofd. “En tot aan dek is het bergop en vrij stijl. Mmhh wat doen we daarmee?” denkt Carlos hardop.
“Urs betaal jij de taxi maar dan regel ik het vervoer van deze dame.”
“Oké” zegt Urs “Maar hoe ga je dat dan doen?”
“Kijkt maar” zegt Carlos. Hij opent het achterportier en zegt tegen Annika. “Leg jij deze arm eens om mijn nek?” Annika gehoorzaamt. Ondertussen neemt Carlos haar in zijn armen en tilt haar uit de taxi. Annika voelt zich opgelaten. Carlos loopt over loopplank aan boord en zet haar pas neer voor haar hut.
“Zo jongedame ik stel voor dat je eerst wat gaat rusten, je hebt een vermoeiende reis achter de rug.” Hij kijkt Annika in haar ogen.
“Welkom terug meid, ik heb je gemist. Annika lacht.
“Kapitein?”
“Ja” zegt Carlos.
“Bedankt voor alles.”
“Graag gedaan, maar noem me alsjeblieft geen kapitein, noem me Carlos” zegt Carlos en vertrekt weer.
Annika is dood moe. De vlucht en de reis hebben veel van haar gevergd. Ze gaat met haar kleren aan op bed liggen en valt vrijwel meteen in een diepe slaap.
Hoofdstuk 22
De twee verliefde stellen hebben een super dag in Egypte. Als eerste zijn ze de piramides gaan bezoeken. Gerda is gelijk weer in haar element. Geschiedenis, daar kun je haar voor wakker maken, als het zijn, moet midden in de nacht. Onvoorstelbaar dat deze piramides met mensen hand zijn gemaakt. En dan de mensen die leven mee begraven werden om hun farao te dienen en te begeleiden naar het hiernamaals. David kijkt lachend naar Gerda en slaat een arm om haar heen.
“Ik hoef niet te vragen of je geniet, dat zie ik zo wel.” Claudette daar in tegen loopt verveeld achter Seb aan.
“Bah dit is niks voor haar.” Zij was het liefste Cairo ingegaan om te winkelen. Seb schijnt het ook machtig interessant te vinden. Ze zucht.
“Nog een paar uurtjes dan gaan ze naar de hoofdstad, misschien dat er dan toch nog een shopgelegenheid komt.”
Aansluitend brengt de bus hen naar de rand van de woestijn. Hier is gelegenheid om een tochtje op een kameel te maken. David is als één van de eerste uit de bus.
“Yes, dat had hij gehoopt, met zijn tweeën op een kameel.” Hij draait zich om en roept Gerda. “Ja David wat is er?” vraagt Gerda.
“Wil jij met mij samen op een kameel” grijnst David. Gerda kijkt naar de kamelen en vervolgens weer naar David.
“Volgens mij ga ik het heel warm krijgen als ik zo dicht tegen jou aan moet zitten.” David grijnst weer.
“Mij hoor je niet klagen.” Ze slaat haar armen om hem heen.
“Graag, maar alleen als jij met stevig vast houdt. Ik heb een beetje hoogtevrees.” Verliefd kust hij haar. Seb wil ook graag een kameeltochtje met Claudette maken, maar hij denkt dat zij bezwaar heeft. Hij kijkt toe hoe Gerda en David op een kameel worden geholpen. Ze zitten samen tussen de bulten van de kameel. Hij pakt Claudettes hand en kijkt haar vragend aan.
“Zullen we ook chérie?” Claudette kijkt twijfelend naar de kamelen.
“Gatsie, dat meen je niet.”
“Kom op” zegt Seb. “Waar is je gevoel voor humor? Dit kun je nu doen. Als je het nu niet doet, wie weet wanneer er weer een kans is?” Claudette denkt even na.
“Daar heeft Seb wel gelijk in maar aan de andere kant die beesten zien er vies uit, en misschien stinken ze ook nog wel.” Ze kijkt naar Seb, die haar verwachtingsvol aankijkt.
“Oké om hem een plezier te doen.” Ze port Seb in zijn zij.
“Kom snel voor ik me bedenk.” Seb gaat gelijk tot actie over en tilt haar op om haar naar de kamelen te dragen.
“Die kans krijg je niet”grijnst hij en plaatst haar tussen de bulten van de kameel in. Vervolgens schuift hij achter haar. Zijn armen om haar middel slaand kust hij haar in haar nek.
“Dank je chérie, fijn dat je met me mee gaat.” Als de kameel overeind komt en begint te lopen wordt Claudette even beroerd.
“Kan dat stomme beest eens niet zoveel wiebelen” vraagt ze zich af. Ze kijkt achterom en ziet dat Seb geniet.
David en Gerda genieten van de tocht. Wat een moorduitvlucht om Gerda zo dicht bij zich te hebben. Hij wordt er aardig opgewonden van. Zijn armen liggen om haar middel en hij kust haar voortdurend in haar nek en hals. Stoutmoedig laat hij zijn handen onder haar blouse glijden. Gerda leunt tegen hem aan en zucht.
“Lieveling ik geloof niet dat dit de juiste plaats is.” David grijnst.
“Misschien niet, maar wel spannend.”
“Ja dat wel, maar dadelijk moeten we wel van de kameel af”. Gerda zucht nadenkend.
“Waarom wordt ik nu ook verliefd op een beroemde man? Na de vakantie is hij mij weer snel vergeten.” Althans dat denkt ze.
Aan boord wordt Annika wakker van een klopje op de deur. Ze gaat rechtop zitten en ziet dat ze haar kleren nog aan heeft.
“Binnen” roept ze. Urs steekt zijn hoofd om de deur.
“Tijd voor je oefeningen Annika.”
“Och nee hé” gaapt Annika. “Daar heb ik nu geen zin in.” Urs komt binnen en spreekt haar streng toe.
“Je weet hoe belangrijk die oefeningen zijn voor je herstel. Dus nu geen gemaar ik neem je mee naar de massageruimte. Rolstoel of te voet?” Ze zucht.
“Ik probeer te voet tot daar te komen.”
“Zo mag ik het horen.” Hij slaat een arm ter ondersteuning om haar heen. In de massagekamer aangekomen beginnen ze eerst met allerlei been en armoefeningen om de rug te laten aansterken. Als ze na een klein uurtje klaar zijn kijkt Urs haar onderzoekend aan.
“Annika?”
“Ja” zucht ze.
“Waar heb je pijn?” Ze schudt haar hoofd.
“Ja, wel, ik zie het aan je gezicht.” Hij tilt haar voorzichtig op de massagetafel en begint haar kleren uit te trekken.
“Help eens een beetje mee?” vraagt Urs. “Dan masseer ik je even. Je gaat hier niet met pijn de deur uit.” Annika weet dat hij gelijk heeft en stribbelt dan ook niet meer tegen. Urs weet precies waar de pijn zit en dat verbaast Annika niks. Een goede masseur voelt welke spieren gespannen zijn. En Urs is een goede masseur. Genietend laat ze zich de behandeling welgevallen. Langzaam aan neemt haar rugpijn af.
“Zo” zegt Urs “Nu ben je klaar”. Hij kijkt naar Annika en lacht. “Is ze toch warempel hier in slaap gevallen.” Hij kust haar voorhoofd en fluistert in haar oor:
“Het is fijn als je hier lekker ligt te slapen maar Eros heeft dadelijk deze massagetafel nodig, geloof ik.” Annika schrikt wakker.
“Sorry ik geloof dat ik even weggleed.”
“Maakt niet uit hoor. Kom ik help je recht op. Kleed je maar aan dan breng ik je zo weer even naar je hut.” Annika pruilt.
“Moet ik nu de hele dag in mijn hut blijven? Daar heb ik geen zin in. Mag ik niet bij het zwembad liggen?”
“Natuurlijk mag dat, dan breng ik jou daar wel naar toe. En je hebt geluk de meeste gasten zijn op excursie. Het zal er niet te druk voor je zijn.”
Nadat Urs Annika bij het zwembad heeft gebracht gaat hij op zoek naar Carlos. Hij heeft dringend de behoefte om te praten. Hij weet dat Carlos hem altijd wil aanhoren. Hij klopt op de deur van de stuurhut.
“Binnen” klinkt het. Carlos staat met George te praten.
“Sorry ik geloof dat ik stoor” zegt Urs. Carlos kijkt hem vragend aan.
“Had jij mij nodig Urs?”
“Nee uch ja als je straks even tijd voor me hebt?” Carlos lacht zijn vriend toe.
“Weet je wat? Regel voor mij een lekkere espresso, zwart dan zie ik je zo in de koffiebar. Oké?”
“Dat is goed tot dadelijk Carlos.”
Aan boord van MS D’amour heerst een drukste van jewelste. De laatste gasten zijn te laat uit Athene terug. Carlos loopt op en neer over dek te ijsberen. Hij haat het om van zijn tijdschema af te wijken. Dan ziet hij de taxi me de laatste passagiers komen. Twee stellen stappen uit, beladen met pakjes en tassen.
“George? Tot hoe lang zijn de winkels in Athene open?”
“Volgens mij tot 20.00 uur” meent George. David, Gerda, Claudette en Seb komen aan boord. “Goeden morgen kapitein” roept David joviaal . Carlos kijkt het viertal strak aan en gaat vervolgens verder met orders voor de bemanning.
“Licht het anker. Trossen los. Koers zuidzuidwest.”
“Aye kapitein” klinkt het meermaals vanuit de bemanning.
Het te laat gekomen viertal haast zich naar hun hutten.
“Volgens mij is de kapitein boos op ons” lacht Claudette.
“We zijn ook hartstikke laat” zegt Seb. “Je weet ik houd er niet van om te laat te komen.” “Wat een nacht mensen” zegt David. “Kom Gerda ik breng je naar je hut, want volgens mij hebben we slaapgebrek.” Gerda kijkt David moe aan.
“Graag. Ik heb geen voeten meer over. Ik geloof dat ik met alle mannen van Athene gedanst heb in die disco.”
“Dat kan niet” lacht Claudette “want de helft heeft met mij gedanst.” David en Seb hebben zich een beetje uit de buurt van de dansvloer gehouden. Er moest toch iemand op de aankopen van Claudette letten. Maar de dames werden telkens ten dans gevraagd. De disco sloot om 8 uur ’s morgen. Ze waren de tijd helemaal vergeten. Het is dus hun schuld dat het schip met twee en een half uur vertraging vertrokken is.
Otranto: De fysiotherapeut heeft samen met Annika en Urs een oefen programma op gesteld. Het is een zwaar programma maar Annika weet dat ze op Urs mag vertrouwen. Urs staat haar bij in deze moeilijke periode en dat waardeert ze zeer. Nu ze weet wat hij voor haar voelt, weet ze dat het voor hem zeker niet gemakkelijk zal zijn.
“Zo we kunnen beginnen” zegt de fysiotherapeut. “Urs we moeten eerst proberen Annika te laten zitten en dan langzaam aan uit bed, om te kijken of ze op haar benen kan staan.” Elk van de mannen nemen Annika bij haar elleboog en plaatsen een hand in haar rug. Voorzichtig komt ze in zitstand.
“Puh” het duizelt haar een beetje.
“Doet dat zeer?” vraagt de fysiotherapeut.
“Nee” zegt Annika. “Alleen een raar gevoel.”
“Nu een voor een de benen opzij. Zo nu sla je één arm om mijn hals en de andere om die van je collega.” Ze voelt twee sterke armen om haar rug en slaat haar armen om de twee mannen. Voorzichtig wordt ze opgetild en op haar voeten gezet. Het lijkt wel of ze geen kracht in haar benen heeft.
“Probeer nu langzaam gewicht op je benen over te brengen hoort ze naast zich.” Ze doet wat men haar vraagt en nu voelen haar benen alsof er gewichten in haar voeten zitten. Maar ze staat. Ze wil haar armen van de heren halen, maar komt er al gauw achter dat dit niet verstandig is. Urs reageert snel en houd haar met twee armen vast.
“Meisje toch, niet zo snel.”
“Sorry” zegt ze. “Ik zou zo graag willen weg rennen hier en dat kan niet.”
“U benen moeten nog aansterken” vertelt de fysiotherapeut. “U zult zien morgen gaat het een stuk beter. We bekijken het morgen even en als het dan redelijk gaat durf ik u best met uw privé masseur terug aan boord te sturen.”
“Dat zou heerlijk zijn” zegt Annika. De fysiotherapeut neemt afscheid.
“Niet vergeten alle oefeningen van ons plan blijven doen.” Annika knikt dankbaar.
“Ik denk dat Urs me hier geen andere keus laat.”Urs knikt bevestigend.
Aan boord van het schip krijgt Carlos telefoon van Urs.
“Hé Urs hoe is het met je kerel?”
“Goed” meldt hij.
“En met Annika?”
“Ook goed” lacht Urs.
“Dat klinkt opgewekt” denkt Carlos.
“Betekent dat Annika geen blijvend letsel heeft overgehouden aan haar val?”
“Neen en wat nog beter is, ik ben haar privé masseur. Ze heeft een planning van oefeningen die ze voorlopig moet blijven doen. En omdat ik me aangeboden heb dit met haar te doen, mag ze morgen naar huis.”
“Dat is goed nieuws” roept Carlos. “Breng jij haar dan naar Zweden?” Zijn maag draait om bij het idee Annika voorlopig niet meer te zien. Urs lacht.
“Ik hoopte eigenlijk dat we terug aan boord mochten, als het schip in Alexandrië voor anker ligt.” Carlos zit in één klap rechtop in zijn en stoel.
“Dat is geen probleem, maar wil Annika dit wel? Ik bedoel jou als privé masseur elk dag in haar buurt. Kan zij of misschien nog belangrijker kun jij dat aan?”
“Carlos maak je geen zorgen ik heb er voor gekozen om vriendschappelijk met haar om te gaan. Het is natuurlijk heerlijk om haar dagelijks in mijn buurt te hebben. Dat maakt het voor mij gemakkelijker om over mijn verliefdheid heen te komen.”
“Goddank, de wonderen zijn de wereld nog niet uit” denkt Carlos
“In dat geval zie ik jullie overmorgen in Alexandrië. Heb jij alle apparaten voor Annika’s oefeningen aan boord of moeten we nog maatregelen treffen.”
“Nee” antwoordt Urs. “We hebben alles aan boord.”
“We lopen omstreeks 10 uur ’s morgens de haven van Alexandrië en binnen en vertrekken en dag later om 6.00 uur.”
“Hé Carlos hebben jullie vertraging opgelopen in Athene?”
“Hoezo?” vraagt Carlos een beetje onnozel. “Volgens mijn planning lopen jullie rond 5.30 uur in Alexandrië binnen.” Carlos moppert.
“Er waren twee stellen die de tijd vergeten hadden in Athene.” Urs zucht.
“Tja Carlos dat lukt bijna elke reis wel iemand hé. Carlos tot overmorgen.”
“Tot dan Urs.” Carlos legt met een glimlach de hoorn neer.
“Annika, komt terug”denkt hij vergenoegd.
Morgenavond is de talenten wedstrijd in de discotheek van het schip. Seb en David hebben flink geoefend. Ze willen best een prijs winnen.
“Kom Seb we moeten nog wat swingende pasjes instuderen voor morgen.”
“Ok” zegt Seb. “Jouw hut of die van mij?”
“Die van mij natuurlijk? zegt David “De meiden hoeven nog niet te zien wat we gaan doen.” De dames kijken op.
“Hint begrepen, mannen wij gaan naar de kapper en de schoonheidsalon. Of hadden jullie mee gewild?”
“Gatsie” reageert Seb. “Natuurlijk niet. Gaan jullie maar lekker tutten. Doei, tot later.”
Lachend gaan David en Seb naar Davids hut. Al gauw zijn de mannen druk doende. Ze hebben lol voor tien.
“David je kunt echt fantastisch zingen hoor” zegt Seb.
“Dank je” zegt David “Maar jouw stem mag er ook zijn hoor.”
“Maar ik kom niet zo hoog als jij” zegt Seb een beetje timide. David lacht.
“We kunnen toch moeilijk allebei zo hoog zingen, dan zijn we net een stel meiden. Nee de balans tussen ons stemmen is precies goed” zegt David.
“Ok” zegt Seb “Het is jou vak. Voor mij is het just fun.”
’s Avonds in de disco is het een drukste van jewelste. Er zijn veel aanmeldingen van mensen die iets willen doen. De organisatie heeft daarom besloten om de wedstrijd te splitsen in een zang en acteergedeelte. Het zanggedeelte mag in de disco optreden en het acteer en cabaret gedeelte in het restaurant. De oudere gasten kiezen meestal voor het cabaret. De jeugdige daar in tegen zijn de disco te vinden. Carlos heeft besloten aan beide groepen een prijs uit te reiken. David en Seb moeten ergens in het midden van de avond optreden. Seb is al knap zenuwachtig. David praat hem moed in.
“Kom op we kunnen dit.” Het is uiteindelijk tien over tien als de beiden worden aangekondigd door de DJ. Ze kijken elkaar de laatste keer aan en dan steken beide hun duim omhoog ten teken dat ze er klaar voor zijn. De muziek van disco inferno van de Tramps schalt uit de boxen. Na de intro begint Seb te zingen. Alle zenuwen zijn weg. Hij kijkt verbaast in de menigte iedereen danst en zingt mee. Voor hij het weet staat David naast hem te zingen.
“Wow, dat is pas kicken.” De mannen zingen en dansen of hun leven er vanaf hangt. Na afloop krijgen ze een daverend applaus.
“Zo,” zegt David “Wij hebben alles gedaan zoal we het moesten doen. We kunnen alleen maar afwachten op de jury uitslag. Kom op we gaan de meiden zoeken.”
“Hé jongens, jullie waren super goed” roepen Claudette en Gerda. “Helemaal geweldig.”
Hoofdstuk 21
David en Seb hebben er duidelijke plezier in gehad.
“Kom meiden dansen, we zijn helemaal in de mood.” Claudette lacht.
“Zo uitbundig is Seb normaal gesproken niet.” Als ze op de vloer aan het dansen zijn ziet Claudette opeens de kapitein langs komen. Ze zucht.
“Wat een knappe man is hij toch.” Ze pakt hem aan de hand en vraagt: “Kom je ook mee dansen?”
“Nou eigenlijk niet” zegt Carlos “Ik heb dienst.”
“Och kom toch pruilt” Claudette hem meetrekkend.
“Ik kwam eigenlijk alleen kijken hoe het hier ging.”
“Goed, en als jij blijft, om met mij te dansen, wordt het alleen maar beter” meent Claudette haar armen om zijn nek slaand. Hij duwt Claudette met zachte drang een stukje van zich af en dirigeert haar richting Seb. Hij knipoogt naar Seb en zegt: “Onderweg gevonden, ik kom haar even terug brengen.”
“Bedankt” roept Seb over de harde muziek heen. Carlos zwaait ten teken dat hij weg is.
Buiten de disco schudt hij zijn hoofd. Er zijn toch altijd vrouwen die achter hem aan lopen. Die Claudette is wel erg vrijpostig. Daar heeft Seb zijn handen vol aan, dat is zeker. Maar gelukkig heeft hij haar weer veilig terug gebracht bij haar vriend. Hij heeft een gouden regel, geen relatie of affaire beginnen met de gasten. Ook al is hij af en toe een beetje bang een vrouw te ontmoeten die hem deze regel zal laten breken. Hij gaat ook nog even kijken bij de cabaret wedstrijd. Het is gewoon leuk om te zien hoe creatief mensen kunnen zijn. Hij staat elke cruise weer verbaasd welke verborgen talenten aan boord van zijn schip zijn. Hij moet straks nog terug voor de prijs uitreiking. Bij de cabaretwedstrijd is de jury zich aan het beraden. Als de jury eruit is mag Carlos de winnaar bekend maken en de prijs overhandigen. Dan is het zo ver, Hij kijkt op het blaadje dat men hem in de hand heeft geduwd.
“Er waren weer heel veel goede, leuke en geinige deelnemers” zo begint Carlos. “Maar helaas er kan maar een de beste zijn. En de winnaar is…….Juanita met een ludiek optreden van reisleidster.” Iedereen applaudisseert. Juanita komt naar voor en wordt door Carlos gefeliciteerd. Beleefd geeft hij haar een hand en een kus op elke wang. De prijs een excursie in Cairo voor twee personen worden eveneens overhandigd. Carlos wens haar veel plezier. “Mensen blijf jullie nog lekker zitten en geniet van een drankje.”
Vervolgens gaat hij weer richting discotheek om te kijken of daar de winnaar al bekent is. Het is hartstikke druk en Carlos moet zich een weg door de menigte banen. Als hij bij de DJ is aangekomen, ziet hij dat de jury de envelop met de winnaar dicht plakt.
“Zijn jullie zover?” vraagt Carlos. Eén van de juryleden knikt en overhandigt hem de envelop.
Carlos krijgt de microfoon van de DJ en steek van wal.
“Ook hier was veel talent te zien en te horen. De sfeer zit er goed in en ik ben blij dat iedereen zo genoten heeft. Ik wil vanaf deze plaats alle deelnemers bedanken. Maar zoals jullie weten kan er maar één de winnaar zijn.” Hij maakt de envelop open en kijkt. Vervolgens loopt hij naar de DJ en vraagt de muziek van de winnaar bij de hand te houden.
“De winnaar van vanavond zijn 2 jonge mannen, die speciaal voor deze gelegenheid een act hebben ingestudeerd. Ik wil de DJ vragen het winnende nummer op de draaitafel te leggen en de winnaars verzoeken om naar voren te komen, om het winnende lied nogmaals te zingen. Hiervoor liggen twee microfoons. DJ music please.” Dan schalt disco inferno van de Tramps door de zaal. David trekt Seb mee.
“Hé Frenchy jij moet beginnen.” Seb kijkt verbaast
“Wow, zijn wij de winnaars?” Snel pakt hij de microfoon en begint te zingen. Iedereen swingt mee. Zelfs Carlos moet er aan geloven.
“Verdorie” denkt hij “ alweer die Claudette die aan mij hangt.” Claudette ziet haar kans en houdt Carlos stevig vast. Als het lied ten einde is heeft hij moeite om tussen de dames uit te komen.
“Dames alsjeblieft ik moet nog een prijs uitreiken”. Hij overhandigt Seb en David ieder twee kaartjes voor de excursie in Cairo.
“Mensen amuseren jullie je nog. De disco is nog open tot vier uur vannacht. Veel plezier.”
Seb en David zijn door het dolle heen.
“Ik wist het wel” roept David. Seb lacht. Hij had dit niet gedacht en het is heerlijk om te winnen. Hij bedankt David.
“Zonder jouw was dit nooit gelukt.”
“Jij ook bedankt kerel alleen was ik er nooit aan begonnen.” Joelend gaan ze de dans vloer op. “Burn baby burn, discoinferno, burn baby burn.” Gerda roept tegen Claudette.
“Dit wordt een lange nacht.” Claudette knikt.
“Dat geloof ik ook.” Ze ziet Carlos nog net de disco uit glippen.
De volgende morgen rond tien uur meert de MS D’amour af in Alexandrië in Egypte. Carlos staat zoals altijd aandek om orders te geven aan de crew. Zijn crew noemt het liefkozend rond commanderen, maar dat mag the boss natuurlijk niet horen. Iedereen let goed op om het schip veilig af te meren aan de kade van pier18.
“Drie bakboord tros laten vieren” roept Carlos. Danny kijkt verschrikt op. Hij wil geen fouten maken en laat snel de tros vieren.
“En nu langzaam in positie brengen. Oké mannen vast maken.” Met een kleine schok komt het schip tegen de kade te liggen. De bussen voor de excursiegangers staan al klaar. David, Gerda, Seb en Claudette hebben een ietsie pietse te weinig slaap gehad. Maar als je ’s avonds tot laat kunt feesten, moet je ook je prijs kunnen consumeren. Als iedereen van boord is gaat Carlos aan dek zitten om even van de zon te genieten. Rust heerlijk.
Dan hoort hij een auto toeteren. Hij kijkt naar de kade waar het geluid van afkomt. Een taxi stopt voor de loopplank. Daar stapt Urs uit, hij zwaait naar Carlos en wenkt hem te komen helpen. Carlos haast zich de loopplank af om Urs te begroeten.
“Ursje je ziet er goed uit” zegt hij plagend. “Dat ziekenhuis heeft je goed gedaan.”
“Carlos kun je even helpen met Annika, ze kan nog niet zo’n eind lopen. Maar ze wil niet in de rolstoel.” Carlos trekt zijn wenkbrauw op.
“Nee?” Hij bukt zich en kijkt in de taxi. “Dus jij wilt niet in een rolstoel?” Annika schudt haar hoofd. “En tot aan dek is het bergop en vrij stijl. Mmhh wat doen we daarmee?” denkt Carlos hardop.
“Urs betaal jij de taxi maar dan regel ik het vervoer van deze dame.”
“Oké” zegt Urs “Maar hoe ga je dat dan doen?”
“Kijkt maar” zegt Carlos. Hij opent het achterportier en zegt tegen Annika. “Leg jij deze arm eens om mijn nek?” Annika gehoorzaamt. Ondertussen neemt Carlos haar in zijn armen en tilt haar uit de taxi. Annika voelt zich opgelaten. Carlos loopt over loopplank aan boord en zet haar pas neer voor haar hut.
“Zo jongedame ik stel voor dat je eerst wat gaat rusten, je hebt een vermoeiende reis achter de rug.” Hij kijkt Annika in haar ogen.
“Welkom terug meid, ik heb je gemist. Annika lacht.
“Kapitein?”
“Ja” zegt Carlos.
“Bedankt voor alles.”
“Graag gedaan, maar noem me alsjeblieft geen kapitein, noem me Carlos” zegt Carlos en vertrekt weer.
Annika is dood moe. De vlucht en de reis hebben veel van haar gevergd. Ze gaat met haar kleren aan op bed liggen en valt vrijwel meteen in een diepe slaap.
Hoofdstuk 22
De twee verliefde stellen hebben een super dag in Egypte. Als eerste zijn ze de piramides gaan bezoeken. Gerda is gelijk weer in haar element. Geschiedenis, daar kun je haar voor wakker maken, als het zijn, moet midden in de nacht. Onvoorstelbaar dat deze piramides met mensen hand zijn gemaakt. En dan de mensen die leven mee begraven werden om hun farao te dienen en te begeleiden naar het hiernamaals. David kijkt lachend naar Gerda en slaat een arm om haar heen.
“Ik hoef niet te vragen of je geniet, dat zie ik zo wel.” Claudette daar in tegen loopt verveeld achter Seb aan.
“Bah dit is niks voor haar.” Zij was het liefste Cairo ingegaan om te winkelen. Seb schijnt het ook machtig interessant te vinden. Ze zucht.
“Nog een paar uurtjes dan gaan ze naar de hoofdstad, misschien dat er dan toch nog een shopgelegenheid komt.”
Aansluitend brengt de bus hen naar de rand van de woestijn. Hier is gelegenheid om een tochtje op een kameel te maken. David is als één van de eerste uit de bus.
“Yes, dat had hij gehoopt, met zijn tweeën op een kameel.” Hij draait zich om en roept Gerda. “Ja David wat is er?” vraagt Gerda.
“Wil jij met mij samen op een kameel” grijnst David. Gerda kijkt naar de kamelen en vervolgens weer naar David.
“Volgens mij ga ik het heel warm krijgen als ik zo dicht tegen jou aan moet zitten.” David grijnst weer.
“Mij hoor je niet klagen.” Ze slaat haar armen om hem heen.
“Graag, maar alleen als jij met stevig vast houdt. Ik heb een beetje hoogtevrees.” Verliefd kust hij haar. Seb wil ook graag een kameeltochtje met Claudette maken, maar hij denkt dat zij bezwaar heeft. Hij kijkt toe hoe Gerda en David op een kameel worden geholpen. Ze zitten samen tussen de bulten van de kameel. Hij pakt Claudettes hand en kijkt haar vragend aan.
“Zullen we ook chérie?” Claudette kijkt twijfelend naar de kamelen.
“Gatsie, dat meen je niet.”
“Kom op” zegt Seb. “Waar is je gevoel voor humor? Dit kun je nu doen. Als je het nu niet doet, wie weet wanneer er weer een kans is?” Claudette denkt even na.
“Daar heeft Seb wel gelijk in maar aan de andere kant die beesten zien er vies uit, en misschien stinken ze ook nog wel.” Ze kijkt naar Seb, die haar verwachtingsvol aankijkt.
“Oké om hem een plezier te doen.” Ze port Seb in zijn zij.
“Kom snel voor ik me bedenk.” Seb gaat gelijk tot actie over en tilt haar op om haar naar de kamelen te dragen.
“Die kans krijg je niet”grijnst hij en plaatst haar tussen de bulten van de kameel in. Vervolgens schuift hij achter haar. Zijn armen om haar middel slaand kust hij haar in haar nek.
“Dank je chérie, fijn dat je met me mee gaat.” Als de kameel overeind komt en begint te lopen wordt Claudette even beroerd.
“Kan dat stomme beest eens niet zoveel wiebelen” vraagt ze zich af. Ze kijkt achterom en ziet dat Seb geniet.
David en Gerda genieten van de tocht. Wat een moorduitvlucht om Gerda zo dicht bij zich te hebben. Hij wordt er aardig opgewonden van. Zijn armen liggen om haar middel en hij kust haar voortdurend in haar nek en hals. Stoutmoedig laat hij zijn handen onder haar blouse glijden. Gerda leunt tegen hem aan en zucht.
“Lieveling ik geloof niet dat dit de juiste plaats is.” David grijnst.
“Misschien niet, maar wel spannend.”
“Ja dat wel, maar dadelijk moeten we wel van de kameel af”. Gerda zucht nadenkend.
“Waarom wordt ik nu ook verliefd op een beroemde man? Na de vakantie is hij mij weer snel vergeten.” Althans dat denkt ze.
Aan boord wordt Annika wakker van een klopje op de deur. Ze gaat rechtop zitten en ziet dat ze haar kleren nog aan heeft.
“Binnen” roept ze. Urs steekt zijn hoofd om de deur.
“Tijd voor je oefeningen Annika.”
“Och nee hé” gaapt Annika. “Daar heb ik nu geen zin in.” Urs komt binnen en spreekt haar streng toe.
“Je weet hoe belangrijk die oefeningen zijn voor je herstel. Dus nu geen gemaar ik neem je mee naar de massageruimte. Rolstoel of te voet?” Ze zucht.
“Ik probeer te voet tot daar te komen.”
“Zo mag ik het horen.” Hij slaat een arm ter ondersteuning om haar heen. In de massagekamer aangekomen beginnen ze eerst met allerlei been en armoefeningen om de rug te laten aansterken. Als ze na een klein uurtje klaar zijn kijkt Urs haar onderzoekend aan.
“Annika?”
“Ja” zucht ze.
“Waar heb je pijn?” Ze schudt haar hoofd.
“Ja, wel, ik zie het aan je gezicht.” Hij tilt haar voorzichtig op de massagetafel en begint haar kleren uit te trekken.
