Ik Mis je

[Sterre]

Ik had zin om een verhaal te schrijven, doordat ik de laatste tijd veel ging lezen en een poging wou wagen. Ik ben echt absoluut niet goed in nederlands. Maar ik doe dus mijn best er wat van te maken!
Tips zijn altijd welkom, en verbeteringen ook!

Dit verhaal gaat over Stella, een meisje dat net een vreselijke vakantie achter de rug heeft.
Ze is hartstikke ongelukkig en apart vergeleken bij anderen.
Ze ontmoet op internet Steven, een jongen die haar wel aanspreekt. Ze vinden dezelfde dingen leuk en denken ook vrij vaak hetzelfde over bepaalde dingen.
Op een dag heeft ze met hem afgesproken op het station in haar oude woonplaats.
Hoe gaat het lopen tussen hen?


Intro.
Ik kan me nog als gisteren herinneren dat ik hem voor het eerst zag. Het was een van de mooiste momenten van mijn leven.
Kon ik de tijd maar terug draaien, dan was ik samen met hem weggerend.
Had ik niet gelogen tegen mijn ouders, en was ik het gelukkigste meisje op aarde.
Maar alles ging fout. Hoe heb ik het zo kunnen laten lopen?
Binnen één jaar zijn wij allebei zo verandert. We zijn groter geworden, meer gaan denken, wat de beste oplossing zou zijn.
Ik heb hem nooit vergeten, dat wil ik niet, dat wil ik nooit.

Lieve Stef, alles wat ik je heb aangedaan was niet mijn bedoeling. Soms weet ik me gewoon geen houding bij je te geven. Je bent ook zo leuk ;'$ Dit heb ik voor jou geschreven. Ik moet het kwijt, ik moet het van me afschrijven.
Ik hou van je, en dat zal ik ook altijd blijven doen (:
Het spijt me.
Kus. Sterre

[Rainbow]

Ben nieuwsgierig naar meer Ik kan niet zoveel zeggen na zo'n klein stukje!
Misschien ook een idee om jezelf voor te stellen in het voorstel-topic?

Liefs en succes!
Maria

[Sterre]

Ben nieuwsgierig naar meer Ik kan niet zoveel zeggen na zo'n klein stukje!
Misschien ook een idee om jezelf voor te stellen in het voorstel-topic?

Liefs en succes!
Maria

Jaa nu je het zegt.
Ik doe het meteen even! haha bedankt!

[Sterre]

