ik hou van je...

[xIMISSYOU]

Dit is misschien wat vroeg op mijn ander verhaal fsu? Maar ik kon het gewoon niet laten om te plaatsen Ik hoop dat jullie het leuk vinden en tips en kritiek zijn altijd welkom!
Even ter info... Dit kan een zwijmelverhaal worden


Roos is veertien superpopulair en knap met haar lange blonde haren en prachtig figuur. Ze is het perfecte voorbeeld dat populaire meisjes niet altijd gelukkig zijn, integendeel, haar leven is een puinhoop.Op een dag ontmoet ze steven. Hij verandert heel haar leven, hij is de enige die haar begrijpt en die haar een beetje aan het lachen krijgt.Er is èèn ding waar ze zich zorgen over maakt, Steven is superknap allewel dat hij dat zelf niet zo vind en de meisjes vallen met bosjes voor hem, Roos is dan ook bang om hem te verliezen.Want wat vind Steven van die aandacht?

[EmptyMemories]

Ik ben benieuwd wat je ervan gaat maken. Het is een onderwerp dat vaak wordt gekozen als verhaal maar ik ben benieuwd welke kanten het uit gaat.

[Amij]

Ben benieuwd!
Hoop dat je snel wat plaatst!

[Maartje]

Helloo!

Je mag zelf weten wat je plaatst en hoeveel hoor, mensen hebben hier 5 verschillende projecten lopen waar ze aan schrijven,
Ten eerste komt je inleiding een beetje oppervlakkig over. Roos is knap en Steven is knap. Maar hoe zien ze eruit? Beschrijf hun uiterlijk, waarom ze knap zijn. Kleur haar, lengte haar, ogen, postuur (stoer, mannelijk, breed, slank, iel?), lange benen, korte benen, en ga zo maar door. Neem iemand voor de geest en beschrijf hem/haar gewoon. Alleen schrijven dat ze knap zijn, schieten wij natuurlijk niet zoveel mee op, he!

Voor de rest leest je inro ook wat stotterig, is niet echt lekker opgeschreven, wat stroef. Ik zou het nog eens beter overkijken en het herschrijven. De zinsopbouw is niet helemaal fijn, (een maar op de verkeerde plek, de want in de laatste zin kan wegblijven). Schrijf het getal 14 voluit, dus veertien jaar oud. En er staat op een dat, = op een dag neem ik aan? Slordigheidsfoutje, en als je het nog een keer had doorgelezen was het je ook opgevallen.

Kijk je stuk nog eens goed over, beschrijvingen van uiterlijk, misschien wat eigenschappen? Dit hoeft trouwens nieteens, want die kan je ook in het verhaal laten doorschemeren, en zo de lezers de karakters te laten leren kennen. Ik vind je intro wat minimaal en je kan er veel meer uit halen!

Al met al kijk ik uit naar een volgend stukje! Succes,

[xIMISSYOU]

He, bedankt voor de leuke reacties, ik post zo snel mogelijk een stukje!

@maartje: bedankt voor je tips! Ik heb er vanalles aan verandert ik hoop dat het nu een beetje beter overkomt. Ik ga nogniet alles gaan verraden in de intro hoor :p Meer eigenschappen en uiterlijkskenmerken komen in het erhaal nog voor :p

groetjes x

[xIMISSYOU]

Tranen stromen over haar wangen, hoe kon ze zo stom zijn? Dacht ze nou echt dat hij van haar hield? Ze fietst langs de dijk, met de wind lichtjes in haar lange blonde haren. Hij had gewoon een spelletje met haar gespeeld! Haar vriendinnen hadden haar nog zo gewaarschuwd maar denk je dat zij daarnaar gaat luisteren? Nee, want ze wou helemaal niet afhankelijk zijn! De zon gaat al onder. Met een zucht staart ze naar het uitzicht, ze had hier ergens samen met hem gezeten uitzicht op zee waar de zon achter verdween… En zij maar geloven dat hij van haar hield! Ze zet haar fiets tegen een muur, trekt haar schoenen uit en loopt het koude natte zand in. Het is al best donker maar dat houd haar niet tegen. Ze voelt haar mobiel trillen in haar broekzak, vast haar moeder. Zij zal wel weer kwaad zijn omdat het al veel te laat is om alleen buiten te zijn. Ze peutert haar mobiel uit haar veel te kleine broekzak. Gianni, verschijnt op het schermpje. Hoe durft hij haar nog te bellen? Na alles wat hij haar vanavond heeft aangedaan? Ze laat zich op het natte zand vallen. Haar mobiel piept. Èèn bericht ontvangen. Gianni, ze heeft zin om het bericht ongelezen te wissen maar bedenkt zich dan toch maar

Waar zit je? Ben kei ongerust! Neem aub op! Je mama is overbezorgd!

