my Alien

[Sterre]

Corrien, Frida en Sterre waren bij Nynke thuis omdat ze gingen chocolade fonduen. Terwijl Corrien en Frida tv zaten te kijken, zaten Nynke en Sterre gezellig over Chuck en David van Simple Plan praten. Ze waren gezellig aan het fantaseren over hun vieren. En zo bedachten ze een verhaal te schrijven over Chuck en David.

--

Hier komt dus een verhaal over Iris, Nikki en Chuck & David van de band Simple Plan.

(Ja, wéér een verhaal over die band!)

Auteurs: STERRE & NYNKE,

We zijn nog aan het bedenken waar het over gaat, maar we wouden iedereen alvast vast grijpen en door elkaar schudden, met de woorden:
‘Er komt weer een Simple Plan verhaal!’

Hoofdstuk 1
Nikki

Het begon al schemerig te worden, maar we bleven in de rij staan. We stonden tegen de deuren aan die nog steeds op slot zaten. Ik gluurde naar binnen, alle werknemers van het concert gebouw maakten zich klaar om de massa’s mensen te ontvangen. Ik keek naar Iris die met haar mobiel een spelletje stond te spelen.
‘Voor jou is dit heel normaal hé?’ zei ik sarcastisch tegen haar. Ze haalden haar schouders op en bleef nog altijd naar haar mobiel staren. Ik zuchtte en zakte wat meer onderuit. Ik knoopte mijn sjaal wat beter vast en trok mijn petje wat meer naar beneden. Ik kende Iris vanaf de tweede klas, en vanaf het eerste moment konden we al goed opschieten. We hadden de grootste lol. Iris en Anna kwamen op een dag met de band Simple Plan aanzetten. Ze vonden die muziek geweldig, en luisterde het constant door. De songteksten kenden ze al snel genoeg uit hun hoofd. Ik vond de muziek ook heel gaaf, maar ik was echt geen fan. Alle bandleden vonden ze knap. Ik ging met ze mee naar hun concert. Toen we aan het einde van het concert bleven staan bij de achterdeuren kwamen Chuck en Pierre naar buiten. Een droom dat elke Simple Plan fan heeft kwam uit: Ze liepen naar ons toe! Verder kon ik me niet meer zo goed herinneren hoe het allemaal gekomen is dat Chuck met Iris heeft. Ze heeft al heel veel concerten van de band gezien, en ze kon met de hele band opschieten. Opeens werd ik uit mijn gedachten gestoord van Iris die in mijn zij zat te porren.
‘Nikki, ik ben deze rij echt zat! Ik bel Chuck gewoon of we niet backstage erheen kunnen.’ Ik keek haar met grote ogen aan.
‘Maar straks zien mensen dat we naar de backstage deuren gaan, en gaan ze ons achterna!’ zei ik paniekerig. Iris keek om zich heen en wendde zich weer tot mij.
‘Blijf hier maar even staan. Ik probeer Chuck wel te bereiken, we gaan gewoon backstage hoor!’ Ze pakte haar telefoon en typte Chuck’s nummer in. Ik volgde haar stappen naar een container die in de buurt van het concert gebouw stond. Ik trok mijn petje weer wat schever. Het was een gigantische rij, en dat allemaal voor de band waar Iris haar vriend in zit. Ik kon nog steeds niet goed geloven dat mijn beste vriendin met de drummer van Simple Plan had. Die gasten waren wereld beroemd! En dan moet een simpel meisje uit een klein dorp met die drummer hebben? Het was net een droom. Maar telkens als ze het over Chuck had, glinsterde haar ogen. Ze was dol gelukkig, en ik was hartstikke jaloers. Ik wou ook een vriend waar ik me fijn bij voelde. Ik heb al genoeg vriendjes gehad, maar nooit een waar ik echt wel meer dan een maand me zou hebben. Iris tikte me weer aan.
‘Kom mee…’ fluisterde ze. Ik liep achter haar aan. We stonden voor een steegje en keken om ons heen of niemand ons zag. Iris pakte me ruw bij mijn arm en sleurde me mee het steegje in. Terwijl ik onhandig achter haar aan liep schoot de gedachten door mijn hoofd dat ik nu écht Simple Plan zou ontmoeten. Mijn hart maakte een sprongetje. Ik keek voor me, er zwaaide een deur open en ik zag een redelijk gespierde mannen arm wuiven dat we daarheen moesten komen. Ik keek even naar Iris die een klein lachje op haar gezicht toverde. Ze sleurde me nog altijd mee. We kwamen bij de deur aan, Iris rende naar binnen en sperde haar armen open. Ik deed de deur dicht en hoorde Iris kei hard de naam van haar vriend schreeuwen. Ik schraapte mijn keel, nu gaat het echt gebeuren. Ik volgde Iris de hoek om en keek recht in de ogen van Chuck. Hij had een arm om Iris heen geslagen en keek me aandachtig aan.
‘Jij bent vast Nikki!’ Hij stak zijn hand uit.
‘Ja! Hoi Chuck.’
‘Haha, ja mijn naam ken je vast al!’ Ik pakte zijn hand en schudde het een paar keer op en neer. Natuurlijk kende ik zijn naam, hij zat in de band Simple Plan. Dan moet ik zijn naam toch weten? Ik keek even naar Iris die nog altijd haar mond hoeken zo hoog mogelijk omhoog had getrokken. Ze was trots, heel trots, dat verraden haar hele indruk. Het was mooi om te zien hoe gelukkig je vriendin was.
‘Kom we gaan naar de rest van de band.’ zei Chuck, en we volgde hem door alle gang paden. Het was een saai gebouw tot nu toe. Maar ik wist zeker dat de zaal dat niet zou zijn. Hun muziek was echt heel goed. We stonden voor een deur waar met grote letters 'Kleedkamer' op stond. Dat moest dus duidelijk zijn. Chuck klopte op de deur, hij had Iris haar hand vast. Ik kon mijn ogen niet van die handen afhouden, volgendsmij was ik weer jaloers.
‘Tortelduifjes!’ Hoorde ik vanachter de deuren van de kleedkamer, dat klonk als Pierre. De deur ging open en Jeff stak zijn hoofd door de opening.
‘Hallo.’ Hij zei het zo serieus, dat het grappig was. Ik grinnikte en stak maar meteen mijn hand uit om een goeie indruk te maken.
‘Ik ben Iris’ beste vriendin, Nikki.’ Jeff grijnsde, pakte mijn hand en gaf er een kusje op. Ik giechelde.
‘Nikki, aangenaam! Kom binnen.’ Jeff leidde ons naar binnen. Vanuit mijn ooghoek zag ik dat iemand zijn hand opstak, dus ik draaide mijn hoofd maar om. Het was Pierre.
‘Hoi Nikki! Ik heb al veel over je gehoord.’ Pierre leek echt heel aardig, zijn lach was lief. Mijn hart stond op springen, ik was zo blij! Ik keek wat Pierre deed. Hij had een tandenstoker in zijn hand waaraan een marshmallow zat, die hij vervolgend met een klein brandend kaarsje aan het verwarmen was. Ik ging naast Pierre zitten.
‘Is dit nou warm worden voor de show?’ Vroeg ik plagend. Pierre begon te lachen.
‘Hahaha! Nee, dit is lol maken met Seb.’ Ik keek om me heen, ik zag Seb nergens. Opeens vloog er een deur open. Terwijl ik het geluid hoorde van een wc die doorgespoeld was kwam Seb de deur uitlopen en stond ineens met een verbaasd gezicht ons aan te staren.
‘Oh, Wat een binnenkomst! Sorry dames.’ zei Seb lollig. Iris barste in lachen uit, en richtte haar aandacht snel weer tot Chuck. Seb liep naar ons toe en plofte neer.
‘Jij moet vast Nikki zijn!’ Hij keek me aandachtig aan. In het echt waren zijn ogen nog liever! Ik was in de hemel. Deze avond zou geweldig worden, ik voelde het gewoon. Seb pakte een stokje en prikte er een marshmallow op.
‘Wil je ook een?’ Hij keek me grijnzend aan terwijl hij het stokje voor mijn neus hield. Ik grinnikte en nam het stokje aan. Daar zaten we met z’n drieën op de bank, een marshmallow aan het verwarmen met een lullig kaarsje. Ondertussen waren we wat aan het kletsen. Ik kon goed opschieten met Pierre en Sebastien, het waren gezellige gasten. Ik keek even op naar Iris en Chuck. Iris leunde tegen de muur aan, terwijl Chuck haar gezicht streelde. Ik verstond niet wat hij allemaal tegen haar zei, maar het zullen vast allemaal schattige dingen zijn. Wat waren ze lief samen. Opeens bedacht ik me dat David er niet was. Ik keek om mij heen, maar ik zag niks. Jeff zat wat te pingelen op een akoestische gitaar, Chuck en Iris zoenden en Pierre, Seb en ik waren marshmallows aan het eten. Terwijl ik nog aan het bedenken was waar David kon zijn hoorde ik kei hard gelach op de gang en gebonk op de deur.
‘Doe open, Doe open! Snel!’ Chuck maakte de deur open, en David kwam hijgend naar binnengerend. Hij deed snel de deur dicht en ging ertegenaan hangen.
‘David, David! Doe open klootzak!’ Kwam vanachter de deur weg. David begon uitbundig te lachen.
‘Hahaha! Nee Patrick je komt er niet in!’
‘Doe open verdomme!’ Patrick klonk geïrriteerd.
‘Oke, oke.’ David deed open en stak z’n tong uit naar Patrick.
‘Ik moet hartstikke nodig naar de wc.’ Patrick trok Davids petje naar beneden, grinnikte even en verdween naar de wc. Hijgend draaide David zich om.
‘Hoi tortelduifjes…’ David ging bij Chuck en Iris staan. Chuck duwde David op een afstandje en gebaarde dat hij weg moest gaan.
‘Dan niet…’ David haalde zijn schouders op, draaide zich om en richtte zijn aandacht naar mij. Ik trok mijn wenkbrauwen op en sloeg mijn armen over elkaar. Davids ogen werden groot, zijn mond viel open. Ik voelde me opeens heel ongemakkelijk en zakte wat onderuit.
‘H…hoi.’ Meer kreeg David er niet uit. Pierre en Seb keken op en begonnen te grinniken. Ik slikte, maar bleef David in de ogen kijken.
‘Hoi David…’ Meer wist ik niet te zeggen. Ik voelde me echt heel erg ongemakkelijk en stond op.
‘Ik ga even rond lopen, oké?’ Iris keek op van haar zoensessie en knikte. Ik deed de deur dicht en liep de gang uit. Wat deed David raar… Zat er iets tussen mijn tanden? Ik ging tegen een muur aan leunen en keek rond. Alles hier was wit, saai, niks. Ik ging zitten en zakte onderuit. Ik trok mijn petje over mijn ogen. Eigenlijk was dat nergens voor nodig, er liep hier toch niemand. Ik keek naar mijn schoenen. All Stars, zulke schoenen draag ik al mijn hele leven. Opeens hoorde ik voetstappen. Ik ging rechtop zitten en haalde mijn petje wat voor mijn ogen weg om te zien wie er aan kwam lopen. De schaduw kwam dichterbij. Ik bedacht me dat ik wel op kon staan, maar waarom zou ik dat doen? Er kwam een hoofd de hoek om.
‘Nikki?’ Ik keek op, het was David. Hij ging voor me staan.
‘Sorry van daarnet, ben je boos?’ zei David heel lief. Ik wendde mijn blik af.
‘Nee natuurlijk niet. Ik vond het gewoon een beetje raar.’ zei ik. David wees naast me.
‘Mag ik naast je komen zitten?’ Ik knikte. David schuifelde naar me toe en zakte onderuit. Hij deed zijn petje af en keek me aan.
‘Ik heb al best veel over je gehoord van Iris.’
‘Ja, dat zeggen de andere ook…’ Ik keek nog altijd naar mijn schoenen. David zuchtte en zetten zijn petje weer op.
‘Als je het niet fijn vind dat ik hier ben, moet je het zeggen hoor.’ Hij klonk onzeker. Ik zuchtte en keek hem aan.
‘Nee het is oké.’ Het voelde heel raar, alsof ik David al een hele tijd kende. Mijn hart begon wat sneller te kloppen, wat was dit? David bleef me aankijken, en ik hem. Hij had de liefste hondenoogjes die ik ooit had gezien.
‘Ik…’ Meer kon ik niet zeggen. Zonder dat ik het door had legde ik mijn hoofd op David zijn schouder. Wat deed ik nou? Maar hij deed niks, hij bleef zo zitten, en ik ook. Hij sloeg zijn arm om me heen. Ik voelde me heel veilig, alsof me niks kon gebeuren. Werd ik nou verliefd op David? Ik kende hem nog nauwelijks.
‘Ik deed raar omdat er opeens een hele knappe meid in onze kleedkamer zat.’ Fluisterde David. Ik ging rechtop zitten en keek David aan. Hij was rood.
‘I…I…Ik?’ Fluisterde ik terug. David knikte. Alles vervaagde voor me. Het enige wat ik nog kon zien was David. Hij zat hier recht voor mij, met een arm om mij heen. Ik legde mijn hand op zijn schouder en kneep er even in.
‘Dit is heel fout.’ zei ik. David keek mij aan en begon te grinniken. Ik grinnikte mee. Opeens kwam David heel dichtbij. Ik sloot mijn ogen, en dacht dat hij me ging kussen. Hij sloeg zijn andere arm om mij heen en drukte mij tegen zich aan. Het was slechts een knuffel. Ik zuchtte en liet me slap in zijn armen zakken. Hij lachte en duwde mij zachtjes van zich af.
‘Je lijkt me een toffe meid, Nikki.’ zei David. Ik lachte naar hem, en zakte weer terug in zijn armen. Zo bleven we even zitten. Totdat David opstond.
‘Kom, we kunnen maar beter terug gaan. Ik moet nog optreden straks.’ zei hij lachend. Hij pakte mijn hand en hielp mij overeind. Zo liepen we terug naar de kleedkamer.