“Help eens een beetje mee?” vraagt Urs. “Dan masseer ik je even. Je gaat hier niet met pijn de deur uit.” Annika weet dat hij gelijk heeft en stribbelt dan ook niet meer tegen. Urs weet precies waar de pijn zit en dat verbaast Annika niks. Een goede masseur voelt welke spieren gespannen zijn. En Urs is een goede masseur. Genietend laat ze zich de behandeling welgevallen. Langzaam aan neemt haar rugpijn af.
“Zo” zegt Urs “Nu ben je klaar”. Hij kijkt naar Annika en lacht. “Is ze toch warempel hier in slaap gevallen.” Hij kust haar voorhoofd en fluistert in haar oor:
“Het is fijn als je hier lekker ligt te slapen maar Eros heeft dadelijk deze massagetafel nodig, geloof ik.” Annika schrikt wakker.
“Sorry ik geloof dat ik even weggleed.”
“Maakt niet uit hoor. Kom ik help je recht op. Kleed je maar aan dan breng ik je zo weer even naar je hut.” Annika pruilt.
“Moet ik nu de hele dag in mijn hut blijven? Daar heb ik geen zin in. Mag ik niet bij het zwembad liggen?”
“Natuurlijk mag dat, dan breng ik jou daar wel naar toe. En je hebt geluk de meeste gasten zijn op excursie. Het zal er niet te druk voor je zijn.”
Nadat Urs Annika bij het zwembad heeft gebracht gaat hij op zoek naar Carlos. Hij heeft dringend de behoefte om te praten. Hij weet dat Carlos hem altijd wil aanhoren. Hij klopt op de deur van de stuurhut.
“Binnen” klinkt het. Carlos staat met George te praten.
“Sorry ik geloof dat ik stoor” zegt Urs. Carlos kijkt hem vragend aan.
“Had jij mij nodig Urs?”
“Nee uch ja als je straks even tijd voor me hebt?” Carlos lacht zijn vriend toe.
“Weet je wat? Regel voor mij een lekkere espresso, zwart dan zie ik je zo in de koffiebar. Oké?”
“Dat is goed tot dadelijk Carlos.”
Hoofdstuk 23
In Cairo is de bus aangekomen met de Gerda, Claudette, David en Seb. Alle vier zijn ze in gedachten verzonken. En alle vier denken ze na over hun relatie met de ander. Claudette heeft het erg moeilijk. Ze houdt van Seb dat weet ze zeker, maar aan de andere kant kan ze niet ontkennen dat andere mannen aantrekkingskracht op haar hebben. De hele week is ze Seb met andere mannen aan het vergelijken. Het lijkt wel of andere mannen zoveel meer pluspunten hebben dan Seb. Neem nu David, die is lief, attent en draagt Gerda op handen. Seb daarin tegen is jaloers, moppert altijd als zij wil winkelen. Ze kijkt opzij naar Seb, die met zijn ogen dicht naast haar zit. Kijk zoals hij nu daar zo zit kon ze hem opeten. Maar ze weet als hij die ogen open doet houd hij haar de hele tijd in de gaten, Bang dat ze naar andere mannen kijkt. Ze kan er niks aan doen dat ze graag mooie mannen ziet. Seb en David zijn dat allebei. Maar aan boord lopen er nog wel enkele rond, die er goed uit zien. Even verschijnt het beeld van die knappe kapitein op haar netvlies. Ze grijnst en dan doet Seb alsof ze met al die mannen een relatie zou beginnen. Wat kent hij me toch slecht. Kijken mag toch wel?
Seb denkt ondertussen aan Claudette. Hij vraagt zich voortdurend af of David nog een bedreiging voor hun relatie vormt. Aan de ene kant gaat het een stuk beter na hun romantisch samenzijn in Napels. Maar aan de ander kant komt steeds weer die Claudette naar boven die graag mooie mannen ziet. Neem nou eergisteren in de disco. Daar valt ze de kapitein lastig, de man die hen zo goed heeft geholpen. Hij wordt nog kwaad als hij eraan terug denkt. Hij mag blij zijn dat Carlos zo correct was om haar linea recta terug bij hem te brengen. Maar zojuist op de kameel dacht hij haar weer helemaal voor hem te hebben. Misschien moet hij niet overal iets achter zoeken, maar hij houdt zoveel van haar en soms doet dat verrekte veel pijn.
Gerda denkt na over het verloop van de cruise. Haar kennismaking met David, Zijn zwak voor Claudette en dan het feit dat hij een beroemdheid is. Wat gebeurt er na de cruise? Zullen ze nog contact houden met elkaar? Of scheiden hun wegen en horen ze niets meer van elkaar. Ze kan er niks aan doen maar ze kan niet meer zonder hem. Als hij het nu zou vragen, zou ze haar hele leven omgooien. Haar koffiezaak verkopen en hem achterna gaan naar de States. Maar ze moet er eerst achter zien te komen, hoe serieus het tussen hen is.
Ook David zit achterovergeleund met gesloten ogen na te denken over de dames die hij heeft leren kennen de afgelopen weken. Daar was eerst Gerda, een lieve leuke meid uit een land wat hij bijna niet kent. Ze heeft alles wat een man in een vrouw zoekt. Ze is intelligent en weet enorm veel van geschiedenis af. Maar toen plofte Claudette daar tussenin. Hij denkt terug aan dat gevoel, dat hij had destijds bij hun eerste dans. Dat gevoel had hij bij Gerda ook gehad. De vonken sprongen er vanaf. Gelukkig had zijn verstand de overhand na hun eerste kus, anders had hij niet meer terug gekund denkt hij. Maar Claudette is verboden terrein, zij behoort aan Seb toe. Hij mag Seb graag, al begrijpt hij niet waarom hij zo jaloers is als er mannen in Claudette’s buurt zijn. Hij kijkt naar Gerda en bedenkt: “Miller, je bent verliefd tot over je oren, op deze dame.”
Carlos komt de koffiebar binnen. Er is maar 1 tafeltje bezet en daar zit Urs aan.
“Zo lekker een espresso, die had ik net nodig. Bedankt Urs.” Urs lacht.
“Zie het als omkoperij, ik wil graag even met je over Annika praten. Schikt dat jou nu?” Carlos knikt. Urs steekt van wal.
“Ik vind het zo moeilijk om afstand te bewaren naar Annika toe, Aan de ene kant ben ik haar verschuldigd, dagelijks die oefeningen met haar te doen, maar aan de andere kant vergt het enorm veel van me om mijn gevoelens verborgen te houden. Neem nou straks, zijn we klaar met de oefeningen, zie ik aan haar gezicht dat ze pijn heeft in haar rug. Ik stel haar een massage voor en vervolgens loop ik te fantaseren hoe ik verder moet gaan.”
“Urs jij zelf was er zeker van dit aan te kunnen. Kom je daar nu van terug?” Urs slaat met een hand op de tafel.
“Verdorie, Carlos ik houd van haar en dat kan ik onmogelijk negeren. Ik word gek als ik ook maar in haar buurt ben. In het ziekenhuis dacht ik het aan te kunnen maar hier aan boord lijkt alles nog intiemer tussen ons. Ik heb zoveel moeite om afstand te bewaren en gewoon te doen” Carlos kijkt zijn vriend verbaasd aan.
“Urs je hebt A gezegd, ben nu een kerel en zeg ook B. Ik weet dat je van Annika houd, maar juist omdat je dat doet moet sterk zijn en haar door deze moeilijke periode heen helpen. Ik kan toch moeilijk Eros die oefeningen met haar laten doen. Wat moet ik tegen haar zeggen waarom jij het niet wilt doen” roept Carlos boos uit. Hij pakt zijn vriend bij de schouders en schudt hem door elkaar.
“Kom eens even met twee benen op de grond vriend.” Urs weet dat Carlos gelijk heeft maar op een of andere manier heeft hij medelijden met zich zelf.
“Als het echt uit de hand loopt” zegt Urs, “dan vraag ik Eros wel om het over te nemen.” Carlos kijkt hem vol ongeloof aan.
“Als je dat durft te doen laat ik je kielhalen en dat is geen grapje Bühler.” Daarna loopt Carlos zichtbaar boos de koffiebar uit. Urs kijkt hem geschrokken na. Die reactie had hij niet verwacht van Carlos.
Het is twee uur in de namiddag en de gasten van MS D’amour zijn inmiddels in het centrum van Egypte aangekomen voor een lunch. Tijdens de lunch vraagt Claudette zo argusloos mogelijk:
“Wat gaan we doen na de lunch, we hebben een paar uurtjes te vrije besteding.” Gerda lacht “Ik geloof dat ik wel zin heb in winkelen.” Seb kijkt verschrikt naar de dames.
“Nee hé meiden alsjeblieft niet.” Gerda lacht.
“Ik heb een voorstel. Als ik met Claudette ga winkelen, dan kunnen jullie een terrasje pikken samen en zien we elkaar om zes uur voor diner bij dat restaurant daarachter.” Opgelucht haalt Seb adem. Hij hoeft niet mee god dank.
“Kom Claudette” zegt Gerda. “Ga je mee?”
“Je hoeft mij maar één keer te vragen” glundert Claudette. Gearmd verdwijnen de meiden de menigte in. Seb kijkt David vragend aan.
“Hoef jij de dames niet te vergezellen.” David grijnst.
“Mij niet gezien, dat met die zwembroek was al erg genoeg.”
“Ja” lacht Seb.
“Dat verhaal heb ik in geuren en kleuren gehoord.”
“Echt waar” roept David uit. Seb maakt met zijn vingers een vierkantje van een paar centimeter.
“Ja” zo ongeveer lacht David.
“Seb wat doen wij? Hier blijven hangen of zullen we even in de etalage van die juwelier gaan kijken?”
“Heb jij iets nodig van de juwelier?” vraagt Seb verbaast.
“Misschien” klinkt het mysterieus.
“Oké” zegt Seb “Laten we maar eens gaan kijken. Misschien kan hij een cadeautje voor Claudette kopen.” David fluit als hij de etalage in kijkt.
“Wat een prachtige juwelen liggen hier. Heel anders dan bij ons.” Seb kijkt en schrikt alleen al van de prijzen die er aan hangen.
“Jezus ik ben maar een arme piloot hoor.” David kijkt hem verbaast aan.
“Die prijzen zijn in Egyptisch pond, niet in dollars.” Seb grijnst.
“Ik dacht eerder aan euro’s zoals in Griekenland en Italië.”
“Wacht eens even” zegt David “even mij spiekbriefje. Hier staat het 1 euro is 7,13 Egyptisch Pond.” Seb begint het een en ander terug te rekenen en dan blijkt dat de prijzen zelf beneden die in Europa liggen.
“Ik wil naar binnen” zegt David. “Want ik heb iets gezien in de etalage dat ik voor Gerda wil kopen.” Samen lopen ze naar binnen. David laat zich een paar smaragd oorbellen tonen.
“En wat vind je ervan?” vraagt hij Seb.
“Mooi” zegt Seb. “Maar denk je dat Gerda van groen houdt?”
“Dat weet ik niet” zegt David. “Maar ik weet zeker dat die kleur oorbellen mooi bij haar ogen zullen staan.” Seb kijkt wat rond voor een cadeau voor Claudette. Hij twijfelt om een ring te kopen, want dan denkt zij wellicht dat hij haar een aanzoek wil doen. En daar heeft hij nog enkele twijfels over. Misschien moet hij dat doen als ze weer terug in Frankrijk zijn. Als David en al die andere knappe mannen uit haar buurt zijn. Hij kiest tenslotte voor een zilveren armband met kleine bedeltjes. Hij vraagt of er nog bedeltjes aan gemaakt of vervangen kunnen worden. De juwelier knikt en zegt klaar terwijl u wacht. Wilt u zien welke bedeltjes wij hebben voor eraan? Graag zegt Seb. Hij bekijkt de doos met bedeltjes uit gebreid en kiest tenslotte voor een sterrenbeeld vissen (zijn sterrenbeeld) en een sterrenbeeld maagd (haar sterrenbeeld). Verder een boot en een vliegtuigje en tot slot een hartje waarin de letters C en S door elkaar gevlochten, worden gegraveerd. Een persoonlijk cadeau denkt hij tevreden maar niet te persoonlijk.
Hoofdstuk 24
Carlos is des duivel op Urs. Wat een stuk onbenul. Hij is zo kwaad op zijn vriend. Het is maar goed dat er maar weinig mensen aan boord zijn vandaag. Als hij zijn hut binnen komt bedenkt hij dat hij wel even kan gaan zwemmen. Even afkoelen voor dat hij gekke dingen gaat doen. Hij trekt zijn zwembroek aan met daar over heen een korte broek en een T-shirt. Als hij op het bovendek komt ziet hij dat hij niet alleen is.
“Maakt ook niet uit” denkt hij bij zichzelf. Hij gooit zijn handdoek op een stoel en trekt zijn korte broek en T-shirt weer uit. Vervolgens plonst hij als een bommetje in het water. Doet hij normaal nooit maar nu moet hij zich even af reageren.
Annika kijkt vanachter haar zonnebril naar Carlos’ actie.
“Wat zit hem dwars?” denkt ze. “Die zit niet lekker in zijn vel.” Ze blijft hem volgen. Carlos is een aantal baantjes aan het trekken en langzaam aan zakt zijn woede iets weg. Heerlijk even een verkoelende duik. Hij hijst zich op de kant en kijkt naar Annika.
“Sorry, heb ik je nat gemaakt?”
“Ja” lacht ze.
“Maar dat geeft niet. Je hebt geluk ik heb mijn bikini aan. Carlos grijnst jongensachtig.
“Hoe gaat het met je?”
“Prima dank je wel, al ben ik niet het type mens dat zo rustig blijft liggen als ik nu doe.”
“Wat zou je dan nu graag willen doen?” vraagt Carlos nieuwsgierig. Ze kijkt hem aan.
“Ik zou dolgraag gaan zwemmen maar dan moet ik Urs vragen en die heeft het al zo moeilijk. En alleen durf ik niet omdat ik niet weet hoe mijn rug reageert. Stel dat ik kramp krijg, ik moet er even niet aan denken.”
“Wil jij graag zwemmen Annika?” Ze knikt.
“Kom ik help je wel” zegt Carlos zijn arm om haar heen slaand. Hij helpt haar in het zwembad en gaat er zelf ook in. Zo lacht Carlos:
“Nu kun jij de oefeningen in het water doen, dat gaat volgens mij gemakkelijker.” Ze lacht.
“Die oefeningen heb ik al gedaan hoor maar ik zou willen proberen of zwemmen lukt. Zou je mij een beetje in de gaten kunnen houden alsjeblieft?” Carlos straalt.
“Je moest eens weten wat ik hier aan boord allemaal in de gaten houd.” Ze kijkt naar hem en tikt hem op zijn borst.
“Daarom ben jij de kapitein van dit schip.” Daarna draait zich om en zwemt bij hem weg. Althans dat was de bedoeling, maar zwemmen gaat niet helemaal synchroon en daardoor gaat ze gelijk kopje onder. Tegelijker tijd voelt ze een sterke arm om haar middel die haar naar haar rug omdraait. Ze hoest en proest het uit. Dat was niet zo’n goede zet van haar. Ze heeft veel water binnen gekregen. Het duurt even voor ze zich realiseert, dat ze in Carlos’ armen ligt.
“Hé meisje toch. Gaat het een beetje” vraagt hij bezorgd. Ze knikt en is beduusd van zijn zorgzaamheid.
“Mijn god wat heeft die man een prachtige ogen” denkt ze. Ze blijven elkaar aankijken en dan buigt Carlos zich naar voren en kust haar voorzichtig op haar mond. Annika reageert niet, dus gaat Carlos een stapje verder. Hij kust haar opnieuw maar nu intenser. Annika heeft het gevoel of ze zweeft. Als ze zich realiseert wat er gebeurd voelt zich een beetje ongemakkelijk in zijn armen.
“Het gaat wel weer dank je.” Carlos peinst er niet over om haar los te laten. Ze kan wel verdrinken. Hij schudt zijn hoofd.
“Nee dame geen sprake van. Je zwemt maar op de rug en ik houd mijn handen onder je nek.” Op de rug zwemmen gaat inderdaad een heel stuk beter. Na een paar baantjes met hulp lukt het tenslotte ook nog een baantje zonder Carlos hulp te zwemmen. Hij helpt haar uit het zwembad en slaat een handdoek om haar heen.
“Zo” zegt hij. “Voelt dit nu beter?” Ze knikt.
“Bedankt.” Carlos pakt zijn handdoek en kleren.
“Ik moet weer aan het werk maar als je weer wilt zwemmen roep je me hé.” Annika knikt.
“Aye kapitein” klinkt het schertsend. Fluitend loopt Carlos terug naar zijn hut. Hij weet niet waarom maar hij voelt zich ineens stukken beter.
Gerda en Claudette struinen de winkels in Cairo af. Maar niet om iets voor zich zelf te kopen. Gerda kwam als eerste het idee. Ze wilde David iets geven op het einde van de cruise als dank je wel voor de gezellige tijd.
“Nou” zegt Claudette. “Wat een leuk idee. Waar had je aan gedacht.”
“Ik weet het niet” zegt Gerda. “Maar mijn eerste gedachte waren oorbellen.” Claudette proest het uit.
“Zoiets krijg je normaal als dame, maar ik weet dat David in zijn vrije tijd vaak oorbellen draagt.”
“Zie je wel” zegt Gerda “Maar denk je dat ik dat kan doen? Of zal ik maar liever een horloge voor hem kopen?” Claudette lacht ondeugend.
“Als in jouw schoenen stond werden het de oorbellen.”
“Waar wachten we dan nog op?” roept Gerda uit. Giebelend gaan de meiden op zoek naar een juwelier. Al snel heeft Gerda een paar mooie heren oorbellen met kleine diamantjes erin gevonden.
“Wow” roept Claudette “Die zijn mooi.”
“Denk je dat David ze ook mooi vind?” vraagt Gerda.
“Vast wel” meent Claudette.
“Oké deze neem ik. Hé Claudette moet je toevallig nog iets voor Seb kopen.”
“Ja eigenlijk wel. Het gaat niet altijd goed tussen ons de laatste tijd en ik wil hem toch laten blijken dat hij de ware voor me is. Was hij maar niet altijd zo jaloers en stijfkoppig.”
“Houdt Seb van sieraden?” vraagt Gerda belangstellend.
“Ja hij heeft een armband van goud en een ketting met draakhanger.” Opeens glundert ze.
“Ik weet iets. Zijn moeder zei een tijdje geleden dat Seb graag een zegelring had met zijn initialen in, zoals zijn vader dat ook had. De ring van zijn vader paste Seb precies en de maat daarvan moet ergens in mijn portefeuille zitten.” Gelijk duikelt ze het briefje op.
“Kijk maat 22 heeft hij.” Ze vragen de juwelier voor zegelringen.
“Hoe lang duurt het voor de ring gegraveerd is?” vraagt Claudette.
“U mag er op wachten” meldt de juwelier.
“Oké” zegt Claudette en zoekt een mooie gouden ring uit voor Seb. Ze laat de initialen S en I erin zetten.
“Ik hoop maar dat hij daar blij mee is.”
“Vast wel” zegt Gerda. Als ze de juwelier uit komen besluiten ze een ijs te gaan eten.
Urs is kwaad op alles en iedereen. Hij snapt er niks van. Carlos is kwaad op hem, de kok gooide hem net een broodje na, die was ook boos op hem. Annika kan hij ook al niet vinden. Hij schop tegen een bierdopje dat aan dek ligt. Grrrrrrr hij heeft heel veel zin om weg te lopen. Weg van hier ergens waar hij ongestoord zijn gedachten op een rij kan zetten. De enige waar hij tot nu mee kon praten was Carlos en die is nu laaiend op hem. Dan bedenkt hij dat hij Annika eerder die dag naar het zwembad heeft gebracht.
“Ik ga mijn zwembroek aan trekken en haar gezelschap houden” denkt hij bij zichzelf. Als hij aan dek komt ziet hij de stoel, waar hij Annika heeft achtergelaten, leeg is. Nieuwsgierig kijkt hij rond. Zo ver kan ze toch niet weg zijn. Dan ziet hij haar in het zwembad.
“Verdorie, wat moet Carlos met haar in zijn armen. Wil zijn vriend wraak op hem nemen?” Knarsetandend kijkt hij naar de twee. Hemel hij moet toch wel stekenblind zijn geweest. Die twee gaan zo in elkaar op dat ze hem niet eens opmerken. Hij voelt zich verraden door beiden. Hij dacht dat Carlos zijn vriend was. Zoiets doet een vriend niet. En Annika? Hij weet dat zij hem niet wil maar moet ze zich dan gelijk in Carlos armen werpen? Geruisloos maakt hij dat hij weg komt. Hier moet hij eerst even over na denken. Hij vertrouwt niemand meer en zeker niet Carlos.
Hoofdstuk 25
Als later die avond iedereen weer terug aan boord is laat Carlos bekend maken dat hij een paar uur eerder wil vertrekken om de achterstand die ze in Athene hebben opgelopen weer in te halen. Niemand heeft bezwaar en daarom laat Carlos om 4 uur ’s nachts het anker hijsen en de trossen losgooien. Zelf gaat hij vervolgens naar de stuurhut om George bij te staan, om met de radar de haven uit te loodsen. Als de MS D’amour weer op volle zee is laat hij de crew aflossen door de volgende ploeg en gaat naar bed.
Urs is al om 6 uur uit de veren. Hij heeft de hele nacht nagedacht over Annika en Carlos. Aan de ene kant wil hij opnieuw met Carlos gaan praten maar aan de andere kant is hij bang dat Carlos nog steeds boos op hem is en daardoor hun ruzie escaleert. Dat beeld van Carlos met Annika in zijn armen krijgt hij zijn hoofd niet meer uit. Eerst maar weer aan het werk om 7 uur heeft hij fitnessdienst.
Seb wordt wakker en ziet Claudette op zijn borst liggen. Hij streelt haar haren en drukt er een kus op. Wat een schatje is ze als ze slaapt denkt hij bij zichzelf. Terugdenkend aan gisteren was het een heerlijke dag. Hij heeft genoten. En dadelijk als zij wakker wordt gaat hij haar het cadeau geven. Na een klein half uurtje opent Claudette haar ogen.
“Bonjour chérie” fluistert ze.
“Goede morgen mijn lieveling” antwoordt Seb. “Lekker geslapen?”
“Heerlijk” antwoordt zij.
“Ik heb nog een verrassing voor jou” fluister Seb in haar oor. Claudette is gelijk klaar wakker. Ze houdt van verrassingen en bedenkt zich tegelijkertijd dat ze er ook één voor hem heeft.
“Vertel wat is de verrassing?”
“Niet zo overhaast meisje. Ik moet het even pakken.” Hij stapt uit bed en voelt in zijn jasje dat hij gisteren aanhad.
“Hebbes. Alsjeblieft mijn lief omdat ik zoveel van jou houd”. Claudette is verrast.
“Voor mij Seb?? Seb knikt en kijkt lachend toe hoe ze voorzichtig het pakje opent. Hij houdt haar gezicht in de gaten hoe ze reageert. Ze kijkt hem stralend aan.
“Wat een prachtige armband Seb. En wat leuk die bedeltjes. Kijk” roept ze uit. “Een vliegtuigje en een boot.” Ze glundert en kijkt na de andere bedeltjes. Er is nog een maagd haar sterrenbeeld maar ook nog de vissen. Ze kijkt hem verliefd aan.
“Lieveling dit is zo mooi en zo romantisch dank je wel.” Zij kust hem teder. Seb onderbreekt haar kussen.
“Je hebt het laatste bedeltje nog niet gezien.” Ze kijkt naar het laatste bedeltje een hartje. Ze glimlacht ons symbool voor liefde.
“Draai het hartje om” raadt Seb aan. Als ze het hartje omdraait begint ze spontaan te huilen. Seb kijkt haar geschrokken aan.
“Lieverd wat is er vindt je het niet mooi?”
“Jawel” snikt ze: “Maar dat verdien ik niet.”
“Waarom dan niet” vraagt Seb.
“Nou dat hele gedoe met David en zo.”
“Kom hier jij” lacht Seb.
“Je bent van mij en blijft van mij. En David is met Gerda en geloof me dat is stevig aan.” Ze veegt haar tranen en af.
“Ik heb ook nog een verrassing voor jou.”
“Oja” zegt Seb. “Wat is het?”
“Niet zo nieuwsgierig jij, eerst me helpen deze armband om te doen en dan zal ik het voor je pakken.” Als haar armband om haar pols zit loop ze naar haar handtas en haalt er een klein cadeautje uit. Seb kijkt verbaast.
“Ik kon al niet geloven dat jullie meiden niks gekocht hadden gisteren.” Claudette lacht.
“Ik niet alleen, Gerda heeft ook iets voor David gekocht.” Seb schatert het uit:
“En David heeft oorbellen voor Gerda gekocht.”
“Eerlijk waar?” roept Claudette.
“David krijgt ook oorbellen van Gerda.” Ze schateren het uit.
“Zo” zegt Seb. “Nu wil eerst zien of ik ook een armband van jou heb gekregen? Claudette schudt haar hoofd.
“Wat een gepriel om zo’n doosje open te krijgen.” Als het hem uiteindelijk toch lukt staart hij verbaast naar de inhoud. Daar voor hem ligt een prachtige zegelring. Voorzicht haalt Seb hem uit het doosje. De initialen S en I staan er in. Hij kijkt haar aan.
“Hoe wist je dat?” Ze legt haar vinger op zijn lippen.
“Ssstt niks zeggen.” Ze neemt de ring van hem over en doet die aan zijn ringvinger. Vervolgens kust ze hem weer.
“Dat is mijn manier om jou te zeggen hoeveel ik van jou houd.”
“Meisje meisje, je maakt me zo gelukkig.” Gretig trekt hij haar weer het bed in, om haar uitgebreid te bedanken.
Gerda wordt wakker en rekt zich uit.
“Hé waar is David gebleven? Zou hij terug zijn naar zijn eigen hut.” Ojé ik geloof dat ik gisterenavond rechtop in slaap ben gevallen. Ze kijkt onder de dekens. Ze heeft, op haar slipje na, helemaal niks aan. Heeft David haar uitgekleed en in bed gestopt? Dan ziet ze briefje op het nachtkastje.
“Goede morgen mijn Griekse godin. Ik heb je gisteren ingestopt en je laten slapen. Als je wakker bent kom even naar mijn hut ik heb nog een verrassing voor je.” Ze glimlacht en ik heb er ook één voor jou. Snel doet ze een badjas aan en stopt het doosje met de oorbellen in haar ene zak en de sleutel van de hut in haar andere zak. Dat zou ze ook nog klaar krijgen en zich buiten sluiten. Snel wast ze zich en borstelt haar haren. Ze klopt op de deur en David doet open in boxershort. Ze kijkt hem aan.
“Open jij altijd zo de deur?” Hij grijnst.
“Alleen als ik weet dat er spaarzaam geklede dame voor staat.” Ze lacht.
“Ik was een beetje nieuwsgierig naar je verrassing.”
“Kom gauw binnen voor ons iemand hier ziet.” Lachend stapt ze binnen. Ze gaat op het bed zitten en wacht af. David overhandigt haar een klein zwart doosje. Ze maakt het open en haar mond valt open van verbazing.
“David wat mooi, maar dat kan ik niet aannemen.”
“Waarom niet?” vraagt hij.
“Dat is een veel te duur cadeau.” David wuift haar bezwaren weg.
“Dat valt wel mee in Cairo waren de juwelen stukken goedkoper dan bij ons. Ik heb deze gekocht omdat ik zeker was dat ze goed bij je ogen uitkwamen.” Gerda doet de oorbellen in en gaat in de badkamer in de spiegel kijken.
“David ze zijn zo mooi Dank je wel.” Hij staat inmiddels achter haar en slaat zijn arm om haar heen.
“Weet je?” mompelt hij. “Ik wilde jou vertellen dat ik om je geef.” Hij kijkt haar in de spiegel aan.
“Jou vertellen dat jij het mooiste bent wat mij op deze cruise is overkomen.” Zij kijkt niet langer meer in de spiegel maar draait zich om. Slaat haar armen om zijn nek en kust hem hartstochtelijk. David is een klein beetje verbaast van deze actie maar neemt gelijk weer het heft in eigen hand. Hij tilt haar op en legt haar op bed. Hij knoopt haar badmantel open en gaat gelijk op verkenning uit. Hij kust haar op elke centimeter van haar lichaam. Gerda wordt helemaal week van deze actie.
“David ik moet je iets zeggen” fluistert ze.
“Nu niet” gromt David. “Ik houd van jou en ik wil nu en hier met je vrijen de rest kan wachten. Of niet soms?” Ze knikt en laat zich door hem vervoeren.
“Zijn oorbellen kunnen wachten tot erna” denkt ze. Even niet van deze roze wolk afkomen. Maar genieten van deze heerlijke man.
Annika is al vroeg wakker. Ze belt Urs en vraagt of hij tijd heeft voor haar oefeningen.
“Om 8 uur ben ik klaar in de fitmess dan kan het wel. Ga anders maar eerst even ontbijten of had je dat al gedaan.”
“Nee ik ga eerst ontbijten en kom tegen achten wel naar de massage.”
“Annika? Heb je nog hulp nodig?”vraagt Urs.
“Nee dank je het lukt wel.” Als Annika om klokslag 8 uur de massageruimte inloopt, komt Urs net aanlopen.
“Goede morgen” groet hij haar.
“Hoe gaat het vandaag?”
“Goed” zegt ze. “Ik ben gisteren nog bij Jon geweest en die vond dat ik vorderingen maakte.”
“Had jij klachten dat je onze scheepsarts hebt opgezocht” vraagt Urs bezorgd. “Nee alleen voor controle.” Urs knikt begrijpensd.
“Laten we maar beginnen.” Tijdens de oefeningen probeert Urs een gelegenheid te vinden om over het zwembad voorval te beginnen. Opeens gooit hij zijn vermoeden gewoon op tafel.
“Als je wilt kunnen wij deze oefeningen ook in het zwembad doen? Verbaasd kijkt Annika hem aan.
“Lijkt me een goed idee, vanaf morgen dan maar?” Urs knikt en laat het er voor nu maar bij. Als ze klaar zijn vraagt hij:
“Wil je nog gemasseerd worden? Annika lacht naar hem.
“Graag als jij daar even tijd voor hebt?” Hij knikt en tilt haar galant op de massagetafel. In gedachten verzonken begint hij. Dit is een beetje troost voor hem. Zij wil hem niet en hij kan haar op deze manier strelen en vast houden. Vurig hoopt hij dat zij ooit nog van mening veranderd.
In Cairo is de bus aangekomen met de Gerda, Claudette, David en Seb. Alle vier zijn ze in gedachten verzonken. En alle vier denken ze na over hun relatie met de ander. Claudette heeft het erg moeilijk. Ze houdt van Seb dat weet ze zeker, maar aan de andere kant kan ze niet ontkennen dat andere mannen aantrekkingskracht op haar hebben. De hele week is ze Seb met andere mannen aan het vergelijken. Het lijkt wel of andere mannen zoveel meer pluspunten hebben dan Seb. Neem nu David, die is lief, attent en draagt Gerda op handen. Seb daarin tegen is jaloers, moppert altijd als zij wil winkelen. Ze kijkt opzij naar Seb, die met zijn ogen dicht naast haar zit. Kijk zoals hij nu daar zo zit kon ze hem opeten. Maar ze weet als hij die ogen open doet houd hij haar de hele tijd in de gaten, Bang dat ze naar andere mannen kijkt. Ze kan er niks aan doen dat ze graag mooie mannen ziet. Seb en David zijn dat allebei. Maar aan boord lopen er nog wel enkele rond, die er goed uit zien. Even verschijnt het beeld van die knappe kapitein op haar netvlies. Ze grijnst en dan doet Seb alsof ze met al die mannen een relatie zou beginnen. Wat kent hij me toch slecht. Kijken mag toch wel?