Even denkt ze eraan om hem terug te bellen, maar wat bereikt ze daar dan mee? Ruzie. Ze kijkt over zee, wat zou ze hier graag weg zijn, even weg van de wereld, alle problemen vergeten en aan niets hoeven denken. Hij hoeft helemaal niet bezorgd te zijn! Al zeker niet om haar, want haar heeft hij blijkbaar niet nodig! Ze zucht. Ze dacht echt dat hij van haar hield! Weer stromen er tranen over haar wangen. Sloom staat ze op en loopt ze richting zee, hoe zou het daar onder water zijn? Waarschijnlijk rustig en iedereen tevreden, niet zoals hier waar er alleen problemen zijn. Weer piept haar mobiel, Sasha, de zus van Gianni.

We laten politie naar je zoeken als je over een kwartier niet hier bent!

[xIMISSYOU]

Ze zucht, altijd moeten ze er politie bij roepen! Wanneer gaat dit alles gedaan zijn? Wanneer kan ze uit deze ellendige droom stappen? Nooit waarschijnlijk. Nachtmerries kunnen eeuwig duren. Het koude zeewater laat haar voeten schrikken. Een rilling loopt over haar rug. Ze neemt haar mobiel uit haar broekzak en tikt een bericht in.

Doe wat jullie niet laten kunnen maar weet dat je het er niet beter op maakt, politie kan mij echt niet helpen! Gr.

Ze hoopt dat ze duidelijk genoeg is. Ze voelt een traan op haar hand vallen. Waarom maken ze het haar zo verdomd moeilijk? Een kreet ontsnapt uit haar keel. Ze hoort haar echo nagalmen. Ja hoor, ze hebben de politie weer gebeld. Ergens ver weg hoort ze loeiende sirenes en na een tijdje ziet ze een auto met blauwe zwaailichten de straat in rijden. Dit is altijd hetzelfde, als ze even weg is s’avonds en het duurt te lang dan sturen ze politie achter haar aan.

Langzaam trekt ze zich op aan de wasdraad. Ze zit op haar favoriete plekje, een muurtje met uitzicht op zee. Het is al donker en ze is weer eens weggelopen. De straten liggen er verlaten bij op een paar fietsers na. Ze zucht, het is weer eens zover. Ze vlucht ALTIJD voor problemen, in de hoop dat ze haar niet komen zoeken. Maar steeds doen ze het wel. Als ze het niet zelf doen is het de politie wel. Ze moeten altijd alles voor haar beslissen. Zelfs haar vriendinnen spellen haar de les! Ze kunnen Gianni, haar vriendje, niet uitstaan en ze willen niet dat ze nog langer met hem omgaat. Maar daar luistert ze echt niet naar! Ze schrikt op uit haar gedachten door loeiende sirenes en blauwe zwaailichten. Het is weer eens zover. Ze springt van het muurtje en begint te rennen. Maar ze weet dat het geen nut heeft, ze is snel maar niet sneller dan een auto. Twee sterke handen omklemmen haar armen en trekken haar mee. In de politiewagen rijden ze naar haar huis waar een kwade moeder op haar zit te wachten.

Ze schudt even haar lange blonde haren zodat ze weer is waar ze moet zijn. Ze rent er al lang niet meer voor weg. Met zaklampen lopen twee politieagenten over het strand, eigenlijk best grappig om te zien, ze zijn op zoek naar niets want zij is totaal onzichtbaar in haar pikzwarte kledij! Ze zucht en stapt rustig verder, geruisloos uiteraard. Ze mag zichzelf nu niet verraden door een stap teveel te zetten of te traag te gaan. Voorzichtig loopt ze het strand af en trekt ze haar schoenen aan. Ze is al te ver weg van de fiets om er nog om te gaan, dan word ze zeker betrapt want de politiewagen staat er precies voor. Eigenlijk heeft ze zichzelf verraden door haar fiets daar te laten staan, zo in het zicht. Maar langs de andere kant is het haar redding. Ze verwachten niet dat ze zo stil kan wegsluipen. Hoe laat is het ondertussen wel niet? Even kijkt ze achterom, de agenten lopen nog steeds te zoeken. Even overvalt een schuldgevoel haar maar dat verandert snel als ze weer beseft wat Gianni haar aangedaan heeft, van het begin tot het einde. Voor de zoveelste keer lopen er tranen over haar wangen. Waar zal ze nu heengaan? Ze weten al haar favoriete plekjes al en haar vriendinnen zouden haar kunnen verraden bij haar moeder en Gianni en de rest van de oorzaak voor haar ellende. Ze zwerft nog liever een hele nacht rond. Zou ze niet naar papa kunnen gaan? Dat is nog eens een idee! Hij weet hoe een hekel ze aan haar moeder heeft en hij is ook de enige die haar echt begrijpt. Van opwinding gaat ze sneller lopen. Het is namelijk nog ver lopen.