[Imke]

Omg, geniaal! Zodra ik de titel zag staan, had ik al zo'n vaag vermoeden dat het met Simple Plan te maken had . Die band gaat het forum nog eens overnemen met alle verhalen erover .
Erg leuk verhaal! Je moet er wel je fantasie bij gebruiken, omdat het natuurlijk niet het meest geloofwaardige is, maar dat ben ik wel gewend van mijn eigen verhalen . Ik vind het idee zeker leuk bedacht. Pierre is zo'n schatje! Hij doet hier nog niet echt veel, maar toch... En David dan! David is hier echt heel erg lief!
Jullie laten me helemaal zwijmelen. Die schattige oogjes van Seb, de romantische kant van Chuck en David en Pierre's mooie ogen en lieve lach... *zwijmel*

Komt er nog een vervolgje of was dit het verhaal? Ik hoop dat er nog meer komt!

[Sterre]

Tuurlijk komt vervolg! :'D
maar dat doet Nynke.
dit heb ik geschreven xD

[Lessie]

Wat een heerlijk verhaal Ik kan me prima inleven! En die David... Dat hij haar net niet zoent! Hahahah xD Arme Nikki
Goed geschreven! (zoals elk Simple Plan verhaal ^^)

[Nynke,]

hier is weer een vervolg op het vorige hoofdstuk! dit keer zit je in de huid van Iris! Veel lees plezier! en.. verbeteringen en opmerkingen zijn altijd welkom!
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Hoofdstuk 2.

IRIS.

Ik stond naast Chuck, hij had zijn arm om me heen geslagen. Ik had hem zo gemist. Twee maanden had ik hem niet gezien, omdat hij het zo druk had met de tour. En nu sta ik gewoon weer naast hem. Nikki is de gang opgelopen, en David ging er achteraan. Wat daar zou gebeuren, ik had geen idee, het maakte me ook niet uit. Ik was in ieder geval weer bij mijn vriend, Chuck Comeau. Mijn vriend, de drummer van Simple Plan, de band waar ik al een paar jaar fan van was.
Ik heb hem ontmoet bij een van hun concerten in Nederland.

Ik stond hem en de andere bandleden, samen met mijn vriendinnen Anna en Nikki op te wachten. We waren super zenuwachtig geweest. Nog helemaal in de ban van het concert wat daarnet had plaatsgevonden, kwamen Chuck en Pierre opeens de deur uit lopen. We hadden geroepen en ze liepen naar ons toe. We gingen met ze op de foto en kregen een handtekening. Chuck had me aangekeken alsof hij nog nooit een meisje had gezien. Toen Anna, Nikki en ik vrolijk terug liepen naar het treinstation, bekeek ik mijn handtekening van Chuck nog een keer. Ik vond hem altijd al de leukste van het stel. Toen ik de handtekening aandachtig bekeek, viel mijn oog op een paar cijfertjes. Het leek verdacht veel op een telefoonnummer. Ik zei tegen mijn vriendinnen: ‘OH MY GOD! Moet je dit zien! Volgens mij heeft Chuck zijn telefoonnummer naast zijn handtekening gezet!’ Anna was naar me toe gerent en ook zij bekeek de 10 cijfers die op het briefje stonden. ‘Je moet morgen proberen te bellen! Misschien is het wel echt een telefoonnummer,’ zei ze. Ik keek haar aan, en zag dat ze het meende. ‘Hmm, ik weet niet of ik dat wel durf,’ had ik gemompeld.
Toch heb ik de volgende dag gebeld, op aandringen van Lieseth en Anna, die het natuurlijk helemaal geweldig vonden. Ik had de telefoon trillend in mijn handen gehad, toen Chuck opeens opnam. ‘Hallo?’ dat was hem! Ik kon een vreugde gil nog net binnen slikken.
‘Uhm, hoi… ik ben Iris. Gisteravond na jullie concert heb je jouw telefoonnummer op mijn briefje gezet,’ zei ik onzeker.
‘Ja, dat kan wel kloppen.’ Had hij geantwoord. Ik snapte er niets van, waarom gaf hij juist mij zijn telefoonnummer?
‘Maar, waarom heb je dat gedaan dan? Je kent me niet eens. Je keek me alleen wel aan alsof je nog nooit een meisje had gezien.’ Lieseth en Anna, die naast me stonden, begonnen te gniffelen.
‘Omdat…’ Begon Chuck voorzichtig. ‘Omdat ik je het mooiste meisje vindt wat ik ooit ben tegen gekomen,’ zei Chuck verlegen. Ik smolt van binnen, en keek mijn vriendinnen met grote ogen aan. Ik kon niets meer uitbrengen.
‘Hallo? Ben je er nog?’ had Chuck voorzichtig gevraagd.
‘Uhm, ja. Maar, ik weet even niet zo goed wat ik moet zeggen…’
‘Dat snap ik, maar toch vraag ik je of je vanavond met me uit wilt.’ Hij had onzeker geklonken.
‘Ja… natuurlijk.’ Had ik gezegd. Daarna spraken we wat af, we zouden naar een restaurantje in de buurt gaan. Hij was namelijk in een hotel in een stad vlak bij het dorp waar ik woonde. Het was een gezellige avond geworden, we vertelden over onszelf en lachten veel. Toen hij me thuis had gebracht spraken we af dat we elkaar nog zouden bellen. Sinds toen zagen we elkaar regelmatig. We verliefd op elkaar.

En nu sta ik naast hem, in de kleedkamer. Ze hebben zo een concert in Paradiso, Amsterdam. Pierre en Seb zijn nu in plaats van de marshmallows te laten smelten, ze aan het verbranden. Het begon ongelofelijk te stinken in de kleedkamer. ‘Jongens! Willen jullie even ophouden met die marshmallows? Of willen jullie zo dat het brandalarm af gaat, en het optreden wordt afgelast?’ roept Jeff.
Pierre begint te lachen en zei treiterig: ‘Ga je nu alweer voor papa spelen Jeff? Maar oké, omdat je het zo lief vraagt houden we wel op.’
Op dat moment komt Patrick de wc uit. Zijn hoofd staat een stuk vrolijker dan voordat hij erheen ging. ‘WE GAAN ER WEER EEN KNAL SHOW VAN MAKEN JONGENS!’ Schreeuwt hij. De jongens zijn begonnen met het voorbereiden van de show. Pierre was zijn stem aan het opwarmen, David nam een blikje met energiedrank, alsof dat nog nodig is, die jongen heeft altijd te veel energie. Sebastien en Jeff zijn bezig hun gitaar te stemmen, en Chuck staat nog bij mij. ‘Hoef jij je niet klaar te maken?’ vraag ik. Chuck kijkt me aan en zegt: ‘Dat kan vijf minuten voor de show ook nog wel, lieverd.’ En hij kust me teder in mijn hals. Dan schreeuwt Patrick: ‘Chuck en Iris! Stop nu even met dat kleffe gedoe, Chuck jij moet je opwarmen, het is nog maar 10 minuten voor het optreden! En Iris, jij gaat alvast met Nikki naar de zaal toe, ik zorg er wel voor dat jullie een goede plaats hebben.’ Ik geef Chuck nog een laatste kus en wens hem en de andere jongens succes toe. Nikki geeft David een kus op zijn wang, ik zie dat ze beide beginnen te blozen. Volgens mij hebben we er binnenkort weer een stelletje bij. We lopen met zijn tweeën de kleedkamer uit, de concertzaal in.

[Sterre]

Hoofdstuk 3
Nikki

Een bodyguard van de jongens leidde ons de zaal in, lekker vooraan! Het was even zweten om door die hele menigte heen te stappen, maar de bodyguard van de band is hartstikke lief en aardig. Het is een stevige, zwarte man, met een kaalhoofd. En hij heeft zo’n hele gave zonnebril op. Hij zette ons op de plek neer waar wij de jongens moesten gaan bewonderen.
‘Nou dames, veel plezier!’ zei hij. Hij glimlachte nog even, en verdween weer backstage. Iris keek me aan en begon te lachen.
‘Eindelijk hartstikke vooraan!’ ze straalde helemaal. ‘Kun je David heel goed zien.’ zei ze plagerig. Ze stak haar tong naar me uit, die ik nauwelijks kon zien omdat alle lichten opeens uitgingen. Ik voelde mijn hele hoofd gloeien. Ik vond David hartstikke tof, maar meer toch ook niet? Gelukkig kon Iris nu niet mijn rode kop zien!
De spotlights gingen heen en weer, en het begin van ‘Holding On’ kwam uit de speakers. De opening was geweldig, heel spannend. Iedereen begon om ons heen te gillen. Iris en ik deden gewoon mee. Het was tenslotte een concert. Toen Chuck het geroffel op zijn drumstel liet horen, en Seb zijn gitaar het couplet in leidde, stond de hele zaal op z’n kop. Het was geweldig om te zien. Vooral Iris genoot ervan dat Chuck de achtergrond tekst deed. Toen de jongens bij de bridge aankwamen begon David te zingen. Ik keek op naar David die al een kop vol zweet had. Hij was best schattig eigenlijk… Iris stond gewoon nog steeds alles mee te zingen. Deze avond moest ik niet steeds naar David gaan kijken maar gewoon niets laten merken van wat er net in de gang gebeurt was. Ik sprong los uit mijn gedachten toen David en Seb kei hard ‘Jump!’ riepen. Iris en ik keken elkaar aan, en gaven ons helemaal over aan de muziek.

