Bedankt weer Sanne! Ik word altijd heel blij van jouw reacties, jij leest dit verhaal ook echt vanaf het begin! Ook bedankt daarvoor
20. Nog steeds de little black dress en het paarse vest.
De workshop liep iets uit, waardoor ik flink moest haasten naar Luigiano’s loods.
‘Moet je ergens heen?’ Lolita had een sigaret opgestoken en ze keek me afwachtend aan. Sascha en Georgina stonden als twee standbeelden naast haar, ze hadden nog geen woord tegen me gezegd, zelfs tijdens de lunch niet.
‘Ja, richting de haven, ik moet erover vijf minuten zijn,’ antwoordde ik gejaagd terwijl ik de aandacht van een passerende taxi probeerde te trekken. Ik had mijn immens hoge hakken alweer in mijn tas zitten en ik verheugde me nu alweer op een uur lang rondjes lopen op de catwalk. Het enige lichtpunt was dat Shawn me les gaf. Niet dat ik daardoor veel beter werd, want ik kon me totaal niet concentreren met die jongen naast me.
‘Wil je een lift?’ vroeg Lolita nonchalant terwijl ze een flinke haal nam en gebaarde naar een enorme mercedes een paar meter verderop.
Ik had eerlijk gezegd geen zin meer om nog meer verhalen over haar leven aan te horen, maar dit ging vast sneller dan een taxi en was ook zeker veel comfortabeler.
Ik knikte en liep naar het passengier plaats.
‘We gaan achterin zitten hoor,’ zei Lolita terwijl ze haar sigaret neergooide en hem met haar hak uittrapte. Ik was verbaasd toen een kaal rond mannetje uit de auto stapte gekleed in een lange zwarte jas en met op zijn hoofd een zwarte pet. ‘Waar heen mevrouw Debought?’
‘Richting haven, zij zegt wel waar,’ antwoordde Lolita terwijl ze een enorme zonnebril opzette en zwierig in de auto stapte.
Toen de chauffeur bij de loods stopte, zag ik Shawn al buiten staan met zijn hand tegen zijn oor gedrukt, met daartussen zijn mobiel. Terwijl hij sprak liep hij rusteloos heen en weer op de stoep. Aan zijn houding en de bewegingen van zijn lippen kon ik zien dat hij rustig sprak. Ik vroeg me af wie hij aan de lijn had.
‘Wauw, wat een hottie,’ grijnsde Lolita en ze knikte in de richting van Shawn. Ik kon haar ogen zien glimmen onder haar grote zwarte zonnebril, die ze zelfs nog op had in de auto. Hoezo sterallures?
‘Dat is Shawn,’ zei ik terwijl ik moeite moest doen me te beheersen. Lolita keek alsof ze hem ieder moment kon bespringen.
‘Hoe ken je hem?’ vroeg ze geïnteresseerd, haar ogen door het autoraampje nog steeds gefixeerd op de knappe jongen.
‘Hij is modefotograaf,’ beet ik haar nijdig toe.
Ze grijnsde en schoot in haar irritante lachje. ‘Modefotograaf? Nee, dan valt hij af.’
Ik had zin haar te slaan, nu was hij opeens niet goed genoeg meer voor haar? Wat een verwaand nest!
‘Ik heb al eens iets met een modefotograaf gedaan,’ zei ze dromerig.
‘Dus?’, vroeg ik uitdagend.
‘Nou, het zijn allemaal kanjers, maar zo onbetrouwbaar als de pest, dus dat is zeker niet voor herhaling vatbaar.’
Ik keek haar met opgetrokken wenkbrauw aan.
‘Ja wat wil je dan, als je als vent de hele dag met modellen moet werken,’zei ze verklarend. ‘Die jongens hebben iedere week een ander.’
Er schoten gelijk gedachtes van Shawn door me heen, rollebollend met de topmodellen van Luigiano. Ik kreeg een misselijk gevoel.
‘Maar als jij hem wilt,’ zei Lolita met een glimlach.
Ik voelde mijn gezicht rood aanlopen. ‘Ik moet er maar eens uit, ik ben al laat,’ zei ik terwijl ik haar grijnzende hoofd negeerde. ‘Bedankt voor de lift.’
‘Geen dank, tot morgen maar weer,’ zei ze terwijl haar perfecte krullen meedeinden met haar lichaamsbewegingen terwijl ze nog een stiekeme blik op Shawn wierp.
Ik wachtte tot de auto wegreed voordat ik op Shawn opstapte.
Toen hij me aan zag komen, kapte hij snel zijn gesprek af en liet hij zijn telefoon in zijn broekzak glijden.
‘Je bent laat,’ zei hij nuchter.
‘Sorry,’ mompelde ik, terwijl ik langs hem heen naar binnen liep.
‘Met wie belde je?’
‘Gewoon een kennis,’ zei hij zonder me aan te kijken.
We liepen samen naar de kleedkamer, waar ook al wat andere modellen waren. Hier kon ik mijn schoenen aantrekken. Ik vroeg me af of Shawn wel eens iets met een model had gehad. De halfnaakte meisjes die zich om hem aan het om kleden waren, leken hem echter koud te laten. Maar misschien was dit juist een tactiek van hem.
‘Soms ben ik best jaloers op die modellen, ze zijn zo knap, vind je niet?’vroeg ik met mijn zoetste glimlach.
‘Je bent zelf toch ook een model,’ zei hij zonder op te kijken van het tijdschrift waar hij doorheen bladerde. Mm, daar had hij een punt.
‘Ja maar, ik ben maar een soort van invalster,’ probeerde ik mezelf uit de situatie te redden.
‘Je doet het anders wel goed voor een invalster,’ zei hij terwijl zijn ogen even de mijne zochten en toen weer terug naar het tijdschrift keken.
Er ging een golf van warmte door mijn lichaam.
‘Heb je wel eens iets met een model gehad?’
Ik schaamde me gelijk voor mijn nogal directe en impulsieve vraag, maar hij scheen het niet merken.
‘Nee nog nooit, ik val persoonlijk niet op modellen.’
‘Oh,’ was het enige wat ik kon uitbrengen. Ik voelde me triomfantelijk toen ik opstond en naar hem toe wandelde. Het lopen ging me al steeds beter.
‘Ik ben klaar hoor.’
‘Top,’ zei hij glimlachend terwijl zijn groene ogen me helemaal opnamen.
‘Dan gaan we maar beginnen.’
You know you love me...
Als ik Jamie was, zou ik me ook kapot geschrokken zijn. Zie je jezelf opeens levensgroot in een bikini voor een hotel hangen 
Ik hoop dat je snel verder gaat!
.
Ga snel verder! Je hebt een leuke schrijfstijl en je verhaal op zich vind ook heel erg leuk! 
