A Christmas Story

[Artemiss]

Lindsey

Dit is een liefdesverhaal. Best wel klef en romantisch, eigenlijk. Ik waarschuw maar even. Als jij dus iemand bent die niet van kleffe liefdesverhalen houdt, moet je dit maar niet lezen. Ik ga er niets aan doen, want dit is míjn verhaal. Het is ook een kerstverhaal, omdat liefde zich niet alleen maar afspeelt in de zomer, op een zwoele vakantie bestemming, maar ook als het Kerstmis is en het sneeuwt.
Ik heet Lindsey, en mijn verhaal gaat over de Kerstmis van vorig jaar. Ik was toen net 16 geworden. Ook nog eens.
Het was de vrijdag voor de vakantie zou beginnen. Eigenlijk hadden we ook al geen les meer, alleen een kerstviering in de aula. Dat hield in, saaie liedjes en toneelstukjes op het podium. Ik hoefde dat jaar gelukkig zelf niet mee te doen, je staat echt voor gek. Er naar kijken is ook pure tijdverspilling, maar ja, je bent verplicht erheen te gaan. Zo idioot! Ik had wel betere dingen te doen. Zoals het voor mekaar proberen te krijgen dat Dennis eens oog voor mij kreeg!
Dennis was zo ongeveer de leukste jongen uit mijn klas, als het niet van de hele school was. Donkerbruin sluik haar, mooie groene ogen, en echt heel erg aardig! Bovendien speelde hij echt heel erg mooi viool. Daar kon ik uren naar luisteren, ook al hield ik niet echt van klassiek.
Het was niet moeilijk bij hem in de buurt te komen in de vakantie, een heleboel mensen uit mijn klas woonden allemaal bij elkaar in dezelfde buurt. We waren allemaal redelijk goede vrienden, nog steeds trouwens. Mijn beste vrienden waren Nathalie, sinds de brugklas al beste vriendinnen, en Thomas, sinds een jaar of twee een hele goede vriend van ons. Er is zelfs één ding waarin Thomas Dennis overtreft, humor! Maar Dennis doet heel erg zijn best, de schat. Tja, sommige mensen hebben dat, andere niet.
Hoe dan ook, mijn eerste kans bij Dennis was op de avond voor kerstavond, dus twee dagen voor kerst. Toen hadden we een feestje in de Gonz, een tent waar we de laatste tijd veel heen gingen. We waren lid geworden, we waren allemaal zogeheten 'Gonzers'. Ik zou met Dennis gaan kletsen, proberen hem eerst in onze vriendengroep te krijgen. Dan zou ik hem zodanige hints geven, dat hij mij op een gegeven moment vraagt. Dat moest lukken!

[xxxdonja]

Hee, leuk beginnetje! Ik ga meelezen

[Maartje]

Je vertelt leuk, lekker vlot. Fijne schrijfstijl.

Er naar kijken is ook pure tijdverspilling, maar ja, je bent verplicht erheen te gaan.

Er naar = ernaar

Zoals het voor mekaar proberen te krijgen dat Dennis eens oog voor mij kreeg!

mekaar = elkaar

Dan zou ik hem zodanige hints geven, dat hij mij op een gegeven moment vraagt.

Wat vraagt? Leuk als je nog even wat uitgebreider vertelt wat ze van hem verwacht, en wat ze met hem wil.

Blijf het volgen!

[Artemiss]

Lindsey

Nou ja, ernaar dan. Goed 'mekaar' was een beetje spreektaal, ben ik het mee eens. En wat ik wilde dat hij me vroeg? Denk geen verkeerde dingen! Gewoon verkering, hoor. Je weet wel, zoenen en zo. Hij was echt het type ook niet om verder te gaan!

Thomas

Ik zag haar lopen na de kerstviering. Duidelijk ook blij dat het voorbij was! Ik hoopte dat ik meer aandacht van haar kon krijgen deze vakantie, als je begrijpt wat ik bedoel. Ik was serieus van plan me te ontpoppen als een heuse romanticus! Met een beetje humor, want volgens mijn vader vallen meisjes sneller op je als je ze laat lachen. En als er iemand was die makkelijk lachte, dan was het Lindsey wel. Ik geloof dat ik daarom ook zo verliefd geworden ben, (ja, dat geef ik toe!) ze is soms onhandig, maar ze lacht overal om. En ze is ook heel erg zichzelf.
We passen echt heel goed bij elkaar, alleen het probleem was dat ze me vooral zag als beste vriend, niet als mogelijke lover. Gelukkig was daar het kerstfeestje in de Gonz! Toffe tent. Waarschijnlijk allemaal overbekende kerstliedjes, en iedereen mee blèren. Maar er werd vast ook geschuifeld, en daar moest ik mijn kansen pakken. Dat is een hele duidelijke hint.
Ik pakte mijn fiets, en ik zag dat ze met Dennis stond te praten. Ik reed op hen af en stopte naast hen. Ze zagen me nog niet.
"Dus, jij gaat zaterdagavond ook naar de Gonz?" hoorde ik haar vragen.
"Ja, natuurlijk! Altijd. Jij ook, hè? En Nathalie?" zei Dennis.
"Ja, en Thomas en de hele groep." Ze zag me nog steeds niet.
"Cool, dan zie ik je daar." Hij stak zijn hand op en reed weg.
Lindsey keek hem na, ze leek wel opgeslokt door die gast. Ik vond hem echt geen onaardige gozer, maar ik geloof toch niet dat ik dit oké vond.
"Hé Linds, ik hoor dat je ook naar de Gonz gaat? Dat was niet nodig, dat wist ik al. Maar zeg, zullen we samen gaan?" vroeg ik.
"Eh, nee. Ik ga liever alleen. Dan hoor ik niet zo vreselijk bij iemand, snappie?" Ze keek me een soort van verontschuldigend aan. Ze heeft soms echt van die lieve blikken.
"Ik snappie." zei ik dan maar.
Ze lachte. Wat is ze toch leuk als ze lacht! "Ik zie je dan daar wel, oké? Doei!"
"Doei!" Het kwam niet in me op dat ze niet zo zeer niet bij iemand wilde horen, maar gewoon bij niemand behalve bij Dennis. Wouw, dat is best een ingewikkelde zin. Maar goed, ik had haar weer zien lachen, en ik dacht er gewoon niet meer aan. Ik ging nog steeds vol goede moed proberen haar te versieren zaterdag. Stumper was ik eigenlijk ook hè....

[Maartje]

Hhaa, nee rare dingen denk ik niet, gewoon... snap je, wat vraagt;
Weer leuk geschreven, alhoewel ik niet snap dat ze hem afwijst, als ze hem leuk vindt... Ten eerste, je gaat toch het allerliefste met je droomjongen? En ten tweede, je kan hem zo het gevoel geven dat je degene niet moet, en hem afschrikken nog verdere moves maken... Én, ik zou never of the nimmer wégfietsen, als ik met de jongen waar ik verliefd op ben sámen ben, enhíj aan mij vraagt of ik met hém uit wil.
Maarja, dat zijn persoonlijke meningen

Ik reed op het af en stopte naast hen. Ze zagen me nog niet.

op het? zijn ze of is zij een 'het'?

"Hé Linds, ik hoor dat je ook naar de Gonz gaat? Dat was niet nodig, dat wist ik al. Maar zeg, zullen we samen gaan?" vroeg ik.

Die zin snap ik niet helemaal?

"Eh, nee. Ik ga liever alleen. Dat hoor ik niet zo vreselijk bij iemand, snappie?"

Dat = dan???

[Artemiss]

Thomas

Ik heb de foutjes verbeterd, alsjeblieft. Als ik vragen mag, wat bedoel je hier precies mee?

Weer leuk geschreven, alhoewel ik niet snap dat ze hem afwijst, als ze hem leuk vindt... Ten eerste, je gaat toch het allerliefste met je droomjongen? En ten tweede, je kan hem zo het gevoel geven dat je degene niet moet, en hem afschrikken nog verdere moves maken... Én, ik zou never of the nimmer wégfietsen, als ik met de jongen waar ik verliefd op ben sámen ben, enhíj aan mij vraagt of ik met hém uit wil.

Ze wijst hem niet af! Waar wijst ze hem af? Was het maar waar... Ze wijst mij af ja... Ik ben ook niet de jongen waar ze verliefd op is in dit stukje... Snappie het weer?