‘Jullie hebben het geweldig gedaan!’ Patrick sprak de jongens toe die verslagen op de banken lagen in de kleedkamer.
‘Ik ben kapot, ik heb energie nodig…’ zei David. De hele band keek David met een opgetrokken wenkbrauw aan.
‘Wat nou?!’ riep David verontwaardigd. Iedereen begon te lachen.
‘Je hebt al genoeg energie van jezelf!’ zei Pierre plagerig. David ging staan en zette zijn handen in zijn zij.
‘Nou, wat zijn we weer lekker aardig. Ha-ha.’ Hij liep naar het toilet, smakte de deur dicht, en begon een liedje te zingen in het Frans.
‘Wat een debiel.’ Jeff schudde zijn hoofd en nam een biertje. Pierre, Seb en Patrick deden hetzelfde.
‘Wil je ook een Nikki?’ Pierre kwam naast me zitten en reikte mij een blikje. Ik schudde mijn hoofd.
‘Nee, dank je.’ Ik lachte naar Pierre en zakte onderuit.
‘Vond je het leuk?’ zei Pierre voorzichtig.
‘Ja, geweldig!’
‘Mooi. Haha, wat vond je het leukste nummer?’
‘Welcome to my life, is altijd nog mijn favoriet.’ Ik keek Pierre lachend aan.
‘Haha, leuk!’ Pierre grijnsde en nam een slok van zijn blikje. Ik keek de kamer wat rond. Chuck en Iris zag ik nergens. Ik keek even naar Pierre. Pierre Bouvier, die zat gewoon naast me. Hij zat zelfs tegen me aan. Maar dat was omdat de bank wat inzakte. Elke Simple Plan fan zou dit willen. Naast Pierre zitten in hun kleedkamer. Zachtjes tikte ik Pierre op de schouder. Hij draaide zich direct om en keek me aan. Ik kon zijn moedervlekjes gewoon tellen zo dichtbij was hij.
‘W…waar zijn Iris en Chuck?’ vroeg ik zachtjes. Pierre keek om zich heen.
‘Ze zijn vast ergens een zoen ceremonie aan het houden.’ zei Pierre lachend.
‘Ja, hun kennende.’ Ik zuchtte en stond op. Mijn blik was namelijk al op een akoestische gitaar gevallen die in een hoekje van de kleedkamer stond. Ik ging bij de gitaar staan en keek naar Jeff.
‘Mag ik?’ vroeg ik voorzichtig. Jeff glimlachte en knikte. Ik pakte langzaam de gitaar en ging weer naast Pierre zitten.
‘Speel je gitaar?’ vroeg Pierre.
‘Ja.’ Ik liet mijn vingers over de hals glijden en zette mijn vingers in de C positie.
‘Ga jij zingen?’ vroeg ik aan Pierre. Hij begon te lachen.
‘Natuurlijk! Welk liedje?’ Ik sloeg zachtjes de akkoorden van 'Save You' aan. Pierre grijnsde en begon met het couplet.
‘Take a breath, I’ll pull myself together.’ Terwijl Pierre prachtig 'Save You' zong, keek hij me heel doordringend aan. Ik vond het geweldig om met Pierre 'Save You' te spelen. Terwijl we met het refrein bezig waren kwam David voorzichtig het toilet uitlopen. Ik zag dat hij naar me keek. Niet eens naar Pierre, maar de hele tijd naar mij.
‘Sometimes i wish i could save you!’ Toen ik de laatste twee akkoorden aansloeg ging David voor me staan. Iedereen begon te juichen en te klappen.
‘Je bent geweldig!’ zei David. Ik begon te blozen en keek snel weg.
‘Ja, je bent hartstikke goed!’ Pierre begon ook mee te complimenteren.
‘Nee valt wel mee hoor…’ Ik stond op en zette de gitaar weer terug. Chuck en Iris kwamen ook weer de kleedkamer binnenlopen.
‘We hoorden hier heel mooi geluid vandaan komen!’ zei Chuck. Iris wees naar mij.
‘Jij! ik wed dat jij het was Nikki!’ Ik stond op en wou wat zeggen, maar David sloeg een arm om mijn middel heen en nam het woord. Ik begon direct weer te blozen. Hield dat nooit eens op? David drukte me stiekem voorzichtig tegen zich aan.
‘Deze meid is geweldig Iris. Waarom had je dat ons niet verteld?’ Eigenlijk vond ik dat er nou onderhand wel genoeg over mijn gitaarspel gesproken was.
‘Ja sorry.’ Iris ging op de bank zitten en pakte een biertje.
‘Wanneer zijn jullie van plan naar het hotel te gaan?’ zei Iris terwijl ze een slok nam. Ik ging naast Iris zitten. Geen seconde later plofte David naast mij neer. Stiekem dacht ik dat David mij wel leuk zou vinden. Ikzelf wist het nog allemaal niet.
‘Jongens, ik heb minder leuk nieuws. Nu Iris het er toch over heeft.’ Patrick stond op met zijn mobiel in z’n hand. Iedereen keek op.
‘Ik stel helaas voor, dat we vanavond op het vliegtuig stappen en naar Los Angeles gaan.’
‘Wat?!’ David sprong op. ‘Maar het is hartstikke gezellig hier! Toch?’ David keek naar de band die allemaal tegelijk knikte en ‘uhu’ zeiden.
‘Ja sorry David, maar daar hebben we een concert morgen. En als we vanavond op het vliegtuig gaan, kunnen jullie morgen daar lekker rondhangen.’ David richtte zijn blik op mij.
‘Wil je mee Nikki?’ zei David met zijn aller liefste blik.
‘Wát?!’ Ik sprong meteen op, en keek paniekerig om me heen. ‘Maar dat kan toch niet?!’
‘Hoezo niet?’ zei Iris. ‘Ik ga ook mee…’ David en Chuck keken naar Patrick die alles goedkeurde.
‘Ja, van mij mogen ze mee…’ zei Patrick. David ging voorzichtig naast me zitten en pakte mijn hand.
‘Herinner je alles op de gang nog?’ fluisterde hij. Ik keek om me heen, iedereen was in gesprek. Dus niemand hoorde wat David en ik tegen elkaar zeiden.
‘Ja, natuurlijk. Ik ben niet dom.’ zei ik sarcastisch.
‘Asjeblieft Nikki, niet zo doen. Ik wil gewoon graag…’ David werd knal rood. ‘Dat je meegaat.’ David keek me heel diep aan. Ik wou hem nu zo graag kussen. Maar straks bedoelt David dit allemaal als goeie vrienden, en meer niet. Daar was ik zo bang voor.
Langzaam streelde David met zijn wijsvinger mijn wang. Dat voelde zo fijn…
‘Asjeblieft Nikki, ga mee naar Los Angeles?’ Iris kwam naast ons zitten.
‘Nikki, ik ga ook mee. Het wordt hartstikke gezellig!’ Ondertussen wees ze naar David en maakte kus geluidjes. Ik begon te blozen.
‘O…Oké!’
‘Yes! Gezellig!’ David sprong op en gaf een kus op mijn voorhoofd.

[Imke]

Jeej, nieuwe stukken . Ik heb niet heel veel te zeggen, behalve: I <3 David. Hij is gewoonweg perfect! Ontzettend schattige stukjes, ook de flashback is leuk gedaan. Probeer soms niet te snel te gaan en je verhaal rust te geven, zodat de lezer meer duidelijk krijgt. De flashback ging namelijk op sommige stukken wel snel, ik kon de verbazing bijvoorbeeld niet echt voelen. Het is niet niets als je plotseling een relatie met de man krijgt waarvan je eerst alleen maar droomde. Probeer dus realistisch te blijven, want dat mis ik soms een beetje.

Verder ben ik erg benieuwd wat Pierre van Nikki wil. Hij doet alsof hij haar leuk vindt en ik ben benieuwd of mijn vermoedens waar zijn. Ga zeker zo door en post maar vlug weer meer!

[Lessie]

David! Jeej, super geschreven! Ik hou van SP verhalen!
En David is echt super verliefd op Nikki, das overduidelijk!
Ga zo door, ik leef me helemaal in in dit verhaal!

[Nynke,]

Imkuuuuuh (hihih, sorry) Tenkjoeee, ik zal er om denken ofzoiets denk ik? :')
damn! we moeten echt snelsnelsnel naar jullie toe!
Lessie; Hihih, dankjeweeeel. ^^ hier is weer een nieuw stukje, hope you like it,
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Hoofdstuk 4

Iris

We zitten met zijn allen in het vliegtuig. Ik lig tegen Chuck zijn warme lijf aan, met een stevige arm van mijn slapende vriend om me heen. Nikki zat naast David, ze praten wat over koetjes en kalfjes, en ik hoorde ze lachen. Nikki voelde zich volgens mij best onzeker nog, zo bij David. Het was toch niet zomaar even een jongen.
Net als ik wat tegen Nikki wil gaan zeggen, voel ik opeens iets nats op mijn hoofd. Ik slaak een gilletje, en kijk achterom, waar Sebastien en Pierre ongelofelijk zitten te grijnzen.‘Seeeeeeeeeeeeéb!’ schreeuw ik uit. ‘Mijn haar!’ Ik grijp zo snel als ik kan mijn eigen flesje met water, en dreig Sebastien eronder te gooien.
Op dat moment hoor ik Chuck slaperig zeggen: ‘Iris, waarom gil je zo?’
Ik draai me om, en kijk in de bruine ogen van mijn Chuck. ‘Seb…’ op dat moment komt Pierre boven de stoel uit, en gooit nu ook water over Chuck heen. Chuck, die net een slokje van zijn eigen water wil nemen, gooit zijn flesje naar achteren, zodat Pierre en Sebastien helemaal nat raken. ‘Jij, jij…’ begint Pierre.
‘Jij wat?’ vraagt Chuck uitdagend.
‘Niks,’ zegt Pierre. ‘Ik wou alleen even zeggen, dat ik je een aardige vent vind.’
Sebastien begint te lachen en zegt: ‘Voor mij geldt hetzelfde Chuck.’
‘Dankje’ is het sarcastische antwoord van Chuck.

Als we een paar uren later op het vliegveld van Los Angeles staan, kijken Nikki en ik onze ogen uit. ‘Volgens mij kun je hier heel goed shoppen, Iris.’ Is haar eerste reactie als ze met grote ogen door de ramen naar buiten kijkt. Ik volg haar voorbeeld, en kijk naar buiten. ‘OH MY GOD! Dit is gewoon geweldig!’ breng ik uit.
‘Ja, vind je het echt mooi?’ Ik voel de warme adem van Chuck langs mijn wangen strijken.
‘Ik vind het prachtig,’ fluister ik terug.
Dan roepen de stemmen van Jeff en Patrick ons, dat we het hotel op gaan zoeken!
Onderweg kijken we weer onze ogen uit. In bijna elke straat is wel een casino te vinden. Maar helaas is er geen tijd om er eentje naar binnen te gaan, want de jongens moeten nog van alles doen voor het concert vanavond.
Als we eindelijk bij het hotel aankomen, blijkt dat Patrick een van de mooiste hotels van LA heeft uitgekozen. Het is een enorm groot, mooi hotel. Met een zwembad, een casino, een duur restaurant, en de hotelkamers zijn super groot en prachtig! De deurkrukken zijn van goud, en de tegels in de badkamer van marmer. Nikki en ik kijken, voor de tweede keer deze dag, onze ogen uit. Zoiets hebben we nog nooit gezien! Chuck komt naast me staan, en slaat een arm om me heen. ‘Zullen we dan nu het bed testen mevrouw?’ vraagt hij, seinend naar Nikki dat zij op moest rotten. Nikki loopt lachend naar de deur, ze heeft alleen niet door dat David net onze kamer komt binnen lopen, en botst tegen hem op. ‘Sorry,’ zegt ze blozend
‘Het is al goed hoor.’ Is het antwoord van David.
‘We moeten hier weg, kijk maar.’ Knikkend met haar hoofd naar Chuck en mij.
‘Tsja… dat is dan niet anders hè,’ zegt David knipogend naar Chuck. ‘Zullen we naar de sauna gaan?’ vraagt hij aan Nikki. Ik zie haar nog roder worden dan ze al was, en ze kijkt benauwd naar mij. Ik knik hevig met mijn hoofd.
‘Oké, dat is goed.’ En samen vertrekken ze de kamer uit.

Nu ben ik weer helemaal alleen met mijn lieve vriend. Ik haal mijn hand door zijn bruine haren heen, en hij zoent me teder in mijn nek. Zonder verder nog iets te zeggen laten we ons op het bed vallen. Ik geef me over aan Chuck.
Als er een kwartier later kei hard op de deur wordt geklopt schrikken we op. ‘Wat moet dat?’ schreeuwt Chuck naar de andere kant van de deur.
‘We gaan zo de zaal van vanavond bekijken!’ schreeuwt Pierre terug.
‘Hmm…’ Chuck kijkt me verdrietig aan. ‘Nog een kwartiertje, dan komen wij ook!’
‘Een kwartiertje, meer kan je niet krijgen.’ Is het lachende antwoord van Pierre.
Chuck kijkt nog steeds verdrietig naar mij. ‘Waren we net zo fijn bezig…’ Er komt een waterig lachje om zijn lippen. Ik kus hem op zijn voorhoofd.
‘Het zit niet altijd mee, schatje.’ Ik glimlach lief naar hem. Dan moet ik ineens weer denken aan Nikki en David. ‘Hoe zou het met Nikki en David zijn?’ vraag ik daarom aan Chuck.
‘Tussen hun twee zit het vast wel goed. Alleen het is zo jammer dat ze allebei zo preuts zijn. Het had allang wat kunnen zijn geloof ik,’ Zegt hij lachend.
‘Ach ja. Ik zal Nikki straks eventjes uithoren.’