Seb denkt ondertussen aan Claudette. Hij vraagt zich voortdurend af of David nog een bedreiging voor hun relatie vormt. Aan de ene kant gaat het een stuk beter na hun romantisch samenzijn in Napels. Maar aan de ander kant komt steeds weer die Claudette naar boven die graag mooie mannen ziet. Neem nou eergisteren in de disco. Daar valt ze de kapitein lastig, de man die hen zo goed heeft geholpen. Hij wordt nog kwaad als hij eraan terug denkt. Hij mag blij zijn dat Carlos zo correct was om haar linea recta terug bij hem te brengen. Maar zojuist op de kameel dacht hij haar weer helemaal voor hem te hebben. Misschien moet hij niet overal iets achter zoeken, maar hij houdt zoveel van haar en soms doet dat verrekte veel pijn.
Gerda denkt na over het verloop van de cruise. Haar kennismaking met David, Zijn zwak voor Claudette en dan het feit dat hij een beroemdheid is. Wat gebeurt er na de cruise? Zullen ze nog contact houden met elkaar? Of scheiden hun wegen en horen ze niets meer van elkaar. Ze kan er niks aan doen maar ze kan niet meer zonder hem. Als hij het nu zou vragen, zou ze haar hele leven omgooien. Haar koffiezaak verkopen en hem achterna gaan naar de States. Maar ze moet er eerst achter zien te komen, hoe serieus het tussen hen is.
Ook David zit achterovergeleund met gesloten ogen na te denken over de dames die hij heeft leren kennen de afgelopen weken. Daar was eerst Gerda, een lieve leuke meid uit een land wat hij bijna niet kent. Ze heeft alles wat een man in een vrouw zoekt. Ze is intelligent en weet enorm veel van geschiedenis af. Maar toen plofte Claudette daar tussenin. Hij denkt terug aan dat gevoel, dat hij had destijds bij hun eerste dans. Dat gevoel had hij bij Gerda ook gehad. De vonken sprongen er vanaf. Gelukkig had zijn verstand de overhand na hun eerste kus, anders had hij niet meer terug gekund denkt hij. Maar Claudette is verboden terrein, zij behoort aan Seb toe. Hij mag Seb graag, al begrijpt hij niet waarom hij zo jaloers is als er mannen in Claudette’s buurt zijn. Hij kijkt naar Gerda en bedenkt: “Miller, je bent verliefd tot over je oren, op deze dame.”
Carlos komt de koffiebar binnen. Er is maar 1 tafeltje bezet en daar zit Urs aan.
“Zo lekker een espresso, die had ik net nodig. Bedankt Urs.” Urs lacht.
“Zie het als omkoperij, ik wil graag even met je over Annika praten. Schikt dat jou nu?” Carlos knikt. Urs steekt van wal.
“Ik vind het zo moeilijk om afstand te bewaren naar Annika toe, Aan de ene kant ben ik haar verschuldigd, dagelijks die oefeningen met haar te doen, maar aan de andere kant vergt het enorm veel van me om mijn gevoelens verborgen te houden. Neem nou straks, zijn we klaar met de oefeningen, zie ik aan haar gezicht dat ze pijn heeft in haar rug. Ik stel haar een massage voor en vervolgens loop ik te fantaseren hoe ik verder moet gaan.”
“Urs jij zelf was er zeker van dit aan te kunnen. Kom je daar nu van terug?” Urs slaat met een hand op de tafel.
“Verdorie, Carlos ik houd van haar en dat kan ik onmogelijk negeren. Ik word gek als ik ook maar in haar buurt ben. In het ziekenhuis dacht ik het aan te kunnen maar hier aan boord lijkt alles nog intiemer tussen ons. Ik heb zoveel moeite om afstand te bewaren en gewoon te doen” Carlos kijkt zijn vriend verbaasd aan.
“Urs je hebt A gezegd, ben nu een kerel en zeg ook B. Ik weet dat je van Annika houd, maar juist omdat je dat doet moet sterk zijn en haar door deze moeilijke periode heen helpen. Ik kan toch moeilijk Eros die oefeningen met haar laten doen. Wat moet ik tegen haar zeggen waarom jij het niet wilt doen” roept Carlos boos uit. Hij pakt zijn vriend bij de schouders en schudt hem door elkaar.
“Kom eens even met twee benen op de grond vriend.” Urs weet dat Carlos gelijk heeft maar op een of andere manier heeft hij medelijden met zich zelf.
“Als het echt uit de hand loopt” zegt Urs, “dan vraag ik Eros wel om het over te nemen.” Carlos kijkt hem vol ongeloof aan.
“Als je dat durft te doen laat ik je kielhalen en dat is geen grapje Bühler.” Daarna loopt Carlos zichtbaar boos de koffiebar uit. Urs kijkt hem geschrokken na. Die reactie had hij niet verwacht van Carlos.
Het is twee uur in de namiddag en de gasten van MS D’amour zijn inmiddels in het centrum van Egypte aangekomen voor een lunch. Tijdens de lunch vraagt Claudette zo argusloos mogelijk:
“Wat gaan we doen na de lunch, we hebben een paar uurtjes te vrije besteding.” Gerda lacht “Ik geloof dat ik wel zin heb in winkelen.” Seb kijkt verschrikt naar de dames.
“Nee hé meiden alsjeblieft niet.” Gerda lacht.
“Ik heb een voorstel. Als ik met Claudette ga winkelen, dan kunnen jullie een terrasje pikken samen en zien we elkaar om zes uur voor diner bij dat restaurant daarachter.” Opgelucht haalt Seb adem. Hij hoeft niet mee god dank.
“Kom Claudette” zegt Gerda. “Ga je mee?”
“Je hoeft mij maar één keer te vragen” glundert Claudette. Gearmd verdwijnen de meiden de menigte in. Seb kijkt David vragend aan.
“Hoef jij de dames niet te vergezellen.” David grijnst.
“Mij niet gezien, dat met die zwembroek was al erg genoeg.”
“Ja” lacht Seb.
“Dat verhaal heb ik in geuren en kleuren gehoord.”
“Echt waar” roept David uit. Seb maakt met zijn vingers een vierkantje van een paar centimeter.
“Ja” zo ongeveer lacht David.
“Seb wat doen wij? Hier blijven hangen of zullen we even in de etalage van die juwelier gaan kijken?”
“Heb jij iets nodig van de juwelier?” vraagt Seb verbaast.
“Misschien” klinkt het mysterieus.
“Oké” zegt Seb “Laten we maar eens gaan kijken. Misschien kan hij een cadeautje voor Claudette kopen.” David fluit als hij de etalage in kijkt.
“Wat een prachtige juwelen liggen hier. Heel anders dan bij ons.” Seb kijkt en schrikt alleen al van de prijzen die er aan hangen.
“Jezus ik ben maar een arme piloot hoor.” David kijkt hem verbaast aan.
“Die prijzen zijn in Egyptisch pond, niet in dollars.” Seb grijnst.
“Ik dacht eerder aan euro’s zoals in Griekenland en Italië.”
“Wacht eens even” zegt David “even mij spiekbriefje. Hier staat het 1 euro is 7,13 Egyptisch Pond.” Seb begint het een en ander terug te rekenen en dan blijkt dat de prijzen zelf beneden die in Europa liggen.
“Ik wil naar binnen” zegt David. “Want ik heb iets gezien in de etalage dat ik voor Gerda wil kopen.” Samen lopen ze naar binnen. David laat zich een paar smaragd oorbellen tonen.
“En wat vind je ervan?” vraagt hij Seb.
“Mooi” zegt Seb. “Maar denk je dat Gerda van groen houdt?”
“Dat weet ik niet” zegt David. “Maar ik weet zeker dat die kleur oorbellen mooi bij haar ogen zullen staan.” Seb kijkt wat rond voor een cadeau voor Claudette. Hij twijfelt om een ring te kopen, want dan denkt zij wellicht dat hij haar een aanzoek wil doen. En daar heeft hij nog enkele twijfels over. Misschien moet hij dat doen als ze weer terug in Frankrijk zijn. Als David en al die andere knappe mannen uit haar buurt zijn. Hij kiest tenslotte voor een zilveren armband met kleine bedeltjes. Hij vraagt of er nog bedeltjes aan gemaakt of vervangen kunnen worden. De juwelier knikt en zegt klaar terwijl u wacht. Wilt u zien welke bedeltjes wij hebben voor eraan? Graag zegt Seb. Hij bekijkt de doos met bedeltjes uit gebreid en kiest tenslotte voor een sterrenbeeld vissen (zijn sterrenbeeld) en een sterrenbeeld maagd (haar sterrenbeeld). Verder een boot en een vliegtuigje en tot slot een hartje waarin de letters C en S door elkaar gevlochten, worden gegraveerd. Een persoonlijk cadeau denkt hij tevreden maar niet te persoonlijk.
Hoofdstuk 24
Carlos is des duivel op Urs. Wat een stuk onbenul. Hij is zo kwaad op zijn vriend. Het is maar goed dat er maar weinig mensen aan boord zijn vandaag. Als hij zijn hut binnen komt bedenkt hij dat hij wel even kan gaan zwemmen. Even afkoelen voor dat hij gekke dingen gaat doen. Hij trekt zijn zwembroek aan met daar over heen een korte broek en een T-shirt. Als hij op het bovendek komt ziet hij dat hij niet alleen is.
“Maakt ook niet uit” denkt hij bij zichzelf. Hij gooit zijn handdoek op een stoel en trekt zijn korte broek en T-shirt weer uit. Vervolgens plonst hij als een bommetje in het water. Doet hij normaal nooit maar nu moet hij zich even af reageren.
Annika kijkt vanachter haar zonnebril naar Carlos’ actie.
“Wat zit hem dwars?” denkt ze. “Die zit niet lekker in zijn vel.” Ze blijft hem volgen. Carlos is een aantal baantjes aan het trekken en langzaam aan zakt zijn woede iets weg. Heerlijk even een verkoelende duik. Hij hijst zich op de kant en kijkt naar Annika.
“Sorry, heb ik je nat gemaakt?”
“Ja” lacht ze.
“Maar dat geeft niet. Je hebt geluk ik heb mijn bikini aan. Carlos grijnst jongensachtig.
“Hoe gaat het met je?”
“Prima dank je wel, al ben ik niet het type mens dat zo rustig blijft liggen als ik nu doe.”
“Wat zou je dan nu graag willen doen?” vraagt Carlos nieuwsgierig. Ze kijkt hem aan.
“Ik zou dolgraag gaan zwemmen maar dan moet ik Urs vragen en die heeft het al zo moeilijk. En alleen durf ik niet omdat ik niet weet hoe mijn rug reageert. Stel dat ik kramp krijg, ik moet er even niet aan denken.”
“Wil jij graag zwemmen Annika?” Ze knikt.
“Kom ik help je wel” zegt Carlos zijn arm om haar heen slaand. Hij helpt haar in het zwembad en gaat er zelf ook in. Zo lacht Carlos:
“Nu kun jij de oefeningen in het water doen, dat gaat volgens mij gemakkelijker.” Ze lacht.
“Die oefeningen heb ik al gedaan hoor maar ik zou willen proberen of zwemmen lukt. Zou je mij een beetje in de gaten kunnen houden alsjeblieft?” Carlos straalt.
“Je moest eens weten wat ik hier aan boord allemaal in de gaten houd.” Ze kijkt naar hem en tikt hem op zijn borst.
“Daarom ben jij de kapitein van dit schip.” Daarna draait zich om en zwemt bij hem weg. Althans dat was de bedoeling, maar zwemmen gaat niet helemaal synchroon en daardoor gaat ze gelijk kopje onder. Tegelijker tijd voelt ze een sterke arm om haar middel die haar naar haar rug omdraait. Ze hoest en proest het uit. Dat was niet zo’n goede zet van haar. Ze heeft veel water binnen gekregen. Het duurt even voor ze zich realiseert, dat ze in Carlos’ armen ligt.
“Hé meisje toch. Gaat het een beetje” vraagt hij bezorgd. Ze knikt en is beduusd van zijn zorgzaamheid.
“Mijn god wat heeft die man een prachtige ogen” denkt ze. Ze blijven elkaar aankijken en dan buigt Carlos zich naar voren en kust haar voorzichtig op haar mond. Annika reageert niet, dus gaat Carlos een stapje verder. Hij kust haar opnieuw maar nu intenser. Annika heeft het gevoel of ze zweeft. Als ze zich realiseert wat er gebeurd voelt zich een beetje ongemakkelijk in zijn armen.
“Het gaat wel weer dank je.” Carlos peinst er niet over om haar los te laten. Ze kan wel verdrinken. Hij schudt zijn hoofd.
“Nee dame geen sprake van. Je zwemt maar op de rug en ik houd mijn handen onder je nek.” Op de rug zwemmen gaat inderdaad een heel stuk beter. Na een paar baantjes met hulp lukt het tenslotte ook nog een baantje zonder Carlos hulp te zwemmen. Hij helpt haar uit het zwembad en slaat een handdoek om haar heen.
“Zo” zegt hij. “Voelt dit nu beter?” Ze knikt.
“Bedankt.” Carlos pakt zijn handdoek en kleren.
“Ik moet weer aan het werk maar als je weer wilt zwemmen roep je me hé.” Annika knikt.
“Aye kapitein” klinkt het schertsend. Fluitend loopt Carlos terug naar zijn hut. Hij weet niet waarom maar hij voelt zich ineens stukken beter.
Gerda en Claudette struinen de winkels in Cairo af. Maar niet om iets voor zich zelf te kopen. Gerda kwam als eerste het idee. Ze wilde David iets geven op het einde van de cruise als dank je wel voor de gezellige tijd.
“Nou” zegt Claudette. “Wat een leuk idee. Waar had je aan gedacht.”
“Ik weet het niet” zegt Gerda. “Maar mijn eerste gedachte waren oorbellen.” Claudette proest het uit.
“Zoiets krijg je normaal als dame, maar ik weet dat David in zijn vrije tijd vaak oorbellen draagt.”
“Zie je wel” zegt Gerda “Maar denk je dat ik dat kan doen? Of zal ik maar liever een horloge voor hem kopen?” Claudette lacht ondeugend.
“Als in jouw schoenen stond werden het de oorbellen.”
“Waar wachten we dan nog op?” roept Gerda uit. Giebelend gaan de meiden op zoek naar een juwelier. Al snel heeft Gerda een paar mooie heren oorbellen met kleine diamantjes erin gevonden.
“Wow” roept Claudette “Die zijn mooi.”
“Denk je dat David ze ook mooi vind?” vraagt Gerda.
“Vast wel” meent Claudette.
“Oké deze neem ik. Hé Claudette moet je toevallig nog iets voor Seb kopen.”
“Ja eigenlijk wel. Het gaat niet altijd goed tussen ons de laatste tijd en ik wil hem toch laten blijken dat hij de ware voor me is. Was hij maar niet altijd zo jaloers en stijfkoppig.”
“Houdt Seb van sieraden?” vraagt Gerda belangstellend.
“Ja hij heeft een armband van goud en een ketting met draakhanger.” Opeens glundert ze.
“Ik weet iets. Zijn moeder zei een tijdje geleden dat Seb graag een zegelring had met zijn initialen in, zoals zijn vader dat ook had. De ring van zijn vader paste Seb precies en de maat daarvan moet ergens in mijn portefeuille zitten.” Gelijk duikelt ze het briefje op.
“Kijk maat 22 heeft hij.” Ze vragen de juwelier voor zegelringen.
“Hoe lang duurt het voor de ring gegraveerd is?” vraagt Claudette.
“U mag er op wachten” meldt de juwelier.
“Oké” zegt Claudette en zoekt een mooie gouden ring uit voor Seb. Ze laat de initialen S en I erin zetten.
“Ik hoop maar dat hij daar blij mee is.”
“Vast wel” zegt Gerda. Als ze de juwelier uit komen besluiten ze een ijs te gaan eten.
Urs is kwaad op alles en iedereen. Hij snapt er niks van. Carlos is kwaad op hem, de kok gooide hem net een broodje na, die was ook boos op hem. Annika kan hij ook al niet vinden. Hij schop tegen een bierdopje dat aan dek ligt. Grrrrrrr hij heeft heel veel zin om weg te lopen. Weg van hier ergens waar hij ongestoord zijn gedachten op een rij kan zetten. De enige waar hij tot nu mee kon praten was Carlos en die is nu laaiend op hem. Dan bedenkt hij dat hij Annika eerder die dag naar het zwembad heeft gebracht.
“Ik ga mijn zwembroek aan trekken en haar gezelschap houden” denkt hij bij zichzelf. Als hij aan dek komt ziet hij de stoel, waar hij Annika heeft achtergelaten, leeg is. Nieuwsgierig kijkt hij rond. Zo ver kan ze toch niet weg zijn. Dan ziet hij haar in het zwembad.
“Verdorie, wat moet Carlos met haar in zijn armen. Wil zijn vriend wraak op hem nemen?” Knarsetandend kijkt hij naar de twee. Hemel hij moet toch wel stekenblind zijn geweest. Die twee gaan zo in elkaar op dat ze hem niet eens opmerken. Hij voelt zich verraden door beiden. Hij dacht dat Carlos zijn vriend was. Zoiets doet een vriend niet. En Annika? Hij weet dat zij hem niet wil maar moet ze zich dan gelijk in Carlos armen werpen? Geruisloos maakt hij dat hij weg komt. Hier moet hij eerst even over na denken. Hij vertrouwt niemand meer en zeker niet Carlos.
Hoofdstuk 25
Als later die avond iedereen weer terug aan boord is laat Carlos bekend maken dat hij een paar uur eerder wil vertrekken om de achterstand die ze in Athene hebben opgelopen weer in te halen. Niemand heeft bezwaar en daarom laat Carlos om 4 uur ’s nachts het anker hijsen en de trossen losgooien. Zelf gaat hij vervolgens naar de stuurhut om George bij te staan, om met de radar de haven uit te loodsen. Als de MS D’amour weer op volle zee is laat hij de crew aflossen door de volgende ploeg en gaat naar bed.
Urs is al om 6 uur uit de veren. Hij heeft de hele nacht nagedacht over Annika en Carlos. Aan de ene kant wil hij opnieuw met Carlos gaan praten maar aan de andere kant is hij bang dat Carlos nog steeds boos op hem is en daardoor hun ruzie escaleert. Dat beeld van Carlos met Annika in zijn armen krijgt hij zijn hoofd niet meer uit. Eerst maar weer aan het werk om 7 uur heeft hij fitnessdienst.
Seb wordt wakker en ziet Claudette op zijn borst liggen. Hij streelt haar haren en drukt er een kus op. Wat een schatje is ze als ze slaapt denkt hij bij zichzelf. Terugdenkend aan gisteren was het een heerlijke dag. Hij heeft genoten. En dadelijk als zij wakker wordt gaat hij haar het cadeau geven. Na een klein half uurtje opent Claudette haar ogen.
“Bonjour chérie” fluistert ze.
“Goede morgen mijn lieveling” antwoordt Seb. “Lekker geslapen?”
“Heerlijk” antwoordt zij.
“Ik heb nog een verrassing voor jou” fluister Seb in haar oor. Claudette is gelijk klaar wakker. Ze houdt van verrassingen en bedenkt zich tegelijkertijd dat ze er ook één voor hem heeft.
“Vertel wat is de verrassing?”
“Niet zo overhaast meisje. Ik moet het even pakken.” Hij stapt uit bed en voelt in zijn jasje dat hij gisteren aanhad.
“Hebbes. Alsjeblieft mijn lief omdat ik zoveel van jou houd”. Claudette is verrast.
“Voor mij Seb?? Seb knikt en kijkt lachend toe hoe ze voorzichtig het pakje opent. Hij houdt haar gezicht in de gaten hoe ze reageert. Ze kijkt hem stralend aan.
“Wat een prachtige armband Seb. En wat leuk die bedeltjes. Kijk” roept ze uit. “Een vliegtuigje en een boot.” Ze glundert en kijkt na de andere bedeltjes. Er is nog een maagd haar sterrenbeeld maar ook nog de vissen. Ze kijkt hem verliefd aan.
“Lieveling dit is zo mooi en zo romantisch dank je wel.” Zij kust hem teder. Seb onderbreekt haar kussen.
“Je hebt het laatste bedeltje nog niet gezien.” Ze kijkt naar het laatste bedeltje een hartje. Ze glimlacht ons symbool voor liefde.
“Draai het hartje om” raadt Seb aan. Als ze het hartje omdraait begint ze spontaan te huilen. Seb kijkt haar geschrokken aan.
“Lieverd wat is er vindt je het niet mooi?”
“Jawel” snikt ze: “Maar dat verdien ik niet.”
“Waarom dan niet” vraagt Seb.
“Nou dat hele gedoe met David en zo.”
“Kom hier jij” lacht Seb.
“Je bent van mij en blijft van mij. En David is met Gerda en geloof me dat is stevig aan.” Ze veegt haar tranen en af.
“Ik heb ook nog een verrassing voor jou.”
“Oja” zegt Seb. “Wat is het?”
“Niet zo nieuwsgierig jij, eerst me helpen deze armband om te doen en dan zal ik het voor je pakken.” Als haar armband om haar pols zit loop ze naar haar handtas en haalt er een klein cadeautje uit. Seb kijkt verbaast.
“Ik kon al niet geloven dat jullie meiden niks gekocht hadden gisteren.” Claudette lacht.
“Ik niet alleen, Gerda heeft ook iets voor David gekocht.” Seb schatert het uit:
“En David heeft oorbellen voor Gerda gekocht.”
“Eerlijk waar?” roept Claudette.
“David krijgt ook oorbellen van Gerda.” Ze schateren het uit.
“Zo” zegt Seb. “Nu wil eerst zien of ik ook een armband van jou heb gekregen? Claudette schudt haar hoofd.
“Wat een gepriel om zo’n doosje open te krijgen.” Als het hem uiteindelijk toch lukt staart hij verbaast naar de inhoud. Daar voor hem ligt een prachtige zegelring. Voorzicht haalt Seb hem uit het doosje. De initialen S en I staan er in. Hij kijkt haar aan.
“Hoe wist je dat?” Ze legt haar vinger op zijn lippen.
“Ssstt niks zeggen.” Ze neemt de ring van hem over en doet die aan zijn ringvinger. Vervolgens kust ze hem weer.
“Dat is mijn manier om jou te zeggen hoeveel ik van jou houd.”
“Meisje meisje, je maakt me zo gelukkig.” Gretig trekt hij haar weer het bed in, om haar uitgebreid te bedanken.
Gerda wordt wakker en rekt zich uit.
“Hé waar is David gebleven? Zou hij terug zijn naar zijn eigen hut.” Ojé ik geloof dat ik gisterenavond rechtop in slaap ben gevallen. Ze kijkt onder de dekens. Ze heeft, op haar slipje na, helemaal niks aan. Heeft David haar uitgekleed en in bed gestopt? Dan ziet ze briefje op het nachtkastje.
“Goede morgen mijn Griekse godin. Ik heb je gisteren ingestopt en je laten slapen. Als je wakker bent kom even naar mijn hut ik heb nog een verrassing voor je.” Ze glimlacht en ik heb er ook één voor jou. Snel doet ze een badjas aan en stopt het doosje met de oorbellen in haar ene zak en de sleutel van de hut in haar andere zak. Dat zou ze ook nog klaar krijgen en zich buiten sluiten. Snel wast ze zich en borstelt haar haren. Ze klopt op de deur en David doet open in boxershort. Ze kijkt hem aan.
“Open jij altijd zo de deur?” Hij grijnst.
“Alleen als ik weet dat er spaarzaam geklede dame voor staat.” Ze lacht.
“Ik was een beetje nieuwsgierig naar je verrassing.”
“Kom gauw binnen voor ons iemand hier ziet.” Lachend stapt ze binnen. Ze gaat op het bed zitten en wacht af. David overhandigt haar een klein zwart doosje. Ze maakt het open en haar mond valt open van verbazing.
“David wat mooi, maar dat kan ik niet aannemen.”
“Waarom niet?” vraagt hij.
“Dat is een veel te duur cadeau.” David wuift haar bezwaren weg.
“Dat valt wel mee in Cairo waren de juwelen stukken goedkoper dan bij ons. Ik heb deze gekocht omdat ik zeker was dat ze goed bij je ogen uitkwamen.” Gerda doet de oorbellen in en gaat in de badkamer in de spiegel kijken.
“David ze zijn zo mooi Dank je wel.” Hij staat inmiddels achter haar en slaat zijn arm om haar heen.
“Weet je?” mompelt hij. “Ik wilde jou vertellen dat ik om je geef.” Hij kijkt haar in de spiegel aan.
“Jou vertellen dat jij het mooiste bent wat mij op deze cruise is overkomen.” Zij kijkt niet langer meer in de spiegel maar draait zich om. Slaat haar armen om zijn nek en kust hem hartstochtelijk. David is een klein beetje verbaast van deze actie maar neemt gelijk weer het heft in eigen hand. Hij tilt haar op en legt haar op bed. Hij knoopt haar badmantel open en gaat gelijk op verkenning uit. Hij kust haar op elke centimeter van haar lichaam. Gerda wordt helemaal week van deze actie.
“David ik moet je iets zeggen” fluistert ze.
“Nu niet” gromt David. “Ik houd van jou en ik wil nu en hier met je vrijen de rest kan wachten. Of niet soms?” Ze knikt en laat zich door hem vervoeren.
“Zijn oorbellen kunnen wachten tot erna” denkt ze. Even niet van deze roze wolk afkomen. Maar genieten van deze heerlijke man.
Annika is al vroeg wakker. Ze belt Urs en vraagt of hij tijd heeft voor haar oefeningen.
“Om 8 uur ben ik klaar in de fitmess dan kan het wel. Ga anders maar eerst even ontbijten of had je dat al gedaan.”
“Nee ik ga eerst ontbijten en kom tegen achten wel naar de massage.”
“Annika? Heb je nog hulp nodig?”vraagt Urs.
“Nee dank je het lukt wel.” Als Annika om klokslag 8 uur de massageruimte inloopt, komt Urs net aanlopen.
“Goede morgen” groet hij haar.
“Hoe gaat het vandaag?”
“Goed” zegt ze. “Ik ben gisteren nog bij Jon geweest en die vond dat ik vorderingen maakte.”
“Had jij klachten dat je onze scheepsarts hebt opgezocht” vraagt Urs bezorgd. “Nee alleen voor controle.” Urs knikt begrijpensd.
“Laten we maar beginnen.” Tijdens de oefeningen probeert Urs een gelegenheid te vinden om over het zwembad voorval te beginnen. Opeens gooit hij zijn vermoeden gewoon op tafel.
“Als je wilt kunnen wij deze oefeningen ook in het zwembad doen? Verbaasd kijkt Annika hem aan.
“Lijkt me een goed idee, vanaf morgen dan maar?” Urs knikt en laat het er voor nu maar bij. Als ze klaar zijn vraagt hij:
“Wil je nog gemasseerd worden? Annika lacht naar hem.
“Graag als jij daar even tijd voor hebt?” Hij knikt en tilt haar galant op de massagetafel. In gedachten verzonken begint hij. Dit is een beetje troost voor hem. Zij wil hem niet en hij kan haar op deze manier strelen en vast houden. Vurig hoopt hij dat zij ooit nog van mening veranderd.
Hoofdstuk 26
David wordt wakker en kijkt naar de mooie meid in zijn armen. Voorzichtig maakt hij haar wakker. Gerda kijkt hem aan, glimlacht en mompelt: “Hemels mr Miller.”
“Wat die oorbellen? Zijn die hemels?” roept David uit.
“Nee gekkie, jij bent hemels. Oeps, oorbellen.” Ze rolt uit bed op zoek naar haar duster en duikelt er een klein zwart doosje uit op.
“Alsjeblieft voor jou omdat ik ook van jou houd.” David neemt verbaast het pakje aan en opent het.
“Wow schat” roept hij uit. “Oorbellen wat een verrassing. Hoe wist je dat?”
“Ik wist het niet maar ik ken een grote fan van jou die wist dat jij gaatjes in je oren had en dus ook in je vrije tijd oorbellen draagt.” David grijnst.
“Mag ik raden? Claudette?” Gerda knikt.
“Ik had die gaatjes nog niet opgemerkt. Hé David doe je ze nog in of vindt je ze niet mooi?” David lacht verlegen.
“Ze zijn fantastisch en ik doe ze gelijk in. Goed? Kom je douchen, mag je mijn rug wassen.?
“Alleen je rug?” vraagt Gerda schertsend. “Ik wil de rest anders ook wel doen hoor.” Met elkaar stoeiend lopen ze naar de badkamer, ontbijt zal wel niks meer worden vandaag.
Isabelle is op weg naar de massageruimte ze heeft een afspraak voor massage. Ze verheugt zich erop om Urs weer te zien. Die is al dagen onvindbaar. Ze klopt op de deur en een vreemde man opent die. Eros doet de deur open.
“Jij moet Isabelle Vögel zijn.? Isabelle knikt en denkt: “Wat doet hij hier en waar is Urs?”
“Kom binnen, kleed je maar even uit en ga alvast op de massagetafel liggen. Verschrikt kijkt Isabelle hem aan en stamelt: “Waar is Urs? Eros lacht.
“Die is voor privé-zaken een aantal dagen van boord geweest en heeft nu een beperkter rooster.” Beduusd laat Isabelle zich van Eros masseren. Ze snapt er niets van. Na afloop vraagt ze Eros of het mogelijk is een afspraak bij Urs te maken. Eros schudt zijn hoofd.
“Het spijt me maar ik heb al zijn afspraken overgenomen. Heeft u bezwaar om door mij gemasseerd te worden?”
“Neen dat niet” klinkt haar antwoordt. “Maar ik had hem graag nog eens gesproken.” Eros lacht.
“Als ik u dan een tip mag geven. Ik weet dat Urs aan wal gaat in Djerba. U weet wel dat zonovergoten eiland voor de Tunesische kust.” Ze knikt afwezig.
“Dank u wel en tot ziens.”
Carlos zit in zijn hut te werken als er geklopt wordt.
“Binnen” roept hij. Urs steekt zijn hoofd om de deur.
“Kan ik alsjeblieft nog even met je praten?”
Carlos zucht en knikt.
“Kom binnen.” Ongemakkelijk schuift Urs binnen. “Ik was gisteren laaiend op jou” begin hij. Carlos trekt een wenkbrauw omhoog.
“En wat dacht je wat ik was? Ga nu alsjeblieft niet weer zielig doen want dat staat je niet.” Urs voelt zich kleiner worden. Hij dacht dat het op zou luchten als hij met Carlos zou praten maar die scheen nog steeds bij zijn mening te blijven. Geen wonder hoe hij naar Annika keek.