[Maartje]

Nee, nu snap ik er juist helemaal niets meer van

"Hé Linds, ik hoor dat je ook naar de Gonz gaat? Dat was niet nodig, dat wist ik al. Maar zeg, zullen we samen gaan?" vroeg ik.
"Eh, nee. Ik ga liever alleen. Dan hoor ik niet zo vreselijk bij iemand, snappie?" Ze keek me een soort van verontschuldigend aan. Ze heeft soms echt van die lieve blikken.
"Ik snappie." zei ik dan maar.

Hier wijst Lindsey Thomas toch af? Want het is toch Thomas die haar mee uitvraagt? En thomas die op Lindsey valt, en lindsey op thomas?
En dit is toch een gesprek tussen thomas en Lindsey?
Ben helemaal de draad kwijt

[Rainbow]

Leuk! Ben nieuwsgierig naar meer !

En maartje, het gaat zo:

Lindsay is verliefd op Dennis en heeft een beste vriend genaamd Thomas.
Thomas is alleen verlíefd op Lindsay.
We weten niet wat Dennis denkt

Lindsay praat met Dennis in de fietsenstalling, vraagt of hij naar de Gonz komt. Hij zegt dat hij komt.
Thomas komt er aan en vraagt of ze samen met hem naar de Gonz wil gaan. Lindsay wijst hem af omdat ze (al zegt ze dat niet zo duidelijk tegen Thomas) eigenlijk alleen met Dennis wil zijn en niet met Thomas want Thomas is alleen haar goede vriend.

snapje?

[Maartje]

Aaaah, ik snap het. (:
was in de war met de namen, dan.

[leeuwtje]

super leuk, klefferig misschien, maar daar houd ik zelfs echt héél erg van

schrijf maar gauw verder!!!

[Artemiss]

Lindsey

Rainbow, je bent hartstikke slim. Ga ik nu verder met het verhaal.
"Je wilt Dennis gaan versieren?! Ben je niet lekker? Die gast is echt niet oké." Nathalie was zowat boos toen ik het haar vertelde. "Waarom kies je van alle jongens in de wereld nou net hém uit? Hij is er echt zo eentje van de 'one-night-stands'."
"Ja, ja. En hoe weet jij dat? Zelf uitgeprobeerd, soms?" vroeg ik.
"Nee, natuurlijk niet. Maar dat hoor je zo eens, via via. Ik hoorde het van Roos, dat meisje uit de vijfde en die had het weer van Sacha en die kan het weten, want die heeft het wél uitgeprobeerd." Typisch Nathalie, altijd roddelen.
"Ik geloof er niks van. Hij is hartstikke aardig, en hij komt ook naar de Gonz, dus ik kan m'n slag slaan." Het was toch zeker zo? Moest ik nou echt die paar roddels geloven die Nathalie via via gehoord had? No way.
"Je moet het zelf weten, schat. Maar ik heb je gewaarschuwd." Altijd dat diva toontje als ze denkt iets beter te weten.
Toen ik die zaterdagavond de tent binnenkwam, stond het nummer 'Merry Christmas Everybody' van Slade op. Blijft een klassieker, hoe oud het ook is. Mijn ogen zochten de tent af, of Dennis ergens stond. Jammer genoeg zag ik hem niet. Thomas zag ik wel zitten, aan de bar. Nathalie zat naast hem. Dan ging ik zolang maar even bij hen zitten. Ik keek waarschijnlijk niet zo vrolijk, want Thomas begroette me door te zeggen: "Good evening miss Sunshine! Iets drinken?"
Ik lachte even, want ik moet altijd lachen om Thomas. "Ja, is goed. Ik begin even met een spa'tje." zei ik. Zo schrijf je dat toch? Weet je hoe moeilijk het is, om op te schrijven wat je gezegd hebt? Nou, best moeilijk.
Ik zat wat met Thomas te kletsen, het was op zich best gezellig. Maar toen keek ik opeens om, want Dennis kwam binnen. Hij zwaaide meteen naar me toen hij me zag. Ik liep meteen naar hem toe.
"Hoi, Dennis! Kom je ook wat drinken?" vroeg ik.
"Ja, sure. Doe mij maar een biertje." Wow, dacht ik. Meteen al? Was ik dan ook verplicht om mee te gaan, om bij hem in de smaak te vallen? Maar beter het zekere voor het onzekere nemen.
"Goed, doe mij dan ook maar."


Thomas

Wat?! Zei ze dat? Lindsey die een biertje neemt? Zo is ze helemaal niet. Meestal neemt ze er één of twee of zo, als het al wat later is. En Dennis was een flinke zuiper, dat wist ik wel.
"Doe je het rustig aan, miss?" vroeg ik voor de zekerheid.
"Ja, tuurlijk, joh. Laat me ook een keer." zei ze een beetje geïrriteerd.
"Oké." Ik had haar die avond niet meer gesproken. Versier poging mislukt...

[Maartje]

Je hebt een vlotte schrijfstijl, lekker om te lezen. (alhoewel ik het op dat punt waar je schrijft: hoe schrijf je dat? spa'tje etc..., het wat minder vindt.)
Leuk om het vanuit 4 ogen te zien, maar niet degenen die elkaar echt léuk leuk vinden. Ben benieuwd naar meer.

[xxxdonja]

Ja, leuk, ik ben weer bijgelezen.
Het is inderdaad wel leuk, dat ieder vertelt. (Om het dus vanuit vier ogen te zien, zoals Maartje zei)

[Rainbow]

Ik vind het echt heel leuk en vlot om te lezen, maar ook vind ik het fijner als je alle "offtopic" berichten niet in het verhaal verwerkt, denk ik. Dus dat over hoe je spa schrijft, of, dat ik slim ben (bedankt trouwens ) hoeft niet persé in je verhaal, toch? Dat kan je net zo goed cursief boven je stukjes verhaal plakken ^^

[Artemiss]

Ik

Oke, goede tip. Ik zal voortaan de 'off-topic' stukjes cursief doen. Maar ik vond het idee van dat de hoofdpersonen 'zelf' terug praten wel leuk. En dat stukje over dat spa'tje, was meer voor de grap bedoeld. Dat ze in haar verhaal vraagt hoe je iets schrijft.

Lindsey

Dat was echt een super feest! Ik was op tijd gestopt met drinken, hoor. Ik was wel een beetje vrolijk, geloof ik, maar niet echt dronken. Dennis wel, maar dat was wel grappig. We waren eerst gewoon gezellig aan het kletsen, en een beetje aan het dansen. En ik af en toe nog een drankje er tussen door, Dennis continu een drankje.
Plotseling trok hij me aan mijn arm mee naar een hoekje achter in de kamer. Ideaal hoekje is dat, erg donker. Je komt binnen, en dan heb je eerst de bar aan je rechter hand, aan je linkerhand de zithoek, die doorloopt tot achter in de tent aan de linkerkant. Achter de bar, dus rechts achterin, is de dansvloer. En dat hoekje was een smal gangetje richting de toiletten, we versperden net niet de doorgang.
Hij drukte me zacht tegen de muur en plotseling zoende hij me. Ik herhaal: hij zoende me! Ik had welgeteld één keer eerder gezoend, met een lieve jongen toen ik nog in de tweede zat. Maar dat was ons ook een soort van opgedrongen. Die relatie hield niet lang stand.
Dit was heel anders. Het duurde vijf seconden. Stom is dat, dat je dan gaat tellen hoe lang het duurt. Gelijk na de eerste zoen volgde er nog een, en nog een. Hij keek me aan en zei: "Hey Linds, is het nu aan?" Ik knikte langzaam. Hij zoende me nog eens. Toen zei hij: "Kom je morgen naar mijn feestje, in mijn garage? We hebben daar geluidsboxen staan en ik mag van mijn ouders een feestje geven."
"Ja, leuk!" zei ik zonder na te denken. Wij deden thuis toch niks met kerstavond. Hij zoende me nog een laatste keer, en zei: "Dan zie ik je morgen. Ik moet er nu vandoor. Dag, schatje."
Versier poging meer dan geslaagd! Dit ging echt fantastisch. Alleen wel jammer dat hij weg moest, nu moest ik alleen naar huis. Het was al laat, dus ik besloot maar meteen te gaan.
"Hé, Naat, ik ga naar huis, oké? En guess what? Ik heb verkering met Dennis." zei ik tegen Nathalie. Thomas zat nog naast haar. Hij nam net een slok bier, maar hij verslikte zich terwijl ik dat zei. "Eh... Wouw! Dat is snel. Gefeliciteerd, Linds. Wanneer is de bruiloft?" Hij knipoogde naar me. Heel lief, dacht ik meteen, maar ik zag dat hij het eigenlijk maar niks vond. "Hij brengt je zeker ook thuis?" "Nee, hij moest weg. En ik zag dat het al laat was, dus ik ga maar alleen." zei ik. "Oh, no way. Ik breng je wel thuis. Als je dat goed vind, en als Dennis dat goed vind, natuurlijk." Dat was echt heel erg lief. "Oké, is goed. Vindt Dennis vast wel goed, we zijn toch alleen vrienden." We zeiden Nathalie gedag en gingen de Gonz uit.