Als we even later in de taxi naar het concertgebouw rijden kijk ik naar Nikki. Ze ziet dat ik kijk, en daarom kijkt ze blozend weg. Ik praat straks wel met je, denk ik bij mezelf.
Omdat we met zoveel mensen zijn, zitten we helemaal opgepropt in de taxi. Ik zit bij Chuck op schoot, Sebastien moest, een beetje tegen zijn zin in, bij Jeff op schoot, Nikki zit –natuurlijk- bij David op schoot, Patrick zit achter het stuur, met Pierre naast hem.
‘Zitten jullie daar lekker achterin?’ vraagt Pierre plagend.
‘Ik zit hier wel perfect hoor, je zou jaloers moeten zijn.’ David kijkt naar Nikki, waarop zij begint te blozen.
‘Zit jij ook lekker dan, Nikki?’ Ik merk dat Pierre wat los probeert te peuteren.
‘Ehm… ja, ik zit hier ook wel lekker hoor…’ Is het twijfelende antwoord van Nikki.
Ik hoor Pierre zachtjes grinniken.
Een paar minuten later remt Pat af bij een super mooi belicht gebouw.
‘What the heck! Mogen we hier vanavond optreden?’ vraagt David vol verbazing.
Als Patrick ter bevestiging hevig knikt, en samen met de jongens naar binnen stapt, gaan de jongens uit hun dak.
‘Woaah! Hier heb ik alleen nog maar van gedroomd!’ roept Pierre uit.
‘Jezus, dit is gewoon super mooi. En dan is het nog maar de entreehal,’ zegt Jeff rustiger dan dat ik verwacht had.
David en Seb vliegen elkaar bijna om de hals.
‘Wow, dit is een van de mooiste gebouwen waar ik ooit in ben geweest, Iris,’ fluistert Chuck in mijn oor.
‘Dat kan ik begrijpen.’ Is mijn antwoord. Ik kijk naar Nikki, die er eigenlijk een beetje verlaten bij staat, nu David weg is. Dus ik grijp mijn kans, en loop naar haar toe.
‘Dus… David,’ zeg ik plagerig tegen haar.
‘Houd je stil,’ sist ze.
‘Sorry hoor, ik wist niet dat je kwaad werd.’ Beledigend loop ik weg.
‘Nee, Iris wacht, ik vertel het je al.’ Snel roept Nikki me terug, blijkbaar wil ze toch iets kwijt.
‘Nou, kom maar op dan! Met je sappige verhaal.’ Benieuwd kijk ik Nikki aan.
Stotterend begint ze: ‘Nou… we liepen dus jullie kamer uit.’
‘Ja, dat heb ik ook nog wel gezien, vertel verder!’
‘Nou, en toen liep ik dus naar mijn kamer, maar David slaapt daar ook dus hij liep daar ook heen, omdat hij zich ook om moest kleden enzo.’ Nikki kijkt weg, maar ik blijf haar aankijken.
‘Ja, en toen liepen jullie dus naar de sauna toe neem ik aan.’ Ik zeg het meer dan dat ik het vraag.
‘Uhu, nou, en toen bij die sauna moesten we dus uitkleden, maar ik durfde niet. Dus deed ik gewoon een handdoek om me heen, David ook,’ Verlegen lacht Nikki weer bij de half ontblootte David.
‘Wauw! En wat gebeurde er toen?’
‘Toen gingen we gezellig kletsen. En ik merkte wel dat hij steeds dichterbij kwam.’
‘Heb je met hem gezoend?!’ Ik kan niet meer wachten op het verhaal van Nikki.
‘Nee. Net toen David wat dichterbij kwam, werd er door Patrick op de deur geklopt dat we hier naartoe zouden gaan. Het is hier geweldig trouwens.’ Ik kan de teleurstelling van Nikki in haar ogen zien. Maar ik weet zeker dat ze binnenkort gaat zoenen met David Desrosiers.
‘Zo dat is behoorlijk balen zeg,’ Meer weet ik even niet te zeggen. ‘zullen we de jongens maar gaan zoeken?’ Samen lopen we naar de zaal toe waar de jongens vanavond gaan optreden.

[Sterre]

Hoofdstuk 5
Nikki

De soundcheck was gedaan, en nu zaten we in de kleedkamer. Ik stond tegen de muur aangeleund naar Iris en Chuck te kijken die –natuurlijk- in een zoensessie waren. Ik keek wat naar mijn afgetrapte all stars. David had daar in de hotel kamer een ‘D’ opgeschreven met een hartje. Wat was hij toch lief... Opeens kwam David eraan gelopen, hij keek nog schater lachend om naar Pierre. Ze hadden weer eens lol om rare opmerkingen. Ondertussen dat David hier langzaam (lachend) heen liep keek ik maar weer naar mijn schoenen. Ik vond het best eng om bij David op de kamer te slapen. Ik zie niet alleen vrienden in hem dacht ik. En ik heb geen idee hoe David daar over denkt. (Stiekem had ik wel het idee dat David het ook zo zag als ik. Maar ik wou nog een beetje uitproberen, wat heel moeilijk was als iemand beroemd is!) Ik keek even stiekem op om te kijken of David nou al kwam, hij kwam recht op me af zonder een blik die naar Pierre keek, maar naar mij. Snel richtte ik mijn blik weer op mijn afgetrapte schoenen.
‘Hé Nikki.’ David ging naast me staan.
‘Hé.’ Langzaam schoof mijn blik Davids richting op. Opeens speelden er allemaal vlinders op. Die kreeg ik ook in de auto toen ik bij David op schoot zat. Hij drukte mij daar steeds zachtjes tegen zich aan en legde zijn armen stevig om mijn middel. En toen even niemand keek, gaf hij kleine zachte kusjes in mijn nek. (Daarom denk ik dus dat hij me wel leuk vind.) Maar hij liet niks merken aan de rest, dat vond ik apart.
‘Ik ga me even omkleden…’ zei David. Ik schrok weg uit mijn gedachten en knikte. David gebaarde met zijn hoofd naar het scherm waarachter de band zich hoort om te kleden. Hij wil dat ik meega, dacht ik bij mezelf.
‘Wil je dat ik meega?’ fluisterde ik spontaan bij David in zijn oor. Ik schrok er zelf een beetje van. Ik wil dit echt te graag. David begon zachtjes te lachen. Hij pakte mijn hand en trok mij zachtjes mee. Aangezien de anderen al klaar waren met omkleden, nam ik me voor dat niemand ons zou storen. Overal lagen broeken, shirts, stropdassen, truien van alles! Ik moest een beetje grinniken omdat het zo ontzettend rommelig was. Maar ik was hier eindelijk echt alleen met David. Hij liet mijn handen los en pakte een shirt uit het kledingrek. Ik keek maar gewoon wat om mij heen om mezelf een houding te geven. David kwam achter mij staan en schoof zijn armen om mijn middel. Nu gaat het echt gebeuren, dacht ik. Ik voelde zijn warme adem in mijn nek glijden. Ik vond het zo fijn, dat ik mijn ogen gewoon dicht deed. Het voelde gewoon echt goed!
‘Konden we maar voor altijd zo blijven staan…’ fluisterde David. Opeens sperde ik mijn ogen open en draaide mij om naar David. Ik moest het nu gewoon weten, al zijn woorden… Het moest toch wel zo zijn?
‘David, vind je me nou leuk ofzo?’ Ik trok mijn serieuste blik. David keek me doordringend aan en stotterde een beetje. Dit gaf mij wel een steek. Hij deed dit gewoon om wat lol te maken zeker. Ik had wel genoeg gehoord. In een ruk draaide ik me om en beende achter het scherm weg. Snel de gang op.
‘Je bent nog nooit zo snel bij David weggelopen!’ Ik draaide me om. Iris deed net de deur van de kleedkamer dicht. ‘Wil je praten?’ Ik haalde mijn schouders op.
‘Het is gewoon niet eerlijk… Ik dacht dat het leuk zou worden met hem.’ zei ik zachtjes. Iris keek om zich heen. Niemand was in deze lege gang, alleen Iris en ik.
‘Vertel maar wat er gebeurt is.’ zei Iris.
‘Nou, David en trok mij dus mee achter dat scherm.’
‘Ja, dat zag ik stiekem ook wel!’ zei Iris plagerig.
‘Dat zal wel, maar.’ Ik dacht even na hoe ik dit moest uitleggen. ‘We stonden daar dus zo, en toen schoof hij zijn armen om mijn middel heen en hij begon gewoon wat in mijn nek te flirten zegmaar. Opeens zei hij dat hij wel voor altijd zo wou blijven staan, en toen dacht ik dat ik mijn kans wel kon grijpen om het hem te vragen. Dus ik vroeg of hij me nou leuk vond, en hij keek mij maar wat aan en kreeg geen normale woorden uit zijn mond. En dat was mij dus wel duidelijk…’ Mijn woorden bleven haken. Ik vond het zo erg! Die ‘D’ op mijn schoenen, ik heb er de hele tijd naar gekeken.
‘Hij vind je wel leuk hoor, Nikki.’ Ik keek op naar Iris.
‘Denk je?’
‘Ja, zo zijn jongens nou eenmaal. En David kennende is hij al helemaal zo!’
‘Al zou je dat soms niet zeggen.’ Fluisterde ik.
‘Hahaha!’ Iris begon hardop te lachen. ‘Nee inderdaad!’ Nu begonnen we allebei te lachen. Maar Iris ging verder.
‘Misschien overviel je hem wat met die vraag. Dan reageren jongens altijd zo. Chuck heeft soms ook nog van zulke trekjes hoor. Maar wij hebben al zo lang…’ Ik knikte. Iris had gelijk. Ik snapte eigenlijk zowel haar punt, als Davids punt. Langzaam zag ik de deur van de kleedkamer opengaan. Verlegen kwam David de kleedkamer uit schuifelen. Iris keek naar mij en knikte. Ze wou dat ik met hem ging praten.
Iris gaf een klopje op mijn schouder en verdween weer naar Chuck. David keek naar de grond.
‘Nikki, het was niet mijn bedoeling om…’ David liet zijn handen door z’n haar glijden. ‘Ik weet niet hoe ik het moet zeggen maar…’ Hij zag er nu zo schattig uit. Niet uit zijn woorden kunnen komen, en hij was hartstikke rood…
‘Het is al goed.’ zei ik zachtjes. David keek op.
‘Wat?’
‘Dat het al goed is…’ David kreeg een heel klein lachje op zijn gezicht.
‘E… Echt? Want het was niet mijn bedoeling om…’ Ik legde mijn vinger op zijn mond.
‘Stil nou maar, ik snap je punt wel. Ik overviel je wat met die vraag volgends mij. Maar het is wel verdacht hoe we tegen elkaar doen, vind je niet?’ David knikte.
‘Ik vind je heel, heel, heel leuk.’ David sloeg zijn hand voor zijn mond. ‘Dat wou ik nog een tijdje geheim houden!’ zei hij hardop. Ik begon te lachen.
‘Haha, gekke David. Ik vind jou ook heel leuk…’ Het zat goed, echt heel goed. David en ik hebben elkaar bekend dat we elkaar leuk vinden. Opeens voelde ik me onwijs op mijn gemak bij David. Ik was blij dat ik hier met hem stond, dat ik bij hem op de kamer slaap, en dat hij al voor de helft van mij is.

We stonden in de concert zaal. De jongens waren flink aan het rocken voor het publiek. Ik had Iris al het hele verhaal verteld. Ze was hartstikke blij voor me, en we zijn de hele kleedkamer brullend door gesprongen. Gelukkig waren de jongens toen al weg, die hoeven onze meiden trekjes niet te zien. Iris en ik stonden naast het podium. Niet in de zaal, maar backstage. Ik zag Chuck af en toe breed grijnzen naar Iris, ik vond ze nog altijd heel lief samen. David sprong het hele podium over terwijl Pierre de tekst van ‘Jump!’ zong. Wat een stuiterbal, hij heeft altijd veel te veel energie. David struikelde bijna over een gitaarsnoer van Jeff, daardoor begon ik zachtjes te lachen.
‘Vind je het leuk?’ schreeuwde Iris in mijn oor. Het geluid was echt oorverdovend. Ik dacht na over de vraag. De jongens wouden echt altijd al in zo’n concertzaal optreden, en nu deden ze dat. Het was duidelijk te zien dat ze er ook het beste van hebben gemaakt. Ik heb David nog nooit zo druk over het podium zien stuiteren. Patrick zei dat ze overmorgen hier in dezelfde zaal weer moesten optreden. ‘Dan hoeven we ook niet zo te stressen.’ Voegde Patrick er toen aan toe. Ik had bedacht dat ik dan wel wat met David kon gaan doen. Ik had namelijk gehoord dat er een onwijs vette skaters winkel in Los Angeles zat.
‘Ja, het is geweldig!’ zei ik tenslotte tegen Iris. Ze begon te grijnzen en richtte haar aandacht weer op de muziek. Ze zong alles met gemak mee. Ik daarin tegen kon dat nog niet zo goed. Ik was nooit fan geweest van Simple Plan, maar de muziek heb ik wel leuk gevonden. De gedachten vlogen voorbij. Ik hoorde Pierre akoestisch de akkoorden van ‘Welcome to my life’ aanslaan. Dit nummer kende ik dus wel. Ik sloeg mijn armen om Iris heen en begon vrolijk mee te zingen. Zelfs naast het podium hadden we dikke lol.

‘En wat vond je ervan?’ David trok zijn shirt uit en plofte op bed neer. Hij was zo sexy met een ontbloot boven lijf… Ik stond uit het raam te kijken met een flesje water in mijn hand.
‘Het was echt een geweldig concert!’ Ik nam een slok. ‘En morgen hoeven jullie dus niet op te treden?’
‘Nope.’ zei David met een hoog stemmetje. Ik begon wat te giechelen.
‘Het is een onwijs heldere hemel.’ zei ik tegen David. Hij keek mijn kant op.
‘Ja inderdaad…’ David stond op en ging naast mij staan. ‘Zullen we hier op het balkon sterren tellen? Misschien zien we zelfs eentje vallen!’
‘Kan…’ Ik nam weer een slok uit mijn flesje. ‘Is dat niet veel te koud?’
‘Ik kan je wel warm houden…’ David gaf mij een knuffel. Zachtjes begon ik weer te giechelen. Ik worstelde mij uit zijn greep en liep naar het bed. Verbaast keek David mij na.
‘Wat doe je nou?’ zei hij verontwaardigd.
‘Rustig nou maar!’ Ik pakte de dekens van het bed af. ‘Ik ga een lekker plekje op het balkon maken.’ Met een ruk deed ik de deuren van het balkon open, en smeet de dekens neer. ‘Gezellig toch?’ zei ik tegen David. Hij begon te lachen.
‘Je bent me er een!’ David pakte de kussens van het bed en legde ze ook op het balkon neer. ‘We laten de kaarsen maar zitten.’ Grapte hij. Tevreden keken we elkaar aan. David ging tegen de muur van het balkon zitten en keek omhoog.
‘Kom je nog?’ vroeg hij ernstig. Ik ging tegen David aan zitten. Hij sloeg zijn armen om mij heen en drukte mij tegen zich aan. ‘Gezellig zo…’ zei hij zachtjes.
‘Ja…’ En zo hebben we de hele avond gezeten.