Hoofdstuk 1

Langzaam gleden mijn ogen over het beeldscherm van de computer, allemaal mailtjes!
Ik was net terug van vakantie, en ik wou weten of mijn vriendinnen me gemist hadden. Natuurlijk hadden ze dat, ik hen ook.
Ik zag er tegenop binnenkort weer naar school te gaan. Dit jaar was ik blijven zitten, omdat ik vorig jaar geen zak aan school gedaan had.
We waren hier vorig jaar naartoe verhuist, dus kwam ik op een nieuwe school. Nieuwe mensen, andere mensen, heel anders dan waar ik eerst woonde. Al snel vond ik vrienden, waar ik goed mee op kon schieten. Maar ik was apart, altijd al geweest. Ik had andere stijl waar de meeste mensen me niet echt mee accepteerde. ‘Ik ben zoals ik wil zijn!’ zei Ik dan altijd. En dat is zo, ik mocht mijn eigen gang gaan in dat soort opties.
Ik klikte een voor een mijn mailtjes aan, en ik las ze aandachtig door.
Ik leunde achterover en dacht na over hoe de vakantie was. Het was echt de ergste vakantie die ik ooit had gehad. Ik had mijn beste vriendin mee, Alida. Die ken ik al vanaf mijn geboorte, en we zijn echt onafscheidelijk! Helaas woont ze in Leeuwarden, waar ik eerst dus woonde. Dus zien we elkaar niet meer zo vaak als eerst. Maar als we elkaar zien, dan is het echt dik feest! Niemand heeft onze humor, het is zo droog. We hoeven elkaar maar aan te kijken en we liggen al in een deuk.
Ik keek naar mijn toetsenbord, langzaam streek ik met mijn vingers over de letters heen. Ik had de hele vakantie ruzie met mijn ouders gemaakt. En Alida zat er tussenin. Ze vond het ook niet leuk, dat merkte ik aan alles. Ze was volgends mij best blij dat ze weer naar huis mocht. Ik ook, ik vond het niks, elke dag ruzie maken. Ik was echt depressief. Ik had mezelf gesneden in de vakantie. Toen ik daar aan dacht stroopte ik mijn mouw op, en keek naar het litteken. Ik pulkte de overblijfsels van de pleister en langzaam af. Ik trok mijn mouw terug naar beneden. Ik was zo ongelukkig op dit moment. Ik wou terug verhuizen, naar iedereen die me accepteert zoals ik ben.
Opeens bedacht ik me dat ik even op mijn hyves moest kijken. Daar heb ik vast ook zat berichtjes! Ik tikte het adres in de internetbalk in en drukte op enter. Langzaam kwam mijn pagina in beeld. Ik zag plaatjes van Sum 41 verschijnen, de band waar ik helemaal fan van was. Dat was mijn achtergrond. Ik begon naar beneden te scrollen, de berichtjes. Ik begon te grinniken, overal waren berichtjes van vriendinnen die vroegen wanneer ik terug kwam en of ik het leuk had gehad. Ik had geen zin om terug te typen dus liet ik het hierbij.
Mijn oog viel op een ander berichtje, van een jongen. Een jongen die ik niet kende Steven was zijn naam, nooit van gehoord?
‘Heej :'D Sum 41 is vet hee… :'P
Ik vint van wel :'P ik had zin om je te krabbelen :'P
Xx steven uit Venlo’
Ik grinnikte. Venlo? Waar ligt dat? Hij heeft ook nog eens vind met een ‘t’ geschreven. Ik had geen zin om terug te krabbelen. Ik kende die hele Steven niet eens! Ik klikte op zijn foto, en meteen kwam zijn pagina in beeld. Ik klikte weer op zijn foto om het goed te bekijken. Hij stond alleen met zijn hoofd op de foto. Hij had donkerbruin haar en keek met onschuldige donkere ogen naar de camera. Zijn mond stond een beetje open, alsof hij ervoor geposeerd had. Ik kon zien dat hij die foto zelf had genomen. Hij was niet lelijk maar ook niet super knap. Ik ging naar beneden scrollen. Hij had goeie muziek smaak! Allemaal bands die ik helemaal geweldig vind! Maar niemand overwint Sum 41. Ik had geen zin meer in computeren en drukte op het kruisje.
Ik leunde achterover en dacht na dat ik over vier dagen jarig was.
Opeens klapte de deur open, en ik schrok op.
'Stella, ga je zo naar bed?' Het was mijn vader.
'Ja,' antwoordde ik onschuldig. Ik drukte de copmuter uit en liep naar de badkamer.
Ik bekeek mezelf in de spiegel, pakte mijn tandenborstel en begon te poetsen.
Na mijn ouders welterusten te hebben gekust liep ik naam mijn slaapkamer. Ik dacht na over die Steven, waarom krabbelde hij me? Rustig stapte ik mijn bed in.
Ik zuchtte diep, en pakte een tijdschrift. Ik voelde hoe mijn ogen naar beneden zakte en legde het tijschrift weer terug. Ik keek even naar mijn mobiel of ik een smsje had, nee.
Ik kroop lekker warm onder de dekens en sloot mijn ogen.

[Sterre]

hihi. twee hoofdstukken in één dag! Ik had er echt even zin in. Hopelijk blijft het nog leuk!