“Ik heb jou gisteren met Annika in het zwembad gezien” gaat Urs verder. “En ik begrijp nu jouw reactie. Je bent zelf verliefd op Annika.” Carlos doet zijn mond open om iets te zeggen en realiseert zich ineens wat Urs daarnet zei.
“Hoe kom je daar in hemelsnaam bij” roept Carlos uit.
“Jij had haar in jou armen, dat heb ik zelf gezien.”
“Ja dat weet ik zelf ook wel” zegt Carlos. “Maar het is niet wat jij denkt. Ze wilde graag zwemmen en toen ging ze kopje onder en heb ik haar uit het water gehaald, dat is alles.” Hij hoopt stilletjes dat Urs niet heeft gezien dat hij haar gekust heeft.
“Ja, ja” bauwt Urs “En ze leefde nog lang en gelukkig”.
“Hé makker rustig aan jij. Ik heb niks met Annika.”
“Nog niets”denkt hij.
“En als jij een vent was hield je woord en hielp haar waar je kon. Dan zette jij je ego overboord.” Urs geeft gelijk zijn weerwoord.
“Maar jij wilt aan één kant proberen haar te verleiden en ziet mij als een hindernis”. Carlos gaat verder.
“Je weet dat je bij mij een potje kunt breken omdat jij mijn vriend bent, maar als ik jou was zou ik nu maar goed oppassen met wat je doet of zegt. Jij hebt mij beloofd Annika’s therapie te doen ofschoon je duivels goed weet dat Annika niets voor je voelt. Nu dat moeilijker blijkt dan jij had gedacht ga je gekke dingen in je hoofd halen. Dus ik zeg je nu als kapitein: Je doet je werk als haar therapeut zoals het hoort. Zo niet, dan gooi ik de roosters om en dan mag jij de masseersalon weer in en Eros doet die therapie. Is dat begrepen?” Urs kijkt Carlos woedend aan.
“Weet je wat? “Doe jij maar wat je wilt ik ga met alle plezier die massage salon in. Ik wil Annika niet meer zien en jouw ook niet meer.” Vervolgens beent hij naar de deur en gooit die met een smak dicht. Carlos staart hem na en denkt bij zichzelf, hier ga jij spijt van krijgen kerel, dat zweer ik jou. De daad bij het woord voegend gooit hij de roosters van zijn twee masseurs om. Vanaf morgen doet Eros Annika’s therapie. Hij neemt de telefoon om Eros van die verandering op de hoogte te stellen. Hij zou het niet kunnen verdragen dat Urs nog aan haar zit.
Urs zit aan dek. Hij is laaiend op Carlos, want hij kent hem goed genoeg om te weten dat hij gelijk de roosters zal opgooien. Heel even denkt hij na of hij weer terug zal gaan. Nee, geen denken aan, zelfs al zou hij hem willen ontslaan. Hij denkt aan Annika. Nu ziet hij haar niet meer. Zijn hart doet pijn, hij kan niet zonder haar. Nog nooit is hij zo verliefd geweest. Nog nooit was er een vrouw waar hij alles voor wilde doen. Nee, hij is niet verliefd, hij houdt intens van haar. Hij denkt terug aan de tijd met haar voor het ongeval. Hoeveel plezier ze samen hebben gehad. Hij zucht en gaat op zoek naar Annika om met haar te praten.
Claudette en Seb zitten aan een verlaat ontbijtje. Ze zijn een beetje verwonderd dat Gerda en David nog niet in de ontbijtzaal zijn. Seb vraagt de ober of de beide al ontbeten hebben. De ober schudt zijn hoofd en zegt nog niemand uit beide hutnummers te hebben gezien. Claudette lacht.
“Volgens mij zijn die twee oorbellen aan het testen.” Seb fronst zijn voorhoofd.
“Ik denk eerder dat ze in het bedank ritueel zitten.”
“Zou je denken?” meent Claudette.
“Jaloers?” vraagt Seb.
“Neen” schudt Claudette haar hoofd. “Ik gun David en Gerda elkaar van harte. Een leuk stel bij elkaar.” Seb slaakt een zucht.
“Betekent dat ik me niet meer ongerust hoeft te maken dat jij met die Amerikaan aan de haal gaat?” Zij lacht.
“Sebby je zou beter moeten weten.” Dan klinkt achter hen.
“Goede morgen.”
“Hé David en Gerda leuk dat jullie er zijn” zegt Seb. De twee schuiven aan.Gerda knipoogt naar Claudette, die gezien heeft dat Gerda prachtige oorbellen heeft.
“Gerda wat mooi, heb jij die van David gekregen?” Gerda knikt.
“Mooi hé?” Zij kijkt naar David en lacht.
“Zo te zien heb jij ook nieuwe oorbellen.”
“Ja” lacht David. “En daar heb ik me al uitgebreid voor bedankt.” Alle vier lachen ze. “Claudette hoe vindt je Sebs cadeau?”
“Fantastische mooi” zucht ze. Seb houd zijn zegelring onder Davids neus.
“Moet je zien man, van Claudette gehad.” David fluit tussen zijn tanden.
“Bofkont.” Ze besluiten morgen samen aan wal te gaan in Djerba om lekker een dagje strand te doen. Dan doen ze vandaag lekker luieren aan boord. Het is tenslotte vakantie.
Hoofdstuk 27
Urs klopt op Annika’s deur.
“Hoi Urs” groet ze hem. “Wat kijk jij bedrukt? Is er iets gebeurt?”
“Is dat zo goed te zien?” mompelt Urs. Ze knikt.
“Wil jij er met me over praten? Volgens mij kan ik goed luisteren.”
“Graag. Al moet ik wel niet te dicht bij je gaan zitten anders krijg ik weer gekke gedachten.” Annika moet lachen om zoveel eerlijkheid. Ze mag Urs graag, maar ze weet dat hij het juist daar moeilijk mee heeft.
“Zo begin maar” moedigt ze hem aan. Urs begint te vertellen van zijn ruzie met Carlos en de gevolgen die dat heeft ook voor haar. Eerlijk vertelt hij wat hij heeft gezien aan het zwembad en hoe hij zich toen voelde. Als hij uitgesproken is kijkt hij Annika verwachtingsvol aan alsof zij een pasklare oplossing heeft.
Annika denkt even na voor ze ook maar iets zegt. Ze wil niet dat Urs ook maar iets verkeerd interpreteert. Zorgvuldig haar woorden kiezend zegt ze:
“Ik weet hoe belangrijk jouw vriendschap met Carlos is en ik vind dat je die nu als eerste moet zien te herstellen.”
“Ja maar” roept Urs uit. “Hij heeft de roosters al omgegooid. Morgen doet Eros jouw therapie.” Annika haalt haar schouders op.
“Maakt mij niet uit Urs wie die oefeningen met me doet. En trouwens ik kan al veel van de oefeningen zonder hulp. Het gaat elke dag beter.” Urs zucht eens diep.
“Annika wat vind jij van Carlos?” Annika had die vraag wel verwacht en antwoordt tactisch.
“Hij is een aardige en correcte man. In het zwembad is niks tussen ons gebeurt”zegt ze een beetje te snel. “Hij heeft me alleen maar geholpen, meer niet.” Urs knikt.
“Sorry hoor maar ik wordt telkens gek als ik denk dat iemand iets in jou ziet.” Annika loopt naar hem toe, knuffelt hem.
“Jongen toch maak het jezelf toch niet zo moeilijk. Ik weet dat je van me houd, maar je weet dat ik die gevoelens niet kan beantwoorden. Je komt echt niet verder door spoken te zien en met je beste vriend te ruziën. Heb ik gelijk of niet?” Urs knikt en drukt haar tegen zicht aan.
“Ik hoop alleen dat die pijn, hierbinnen,” zich op de borst kloppend, “snel over gaat. Ik weet niet hoelang ik daar nog tegen kan.” Kom hier jij een dikke knuffel. Stevig houdt Urs haar vast. Het liefste zou hij nooit meer lost laten. Zij maakt zich los.
“Zal ik met je mee naar Carlos gaan om het uit te praten?” Hij kijkt haar ongelovig aan.
“Zou jij dat voor mij willen doen.” Ze knikt lachend.
“Auf in denn kampf Brüderherz.”
Carlos heeft inderdaad alle maatregelen getroffen om Urs bij Annika weg te houden. Dit valt hem vies tegen van Urs. Maar zo verliefd als nu heeft hij zijn vriend ook nog niet gezien. Meestal was het zo dat de dames die Urs bevielen, hij die ook kon krijgen. Aangezien Annika van een ander hout is gesneden, vangt hij bij haar bot. Hij waardeert Annika’s eerlijkheid naar Urs toe. Dat zal voor haar ook niet gemakkelijk te zijn. Maar hij baalt nu wel dat hij weer ruzie heeft met zijn vriend. De tweede in een paar dagen alweer. Er klopt iemand op zijn deur.
“Ja” wat nu alweer?” bromt hij ontdaan. De deur gaat open en hij ziet Annika’s gezicht.
“Hé meisje” roept Carlos “Hoe is het vandaag met je? Wilde je graag zwemmen? De toon waarop hij het zegt is teder. Urs bijt achter de deur op zijn tanden.
“Kom binnen” hoort hij Carlos zeggen.
“Carlos ik ben niet alleen mag hij ook binnen komen? Carlos lacht”.
“En wie is hij?” Urs loopt binnen en weet niet waar hij moet kijken.
“Jij?” Roept Carlos uit. “Jou heb ik niks meer te zeggen.”
“Ho, ho, ho” sust Annika. “Is het mogelijk een gesprek tussen drie volwassen mensen te hebben hier?” De beide kemphanen kijken tegelijk naar Annika.
“Nou heren, ik hoor?” Beide knikken.
“Oké, we beginnen bij het begin” hoort Annika zichzelf zeggen. Daarna volgt een gesprek van een dik uur. Over en weer vallen er verwijten maar worden die ook weer recht gezet. Ten einde komen de drie overeen dat Eros de oefeningen met Annika doet, niet om Urs te straffen maar om hem te ontzien. Omdat Annika al veel oefeningen zelfstandig kan is het voor Eros een kleine moeite haar te begeleiden. Carlos belooft haar geregeld met haar te gaan zwemmen. Te beginnen morgen als ze van boord kunnen op Djerba. Stilletjes verheugt Annika zich op het uitstapje. Al moet ze voortdurend op haar hoede zijn om Urs niet te kwetsen. Carlos is net als Urs blij dat ze weer een beetje normaal kunnen praten. Hij zegt ten slot tegen Carlos:
“Weet je dat ik je nu als vriend het meeste nodig heb? Ik wil niet zielig doen maar ik heb het op dit ogenblik super moeilijk.” Carlos geeft hem een vriendschappelijke knuffel.
“Alsof jij het mij gemakkelijk maakt. Weet je wat ga eens op vrouwenjacht, dat doe je normaal elke keer als we op zee zijn en nu denk je alleen maar aan haar. Dat is toch zonde?” Urs lacht en er gaat een grijns over zijn gezicht.
“Aye kapitein” en weg is hij. Annika kijkt hem verbaast na.
“Stuur jij hem echt op jacht naar dames?” Carlos lacht.
“Ja maar normaal hoef ik hem dat niet te zeggen. Je moest eens weten hoeveel post er bij de rederij binnen komt voor dhr. Bühler. Zakken vol, maar een antwoord krijgen de dames helaas nooit.”
“Carlos bedankt voor het gesprek en ik ben blij dat jullie de lucht weer enigszins geklaard hebben.”
“Ik ook” geeft Carlos toe. “En Annika bedankt voor je bemiddeling.”
“Graag gedaan. Zo ik ben weg” laat ze erop vervolgen. “Ik wil nog even naar de kapper, want mijn haar is een ramp sinds mijn ziekenhuisopname.” Carlos laat haar lachend uit.
“Tot morgen. Ik heb best zin om een dag strand te doen op Djerba”. Annika lacht en kijkt naar hem op.
“Ik ook al ben ik nog nooit op Djerba geweest, ik ben benieuwd.”
“Ik laat je alles zien” beloofd Carlos knipogend.
De tortelende duifjes zijn naar een hele dag rondhangen aan boord naar de bioscoop van het schip gegaan. Er draait een romantische film.
“Dat is nu net iets rustigs om de dag af te sluiten” zegt Gerda. “Zijn we voor morgen lekker fit om van boord te gaan.” De mannen zijn niet zo voor romantische films maar gunnen de meiden hun plezier. David knipoogt naar Seb.
“We kunnen altijd nog een dutje doen als het te saai wordt.” Gerda draait zich om naar hem en dreigt.
“Als jij maar niet denkt dat ik het jou saai kan laten vinden in het donker.” David knippert met zijn ogen en fluistert in haar oor:
“Weet je wel zeker dat je een film wilt zien.” Gerda lacht naar hem.
“Dat zei ik toch”. Claudette en Seb aanschouwen lachend het tafereeltje.
“Ze passen echt goed bij elkaar” denkt Claudette. Beide stralen gewoon. Zij gunt David Gerda, die een goede vriendin aan het worden is, elkaar van harte.
De Ms D’amour ligt voor anker voor de kust van Djerba. Hier is geen grote haven en daarom worden de gasten met eigen sloepen aan wal gebracht. Dat is altijd een hele ervaring voor de gasten, want de sloepen dienen tevens als reddingsboten. Meestal worden er grapjes gemaakt, zo ook nu weer Claudette en Seb zitten in de eerste sloep. Seb roept wanhopig uit:
“Waar is het stuur, ik bedoel het roer?” lacht hij. “Ik wil het heft zelf in handen hebben.” De bemanning lacht erom en roept terug:
“Misschien is zwemmen wel net zo ver.” Claudette giert het uit.
“Stil jij, dadelijk moeten wij zwemmen.” Gerda en David zitten in de derde sloep en weten dat Claudette en Seb op hen wachten. In de allerlaatste sloep stapt Carlos in met Annika in zijn kielzog.
“Heb je alles?” vraagt hij. Ze knikt.
“Volgens mij wel.”
“Oké is Urs al van boord?” vraagt Carlos aan de bemanning. Die bevestigingen dat Urs in de tweed sloep zat in begeleiding van een dame. Annika kijkt verbaast. Carlos lacht erom als hij Annika’s verbaasde gezicht ziet.
“Kijk dat ik de Urs die ik ken, altijd genieten van de dames.”
“Ach” denkt ze: “Als hij maar plezier heeft vandaag.”
Hoofdstuk 28
Aan wal aangekomen gaan Seb en David met hun dames eerst het eiland verkennen, dan een hapje eten om vervolgens te zwemmen en te zonnebaden. Claudette geniet met volle teugen. Er gaat niets boven een heerlijke zonnige dag aan het strand. Gerda daar in tegen heeft haar bedenkingen. Niet dat ze niet graag aan het strand ligt maar ze bang te verbranden. Zij gebruik voor de zekerheid een factor 40, maar zelfs dan weet ze dat ze nog kan verbranden. Als ze zich aan het installeren zijn op het strand merkt ze dat iemand naar haar kijkt.
“David?” roept ze. “Heb ik wat van jou aan?” Hij grijnst.
“Ik geloof dat jij mijn bikini aan hebt.”
“Jij duivel dat je bent.” Behendig vangt hij haar op en kijkt haar een beetje bezorgd aan.
“Ik geloof dat jij niet de hele dag meer in de zon moet blijven lieverd. Je bent nu al zo rood als een kreeft.” Ze knikt.
“Ik weet het, maar ik kan moeilijk de hele dag binnen blijven hokken.” David lacht naar haar.
“Ik weet wel wat. Stap één eerst goed insmeren. Heb je zonnebrandcrème bij je?” Ze knikt en geeft hem de factor 40.
“Zo op je buik jij dan kan ik even je rug doen.” Snel gaat ze op haar buik liggen afwachtend op die heerlijke handen. Ze geeft een gilletje alleen die zonnebrandcrème is zo koud.
“David wacht maar tot jij dadelijk aan de buurt bent.” David lacht.
“Ik kan bijna niet wachten schoonheid.” Claudette en Seb zijn al in het water aan het stoeien.
“Volgens mij hebben die geen zonnebrandcrème nodig” zegt Gerda. “Die zijn allebei al zo bruin.” Als David klaar is klopt Gerda op de grond ten teken dat David voor haar moet komen zitten. Ze begint hem met zonnebrandcrème in te smeren.
“Waar denk je aan?” vraagt hij haar.
“Ik geloof niet dat ik daar zin in heb om je dat te vertellen” antwoordt Gerda. Hij draait zich half om.
“Waarom niet? Je mij toch alles vertellen dat weet je toch.”
“David, zegt” Gerda. “Ik ken je nu een paar weken en het lijkt wel of ik jou al jaren ken.” David staart naar het zand onder zich en laat haar verder vertellen.
“Ik voel me zo bij je op mijn gemak. Je aardig, lief, attent maar ik denk steeds eraan wat is als deze cruise voorbij is. Als jij weer terug in Amerika bent. Hebben we dan nog contact met elkaar? Spreken of schrijven we elkaar nog? Of is alles dan voorbij? Ik zei toch al geen onderwerp voor nu.” Hij draait zich om en trekt haar naar zich toe.
“Kom eens hier jij.” Ze laat zich gewillig door hem in zijn armen nemen.
“Zo nu moet je eens goed luisteren wat ik nu zeg en ik wil dat je dit niet meer vergeet oké?” Ze knikt.
“Toen ik jou hier aan boord leerde kennen, je weet wel die eerste dag in het zwembad, was ik onder de indruk van jouw, dat viel niet te ontkennen. Maar in dat stadium had ik wel zo iets van lang leve de lol. Ik heb vakantie we zien wel waar we stranden. Daardoor kwam het ook dat ik met Claudette danste en haar daarna gekust heb.” Gerda kijkt vreemd naar hem op.
“Heb jij Claudette gekust? En weet Seb daarvan?” Hij knikt.
“Ja ik heb haar gekust en nee Seb weet het niet en dat wilde ik ook zo laten. Omdat Claudette bezet was heb ik het bij die ene kus gelaten en me weer helemaal gewijd aan jou. Ik vond jou steeds leuker. En al gauw wist ik dat ik geen dag meer zonder jou wilde zijn. En dat geld niet alleen hier aan boord maar ook daarbuiten. Ik weet alleen nog niet hoe ik moet gaan inkleden. Jouw thuis ligt duizenden kilometers van mijn thuis af. We kunnen allebei niet zo één twee drie onze baan opzeggen. Ik niet vanwege de contracten die ik moet nakomen en jij niet omdat je een eigen zaak hebt. Lieveling hoe het na deze cruise verder moet met ons moet weet ik nog niet. Ik weet alleen dat ik met jou verder wil.” Gerda kijkt hem aan met tranen van emotie in haar ogen.
“Mijne arme schat, we vinden er wel wat op dat weet ik zeker. Ik kan altijd nog mijn koffiezaak verkopen en in Amerika een nieuwe openen.”
“Meen jij dat Gerda?” Ze knikt. Hij kust haar en even dreigt hij te vergeten dat ze niet alleen zijn.
Urs en Isabelle hebben besloten er een leuk dagje uit van te maken. Urs heeft zich voor genomen om Annika uit zijn hoofd te zetten. Hij doet zijn best al blijft het moeilijk voor hem. Het doet hem pijn dat Carlos niet naar hem toe toegeeft dat hij verliefd op haar is. Hij gunt zijn vriend elke vrouw maar met Annika heeft hij toch nog moeite. Hij hoopt echt dat dit overgaat. Hij kijkt naar Isabelle. Een leuke meid die al vanaf het begin van de cruise hem heeft laten blijken, iets voor hem te voelen.
Ze zit naast hem op het strand en vraagt zich af of ze Urs durft te vragen haar rug in te smeren. De rest heeft ze inmiddels zelf al gedaan. Urs kijkt net op dat moment en begint te glimlachen.
“Ben jij aan het solliciteren om je rug ingesmeerd te krijgen?” Ze knikt een beetje verlegen.
“Ik doe die van jou ook wel als tegen prestatie” laat ze er snel op volgen.
“Oké, jij eerst”zegt Urs. Isabelle geniet van Urs handen die haar tevens masseren.
“Die man mag hier eeuwig mee doorgaan” denkt ze bij zichzelf. Als hij klaar is doet Isabelle zijn rug insmeren. Ze laat haar handen over zijn gespierde schouders gaan.
“Wat een mooie man”denkt ze. Als ze klaar is trekt Urs haar omhoog.
“Kom we gaan eens kijken of we wat mensen gemobiliseerd krijgen voor een potje beachvolley.” Ze houdt niet van beachvolley maar als ze dit met Urs kan doen, dat is een ander verhaal.
“Hé jullie twee. Liggen jullie nu alweer te vrijen?” Seb vindt het schijnbaar leuk om hen te storen. David is een beetje geïrriteerd door de storing.
“Man bemoei jij je met je eigen zaken” bromt hij.
“Sorry hoor” zegt Seb. “Ik wist niet dat je boos was.”
“Ben ik ook niet” zegt David. “Maar je hebt een slechte timing. Nou zeg op, wat moet je?”
“Hebben jullie zin om te beachvolleyen? We kunnen een team vormen met Urs en Isabelle. Zij zijn daar al”.
“Oké” zegt David. “Geeft ons 5 minuten dan komen we eraan.” Als Seb en Claudette weer buiten gehoor afstand zijn, pakt David Gerda’s gezicht weer in zijn handen.
“We praten later verder als je maar niet vergeet dat ik van je houd.” Nog een laatste kus en dan helpt hij haar overeind voor het partijtje beachvolleybal.
Annika ligt een stuk verder op te zonnebaden en ziet dat Urs veel plezier heeft met Isabelle. Alleen jammer dat zij weet dat hij het waarschijnlijk niet meent. Een beetje zielig voor Isabelle vindt ze. Carlos heeft zijn tas bij haar gestald en is even wat flesjes water halen bij de strandtent verderop. Voor ze er erg in heeft ligt ze te slapen. Als Carlos terug komt met het water kijkt hij bezorgd naar Annika die al flink verkleurd is. Hij opent zijn tas en haalt een zonnebrandcrème uit. Factor 6? Hij zucht en denkt daar kom ik niet ver mee. Stiekem gluurt hij in haar tas en vist er een factor 20 uit. Dat is beter. Hij doet wat lotion op zijn handen en begint haar voorzichtig in te smeren. Hij begint bij haar armen, schouders, buik en als hij aan de benen bezig is wordt Annika wakker.
“Hé wat ben jij aan doen?” Hij lacht jongensachtig.
”Jou insmeren wat anders?”
“De voorkant kan ik zelf wel” moppert Annika.
“Nou dan draai maar om dan doe ik de achterkant wel” grinnikt Carlos. Ze zucht, die man is een verschrikking. Ze draait zich om haar rug te laten instrijken.
“Dank je wel” mompelt ze een tijdje later. Daarna strijkt hij zichzelf in en vraagt haar liefjes.
“Doe jij mij rug even?”
“Kom maar hier dan zal ik jou eens flink knijpen.” Carlos lacht genietend.
“Ik ben blij dat je dat niet verleert hebt.”
“Vind jij het fijn om van mij geknepen te worden?” vraagt ze quasi verbaast.
“Nee, ik bedoel dat je een fijne massage techniek hebt. Eigenlijk mis ik dat wel. Urs en Eros kunnen beide goede masseren maar jij hebt een aparte techniek en die vind ik zeer prettig.” Ze pakt de zonnebrandcrème en doet een scheutje op haar handpalm.
“Als hij nu denkt dat ik hem ga masseren heeft hij toch mooi pech” denkt Annika. Ze smeert zijn rug in zonder druk op haar handen uit te oefenen. Ze aait om het zo maar te zeggen de lotion over zijn rug.
“Zo klaar” roept ze na een tijdje. Carlos kijkt verwonderd om.
“Was dat alles? Jij kunt veel beter, dat weet ik zeker.” Ze lacht en laat er liefjes op volgen:
“Maar ik ben nu niet aan het werk. Was jij dat vergeten?” Carlos kreunt en roept uit:
“Dat doe je me niet aan hé?” Ze knikt van wel.
“Wacht jij maar eens.” Hij springt op en tilt haar op en loopt met haar naar de vloedlijn. Vervolgens loopt hij de zee in. Hij stopt als hij tot heuphoogte in het water staat. Hij houdt haar boven het water.
“Jij wilt dat dus niet overdoen?” Ze schudt nee. “Jij wilt hier dus in het water gegooid worden van mij?” Ze blijft lachen en knikt. “Je werkt dus helemaal nergens aan mee?” Weer schudt ze haar hoofd. “Dan ga je er nu in.” Tegelijkertijd laat hij haar los. Annika laat zich niet gek krijgen want daar is ze veel te nuchter voor. Zodra ze in het water belandt, duikt ze omlaag en doet haar ogen open. Zodra ze Carlos benen ziet, pakt ze hem in de knieholten en trekt hem uit evenwicht. Daar is Carlos dus niet op bedacht, hij was op aan het letten waar Annika weer boven zou komen. Net op het moment als hij bedenkt dat er iets fout moet zijn met haar, gaat hij zelf kopje onder.
“Verdorie wat een kreng.” Als hij onder water is duwt iemand hem verder naar beneden door bovenop hem te liggen. Iemand kust hem onder water. Hij kan alleen maar aan Annika denken. Maar zo plots klap als het begon is het ook weer voorbij. Proestend komt Carlos boven en kijkt rond.
“Waar is ze?” Hij kijkt rond en ziet dan een honderd meter verderop in het water iemand zwemmen. Hij tuurt aandachtig.
“Is dat Annika?” Hij begint er naar toe te zwemmen. Als hij bijna bij de betreffende persoon komt ziet hij dat dit niet Annika is. Hij besluit maar eerst terug te gaan naar het strand. Als hij daar aan komt ziet hij Annika in gesprek met Gerda. Hij kijkt donker naar Annika en zegt gevaarlijk zacht:
“Jij hebt nog van tegoed van mij.” Annika kijkt hem over haar zonnebril aan.
“Dat komt goed uit jij ook nog van mij. Als ik jou was zou ik op mijn hoede zijn.” Carlos vraagt zich of Annika hem inderdaad gekust heeft. Ze waren op dat moment niet alleen in het water. Zuchtend besluit Carlos de dames alleen te laten gaat kijken bij het beach-volleyballen.
David wordt wakker en kijkt naar de mooie meid in zijn armen. Voorzichtig maakt hij haar wakker. Gerda kijkt hem aan, glimlacht en mompelt: “Hemels mr Miller.”
“Wat die oorbellen? Zijn die hemels?” roept David uit.
“Nee gekkie, jij bent hemels. Oeps, oorbellen.” Ze rolt uit bed op zoek naar haar duster en duikelt er een klein zwart doosje uit op.
“Alsjeblieft voor jou omdat ik ook van jou houd.” David neemt verbaast het pakje aan en opent het.
“Wow schat” roept hij uit. “Oorbellen wat een verrassing. Hoe wist je dat?”
“Ik wist het niet maar ik ken een grote fan van jou die wist dat jij gaatjes in je oren had en dus ook in je vrije tijd oorbellen draagt.” David grijnst.
“Mag ik raden? Claudette?” Gerda knikt.
“Ik had die gaatjes nog niet opgemerkt. Hé David doe je ze nog in of vindt je ze niet mooi?” David lacht verlegen.
“Ze zijn fantastisch en ik doe ze gelijk in. Goed? Kom je douchen, mag je mijn rug wassen.?
“Alleen je rug?” vraagt Gerda schertsend. “Ik wil de rest anders ook wel doen hoor.” Met elkaar stoeiend lopen ze naar de badkamer, ontbijt zal wel niks meer worden vandaag.
Isabelle is op weg naar de massageruimte ze heeft een afspraak voor massage. Ze verheugt zich erop om Urs weer te zien. Die is al dagen onvindbaar. Ze klopt op de deur en een vreemde man opent die. Eros doet de deur open.
“Jij moet Isabelle Vögel zijn.? Isabelle knikt en denkt: “Wat doet hij hier en waar is Urs?”
“Kom binnen, kleed je maar even uit en ga alvast op de massagetafel liggen. Verschrikt kijkt Isabelle hem aan en stamelt: “Waar is Urs? Eros lacht.
“Die is voor privé-zaken een aantal dagen van boord geweest en heeft nu een beperkter rooster.” Beduusd laat Isabelle zich van Eros masseren. Ze snapt er niets van. Na afloop vraagt ze Eros of het mogelijk is een afspraak bij Urs te maken. Eros schudt zijn hoofd.
“Het spijt me maar ik heb al zijn afspraken overgenomen. Heeft u bezwaar om door mij gemasseerd te worden?”
“Neen dat niet” klinkt haar antwoordt. “Maar ik had hem graag nog eens gesproken.” Eros lacht.
“Als ik u dan een tip mag geven. Ik weet dat Urs aan wal gaat in Djerba. U weet wel dat zonovergoten eiland voor de Tunesische kust.” Ze knikt afwezig.
“Dank u wel en tot ziens.”
Carlos zit in zijn hut te werken als er geklopt wordt.
“Binnen” roept hij. Urs steekt zijn hoofd om de deur.
“Kan ik alsjeblieft nog even met je praten?”
Carlos zucht en knikt.
“Kom binnen.” Ongemakkelijk schuift Urs binnen. “Ik was gisteren laaiend op jou” begin hij. Carlos trekt een wenkbrauw omhoog.
“En wat dacht je wat ik was? Ga nu alsjeblieft niet weer zielig doen want dat staat je niet.” Urs voelt zich kleiner worden. Hij dacht dat het op zou luchten als hij met Carlos zou praten maar die scheen nog steeds bij zijn mening te blijven. Geen wonder hoe hij naar Annika keek.
“Ik heb jou gisteren met Annika in het zwembad gezien” gaat Urs verder. “En ik begrijp nu jouw reactie. Je bent zelf verliefd op Annika.” Carlos doet zijn mond open om iets te zeggen en realiseert zich ineens wat Urs daarnet zei.
“Hoe kom je daar in hemelsnaam bij” roept Carlos uit.
“Jij had haar in jou armen, dat heb ik zelf gezien.”
“Ja dat weet ik zelf ook wel” zegt Carlos. “Maar het is niet wat jij denkt. Ze wilde graag zwemmen en toen ging ze kopje onder en heb ik haar uit het water gehaald, dat is alles.” Hij hoopt stilletjes dat Urs niet heeft gezien dat hij haar gekust heeft.
“Ja, ja” bauwt Urs “En ze leefde nog lang en gelukkig”.
“Hé makker rustig aan jij. Ik heb niks met Annika.”
“Nog niets”denkt hij.
“En als jij een vent was hield je woord en hielp haar waar je kon. Dan zette jij je ego overboord.” Urs geeft gelijk zijn weerwoord.
“Maar jij wilt aan één kant proberen haar te verleiden en ziet mij als een hindernis”. Carlos gaat verder.
“Je weet dat je bij mij een potje kunt breken omdat jij mijn vriend bent, maar als ik jou was zou ik nu maar goed oppassen met wat je doet of zegt. Jij hebt mij beloofd Annika’s therapie te doen ofschoon je duivels goed weet dat Annika niets voor je voelt. Nu dat moeilijker blijkt dan jij had gedacht ga je gekke dingen in je hoofd halen. Dus ik zeg je nu als kapitein: Je doet je werk als haar therapeut zoals het hoort. Zo niet, dan gooi ik de roosters om en dan mag jij de masseersalon weer in en Eros doet die therapie. Is dat begrepen?” Urs kijkt Carlos woedend aan.