[Imke]

Ik ben gesmolten. Serieus. Dit is nou echte liefde. Oh mijn god, wat een romantisch stuk, aaaaah! Ik krijg er helemaal de kriebels van! Waarom, wáárom zit ik daar niet met David Desrosiers! Met Pierre, ook goed, maar oh mijn god! Dit is gewoon... Aaaaah, te romantisch. Als je mij stil wilt krijgen, moet je zoiets schrijven .
Sorry dat ik nog niet had gereageerd op het vorige stuk, maar dat was net zo goed als dit stuk. De spanning tussen David en Nikki is door jullie allebei goed opgebouwd. Ik schrok me een ongeluk toen het nog fout ging tussen hen daar achter de schermen. Ik hoopte zo dat ze eindelijk zouden gaan zoenen, loopt het nog fout! Jongens...

En OH MIJN GOD! Ik wil ook op één hotelkamer zitten met David Desrosiers met een ontbloot bovenlijf! *stuitert op stoel*

[Lessie]

Echt, als ik hier continu lees hoe lief David is voor Nikki, wordt ik nog meer verliefd op hem! Hij is echt zo'n schatje voor haar... Omg! Je schrijft echt fantastisch, of nou ja, jullie allebei schrijven geweldig. Beide verhaallijnen zijn super! Wieh!
Komt er snel weer een stukje? Het is een geweldig verhaal!

[Nynke,]

Imke en Lessie; dankje
hier is dan eindelijk weer een nieuw stuk verhaal! duurde wat langer, maar ik had het druk met school..

Hoofdstuk 6
Iris

Ik lag naast Chuck op het tweepersoonsbed en nam de kamer in me op. Als je binnenliep, zag je een grote kast staan, met aan de ene kant een deur, en aan de andere kant planken. Chuck en ik hadden al onze kleren erin gepropt. Naast de kast was een raam waar je, als je naar buiten keek, uitzicht had over de hele stad. Bij nacht zag het er erg kleurrijk uit, overal zag je lichtjes van casino’s knipperen. Het gaf een gezellig effect. Maar weer terug op de kamer. In het midden stond een prachtig tweepersoonsbed. Het was een beetje hoog, en in het plafond zaten kleine lichtjes, die je harder en zachter kon zetten, wat ook weer een romantisch effect had. Schuin tegenover het bed stond een rode bank, met aan beide kanten een zwarte loungestoel.
En in die kamer lag ik nu met Chuck Comeau. Wie had dat ooit gedacht. Ik dacht aan Nikki en David. Wat zouden hun nu doen? Het was de eerste nacht dat ze samen op dezelfde kamer sliepen. Zouden ze zoenen? Ik wist het niet… en eigenlijk had ik er ook geen behoefte aan om het te weten.
Ik keek Chuck aan, en kreeg een kus van hem.
‘Daar liggen we dan…’ zei ik.
Chuck lachte: ‘Tsja, het is wel raar hè.’ Nadat ik hem een vragende blik gaf zei: ‘Nou, gewoon dat ik hier zomaar met een van mijn fans lig. Dat doe ik eigenlijk niet zo vaak.’
Ik keek hem weer vragend aan. ‘Niet zo vaak?’
‘Ja, ik heb, voor jou, nog maar een vriendin gehad die ook fan was. En na haar heb ik nog een vriendin gehad. Maar dat is ook al weer twee jaar uit.’ Chuck bloosde een beetje.
‘Hmm… oké. Dus ik ben voor jou één van de …?’ vroeg ik twijfelend.
‘Nee! Schatje, zo moet je niet denken, jij bent niet ‘een van de’. Je bent gewoon de enige.’ Chuck keek me aan, en ik zag dat hij het meende, maar toch voelde het raar. Ik schonk hem een verlegen lachje en zoende hem.

De volgende middag liep ik samen met Chuck door de stad heen. We liepen winkel in en winkel uit, en het viel me op dat er eigenlijk geen mensen waren die Chuck herkenden. Af en toe waren er wel een paar meisjes die naar hem wezen, maar ze durfden waarschijnlijk niet naar hem toe voor een handtekening of een foto. ‘Er zijn niet veel mensen die je herkennen hè?’ vroeg ik hem daarom.
‘Nee, als ik alleen door een stad loop word ik minder vaak herkend dan als we met de hele band ergens lopen.’ Antwoordde hij. We liepen zwijgend verder, mijn hand in de zijne. Toen we een winkel binnen liepen zag ik allemaal rode hartjes figuren liggen. Op dat moment bedacht ik dat het over een week al 14 februari, Valentijnsdag zou zijn. ‘Zie dan wat lief!’ zei ik, wijzend op een meter lange beer met en groot hart tegen zijn buik aan. Chuck glimlachte en knikte. We liepen wat verder de winkel in, toen ik iemand een gilletje hoorde slaken. Ik keek naast me waar vier meisjes tegen elkaar stonden te fluisteren. Chuck en ik liepen rustig verder, tot een van de meisjes vroeg: ‘Ben jij dé Chuck Comeau?’ Chuck draaide zich om. ‘Ja, dat ben ik,’ zei hij vrolijk. Ik zag een twinkeling in zijn ogen die ik nog niet eerder bij hem had gezien. Een onrustig gevoel overviel me. ‘Mogen we met je op de foto?’ vroeg hetzelfde meisje. Ze had lang blond haar tot over haar schouders, was van normale lengte en ze had behoorlijke bumpers. Een onzeker gevoel kwam nu ook mijn lichaam binnen stromen. Dit meisje was veel knapper dan mij, Chuck zou haar vast veel leuker vinden. Ik werd wakker gerukt uit mijn gedachten toen Chuck zei: ‘Natuurlijk. Iris, wil jij even een foto maken?’ Omdat ik de meisjes en Chuck niet wou teleurstellen zei ik met tegenzin: ‘Ach, geef die camera maar hier dan.’ Terwijl ik zat te prutsen met de camera die ik maar niet aan kreeg, gingen de vier meisjes naast mijn vriendje staan. Twee aan de ene kant, en twee aan de andere kant. Het meisje met de bumpers stond met haar buik tegen Chuck zijn zij aan, daardoor raakten haar borsten lichtjes de arm van Chuck. Ik werd woedend van binnen, maar beheerste me. Toen ik merkte dat Chuck zich niet eens ongemakkelijk voelde in deze situatie, maakte ik snel een foto. ‘Zo, dat is ook weer gebeurd,’ zei ik sarcastisch. Terwijl ik de camera aan een van de meisjes terug gaf, liep Chuck naar me toe en sloeg zijn arm om me heen. Ik glimlachte waterig en zei: ‘Zullen we terug gaan naar het hotel?’ Chuck keek me verbaasd aan, maar stemde met mij in. We liepen de hele weg zwijgend naast elkaar. Ik had even geen behoefte in een gezellig gesprek.
Toen we in onze hotelkamer aankwamen barstte ik los: ‘Jezus, dat wijf in die winkel stond gewoon met haar pronkstukken tegen je aan te duwen! Waar haalde ze dat lef vandaag?’ riep ik uit.
‘Lieverd,’ begon Chuck. Maar ik onderbrak hem. ‘Niks niet lieverd! Ik zag toch hoe vrolijk je mee deed! Ik zag die twinkeling in je ogen, een twinkeling die ik nog nooit bij je had gezien! Ik zag toch dat je niet eens een stapje opzij deed! Je voelde je niet eens ongemakkelijk!’ Ik nam even een korte adem pauze, maar ging daarna weer verder met razen. ‘Oké, ik weet dat je beroemd bent en dat er heel veel meisjes zijn die je leuk vinden, maar dít had ik echt totaal niet van jou verwacht!’ De tranen sprongen nu in mijn ogen. ‘Ik ga naar een ander hotel. Je denkt nog maar eens goed na over ons. Ik hoor wel van je of je met mij wilt verder gaan, of lekker elke nacht met een ander in bed ligt.’ Ik stormde de kamer uit, waar ik tegen Nikki aanknalde. ‘Wat is er met jou aan de hand?’ vroeg ze verbaasd. Het enige wat ik kon zeggen was: ‘Ik ga naar huis! Als je mee wilt, dan moet je nu mee komen.’ Verbaast liep Nikki achter me aan. ‘Maar wat is er dan? Heb je ruzie met Chuck ofzo?’ Ik negeerde deze vraag en hield een taxi aan.
Toen we allebei in de taxi zaten en ik het adres van een ander hotel tegen de chauffeur had gezegd, zei Nikki: ‘Je hebt dus ruzie met Chuck.’ Ik keek haar aan en begon te vertellen. ‘En nu heb ik gezegd dat hij maar eens moet nadenken. Als hij het weet dan laat hij het mij maar weten.’ Eindigde ik mijn verhaal. De tranen stroomden nu over mijn wangen. ‘En dan is het verdomme ook nog een week voor Valentijn!’
‘Hé, kom op! Het komt heus wel goed met jullie. Je weet hoe gek Chuck op je is.’ Probeerde Nikki me te troosten.
‘Was… ik zag toch hoe hij naar dat mens zag.’ Daar wist Nikki niets meer op te zeggen. We zaten de rest van de reis zwijgend in de auto, totdat we bij het hotel aankwamen.

Eenmaal ingecheckt had ik ineens heel erg de behoefte om mijn moeder te bellen, ik toetste het nummer van mijn moeder haar mobiel in. Al snel hoorde ik de vrolijke stem van mijn moeder: ‘Hoi lieverd! Alles goed?’
‘Hmm, het gaat.’
‘Hoe bedoel je? Is er iets aan de hand?’ Mijn moeder klonk bezorgd.
‘Ruzie met Chuck.’ Antwoordde ik kortaf.
‘Jij en Chuck? Ruzie? Dat kan toch niet?’ Mijn moeder was duidelijk verbaasd.
‘Blijkbaar wel.’
Het bleef even stil aan de andere kant van de lijn. ‘Je zit nu zeker in LA?’ Wist mijn moeder.
‘Ja, ik ben met Nikki naar een ander hotel gegaan, maar volgens mij vind zij het niet zo leuk. Het ging net zo goed tussen haar en David.’
‘Je moet je niet schuldig gaan voelen nu hoor. Tussen David en Nikki komt het wel goed. En ik weet zeker dat het met jou en Chuck ook wel goed komt!’ Ook mijn moeder probeerde me nu te troosten.
‘We zien wel. Hij komt maar naar mij toe als hij weet hoe hij verder wil.’
‘Precies. Maar ga jij nu maar gauw naar Nikki toe, en doe haar de groeten van me.’
‘Oké mam, zal ik doen. Tot snel hoop ik.’
‘Doei liefje, ik houd van je.’
Ik legde mijn telefoon op het nachtkastje van mijn nieuwe bed. Vannacht zou ik voor het eerst sinds weken weer alleen slapen. Mijn maag kromp ineen bij de gedachte dat ik misschien wel nooit meer naast Chuck zou liggen. ‘Nikki, misschien lig ik wel nooit meer naast Chuck in bed,’ zei ik beangstigd.
‘Tuurlijk wel! Het komt heus wel goed met jullie.’ Nikki was er duidelijk van overtuigd.
‘Oh, en sorry dat ik je zo plotseling bij David heb weg gehaald.’
‘Joh, dat geeft niets. Ik heb David zonet gebeld om te zeggen dat we in een ander hotel zaten, hij was er nogal verbaasd over dus heb ik hem verteld wat er is gebeurd.’ Het meisje begon lichtelijk te blozen toen ze David zijn naam zei.
‘Oké. Heeft hij ook iets over Chuck gezegd?’ Shit. Dacht ik bij mezelf. Ik mag niet steeds aan Chuck denken, daar word ik alleen maar verdrietiger van.
‘Hij heeft me beloofd om met hem te praten. Daarna zou hij me weer bellen.’ Net op dat moment ging de telefoon van Nikki over. Ik wachtte gespannen af tot Nikki weer had opgehangen. Het leek wel een eeuwigheid te duren, dus nam ik de kamer in me op. Het was geen grote kamer, maar goed genoeg voor een paar nachten. Er stonden twee eenpersoons bedden, met ertussenin een nachtkastje. Tegenover de bedden stond een eettafel met vier stoelen er omheen. Ik vroeg me af waarom het er vier waren, aangezien de kamer voor twee personen was bedoeld. Verder was er een klein keukentje met een koelkast en een magnetron. En in het smalle halletje was een deur naar de badkamer, die ook niet erg groot was. ‘Oké, dan zie ik je morgen.’ Hoorde ik Nikki ineens zeggen. Ik vloog op en liep naar haar toe. ‘En? Wat zei hij?’ Vol verwachting keek ik naar Nikki. Die moest lachen. ‘Hij zei dat Chuck er behoorlijk kapot van was dat jij zomaar weg was gegaan. Hij wou je bellen, maar durfde het niet. David heeft gezegd dat hij je wat tijd moet geven en daar heeft hij mee ingestemd.’
‘Oké. Dus… hij mist me wel?’ vroeg ik voorzichtig.
‘Daar durf ik wel om te wedden!’ zei Nikki vrolijk. ‘Maar nu gaan we gezellig uiteten en nog even Los Angeles in. Het is tijd voor wat afleiding!’ Ze sleurde me mee de hotelkamer uit.