Hoofdstuk 2

De dagen vlogen voorbij. En ik kwam erachter dat we op mijn eigen verjaardag naar school moesten, jammer. Zou dat mijn hele verjaardag verpesten? Vast niet! Alweer een nieuwe klas, met mensen die ik nauwelijks ken. Gelukkig ben ik dan wel de oudste.
Het was dus de dag voor mijn verjaardag. Dit was de aller eerste keer dat ik niet zo over mijn verjaardag nadacht, omdat ik nog steeds niet lekker in mijn vel zit sinds de knallende rot vakantie. Ik lag op de bank met mijn iPod in me oren, de muziek lekker hard. Je raad het natuurlijk al, Sum 41. Ik dacht weer eens na over die Steven. En richtte mijn blik naar de computer die daar eenzaam bij de vissenkom stond. Ik liep erheen en drukte op het knopje om de computer in z’n werking te zetten.
Even later zat ik op Stevens hyve en ik klikte op de link om een berichtje te typen, daar ging ik dan.
Ja man, Sum 41 is echt geniaal!
En dan krabbel ik toch wat terug? :’D
x Stella
Ik was niet in staat een heel bericht te typen. Ik sloot mijn iPod aan de computer aan op hem op te laden. Ik zat na te denken over wat ik naar hem getypt had. Ik wilde het er toch maar niet bij laten en klikte opnieuw op zijn hyve.
Waar ben jij dan fan van?
Ik dus van Sum (logisch!)
Lol. :’D x Stella
Ziet dat er niet dom uit? Dat ik twee berichtjes achter elkaar op zijn profiel heb gezet? Ik besloot het er toch maar bij te laten.
Ik hoorde mijn maag knorren en besloot een koekje te pakken uit de keuken. ‘Heb je je spullen voor morgen al klaar?’ ik draaide me om, mijn stiefmoeder stond achter me. De vriendin van mijn vader. Mijn moeder was toen ik acht was overleden. Ik mis haar nog altijd, maar gelukkig kan ik goed met mijn stiefmoeder opschieten.
Maar de laatste tijd kan dus zowel met mijn vader als met mijn stiefmoeder minder opschieten.
'Nee, ga ik zo doen.' zei ik zuchtend.
'Je hoeft niet zo te zuchten hoor Stella.' Ik negeerde die opmerking en pakte een stroopwafel terwijl mijn stiefmoeder naar de waterkoker liep.
'Wil je ook een kopje thee?'
Ik schudde mijn hoofd.
'Je moet wel genoeg drinken hoor, Stella, je hebt een heel gevoelige huid die nogal snel uitdroogt.' Ik haalde mijn schouders op en wandelde naar de woonkamer. 'Als je nou eerst even je spullen klaarmaakt voor school, kun je daarna weer computeren!' riep ze me na.
'Ja!' riep ik terug, en ik smakte de woonkamerdeur dicht.
Ik ging zuchtend achter de computer zitten en zag dat ik een berichtje had van Steven.
en ik dus ook, stoer!
Volgends mij ben je morgen jarig. :’P
Proficiat alvast haha!
Steven... :]
‘Proficiat, wat betekend dat?’ Ik keek met mijn gekste gezicht naar het beeldscherm. Mijn stiefmoeder kwam de woonkamer in gelopen. ‘Stella, wat zei ik nou?’ Mijn blik ging haar kant op. ‘Weet jij wat proficiat betekend?’ Ze begon te lachen, maar ik bleef haar serieus aankijken. ‘Dat betekend gefeliciteerd, dat zeggen ze meestal in het zuiden van Nederland!’ Dat betekende dus dat Venlo in het zuiden van Nederland lag? Ik had geen zin om de atlas te pakken en het op te zoeken, daar was ik echt soms te lui voor. ‘Stella, ga asjeblieft even je spullen pakken. Jou kennende vergeet je dat vanavond weer en kom je te laat op school morgen. En je bent zelfs jarig morgen! Dan moet je toch hartstikke fit zijn?’ ik kon niet meer als ‘Hm’ uit mijn keel krijgen. Ze liep weer weg. Morgen was ik jarig, dan werd ik veertien. Niemand uit mijn nieuwe klas zou dan weten dat ik jarig ben. Gek is dat eigenlijk. Ik besloot toch maar te doen wat mijn stiefmoeder zei en slofte naar mijn kamer, dan hoeft ze het niet steeds te herhalen en misschien bespaar ik dan een ruzie. Ik pakte mijn tas en stopte mijn etui en agenda erin. Ik ging op mijn bed zitten en keek mijn kamer rond. Het was klein, koud, en overal hingen posters die niet kleurde bij mijn muur. Allemaal rock bands maar gek genoeg niet van Sum 41, zo bekend waren die niet namelijk. Het enige wat ik had was al hun cd’s die ik heel mooi en opvallend bij mijn radio had neergelegd zodat iedereen er goed naar kon kijken. Zo was ik wel, pronken met al mijn dingen die ik had. Ik keek naar de klok ‘WAT? Is het al zo laat!’ Ik had het gevoel dat het nog in de middag was, maar nee het was alweer bijna avond. De tijd ging snel, heel snel. Ik ging op mijn bed liggen. Het is eigenlijk oud jaar voor mij, ik ben morgen weer een jaartje ouder. Er werd op de deur gebonkt. ‘Stella!’ kreunend kwam ik overeind ‘Ja wat is er?’
‘We gaan eten, dus dek je even tafel?’
‘Ja ik kom!’
Daaraan had ik een hekel, tafel dekken. En ik moest altijd tafel dekken als ik bezig was met iets waar ik niet in gestoord wou worden. Niet dat ik in diep nadenken op mijn bed absoluut niet gestoord wou worden, maar ik lag best lekker.
Ik pakte de borden uit de keuken kast en liep ermee naar de woonkamer. Mijn stiefmoeder hielp mee en legde de borden in een driehoekje op de hoek van de tafel. Ik ben altijd al heel precies geweest, dus ik legde het bestek kaas recht naast de borden. Daar kwam mijn vader al aan met het eten, hij was dol op koken. Hij schepte altijd vrij veel op, dus kwakte hij de pasta op mijn bord. ‘Stop maar, niet zoveel!’ zei mijn stiefmoeder toen mijn pa net haar bord vol gekwakt had. ‘Maar het is heel lekker hoor.’ Dat zegt hij altijd, omdat hij vind dat hij heel lekker kan koken. Ik hou niet van eigendunk maar dit is altijd weer grappig om elke avond aan te horen.
‘Morgen ben je jarig Stel, heb je er een beetje zin in?’ Ik keek mijn vader aan en probeerde heel onopvallend het stukje gehakt tussen mijn beugel weg te frunniken.
‘Jawel.’ En ik ging verder met mijn speciale bezigheid. Mijn ouders keken elkaar aan, en begonnen verder te eten. ‘Veertien jaar’ zei ik opeens uit het niets. Me ouders glimlachte en ik zag dat ze morgen iets van plan waren. Dat kan nog wat worden hun kennende!