“Weet je wat? “Doe jij maar wat je wilt ik ga met alle plezier die massage salon in. Ik wil Annika niet meer zien en jouw ook niet meer.” Vervolgens beent hij naar de deur en gooit die met een smak dicht. Carlos staart hem na en denkt bij zichzelf, hier ga jij spijt van krijgen kerel, dat zweer ik jou. De daad bij het woord voegend gooit hij de roosters van zijn twee masseurs om. Vanaf morgen doet Eros Annika’s therapie. Hij neemt de telefoon om Eros van die verandering op de hoogte te stellen. Hij zou het niet kunnen verdragen dat Urs nog aan haar zit.
Urs zit aan dek. Hij is laaiend op Carlos, want hij kent hem goed genoeg om te weten dat hij gelijk de roosters zal opgooien. Heel even denkt hij na of hij weer terug zal gaan. Nee, geen denken aan, zelfs al zou hij hem willen ontslaan. Hij denkt aan Annika. Nu ziet hij haar niet meer. Zijn hart doet pijn, hij kan niet zonder haar. Nog nooit is hij zo verliefd geweest. Nog nooit was er een vrouw waar hij alles voor wilde doen. Nee, hij is niet verliefd, hij houdt intens van haar. Hij denkt terug aan de tijd met haar voor het ongeval. Hoeveel plezier ze samen hebben gehad. Hij zucht en gaat op zoek naar Annika om met haar te praten.
Claudette en Seb zitten aan een verlaat ontbijtje. Ze zijn een beetje verwonderd dat Gerda en David nog niet in de ontbijtzaal zijn. Seb vraagt de ober of de beide al ontbeten hebben. De ober schudt zijn hoofd en zegt nog niemand uit beide hutnummers te hebben gezien. Claudette lacht.
“Volgens mij zijn die twee oorbellen aan het testen.” Seb fronst zijn voorhoofd.
“Ik denk eerder dat ze in het bedank ritueel zitten.”
“Zou je denken?” meent Claudette.
“Jaloers?” vraagt Seb.
“Neen” schudt Claudette haar hoofd. “Ik gun David en Gerda elkaar van harte. Een leuk stel bij elkaar.” Seb slaakt een zucht.
“Betekent dat ik me niet meer ongerust hoeft te maken dat jij met die Amerikaan aan de haal gaat?” Zij lacht.
“Sebby je zou beter moeten weten.” Dan klinkt achter hen.
“Goede morgen.”
“Hé David en Gerda leuk dat jullie er zijn” zegt Seb. De twee schuiven aan.Gerda knipoogt naar Claudette, die gezien heeft dat Gerda prachtige oorbellen heeft.
“Gerda wat mooi, heb jij die van David gekregen?” Gerda knikt.
“Mooi hé?” Zij kijkt naar David en lacht.
“Zo te zien heb jij ook nieuwe oorbellen.”
“Ja” lacht David. “En daar heb ik me al uitgebreid voor bedankt.” Alle vier lachen ze. “Claudette hoe vindt je Sebs cadeau?”
“Fantastische mooi” zucht ze. Seb houd zijn zegelring onder Davids neus.
“Moet je zien man, van Claudette gehad.” David fluit tussen zijn tanden.
“Bofkont.” Ze besluiten morgen samen aan wal te gaan in Djerba om lekker een dagje strand te doen. Dan doen ze vandaag lekker luieren aan boord. Het is tenslotte vakantie.
Hoofdstuk 27
Urs klopt op Annika’s deur.
“Hoi Urs” groet ze hem. “Wat kijk jij bedrukt? Is er iets gebeurt?”
“Is dat zo goed te zien?” mompelt Urs. Ze knikt.
“Wil jij er met me over praten? Volgens mij kan ik goed luisteren.”
“Graag. Al moet ik wel niet te dicht bij je gaan zitten anders krijg ik weer gekke gedachten.” Annika moet lachen om zoveel eerlijkheid. Ze mag Urs graag, maar ze weet dat hij het juist daar moeilijk mee heeft.
“Zo begin maar” moedigt ze hem aan. Urs begint te vertellen van zijn ruzie met Carlos en de gevolgen die dat heeft ook voor haar. Eerlijk vertelt hij wat hij heeft gezien aan het zwembad en hoe hij zich toen voelde. Als hij uitgesproken is kijkt hij Annika verwachtingsvol aan alsof zij een pasklare oplossing heeft.
Annika denkt even na voor ze ook maar iets zegt. Ze wil niet dat Urs ook maar iets verkeerd interpreteert. Zorgvuldig haar woorden kiezend zegt ze:
“Ik weet hoe belangrijk jouw vriendschap met Carlos is en ik vind dat je die nu als eerste moet zien te herstellen.”
“Ja maar” roept Urs uit. “Hij heeft de roosters al omgegooid. Morgen doet Eros jouw therapie.” Annika haalt haar schouders op.
“Maakt mij niet uit Urs wie die oefeningen met me doet. En trouwens ik kan al veel van de oefeningen zonder hulp. Het gaat elke dag beter.” Urs zucht eens diep.
“Annika wat vind jij van Carlos?” Annika had die vraag wel verwacht en antwoordt tactisch.
“Hij is een aardige en correcte man. In het zwembad is niks tussen ons gebeurt”zegt ze een beetje te snel. “Hij heeft me alleen maar geholpen, meer niet.” Urs knikt.
“Sorry hoor maar ik wordt telkens gek als ik denk dat iemand iets in jou ziet.” Annika loopt naar hem toe, knuffelt hem.
“Jongen toch maak het jezelf toch niet zo moeilijk. Ik weet dat je van me houd, maar je weet dat ik die gevoelens niet kan beantwoorden. Je komt echt niet verder door spoken te zien en met je beste vriend te ruziën. Heb ik gelijk of niet?” Urs knikt en drukt haar tegen zicht aan.
“Ik hoop alleen dat die pijn, hierbinnen,” zich op de borst kloppend, “snel over gaat. Ik weet niet hoelang ik daar nog tegen kan.” Kom hier jij een dikke knuffel. Stevig houdt Urs haar vast. Het liefste zou hij nooit meer lost laten. Zij maakt zich los.
“Zal ik met je mee naar Carlos gaan om het uit te praten?” Hij kijkt haar ongelovig aan.
“Zou jij dat voor mij willen doen.” Ze knikt lachend.
“Auf in denn kampf Brüderherz.”
Carlos heeft inderdaad alle maatregelen getroffen om Urs bij Annika weg te houden. Dit valt hem vies tegen van Urs. Maar zo verliefd als nu heeft hij zijn vriend ook nog niet gezien. Meestal was het zo dat de dames die Urs bevielen, hij die ook kon krijgen. Aangezien Annika van een ander hout is gesneden, vangt hij bij haar bot. Hij waardeert Annika’s eerlijkheid naar Urs toe. Dat zal voor haar ook niet gemakkelijk te zijn. Maar hij baalt nu wel dat hij weer ruzie heeft met zijn vriend. De tweede in een paar dagen alweer. Er klopt iemand op zijn deur.
“Ja” wat nu alweer?” bromt hij ontdaan. De deur gaat open en hij ziet Annika’s gezicht.
“Hé meisje” roept Carlos “Hoe is het vandaag met je? Wilde je graag zwemmen? De toon waarop hij het zegt is teder. Urs bijt achter de deur op zijn tanden.
“Kom binnen” hoort hij Carlos zeggen.
“Carlos ik ben niet alleen mag hij ook binnen komen? Carlos lacht”.
“En wie is hij?” Urs loopt binnen en weet niet waar hij moet kijken.
“Jij?” Roept Carlos uit. “Jou heb ik niks meer te zeggen.”
“Ho, ho, ho” sust Annika. “Is het mogelijk een gesprek tussen drie volwassen mensen te hebben hier?” De beide kemphanen kijken tegelijk naar Annika.
“Nou heren, ik hoor?” Beide knikken.
“Oké, we beginnen bij het begin” hoort Annika zichzelf zeggen. Daarna volgt een gesprek van een dik uur. Over en weer vallen er verwijten maar worden die ook weer recht gezet. Ten einde komen de drie overeen dat Eros de oefeningen met Annika doet, niet om Urs te straffen maar om hem te ontzien. Omdat Annika al veel oefeningen zelfstandig kan is het voor Eros een kleine moeite haar te begeleiden. Carlos belooft haar geregeld met haar te gaan zwemmen. Te beginnen morgen als ze van boord kunnen op Djerba. Stilletjes verheugt Annika zich op het uitstapje. Al moet ze voortdurend op haar hoede zijn om Urs niet te kwetsen. Carlos is net als Urs blij dat ze weer een beetje normaal kunnen praten. Hij zegt ten slot tegen Carlos:
“Weet je dat ik je nu als vriend het meeste nodig heb? Ik wil niet zielig doen maar ik heb het op dit ogenblik super moeilijk.” Carlos geeft hem een vriendschappelijke knuffel.
“Alsof jij het mij gemakkelijk maakt. Weet je wat ga eens op vrouwenjacht, dat doe je normaal elke keer als we op zee zijn en nu denk je alleen maar aan haar. Dat is toch zonde?” Urs lacht en er gaat een grijns over zijn gezicht.
“Aye kapitein” en weg is hij. Annika kijkt hem verbaast na.
“Stuur jij hem echt op jacht naar dames?” Carlos lacht.
“Ja maar normaal hoef ik hem dat niet te zeggen. Je moest eens weten hoeveel post er bij de rederij binnen komt voor dhr. Bühler. Zakken vol, maar een antwoord krijgen de dames helaas nooit.”
“Carlos bedankt voor het gesprek en ik ben blij dat jullie de lucht weer enigszins geklaard hebben.”
“Ik ook” geeft Carlos toe. “En Annika bedankt voor je bemiddeling.”
“Graag gedaan. Zo ik ben weg” laat ze erop vervolgen. “Ik wil nog even naar de kapper, want mijn haar is een ramp sinds mijn ziekenhuisopname.” Carlos laat haar lachend uit.
“Tot morgen. Ik heb best zin om een dag strand te doen op Djerba”. Annika lacht en kijkt naar hem op.
“Ik ook al ben ik nog nooit op Djerba geweest, ik ben benieuwd.”
“Ik laat je alles zien” beloofd Carlos knipogend.
De tortelende duifjes zijn naar een hele dag rondhangen aan boord naar de bioscoop van het schip gegaan. Er draait een romantische film.
“Dat is nu net iets rustigs om de dag af te sluiten” zegt Gerda. “Zijn we voor morgen lekker fit om van boord te gaan.” De mannen zijn niet zo voor romantische films maar gunnen de meiden hun plezier. David knipoogt naar Seb.
“We kunnen altijd nog een dutje doen als het te saai wordt.” Gerda draait zich om naar hem en dreigt.
“Als jij maar niet denkt dat ik het jou saai kan laten vinden in het donker.” David knippert met zijn ogen en fluistert in haar oor:
“Weet je wel zeker dat je een film wilt zien.” Gerda lacht naar hem.
“Dat zei ik toch”. Claudette en Seb aanschouwen lachend het tafereeltje.
“Ze passen echt goed bij elkaar” denkt Claudette. Beide stralen gewoon. Zij gunt David Gerda, die een goede vriendin aan het worden is, elkaar van harte.
De Ms D’amour ligt voor anker voor de kust van Djerba. Hier is geen grote haven en daarom worden de gasten met eigen sloepen aan wal gebracht. Dat is altijd een hele ervaring voor de gasten, want de sloepen dienen tevens als reddingsboten. Meestal worden er grapjes gemaakt, zo ook nu weer Claudette en Seb zitten in de eerste sloep. Seb roept wanhopig uit:
“Waar is het stuur, ik bedoel het roer?” lacht hij. “Ik wil het heft zelf in handen hebben.” De bemanning lacht erom en roept terug:
“Misschien is zwemmen wel net zo ver.” Claudette giert het uit.
“Stil jij, dadelijk moeten wij zwemmen.” Gerda en David zitten in de derde sloep en weten dat Claudette en Seb op hen wachten. In de allerlaatste sloep stapt Carlos in met Annika in zijn kielzog.
“Heb je alles?” vraagt hij. Ze knikt.
“Volgens mij wel.”
“Oké is Urs al van boord?” vraagt Carlos aan de bemanning. Die bevestigingen dat Urs in de tweed sloep zat in begeleiding van een dame. Annika kijkt verbaast. Carlos lacht erom als hij Annika’s verbaasde gezicht ziet.
“Kijk dat ik de Urs die ik ken, altijd genieten van de dames.”
“Ach” denkt ze: “Als hij maar plezier heeft vandaag.”
Hoofdstuk 28
Aan wal aangekomen gaan Seb en David met hun dames eerst het eiland verkennen, dan een hapje eten om vervolgens te zwemmen en te zonnebaden. Claudette geniet met volle teugen. Er gaat niets boven een heerlijke zonnige dag aan het strand. Gerda daar in tegen heeft haar bedenkingen. Niet dat ze niet graag aan het strand ligt maar ze bang te verbranden. Zij gebruik voor de zekerheid een factor 40, maar zelfs dan weet ze dat ze nog kan verbranden. Als ze zich aan het installeren zijn op het strand merkt ze dat iemand naar haar kijkt.
“David?” roept ze. “Heb ik wat van jou aan?” Hij grijnst.
“Ik geloof dat jij mijn bikini aan hebt.”
“Jij duivel dat je bent.” Behendig vangt hij haar op en kijkt haar een beetje bezorgd aan.
“Ik geloof dat jij niet de hele dag meer in de zon moet blijven lieverd. Je bent nu al zo rood als een kreeft.” Ze knikt.
“Ik weet het, maar ik kan moeilijk de hele dag binnen blijven hokken.” David lacht naar haar.
“Ik weet wel wat. Stap één eerst goed insmeren. Heb je zonnebrandcrème bij je?” Ze knikt en geeft hem de factor 40.
“Zo op je buik jij dan kan ik even je rug doen.” Snel gaat ze op haar buik liggen afwachtend op die heerlijke handen. Ze geeft een gilletje alleen die zonnebrandcrème is zo koud.
“David wacht maar tot jij dadelijk aan de buurt bent.” David lacht.
“Ik kan bijna niet wachten schoonheid.” Claudette en Seb zijn al in het water aan het stoeien.
“Volgens mij hebben die geen zonnebrandcrème nodig” zegt Gerda. “Die zijn allebei al zo bruin.” Als David klaar is klopt Gerda op de grond ten teken dat David voor haar moet komen zitten. Ze begint hem met zonnebrandcrème in te smeren.
“Waar denk je aan?” vraagt hij haar.
“Ik geloof niet dat ik daar zin in heb om je dat te vertellen” antwoordt Gerda. Hij draait zich half om.
“Waarom niet? Je mij toch alles vertellen dat weet je toch.”
“David, zegt” Gerda. “Ik ken je nu een paar weken en het lijkt wel of ik jou al jaren ken.” David staart naar het zand onder zich en laat haar verder vertellen.
“Ik voel me zo bij je op mijn gemak. Je aardig, lief, attent maar ik denk steeds eraan wat is als deze cruise voorbij is. Als jij weer terug in Amerika bent. Hebben we dan nog contact met elkaar? Spreken of schrijven we elkaar nog? Of is alles dan voorbij? Ik zei toch al geen onderwerp voor nu.” Hij draait zich om en trekt haar naar zich toe.
“Kom eens hier jij.” Ze laat zich gewillig door hem in zijn armen nemen.
“Zo nu moet je eens goed luisteren wat ik nu zeg en ik wil dat je dit niet meer vergeet oké?” Ze knikt.
“Toen ik jou hier aan boord leerde kennen, je weet wel die eerste dag in het zwembad, was ik onder de indruk van jouw, dat viel niet te ontkennen. Maar in dat stadium had ik wel zo iets van lang leve de lol. Ik heb vakantie we zien wel waar we stranden. Daardoor kwam het ook dat ik met Claudette danste en haar daarna gekust heb.” Gerda kijkt vreemd naar hem op.
“Heb jij Claudette gekust? En weet Seb daarvan?” Hij knikt.
“Ja ik heb haar gekust en nee Seb weet het niet en dat wilde ik ook zo laten. Omdat Claudette bezet was heb ik het bij die ene kus gelaten en me weer helemaal gewijd aan jou. Ik vond jou steeds leuker. En al gauw wist ik dat ik geen dag meer zonder jou wilde zijn. En dat geld niet alleen hier aan boord maar ook daarbuiten. Ik weet alleen nog niet hoe ik moet gaan inkleden. Jouw thuis ligt duizenden kilometers van mijn thuis af. We kunnen allebei niet zo één twee drie onze baan opzeggen. Ik niet vanwege de contracten die ik moet nakomen en jij niet omdat je een eigen zaak hebt. Lieveling hoe het na deze cruise verder moet met ons moet weet ik nog niet. Ik weet alleen dat ik met jou verder wil.” Gerda kijkt hem aan met tranen van emotie in haar ogen.
“Mijne arme schat, we vinden er wel wat op dat weet ik zeker. Ik kan altijd nog mijn koffiezaak verkopen en in Amerika een nieuwe openen.”
“Meen jij dat Gerda?” Ze knikt. Hij kust haar en even dreigt hij te vergeten dat ze niet alleen zijn.
Urs en Isabelle hebben besloten er een leuk dagje uit van te maken. Urs heeft zich voor genomen om Annika uit zijn hoofd te zetten. Hij doet zijn best al blijft het moeilijk voor hem. Het doet hem pijn dat Carlos niet naar hem toe toegeeft dat hij verliefd op haar is. Hij gunt zijn vriend elke vrouw maar met Annika heeft hij toch nog moeite. Hij hoopt echt dat dit overgaat. Hij kijkt naar Isabelle. Een leuke meid die al vanaf het begin van de cruise hem heeft laten blijken, iets voor hem te voelen.
Ze zit naast hem op het strand en vraagt zich af of ze Urs durft te vragen haar rug in te smeren. De rest heeft ze inmiddels zelf al gedaan. Urs kijkt net op dat moment en begint te glimlachen.
“Ben jij aan het solliciteren om je rug ingesmeerd te krijgen?” Ze knikt een beetje verlegen.
“Ik doe die van jou ook wel als tegen prestatie” laat ze er snel op volgen.
“Oké, jij eerst”zegt Urs. Isabelle geniet van Urs handen die haar tevens masseren.
“Die man mag hier eeuwig mee doorgaan” denkt ze bij zichzelf. Als hij klaar is doet Isabelle zijn rug insmeren. Ze laat haar handen over zijn gespierde schouders gaan.
“Wat een mooie man”denkt ze. Als ze klaar is trekt Urs haar omhoog.
“Kom we gaan eens kijken of we wat mensen gemobiliseerd krijgen voor een potje beachvolley.” Ze houdt niet van beachvolley maar als ze dit met Urs kan doen, dat is een ander verhaal.
“Hé jullie twee. Liggen jullie nu alweer te vrijen?” Seb vindt het schijnbaar leuk om hen te storen. David is een beetje geïrriteerd door de storing.
“Man bemoei jij je met je eigen zaken” bromt hij.
“Sorry hoor” zegt Seb. “Ik wist niet dat je boos was.”
“Ben ik ook niet” zegt David. “Maar je hebt een slechte timing. Nou zeg op, wat moet je?”
“Hebben jullie zin om te beachvolleyen? We kunnen een team vormen met Urs en Isabelle. Zij zijn daar al”.
“Oké” zegt David. “Geeft ons 5 minuten dan komen we eraan.” Als Seb en Claudette weer buiten gehoor afstand zijn, pakt David Gerda’s gezicht weer in zijn handen.
“We praten later verder als je maar niet vergeet dat ik van je houd.” Nog een laatste kus en dan helpt hij haar overeind voor het partijtje beachvolleybal.
Annika ligt een stuk verder op te zonnebaden en ziet dat Urs veel plezier heeft met Isabelle. Alleen jammer dat zij weet dat hij het waarschijnlijk niet meent. Een beetje zielig voor Isabelle vindt ze. Carlos heeft zijn tas bij haar gestald en is even wat flesjes water halen bij de strandtent verderop. Voor ze er erg in heeft ligt ze te slapen. Als Carlos terug komt met het water kijkt hij bezorgd naar Annika die al flink verkleurd is. Hij opent zijn tas en haalt een zonnebrandcrème uit. Factor 6? Hij zucht en denkt daar kom ik niet ver mee. Stiekem gluurt hij in haar tas en vist er een factor 20 uit. Dat is beter. Hij doet wat lotion op zijn handen en begint haar voorzichtig in te smeren. Hij begint bij haar armen, schouders, buik en als hij aan de benen bezig is wordt Annika wakker.
“Hé wat ben jij aan doen?” Hij lacht jongensachtig.
”Jou insmeren wat anders?”
“De voorkant kan ik zelf wel” moppert Annika.
“Nou dan draai maar om dan doe ik de achterkant wel” grinnikt Carlos. Ze zucht, die man is een verschrikking. Ze draait zich om haar rug te laten instrijken.
“Dank je wel” mompelt ze een tijdje later. Daarna strijkt hij zichzelf in en vraagt haar liefjes.
“Doe jij mij rug even?”
“Kom maar hier dan zal ik jou eens flink knijpen.” Carlos lacht genietend.
“Ik ben blij dat je dat niet verleert hebt.”
“Vind jij het fijn om van mij geknepen te worden?” vraagt ze quasi verbaast.
“Nee, ik bedoel dat je een fijne massage techniek hebt. Eigenlijk mis ik dat wel. Urs en Eros kunnen beide goede masseren maar jij hebt een aparte techniek en die vind ik zeer prettig.” Ze pakt de zonnebrandcrème en doet een scheutje op haar handpalm.
“Als hij nu denkt dat ik hem ga masseren heeft hij toch mooi pech” denkt Annika. Ze smeert zijn rug in zonder druk op haar handen uit te oefenen. Ze aait om het zo maar te zeggen de lotion over zijn rug.
“Zo klaar” roept ze na een tijdje. Carlos kijkt verwonderd om.
“Was dat alles? Jij kunt veel beter, dat weet ik zeker.” Ze lacht en laat er liefjes op volgen:
“Maar ik ben nu niet aan het werk. Was jij dat vergeten?” Carlos kreunt en roept uit:
“Dat doe je me niet aan hé?” Ze knikt van wel.
“Wacht jij maar eens.” Hij springt op en tilt haar op en loopt met haar naar de vloedlijn. Vervolgens loopt hij de zee in. Hij stopt als hij tot heuphoogte in het water staat. Hij houdt haar boven het water.
“Jij wilt dat dus niet overdoen?” Ze schudt nee. “Jij wilt hier dus in het water gegooid worden van mij?” Ze blijft lachen en knikt. “Je werkt dus helemaal nergens aan mee?” Weer schudt ze haar hoofd. “Dan ga je er nu in.” Tegelijkertijd laat hij haar los. Annika laat zich niet gek krijgen want daar is ze veel te nuchter voor. Zodra ze in het water belandt, duikt ze omlaag en doet haar ogen open. Zodra ze Carlos benen ziet, pakt ze hem in de knieholten en trekt hem uit evenwicht. Daar is Carlos dus niet op bedacht, hij was op aan het letten waar Annika weer boven zou komen. Net op het moment als hij bedenkt dat er iets fout moet zijn met haar, gaat hij zelf kopje onder.
“Verdorie wat een kreng.” Als hij onder water is duwt iemand hem verder naar beneden door bovenop hem te liggen. Iemand kust hem onder water. Hij kan alleen maar aan Annika denken. Maar zo plots klap als het begon is het ook weer voorbij. Proestend komt Carlos boven en kijkt rond.
“Waar is ze?” Hij kijkt rond en ziet dan een honderd meter verderop in het water iemand zwemmen. Hij tuurt aandachtig.
“Is dat Annika?” Hij begint er naar toe te zwemmen. Als hij bijna bij de betreffende persoon komt ziet hij dat dit niet Annika is. Hij besluit maar eerst terug te gaan naar het strand. Als hij daar aan komt ziet hij Annika in gesprek met Gerda. Hij kijkt donker naar Annika en zegt gevaarlijk zacht:
“Jij hebt nog van tegoed van mij.” Annika kijkt hem over haar zonnebril aan.
“Dat komt goed uit jij ook nog van mij. Als ik jou was zou ik op mijn hoede zijn.” Carlos vraagt zich of Annika hem inderdaad gekust heeft. Ze waren op dat moment niet alleen in het water. Zuchtend besluit Carlos de dames alleen te laten gaat kijken bij het beach-volleyballen.
Hoofdstuk 29
“Hé kapitein” roept Seb uit.
“Hoi Seb alles goed?” Seb knikt en nodigt hem uit erbij te komen zitten. “Hoe is het nu met jou en Claudette?” vraagt Carlos belangstellend.
“Goed” antwoord Seb. “Al heb ik mijn handen vol aan haar.” Carlos grijnst.
“Dat houdt het wel spannend hé.”
“Ja” lacht Seb.”Beter een vrouw met pit dan eentje die braafjes achter je aan loopt. Zeg Carlos mag ik jou wat vragen?”
“Tuurlijk Seb vraag maar hoor.”
“Is Annika, die masseuse bij ons aan boord, jouw vriendin?” Carlos verslikt zich bijna in zijn flesje water en roept verontwaardig uit:
“Hoe kom je daarbij?”
“Nou ik zag jullie net stoeiend het water in gaan.”Carlos zucht.
“Ik had beloofd met haar te zwemmen.” In het kort vertelt hij van haar ongeluk en revalidatie waar ze nu nog in zit.
“Dus je ziet niets bijzonders alleen maar een collegiale dienst” maakt hij zichzelf wijs. Seb lacht.
“Nu heb je zoveel moeite gedaan mij uit te leggen hoe het zit, dat ik het sterke vermoeden heb dat zij jou niet onberoerd laat. Klopt dat?” Carlos kijkt Seb doordringend aan.
“Is dat duidelijk te zien voor buitenstaanders?”
“Weet ik niet” antwoordt Seb. “Maar ik zie iets tussen jullie twee.”
“Ik dacht het niet” schampert Carlos. “Ik ga geen bot vangen zoals Urs, daar hoef jij niet aan te denken.”
“Dus je ziet wel iets in haar?” gaat Seb onverbiddelijk verder. Carlos zucht.
“Ja en ook weer niet. Ik weet het niet, ze maakt me helemaal gek.”
“Heb jij al geprobeerd haar te verleiden?”
“Hé Seb dat gaat jou niks aan.” Seb snuift.
“Ik wil je anders alleen maar helpen hoor. Als tegenprestatie voor Napels.”
“Dat hoeft niet” zegt Carlos. “Dat heb ik graag gedaan.”
De dames komen aanlopen en hebben hun tassen en handdoeken meegenomen.
“Zullen we nog even een hapje eten hier op het eiland?” vraagt Claudette. Gerda, Isabelle en Annika hebben ook honger. Seb fluit op zijn vingers naar David en Urs dat ze moeten komen. Als de heren ook gearriveerd zijn besluit de hele groep gezamenlijk een hapje te eten voor ze terug aan boord gaan. Isabelle pakt Urs’ arm.
“Zal ik gezellig met jou mee lopen?” Urs knikt.
“Graag.” David en Gerda lopen zoals altijd gearmd. Seb en Claudette lopen hand aan hand. Helemaal aan het einde van de groep lopen Annika en Carlos met wel twee meter afstand van elkaar. Annika denkt: “Volgens mij is ie boos op mij. Maarja dat is zijn eigen schuld. Ik laat me niet voor gek zetten en zeker niet door de kapitein.” Carlos denkt koortsachtig na wat hij met de situatie aan moet. Voorzichtig kijkt hij naar Annika, die een beetje ongemakkelijk loopt op het strand. Ze heeft natuurlijk last van haar rug denkt hij. Aan de ene kant voelt hij zich aangetrokken tot haar en aan de andere kant is hij bang om afgewezen te worden. Volgens hem kan zij een echt maatje zijn.
“Hé wat lopen jullie ver achter” roept Claudette. Ze blijft staan en slaat een arm om Carlos heen. Seb is ook blijven staan en geeft Annika hoffelijk een arm.
“Gaat het wel een beetje met je rug?” Annika kijkt hem dankbaar aan.
“Niet echt.”
“Wil je niet liever terug aan boord?” Zij schudt haar hoofd en wil het plezier voor de anderen niet bederven. Claudette praat honderduit tegen Carlos die er maar weinig van mee krijgt. Hij kijkt alleen maar naar Annika, in stilte hopend dat Claudette nu eens niks meer zegt.
In het restaurant schuiven ze twee tafeltjes tegen elkaar zodat ze bij elkaar kunnen zitten. Op de kop van de tafel gaat Claudette zitten met aan één kant Seb en aan de andere kant Carlos naast zicht. Naast Carlos zit Annika met daarnaast Urs, dan op de kop zit Isabelle. Dan David en Gerda, die dus tussen David en Seb in zit. Ze bestellen hun eten en maken er een gezellige avond van. Annika probeert niet te laten merken dat ze pijn heeft maar dat blijft helaas niet onbemerkt. Urs heeft een zesde zintuig voor zoiets. Hij houdt Annika scherp in de gaten. Ze heeft nu al 8 keer van positie gewisseld in de laatste 10 minuten. Ze moet veel pijn hebben anders kan dit niet. Hij buigt naar haar toe, zijn hand onder in haar rug leggend en fluistert in haar oor:
“Volgens mij moet jij plat. Je rug is overbelast zoals ik het nu voel.” Ondertussen verkent zijn hand vakkundig haar rug. Annika zucht en is boos op zichzelf dat ze het heeft laten merken.
“Sorry ik wil geen overlast zijn.” Urs gaat rustig verder met haar rug te masseren. Zijn hand is inmiddels onder haar T-shirt beland. Annika verbaast zich dat niemand schijnt op te merken wat Urs aan het doen is. Iedereen praat met iedereen en niemand valt iets op. Ze kijkt naar Carlos die aan Claudette’s lippen hangt en niet merkt wat Urs aan het doen is. Ze krijgt het knap benauwd in deze situatie.
“Urs doe nou niet, dat hoort niet” fluistert ze Urs toe.
“Je hebt helemaal gelijk, dat hoort niet, dus dan gaan we het anders doen.” Hij staat op en zegt tegen de rest.
“Ik ga terug aan boord en ik neem Annika mee terug want dit is veel te vermoeiend voor haar.” Voor Carlos iets heeft kunnen zeggen, helpt Urs Annika overeind en slaat een arm om haar heen.
“Isabelle zou jij de tas van Annika strakjes mee willen nemen?” Isabelle knikt een beetje teleurgesteld. Eenmaal buiten kijkt Urs het niet langer aan. Hij tilt Annika op en loopt met haar naar de sloepen. Als ze terug aan boord zijn brengt hij haar eerst naar de massage salon. Hij maakt het licht aan en helpt haar op tafel. Annika’s tranen rollen inmiddels over haar wangen van de pijn. Dit had ze dus beter niet kunnen doen. Ze had al veel eerder terug aan boord moeten gaan. Urs begint haar te masseren.
“Je bent verbrand weet je dat wel?” Ze knikt.