[Stropdasz]

Sorry voor mijn late reactie's. Maar ik vind de stukken weer geniaal.
Maar er moet geen ruzie tussen Iris en Chuck komen Ik vind chuck vet zielig nu, daar kan hij toch ook niks aan doen..

En het stuk met David op het balkon was gewoon súper schattig
Ik hoop dat er snel meer komt!

[Lessie]

Ai, ruzie.. Dat is niet goed... Ik hoop dat Chuck dan maar snel naar hun hotel komt! En tis ook zo sneu voor David dat Nikki ook weg is!
Schrijf snel verder aan dit verhaal, meiden!

[Sterre]

Hoofdstuk 7
Nikki

Samen liep ik met Iris Los Angeles door. Het was al donker, en LA was prachtig met al die lichtjes. Soms stopten we even bij een etalage omdat we leuke kleding zagen.
‘Morgen middag gaan we zeker nog even de stad in!’ zei Iris bij elk kledingstuk dat haar aansprak. Ik knikte, dat was natuurlijk een goed idee. Het zou heus wel goed komen tussen Chuck en Iris, maar niets is zeker. Uiteindelijk liepen Iris en ik een geweldig luxe restaurant in. Terwijl we rustig de menukaart doornamen begon Iris toch nog over Chuck. Ze zat ermee dat merkte ik meteen, dat was ook logisch natuurlijk.
‘Nog even over Chuck hé…’ Iris begon wat met haar servet te spelen. ‘Wat moet ik nou doen?’ Ze leunde op haar elleboog en keek mij diep aan. Wat moest ik nou zeggen?
‘Eh…’ begon ik. ‘Gun hem wat tijd, dat zei David ook tegen mij.’ Iris nam een slok van haar cola.
‘Ik ben best ongeduldig…’
‘Dat is waar.’ Plagerig keek ik Iris aan. Ze begon een beetje te grinniken. ‘Het is bijna Valentijnsdag.’ Voegde ik er maar aan toe. ‘Dus het komt vast wel goed, toch?’
‘Ja of juist niet.’ Iris haar gezicht betrok. ‘Misschien juist niet.’ Herhaalde ze.
‘Natuurlijk wel!’ Net toen ik dat zei kwam de ober.

‘En wat zei Chuck?’ Verwachtingsvol keek ik David aan. We zaten in zijn hotel kamer. David stond op het balkon wat van het mooie weer te genieten. Iris lag nog in bed, in het andere hotel. Ik had zo vroeg mogelijk de taxi genomen naar David om met hem te praten. We wilden allebei dat het zo snel mogelijk goed kwam tussen Chuck en Iris.
‘Ik moet de hele tijd zijn gebazel over Iris aanhoren…’ zei David chagrijnig. Ik zuchtte en stond op.
‘Dat hoort er nou even eenmaal bij.’ Ik ging achter David staan. ‘Vind je het zo irritant?’ David knikte.
‘Zo vaak maak ik zulke dingen niet mee weet je.’ Hij draaide zich naar mij om. ‘Wat doe je vandaag?’
‘Blijf er nou even bij Dave!’ David rolde met zijn ogen. ‘Krijgen wij nou ook ruzie?’
‘Nee! Nee natuurlijk niet!’ Snel sloeg David zijn armen om mijn middel heen. ‘Ben je gek?’ Ik begon te grinniken. ‘Sorry, het was niet mijn bedoeling zo lullig te doen.’ Hij drukte een kus op mijn hoofd.
‘Hahaha, aansteller! Maar misschien moet ik even met Chuck praten?’ Ik keek op naar David. Hij dacht na over de vraag.
‘Kan.’ zei hij tenslotte. ‘Maar hij ligt nog te slapen.’
‘Het is ook nogal vroeg. Ben je daarom chagrijnig?’ zei ik plagerig.
‘Nee, bij jou ben ik nooit chagrijnig.’ Ik werd rood, dat voelde ik gewoon. Langzaam kwam David weer dichterbij. Het zou gebeuren, nu zou het gebeuren, ik wist het zeker!
‘DAVID!’ Er werd kei hard op de deur gebonkt. Zuchtend liet David mij los. Hij deed de deur open. Het was –natuurlijk- Chuck. (Met zijn lompe acties.)
‘Hé Chuck.’
‘Hé David, wat klink je chagrijnig?’
‘Hoe zou dat toch komen.’ Snel richtte David een blik naar mij.
‘Oh, Nikki is hier ook.’ Chuck zijn stem werd wat lager. Deed het hem pijn om mij te zien? Zeker omdat het meestal Iris en Chuck was in plaats van Nikki en David. Zuchtend liep ik naar Chuck toe.
‘Ik denk dat we even moeten praten?’ Het bleef even stil. Chuck aarzelde een tijdje, hij keek even naar David; die knikte.
‘Ja, is goed.’ Samen liep ik met Chuck de kamer uit.
Ik deed de deur van Davids kamer dicht. Chuck leunde tegen de muur en zakte een klein beetje onderuit. Ik ging tegen de muur staan die tegenover hem stond.
‘Dus…’ zei Chuck. ‘Heeft Iris nog dingen over mij gezegd?’ Ik knikte.
‘Natuurlijk! Ze is nogal van slag zegmaar.’ Chuck knikte bedenkelijk mee.
‘Moet ik actie ondernemen? Of is zij al wat van plan…’
‘Ik wil niet flauw doen maar…’ Ik keek naar het plafond. ‘…Ik denk dat jij iets moet doen.’
‘Ik heb een idee!’ Chuck sprong op. Geschrokken keek ik hem aan. ‘Het is bijna Valentijnsdag, en misschien kan ik iets speciaals voor haar doen.’ Mijn gezicht betrok in een vreselijk grote glimlach.
‘Dat is een super goed idee!’ Ik gaf hem een schouder klopje. ‘Brave jongen.’ Chuck begon te lachen. ‘Vraag anders David om hulp?’ Begon ik.
‘Ja!’ Chuck wou bijna alweer de kamerdeur opengooien, maar haalde zijn hand weer weg bij de deurkruk. ‘Ik heb ook al een plan…’ Hij bleef even stil staan en keek mij aan. Ik knikte aarzelend. ‘Hier ik zal het je vertellen.’ Chuck legde zijn hand op mijn oor en fluisterde zijn super geniale Valentijnsdag plan.

Het was negen uur in de ochtend. De week was zo snel voorbij gevlogen. Chuck en Iris hadden geen woord tegen elkaar gezegd. Het enige wat ze uit konden brengen was ‘Hoi’ en ‘Succes vanavond.’ Iris en ik hadden elk optreden die ze vorige week moesten doen gezien. Zoals altijd waren ze geweldig levendig op het podium. (Stiekem begon ik Simple Plan wel leuk te vinden!) Maar even terug naar vandaag; Het was veertien februari, en dat betekend dus, Valentijnsdag!
De zon scheen lichtjes door het raam heen dat over Los Angeles uitkeek. Prachtig, zoals alles in LA. Zal ik nog even mijn ogen dicht doen? Dacht ik bij mezelf. Ik lag nog heerlijk in bed, en ik was nog best moe. Het was gisteravond nogal laat geworden, omdat ik met Patrick, Iris en Seb nog even wat had gedronken in het hotel café. Iris had vannacht bij Patrick geslapen. Omdat Iris het andere hotel uitmoest om plaatsgebrek. Gisteravond waren hun twee onwijs melig, niet normaal! En Patrick was de enige van de band die alleen in een kamer sliep. Hij had een kamer voor twee personen waarbij het bed apart stond. En geloof me, als er twee personen hier melig kunnen doen, zijn het Patrick en Iris wel. Hun samen zijn gewoon buitenaards.
Opeens werd er zachtjes op de deur geklopt. Ik schrok op en trok de dekens wat meer over mij heen.
‘Binnen!’ riep ik. Langzaam schoof de deur open. Ik hoorde allemaal kopjes en bordjes klingelen en voetstappen die voorzichtig deze kant op schuifelde. David kwam voorzichtig met de grootste glimlach op zijn gezicht de hoek om schuifelen met een volledig ontbijt in zijn handen.
‘David! Oh, David toch!’ Ik was zo onwijs blij dat ik meteen naar hem toe wou rennen om hem te omhelzen. Maar het leek mij toch beter van niet omdat alles dan op de grond zou kletteren. Glimlachend zette David het ontbijtje op het bed. Langzaam kwam David naast mij liggen en schoof de dekens over zich heen.
‘Asjeblieft!’ zei hij tenslotte heel vrolijk.
‘Wauw…’ fluisterde ik. Ik sloeg mijn armen om Davids nek heen. ‘Jij bent zo onwijs lief!’ Ik drukte een kus op zijn wang. ‘Dit is gewoon… Geweldig!’ David begon te lachen, terwijl hij naar een kaartje wees dat bij mijn kopje koffie stond.
‘Lees die eerst maar even, dan moet ik nog even wat pakken.’ David stond op en beende de kamer uit. Ik moest grinniken, hij ging gewoon in zijn boxershort de gang op. David is het helemaal voor mij… Oh ja, Ik moest het kaartje nog lezen! Voorzichtig pakte ik het kaartje en vouwde het open. Hier wou ik even voor zitten, dus ik klopte mijn kussen wat meer op. Ik liet mijn ogen over de tekst glijden;
Lieve Nikki,
Jij bent het meisje waar ik vierentwintig uur per dag aan denk. Waar ik vierentwintig uur per dag bij wil zijn. En als ik moet optreden doe ik mijn best omdat ik weet dat jij naar mij kijkt. Weet je nog dat we die avond samen op het balkon lagen? Dat was de mooiste nacht van mijn leven. Je kent mij, ik ben eenmaal hartstikke lomp, dus ik weet niet zo goed wat ik allemaal op moet schrijven. Dus ik vraag het maar meteen:
Nikki, wil jij mijn Valentijn zijn? (Het liefst voor altijd…)
Kus, je David.
Oh my god, David is verliefd op mij?! Voorzichtig legde ik het kaartje terug. De vlinders voelde ik overal vliegen, zelfs in mijn tenen! Opeens hoorde ik David weer de kamer binnen lopen, hij deed de deur dicht en kwam de hoek om lopen. Hij had een roos in zijn hand. Hij kwam weer naast mij liggen en hield de roos voor mijn neus.
‘Voor jou!’ De roos was prachtig. Het was zo’n roos zoals in een film, eigenlijk een roos zoals elke roos moet zijn. Ik pakte de roos aan en rook eraan. (Tenminste, dat doen ze dan ook in films. Dus ik vond dat ik het ook moest doen.) Ik draaide mij om naar David en gaf een kus op zijn wang.
‘Dit is echt geweldig David…’ Hij sloeg zijn armen om mijn middel en drukte mij tegen zich aan.
‘En… Wat eh, is je antwoord?’ vroeg hij verlegen.
‘Wat denk je zelf?’ David haalde zijn schouders op en haalde zijn hand door zijn haren. Ik stond op en liep naar het balkon toe, met nog altijd de roos in mijn hand. David schrok een beetje van mijn actie.
‘Is het N…Nee?’ Hij keek mij vanonder zijn scheve pony aan. Ik draaide mij naar David om en wenkte hem hierheen. Hier stonden we dan, David en Nikki. Op een balkon in hartje Los Angeles. De zon die door de gebouwen door scheen, hij was nog roze omdat het ochtend was. Ik keek even naar David, die stond te kijken naar de auto’s die onder ons voorbij reden. Door de zachte wind vloog zijn haar wat opzij, zodat je zijn gezicht duidelijk kon zien. Hij was onzeker, bang dat ik nee zou zeggen.
‘David…’ begon ik. ‘Ik… Vind je heel lief.’ David keek mij aan en knikte bedachtzaam. ‘Ik wil je Valentijn zijn.’ Ik begon een beetje te glimlachen. Ik sloeg mijn armen om Davids middel heen. David begon te lachen en deed hetzelfde bij mij.
‘Ik was al bang dat je nee zou zeggen…’ zei hij zachtjes. Ik begon te grinniken. De zon scheen door de gebouwen heen, de auto’s stonden in de file onder ons. David en ik stonden te zoenen. David en Nikki, waren eindelijk samen.

