Een verhaal over de stilte

[George]

Structuur.

Rijen schappen, blank elkaar opvolgend.
Felle verlichting, weerspiegeld in glimmende vloertegels.
Het geluid van stilte galmt door de supermarkt.

Bliep.
Bliep.
Vienna Laurentina Miller sluit haar hand om een pak sigaretten, duwt het emotieloos tegen de scanner en trekt haar gelaat in een uitermate puberale positie. Ze veegt haar vettige haren uit haar ongezonde gezicht en neemt het briefje van de opa aan.
Hij kijkt haar stralend aan. 'Lekker weertje, Vientje?'
Vienna Laurentina Miller vernauwt uitermate geïrriteerd haar ogen. 'Mijn naam is Vienna Laurentina Miller.'
'En ik ben opa Bram,' kraakt de oude man vrolijk terwijl hij zijn wisselgeld aanneemt. 'En het is een lekker weertje.'
Vienna hoeft niet naar buiten te kijken om te weten dat het regent.
'Leuk je gesproken te hebben, Vientje,' glimlacht hij terwijl hij zoals altijd zijn vissershoedje afneemt en tegen de regels van zijn leeftijd fluitend de supermarkt uithobbelt.

[Maartje]

Hoi!

Goede schrijfstijl en een mooie woordkeuze! Je geeft nog niet veel over het verhaal en het onderwerp weer, lekker mysterieus en weinig informatie om de lezer benieuwd te maken! Ik ben het in ieder geval wel geworden, en zal zeker lezen als je nog wat post!

[x Sanne]

Inderdaad een mysterieus beginnetje, ik ben benieuwd naar het vervolg Je schrijft het precies zo dat je als lezer graag wilt weten hoe het precies met Vienna zit etc. Goed gedaan