[Maartje]

Hoi Sterre! Je schrijft leuk, en zeer realistisch. Alhoewel ik het moeilijk te geloven dat Stella depressief is, naar aanleiding wat je allemaal over haar schrijft.

En sorry, ik ga er toch wat foutjes uithalen...

Ik was net terug van vakantie, en ik wou weten of mijn vriendinnen me gemist hadden. Natuurlijk hadden ze dat, ik hun ook.

Wou staat mooier als je wilde doet
Hun = hen

Ik zag ertegen op binnenkort weer naar school te gaan.

er tegenop

Ik keek naar mijn toetsen bord,

toetsenbord is een woord

Ze vond het ook niet leuk dat merkte ik aan alles.

Ze vond het ook niet leuk, dat merkte ik aan alles.

Ik ook, ik vond het niks elke dag ruzie maken.

Ik ook, ik vond het niks, elke dag ruzie maken.

Ik leunde achterover en dacht na dat ik over 4 dagen jarig was.

In verhalen staat het mooier als je getallen voluit schrijft. Dus vier dagen.

‘Stella ga je zo naar bed?’ Het was mijn vader. ‘Ja’ antwoorden ik onschuldig. Ik drukte de computer uit, en liep naar de badkamer.

Als iemand iets zegt is het mooier als je dat op een volgende zin doet.
En na 'Ja' anwoorden komt ik. Het is dus enkelvoud, en antwoorden is tegenwoordige tijd meervoud. Ik schrijf het stukje even over.
'Stella, ga je zo naar bed?' Het was mijn vader.
'Ja,' antwoordde ik onschuldig. Ik drukte de copmuter uit en liep naar de badkamer.
Snap je hem? Verledentijd enkelvoud is antwoordde. En let op de komma's die je nog wel eens wilt vergeten.

Ik zuchten diep en pakte een tijdschrift. Ik voelde hoe mijn ogen naar beneden zakte en legde het tijschrift weer terug.

Je schrijft in verleden tijd (pakte een tijdschrift), maar zuchten schrijf je in tegenwoordige tijd. Het moet zijn; ik zuchtte diep, en pakte een tijdschrift.
Heb je hem een beetje?

Voor de rest schrijf je leuk, alleen wat veel met handelingen. Ik deed dit, ik deed dat. Probeer dat iets meer te vermijden met omschrijvingen van personen of omgeving, gevoelens, wat ook maar.
Je thema is niet origineel, maar je schrijft dat je het zelf mee hebt gemaakt, dus dat maakt dan verder ook niet meer uit.
(1 tip, misschien had je dit verhaal beter bij persoonlijke verhalen kunnen zetten, dan kunnen mensen er om wat voor reden ook rekening mee houden)
Voor de rest ben ik benieuwd geworden naar de rest (vanwege de proloog, die veelbelovend is), en ik blijf je verhaal volgen!