[Lessie]

Jaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa Oh men, ik kreeg wel een brok in mijn keel toen ik Davids kaartje las Hij is echt ontzettend lief! Ik wilde dat ik zo'n vriend had.. Dat ik nog zo'n vriend krijg ooit!
Geweldig hoofdstuk!

[Imke]

Aaaaaaaaaaah! Ik wil hem, ik wil hem, ik wil hem! Ik wil David als mijn Valentijn, omg! Dit stuk was zooooooooooooooooooooo cute, ik zwijmelde helemaal weg! Wáárom kan dit niet in het echt gebeuren?!
Kortom: meer, meer, meer! Ik weet dat ik hier eigenlijk niets zinnigs op te zeggen heb, maar ik houd van dit verhaal en ik wil meer! En dan vooral van Nikki en David .

[Nynke,]

Hoofdstuk 8
Iris

Ik werd wakker en keek op de wekker van Patrick, die op het nachtkastje stond. Het gaf aan dat het 11.11 uur was. Omdat ik een beetje bijgelovig ben, deed ik een wens. Daarna keek ik of Nikki al wakker was en tot mijn verbazing was het bed leeg. Ineens schoot de gedachte door mijn hoofd dat het Valentijnsdag was. Nikki… David… Valentijnsdag. Die twee zouden vast bij elkaar zijn. Gezellig met zijn tweeën. Nikki had gisteravond nogal wat geheimzinnig gedaan, ik denk dat ze vannacht het hotel is uitgeglipt en naar David is gegaan.
Ik voelde een steek in m’n buik. Waarom moest ik precies op dit moment ruzie hebben met Chuck? Achteraf vond ik de reden waarom ik boos was geworden best overdreven. Maar ik durfde niet naar Chuck toe te gaan om te zeggen dat het me speet, hoe graag ik het ook wou.
De concerten die ze deze week hadden gegeven waren weer uitbundig geweest, en als ik Chuck na de show zag, voelde ik me onzeker. Ik zei alleen ‘Hoi’ en liep daarna verder. Ondanks de ruzie met Chuck had ik het ontzettend gezellig gehad met Nikki. We hadden geshopt in LA, waren uit eten gegaan en we gingen naar de bioscoop. Nikki wou graag naar een romantische film, maar daar had ik op dat moment geen behoefte aan, dus gingen we naar een horror film. De naam weet ik niet meer precies.
Na zes dagen kregen we de mededeling dat we het hotel uit moesten. In paniek had ik Patrick gebeld om te vragen of we niet bij hem op de kamer konden slapen. ‘Jullie kunnen altijd bij mij komen slapen, dat weet je toch!’ Had Patrick gezegd. Al zolang ik hem kon, was het altijd super gezellig met hem, dus ik was erg blij dat Nikki en ik bij hem mochten slapen. Ik had er niet aan gedacht dat Chuck in hetzelfde hotel verbleef als Patrick. We ontweken elkaar zoveel mogelijk, en als we bij elkaar in de buurt waren, was ik super gespannen.
Gisteravond zei Patrick: ‘Ga je met Seb en mij mee naar het café hier in het hotel?’ Ik had er wel zin in, dus riep ik Nikki. Even later zaten we met zijn vieren aan de bar. Het was ontzettend gezellig geweest. Patrick en ik waren super melig, en praten over alleen maar nutteloze dingen. Nikki had eerst wat onzeker naast Sebastien gezeten, maar hun raakten uiteindelijk ook aan de praat. We hadden tot diep in de nacht in het café gezeten en daarna waren we naar onze hotelkamers gegaan. En blijkbaar was Nikki ’s nachts ontsnapt.
En nu was het dus Valentijnsdag, al merkte ik er niets van. Ik stapte onder de douche, en begon te zingen, of eigenlijk kon je het beter schreeuwen noemen. ‘I just wanna jump!’ schreeuwde ik door de badkamer. ‘Don't wanna think about my sorrow!’ Ik had het altijd al leuk gevonden om onder de douche te zingen, ik kon al mijn boosheid kwijt. En meestal als ik onder de douche weg kwam, voelde ik me een stuk beter. Even later draaide ik de douchekraan uit en pakte een handdoek. Deze wikkelde ik om me heen, en zo liep ik de badkamer uit. Ik liep de kamer in, en daar stond Patrick. Hij keek me aan en zei een beetje ongemakkelijk: ‘Ook een goedemorgen.’
Ik lachte naar hem. ‘Hey Pat! Lekker geslapen?’
‘Ja, tuurlijk.’ Antwoordde hij, nog steeds ongemakkelijk. Ik raapte snel mijn kleding voor die dag bij elkaar en liep de badkamer weer in.
Ik deed mijn nieuwe broek en glittershirtje aan en daaronder had ik zwarte pumps. Net toen ik mijn make-up klaar had, werd er op de badkamerdeur geklopt. Verbaasd deed ik de deur open, maar ik zag niemand. ‘Hallo?’ riep ik daarom. ‘Hallo? Is er iemand hier?’ Maar ik hoorde niemand. Ik liep verder de hotelkamer in, en zag dat Patrick een briefje had achtergelaten: Hoi Iris, ik ben naar Mare toe, je weet wel; Valentijnsdag vieren! Liefs, Pat.
Fijn, iedereen ging Valentijnsdag vieren: Patrick met zijn vriendin, Nikki met David. En ik, ik wou het wel vieren, maar het ging niet. Totdat ik opeens een envelop voor de badkamerdeur zag liggen. Ik liep er nieuwsgierig op af, pakte de roze envelop op en zag tot mijn grote verbazing dat mijn naam er op stond. Zenuwachtig maakte ik hem open, er zat een briefje in: Lieve Iris, ik vraag je een ding: Wil je de gang oplopen en de lift naar de bovenste verdieping nemen?
Nieuwsgierig keek ik nog even snel in de spiegel en opende toen de deur naar de gang. Tot mijn verbazing was de gang helemaal vol gehangen met ballonnen in de vorm van hartjes. Ik voelde me zenuwachtig, wat zou dit te betekenen hebben? Snel liep ik naar de lift. Ik drukte op een knopje, maar hij deed het niet. Daarom moest ik gedwongen de trap nemen. Ik kan ook niet gaan, dacht ik. Maar die gedachte werd gewist toen ik de trap naar boven zag. Deze was namelijk ook helemaal versierd! Aan beide kanten van elke tree stonden kaarsjes te branden, tussen die kaarsjes in lag het vol met rozenblaadjes en aan de trapleuning hingen dezelfde hartjesballonnen als in de gang. Ik kon mijn ogen niet geloven. Wie had dit voor mij gedaan dat ik zo speciaal was? Voorzichtig stapte ik op de eerste tree. Langzaam liep ik nar boven. ‘Zou Chuck dit hebben gedaan?’ vroeg ik me hardop af. Meteen erna bedacht ik dat het onmogelijk was; we hadden ruzie!
Nog maar vijf treden, en dan was ik helemaal boven. De zenuwen gierden door mijn lijf heen. Ik had al best veel verassingen gehad met Valentijnsdag, maar deze overtrof alles. Nu al. Ik was nu helemaal boven, maar er was niemand te bekennen. Ik keek om me heen en zag weer een roze envelop liggen. Snel liep ik erop af en met trillende handen opende ik de envelop. Vluchtig liet ik mijn ogen over de letters gaan: ‘Iris, ik vind het erg lief van je dat je naar boven bent gekomen. Als je nog meer verassingen wilt, moet je deze gang uitlopen. Aan je linker kant zie je nog een trap. Als je boven bent, is er nog één deur die je moet openen…’ Ik stopte het briefje met trillende handen in mijn broekzak en liep de gang uit. Stiekem verwachtte ik weer een mooi versierde trap, maar deze trap was gewoon zoals hij altijd was geweest. Ik nam de trap met twee treden tegelijk. En toen ik bijna boven was, nam ik nog een snelle eindsprint. Nu stond ik boven, en ik zag de deur. Wat nou als Chuck zich wel achter die deur verscholen hield? Wat zou ik dan doen? Tijd om daarover na te denken had ik niet; ik stond ondertussen voor de deur. Ik nam een hele diepe zucht en deed gespannen de deur open. Ik stond nu in een halletje, met alleen een deur voor me. Op mijn tenen sloop ik er naar toe. Op de vloer lag het weer vol met rozenblaadjes. Ik voelde een kriebel door mijn buik gaan. Ik stond nu voor de deur, en klopte voorzichtig aan. Toen ik geen antwoord kreeg, opende ik voorzichtig de deur. Ik stak mijn hoofd om de deur en moest een paar keer met mijn ogen knipperen. Zag ik dat nou goed? Ik knipperde nog een keer. Ja, daar stond toch echt die grote beer uit de winkel, met een hartje op zijn buik. Om het beest heen stonden allemaal rode kaarsjes in de vorm van een hartje, en in het hart lagen –hoe kan het ook anders- rozenblaadjes. Ik keek nog een keer goed naar de beer en zag dat deze beer wel heel groot was. Ach, het was vast een verbeelding. Ik liep op de beer af en pakte zijn arm vast. ‘Hallo beertje,’ zei ik. ‘wat doe jij hier zo alleen?’
‘Ik stond te wachten op jou,’ fluisterde de beer tot mijn schrik terug. Ik deinsde achterui. ‘Wat is dít?!’ riep ik uit. ‘Een beer die praat? Hoe kan dat nou weer?’ Stiekem hoopte ik natuurlijk dat het Chuck was. Net op dat moment trok de beer zijn hoofd eraf en kwam het rode hoofd van Chuck tevoorschijn. ‘Jij…’ Wist ik alleen maar uit te brengen. Ik deed een stapje naar voren en Chuck kwam op me aflopen. ‘Ik ja…’ zei hij blozend. Maar daarna keek hij me aan met zijn bruin/groene ogen. ‘Tsja, ik weet eigenlijk niet zo goed wat ik moet zeggen nu je hier zo voor me staat. Maar,’ Chuck keek me nog dieper aan, en ik voelde een zenuwstootje door mijn lijf gaan. ‘ik wou zeggen dat het me ontzettend spijt van wat er in die winkel is gebeurd.’ De jongen keek verlegen weg.
‘Het spijt mij ook, ik had niet zo boos moeten reageren.’ Ik zocht de ogen van Chuck op. Toen hij me weer aankeek ging hij verder: ‘Je weet niet half hoeveel ik je heb gemist deze week. Er is geen minuut geweest dat ik niet aan je dacht. Hoe hard de jongens me ook probeerden op te vrolijken, ik dacht alleen maar aan jou. Toen ik je tegen kwam met die concerten voelde ik de vlinders door mijn buik vliegen, maar ik durfde niet op je af te stappen om het goed te maken. En jij dacht daar blijkbaar hetzelfde over.’ Er verscheen een schuine grijns op het gezicht van de drummer. Ik glimlachte en zei: ‘Ik durfde het inderdaad ook niet. Ik baalde er zo erg van, het moest ook net voor Valentijn gebeuren hè,’ zei ik lacherig. ‘De eerste dag was ik alleen maar boos op je, maar langzaam aan begon ik in te zien dat ik…’ Ik kon mijn zin niet meer afmaken. Chuck zoende me. Het was zo fijn om zijn lippen eindelijk weer op de mijne te voelen. Ik merkte nu pas hoe erg ik het had gemist. Ik boog nog wat naar voren, maar ik knalde tegen de dikke buik van de Valentijnsbeer aan. Ik schoot in de lach en keek naar Chuck. Hij had blijkbaar niets in de gaten want hij keek me geschrokken aan. ‘Doe dat rare berenpak van je eerst maar een uit.’ Beledigd keek Chuck me aan. ‘Vind je hem niet mooi?’ net toen ik me wilde verontschuldigen verscheen er een smile van oor tot oor op het gezicht van Chuck. ‘Ik dacht dat je het nooit zou vragen! Wil jij de rits even open doen?’ Dat deed ik maar al te graag! Toen ik Chuck uit het berenpak had gehesen, en de gespierde man alleen nog maar in een hartjes boxershort stond, lieten we ons langzaam op de vloer vallen, tussen al de brandende kaarsjes en de rozenblaadjes.