Thomas

Mijn adem stokte en ik verslikte me verdomme ook nog eens in mijn bier! Sorry, ik wilde niet vloeken, maar dat moet zo af en toe even. Ze had verkering met Dennis! Nu had ik wel door waarom ze niet met mij samen wilde gaan. Maar ik gaf het nog niet op. We pasten heel goed bij elkaar, dat wist ik gewoon. En die eikel had haar daar wel gewoon achter gelaten, zonder haar netjes naar huis te brengen. Kwam wel goed uit, dat kon ik dan mooi doen.
"Ben je op de fiets?" vroeg ik.
"Nee, ik ben lopend." zei Lindsey. Yes! Yes! Nou kon ze bij mij achterop, of nog leuker, voorop.
"Tja, dan moet je kiezen. Achterop, of voorop?" Ze moest lachen. Mijn hart maakte een sprongetje.

[leeuwtje]

Heel leuk!

En om de één of andere reden heb ik het niet zo voor Dennis, dat was waarschijnlijk ook de bedoeling, dat iedereen de hekel aan Dennis krijgt, inclusief Lindsey...

Schrijf maar gauw verder!

[guinevere]

Leest inderdaad zeer vlot. Dit is zo'n 'feel good' verhaaltje waarvan iedereen het einde al van kent maar het toch nog wil lezen omdat het gewoon leuk is.

[Liz]

kben nou al verliefd op die thomas, wat een schatje
Echt leuk verhaal, leest lekker, je hebt een fijne stijl. En ik hou er altijd van om vanuit 2 gezichtspunten een verhaal te lezen. Ga door zou ik zeggen!

[xxxdonja]

Ik heb het ook niet zo op Dennis! :p En die Thomas is idd hartstikke lief haha!
Je schrijft leuk!

[Rainbow]

Ik vind die Lindsey irritant, en Thomas eigenlijk ook XD Omdat hij dat mens weer leuk vindt.
Serieus, ik weet niet waarom ik me aan dat meisje erger, maar echt argh XD Hahaaha, oke, misschien als ze inziet dat die dennis gewoon wrong material is dat ik haar weer kan uitstaan

snél verder want ik ben verslaafd!

[Artemiss]

Lindsey

Ik koos voorop. Zo fietsten we samen naar mijn huis. Als Dennis dit zou hebben gezien...
Thomas zat steeds met zijn gezicht vlak naast het mijne, maar ja, dat krijg je als je ervoor kiest om voorop het stuur te gaan zitten. Het was een beetje glad, en hij maakte af en toe een slinger met zijn stuur. Dan begon ik te gillen. "Ssst! Niet zo hard, normale mensen liggen te slapen rond deze tijd, mutsje." zei hij een keer. "Oh, en ik ben niet normaal?" "Verre van." zei hij dan.
We kwamen aan bij mijn huis. "Loop je nog even mee?" vroeg ik.
"Hmm... De tuin in bedoel je? Loop ik dan niet de kans dat ik een emmer water over m'n hoofd krijg omdat ik zo laat met je thuis kom?" grapte Thomas.
Ik moest weer lachen. "Nee, joh. Mijn ouders slapen allang. Dat zouden ze trouwens nooit doen... Het zou wel grappig zijn." zei ik met een glimlach.
"Ja, ja. Jij bent een mooie. Ik breng je nog eens thuis." zei hij zogenaamd verontwaardigd.
"Heel graag." Wow, wacht, zei ik dat? Thomas glimlachte breed.
"Kom je morgenavond nog naar mijn huis? Nathalie, Douwes, je weet wel, die jongen uit A4b, en ik houden een filmavondje." vroeg hij. Ik wilde graag komen, echt waar, maar ja, Dennis was nou een maal mijn vriendje...
"Sorry, Dennis heeft me al gevraagd om morgen naar zijn feestje te komen... " De glimlach verdween.
"Oh, jammer. Nou ja, dan eh, zie ik je nog wel eens?" zei hij zijn schouders ophalend. Heb ik eigenlijk al weleens beschreven hoe hij eruitziet? Blonde krullen, blauwgrijze ogen. Altijd een T-shirt aan met een loshangend overhemd eroverheen. En altijd een spijkerbroek. Tjee, ik geloof dat ik niet eens verteld heb dat hij gitaar speelt! Hij speelt echt heel mooi gitaar. Ook weer niet zo mooi als Dennis viool speelt, maar ach...
Ik zwaaide Thomas van boven nog even uit. Hij knipoogde nog even naar me.
En sindsdien ben ik met mezelf in tweestrijd. Ik ben geloof ik nog steeds verliefd op Dennis. Maar na vanavond vind ik Thomas ook opeens op een andere manier leuk. Maar Dennis heeft gevraagd of het nu aan was, en ik knikte toen. Ik weet het niet meer...

Thomas

Man, ik kon mezelf wel voor mijn kop slaan. Niet leuk! Dat ik haar naar huis bracht had helemaal geen zin... Geen kans meer. Dennis had haar helemaal ingepakt.
Ik had er moeite mee om het idee uit mijn hoofd te zetten. Ik moest wachten tot het weer uit ging. Als het nog uit ging. Als een meisje verliefd is... Dat had ik vaak genoeg bij mijn zussen gezien!
Ik maakte me wel een beetje zorgen over dat feestje. Ik woonde twee straten naast Dennis, ik had de herrie wel eens gehoord die er uit zijn garage kwam. Volgens mij ging het er behoorlijk ruig aan toe op die feestjes. Ik besloot Nathalie te bellen, als er iemand alles wist over dat soort dingen dan was zij het wel. Ik pakte zonder na te denken mijn mobiel.
Hij ging over. "Shit! Thomas, het is 4 uur 's morgens, eikel!" klonk een pisnijdige stem aan de andere kant van de lijn. Ik kon het niet helpen dat ik in de lach schoot. "Sorry, ik bel je morgen wel terug." zei ik. "Nee, niks ervan! Je gaat me niet voor niks uit m'n slaap halen. Vertel." zei ze.
"Haha. Oké."

[Artemiss]

Thomas

"Wat?! Is ze niet lekker, of zo?" zei Nathalie, toen ik haar alles had verteld. "Naar zo'n feestje moet je nooit gaan. Ik weet niet wat voor mensen daar komen maar Roos zei..."
"Ja, oké, duidelijk. Maar we kunnen haar niet verbieden te gaan, toch? En het is haar vriendje..." zei ik.
"Leg jij je daar zomaar bij neer? Jij vond haar toch zo leuk?" zei ze verontwaardigd.
"Ja, maar zij vindt mij niet leuk, althans, niet op die manier. Ik kan haar niet dwingen!"
"Je kan haar best een beetje pushen, als je het slim aanpakt."
"Ik begin er niet aan, Nathalie!" Ik werd een beetje kribbig.
"Dan niet, zelf weten. Maar ze moet wel oppassen op dat feestje..." zei ze.
"Ik kijk wel. Later."
"Doei."
Ik weet niet waarom, maar ik kreeg een heel sterk voorgevoel dat er iets mis zou gaan. Als die eikel maar met z'n poten van Linds afbleef! Ik kon het die avond ook niet laten om voortijdig op de film avond weg te gaan om even te checken of alles oké was. Ik fietste naar Dennis' huis. Er kwam rook uit de garage. Even schrok ik, maar het bleek een rookmachine te zijn. Ik zag Lindsey en Dennis staan zoenen, dus ik keek maar even een andere kant op. Ik ging achter een boom staan. Ik voelde me echt een enorme sukkel.