“Daar was ik al bang voor. Maar mijn rug doet meer pijn.”
“Stil maar het wordt zo beter.” Na een half uurtje brengt hij haar naar haar hut en wenst haar welterusten. Ze glimlacht en bedankt hem.
“Urs bedankt voor alles.” Hij knikt en drukt een kusje op het puntje van haar neus.
“Tot morgen.”
De volgende morgen is Carlos al vroeg op. Hij laat de ankers hijsen en zet koers op Malaga hun volgende bestemming. Hij glimlacht en denkt het is altijd weer heerlijk om voet op Spaanse bodem te zetten. Hij vindt het erg fijn dat hij in Malaga de excursie kan leiden. Ofschoon hij zelf uit Madrid afkomstig is heeft Malaga toch een speciaal plekje in zijn hart. Even denkt hij over gisteren na. Tijdens het eten kon Claudette niet van hem af blijven. Hij snapt niks van Seb.
“Die ziet het en laat het gebeuren. Wat een kerel zeg, als het zijn vriendin was geweest had hij er allang iets van gezegd. Maar goed dat moeten die twee zelf maar uitzoeken” denkt hij. Maar doordat Claudette zo zijn aandacht opeiste ontging hem dat het met Annika slecht ging. En uitgerekend Urs brengt haar dan terug aan boord. Hij had haar met alle plezier terug gebracht.
“Zou Urs nog nieuwe toenaderingspogingen hebben ondernomen?” Dan klopt iemand op zijn deur.
“Binnen” Urs komt binnen en wenst goedemorgen. “Kan ik even met je praten?” begint Urs. Carlos knikt natuurlijk.
“Maar eerst hoe is het met Annika, had ze gisteren weer last van haar rug?”
“Ja,” zegt Urs. “Ik heb haar gemasseerd en naar haar hut gebracht. Gisteren was duidelijk veel te vermoeiend voor haar.” Carlos weet niet hoe hij het moet vragen, maar hij wil weten of er nog iets gebeurt is. Urs is hem voor.
“Maak je geen zorgen Carlos ik heb haar niet gekust alleen maar naar haar hut gebracht. Maar wil je mij nu toch eens eindelijk bekennen dat je gevoelens hebt voor Annika?”
“Urs, ik weet echt niet wat ik met Annika moet”zegt Carlos naar waarheid.
“Aan de ene kant voel ik me tot haar aangetrokken maar aan de andere kant ben ik bang dat zij niets voor mij voelt. Verder heb ik tot nu toe telkens rekening met jou proberen te houden. Ik weet dat jij nog niet over haar heen bent. Ik heb zelfs al overwogen om Annika te ontslaan na deze cruise. Ze brengt een boel spanning mee. En dat is niet bevorderlijk voor de werksfeer aan boord.” Urs zucht.
“Dat kun je niet maken Carlos. Zij kan er niets aan doen dat wij haar wel zien zitten. Je zou natuurlijk ook net als ik kunnen proberen Annika van je af te zetten. Er zijn toch genoeg andere vrouwen aan boord. Neem nu gisterenavond, jij was zo druk met die Claudette, dat je niet zag hoe het met Annika was.”
“Ja, dat klopt, ik was haar werkelijk voor een moment vergeten. Maar Annika laat zich ook niet uit over haar gevoelens.”
“Nee natuurlijk niet, die wil de werksfeer niet verpesten en met alle collega’s door een deur kunnen” zegt Urs. Carlos denkt even na.
“Laten we het maar op zijn beloop tot Marseille, dan zal ik met Annika over de situatie praten. Ik wil hoe dan ook duidelijkheid voor we weer vertrekken met de volgende lichting passagiers.”
Seb wordt wakker en kijkt naast zich naar Claudette. Telkens als hij denkt het voor elkaar te hebben dat zij niet meer naar andere mannen kijkt, krijgt Claudette het weer voor elkaar daar een wig tussen te drijven. Zou ze nu werkelijk iets zien in de kapitein of is dat gewoon haar aard. In het afgelopen jaar heeft hij veel met haar opgetrokken maar nog nooit zo intensief als nu. En nu lijkt het wel of ze toch tekortkomingen heeft. Ze zweert telkens van hem te houden maar onder tussen vindt ze andere mannen ook leuk. En dat terwijl Seb alleen maar oog voor haar heeft. Seb grijnst en denkt bij zich zelf misschien ben ik wel te goed voor haar. Misschien moet ik eens met vuisten op de tafel slaan. Maar aan de andere kant, ze zijn nog niet getrouwd. Wat geeft hem het recht om zo te reageren? Hij neemt zich voor bij de eerst volgende gelegenheid er wat van te zeggen, en het maakt niet uit wie de man in kwestie dan is. Desnoods verkoopt hij die kerel een klap. Claudette trekt zich uit en geeft hem een goedemorgen kus. Seb zucht en denkt zo zou ze altijd moeten zijn.
Hoofdstuk 30
Gerda en David hebben besloten bij elkaar in te trekken. Ze slapen in Davids hut en hebben hun bagage in Gerda’s hut staan. Ze hebben vannacht de hele nacht liggen praten met elkaar. Gerda is door het dolle heen. Zo heeft ze zich nog nooit gevoeld, zo intens met een man. Zij houdt van hem dat is zeker. En het idee om haar koffiezaak te verkopen neemt steeds grotere vormen aan. Ze kijkt naast zich en nestelt zich tegen zijn borst aan. David heeft haar overtuigd van zijn oprechtheid. Al zal het niet gemakkelijk worden voor de twee. Er moet nog veel gedaan worden om samen gelukkig te kunnen zijn. Gerda denkt aan haar familie in Groningen. Wat zullen die wel niet zeggen als ze haar plannen verteld. Ze weet het eigenlijk wel. Haar familie zal het haar afraden. Ze kust David in gedachten op zijn borst.
“Je mag wel verder gaan” klinkt het boven haar. Ze lacht.
“Smiecht dat je bent.”
“Waar ben je aan het denken Gerda?”
“Aan thuis en aan mijn familie” zegt ze eerlijk.
“Mis je hen?”
“Ja dat ook maar ik ben aan het denken hoe ik hun moet vertellen van ons enzovoort.”
“Je denkt dat ze er niet mee instemmen?”
“Ik weet het wel zeker dat ze dat niet zullen doen” zegt Gerda.
“Meisje we komen er wel uit. Ik moet er even over nadenken, goed?” Ze knikt, ze vertrouwt hem.
Isabelle is vanmorgen naar de fitnessruimte gekomen in de hoop een glimp van Urs op een vangen. Ze heeft geluk. Stralend begroet ze hem en gaat aan de slag. Urs behandelt haar echter als elke andere gast. Zij had eigenlijk gehoopt even met hem te kunnen praten.
“Zou je me even met deze gewichten willen helpen?” vraagt ze poeslief aan Urs. Urs helpt haar en wil weer weg gaan maar Isabelle houdt hem tegen.
“Gisteren was je veel aardiger” begint ze. Urs knikt en kijkt bedenkelijk.
“Gisteren had ik vrij en nu moet ik werken.”
“Ik dacht toch echt dat ik jou niet onberoerd liet” gaat Isabelle hoopvol verder. Urs glimlacht.
“Jij bent een leuke meid en natuurlijk kan ik met je flirten maar dat vind ik niet eerlijk tegenover jou. We kunnen natuurlijk wel een leuke tijd nog hebben hier aan boord, maar verwacht alsjeblieft niet te veel van mij. Sorry maar ik moet nu verder met mijn werk.” Verbaast over zichzelf gaat Urs verder met zijn werk.
“Dat ze zich ook maar zo rot voelt als ik” denkt hij grimmig bij zichzelf. Zijn gedachten gaan weer naar Annika. Hij weet dat Carlos het niet zal dulden als hij tegen Annika’s zin iets met haar zal beginnen. Nu niet meer.
“Gisteren had ik haar nog in zijn armen” denkt hij weemoedig.
Annika is wakker en voelt zich een stuk beter dan gisteren. Ze neemt een douche en gaat in de keuken ontbijten. Ze moet vandaag maar niet de zon ingaan, want ze is verbrand gisteren. De kok glimlacht als ze de keuken inkomt.
“En meisje wat wil je ontbijten?” vraagt hij vaderlijk.
“Het gebruikelijke?” Annika wenst hem goedemorgen.
“Ik wil graag een bakje yoghurt met wat muesli en een glas jus d’orange.” De kok lacht.
“Dat is het gebruikelijke.” Als Annika zit te eten komt Carlos binnen voor zijn ontbijt. Hij had zijn ontbijt mee willen nemen maar bedenkt nu ter plaatse dat hij in de keuken wil eten.
“Wat zal het zijn kapitein?”
“Doe maar gebakken eieren met spek. En sterke koffie zwart.” Hij gaat naast Annika aan de keukentafel zitten en wacht tot de kok zijn ontbijt klaar heeft.
“Is dat alles wat jij eet ’s morgens?” vraagt Carlos haar. Ze knikt.
“Dat is ook niet veel” meent Carlos. “Wil je geen gebakken eieren met spek?”
“Ja heerlijk” zegt Annika. “Dan kun je me over tien dagen in Marseille van boord rollen.” Carlos schatert het uit.
“Je bent zo smal als een plank” lacht hij. “Je kunt gerust elke dag spek met eieren eten.” Ze grijnst en appelleert hem.
“Maar jij zo te zien niet, ik zie al een paar vetrolletjes.” Verschrikt kijkt Carlos naar zijn buik, waar inderdaad, nu een paar kleine rolletjes zichtbaar zijn. Hij trekt zijn uniform recht om het te verdoezelen. Zonder resultaat.
“Hé chef laat die eieren maar zitten doe maar een bakje gezond zoals zij.” De kok kijkt verbaast naar de kapitein die wat aanneemt van een crewlid? Dat is nieuw voor hem. Ondertussen kan Annika haar lach niet meer inhouden en de tranen lopen over haar wangen. Ze vindt het heerlijk om mensen te stangen en het is nog leuker als ze happen zoals Carlos. Als ze enigszins uitgelachen is staat ze op.
“Ik ben weer weg, ik zou zeggen smakelijk eten kapitein.” Carlos kijkt haar na en zucht.
“Waarom laat ik me van haar iets zeggen?” Annika gaat terug naar haar hut om verder te broeden op haar plannetje. Ze is een beetje overdonderd door alle mannelijke aandacht die ze aan boord krijgt. Eerst dacht ze, dat er geen man aan boord was die de moeite waard was om er iets mee te beginnen. Maar nu weet ze dat er een man aan boord waar ze niet omheen kan. Nuchter als ze is heeft ze dit nog niet laten blijken. Ze doet vriendelijk tegen iedereen en laat vooral niet merken dat ze een voorkeur heeft. Ze grijnst als ze aan haar plan denkt. Spetterend gewoon, geniaal bedacht. Ze kan niet anders zeggen. Al weet ze natuurlijk niet hoe de heer in kwestie zal reageren. Als haar gevoelens niet beantwoord worden gaat ze af als een gieter. Ze zucht. “Zal ik dit wel doorvoeren?”vraagt ze zichzelf af.
Davids hersens werken op volle toeren. Hij heeft net zijn manager aan de lijn gehad en hem gevraagd de komende maanden zoveel mogelijk verplichtingen te annuleren dan wel op te schorten. Hij moet eerst tijd vrij maken om het een en ander in goede banen te leiden. Verder laat hij de management assistente zijn vlucht Marseille-Londen omboeken naar Marseille-Amsterdam. Hij heeft stiekem op Gerda’s ticket gekeken welke vlucht zij vanuit Marseille naar huis heeft. “Verrassing nummer één” denkt hij. Verrassing nummer twee is dat hij met haar mee naar Groningen wil om kennis te maken met haar familie en vrienden. Aan de rest van het plan wordt nog gewerkt.
Claudette doet het rustig aan vandaag. Eerst maar naar de schoonheidsspecialiste en de kapper.
“Lekker een paar uurtjes me laten betuttelen” denkt ze. Seb is na ontbijt richting sauna gegaan, dus die is ook wel eventjes zoet. Misschien strakjes nog even shoppen.
Zo komen de gasten de komende twee dagen goed door. Aan boord is genoeg te beleven. Iedereen verheugt zich weer op de volgende excursie. Er is massaal ingeschreven voor een excursie naar Malaga. De meeste dames vinden het geweldig dat de kapitein zelf de rondleiding doet. Claudette was een van de eerste die Seb en zichzelf opgaven voor de excursie. Zoals het nu uit ziet wordt de groep te groot. Carlos overlegt met Urs en George om de groep in drieën te splitsen. Urs en George zijn beiden al heel vaak mee geweest om te weten wat ze waar moeten vertellen. Carlos kijkt niet naar wie in welke groep zit maar deelt het aantal deelnemers door drie. Één tot en met vijftig voor Carlos, éénenvijftig tot en met honderd voor Urs en de rest voor George.
Twee dagen later. De Ms D’amour meert aan in de haven van Malaga. De bemanning is zoals altijd druk bezig het schip vast te leggen. De eerste groep staat klaar om van boord te gaan. Carlos pakt even de microfoon en doet wat meldingen van huishoudelijke aard. Zoals dat de rondleiding twee uur duurt en dat daarna gelegenheid is om zelf op verkenning te gaan. De groepen vertrekken met tussenposen van een kwartier. Carlos gaat met de eerst groep aan wal. Hij telt even of hij vijftig mensen heeft. Hij ziet Seb en zwaait. Carlos is helemaal in zijn element als hij kan vertellen over Malaga. Hij wijst zijn gasten de oude gebouwen, vertelt hen iets over de geschiedenis enzovoorts. Op het laatste stuk van de rondleiding komen ze bij een grote stenen boog, waar rode rozen tegen aan klimmen.
“Hier” vertelt Carlos. “Is een wensboog. De sage uit het verleden wil ons doen geloven dat als zich hier onder de bel in deze boog een verliefd stel kust, zij spoedig in het huwelijk zullen treden.” Gelach gaat door de groep.
“We kunnen het eens proberen” roept een ouder man uit. “Misschien wil mijn vrouw nog wel eens met me trouwen.” Iedereen lacht, ook Carlos die op dat moment onder de boog staat. Zonder dat hij er erg in heeft wordt hij stormachtig omhelst en gekust. Hij heeft even nodig om zich te realiseren wat er gebeurt. Beduusd wil hij kijken wie hem kust. Maar voordat hij daar de kans voor krijgt voelt hij een flinke klap op zijn neus. Hij ziet sterren. Hemel wat is dit nu alweer. Dat is de tweede keer dat hij gekust wordt en niet weet door wie.
Hoofdstuk 31
Seb hijst Carlos om hoog en zegt gevaarlijk zacht.
“Nu ben ik het zat je blijft met je poten van Claudette af. Is dat begrepen?” Carlos kijkt Seb verward aan.
“Ik snap niet wat je bedoeld” zegt hij beduusd. “Waarom verkoop jij mij een klap?”
“Moet je dat nog vragen?” De andere gasten kijken nieuwsgierig wat er gebeurt is. Enkele mannen halen Carlos en Seb uit elkaar.
“De kapitein kon er niks aan doen” sust een oudere man. “Volgens mij kun jij beter eerst met je vriendin praten.” Seb kijkt naar Claudette die zichtbaar onschuldig voor zich uit kijkt. Carlos heeft zich inmiddels herkregen.
“Mensen we gaan verder ik moet jullie nog één ding laten zien en dan kunnen jullie de rest van de middag doen wat jullie willen.” Met zijn zakdoek tegen zijn neus houdend, in zichzelf zacht vloekend, vervolgt hij zijn weg. Als hij na een twintig minuten de groep achterlaat is hij blij terug aan boord te kunnen.
Gerda en David hebben niets gemerkt van de kleine ruzie in de eerste groep zij waren in de tweede groep van Urs gepland. Als Urs bij de boog komt vertelt ook het verhaal van de boog. David houdt Gerda achter en zegt.
“We wachten tot de rest van de groep doorloopt.”
“En dan?” vraagt Gerda. “Wat ga jij dan doen?”
“Ben jij eens niet zo nieuwsgierig” lacht hij. Gerda denkt laat ik hem dat pleziertje. Als de groep onder de boog door is. Til hij Gerda op en zet haar precies onder de boog neer. Hij schuift haar nog iets naar rechts.
“Volgens mij staan we nu goed.” Gerda kijkt omhoog.
“Als je snel getrouwd wilt zijn, wel.” Big smile op die Amerikaanse toet. Gerda kan niet meer van het lachen en laat zich gewillig door David kussen. Dan hoort hij achter zich.
“Daar hoeven jullie niet de hele dag blijven te staan hoor. Eén kus is volgens mij genoeg.” George is met groep 3 inmiddels bij de boog aan gekomen en zegt schertsend tegen zijn groep.
“Volgens mij worden we binnen kort voor een bruiloft uit genodigd.” Snel pakt David Gerda’s hand en trekt haar mee.
Isabelle zit in groep 2 onder leiding van Urs. Ze wil dolgraag met hem Malaga in en zorgt dat ze in de buurt van hem blijft. Als Urs in de laatste steeg klaar is met zijn verhaal, ziet ze haar kans schoon. Iedereen gaat zijn eigen weg en Isabelle wacht geduldig tot Urs alleen over is. “Ja Isabelle? wilde je nog wat vragen?” “Ja ik wilde je vragen om met mij te lunchen. Ik wil heel graag dank je wel zeggen voor jouw goede zorgen.” Urs ziet haar hoopvolle blik.
“Vooruit dan, eten moeten we tenslotte allemaal”. Ze gaan op zoek naar een knus restaurantje en zijn dan snel in gesprek met elkaar. Isabelle straalt. Zo toegankelijk heeft ze Urs nog niet gezien. Het wordt een uitgebreid dineetje. Urs voelt zich zo vertrouwd met Isabelle dat hij zijn wroegingen wat Annika betreft met haar bespreekt. Isabelle luistert alleen maar en laat hem het woord doen.
“Ik weet hoe jij je voelt zegt ze naar afloop.”
“Sorry zal ik ook even naar jouw verhaal luisteren?” vraagt Urs.
“Dat hoeft niet” meent zij. “Want daar speel jij de hoofdrol in.” Ze vertelt hem hoe ze voor hem voelt en als ze klaar is zegt Urs.
“Inderdaad jij weet hoe ik me voel. Ik kan jou niks beloven maar ik wil jou beter leren kennen. Het wordt tijd dat ik Annika definitief uit mijn hoofd zet. Zullen we nog even een wandeling maken?” Ze knikt en pakt lachend zijn hand.
Seb heeft Claudette, stevig aan haar pols vast.
“Auw Seb je doet me pijn. Laat me los.”
“Geen denken aan” gromt Seb. “Waag het je niet nog verder dan één meter bij mij vandaan te gaan.”
“Ja maar Sebby.”
“Niks te Sebbyen” snauwt hij. “Je gaat nu mee.”
“Waar gaan we dan naar toe?” vraagt Claudette.
“Terug naar boord want ik heb mij jou nog een appeltje te schillen. Jij dacht toch niet ik jou zomaar andere mannen laat kussen. Denk je nu werkelijk dat ik een idioot ben?”
“Ja maar Seb, hij kuste mij.”
“Laat me niet lachen” zegt Seb. “Ik heb anders niks aan mijn ogen.”
“Maar jij hebt hem een klap verkocht” gaat Claudette verder.
“Waar er twee vechten zijn er twee schuldig” meent Seb. Zwijgend loopt Claudette met hem mee naar boord.
“Het ging vanzelf” denkt ze. “De kapitein stond onder die boog en ze kon het gewoon niet laten.” Ze glimlacht.
“Die kus kan haar in ieder geval niemand meer afnemen. Seb draait wel weer bij. Daar is ze zeker van.”
Carlos komt aan boord en gaat gelijk naar zijn hut. Hij is woedend. Wat denkt die Claudette eigelijk wel. Ze houdt van mannen dat is duidelijk. Eerst David en nu plakt ze aan hem vast. Het is een mooie meid, maar dat weet ze ook van zichzelf. Of Seb daar ooit gelukkig mee wordt? Die twee hebben in ieder geval niet onder de boog gekust. Gatsie maar hij wel. Hij is best toe aan een vrouw en aan een gehuwd leven, maar mag hij die dame dan wel alsjeblieft zelf uit zoeken. Er zijn altijd wel dames aan boord die van hem gecharmeerd zijn maar doortastend iemand als Claudette is hij nog niet tegen gekomen. Hij grijnst bij zichzelf.
“Ik heb nog niet eens kunnen genieten van die kus. Ik werd gelijk afgekoeld met een bloedneus.” Hij is in ieder geval blij dat Seb eens een keer het achterste van zijn tong heeft laten zien. Die vrouw loopt anders over hem heen.
Annika is niet mee van boord gegaan omdat ze zich nog wat gammel voelt. Ze besluit naar het zwembad te gaan. Als ze daar naartoe loopt, hoort ze iemand vloeken. Ze luistert aandachtig waar het geluid vanaf komt. Ze klopt op de kapiteinshut en roept:
“Carlos is alles in orde daar?” Carlos doet de deur open.
“Ja, sorry ik dacht dat niemand in de buurt was.”
“Wat is gebeurt?” wil Annika weten. “Heb je ruzie gehad in Malaga?”
“Ja met één van de gasten” antwoordt Carlos.
“Ik ben zo terug” zegt Annika en verdwijnt. Even later komt ze terug met een zak met ijs en plant die op Carlos neus.
“Houd die zo maar eens even vast en vertel me wat er gebeurt is.” Carlos begint het hele verhaal te vertellen, en als hij klaar is vraagt Annika. “Ik wist niet dat je iets in haar zag. Houd jij van Claudette?” Carlos kreunt.
“Dat kan ook alleen maar een vrouw vragen.”
“Dat is geen antwoord Carlos, houdt jij van Claudette?”
“Ik weet niet meer wat ik moet denken ze hangt telkens aan me als ik in de buurt ben. Ik vind het zo zielig voor Seb.”
“Misschien vindt je het ook wel zielig voor jezelf” gaat Annika verder.
“Annika” zucht Carlos. “Vraagt alsjeblieft niet verder ik weet het echt niet.”
“Oké, ook goed” zegt Annika. “Dan ga ik nu zwemmen. Ik zie je later.”
Als de volgende morgen weer iedereen aan boord is laat Carlos de crew de ankers lichten en trossen los gooien. Nog vijf dagen dan is deze cruise ten einde. Hij is moe en hij wil rust. Seb heeft hij niet meer gesproken sinds hun ruzie in Malaga. Aan de ene kant wil hij met hem praten en aan de andere kant vindt hij het Claudette’s schuld, want die heeft hem tenslotte gezoend. Maar misschien zag Seb dat anders. Hij zucht, draagt het commando over aan George en trekt zich terug in zijn hut om na te denken.
“Hé kapitein” roept Seb uit.
“Hoi Seb alles goed?” Seb knikt en nodigt hem uit erbij te komen zitten. “Hoe is het nu met jou en Claudette?” vraagt Carlos belangstellend.
“Goed” antwoord Seb. “Al heb ik mijn handen vol aan haar.” Carlos grijnst.
“Dat houdt het wel spannend hé.”
“Ja” lacht Seb.”Beter een vrouw met pit dan eentje die braafjes achter je aan loopt. Zeg Carlos mag ik jou wat vragen?”
“Tuurlijk Seb vraag maar hoor.”
“Is Annika, die masseuse bij ons aan boord, jouw vriendin?” Carlos verslikt zich bijna in zijn flesje water en roept verontwaardig uit:
“Hoe kom je daarbij?”
“Nou ik zag jullie net stoeiend het water in gaan.”Carlos zucht.
“Ik had beloofd met haar te zwemmen.” In het kort vertelt hij van haar ongeluk en revalidatie waar ze nu nog in zit.
“Dus je ziet niets bijzonders alleen maar een collegiale dienst” maakt hij zichzelf wijs. Seb lacht.
“Nu heb je zoveel moeite gedaan mij uit te leggen hoe het zit, dat ik het sterke vermoeden heb dat zij jou niet onberoerd laat. Klopt dat?” Carlos kijkt Seb doordringend aan.
“Is dat duidelijk te zien voor buitenstaanders?”
“Weet ik niet” antwoordt Seb. “Maar ik zie iets tussen jullie twee.”
“Ik dacht het niet” schampert Carlos. “Ik ga geen bot vangen zoals Urs, daar hoef jij niet aan te denken.”
“Dus je ziet wel iets in haar?” gaat Seb onverbiddelijk verder. Carlos zucht.
“Ja en ook weer niet. Ik weet het niet, ze maakt me helemaal gek.”
“Heb jij al geprobeerd haar te verleiden?”
“Hé Seb dat gaat jou niks aan.” Seb snuift.
“Ik wil je anders alleen maar helpen hoor. Als tegenprestatie voor Napels.”
“Dat hoeft niet” zegt Carlos. “Dat heb ik graag gedaan.”
De dames komen aanlopen en hebben hun tassen en handdoeken meegenomen.
“Zullen we nog even een hapje eten hier op het eiland?” vraagt Claudette. Gerda, Isabelle en Annika hebben ook honger. Seb fluit op zijn vingers naar David en Urs dat ze moeten komen. Als de heren ook gearriveerd zijn besluit de hele groep gezamenlijk een hapje te eten voor ze terug aan boord gaan. Isabelle pakt Urs’ arm.
“Zal ik gezellig met jou mee lopen?” Urs knikt.
“Graag.” David en Gerda lopen zoals altijd gearmd. Seb en Claudette lopen hand aan hand. Helemaal aan het einde van de groep lopen Annika en Carlos met wel twee meter afstand van elkaar. Annika denkt: “Volgens mij is ie boos op mij. Maarja dat is zijn eigen schuld. Ik laat me niet voor gek zetten en zeker niet door de kapitein.” Carlos denkt koortsachtig na wat hij met de situatie aan moet. Voorzichtig kijkt hij naar Annika, die een beetje ongemakkelijk loopt op het strand. Ze heeft natuurlijk last van haar rug denkt hij. Aan de ene kant voelt hij zich aangetrokken tot haar en aan de andere kant is hij bang om afgewezen te worden. Volgens hem kan zij een echt maatje zijn.
“Hé wat lopen jullie ver achter” roept Claudette. Ze blijft staan en slaat een arm om Carlos heen. Seb is ook blijven staan en geeft Annika hoffelijk een arm.
“Gaat het wel een beetje met je rug?” Annika kijkt hem dankbaar aan.
“Niet echt.”
“Wil je niet liever terug aan boord?” Zij schudt haar hoofd en wil het plezier voor de anderen niet bederven. Claudette praat honderduit tegen Carlos die er maar weinig van mee krijgt. Hij kijkt alleen maar naar Annika, in stilte hopend dat Claudette nu eens niks meer zegt.
In het restaurant schuiven ze twee tafeltjes tegen elkaar zodat ze bij elkaar kunnen zitten. Op de kop van de tafel gaat Claudette zitten met aan één kant Seb en aan de andere kant Carlos naast zicht. Naast Carlos zit Annika met daarnaast Urs, dan op de kop zit Isabelle. Dan David en Gerda, die dus tussen David en Seb in zit. Ze bestellen hun eten en maken er een gezellige avond van. Annika probeert niet te laten merken dat ze pijn heeft maar dat blijft helaas niet onbemerkt. Urs heeft een zesde zintuig voor zoiets. Hij houdt Annika scherp in de gaten. Ze heeft nu al 8 keer van positie gewisseld in de laatste 10 minuten. Ze moet veel pijn hebben anders kan dit niet. Hij buigt naar haar toe, zijn hand onder in haar rug leggend en fluistert in haar oor:
“Volgens mij moet jij plat. Je rug is overbelast zoals ik het nu voel.” Ondertussen verkent zijn hand vakkundig haar rug. Annika zucht en is boos op zichzelf dat ze het heeft laten merken.
“Sorry ik wil geen overlast zijn.” Urs gaat rustig verder met haar rug te masseren. Zijn hand is inmiddels onder haar T-shirt beland. Annika verbaast zich dat niemand schijnt op te merken wat Urs aan het doen is. Iedereen praat met iedereen en niemand valt iets op. Ze kijkt naar Carlos die aan Claudette’s lippen hangt en niet merkt wat Urs aan het doen is. Ze krijgt het knap benauwd in deze situatie.
“Urs doe nou niet, dat hoort niet” fluistert ze Urs toe.
“Je hebt helemaal gelijk, dat hoort niet, dus dan gaan we het anders doen.” Hij staat op en zegt tegen de rest.
“Ik ga terug aan boord en ik neem Annika mee terug want dit is veel te vermoeiend voor haar.” Voor Carlos iets heeft kunnen zeggen, helpt Urs Annika overeind en slaat een arm om haar heen.
“Isabelle zou jij de tas van Annika strakjes mee willen nemen?” Isabelle knikt een beetje teleurgesteld. Eenmaal buiten kijkt Urs het niet langer aan. Hij tilt Annika op en loopt met haar naar de sloepen. Als ze terug aan boord zijn brengt hij haar eerst naar de massage salon. Hij maakt het licht aan en helpt haar op tafel. Annika’s tranen rollen inmiddels over haar wangen van de pijn. Dit had ze dus beter niet kunnen doen. Ze had al veel eerder terug aan boord moeten gaan. Urs begint haar te masseren.
“Je bent verbrand weet je dat wel?” Ze knikt.
“Daar was ik al bang voor. Maar mijn rug doet meer pijn.”
“Stil maar het wordt zo beter.” Na een half uurtje brengt hij haar naar haar hut en wenst haar welterusten. Ze glimlacht en bedankt hem.
“Urs bedankt voor alles.” Hij knikt en drukt een kusje op het puntje van haar neus.
“Tot morgen.”
De volgende morgen is Carlos al vroeg op. Hij laat de ankers hijsen en zet koers op Malaga hun volgende bestemming. Hij glimlacht en denkt het is altijd weer heerlijk om voet op Spaanse bodem te zetten. Hij vindt het erg fijn dat hij in Malaga de excursie kan leiden. Ofschoon hij zelf uit Madrid afkomstig is heeft Malaga toch een speciaal plekje in zijn hart. Even denkt hij over gisteren na. Tijdens het eten kon Claudette niet van hem af blijven. Hij snapt niks van Seb.
“Die ziet het en laat het gebeuren. Wat een kerel zeg, als het zijn vriendin was geweest had hij er allang iets van gezegd. Maar goed dat moeten die twee zelf maar uitzoeken” denkt hij. Maar doordat Claudette zo zijn aandacht opeiste ontging hem dat het met Annika slecht ging. En uitgerekend Urs brengt haar dan terug aan boord. Hij had haar met alle plezier terug gebracht.
“Zou Urs nog nieuwe toenaderingspogingen hebben ondernomen?” Dan klopt iemand op zijn deur.
“Binnen” Urs komt binnen en wenst goedemorgen. “Kan ik even met je praten?” begint Urs. Carlos knikt natuurlijk.
“Maar eerst hoe is het met Annika, had ze gisteren weer last van haar rug?”
“Ja,” zegt Urs. “Ik heb haar gemasseerd en naar haar hut gebracht. Gisteren was duidelijk veel te vermoeiend voor haar.” Carlos weet niet hoe hij het moet vragen, maar hij wil weten of er nog iets gebeurt is. Urs is hem voor.