Toen Chuck en ik aan het eind van de middag giechelend naar beneden liepen zei ik: ‘Ik ben blij dat het weer goed is tussen ons lieverd, heel erg blij.’ Chuck glimlachte naar me. ‘Ik ook schatje.’
We hadden het die middag ontzettend gezellig gehad. Chuck had een champagnefles weten te bemachtigen en die hadden we met zijn tweeën opgedronken. Daarna hadden we ons lachend op het hemelbed laten vallen. Het was zo fijn geweest allemaal…
‘Daar zijn de tortelduifjes!’ riep David enthousiast. Hij had zijn arm om Nikki haar middel heel geslagen.
‘Dat kun je beter van jullie twee zeggen,’ zei Chuck grinnikend. Waarop David Nikki een dikke kus gaf.
‘Dus alles is weer goed tussen jullie?’ vroeg Pierre overbodig.
‘Dat zie je toch!’ zei ik lachend. Chuck gaf me een kus, waardoor er nu twee zoenende stelletjes in de kamer stonden.
‘Ja hallo! Zo gaat het dus de rest van de avond echt niet door hoor,’ zei Pierre. ‘Ik heb een hekel aan dat kleffe gedoe.’ Ik stopte acuut met het zoenen van Chuck en schoot in de lach. ‘Haha, let maar op tot je zelf zo staat schat.’ Pierre draaide zich om en zei tegen Sebastien en Jeff: ‘Zullen wij naar een andere kamer gaan? Dan kunnen die zoenende mensen rustig hun gang gaan.’ Toen Jeff en Seb met Pierre instemden liepen ze de kamer uit. David en Nikki waren ondertussen ook gestopt met zoenen en ik zei: ‘Dus met jullie is het eindelijk aan?’
‘Ja, dat is wel te zien hoop ik!’ zegt Nikki stralend. Ik grijnsde en plofte naast Chuck neer op de bank.

[Imke]

Hoe dóen jullie dit?! Bij ieder stukje weer zit ik helemaal weg te smelten! Nu is daar niet veel voor nodig als je deze bandleden al gebruikt, maar toch...
Chuck is een hartjesboxer! Ha! Dat zou ik in het echt nog wel eens willen zien . En arme Pierre, ik wil hem wel gezelschap houden... Heel schattig dat Mare er ook in wordt verwerkt (zolang je Lachelle maar weglaat).
Ik vind het trouwens goed hoe jullie van die kleine details gebruiken (goed, dat verschilt natuurlijk bij jullie allebei en jullie doen het beiden op een eigen manier, maar toch). Zoiets bijvoorbeeld:

Stiekem verwachtte ik weer een mooi versierde trap, maar deze trap was gewoon zoals hij altijd was geweest.

Vind ik super! Dat soort dingen maken het verhaal levendiger, ik kan me daardoor nog beter in de karakters inleven. Zeker zo doorgaan, jullie allebei, I love it!

[Stropdasz]

Aaaah,
dat zijn echt twee súper lieve stukjes
Echt, hoe david dat aanpakt, met dat dienblad, wat een schatje!
En chuck in zo'n pak, serieus, heel lief

Weer heeel leuk gedaan
Kan niet wachten tot het volgende!

[Lessie]

Chuck is echt een schatje! Hoe hij dat met die anderen heeft geregeld, rozenblaadjes, die beer... geweldig gewoon! Super gechreven! Ja, jij weet me wel in een supere stemming te brengen
Ik wil meer!

[Sterre]

Hoofdstuk 9

Nikki.

‘Oh my god! Het sneeuwt! Het sneeuwt!’ David zat met grote ogen helemaal tegen het raam geplakt naar de sneeuw te staren. Het leek net een kind van vijf. Hij tikte Pierre aan die naast hem zat en wees naar het vlokje dat tegen het raam aan dwarrelde.
‘Dave, doe even normaal.’ zei Pierre, die weer terug de menukaart in keek. Inderdaad de menukaart ja, want we waren uit eten.
Het was nog steeds veertien februari, dus ook Valentijnsdag. Sebastien en Pierre hadden niks met Valentijnsdag dus wouden ze uit eten. Gek genoeg wouden Chuck en Iris ook mee, dus besloten David en ik ook mee te gaan. ‘We gaan een andere keer wel samen uit eten.’ Had David gezegd. Ik vond het prima, ik vond altijd alles wel prima. De sfeer zat er best goed in. Seb en Iris zaten steeds samen te geinen en Chuck keek toe hoe lomp David tegen het raam aangeplakt zat. Chuck was tijdens David bekijken aan het sms’en, zijn ouders volgens mij. En Pierre en ik zaten de menu kaart te bestuderen. We wouden een super groot bord met allemaal eten waar we met z’n alle tegelijk vanaf konden eten. Trouwens, Patrick was er niet bij. Die was bij Mare, hij had iets speciaals voor haar geregeld had hij aan Iris verteld. En Jeff was er ook niet, die was naar huis gevlogen om Valentijnsdag met zijn gezin door te brengen. Morgen had de band geen optreden dus zou Jeff morgenavond pas terug komen. Omdat er de volgende dag wel weer een optreden was.
‘Heb je al wat uitgekozen?’ Pierre boog zich voorzichtig naar mij toe. Ik knikte en wees met mijn vinger naar een gerecht. ‘Oké, dan doen we dat!’ Opgewekt deed Pierre de menu kaart dicht en ging rechtop zitten. ‘Dat had ik dus ook in mijn hoofd.’
‘Zijn we het eens!’ zei ik knikkend terwijl ik weer naar David keek. ‘Zit je nou nog steeds tegen het raam aangeplakt?’ fluisterde ik zachtjes in Davids oor. Met een verbijsterd gezicht keek hij mij aan.
‘Maar, het sneeuwt! Dan is het toch logisch dat ik naar buiten kijk?’ zei hij op een kinderachtige toon. Ik zuchtte en draaide David om.
‘Even normaal doen nu.’ David sloeg zijn armen over elkaar en ging nors naar Chuck zitten kijken die tegenover hem zat. David zat dus naast het raam, en daarnaast zat ik. Naast mij zat Pierre en daar tegenover zat Seb. Naast Seb zat Iris, en naast Iris natuurlijk Chuck. Dat was onze tafel indeling. Ik keek naar Pierre die de bestelling aan de ober doorgaf. Onderhand merkte ik wel dat iedereen wel zin had in wat te eten. Ik zag David weer naar het raam kijken. Zucht.
‘Hou je nou nog eens op?’ fluisterde ik op een dreigende toon.
‘Ja maar,’ begon David. ‘Er staan daar meiden naar ons te kijken.’ Ik worp een blik over Davids schouder naar buiten. Er stonden twee blonde meiden te kijken en te wijzen. Chuck boog zich voorover om het ook te kunnen zien.
‘Het zijn vast fans!’ zei Seb. Pierre begon geïnteresseerd naar buiten te kijken.
‘Die rechter is alles behalve lelijk.’ zei Pierre. De meiden liepen nu op het restaurant af.
‘Ze komen naar binnen.’
‘Gezellig!’ riep Seb. Sebastien was zo’n type dat alles gezellig vond. Hij was altijd wel vrolijk en hij had de meest geniaalste humor. Vanuit mijn ooghoeken zag ik die twee meiden die onlangs het restaurant binnen waren gestapt deze kant op lopen.
‘Jullie zijn Simple Plan toch?’ begon de blondste. Ze had blond haar met veel slagen erin. Haar ogen waren zo groen als gras en ze had een perfect figuur. Ik keek even naar Iris die haar heel nijdig aan stond te staren.
‘Ja dat zijn wij! Maar we zijn niet compleet hoor.’ begon Seb opgewekt te vertellen.
‘Mogen we eh…’ De meiden begonnen wat te giechelen. ‘Mogen we erbij komen zitten?’ Snel richtte ik mijn blik op Iris die bijna wou opstaan van woede. Ik wist precies wat ze dan zou gaan zeggen: ‘We proberen hier uit eten te gaan ja!’ Ik giechelde al bij de gedachte.
‘Natuurlijk!’ hoorde ik Pierre opeens zeggen. Geschrokken keek ik Pierre aan. Ik had helemaal geen zin in onbekende meiden aan tafel te hebben. Het was Valentijnsdag, dus ik dacht gezellig met z’n zessen uit eten te gaan.
‘Je laat hun toch niet zomaar hier aan tafel komen zitten?’ fluisterde ik aan David terwijl de meiden een stoel pakte.
‘Hoezo niet?’ zei David.
‘Nou, we kennen ze niet eens!’
‘Wat maakt dat uit? Het is toch gezellig.’
‘Ja als hun hier niet komen zitten wel ja.’ Ik werd er wat chagrijnig van. Ik zag dat Iris ook al met haar armen over elkaar zat te kijken hoe die meiden aan kwamen schuiven.
‘Pierre vind volgends mij die met die groene ogen wel leuk.’ wees David.
‘Oh, en daarom mogen ze hier zitten?’
‘Laat het gaan Nikki, vanavond zijn wij met z’n tweetjes.’ David ging weer rechtop zitten en nam een slok van zijn glas cola. Zuchtend zakte ik wat onderuit en keek toe hoe Pierre zat te praten met de blondines.
Uiteindelijk hadden die meiden meegegeten. En je raad het al, Pierre trakteerde. Op een of andere manier had ik een raar gevoel bij die meiden, er klopte gewoon iets niet.
‘Gaan jullie nog mee naar het hotel?’ vroeg Pierre aan het eind van de avond. Iedereen stond op en pakte hun jas. De meiden keken elkaar aan en begonnen wat te overleggen.
‘Ik moet nog even naar de wc, dus even wachten asjeblieft.’ hoorde ik Iris opeens zeggen. Mooi, dan kon ik even meelopen om met haar te praten. Terwijl Iris naar de wc liep beende ik erachteraan.
‘Wat moeten die meiden hier?’ vroeg ik toen we bij de wastafels stonden. Iris zat wat aan haar make-up te werken en keek mij vanuit de spiegel aan.
‘Denk je niet dat ik me eraan erger of zo?’
‘Ja natuurlijk wel, maar…’ zuchtend ging ik tegen de muur leunen. ‘Waarom houdt Pierre geen rekening met ons?’ Iris draaide zich naar mij om.
‘Dat is toch duidelijk? Pierre vind die ene leuk.’
‘Ja, dat zei David ook al. Maar ze hoeven toch niet mee naar het hotel? We kennen ze niet eens!’
‘Dat doet Pierre altijd wel Nikki. Als er een meisje is die Pierre wel aanspreekt, probeert hij haar ook te krijgen.’ Ze gaf mij een schouderklopje. ‘Kom op! Hun gaan denk ik wel bij Pierre op de kamer zitten, niet bij ons. We maken het gewoon gezellig. Misschien kunnen we een dvd kijken met David en Chuck?’ Ik begon te glimlachen.
‘Oké!’ En zo liepen we terug naar de rest.

‘Kijk wat ik gevonden heb!’ Schater lachend kwam Iris de hotelkamer in gerend. ‘Ik heb Pierre’s shirt gestolen!’ Ik lag op bed naar MTV te kijken.
‘Maar dat is zijn favoriete T-shirt. Hij wordt hartstikke kwaad als hij je ermee ziet rondlopen.’ zei ik een beetje giechelig.
‘Nou en?’ Iris stak haar tong uit en begon op bed te springen. ‘Ik ben Pierre en ik ga met domme blondines om!’ zei ze met een kinderachtig stemmetje. Dit was weer die Iris van vroeger, lekker iedereen een beetje nadoen en voor gek zetten. Snel pakte ik Davids petje van het nachtkastje en zette die op.
‘Je raad nooit wie ik ben!’ begon ik met mijn hoogste stemmetje. Ik stond op en begon met Iris mee te springen.
‘Nikki, Nikki! Moet je zien!’ Iris wees naar het televisie scherm. ‘Welcome to my life!’ schreeuwde we tegelijk. Dat klopt, Welcome to my life. Dit was echt toeval, dat Simple Plan opeens voorbij kwam. Iris begon kei hard mee te zingen.
‘Do you ever feel like breaking down? Do you ever feel out of place?’ Iris zong alle tekst mee die Pierre ook zou zingen in de clip. En waar David mee deed op de achtergrond begon ik ook mee te doen. Nu kwam het Refrein.
‘To be hurt! To feel lost! To be left out in the dark! To be kicked when you're down!’ Giechelend keken Iris en ik elkaar aan terwijl we vrolijk door zongen. ‘To feel like you've been pushed around! To be on the edge of breaking down! And no one's there to save you, No you don't know what it's like…’ Nu begonnen we echt hard te schreeuwen. ‘WELCOME TO MY LIFE!’ Histirisch sprongen we op en neer. Opeens hoorden we kei hard gelach vanuit de deuropening komen. Iris en ik draaiden ons geschrokken om.
‘Jullie moesten jezelf eens zien!’ zeiden Chuck en David terwijl ze op de grond lagen van het lachen. Iris en ik keken elkaar weer aan, en begonnen ook een beetje te grinniken.

[Myrth-]

leukleukleuk!schrijf snel verder!

[Lessie]

Hahahah, leuk! Hopelijk zingen de meiden zuiver, want anders is het niet prettig om ernaar te luisteren ^^
Mooi geschreven!