Lindsey

Het feestje begon leuk. Dennis begroette me meteen met een zoen. Iedereen kon zien dat ik zijn vriendin was. Dat vond ik ergens wel leuk, maar toch ook wel een beetje gênant. We hebben daarna nog heel veel gezoend. Het ging steeds een beetje verder. Ik kon eigenlijk weinig van de andere mensen zien, door alle rook van de rookmachine. We gingen steeds een beetje verder de garage in. Opeens voelde ik zijn handen onder mijn truitje. Ik liet het zo in het begin, maar toen hij mijn truitje omhoog probeerde te doen, duwde ik zijn handen terug. Dit ging me ietsjes te ver. Maar hij duwde mijn handen weg en ging door.
Een paar dagen geleden dacht ik dat ik bij Dennis alles goed zou vinden, maar die gedachte veranderde nu. Hij ging naar de sluiting van mijn broek! Ik duwde hem nu ruw van me af. "Niet doen! Dit wil ik niet." zei ik hees.
"Dit hoort er ook bij als je verkering hebt, schatje." En hij wilde het weer opnieuw proberen. Ik duwde hem weer weg. Hij had gedronken, hij wankelde helemaal. Toen hij mijn broek naar beneden wilde trekken, gaf ik hem (en ik schrok er zelf van) een klap in zijn gezicht. Ik zag hem wankelen, hij greep zich vast aan een geluidsbox.
Ik rende de garage uit. Dan ben je snel genezen! Ik voelde niets meer voor Dennis. Hij kon niet wachten, en ik vond hem ook niet meer zo aardig. En weet je wie er buiten stond? Thomas! Hij heeft ook weinig vertrouwen in me. Hij stond gewoon op me te letten. Ik had het toen even helemaal gehad. Hij kwam naar met toe.
"Lindsey, gaat het wel? Wat is er gebeurd?" vroeg hij. Toen zag ik niet dat hij er echt geschrokken uitzag, ik was gewoon boos.
"Lazer op! Laat me met rust!" Ik huilde half. Ik wilde gewoon naar huis. Alleen.

[leeuwtje]

Alleen maar een mep in z'n gezicht! Dat is maar laim hoor! Ik weet wel wat ik zou doen!!!

Tof! 'k Wacht op meer

[Rainbow]

Geniaal hoe jij je karakters laat uitkomen! Heel realistisch, gek genoeg
Goed hoor! Ga maar snel verder ^^

[Artemiss]

Thomas

Ik stortte in. Ik wilde haar helpen. Ze zag er zo slecht uit! Haar ogen waren rood, haar haar zat door de war, en haar kleding was gekreukeld. Ik kon wel raden wat er was gebeurd. Wat een klootzak!
Maar waarom was ze boos op mij? Had ik iets verkeerds gedaan? Ze schreeuwde tegen me, ik vroeg alleen maar of alles in orde was, voor zover mogelijk. Goed, een stomme vraag, maar goed bedoeld. Misschien had ik er wel niet heen moeten gaan. Ik kon het toch niet voorkomen, en om dan buiten de lieve jongen uit te gaan hangen is misschien ook wel het laatste waar zij behoefte aan had. Ik schopte tegen de boom. Echt alle kansen waren nu verkeken.
"Thomas, ben je daar weer? Douwes en ik wilde net naar huis gaan, maar we wilden niet weg voor jij terug was. By the way, Tweede Kerstdag is er een kermis in de stad verderop, misschien kunnen we even gaan kijken? En misschien wil Lindsey ook wel weer mee. Trouwens..."
"Ga maar weer naar huis." zei ik en ik rende de trap op en smeet de deur van mijn kamer achter me dicht.
"Heb ik iets verkeerds gezegd?" Hoorde ik Nathalie nog zeggen.

Lindsey

Gelukkig was het niet ver naar huis. Ik voelde me smerig, ondanks dat er niet echt iets was gebeurd. Ik begon echt keihard te janken, ik kon er niets aan doen. Ik had mijn kamerdeur op slot gedaan, ik had er echt geen zin in dat mijn moeder nu naar boven zou komen. Dat kun je helaas toch niet voorkomen...
"Lindsey, gaat alles goed, meidje? Is er wat gebeurd? Je bent zo vroeg thuis." Ze bedoelde het echt goed, dat wist ik wel. Ik had ook geen zin om boos tegen haar te doen. Ik haalde het slot van de deur.
"Het gaat wel, mam. Alles ik oké. Het had erger gekund." zei ik dan maar.
"Was het feestje toch niet zo leuk?" vroeg ze.
"Nee. Ik denk dat ik geen verkering meer heb." Ik begon weer te huilen. Shit, hè, niet als ik pal voor mijn moeder sta!
Maar mam deed niets vervelends, alsof ze het aanvoelde of zo. Ze knikte alleen, en ze ging weer naar beneden.
De volgende dag pas besefte ik hoe stom ik had gedaan tegen Thomas. Ik had er helemaal niet bij stilgestaan. En Thomas kennende had hij dat natuurlijk persoonlijk opgevat. Ik durfde hem niet meer onder ogen te komen.
Mijn mobiel ging af. Het was Nathalie.
"Hoi." zei ik.
"Hoi." zei zij. "Na Thomas zijn reactie gisteren, raadde ik dat er wat dingen fout zijn gegaan op het feestje. Of niet?"
"Ja." antwoordde ik. Ik had geen zin om in details te treden. "Dennis is een klootzak." Daar had ze vast genoeg aan.
"O. Jee, Linds, hoe ver is hij gegaan?" Zie je, daar had ze genoeg aan.
"Net niet te ver." antwoordde ik.
"Het is nu zeker uit, of niet?" vroeg ze.
"Voor mij wel." zei ik.
"Mooi, dan is de baan vrij voor Thomas." zei ze. Ik schrok. Typisch Nathalie. Die denkt dat het na één avondje over is, en dat er dan weer een schone lei is.
"Nou, dacht het even niet." zei ik.
"Waarom niet? Ik weet best dat jij hem leuk vindt, en hij is echt helemaal stapel op jou, heeft hij me zelf verteld." zei ze.
"Als hij je dat zelf heeft verteld, was het vast niet de bedoeling dat je het tegen mij zou zeggen." zei ik.
"Nou en? Het punt is dat je klaar bent met Dennis dus de obstakels zijn weg." zei Nathalie.
"Nou, eh... Ik zie wel oké? Na gisteravond wil ik het gewoon even rustig aan doen. Bovendien weet ik niet of Thomas me nog wil, ik heb tegen hem geschreeuwd omdat ik boos was." zei ik. Het was even stil aan de andere kant van de lijn.
"Tja... Dat is niet zo slim."
"Goh."
"Hoe dan ook, kom je Tweede Kerstdag ook naar de kermis in de stad? Alleen 's morgens en 's middags, hoor. 's Avonds zul je ook nog wel Kerstmis aan het vieren zijn."
"Komt Thomas ook?"
"Ja."
"Ik weet het niet."
"O, kom op, Linds! Je kunt toch nog wel gewoon met elkaar praten? Jemig..."
"Hmmm... Oké dan. Dan zie ik je dan wel, goed. By the way, vrolijk Kerstfeest, dat is vandaag realiseer ik me opeens."
"Ja, jij ook. Goh, dan is de kermis morgen al. Jij komt dus ook?"
"Ja ja." Ik kon er ook moeilijk onderuit. Ik kon me niet voor eeuwig blijven verstoppen.
"Tot morgen dan!"
"Tot morgen." Man, dat soort telefoongesprekken vreten aan je beltegoed. Ik wilde eigenlijk helemaal niet met Thomas praten. Alhoewel, aan de andere kant ook weer wel. Ik zou wel sorry zeggen. Heel hard sorry zeggen. Ik kreeg een idee.
"Mam, kan ik nog even naar de winkel voor de visite komt?"

[Artemiss]

Bij de weg, echt heel erg bedankt voor alle positieve berichtjes! Dit is een verhaal waarmee ik al een heel poosje in mijn hoofd zat.

[Rainbow]

Nieuwsgierig ben ik al hoor !! Heel erg verslavende manier van schrijven, ook professioneel, op de éen of andere manier ^^ Het is daardoor ook gelijk veel realistischer dan normale liefdesverhalen

Ga maar snel door!

[Artemiss]

Lindsey

Nou, vooruit. Klein stukje nog vandaag.