(zie net dat je een nieuwe post gedaan hebt, dit is reactie op hoofdstuk 1! )

[Bellenblaas.x]

Hee Sterre!
Wat een mooie naam heb je! =)
Ik vond je verhaal lekker weglezen, misschien kan je nog wat beter beschrijven wat Stella voelt. En er staan een paar foutjes in. Oh, ik zie nu dat Maartje al had gereageerd..
Ik ben benieuwd hoe de relatie tussen Stella en Steven gaat verlopen.. =)

[Maartje]

En dan ga ik ook meteen op hoofdstuk 2 reageren!

zou dat mijn hele verjaardag verpesten? Vast niet! Alweer een nieuwe klas, met mensen die ik nauwelijks ken.

zou = Zou

omdat ik nog steeds niet lekker in me vel zit sinds de knallende rot vakantie.

me = mijn! SCHRIJF ALSJEBLIEFT MIJN!

En ik worp een blik naar de computer die daar eenzaam bij de vissenkom stond.

worp? is dat verleden tijd van werpen? ik weet het niet

Ik wou het er toch maar niet bij laten en klikte opnieuw op zijn hyve.

wou = weer wilde

ik draaide me om, me stiefmoeder stond achter me.

me = MIJN!!!

Maar de laatste tijd kan ik dus zowel met mijn vader als met mijn stiefmoeder minder opschieten. ‘Nee, ga ik zo doen’ zei ik zuchtend. ‘Je hoeft niet zo te zuchten hoor Stella.’ Ik negeerde die opmerking en pakte een stroopwafel terwijl mijn stiefmoeder naar de waterkoker liep. ‘Wil je ook een kopje thee?’ ik schudde mijn hoofd. ‘Je moet wel genoeg drinken hoor Stella, je hebt een heel gevoelige huid die nogal snel uitdroogt.’ Ik haalde mijn schouders op en wandelde naar de woonkamer. ‘Als je nou eerst even je spullen klaarmaakt voor school kun je daarna weer computeren.’ Riep ze me na. ‘Ja!’ en ik smakte de woonkamer deur dicht.

Schrijf als iemand iets zegt het op een nieuwe zin, zoals jij het doet wordt het rommelig en onduidelijk wie iets en wat zegt. Voorbeeld;
Maar de laatste tijd kan dus zowel met mijn vader als met mijn stiefmoeder minder opschieten.
'Nee, ga ik zo doen.' zei ik zuchtend.
'Je hoeft niet zo te zuchten hoor Stella.' Ik negeerde die opmerking en pakte een stroopwafel terwijl mijn stiefmoeder naar de waterkoker liep.
'Wil je ook een kopje thee?'
Ik schudde mijn hoofd.
'Je moet wel genoeg drinken hoor, Stella, je hebt een heel gevoelige huid die nogal snel uitdroogt.' Ik haalde mijn schouders op en wandelde naar de woonkamer. 'Als je nou eerst even je spullen klaarmaakt voor school, kun je daarna weer computeren!' riep ze me na.
'Ja!' riep ik terug, en ik smakte de woonkamerdeur dicht.

Ik keek met me gekste gezicht naar het beeldscherm.

MIJNMIJNMIJN gekste gezicht.

Voor de rest laat ik het hier even bij, want het zijn vanaf nu alleen nog maar dezelfde opmerkingen. Let wat meer op dat je iets meer kommas zult plaatsen, dat je niet ME hoofd maar MIJN hoofd schrijft, en als iemand iets nieuws zegt begin je op een nieuwe zin voor de rust en de overzichtelijkheid in je verhaal.
Ik ben wel benieuwd net als Bellenblaas naar de relatie tussen Steven en Stelle!
Succes!

[Sterre]

Ik ben echt blij met verbeteringen. Dus bedankt Maartje!
Al die dingen zitten niet goed in mijn kop gestampt...
Maar ik ben blij dat jullie benieuwd zijn.
En ik zal de tips zeker gebruiken!

Bellenblaas, bedankt dat je mijn naam tof vind!
Ik moet inderdaad even wat meer gevoelends van Stella uiten,
maar ik vind het best moeilijk om zo'n verhaal te schrijven
dus ik doe mijn best!
Bedankt voor de tip!

[Sterre]

Er zullen hier en daar wel weer wat foutjes zitten. Maar verbeteringen zijn gráág welkom! Veel plezier met hoofdstuk 3.