Na een half uurtje staat ze voor haar vaders deur. Haar vinger zweeft boven de bel. Is hij wel thuis? Zou ze wel aanbellen? Wat als hij haar niet begrijpt? Toch belt ze aan. Èèn,twee,drie. De code dat zij het is. Op de gang klinkt gemopper en het licht schiet aan. De deur gaat open en haar vader staat in de deuropening met zijn haar half recht.
“He lieverd, wat doe jij hier zo laat nog? Heeft je moeder je gebracht? En wat zie je wit?” Al die vragen. Zachtjes begint ze te snikken. Haar vader trekt haar tegen zicht aan.
“He, bloempje, wat is er aan de hand? Stil maar,” hij wrijft over haar rug. Als haar huilbui voorbij is gaan ze naar binnen.
“Ik ben weggelopen.” Fluistert ze.
“Waarom?” Haar vader kijkt haar verschrikt aan.

[Maartje]

Haai! Opzich is je verhaal redelijk goed neergezet, met goed weergegeven de gedachtengang en emotie's. Ik erger me er alleen aan dat je zo vreselijk veel van tijd wisselt. De ene keer is het ze gíng, en de andere keer is het ze gaat. Hier maak je niet éen keer een foutje in, maar je wisselt constant, dus je moet even een tijd kiezen waar je in verder wilt gaan schrijven, en je daar aan houden, je stukken nog een keer overlezen voordat je ze op OV post, en daar dan even extra op letten!
En of je wat meer wilt enteren, voor de overzichtelijkheid en de rust in je verhaal!
Verder ben ik benieuwd naar wat Gianni heeft gedaan, en ik hoop dat je dat nog gaat vertellen
Succes met schrijven!

[xIMISSYOU]

Ze zucht. ‘Ik had ruzie met mama en Gianni.’
‘Wat deed Gianni?’

Gehaast loopt ze de school uit. Ze had afgesproken met Gianni, om vier uur bij het park, het is toch nog wel een half uur lopen en het is nu half vier… Ze hoopt maar dat hij op haar wacht.
‘Roos, Rosa, wacht, ik ga met je mee!’ Lindsey, haar beste vriendin,kwam op haar aflopen.
‘Je doet maar,’ mompelt Roos. Wat nou als hij niet gewacht heeft? Dan moet ze haar moeder bellen.
‘Weet je zeker dat je nog wel met Gianni wilt?’ Lindsey kijkt haar aan. Haar vriendinnen kunnen haar vriendje niet uitstaan en ze zouden het liefste hebben dat het uit is.
‘Linds, wat hebben jullie tegen Gianni?’
‘Hij is een player.’ Lindsey staart koppig voor haar uit. Een tijdje valt er een stilte.
‘Hij is geen player!’ roept ze uit.
Dat had ze nu gezien beter niet gedaan. Ze komen op het favoriete plekje van haar en Gianni maar wat ze daar ziet zal ze nooit vergeten…
In de armen van Gianni staat een roodharig meisje, ze zijn wel heel innig aan het knuffelen…
Hij merkt haar zelfs niet op!
‘Gianni, klootzak!’ Haar stem slaat over. Woedend stormt ze op het meisje en Gianni af. Hoe kan hij? Hij houd toch van haar?
‘Rosa, kom naar hier!’ Lindsey trekt haar mee, als ze van de plek weg zijn rent ze zo hard het park uit…

‘Hij heeft me gewoon bedrogen pap!’ Huilt ze. Waarom? Waarom zij? Waarom moet zij altijd alles te verduren krijgen?
‘Meisje toch!’ haar vader neemt haar in zijn armen. Totdat even later de bel gaat.
‘Ik doe wel open.’ Knikt haar vader.
‘Is Roos hier?’ Een jongensstem klinkt door de gang. Ze verstijft, Gianni. Wat doet hij hier?
‘Ja maar ik denk niet dat ze je wil spreken.’
‘Alsjeblief, ik wil haar iets uitleggen’ Gianni’s stem klinkt smekend.