"Hoezo?" vroeg mam. "Nog een last-minute kerstcadeautje?"
"Eh, ja, eigenlijk wel. Alleen niet voor onder de boom, ik bedoel, niet voor jullie, sorry." Wat moest ik anders zeggen? Beetje stom vond ik het wel.
"Geeft niks. Is goed hoor."
Ik rende naar mijn fiets. Ik ging naar de Musicstore. Ik herinnerde me dat ik daar ooit iets zag liggen wat nu heel toepasselijk is. Ik hoopte dat ze er nog lagen!
Toen ik er aankwam zag ik dat ze er nog waren. Gelukkig! Ik kocht er twintig, dat leek me genoeg. Ook nog een cd van een bandje dat hij leuk vond, een cd waarvan ik wist dat hij hem nog niet had. En nog ééntje extra met de naam van de band er op. The Malvins, ooit van gehoord? Hardrock, echte herrie, maar ja... Hij vindt het leuk, dus tja...
De man achter de kassa wenste me nog een vrolijk Kerstfeest. O ja, het was vandaag Kerstmis...
Ik was het door al het gedoe bijna vergeten. Toen ik door het winkelcentrum terug liep naar mijn fiets zag ik inderdaad overal de kerstversiering. En de lampjes. Het was nog licht, toch waren ze al aan. En in alle etalages poppen van kerstmannen, soms met sleeën en rendieren met (hoe kan het ook anders) rode neuzen. Voor het eerst kwam ik een beetje in de kerstsfeer. Ik kreeg zin in morgen, ook al zag ik er nog steeds een beetje tegen op om Thomas weer te zien. Hopelijk was mijn cadeautje voldoende. Hij was tenslotte degene met het gevoel voor humor?

Bij de weg: Heel vrolijk en prettig en gezellig Kerstfeest vanuit hier!

It's the season to be jolly, tralalalaalalalala.

[Rainbow]

geweldig ^^ heerlijk hoor! Ga maar door Ben benieuwd naar het cadeautje!

[leeuwtje]

Prettige kerst en bedankt om het al wat op te vrolijken!

Twintig cd's? Wow, dat zal een fikse duit kosten!

[Maartje]

Wow, niet zo veel schrijven als ik weg ben Ben weer bijgelezen (:
Ik vind de gebeurtenissen wel een beetje snel snel gedaan, alsof je de trein moet halen. En die moeder, wil die haar dochter niet troosten als ze zo moet huilen? Gewoon, een knuffel op zijn minst? Beetje hard, lijkt me, het meisje begint te huilen en de moeder peert hem weer naar beneden
En wat is Dennis een zak! En thomas is echt lieeeeeef!
Snel verder (:

[Artemiss]

Lindsey

Wat?! Twintig cd's? Nee, joh! Geen twintig cd's. Één cd, en twintig andere dingetjes. Maar ik begrijp de verwarring.

Thomas

Nathalie belde me, eerste Kerstdag. Stiekem hoopte ik dat Lindsey me zou bellen, maar dat was helaas niet zo.
"Prettig Kerstfeest, mooie jongen!" begon ze vrolijk.
"Ja, dank je, hetzelfde." zei ik.
"Zeg hoor eens, ik heb Lindsey net opgebeld. Twee keer, ik was met m'n stomme hoofd vergeten een tijd af te spreken." vertelde ze.
"Ho ho, tijd waarvoor? Jij vergeet altijd het belangrijkste in het verhaal te melden."
"Ja, moet je me mijn verhaal ook af laten maken. Morgen is er een Kerst-kermis, soort van, in de stad. Ik heb nu met Lindsey afgesproken dat we morgen om 9 uur 's morgens op het perron staan. En ik heb gezegd dat jij ook komt." zei ze. O... Wat een....
"Wat?! Dat had je beter eerst kunnen vragen! Voor hetzelfde geldt kan ik niet!"
"Maar je kan toch wel?"
"Jawel, maar..."
"Nou dan! Dat had ik goed ingeschat." Ik liet het maar zo. Ze was onverbeterlijk.
"Ja, laat maar. En, Lindsey komt ook zei je?" vroeg ik.
"Ja, ze twijfelde een beetje toen ik zei dat jij ook kwam, maar uiteindelijk wilde ze toch komen."
"Waarom? Waarom twijfelde ze?"
"Omdat ze bang was dat jij boos op haar was, omdat ze tegen je geschreeuwd had, zei ze." O, meisje, je hoeft toch niet bang voor mij te zijn? Dat was het eerste wat ik dacht.
"Maar ze komt wel?"
"Yep, om 9 uur 's morgens op het perron. Ben je er?"
"Yo! Zie je morgen."
"Ja, zie je morgen."
Ze hield niet echt veel van kermis, dat wist ik wel. Het enige wat ze echt leuk vond was het reuzenrad. Dan zou ik, als zij dat wilde, met haar in het reuzenrad gaan. Misschien ook wel samen zo'n grote suikerspin. Of haalde ik me nu weer te veel in mijn hoofd? Het klonk alsof Nathalie haar echt over had moeten halen.
Het was al te laat om nog een cadeautje voor haar te kopen. Jammer! Dan zou ik wel gewoon alles betalen waar zij in wilde. Het spookhuis, dat vond ze ook wel leuk, of eh... het spiegelpaleis. Zolang het maar geen ronddraaiend, halsbrekend iets was. Zoals (als het er was) een achtbaan, of zo'n ding dat omhoog gaat en dan weer naar beneden, heel snel, waarbij je je schoenen uit moet doen.
Ik glimlachte als ik terugdacht aan afgelopen zomer op de kermis met Linds. Ze durfde nergens in. Dus was ik met Nathalie overal maar in gegaan. Of met Douwes, toen we hem daar tegenkwamen.
Het spookhuis was leuk. Ik zat met Lindsey samen in zo'n karretje en we reden langs allemaal vreselijke flauwe 'special effects', als je het zo mag noemen. Maar Lindsey trapte er wel elke keer in. En iedere keer als ze schrok, dan leunde ze tegen me aan, heel even maar, en dan sloeg ik mijn arm om haar heen. En dan ging ze weer normaal zitten.
Zij keek daar anders tegenaan dan ik. Het leek wel of het idee van verkering met mij voor haar ondenkbaar was. Ik was immers haar beste vriend? Toen begon het bij mij juist wel te spelen. Ik begon haar serieus leuk te vinden, en als ze naar me lachte, of om me moest lachen, dan was gelijk mijn dag weer goed. En ze moest nogal vaak om me lachen.
Zeker die ene keer, toen was het midzomer, en 's avonds laat was zij nog bij mij thuis. Dat deed ze wel eens, gewoon voor de gezelligheid, even langs komen. Onze tuin ligt aan een riviertje, en we hebben een veranda. Ik zat gitaar te spelen. Ik speelde liedjes van Jaap Fisher, echt behoorlijk oud maar zij vond het heel grappig. Ik ook.
Iedere keer als ze lacht wordt ik vrolijk, en iedere keer als ze verdrietig of boos is raak ik ook in een pest humeur. En als ze boos op mij is voel ik me gewoon zwaar klote. Echt zwaar klote.
Ze zag er altijd leuk uit. Ze was niet eens echt knap, maar toch. Donker bruin haar, meestal opgestoken. Mooie bruine ogen en een klein beetje sproetjes op haar gezicht. Als ze uitgaat vaak navel truitjes, en normaal erg ruim zittende kleding. Haar stond het leuk. Nathalie moest dat echt niet doen. Nathalie gebruikte ook altijd veel make-up. Lindsey niet, die was altijd naturel. Beter, toch?

Ik kwam de volgende morgen stipt op tijd aan op het perron. Ik was altijd stipt op tijd, Lindsey kwam altijd te vroeg en Nathalie kwam altijd te laat. Ik grinnikte in mezelf. Ik kocht een treinkaartje, we wisten allemaal precies wanneer er treinen gingen naar plaatsen waar wij vaak heen gingen. Ik liep de trap op naar het juiste station, en ik zag dat Lindsey er al stond. Mijn hart ging sneller kloppen.
Ze zag me aankomen, en keek direct naar de grond. Ik riep:

Lindsey

"Hoi Linds! Altijd ietsjes eerder, hè?" riep hij. Als hij nou maar niet begon over eergisteren.
"Je kent me..." zei ik zacht.
"Zeker." zei hij. Ik keek hem niet aan, maar ik wist dat hij glimlachte. "Hoe gaat het nu tussen jou en Dennis?" Shit! Hij begon dus toch over eergisteren.
"Niet." zei ik. "Het is uit."
"O." Er klonk iets van opluchting in zijn stem. En dat hij er blij mee was. Nathalie loog niet, maar daar had ik haar op kunnen vertrouwen.
"De baan is vrij..." zei ik zacht. Ik kon het niet binnenhouden.
"Wat zei je?" vroeg hij, en hij probeerde me aan te kijken.
Gelukkig kwam Nathalie toen luidruchtig het perron op. "Hoi hoi! Ben ik erg laat?"
"Nee, valt wel mee. Vijf minuutjes maar. Pas op dat je niet precies op tijd komt, want dat is mijn rol, hè." Thomas weer. Ik moest even glimlachen. We stapten de trein in. Het cadeautje brandde in mijn jaszak.

Zo, flink stukje!