Hoofdstuk 3

‘Hmm, hoe laat is het?’ Ik keek op mijn wekker die net af was gegaan. Het was mijn verjaardag! De zon kwam prachtig op. Je zag de bomen die nog zwart waren, daarachter was er prachtige roze lucht met wolken die eruit spatte. Ik hoopte dat het een mooie dag zou worden. Ik zette mijn voeten op de koude vloerbedekking, liep naar mijn kast en haalde mijn ondergoed uit mijn la. Voorzichtig schuifelde ik naar de badkamer. Ik voelde me vrij normaal, niet speciaal. Misschien moest het verjaardag gevoel nog komen? Vast wel, ik was net wakker, dan is dat nogal logisch. Ik zette de douche aan en stapte eronder. Het water liep over mijn litteken, maar ik wilde er niet naar kijken, teveel herinneringen waar ik niet aan herinnerd wilde worden. Ik dacht na hoe deze dag zou verlopen. Nieuwe gezichten, ander gedrag, hoe zou het worden? Ik draaide de kraan wat warmer. Douchen dat kon ik echt uren volhouden het voelde altijd zo fijn, lekker onder warm water staan. Ik trok kringetjes over het douche gordijn, die was doorzichtig dus kon je daar een klein beetje op tekenen, en daar hield ik van. Samen met Alida had ik in de vakantie heel veel strip getekend, dat vonden we geweldig! Alleen vonden mijn ouders het maar niks en moesten we maar wat anders doen, ze zeiden dat het kinderachtig was.
Ik stapte onder de douche vandaan en liep naar de spiegel. Mijn haren stonden alle kanten op, en ik besefte hoe lelijk ik mezelf vond. Wie durft er nou zo’n figuur op aarde te zetten?! Ik schaamde me altijd, hield mijn buik in als ik rond liep, en ik wou zo min mogelijk opvallen en gezien worden. Een steek van verdriet kwam weer in me op als ik mezelf zo diep in de ogen keek. ‘Je bent zwak’ zei ik zachtjes tegen mezelf. En ik draaide me om. De lamp scheen fel in mijn gezicht. Ik ben jarig, dan kon ik toch niet zielig gaan doen? Deze dag zou heel leuk worden, dat had ik mezelf belooft.
Ik liep naar mijn kamer en deed voorzichtig de deur open om mijn ouders niet wakker te maken. Ik trok mijn baggy spijkerbroek aan, en een t-shirtje met strepen. Ik zocht mijn all stars, maar na zes keer om me heen te hebben gekeken gaf ik het op. ‘Ligt vast in de keuken’ fluisterde ik in mezelf. Ik ging voor de spiegel staan en pakte mijn zwarte oogpotlood. Heel nauwkeurig maakte ik lijntjes onder mijn ogen en op mijn oogleden. Mijn haar zette ik met behulp van spray in model, en ik spoot wat parfum op. Zuchtend keek ik naar mezelf en beet op mijn lip. ‘Vieze punker.’ zei ik zachtjes. Ik pakte mijn schooltas en beende naar de keuken.