“Maak je geen zorgen Carlos ik heb haar niet gekust alleen maar naar haar hut gebracht. Maar wil je mij nu toch eens eindelijk bekennen dat je gevoelens hebt voor Annika?”
“Urs, ik weet echt niet wat ik met Annika moet”zegt Carlos naar waarheid.
“Aan de ene kant voel ik me tot haar aangetrokken maar aan de andere kant ben ik bang dat zij niets voor mij voelt. Verder heb ik tot nu toe telkens rekening met jou proberen te houden. Ik weet dat jij nog niet over haar heen bent. Ik heb zelfs al overwogen om Annika te ontslaan na deze cruise. Ze brengt een boel spanning mee. En dat is niet bevorderlijk voor de werksfeer aan boord.” Urs zucht.
“Dat kun je niet maken Carlos. Zij kan er niets aan doen dat wij haar wel zien zitten. Je zou natuurlijk ook net als ik kunnen proberen Annika van je af te zetten. Er zijn toch genoeg andere vrouwen aan boord. Neem nu gisterenavond, jij was zo druk met die Claudette, dat je niet zag hoe het met Annika was.”
“Ja, dat klopt, ik was haar werkelijk voor een moment vergeten. Maar Annika laat zich ook niet uit over haar gevoelens.”
“Nee natuurlijk niet, die wil de werksfeer niet verpesten en met alle collega’s door een deur kunnen” zegt Urs. Carlos denkt even na.
“Laten we het maar op zijn beloop tot Marseille, dan zal ik met Annika over de situatie praten. Ik wil hoe dan ook duidelijkheid voor we weer vertrekken met de volgende lichting passagiers.”
Seb wordt wakker en kijkt naast zich naar Claudette. Telkens als hij denkt het voor elkaar te hebben dat zij niet meer naar andere mannen kijkt, krijgt Claudette het weer voor elkaar daar een wig tussen te drijven. Zou ze nu werkelijk iets zien in de kapitein of is dat gewoon haar aard. In het afgelopen jaar heeft hij veel met haar opgetrokken maar nog nooit zo intensief als nu. En nu lijkt het wel of ze toch tekortkomingen heeft. Ze zweert telkens van hem te houden maar onder tussen vindt ze andere mannen ook leuk. En dat terwijl Seb alleen maar oog voor haar heeft. Seb grijnst en denkt bij zich zelf misschien ben ik wel te goed voor haar. Misschien moet ik eens met vuisten op de tafel slaan. Maar aan de andere kant, ze zijn nog niet getrouwd. Wat geeft hem het recht om zo te reageren? Hij neemt zich voor bij de eerst volgende gelegenheid er wat van te zeggen, en het maakt niet uit wie de man in kwestie dan is. Desnoods verkoopt hij die kerel een klap. Claudette trekt zich uit en geeft hem een goedemorgen kus. Seb zucht en denkt zo zou ze altijd moeten zijn.
Hoofdstuk 30
Gerda en David hebben besloten bij elkaar in te trekken. Ze slapen in Davids hut en hebben hun bagage in Gerda’s hut staan. Ze hebben vannacht de hele nacht liggen praten met elkaar. Gerda is door het dolle heen. Zo heeft ze zich nog nooit gevoeld, zo intens met een man. Zij houdt van hem dat is zeker. En het idee om haar koffiezaak te verkopen neemt steeds grotere vormen aan. Ze kijkt naast zich en nestelt zich tegen zijn borst aan. David heeft haar overtuigd van zijn oprechtheid. Al zal het niet gemakkelijk worden voor de twee. Er moet nog veel gedaan worden om samen gelukkig te kunnen zijn. Gerda denkt aan haar familie in Groningen. Wat zullen die wel niet zeggen als ze haar plannen verteld. Ze weet het eigenlijk wel. Haar familie zal het haar afraden. Ze kust David in gedachten op zijn borst.
“Je mag wel verder gaan” klinkt het boven haar. Ze lacht.
“Smiecht dat je bent.”
“Waar ben je aan het denken Gerda?”
“Aan thuis en aan mijn familie” zegt ze eerlijk.
“Mis je hen?”
“Ja dat ook maar ik ben aan het denken hoe ik hun moet vertellen van ons enzovoort.”
“Je denkt dat ze er niet mee instemmen?”
“Ik weet het wel zeker dat ze dat niet zullen doen” zegt Gerda.
“Meisje we komen er wel uit. Ik moet er even over nadenken, goed?” Ze knikt, ze vertrouwt hem.
Isabelle is vanmorgen naar de fitnessruimte gekomen in de hoop een glimp van Urs op een vangen. Ze heeft geluk. Stralend begroet ze hem en gaat aan de slag. Urs behandelt haar echter als elke andere gast. Zij had eigenlijk gehoopt even met hem te kunnen praten.
“Zou je me even met deze gewichten willen helpen?” vraagt ze poeslief aan Urs. Urs helpt haar en wil weer weg gaan maar Isabelle houdt hem tegen.
“Gisteren was je veel aardiger” begint ze. Urs knikt en kijkt bedenkelijk.
“Gisteren had ik vrij en nu moet ik werken.”
“Ik dacht toch echt dat ik jou niet onberoerd liet” gaat Isabelle hoopvol verder. Urs glimlacht.
“Jij bent een leuke meid en natuurlijk kan ik met je flirten maar dat vind ik niet eerlijk tegenover jou. We kunnen natuurlijk wel een leuke tijd nog hebben hier aan boord, maar verwacht alsjeblieft niet te veel van mij. Sorry maar ik moet nu verder met mijn werk.” Verbaast over zichzelf gaat Urs verder met zijn werk.
“Dat ze zich ook maar zo rot voelt als ik” denkt hij grimmig bij zichzelf. Zijn gedachten gaan weer naar Annika. Hij weet dat Carlos het niet zal dulden als hij tegen Annika’s zin iets met haar zal beginnen. Nu niet meer.
“Gisteren had ik haar nog in zijn armen” denkt hij weemoedig.
Annika is wakker en voelt zich een stuk beter dan gisteren. Ze neemt een douche en gaat in de keuken ontbijten. Ze moet vandaag maar niet de zon ingaan, want ze is verbrand gisteren. De kok glimlacht als ze de keuken inkomt.
“En meisje wat wil je ontbijten?” vraagt hij vaderlijk.
“Het gebruikelijke?” Annika wenst hem goedemorgen.
“Ik wil graag een bakje yoghurt met wat muesli en een glas jus d’orange.” De kok lacht.
“Dat is het gebruikelijke.” Als Annika zit te eten komt Carlos binnen voor zijn ontbijt. Hij had zijn ontbijt mee willen nemen maar bedenkt nu ter plaatse dat hij in de keuken wil eten.
“Wat zal het zijn kapitein?”
“Doe maar gebakken eieren met spek. En sterke koffie zwart.” Hij gaat naast Annika aan de keukentafel zitten en wacht tot de kok zijn ontbijt klaar heeft.
“Is dat alles wat jij eet ’s morgens?” vraagt Carlos haar. Ze knikt.
“Dat is ook niet veel” meent Carlos. “Wil je geen gebakken eieren met spek?”
“Ja heerlijk” zegt Annika. “Dan kun je me over tien dagen in Marseille van boord rollen.” Carlos schatert het uit.
“Je bent zo smal als een plank” lacht hij. “Je kunt gerust elke dag spek met eieren eten.” Ze grijnst en appelleert hem.
“Maar jij zo te zien niet, ik zie al een paar vetrolletjes.” Verschrikt kijkt Carlos naar zijn buik, waar inderdaad, nu een paar kleine rolletjes zichtbaar zijn. Hij trekt zijn uniform recht om het te verdoezelen. Zonder resultaat.
“Hé chef laat die eieren maar zitten doe maar een bakje gezond zoals zij.” De kok kijkt verbaast naar de kapitein die wat aanneemt van een crewlid? Dat is nieuw voor hem. Ondertussen kan Annika haar lach niet meer inhouden en de tranen lopen over haar wangen. Ze vindt het heerlijk om mensen te stangen en het is nog leuker als ze happen zoals Carlos. Als ze enigszins uitgelachen is staat ze op.
“Ik ben weer weg, ik zou zeggen smakelijk eten kapitein.” Carlos kijkt haar na en zucht.
“Waarom laat ik me van haar iets zeggen?” Annika gaat terug naar haar hut om verder te broeden op haar plannetje. Ze is een beetje overdonderd door alle mannelijke aandacht die ze aan boord krijgt. Eerst dacht ze, dat er geen man aan boord was die de moeite waard was om er iets mee te beginnen. Maar nu weet ze dat er een man aan boord waar ze niet omheen kan. Nuchter als ze is heeft ze dit nog niet laten blijken. Ze doet vriendelijk tegen iedereen en laat vooral niet merken dat ze een voorkeur heeft. Ze grijnst als ze aan haar plan denkt. Spetterend gewoon, geniaal bedacht. Ze kan niet anders zeggen. Al weet ze natuurlijk niet hoe de heer in kwestie zal reageren. Als haar gevoelens niet beantwoord worden gaat ze af als een gieter. Ze zucht. “Zal ik dit wel doorvoeren?”vraagt ze zichzelf af.
Davids hersens werken op volle toeren. Hij heeft net zijn manager aan de lijn gehad en hem gevraagd de komende maanden zoveel mogelijk verplichtingen te annuleren dan wel op te schorten. Hij moet eerst tijd vrij maken om het een en ander in goede banen te leiden. Verder laat hij de management assistente zijn vlucht Marseille-Londen omboeken naar Marseille-Amsterdam. Hij heeft stiekem op Gerda’s ticket gekeken welke vlucht zij vanuit Marseille naar huis heeft. “Verrassing nummer één” denkt hij. Verrassing nummer twee is dat hij met haar mee naar Groningen wil om kennis te maken met haar familie en vrienden. Aan de rest van het plan wordt nog gewerkt.
Claudette doet het rustig aan vandaag. Eerst maar naar de schoonheidsspecialiste en de kapper.
“Lekker een paar uurtjes me laten betuttelen” denkt ze. Seb is na ontbijt richting sauna gegaan, dus die is ook wel eventjes zoet. Misschien strakjes nog even shoppen.
Zo komen de gasten de komende twee dagen goed door. Aan boord is genoeg te beleven. Iedereen verheugt zich weer op de volgende excursie. Er is massaal ingeschreven voor een excursie naar Malaga. De meeste dames vinden het geweldig dat de kapitein zelf de rondleiding doet. Claudette was een van de eerste die Seb en zichzelf opgaven voor de excursie. Zoals het nu uit ziet wordt de groep te groot. Carlos overlegt met Urs en George om de groep in drieën te splitsen. Urs en George zijn beiden al heel vaak mee geweest om te weten wat ze waar moeten vertellen. Carlos kijkt niet naar wie in welke groep zit maar deelt het aantal deelnemers door drie. Één tot en met vijftig voor Carlos, éénenvijftig tot en met honderd voor Urs en de rest voor George.
Twee dagen later. De Ms D’amour meert aan in de haven van Malaga. De bemanning is zoals altijd druk bezig het schip vast te leggen. De eerste groep staat klaar om van boord te gaan. Carlos pakt even de microfoon en doet wat meldingen van huishoudelijke aard. Zoals dat de rondleiding twee uur duurt en dat daarna gelegenheid is om zelf op verkenning te gaan. De groepen vertrekken met tussenposen van een kwartier. Carlos gaat met de eerst groep aan wal. Hij telt even of hij vijftig mensen heeft. Hij ziet Seb en zwaait. Carlos is helemaal in zijn element als hij kan vertellen over Malaga. Hij wijst zijn gasten de oude gebouwen, vertelt hen iets over de geschiedenis enzovoorts. Op het laatste stuk van de rondleiding komen ze bij een grote stenen boog, waar rode rozen tegen aan klimmen.
“Hier” vertelt Carlos. “Is een wensboog. De sage uit het verleden wil ons doen geloven dat als zich hier onder de bel in deze boog een verliefd stel kust, zij spoedig in het huwelijk zullen treden.” Gelach gaat door de groep.
“We kunnen het eens proberen” roept een ouder man uit. “Misschien wil mijn vrouw nog wel eens met me trouwen.” Iedereen lacht, ook Carlos die op dat moment onder de boog staat. Zonder dat hij er erg in heeft wordt hij stormachtig omhelst en gekust. Hij heeft even nodig om zich te realiseren wat er gebeurt. Beduusd wil hij kijken wie hem kust. Maar voordat hij daar de kans voor krijgt voelt hij een flinke klap op zijn neus. Hij ziet sterren. Hemel wat is dit nu alweer. Dat is de tweede keer dat hij gekust wordt en niet weet door wie.
Hoofdstuk 31
Seb hijst Carlos om hoog en zegt gevaarlijk zacht.
“Nu ben ik het zat je blijft met je poten van Claudette af. Is dat begrepen?” Carlos kijkt Seb verward aan.
“Ik snap niet wat je bedoeld” zegt hij beduusd. “Waarom verkoop jij mij een klap?”
“Moet je dat nog vragen?” De andere gasten kijken nieuwsgierig wat er gebeurt is. Enkele mannen halen Carlos en Seb uit elkaar.
“De kapitein kon er niks aan doen” sust een oudere man. “Volgens mij kun jij beter eerst met je vriendin praten.” Seb kijkt naar Claudette die zichtbaar onschuldig voor zich uit kijkt. Carlos heeft zich inmiddels herkregen.
“Mensen we gaan verder ik moet jullie nog één ding laten zien en dan kunnen jullie de rest van de middag doen wat jullie willen.” Met zijn zakdoek tegen zijn neus houdend, in zichzelf zacht vloekend, vervolgt hij zijn weg. Als hij na een twintig minuten de groep achterlaat is hij blij terug aan boord te kunnen.
Gerda en David hebben niets gemerkt van de kleine ruzie in de eerste groep zij waren in de tweede groep van Urs gepland. Als Urs bij de boog komt vertelt ook het verhaal van de boog. David houdt Gerda achter en zegt.
“We wachten tot de rest van de groep doorloopt.”
“En dan?” vraagt Gerda. “Wat ga jij dan doen?”
“Ben jij eens niet zo nieuwsgierig” lacht hij. Gerda denkt laat ik hem dat pleziertje. Als de groep onder de boog door is. Til hij Gerda op en zet haar precies onder de boog neer. Hij schuift haar nog iets naar rechts.
“Volgens mij staan we nu goed.” Gerda kijkt omhoog.
“Als je snel getrouwd wilt zijn, wel.” Big smile op die Amerikaanse toet. Gerda kan niet meer van het lachen en laat zich gewillig door David kussen. Dan hoort hij achter zich.
“Daar hoeven jullie niet de hele dag blijven te staan hoor. Eén kus is volgens mij genoeg.” George is met groep 3 inmiddels bij de boog aan gekomen en zegt schertsend tegen zijn groep.
“Volgens mij worden we binnen kort voor een bruiloft uit genodigd.” Snel pakt David Gerda’s hand en trekt haar mee.
Isabelle zit in groep 2 onder leiding van Urs. Ze wil dolgraag met hem Malaga in en zorgt dat ze in de buurt van hem blijft. Als Urs in de laatste steeg klaar is met zijn verhaal, ziet ze haar kans schoon. Iedereen gaat zijn eigen weg en Isabelle wacht geduldig tot Urs alleen over is. “Ja Isabelle? wilde je nog wat vragen?” “Ja ik wilde je vragen om met mij te lunchen. Ik wil heel graag dank je wel zeggen voor jouw goede zorgen.” Urs ziet haar hoopvolle blik.
“Vooruit dan, eten moeten we tenslotte allemaal”. Ze gaan op zoek naar een knus restaurantje en zijn dan snel in gesprek met elkaar. Isabelle straalt. Zo toegankelijk heeft ze Urs nog niet gezien. Het wordt een uitgebreid dineetje. Urs voelt zich zo vertrouwd met Isabelle dat hij zijn wroegingen wat Annika betreft met haar bespreekt. Isabelle luistert alleen maar en laat hem het woord doen.
“Ik weet hoe jij je voelt zegt ze naar afloop.”
“Sorry zal ik ook even naar jouw verhaal luisteren?” vraagt Urs.
“Dat hoeft niet” meent zij. “Want daar speel jij de hoofdrol in.” Ze vertelt hem hoe ze voor hem voelt en als ze klaar is zegt Urs.
“Inderdaad jij weet hoe ik me voel. Ik kan jou niks beloven maar ik wil jou beter leren kennen. Het wordt tijd dat ik Annika definitief uit mijn hoofd zet. Zullen we nog even een wandeling maken?” Ze knikt en pakt lachend zijn hand.
Seb heeft Claudette, stevig aan haar pols vast.
“Auw Seb je doet me pijn. Laat me los.”
“Geen denken aan” gromt Seb. “Waag het je niet nog verder dan één meter bij mij vandaan te gaan.”
“Ja maar Sebby.”
“Niks te Sebbyen” snauwt hij. “Je gaat nu mee.”
“Waar gaan we dan naar toe?” vraagt Claudette.
“Terug naar boord want ik heb mij jou nog een appeltje te schillen. Jij dacht toch niet ik jou zomaar andere mannen laat kussen. Denk je nu werkelijk dat ik een idioot ben?”
“Ja maar Seb, hij kuste mij.”
“Laat me niet lachen” zegt Seb. “Ik heb anders niks aan mijn ogen.”
“Maar jij hebt hem een klap verkocht” gaat Claudette verder.
“Waar er twee vechten zijn er twee schuldig” meent Seb. Zwijgend loopt Claudette met hem mee naar boord.
“Het ging vanzelf” denkt ze. “De kapitein stond onder die boog en ze kon het gewoon niet laten.” Ze glimlacht.
“Die kus kan haar in ieder geval niemand meer afnemen. Seb draait wel weer bij. Daar is ze zeker van.”
Carlos komt aan boord en gaat gelijk naar zijn hut. Hij is woedend. Wat denkt die Claudette eigelijk wel. Ze houdt van mannen dat is duidelijk. Eerst David en nu plakt ze aan hem vast. Het is een mooie meid, maar dat weet ze ook van zichzelf. Of Seb daar ooit gelukkig mee wordt? Die twee hebben in ieder geval niet onder de boog gekust. Gatsie maar hij wel. Hij is best toe aan een vrouw en aan een gehuwd leven, maar mag hij die dame dan wel alsjeblieft zelf uit zoeken. Er zijn altijd wel dames aan boord die van hem gecharmeerd zijn maar doortastend iemand als Claudette is hij nog niet tegen gekomen. Hij grijnst bij zichzelf.
“Ik heb nog niet eens kunnen genieten van die kus. Ik werd gelijk afgekoeld met een bloedneus.” Hij is in ieder geval blij dat Seb eens een keer het achterste van zijn tong heeft laten zien. Die vrouw loopt anders over hem heen.
Annika is niet mee van boord gegaan omdat ze zich nog wat gammel voelt. Ze besluit naar het zwembad te gaan. Als ze daar naartoe loopt, hoort ze iemand vloeken. Ze luistert aandachtig waar het geluid vanaf komt. Ze klopt op de kapiteinshut en roept:
“Carlos is alles in orde daar?” Carlos doet de deur open.
“Ja, sorry ik dacht dat niemand in de buurt was.”
“Wat is gebeurt?” wil Annika weten. “Heb je ruzie gehad in Malaga?”
“Ja met één van de gasten” antwoordt Carlos.
“Ik ben zo terug” zegt Annika en verdwijnt. Even later komt ze terug met een zak met ijs en plant die op Carlos neus.
“Houd die zo maar eens even vast en vertel me wat er gebeurt is.” Carlos begint het hele verhaal te vertellen, en als hij klaar is vraagt Annika. “Ik wist niet dat je iets in haar zag. Houd jij van Claudette?” Carlos kreunt.
“Dat kan ook alleen maar een vrouw vragen.”
“Dat is geen antwoord Carlos, houdt jij van Claudette?”
“Ik weet niet meer wat ik moet denken ze hangt telkens aan me als ik in de buurt ben. Ik vind het zo zielig voor Seb.”
“Misschien vindt je het ook wel zielig voor jezelf” gaat Annika verder.
“Annika” zucht Carlos. “Vraagt alsjeblieft niet verder ik weet het echt niet.”
“Oké, ook goed” zegt Annika. “Dan ga ik nu zwemmen. Ik zie je later.”
Als de volgende morgen weer iedereen aan boord is laat Carlos de crew de ankers lichten en trossen los gooien. Nog vijf dagen dan is deze cruise ten einde. Hij is moe en hij wil rust. Seb heeft hij niet meer gesproken sinds hun ruzie in Malaga. Aan de ene kant wil hij met hem praten en aan de andere kant vindt hij het Claudette’s schuld, want die heeft hem tenslotte gezoend. Maar misschien zag Seb dat anders. Hij zucht, draagt het commando over aan George en trekt zich terug in zijn hut om na te denken.
Hoofdstuk 32
Tussen Claudette en Seb is het voortdurend bonje. De gemoederen lopen zo hoog op dat Gerda besluit haar hut aan Claudette af te staan. Hoofdschuddend kijkt ze toe hoe de twee elkaar het leven zuur aan het maken zijn. Ze snapt er niks van. David en zij hebben gehoord wat er in Malaga is gebeurd, maar dat de twee daar niet meer uit zouden komen hadden ze niet gedacht. David besluit met Seb te gaan praten. Als hij dit tegen Gerda zegt, neemt zij gelijk de telefoon om Claudette te vragen mee naar de koffiebar te gaat. David kust Gerda.
“Succes lieverd.”
“Jij ook tot straks.”
Seb is laaiend op Claudette dat ze haar intrek neemt in de hut van Gerda.
“Jij loopt voor de problemen weg” werpt hij haar voor de voeten.
“En jij maakt problemen waar er geen zijn Seb.”
“Ik wil weten wat jij met de kapitein hebt” gaat Seb verder.
“Dat weet je, een heleboel en volgens de sage ben ik binnenkort een getrouwde vrouw.”
“Als je domme vragen stelt kun je domme antwoorden krijgen” denkt ze. Ze pakt haar koffer in en gaat naar de deur. Seb pakt haar schouders en schudt haar door elkaar.
“Zeg dat dit niet waar is” roept hij uit. Ze kijkt hem aan draait zich om en vertrekt zonder hem te antwoorden.
Urs komt de kapiteinshut in en grinnikt.
“Hé boss ga je trouwen?” Carlos gromt.
”Wil jij een klap of zo?”
“Nee, nee” sust Urs. “Maar ik hoorde dat verhaal van dat jij een dame hebt gekust onder de boog.”
“En wat heb jij dan allemaal gehoord?”
“Dat jij die mooie pittige Française van die piloot hebt ingepalmd.”
“Het is hier ook nog erger dan op een dorp” zucht Carlos. “Ik heb niet haar, maar zij heeft mij gekust. En gelijk daarop kreeg ik een klap op mijn neus. Dat is alles.”
“Wat voel je voor haar? Mij kun je dat toch wel zeggen” gaat Urs verder. Vol ongeloof kijkt Carlos hem aan.
“En jij denkt dat ik jouw dat onder je neus wrijf? Ik dacht het niet.”
“Mooi” denkt Urs. “Dan hoef ik dus niet meer bang te zijn dat hij op Annika valt.” Snel neemt hij afscheid.
David zit tegenover Seb.
“Hé jongen je ziet er belabberd uit.”
“Weet ik” antwoord Seb. “Wat een mooie vakantie moest worden is inmiddels een grote nachtmerrie.”
“Denk je echt dat Carlos iets met Claudette heeft?”
“Ik weet niet meer wat ik moet denken. Maar Claudette ziet Carlos in ieder geval wel zitten.” “Mij eerst ook weet je nog?” Verbaasd kijkt Seb naar David.
“Je hebt gelijk. Nu niet meer.” David knikt.
“Misschien is het een manier van aandacht vragen, dat ze zo doet. Misschien moet je haar laten zien dat je voor haar vecht.” Seb kijkt naar zijn vuist, die hij gebruikt heeft om Carlos op zijn neus te timmeren.
“Weet je David toen ik dat verhaal hoorde van die boog dacht ik leuk, dat doe ik gelijk met Claudette. Ik had het nog niet gedacht zie ik haar in de armen van die Latino. Achteraf denk ik had ik met hem moeten praten want ik ben hem heel dankbaar voor de mooie dagen in Napels die hij mogelijk heeft gemaakt. Maar als hij nu Claudette inpalmt komt hij op voet van oorlog met mij te staan.”
“Wil jij wel nog verder met Claudette? Ja maar zij niet met mij. Ze is al verhuisd en de eerste beste gelegenheid ligt ze in Carlos’ armen daar ben ik zeker van.”
Claudette en Gerda zitten aan de kopje cappuccino.
“Claudette wat is er in Malaga gebeurd?” vraagt Gerda.
“Ik weet niet waarom maar toen ik de kapitein onder die boog zag staan kon ik en alleen maar kussen en dat heb ik toen gedaan.”
“Maar Claudette toch en Seb dan?”
“Daar heb ik niet aan gedacht.”
“Houd je niet meer van Seb dan?” gaat Gerda verder.
“Ik weet het echt niet meer” zucht ze. “Hij maakt het me op dit ogenblik zo moeilijk.”
“Nou zegt” Gerda. “Ik was ook boos geweest als ik in zijn schoenen zou staan.”
“Oh mooie vriendin ben jij” snuift Claudette.
“Ik keur in ieder geval niet goed wat jij hebt gedaan. En eigenlijk vind ik dat jij moet kiezen Seb of Carlos. Denk daar maar eens goed over na en als je daaruit bent, praat dan open met zowel Seb als Carlos.” Ze laat Claudette achter en gaat terug naar Davids hut. Wat een toestanden door zo’n stomme kus. Ze hoopt van harte dat die twee elkaar weer zullen vinden. Maar het ziet er op dit ogenblik somber uit.
Urs is op weg naar zijn hut. Normaal neemt hij de trap, maar nu neemt hij de lift. Hij wacht geduldig tot deze komt. Als hij de deur hoort open gaan trekt iemand hem aan zijn shirt naar binnen en zoent hem. Zo hé wat een actie. Hij maakt zich los uit haar omarming en kijkt haar lachend aan.
“Je verrast me, dat had ik niet achter jou gezocht.” Ze glimlacht mysterieus.
“Er zijn nog wel meer dingen die je niet van mij verwacht.” Ze laat haar handen onder zijn shirt verdwijnen en kust hem weer. Urs kreunt.
“Als je nu niet ophoud sta ik niet meer voor mezelf in.”
“Houd je alsjeblieft niet in lieverd. Alleen is dit niet zo een geschikte plek.”
“Mijn hut ligt vlak bij.”hoort Urs zichzelf zeggen. Als de lift stopt tilt hij haar op en draagt haar naar zijn hut. Behoedzaam legt hij haar op bed en begint haar uit te kleden. Al snel is hij alles om zich heen vergeten. Vergeten is de ellende van de afgelopen weken. Het ziet er weer positief uit.
Wat wil je ook anders met deze mooie vrouw.
Inmiddels zijn weer een paar dagen verstreken. Morgen zal de MS D’amour weer aanmeren in Marseille.
“De vakantie is veel te snel gegaan” denkt David. Hij kijkt naar Gerda die naast hem zit aan dek.
“Wat een heerlijke avond hé al die mooie sterren.” David lacht.
“Ik moet even serieus gaan doen. Ik hoop niet dat je dat erg vind.” Ze schudt van neen.
“Weet je ik loop al een aantal dagen dingen te regelen en vind eigenlijk dat jij moet weten hoe ik verder wil na deze cruise.” Ze slikt.
“Dat klinkt erg serieus.” David steekt van wal.
“Ik ben me heel zeker van het feit dat ik van jou houd. Daarom heb ik mijn agenda door mijn manager om laten gooien. Als ik van boord ga stap ik in het vliegtuig naar Amsterdam ipv Londen. Van daaruit wil ik graag met jou mee naar Groningen om jou familie te leren kennen. Ik wil jou ouders dan hoffelijk vragen om de hand van hun dochter vragen, om jou vervolgens mee te nemen naar New York.” Gerda staart David aan met open mond. Voor dat Gerda echter heeft kunnen reageren zit David op één knie voor haar met in zijn hand een ring.
“Mijn allerliefste schat, jij bent op stormachtige wijze in mijn leven gekomen. Ik kan nu naar 4 weken met jouw alleen maar zeggen ik houd zielsveel van jou, ik wil dat je in mijn leven blijft. Daarom vraag ik jouw: “Wil jij mijn vrouw worden?” Gerda huilt van geluk.
“Ja, David ik wil heel graag je vrouw worden maar gaan we niet veel te snel?.”
“Misschien wel maar ik kan niet anders. Dit is de enigste manier om jou bij mij de buurt te houden. Ik kan niet meer zonder jou. En als je het prettiger vind kunnen we ook eerst een jaartje verloofd zijn. Als jij maar bij mij bent”. Zij lacht door haar tranen heen.
“Weet jij dan niet dat ik alles in Nederland zou willen opgeven om bij jou te zijn? Hij lacht.
“Dat hoeft niet want je komt nog heel vaak in Nederland. Ik ga namelijk proberen de musical naar Europa te krijgen.” Ze lacht en huilt te gelijk dit te mooi om waar te zijn. Ze slaat haar armen om hem heen en kust hem hartstochtelijk.
“Zeg David ik heb nog een vraagje.”
“En dat is?”
“Waar heb jij die ring gekocht?” David grijnst.
“In Malaga, toen jij in die boetiek in de paskamer zat.” Ze zucht.
“Daarom houd ik zo van jou. Jij verrast me telkens weer.” Zijn arm om haar heen slaand vraagt David:
“En Mrs Miller wil je vannacht aan dek blijven slapen?”
“Niets liever dan dat Mr Miller klinkt haar antwoord.”
Hoofdstuk 33
Als Carlos klaar is in de stuurhut went hij zich tot George.
“Ik wil niet meer gestoord worden tenzij het schip zinkt.” George lacht begrijpend.
“Slaap lekker, je ziet er gebroken uit.”
Carlos loopt zijn hut binnen en laat zich met kleren en al op bed ploffen.
“Eerst even liggen” denkt hij. Al gauw valt hij in slaap en hij droomt. Iemand streelt hem, kust hem op zijn voorhoofd, zijn ogen, zijn wangen. Vingers strijken door zijn haren Iemand streelt zijn lichaam. Het lijkt wel of er tientallen handen hem strelen. Iemand trekt zijn schoenen uit. Zijn sokken. Iemand knoopt zijn shirt, knoop voor knoop open en streelt zijn borst. Heerlijk wat een droom. Vooral niet wakker worden denkt hij. Iemand gespt zijn riem los en doet zijn pantalon open. Hij is lichtelijk verward. Droomt hij dit wel? Aan de ene kant wil hij zijn ogen open doen maar aan de andere kant is hij bang dat het strelen en liefkozen dan ophouden. Ondertussen trekt iemand aan de pijpen van zijn broek. Hij krijgt het nu toch wel een beetje warm. Marin ogen dicht houden je slaapt en dit is een droom. Een hele fijne droom.