[Maartje]

Waaah, leuk weer! Echt, die Thomas, wat een lieverd Nou, als ik Lindsey was geweest dan had ik het wel geweten! Je schrijft vlot, en ik vind het op de een of andere manier beter dan je vorige stuk. Er zit wat meer rust in.
Het is ook leuk dat je dan: ik riep, en dan naar Lindsey overschakelt, vind ik misschien nog wel het leukste van het verhaal!

Ik kwam de volgende morgen stipt op tijd aan op het perron. Ik was altijd stipt op tijd, Lindsey kwam altijd te vroeg en Nathalie kwam altijd te laat. Ik grinnikte in mezelf. Ik kocht een treinkaartje, we wisten allemaal precies wanneer er treinen gingen naar plaatsen waar wij vaak heen gingen. Ik liep de trap op naar het juiste station, en ik zag dat Lindsey er al stond. Mijn hart ging sneller kloppen.
Ze zag me aankomen, en keek direct naar de grond. Ik riep:

Als je dit terugleest zie je waarschijnlijk ook wel dat het vaak ik, ik, ik is. Je schrijft veel uit handelingen met ik deed dit, en ik deed dat. Kun je voorkomen door omschrijvingen of omgeving toe te passen.
Maar dit is ook het enige stukje waar het me opvalt dus het is niet storend ofzo!
En wat gaat ze aan hem geven, ik wil het weten!

Hoop op snel meer!

[Rainbow]

oh, het is heerlijk om dit weer te lezen! Vooral nu ik zometéen pas een nieuw boek ga aanschaffen ^^

Alleen ben ik het niet helemaal met maartje eens.. dat "ik riep" mag van mij wel weg eigenlijk... :l Ook zag ik een paar dt foutjes, maar die laat ik maar even voor nu. Als je wil kan ik die er nog later voor je uithalen !

Ik lees heel graag meer!!

[Artemiss]

Haal er maar uit die dt foutjes. Kan nooit kwaad.

Lindsey

De treinrit duurde ongeveer een halfuur. Thomas en ik praatten niet veel meer, ik durfde niet zo goed. Ik weet niet precies waarom. Toen ik 'verliefd' was op Dennis, durfde ik juist wel heel veel, en daarom kreeg ik waarschijnlijk ook gedonder. Ik denk dat daar het verschil zit tussen iemand leuk vinden of verliefd zijn op iemand.
Ik keek naar buiten. Geloof het of niet, maar het begon te sneeuwen! Heel toevallig. Zou het in de stad ook sneeuwen of hebben gesneeuwd?
"Kijk!" riep ik naar de rest.
"Heeee!" riepen Douwes en Thomas tegelijk. "Let it snow, let it snow, let it snow!" Nathalie vond het ook leuk. Het hielp wel voor de stemming. Een paar andere mensen in de trein keken wel een beetje raar onze kant op. Daar was ik aan gewend, dat was altijd wel zo als je ergens heen ging met Thomas en Douwes samen.
Eigenlijk houd ik zelf niet zoveel van kermis. Maar ach, het was wel leuk met Thomas samen. In het spiegelpaleis, en in het spookhuis. Ik schrok dan altijd van die nep effecten, en dan dook ik tegen Thomas aan, uit reflex. Ik zocht er toen niets achter, maar eigenlijk is dat best flirterig...
Er was nu ook veel veranderd. Ik was toen veertien, nu ben ik zestien. Hij heeft nog nooit andere vriendinnetjes gehad, ik wel andere vriendjes. Het ging allemaal op den duur weer uit, maar met Dennis was het wel heel heftig. En wie komt me altijd troosten? Thomas. Ook nu weer, alleen nu voelde ik me rot en had ik er geen zin in. Maar het was fout om tegen hem te schreeuwen. Heel fout.
Maar ik zag het positief in. Hij had weer tegen me gepraat, en hij leek niet boos. Misschien wordt het nog wat...

Thomas

Yes! Sneeuw! Niet te weinig! Toen we aankwamen op de kermis bleek er al een pak te liggen. Nou ja, een pak... Vijf centimeter, minstens. Het is toch wat... En het zag er heel leuk uit.
Wat een sfeer daar, man. Overal kerstbomen, lampjes, oliebollenkramen en andere warme snacks, en er was zelfs een schaatsbaan! Met huur schaatsen, dus die moesten we zeker even uitproberen. En natuurlijk ook weer een plaat met kerstmuziek. Super!
"Oké!" zei Nathalie. "Ik stem voor: eerst schaatsen! Wie nog meer?" Ik stak mijn hand op, en Lindsey ook, alleen Douwes niet.
"Ik stem voor: eerst iets warms eten, ik verkleum zowat, man!" Helaas voor Douwes was het drie tegen één, dus het werd schaatsen en daarna een warme snack. En daarna wilde Lindsey in het reuzenrad.
"Ja hoor, meisje, daarna gaan we in het reuzenrad." Even over haar hoofd aaien. Beetje plagen. Meestal kreeg ik dan een por in mijn buik, want het is toch helemaal niet kinderachtig? Iedereen doet het! Maar nu lachte ze zacht en kreeg ze een kleur. Ik vond het wel leuk.
We huurden schaatsen en gingen het maar eens proberen. Zoals ik had verwacht ging Nathalie meteen plat. We wisten allemaal dat zij het niet kon, maar ze wilde het wel graag leren. En op de een of andere manier scheen ze er toch lol aan te beleven, dus vooruit maar.
Veel beter kon ik het ook niet, ik zette een paar voorzichtige stappen maar ik gleed steeds uit. Douwes kon het wel. Die ging Nathalie een beetje helpen.
Lindsey kon het ook. En hoe! Ze ging met een behoorlijke vaart over het ijs. En ze kon remmen, wat ik ook wel knap vond. Ze kwam naar me toe, en ze lachte naar me. Ze vroeg: "Hulp nodig?"

Lindsey

Ik besloot dat ik wat minder voorzichtig moest doen en gewoon op hem af moest gaan. Dat deed ik dus ook, op de ijsbaan. Ik was aardig goed in schaatsen, net als Douwes. Wij hadden samen al een rondje geschaatst, toen Douwes me op het idee bracht: "Ik zie dat die krabbelaars wat hulp nodig hebben. Neem jij Thomas? Neem ik Nathalie." Ik denk dat ik niet de enige was met een vlam.
Ik schaatste naar Thomas toe, die voorzichtig langs de kant voortkwam. Een mooi rondje er om heen en dan remmen, en dan heel nonchalant: "Hulp nodig?" Dat vond ik leuk om te doen.
"Ja, graag. Als jij nou 'links rechts links rechts' roept, dan kom ik wel achter je aan." Ik schoot in de lach. Ik deed het wel. Hij pakte me bij mijn schouders en ik riep: "Links, rechts, links, rechts." Hij gleed meteen uit en ik viel natuurlijk mee, wij lachen.
Uiteindelijk had hij het redelijk onder de knie, en schaatsten we naast elkaar. Maar één iemand moest de richting aangeven, en omdat ik nog steeds het beste kon schaatsen moest ik dat doen.
"Nu naar rechts. Ja, de hoek om. Nee! Andere rechts!" Boem. Het cadeautje viel uit mijn zak. Nou ja, eigenlijk wel goede timing. Ik pakte het snel op voordat iemand eroverheen zou schaatsen.
"Jij zei rechts! Daar staat wel een kerstboom, ja. Ik laat jou nog eens sturen." Het lukte hem niet om dit ernstig te zeggen.
"Hé, Thomas, ik wil je nog iets geven. Even aan de kant."

[xxxdonja]

Leuk, ik ben weer bijgelezen:)

[Artemiss]

Thomas

Iets geven? Een zoen misschien? Stom, maar dat was het eerste wat ik dacht. Het was zo gezellig op de ijsbaan. Ze had me gewoon leren schaatsen! Nu mijn richting gevoel nog een beetje bijspijkeren... Ik had niet eens gezien dat daar een kerstboom stond.
Maar goed, ze wilde me dus iets geven. We gingen naast de ijsbaan staan. Vanuit mijn ooghoek zag ik Nathalie en Douwes nog krabbelen, vallen en opstaan, en dergelijke. Die hadden het ook naar hun zin. Lindsey haalde uit haar jaszak een pakje. Geen zoen dus... In ieder geval nog niet. Maakt niet uit, dit was ook leuk.
Ze keek me aan met een scheef lachje, terwijl ik het openmaakte.
"Dankjewel!" zei ik alvast. "Het zit goed dicht." Uiteindelijk slaagde ik erin het open te scheuren. Meteen sprongen er allemaal plectrums uit!