‘Gefeliciteerd Stella!’
‘Wow, wat mooi.’ Ik keek naar de keuken tafel die prachtig groen versierd was. Mijn ouders zaten met hun breedste glimlach me aan de staren. Ik ging voorzichtig zitten en liet mijn schooltas van mijn schouder glijden terwijl ik aandachtig naar mijn ontbijt keek. Het voelde even als vroeger, toen mijn pa en mijn stiefmoeder elkaar pas hadden ontmoet. Het was toen zo gezellig, maar dat is allemaal verslechterd sinds ik ouder en brutaler werd.
‘We hebben ook nog cadeautjes voor je!’ Ze haalden een hele grote doos te voorschijn. Ik keek met grote ogen naar het cadeau en nam het voorzichtig aan.
‘Nou, maak snel open! Je vind het vast geweldig.’
‘Stond het op mijn verjaardag lijstje?’ Mijn ouders keken elkaar aan en haalde hun schouders op terwijl ze me nog altijd glimlachend aankeken. Ik begon te grinniken en scheurde snel het papier eraf.
‘Dit meen je niet?!’ Met grote ogen keek ik naar de doos. Ik had het wel door wat het al was.
‘Een elektrische gitaar, wat geweldig!’ Het was een prachtige rode elektrische gitaar, met een hele mooie gladde hals van donker hout. Ik had altijd al een gitaar willen hebben, het was echt geweldig er eindelijk een te hebben.
‘Dank jullie wel!’ Ik drukte een kus op hun wangen en zette de gitaar mooi in zicht zodat ik er naar kon kijken.
Na nog heel wat cadeaus te hebben gekregen was het toch echt tijd om naar school te gaan. Ik stapte op de fiets en na twintig minuten gefietst te hebben met mijn iPod knoert hard kwam ik toch echt op school aan.
‘Stella, Stella, Stella!’ Jaline kwam eraan gerent, mijn beste vriendin op deze school. Natuurlijk overwint niemand Alida. Maar met Jaline kon ik het beste opschieten na dat ik hierheen was verhuist.
‘Jaline!’ ik spreidde mijn armen om haar een dikke knuffel te geven.
‘Van harte gefeliciteerd meid!’
‘Dankjewel.’
‘Ik zat even je hyves te bekijken, en ik zag een berichtje staan van ene Steven?’ Ik trok mijn wenkbrauwen op, en wachte af wat ze nog meer zou zeggen.
‘Heb je die jongen ontmoet op vakantie ofzo?’ Het was wel logisch dat ze dat dacht.
‘Nee, ik ken hem niet.’
‘Waarom krabbelt hij je dan?’ Ik staarde naar de grond en dacht na over de vraag.
‘Weet ik veel, doet er niet toe. Maar ik ga naar het lokaal oke? Aangezien ik ben blijven zitten, zit ik in een andere klas. Als we klaar zijn ga je met me mee he?’
‘Ja natuurlijk! Tot zo dan he!’ En ze liep de trap op. Bovenaan de trap zwaaiden ze nog even heel uitgebreid, en liep daarna de hoek om. Ik nam de andere trap en liep lokaal zeventien in.

[Bellenblaas.x]

Leuk, leuk, leuk stukjeeee!
Ik wil ook een elektrische gitaar van mijn ouders! =(
Ohja! Dat wilde ik nog weten bij de vorige stukken, wat is de naam van de lievelingsband van Stella? Dat irriteerde me, dat die naam er niet bij stond... =)

Het water liep over mijn litteken, maar ik wou er niet naar kijken, teveel herinneringen waar ik niet aan herdacht wou worden.

wilde staat mooier dan wou, wou is meer spreektaal.
herdacht vind ik een beetje raar staan, eerder herinnerd? en weer die wou..

De lamp scheen fel in me gezicht.

in mijn gezicht, verder lees ik dat je het wel weer steeds goed schrijft! ^^

Mijn haar zette ik met behulp van spray in model, en ik spuiten wat parfum op.

spuiten = spoot.. geloof ik... iig niet spuiten

Ik had het wel door wat het was.

ik vind die eerste het er niet zo mooi bij staan.. hij kan gewoon weg of 'al' ervoor in de plaats ofzo..

Leuk hoe je vertelde hoe ze zich opmaakte enzo!

[Rainbow]

Ben het eens met de verbeteringen van bellenblaas en maartje, voorderest wil ik je even laten weten dat je deze dingen uiteindelijk wel doorkrijgt. Het is een kwestie van oefenen! Echt, oefening baart kunst!

Ik lees nog steeds, dat je het weet, maar reageer vanaf nu alleen als ik iets toe heb te voegen aan maartje of bellenblaas

Succes!

[Sterre]

Bellenblaas; Bedankt! Ik heb alles meteen verbeterd, en de band heb ik in alle stukjes ook vervangen. Ik moest even snel een band bedenken! haha.
Rainbow; Leuk dat je blijft lezen! ;D Bedankt!
Hier is dus alweer Hoofdstuk 4, Enjoy it! ;]