De handen staan niet stil en blijven hem strelen. Zijn huid tintelt. Loom zucht hij. Iemand knabbelt aan zijn oorlel en kust zijn nek. Hemel hier kan hij niet tegen weet hij. Hij voelt kussen op zijn borst, zijn buik, dan weer omhoog naar zijn nek, zijn kin en dan zijn mond. Hongerig opent hij zijn mond. Hij wil gekust worden. Zijn geheime wens wordt vervuld. Hij voelt een tong zijn mond binnen komen. Zijn hart blijft bijna stil staan. Wat een zalige kus. Maar wacht eens even zo is hij al eerder gekust. Koortsachtig denkt hij na.
“Wie kust zo?” Opeens bedenkt hij dat kussende mensen dat meestal doen met gesloten ogen. Zal hij even stiekem onder zijn wimpers door kijken wie hem kust? Voorzicht opent hij zijn ogen en kijkt in een paar fonkelde mooie blauw grijze ogen. Deze dame kust dus met haar ogen open. Hij zucht, slaat zijn armen om haar heen en draait zich met haar om. Hij kust haar weer. Dan kijkt hij weer naar haar.
“Jij? Dat had ik nooit kunnen dromen.” Ze fluistert:
“Wie zegt dat jij niet droomt?”
“Maar……. je was toch met…..”Ze schudt haar hoofd en legt een vinger op zijn mond.
“Nu niet, laten we eerst samen verder dromen.” Carlos trekt een wenkbrauw.
“En wat gaat er nu dan gebeuren?”
“Dit” antwoord zij, zijn shirt van zijn schouders stropend.
“Nu ben je tenminste helemaal in adamskostuum.” Ze grijnst als Carlos haar verbaast aankijkt. Carlos kijkt verschrikt naar beneden en weer omhoog.
“Droom ik dan toch? “Ik heb niks meer aan.” Hij kijkt naar de dame onder zich.
“Waarom heb jij een badjas aan?” Zij grijnst.
“Je droomt nu dat je een cadeautje uit gaat pakken.” Meer aanmoediging heeft hij niet meer nodig. Snel knoopt hij de badjas open en is aangenaam verrast daar niets anders onder aan te treffen. Ze liefkozen, beminnen elkaar en klimmen samen tot hemelse hoogte. Carlos kreunt nu weet ik het zeker.
“Jij hoort bij mij.” Hem in zijn oorlelletje bijtend fluistert ze:
“Dat wist ik allang.” Ze zucht en zegt: “Praat niet zoveel maar kus me, bemin me, voor we wakker worden.”
Uren later wordt Carlos wakker. Hij heeft heerlijk gedroomd. Hij trekt zich uit en kijkt verbaast naar de droomvrouw naast hem. Het was dus toch geen droom. Hij grinnikt.
“Wat een romantische meid. Ze was heerlijk vannacht.” Nu ligt ze daar in zijn bed, waar ze de liefde met hem heeft bedreven. Dit had hij nooit voor mogelijk gehouden. Al weken is hij in de veronderstelling dat zij aan die ander toebehoort. En nu heeft zij zelf voor hem gekozen. Dat betekent dus dat die andere verleden tijd is. Snel schuift hij die geachte aan de andere man ver weg. Wat een nacht en wat een verrassing, had hij haar bezorgd. Eigenlijk wil hij haar ook een verrassing bezorgen. Ineens weet hij wat hem te doen staan. Hij sluipt het bed uit en gaan naar de andere kamer en pakt de telefoon. Hij belt met het vliegveld en reserveert twee tickets van Marseille naar Napels. Dan pleegt hij nog één telefoontje.
“Luigi je spreekt met Carlos. Kun jij mijn huis in orde maken? Ik kom morgen met een dame en wil twee weken blijven.”
“Ok Carlos geen probleem. En Carlos?”
“Ja” klinkt het. “Fijn dat je zelf ook eens in je liefdesnestje komt.” Carlos lacht.
“Ja ik weet het. Het wordt hoog tijd.” Hij legt neer en loopt naar de badkamer om het bad te laten vollopen. Als hij in bad ligt hoort hij naast zich.
“Zal ik je rug even wassen?” Zijn nimf zit op de rand van het bad en kijkt hem lachend aan.
“Hier jij” gromt Carlos en trekt haar in het water. “Heb jij geluk dat je geen kleren aan hebt” meent Carlos.
“Die heb ik niet nodig bij jou” lacht ze. “Jij kleedt me toch weer uit.”
“Wat” roept Carlos. “En wie is dan begonnen met mij uit te kleden?” Verliefd tortelen de twee in bad. Als het water te koud wordt stappen ze eruit. Carlos slaat liefdevol en handdoek om haar heen en begint haar droog te wrijven. Hij neemt haar in zijn armen.
“Heb ik jou al vertelt dat ik een verrassing voor je heb?”
“Nee, maar vertel ik ben dol op verrassingen.” Weer die fonkeling in haar ogen. Ze kan ook zo ondeugend kijken.
“Ik heb mijn huis in Napels in orde laten maken. Ga je de komende twee weken met mij mee?” Ze knikt en kust hem.
“Wat ben je toch een lieve schat. Ik voel me bijna schuldig dat ik geen verrassing voor jou heb” zegt ze. Hij lacht en pakt haar gezicht in zijn handen. Met een diepe zwoele stem zegt hij:
“Annika, jij ben mijn subtropische verrassing. Zeg me snel dat je me nooit meer verlaat. Ik houd zoveel van jou.”
“Ik hou ook van jou Carlos en ik laat jou nooit meer gaan. Wordt het niet eens tijd dat ik weer gekust wordt?” laat ze er schalks op volgen.
“Als het zijn moet de hele dag” offert hij zicht op.
Claudette is op weg naar Seb. Ze wil een laatste gesprek met hem en als hij dan niet meer verder wilt dat zet zij er een punt achter. Seb laat haar binnen. Ze gaat zitten en begint zich te verontschuldigen. Ze had Carlos niet moeten kussen en heeft spijt van de mensen die ze daar door gekrenkt heeft. Seb onderbreekt haar.
“Ik had Carlos geen mep moeten verkopen. Hij heeft ons in Napels zo goed geholpen en nu gebeurt er dit. Ik ga dadelijk mijn excuses aanbieden aan Carlos, maar ook aan Gerda en David.” Claudette knikt instemmend.
“Dan ga ik met je mee, ik ben hen ook een excuses verschuldigd. Seb houd jij niet meer van mij.” Seb kijkt haar indringend aan.
“Ik ga dood zonder jou.”
“Mijn god lieverd wat doe ik je toch aan. Ik was wel onder de indruk van jouw mep moet ik zeggen.” Seb kijkt haar verlegen aan.
“Eerlijk?” Ze knikt.
“Ik heb lang nagedacht en tot de conclusie gekomen dat ik van jou houd Seb. Ik beloof je vanaf nu niet meer naar andere mannen te kijken. Ik heb jou veel pijn gedaan, kun je mij nog een kans geven?” Seb komt naar haar toe neemt haar in zijn armen.
“Doe mij dit nooit meer aan. Die onzekerheid dat jij verliefd bent op iemand anders maakt mij helemaal gek. Ben jij wel verliefd op Carlos of David geweest?” Claudette schudt haar hoofd.
“Als ik nu bekijk was dat eerder een bevlieging. Op jou kan ik steeds bouwen en ik kan me een jaar geleden toch niet zo vergist hebben in jou.” Ze kijkt hem aan.
“Mag ik je kussen?”
“Moet je dat nog vragen? Kom hier jij. Al moet ik je vast binden. Je bent van mij en blijft van mij.” Claudette weet dat ze vanaf nu zich zal moeten beheersen. Geen impulsieve dingen meer. Geen andere mannen meer, want anders is ze Seb voorgoed kwijt. Ze kijkt naar op en kust hem opnieuw.
Carlos staat aan dek en geeft de laatste orders om het schip af te meren in Marseille. Hij neemt afscheid van de passagiers en wenst hen een goed thuis reis. David en Gerda komen gearmd afscheid nemen.
“Bedankt voor alles kapitein” zegt David. “Bij de volgende cruise hebben wij de bruidsuite nodig.” Carlos geeft beide lachend een hand.
“Gefeliciteerd mensen en veel geluk samen. En die bruidsuite reserveer ik voor jullie.”Als een van de laatste komen Seb en Claudette.
“Tot ziens en voor jullie twee ook veel geluk” zegt Carlos. Hij heeft de excuses van het tweetal, gisteren, geaccepteerd en wil er nu geen woorden meer aan vuil maken. Als hij de laatste gasten heeft uitgeleid ziet hij Urs staan met een koffer in zijn hand.
“Hé jochie ga je naar huis?” Urs knikt.
“Mijn moeder verwacht ons.”
“Ons?” vraagt Carlos. Annika komt aanlopen met een koffer in haar hand en ziet Carlos verschrikt kijken.
“Ga jij naar Zwitserland?”
“Neen, wat haal jij nu in je hoofd?” zegt Annika. Urs en Isabelle gaan. “Isabelle schiet op mannen wachten liever niet dat weet je toch.” Isabelle vraagt verwonderd aan Urs.
“Ik dacht dat jij op Annika was.”
“Je dacht toch niet dat ik de kapitein onder de duiven ga schieten.” Hij richt zicht tot Carlos.
“En sinds ik met Isabelle in Malaga ben geweest, zijn we uitgebreid bevriend met elkaar geraakt. Ze heeft me zelfs verleid in de lift” grijnst Urs. “Om elkaar beter te leren kennen hebben we besloten nog een paar weekjes Zwitserland er achter aan te plakken.” Carlos slaat hem vriendelijk op zijn schouder.
“Dus je hebt geen bezwaar als ik Annika mee naar Napels neem?”
“Napels?” Urs fluit tussen zijn tanden. “Dat is de eerste keer dat jij daar een vrouw mee naar toe neemt. Het schijnt nogal serieus tussen jullie te zijn. Veel geluk samen en ik zie je over twee weken weer.” Als ook die twee uit hun gezichtsveld zijn zegt Carlos:
“Lieverd schiet op dat vliegtuig wacht niet, we moeten naar Napels.” Ze lacht.
“Ja mijn brommerige kapiteintje ik ben al onderweg.” Carlos kijkt haar stralend na.
“Wat een vooruitzicht twee weken met Annika alleen.” Carlos is intens gelukkig. Wat een vrouw en de komende twee weken, neemt hij zich voor gaat hij haar zo verwennen en liefhebben dat ze alleen nog maar kan concluderen dat ze bij hem hoort. Hij voelt een paar armen om zijn nek.
“Een kus of je leven” fluistert Annika in zijn oor. Hij kust haar gewillig.
“Jij mag ze allebei hebben, querida.”
Tussen Claudette en Seb is het voortdurend bonje. De gemoederen lopen zo hoog op dat Gerda besluit haar hut aan Claudette af te staan. Hoofdschuddend kijkt ze toe hoe de twee elkaar het leven zuur aan het maken zijn. Ze snapt er niks van. David en zij hebben gehoord wat er in Malaga is gebeurd, maar dat de twee daar niet meer uit zouden komen hadden ze niet gedacht. David besluit met Seb te gaan praten. Als hij dit tegen Gerda zegt, neemt zij gelijk de telefoon om Claudette te vragen mee naar de koffiebar te gaat. David kust Gerda.
“Succes lieverd.”
“Jij ook tot straks.”
Seb is laaiend op Claudette dat ze haar intrek neemt in de hut van Gerda.
“Jij loopt voor de problemen weg” werpt hij haar voor de voeten.
“En jij maakt problemen waar er geen zijn Seb.”
“Ik wil weten wat jij met de kapitein hebt” gaat Seb verder.
“Dat weet je, een heleboel en volgens de sage ben ik binnenkort een getrouwde vrouw.”
“Als je domme vragen stelt kun je domme antwoorden krijgen” denkt ze. Ze pakt haar koffer in en gaat naar de deur. Seb pakt haar schouders en schudt haar door elkaar.
“Zeg dat dit niet waar is” roept hij uit. Ze kijkt hem aan draait zich om en vertrekt zonder hem te antwoorden.
Urs komt de kapiteinshut in en grinnikt.
“Hé boss ga je trouwen?” Carlos gromt.
”Wil jij een klap of zo?”
“Nee, nee” sust Urs. “Maar ik hoorde dat verhaal van dat jij een dame hebt gekust onder de boog.”
“En wat heb jij dan allemaal gehoord?”
“Dat jij die mooie pittige Française van die piloot hebt ingepalmd.”
“Het is hier ook nog erger dan op een dorp” zucht Carlos. “Ik heb niet haar, maar zij heeft mij gekust. En gelijk daarop kreeg ik een klap op mijn neus. Dat is alles.”
“Wat voel je voor haar? Mij kun je dat toch wel zeggen” gaat Urs verder. Vol ongeloof kijkt Carlos hem aan.
“En jij denkt dat ik jouw dat onder je neus wrijf? Ik dacht het niet.”
“Mooi” denkt Urs. “Dan hoef ik dus niet meer bang te zijn dat hij op Annika valt.” Snel neemt hij afscheid.
David zit tegenover Seb.
“Hé jongen je ziet er belabberd uit.”
“Weet ik” antwoord Seb. “Wat een mooie vakantie moest worden is inmiddels een grote nachtmerrie.”
“Denk je echt dat Carlos iets met Claudette heeft?”
“Ik weet niet meer wat ik moet denken. Maar Claudette ziet Carlos in ieder geval wel zitten.” “Mij eerst ook weet je nog?” Verbaasd kijkt Seb naar David.
“Je hebt gelijk. Nu niet meer.” David knikt.
“Misschien is het een manier van aandacht vragen, dat ze zo doet. Misschien moet je haar laten zien dat je voor haar vecht.” Seb kijkt naar zijn vuist, die hij gebruikt heeft om Carlos op zijn neus te timmeren.
“Weet je David toen ik dat verhaal hoorde van die boog dacht ik leuk, dat doe ik gelijk met Claudette. Ik had het nog niet gedacht zie ik haar in de armen van die Latino. Achteraf denk ik had ik met hem moeten praten want ik ben hem heel dankbaar voor de mooie dagen in Napels die hij mogelijk heeft gemaakt. Maar als hij nu Claudette inpalmt komt hij op voet van oorlog met mij te staan.”
“Wil jij wel nog verder met Claudette? Ja maar zij niet met mij. Ze is al verhuisd en de eerste beste gelegenheid ligt ze in Carlos’ armen daar ben ik zeker van.”
Claudette en Gerda zitten aan de kopje cappuccino.
“Claudette wat is er in Malaga gebeurd?” vraagt Gerda.
“Ik weet niet waarom maar toen ik de kapitein onder die boog zag staan kon ik en alleen maar kussen en dat heb ik toen gedaan.”
“Maar Claudette toch en Seb dan?”
“Daar heb ik niet aan gedacht.”
“Houd je niet meer van Seb dan?” gaat Gerda verder.
“Ik weet het echt niet meer” zucht ze. “Hij maakt het me op dit ogenblik zo moeilijk.”
“Nou zegt” Gerda. “Ik was ook boos geweest als ik in zijn schoenen zou staan.”
“Oh mooie vriendin ben jij” snuift Claudette.
“Ik keur in ieder geval niet goed wat jij hebt gedaan. En eigenlijk vind ik dat jij moet kiezen Seb of Carlos. Denk daar maar eens goed over na en als je daaruit bent, praat dan open met zowel Seb als Carlos.” Ze laat Claudette achter en gaat terug naar Davids hut. Wat een toestanden door zo’n stomme kus. Ze hoopt van harte dat die twee elkaar weer zullen vinden. Maar het ziet er op dit ogenblik somber uit.
Urs is op weg naar zijn hut. Normaal neemt hij de trap, maar nu neemt hij de lift. Hij wacht geduldig tot deze komt. Als hij de deur hoort open gaan trekt iemand hem aan zijn shirt naar binnen en zoent hem. Zo hé wat een actie. Hij maakt zich los uit haar omarming en kijkt haar lachend aan.
“Je verrast me, dat had ik niet achter jou gezocht.” Ze glimlacht mysterieus.
“Er zijn nog wel meer dingen die je niet van mij verwacht.” Ze laat haar handen onder zijn shirt verdwijnen en kust hem weer. Urs kreunt.
“Als je nu niet ophoud sta ik niet meer voor mezelf in.”
“Houd je alsjeblieft niet in lieverd. Alleen is dit niet zo een geschikte plek.”
“Mijn hut ligt vlak bij.”hoort Urs zichzelf zeggen. Als de lift stopt tilt hij haar op en draagt haar naar zijn hut. Behoedzaam legt hij haar op bed en begint haar uit te kleden. Al snel is hij alles om zich heen vergeten. Vergeten is de ellende van de afgelopen weken. Het ziet er weer positief uit.
Wat wil je ook anders met deze mooie vrouw.
Inmiddels zijn weer een paar dagen verstreken. Morgen zal de MS D’amour weer aanmeren in Marseille.
“De vakantie is veel te snel gegaan” denkt David. Hij kijkt naar Gerda die naast hem zit aan dek.
“Wat een heerlijke avond hé al die mooie sterren.” David lacht.
“Ik moet even serieus gaan doen. Ik hoop niet dat je dat erg vind.” Ze schudt van neen.
“Weet je ik loop al een aantal dagen dingen te regelen en vind eigenlijk dat jij moet weten hoe ik verder wil na deze cruise.” Ze slikt.
“Dat klinkt erg serieus.” David steekt van wal.
“Ik ben me heel zeker van het feit dat ik van jou houd. Daarom heb ik mijn agenda door mijn manager om laten gooien. Als ik van boord ga stap ik in het vliegtuig naar Amsterdam ipv Londen. Van daaruit wil ik graag met jou mee naar Groningen om jou familie te leren kennen. Ik wil jou ouders dan hoffelijk vragen om de hand van hun dochter vragen, om jou vervolgens mee te nemen naar New York.” Gerda staart David aan met open mond. Voor dat Gerda echter heeft kunnen reageren zit David op één knie voor haar met in zijn hand een ring.
“Mijn allerliefste schat, jij bent op stormachtige wijze in mijn leven gekomen. Ik kan nu naar 4 weken met jouw alleen maar zeggen ik houd zielsveel van jou, ik wil dat je in mijn leven blijft. Daarom vraag ik jouw: “Wil jij mijn vrouw worden?” Gerda huilt van geluk.
“Ja, David ik wil heel graag je vrouw worden maar gaan we niet veel te snel?.”
“Misschien wel maar ik kan niet anders. Dit is de enigste manier om jou bij mij de buurt te houden. Ik kan niet meer zonder jou. En als je het prettiger vind kunnen we ook eerst een jaartje verloofd zijn. Als jij maar bij mij bent”. Zij lacht door haar tranen heen.
“Weet jij dan niet dat ik alles in Nederland zou willen opgeven om bij jou te zijn? Hij lacht.
“Dat hoeft niet want je komt nog heel vaak in Nederland. Ik ga namelijk proberen de musical naar Europa te krijgen.” Ze lacht en huilt te gelijk dit te mooi om waar te zijn. Ze slaat haar armen om hem heen en kust hem hartstochtelijk.
“Zeg David ik heb nog een vraagje.”
“En dat is?”
“Waar heb jij die ring gekocht?” David grijnst.
“In Malaga, toen jij in die boetiek in de paskamer zat.” Ze zucht.
“Daarom houd ik zo van jou. Jij verrast me telkens weer.” Zijn arm om haar heen slaand vraagt David:
“En Mrs Miller wil je vannacht aan dek blijven slapen?”
“Niets liever dan dat Mr Miller klinkt haar antwoord.”
Hoofdstuk 33
Als Carlos klaar is in de stuurhut went hij zich tot George.
“Ik wil niet meer gestoord worden tenzij het schip zinkt.” George lacht begrijpend.
“Slaap lekker, je ziet er gebroken uit.”
Carlos loopt zijn hut binnen en laat zich met kleren en al op bed ploffen.
“Eerst even liggen” denkt hij. Al gauw valt hij in slaap en hij droomt. Iemand streelt hem, kust hem op zijn voorhoofd, zijn ogen, zijn wangen. Vingers strijken door zijn haren Iemand streelt zijn lichaam. Het lijkt wel of er tientallen handen hem strelen. Iemand trekt zijn schoenen uit. Zijn sokken. Iemand knoopt zijn shirt, knoop voor knoop open en streelt zijn borst. Heerlijk wat een droom. Vooral niet wakker worden denkt hij. Iemand gespt zijn riem los en doet zijn pantalon open. Hij is lichtelijk verward. Droomt hij dit wel? Aan de ene kant wil hij zijn ogen open doen maar aan de andere kant is hij bang dat het strelen en liefkozen dan ophouden. Ondertussen trekt iemand aan de pijpen van zijn broek. Hij krijgt het nu toch wel een beetje warm. Marin ogen dicht houden je slaapt en dit is een droom. Een hele fijne droom.
De handen staan niet stil en blijven hem strelen. Zijn huid tintelt. Loom zucht hij. Iemand knabbelt aan zijn oorlel en kust zijn nek. Hemel hier kan hij niet tegen weet hij. Hij voelt kussen op zijn borst, zijn buik, dan weer omhoog naar zijn nek, zijn kin en dan zijn mond. Hongerig opent hij zijn mond. Hij wil gekust worden. Zijn geheime wens wordt vervuld. Hij voelt een tong zijn mond binnen komen. Zijn hart blijft bijna stil staan. Wat een zalige kus. Maar wacht eens even zo is hij al eerder gekust. Koortsachtig denkt hij na.
“Wie kust zo?” Opeens bedenkt hij dat kussende mensen dat meestal doen met gesloten ogen. Zal hij even stiekem onder zijn wimpers door kijken wie hem kust? Voorzicht opent hij zijn ogen en kijkt in een paar fonkelde mooie blauw grijze ogen. Deze dame kust dus met haar ogen open. Hij zucht, slaat zijn armen om haar heen en draait zich met haar om. Hij kust haar weer. Dan kijkt hij weer naar haar.
“Jij? Dat had ik nooit kunnen dromen.” Ze fluistert:
“Wie zegt dat jij niet droomt?”
“Maar……. je was toch met…..”Ze schudt haar hoofd en legt een vinger op zijn mond.
“Nu niet, laten we eerst samen verder dromen.” Carlos trekt een wenkbrauw.
“En wat gaat er nu dan gebeuren?”
“Dit” antwoord zij, zijn shirt van zijn schouders stropend.
“Nu ben je tenminste helemaal in adamskostuum.” Ze grijnst als Carlos haar verbaast aankijkt. Carlos kijkt verschrikt naar beneden en weer omhoog.
“Droom ik dan toch? “Ik heb niks meer aan.” Hij kijkt naar de dame onder zich.
“Waarom heb jij een badjas aan?” Zij grijnst.
“Je droomt nu dat je een cadeautje uit gaat pakken.” Meer aanmoediging heeft hij niet meer nodig. Snel knoopt hij de badjas open en is aangenaam verrast daar niets anders onder aan te treffen. Ze liefkozen, beminnen elkaar en klimmen samen tot hemelse hoogte. Carlos kreunt nu weet ik het zeker.
“Jij hoort bij mij.” Hem in zijn oorlelletje bijtend fluistert ze:
“Dat wist ik allang.” Ze zucht en zegt: “Praat niet zoveel maar kus me, bemin me, voor we wakker worden.”
Uren later wordt Carlos wakker. Hij heeft heerlijk gedroomd. Hij trekt zich uit en kijkt verbaast naar de droomvrouw naast hem. Het was dus toch geen droom. Hij grinnikt.
“Wat een romantische meid. Ze was heerlijk vannacht.” Nu ligt ze daar in zijn bed, waar ze de liefde met hem heeft bedreven. Dit had hij nooit voor mogelijk gehouden. Al weken is hij in de veronderstelling dat zij aan die ander toebehoort. En nu heeft zij zelf voor hem gekozen. Dat betekent dus dat die andere verleden tijd is. Snel schuift hij die geachte aan de andere man ver weg. Wat een nacht en wat een verrassing, had hij haar bezorgd. Eigenlijk wil hij haar ook een verrassing bezorgen. Ineens weet hij wat hem te doen staan. Hij sluipt het bed uit en gaan naar de andere kamer en pakt de telefoon. Hij belt met het vliegveld en reserveert twee tickets van Marseille naar Napels. Dan pleegt hij nog één telefoontje.
“Luigi je spreekt met Carlos. Kun jij mijn huis in orde maken? Ik kom morgen met een dame en wil twee weken blijven.”
“Ok Carlos geen probleem. En Carlos?”
“Ja” klinkt het. “Fijn dat je zelf ook eens in je liefdesnestje komt.” Carlos lacht.
“Ja ik weet het. Het wordt hoog tijd.” Hij legt neer en loopt naar de badkamer om het bad te laten vollopen. Als hij in bad ligt hoort hij naast zich.
“Zal ik je rug even wassen?” Zijn nimf zit op de rand van het bad en kijkt hem lachend aan.
“Hier jij” gromt Carlos en trekt haar in het water. “Heb jij geluk dat je geen kleren aan hebt” meent Carlos.
“Die heb ik niet nodig bij jou” lacht ze. “Jij kleedt me toch weer uit.”
“Wat” roept Carlos. “En wie is dan begonnen met mij uit te kleden?” Verliefd tortelen de twee in bad. Als het water te koud wordt stappen ze eruit. Carlos slaat liefdevol en handdoek om haar heen en begint haar droog te wrijven. Hij neemt haar in zijn armen.
“Heb ik jou al vertelt dat ik een verrassing voor je heb?”
“Nee, maar vertel ik ben dol op verrassingen.” Weer die fonkeling in haar ogen. Ze kan ook zo ondeugend kijken.
“Ik heb mijn huis in Napels in orde laten maken. Ga je de komende twee weken met mij mee?” Ze knikt en kust hem.
“Wat ben je toch een lieve schat. Ik voel me bijna schuldig dat ik geen verrassing voor jou heb” zegt ze. Hij lacht en pakt haar gezicht in zijn handen. Met een diepe zwoele stem zegt hij:
“Annika, jij ben mijn subtropische verrassing. Zeg me snel dat je me nooit meer verlaat. Ik houd zoveel van jou.”
“Ik hou ook van jou Carlos en ik laat jou nooit meer gaan. Wordt het niet eens tijd dat ik weer gekust wordt?” laat ze er schalks op volgen.
“Als het zijn moet de hele dag” offert hij zicht op.
Claudette is op weg naar Seb. Ze wil een laatste gesprek met hem en als hij dan niet meer verder wilt dat zet zij er een punt achter. Seb laat haar binnen. Ze gaat zitten en begint zich te verontschuldigen. Ze had Carlos niet moeten kussen en heeft spijt van de mensen die ze daar door gekrenkt heeft. Seb onderbreekt haar.
“Ik had Carlos geen mep moeten verkopen. Hij heeft ons in Napels zo goed geholpen en nu gebeurt er dit. Ik ga dadelijk mijn excuses aanbieden aan Carlos, maar ook aan Gerda en David.” Claudette knikt instemmend.
“Dan ga ik met je mee, ik ben hen ook een excuses verschuldigd. Seb houd jij niet meer van mij.” Seb kijkt haar indringend aan.
“Ik ga dood zonder jou.”
“Mijn god lieverd wat doe ik je toch aan. Ik was wel onder de indruk van jouw mep moet ik zeggen.” Seb kijkt haar verlegen aan.
“Eerlijk?” Ze knikt.
“Ik heb lang nagedacht en tot de conclusie gekomen dat ik van jou houd Seb. Ik beloof je vanaf nu niet meer naar andere mannen te kijken. Ik heb jou veel pijn gedaan, kun je mij nog een kans geven?” Seb komt naar haar toe neemt haar in zijn armen.
“Doe mij dit nooit meer aan. Die onzekerheid dat jij verliefd bent op iemand anders maakt mij helemaal gek. Ben jij wel verliefd op Carlos of David geweest?” Claudette schudt haar hoofd.
“Als ik nu bekijk was dat eerder een bevlieging. Op jou kan ik steeds bouwen en ik kan me een jaar geleden toch niet zo vergist hebben in jou.” Ze kijkt hem aan.
“Mag ik je kussen?”
“Moet je dat nog vragen? Kom hier jij. Al moet ik je vast binden. Je bent van mij en blijft van mij.” Claudette weet dat ze vanaf nu zich zal moeten beheersen. Geen impulsieve dingen meer. Geen andere mannen meer, want anders is ze Seb voorgoed kwijt. Ze kijkt naar op en kust hem opnieuw.
Carlos staat aan dek en geeft de laatste orders om het schip af te meren in Marseille. Hij neemt afscheid van de passagiers en wenst hen een goed thuis reis. David en Gerda komen gearmd afscheid nemen.
“Bedankt voor alles kapitein” zegt David. “Bij de volgende cruise hebben wij de bruidsuite nodig.” Carlos geeft beide lachend een hand.
“Gefeliciteerd mensen en veel geluk samen. En die bruidsuite reserveer ik voor jullie.”Als een van de laatste komen Seb en Claudette.
“Tot ziens en voor jullie twee ook veel geluk” zegt Carlos. Hij heeft de excuses van het tweetal, gisteren, geaccepteerd en wil er nu geen woorden meer aan vuil maken. Als hij de laatste gasten heeft uitgeleid ziet hij Urs staan met een koffer in zijn hand.
“Hé jochie ga je naar huis?” Urs knikt.
“Mijn moeder verwacht ons.”
“Ons?” vraagt Carlos. Annika komt aanlopen met een koffer in haar hand en ziet Carlos verschrikt kijken.
“Ga jij naar Zwitserland?”
“Neen, wat haal jij nu in je hoofd?” zegt Annika. Urs en Isabelle gaan. “Isabelle schiet op mannen wachten liever niet dat weet je toch.” Isabelle vraagt verwonderd aan Urs.
“Ik dacht dat jij op Annika was.”
“Je dacht toch niet dat ik de kapitein onder de duiven ga schieten.” Hij richt zicht tot Carlos.
“En sinds ik met Isabelle in Malaga ben geweest, zijn we uitgebreid bevriend met elkaar geraakt. Ze heeft me zelfs verleid in de lift” grijnst Urs. “Om elkaar beter te leren kennen hebben we besloten nog een paar weekjes Zwitserland er achter aan te plakken.” Carlos slaat hem vriendelijk op zijn schouder.
“Dus je hebt geen bezwaar als ik Annika mee naar Napels neem?”
“Napels?” Urs fluit tussen zijn tanden. “Dat is de eerste keer dat jij daar een vrouw mee naar toe neemt. Het schijnt nogal serieus tussen jullie te zijn. Veel geluk samen en ik zie je over twee weken weer.” Als ook die twee uit hun gezichtsveld zijn zegt Carlos:
“Lieverd schiet op dat vliegtuig wacht niet, we moeten naar Napels.” Ze lacht.
“Ja mijn brommerige kapiteintje ik ben al onderweg.” Carlos kijkt haar stralend na.
“Wat een vooruitzicht twee weken met Annika alleen.” Carlos is intens gelukkig. Wat een vrouw en de komende twee weken, neemt hij zich voor gaat hij haar zo verwennen en liefhebben dat ze alleen nog maar kan concluderen dat ze bij hem hoort. Hij voelt een paar armen om zijn nek.
“Een kus of je leven” fluistert Annika in zijn oor. Hij kust haar gewillig.
“Jij mag ze allebei hebben, querida.”