Ik neem aan dat iedereen weet wat plectrums zijn? Zo niet, geef even een gil.

"Hahaha! Wat is dit nou?" Ik vond het wel grappig. "Ha! Een cd van The Malvins! Eentje die ik nog niet had, dankjewel!" Ik gaf haar een zoen op haar wang, dat had ik al eens eerder gedaan. Nu voelde het toch anders.
"Graag gedaan." zei ze. Samen raapten we alle plectrums uit de sneeuw op. Toen pas zag ik dat er 'sorry' op alle plectrums stond. "Sorry van eergisteravond." zei ze. "Ik was het gewoon zo zat. Ik hoop dat je het niet te persoonlijk opvatte... Maar jou kennende..." Mijn hart klopte zowat uit mijn borstkas! Ze was niet boos op mij! Misschien vond ze me ook wel leuk? Misschien hield... nou ja, niet te hard van stapel lopen. Ik was heel blij, in
ieder geval.
"Geeft helemaal niets, meisje. Geeft niets. Ja, ik vatte het persoonlijk op, maar nu weet ik dat het goed zit." zei ik. Ze glimlachte, ze keek opgelucht.
"Hé, dit is een ander soort plectrum. Oh, dat is de gitarist met dat maffe haar. Leuk, ik wist niet dat ze daar ook plectrums van hadden. Weet je, ik dacht dat deze man op zijn rug lag, met dat haar zo omhoog. Maar hij stáát, wist je dat?"

Lindsey

Ik schudde mijn hoofd. Wat deden sommige mensen toch voor aparte dingen met hun haar.
"En, ik geloof dat op deze cd ook dat ene nummer van 70 minuten staat, echt aan één stuk door herrie is dat. Wel stoer, op zich." vertelde Thomas. "Ik ben één keer naar een concert van hun geweest. Ze kwamen plotseling op, speelden een poosje lekkere herrie, en gingen even plotseling weer weg. Die gitarist, dus die gast met dat haar, die zette zijn gitaar tegen één van de boxen zodat je zo'n pieptoon krijgt. Ondertussen begon de drummer op een gong te slaan. Dus mensen begonnen te denken, 'Is dit het, of zo? Ik ga maar eens bier halen.' Ik had al een paar kratten bier, dus ik hoefde niet weg." Ik even lachen tussendoor... Typisch Thomas ook weer. "Ahum. En net toen iedereen bij de bar stond, gingen ze opeens weer verder! Ik zag al die mensen weer terug rennen. 'Wat? Gaan ze weer verder?' Super! Die jongens hebben humor."
Heerlijk, luisteren naar die concert ervaringen van Thomas. Normaal gesproken had hij het meer over oude muziek, ook wel leuk, natuurlijk. Alles wat hij vertelde, of liet horen op zijn gitaar was wel leuk. Het leek alsof het hele gedoe met Dennis en eergisteren niet gebeurd was.
Ik wist dat Thomas verliefd op me was. Ik had zijn versier pogingen heus wel opgemerkt. Alleen toen had ik er geen zin in.
"Ik geloof dat ik alle plectrums nu heb. Ik kan voorlopig weer even vooruit..." Hij knipoogde.
"Zullen we nu iets anders gaan doen?" vroeg Nathalie die aan Douwes' arm aan kwam schaatsen.
"Ja!" zei Douwes. "Nu gaan we iets eten! Ik heb echt trek. En ik heb het nog steeds koud, trouwens."

Thomas

Dus wij even later met warme chocolademelk, en appelbeignets. Daar had Lindsey trek in, dus ik trakteerde, om wat terug te doen. Ik ging haar vragen. Vanmiddag nog.

Verkering vragen, om verdere misverstanden te voorkomen

Ik twijfelde een klein beetje, of ze er wel zin in zou hebben, na zo'n ervaring met zo'n eikel als Dennis. Als je het over de duivel hebt!
Daar kwam hij net aan. Ik zag dat Lindsey hem ook had gezien. Ze keek heel demonstratief de andere kant op. Ik pakte haar hand.
"Rustig, ik poeier hem wel even af, als hij niet weg gaat."

Lindsey

Dat was echt heel lief.
"Heel lief van je, maar dat doe ik zelf wel hoor, als hij mij moet hebben."
Dennis liep om ons heen zodat hij mij aan kon kijken. Hij keek boos. Meer verontwaardigd, eigenlijk.
"Wat deed je nou zondagavond? Was je niet lekker, of zo? Niet ieder meisje krijgt zo'n kans." De verwaande windbuil! Zoals hij daar stond, met zijn knappe koppie.
"Ik voel me vereerd, maar ik was er gewoon nog niet klaar voor. Dat liet ik je duidelijk merken, maar je ging door. Dus wat doe je dan als meisje zijnde? Jongetje, je mag blij zijn dat ik je alleen een tikje in je gezicht gaf. Ik ken meisjes die hadden misschien nog wel ergere dingen gedaan.

Hè, leeuwtje?

Hoe dan ook. End of story, Dennis. Sorry." Beter kon ik het op dat moment niet zeggen.
Zijn ogen spuwden vuur. "Bitch." Hij stampvoette weg. Hij gleed nog uit, ik kon het niet laten te lachen.
"Eikel." zei Nathalie.

[Rainbow]

spannend!! o_o ik ben erg nieuwsgierig!

[Maartje]

Je eindigt telkens goed zodat je lezers nieuwsgierig maakt!

"Ik voel me vereerd, maar ik was gewoon er gewoon nog niet klaar voor.

Is niet echt een mooie zin, kan beter worden: ik voel me vereerd, maar ik was er gewoon nog niet klaar voor.

[leeuwtje]

Leuk dat je aan me dacht

De bedreiging van Dennis baart me zorgen, ik denk niet dat het deze romance zonder hindernissen zal vergaan...

[Artemiss]

Thomas

We vergaten Dennis snel weer. Het was echt over nu. Lindsey leek opgelucht.
We zijn daarna nog in het spiegelpaleis geweest, waar Douwes en ik zoals gewoonlijk de meiden zoveel mogelijk aan het schrikken moesten maken tot we er weer uit kwamen. Vooral Nathalie is een makkelijk slachtoffer.
Even had ik getwijfeld om haar in het spiegelpaleis te vragen, maar dat durfde ik toch niet... met al die mensen eromheen. Daar hield Lindsey ook niet van, dat wist ik.
Toen kwam het spookhuis, Lindsey wilde ook zoals gewoonlijk met mij in een karretje. Als ze niet met Nathalie ging, dan wilde ze met mij. Eigenlijk wilde ze meestal met mij, en af en toe met Nathalie.
Ze schrok elke keer weer, van alles wat ik al lang aan had zien komen. Ik houd zelf niet van het spookhuis, eigenlijk is Lindsey de enige reden dat ik het wel leuk vind. Ze duikt steeds tegen me aan, elke keer als ze schrikt. Nu ik er over nadenk, is het eigenlijk vreemd dat ik haar nog nooit eerder verkering heb gevraagd.
Maar goed, het spookhuis was ook geen goede optie dus, te veel afleiding. Toen wilde Lindsey toch echt ook een keer in het reuzenrad.
"Jullie vergeten het reuzenrad helemaal! Dat vind ik nou juist het leukste." zei ze. We keken naar het gigantische wiel, dat boven alles op de kermis uitstak. Zelfs boven dat ding waarvan ik de naam kwijt ben, waarvoor je je schoenen uit moet trekken, die keihard op en neer gaat. Nog hoger dan dat. Best hoog, eigenlijk. Ook wel leuk, kun je over de hele stad uitkijken. Daarom vond Lindsey het zo leuk, waarschijnlijk.
Douwes keek me veelbetekenend aan. Een van mijn beste vrienden, hij wist van mijn
vlam.
"Goed," zei ik, "dan gaan we nú in het reuzenrad." Ik sloeg mijn arm om Lindsey heen.
"Ja," hoor ik Douwes zeggen. "Dan gaan we met z'n tweeën in zo'n wagentje." Goed zo, jongen, goed zo. Ik zag nu mijn kans schoon, dan was ik alleen met haar. Eigenlijk de meest romantische plek die je je kan voorstellen, op een kermis.
"Eh, jongens..." zei Nathalie. "Ik kan niet mee."
"Hoezo niet?" vroeg Lindsey verbaasd. "Je hebt toch geen hoogtevrees, of zo?"
"Wel, of zo." antwoordde ze en ze keek naar de grond. Dit wisten we nog niet.
"Joh! Dat heb je nooit verteld! Het is toch niet de eerste keer dat we met je naar een kermis gaan? Je ging anders altijd mee..." zei Lindsey.
"Ja, doodsbang was ik." zei ze.
"Dat had je eerder moeten zeggen, joh! Dan had je nooit mee gehoeven. Kom, dan gaan wij wel even wat anders doen. Dan ga ik ook wel niet mee. Anders zit je ook maar alleen." Dat zei Douwes. Ik keek hem even aan. Ik dacht dat ik de enige Romeo was in dit gezelschap? Blijkbaar toch niet. Ik lachte en stak mijn duim op.
We gingen in de niet overdreven lange rij staan. Inmiddels begon het donker te worden. De lampjes gingen aan. We zouden hierna wel weer naar huis moeten, het bleef tenslotte wel tweede Kerstdag. Het was al bijzonder genoeg dat er nu een kermis was! Dus het was nu of nooit.
We gingen in het wagentje zitten. De man die de kaartjes verkocht gaf ons ongevraagd een slinger, dus we schommelden omhoog. Lindsey viel meteen over me heen, we konden er gelukkig allebei om lachen.
"Nou, dit begint al goed. Goed van Nathalie om niet mee te gaan." zei ze.
"Jij vindt het toch niet ook eng, hè? Als dat zo is, dan wil ik je hand wel vasthouden..." zei ik.
"Nee, joh, dat hoeft niet."
"Oh, jammer." Ze moest lachen. Dan blijft ze toch het leukst. Als ze lacht. Vooral als ze om mijn grappen lacht. Wat ik het vreemde vond was dat dit een duidelijke hint was. Ik wilde haar hand vasthouden, en dat is flirterig. Maar het leek alsof ze deed alsof er niks aan de hand was tussen ons. Of ze had het gewoon echt niet door, maar dat kon ik me niet voorstellen.
We waren helemaal boven gekomen en (hoe perfect!) de zon ging net onder.
"Wauw!" riep Lindsey. "Wat mooi! En kijk dan, alles is wit van de sneeuw. Mooi, man."
Ik hield het niet meer. Ik pakte plotseling allebei haar handen beet, (voordat we weer beneden waren!) en zei, onzeker als ik was:
"Lieve Linds, misschien dat je hier na dat hele gedoe met die eikel wiens naam ik niet zal noemen geen zin meer in hebt, maar ik ga toch vragen: Wil je verkering met me? Want voor als je het nog niet wist: ik ben echt helemaal stapel op je, en alleen als je lacht al klapt mijn hart uit mijn borstkas. Wil je alsjeblieft verkering met me?"