[xIMISSYOU]

Roos rolt met haar ogen. Ze weet dat haar pa bezwijkt onder smekende stemmen.
‘Nee, sorry dat zal niet gaan jongeman.’ Zegt haar vader beslist. Zou hij deze keer dan toch volhouden?
‘Alsjeblieft, het is belangrijk!’ Smeekt Gianni verder. Ze zucht, ze weet wat er nu komt en om haar gedachten te bevestigen hoort ze voetstappen op de gang, van twee personen.
Haar vader komt binnen met achter ham Gianni. Roos voelt woede opborrelen. Waarom laat haar vader Gianni binnen? Is hij nu echt gek geworden? Gedachteloos springt ze op en slaat haar armen over elkaar.
‘Roos, laat het me uitleggen!’ Gianni’s stem is zacht en teder maar ze houd zich voor om daar niet onder te bezwijken. Roos seint naar haar vader dat hij moet weggaan en het lijkt alsof hij haar begrijpt want hij loopt de kamer uit.
‘Wat moet je uitleggen?’ zucht ze toonloos. Denkt hij nu echt dat ze vriendelijk gaat doen? Na alles wat hij haar heeft aangedaan? De hoeveelste keer is het nu al niet dat hij haar bedrogen heeft? De tiende keer?
Gianni zucht en kijkt even weg. ‘Ik heb Lynn alleen maar getroost!’
‘Je weet zelfs haar naam?!’ een hoge lach ontsnapt uit haar keel. Triomfantelijk zet ze een stap naar voren. ‘Troosten he? Denk je nu echt dat ik dat geloof? Zo dom ben ik niet Gianni!’
‘Ik hou van je, snap dat dan! Waarom zou ik je nou gaan bedriegen als ik het mooiste, knapst, populairste meisje van heel de wereld heb?’ Hij kijkt haar zelfverzekerd aan waardoor ze lichtelijk rood word en haar hoofd wegdraait.
Roos zwaait haar lange blonde haren naar achteren. Ze laat zich niet zomaar doen!
‘Roos, jij houd toch ook van mij?’ Gianni kijkt haar onzeker aan.
Ja, houd ze nog wel van hem? Moeilijke vraag hoor!
‘Ik weet het niet Gianni, laat me met rust!’ De tranen springen in haar ogen. Waarom moet ze nù net gaan huilen? Ze laat het maar. Gianni zet voorzichtig een stap dichterbij en steekt zijn hand uit. ‘Kom, kom met mij mee. Je mag blijven slapen.’ Even overweegt ze het aanbod aan te nemen maar schud dan verwilderd haar hoofd. Ze wil niet mee, ze wil er niet nog eens intrappen.
‘Alsjeblieft Roos, doe je moeder en mij een plezier.’ Gianni’s fluisteren verstoord de stilte. Zou ze het eerst met haar vader bespreken? Ze kan nog altijd van nee zeggen.
‘Wacht even, ik ga iets met mijn vader bespreken. Maar hoop maar niet te veel.’ Na dat gezegd te hebben knikt Gianni en loopt ze naar de woonkamer waar haar vader op zijn nagels aan het bijten is.
‘Pap?’ Geschrokken kijkt hij op. ‘Gianni vraagt of ik met hem mee wil gaan…maar ik weet het niet!’ snikt ze.
‘Weet je wat? Je gaat gewoon met hem mee, blijft daar slapen als vrienden en gaat daarna gewoon naar school, oke? Want waar moet je anders slapen? Hier kan niet want ik moet heel vroeg naar mijn werk en het is te lang lopen voor jou om van hier naar school te gaan.’ Bedachtzaam staart haar vader voor zich uit.

Kreunend word ze wakker. Ze is blijven slapen bij Gianni, het is nog gezellig geworden. Ze hebben de avond als vrienden doorgebracht en vandaag moet ze terug naar school, hopelijk is die roodharige griet er niet.
‘Goeiemorgen schoonheid.’ Gianni komt grijnzend binnen waarop zij hem een waarschuwende blik toewerpt.
‘Goedemorgen.’ Mompelt ze. Langzaam loopt ze de badkamer in en trekt haar jeans en T-shirt aan. Zorgvuldig kamt ze haar haren.
‘Goedemorgen Roos!’ glimlacht Gianni’s vader.
‘Goedemorgen, Goed geslapen meneer?’ ze heeft altijd geleerd beleefd te zijn tegen mensen maar op dit moment heeft ze er een lichtelijke hekel aan.
‘Jahoor, dank je, en jij?’ Vragend kijkt hij haar aan.
‘Gaat.’ Glimlacht ze en ze loop de deur uit. ‘Daag en bedankt voor de gastvrijheid.’

‘Rosaaaa!’ Fien komt gillend op haar afgerend.
‘Fienemieeeeeenn!’ Ze vliegt haast in haar armen. Wat heeft ze haar gemist! Fien is weken niet op school geweest omdat ze depressief was. Maar blijkbaar mocht ze vandaag terug naar school en ze ziet er prachtig uit!
‘Er komt een nieuwe jongen in jouw wijk wonen!’ Kirt Fien.

[yimiki]

Leuk verhaal ik kan me makkelijk inleven, goed geschreven probeer inderdaad je inleiding was een beetje doorsnee, maar naarmate je verhaal verder gaat wordt het steeds beter. Ga zo door

PS. gianni mag HEEL blij zijn dat ze nog redelijk tegen hem doet