Dat was geloof ik ongeveer wat ik zei. Ik smeekte zowat! Eigenlijk ook zielig, of niet?

[Rainbow]

Ooooooohmiiiijngod. oohmijngod. *kwijlt over heel toetsenbord heen*
Wat is die Thomas een schatje!
Ontzettend geweldig! Snel snél verder!!

[Maartje]

Wahahha, je moet die Thomas níet te perfect maken want dan wordt het ongeloofwaardig ;o

& volgens mij valt Lindsey niet op Thomas. Ze laat aan verschillende dingen merken dat ze hem niet leuk vind op die manier dus ik zou het gek vinden als ze nu ja gaat zeggen! Dus óf je hebt het vanaf lindseys kant niet goed genoeg door laten schemeren of ze gaat hem inderdaad afwijzen...
Naja, we'll see!

[Artemiss]

Lindsey

Wow.... Dat kwam toch wel onverwacht. Ik vond het echt verschrikkelijk lief, maar ik twijfelde.
Ik twijfelde ontzettend! Thomas is een hele lieve jongen. Hij keek me zo verwachtingsvol aan, ik wist niet wat ik moest zeggen.
"Alsjeblieft, zeg wat of ik word gek." zei hij, en volgens mij meende hij het. Ik vond het inderdaad ook wel erg, om niks te zeggen.
"Ehm... wat lief! Ik... ik... weet het niet goed... Het zit zo: Ik wil jou absoluut geen pijn doen, maar ik weet niet of ik er wel aan toe ben om gelijk weer verkering te hebben. Ik vind het zo leuk met je, als we gewoon vrienden zijn. Je weet wel, lol maken en zo. Alles verandert als we verkering hebben..."
"Nee! Dat zei ik helemaal niet. We kunnen ook allebei zijn, ik ken zat stelletjes die nog steeds als gewone vrienden overkomen... Oh, we zijn weer bijna beneden. Ehm... Al is het maar om het idee... Je wilt niet weten hoe zwaar het was voor mij om mezelf zo ver te krijgen dat ik dit aan je vroeg!" Dat laatste zei hij echt overdreven dramatisch. Ik moest weer lachen.
"Je bent zo leuk als je lacht." zei hij en hij knipoogde.
"Ik wil gewoon onze vriendschap niet kapotmaken. Het is eigenlijk wel goed zo... tenminste... Tja, ik vind je ook ontzettend leuk! Maar... Hé, we gaan nog een rondje!"

Thomas

"Mooi! Mooi! Hebben we wat meer tijd!" Ik gaf het nog niet op. "Maar wil je dat laatste wat je zei nog een keer herhalen?"
"Dat we nog een rondje gaan?" vroeg ze.
"Haha, nee, dat wat daarvoor kwam."
"Dat ik je ontzettend leuk vind. En dat meen ik! Maar ik ben zo bang dat ik kapot maak wat we hadden als ik echt serieus verkering met je krijg." zei ze.
"Serieus verkering? Met mij? Je kent me langer dan vandaag." grapte ik. Misschien hielp dat?
"Je begrijpt best wat ik bedoel." zei ze, maar ze moest toch weer lachen.
"Oké, oké. Ik beloof je echt, dat er niks gaat veranderen. Tenminste, de vriendschap die we hadden blijft. Ik zou nooit verkering met je willen als ik wist dat die kapot zou gaan. Maar ik voel meer voor jou. Het één maakt niet plaats voor het ander. Dat beloof ik! Geef je me een kans?" Ik was inmiddels voor haar op de grond in het wagentje gaan zitten.
Ze keek me lang aan. Ze twijfelde heel erg, ik zag het. Ze keek me heel lang aan. Veel te lang. We gingen net weer naar beneden.
Ze zuchtte heel diep, en ze zei: "Goed dan, ik geef je een kans."
"Echt waar? Weet je het zeker?" vroeg ik nog even voor de zekerheid.
"Ja, ja. Ik heb het nu gezegd." zei ze, en ze haalde haar schouders op. Maar ze lachte er bij, hoor.
"YES! YES! YES!"

Lindsey



Dat schreeuwde hij best hard. Ik zag een paar mensen in andere wagentjes vreemd omhoog kijken. Ik schaamde me niet. Ik gaf er niet om.
Hij had me omgepraat. Ik wist dat dit anders was dan met Dennis. Maar ik was nog steeds bang, dat dit kapot zou maken wat we eerst hadden. Waarom wist ik niet, maar als ik zag wat 'verkering' inhield voor Dennis...
Maar ja, ik kan hem natuurlijk ook niet vergelijken met Thomas. En ik had hem wel blij gemaakt. Ik besloot mijn twijfels te vergeten en gewoon te kijken hoe het zou lopen. Dat zou het voor Thomas ook makkelijker en prettiger maken.
Hij stond op, het wagentje schommelde, dus kwam hij snel naast me zitten en drukte hij me een zoen op mijn wang. Op mijn wang. Dat had Dennis nooit gedaan, die ging meteen...
Ik slikte de herinnering snel weg. Ik voelde Thomas zijn arm om me heen slaan. Het wagentje was weer beneden. We stapten uit.
In de verte zagen we Nathalie en Douwes staan. We liepen er hand in hand op af. Ik keek Thomas even aan. Hij glimlachte terug.
Mijn favoriete kerstnummer kwam opeens uit de geluidsboxen. Muziek helpt me altijd om in een goed humeur te komen, en ik was al best vrolijk door de omgeving. En door Thomas...

Als je in de stemming wilt komen, moet je hem maar eens luisteren:
http://nl.youtube.com/watch?v=0xTiXSj1xm4
Magisch moment was het, toen ik die stemmen hoorde. Fay Lovski is Nederlands, wist je dat?

Plotseling sloeg ik mijn armen om Thomas heen en zoende hem. Vol op de mond, dit keer. En dat deed ík dus, omdat ik dat wilde, niet hij. Het voelde goed. Vreemd, maar goed.

[Rainbow]

Oh neee Wat gebeurde er??