Hoofdstuk 4

Laat ik even alles op een rijtje zetten. Ik had een rot vakantie achter de rug, ik zat totaal niet lekker in mijn vel, een vreemde jongen zit me te krabbelen op hyves, ik vind mezelf alles behalve mooi, ik zit in een nieuwe klas met allemaal vreemden en ik ben pas jarig geweest en nu dus veertien.
Ik zat achter mijn bureau en dacht aan Steven. Wie was hij, en wat wou hij van mij? Hij had mij op mijn verjaardag drie krabbels achter elkaar gestuurd. Hij feliciteerde mij met zijn zogenaamde ‘Proficiat’ en hij wou dat ik hem toevoegde op MSN, hij wou dat echt. Dus had ik dat maar gedaan. Ik had heel gezellig met hem gekletst, we hadden het vaak over Sum 41. We wouden allebei naar hun concert, en hij gaf me zijn nummer omdat ik hem wou bereiken als ik meer over het Sum 41 concert te weten kon komen. Ik haalde mijn mobiel uit mijn broekzak. ‘Steven, Steven…’ Ik ging de contacten lijst in mijn mobiel langs, eindelijk kwam ik bij zijn nummer aan. Zal ik hem een sms sturen? Ik leunde achterover en keek naar het plafon. Ik doe het gewoon!
Hey Steven, als Sum 41 komt… gaan we er zo hard heen! Xx S.
Ik las de sms over, en na veel twijfelen drukte ik op ‘Verzenden’. Ik legde mijn mobiel op mijn bureau en ging op bed zitten. Ik voelde me altijd nog heel leeg. Het was eng om in een nieuwe klas te zitten. Toen ik daar binnen kwam lopen keken ze me allemaal zo raar aan. Ik voelde me totaal niet op mijn gemak. De mentor was heel aardig en stelde mij aan de hele klas even voor, ze waren ongeïnteresseerd. Had ik wel verwacht. Opeens schrok ik op van mijn mobiel die een sms geluid maakte. Het was Steven.
Ja natuurlijk! Wat ben je nu aan het doen? Ik tv kijken. x Steven
Een klein steekje van blijheid schoot in mijn buik. Dat was lang geleden.
Nou niet zoveel, wat kijk je dan? Haha, kus.
Verzenden. Ik plofte op mijn bed neer, en keek naar mijn Sum 41 cd’s. Ik had heel veel zin om hun nieuwste cd op te zetten, die ik deze vakantie in Parijs had gekocht. Die winkel was ontzettend groot! Het was alsof ik even in de hemel beland was. Ik was heel muzikaal, dus het was geweldig daar rond te lopen. Ik liep naar mijn cd-speler en drukte op ‘play’. De cd zat er nog in. ‘PLING!’ Ik had weer een sms. Ik liep naar mijn mobiel toe terwijl Sum 41 heel hard op de achtergrond stond met hun nieuwste hit. Ik opende de sms en liet mijn ogen over de letters vallen.
Ik kijk Dr. Phil, dat is vet grappig soms! Trouwens Stella…
Opeens stonden mijn ogen stil, mijn mond viel open, mijn hart maakte een sprongetje.
Je bent leuk.
Ik liet mijn mobiel voorzichtig zakken en keek naar de spiegel, nog altijd mijn mond open. ‘Oh my god!’ Schreeuwde ik uit. Ik was hartstikke rood, ik gloeide helemaal! Vlinders kwamen weer naar boven, een glimlach stond gekerfd op mijn gezicht.
‘Ik jou ook…’ fluisterde ik zachtjes. En dat ga ik naar hem sms’en ook!
Oooh? Ik jou ook hoor… (bloos) x.
Ik besefte het nu pas, ik vond hem echt leuk, echt heel erg leuk, echt heel heel erg leuk! Ik schrok van mezelf. Ik kende hem nog nauwelijks, hoe kon ik hem opeens zo heel leuk vinden?! Het voelde altijd goed met hem te praten. Heel anders dan bij de meeste jongens waar ik goed mee op kon schieten. Ik wou op de computer, meteen! Ik moest hem spreken. Shit, hij keek tv.
Kom je even op msn?
En weer verzenden. Ik zat al achter de computer. Ik hoefde geen 50 seconden te wachten en ik zag al dat hij online kwam.
Ste\/en zegt: Daar ben ik dan!
Stella! zegt: Ja, dat zie ik, haha!
Ste\/en zegt: Lief smsje stuurde je terug…
Stella! zegt: Ja nou, kan ik eerder van jou zeggen. Ik werd helemaal rood!
Ste\/en zegt: Ik ook hoor…
Ste\/en zegt: Ik meen het, ik vind je echt heel leuk.
Ste\/en zegt: Ik bedoel, ik kan goed met je praten en ik vind het heel gezellig!
Stella! zegt: Ja ik ook, maar hoe weet ik dat je geen vieze vent bent?!
Ste\/en zegt: Ach, nee kom op! Dat ben ik echt niet…
Ik keek even naar de webcam die boven mijn computer beeldscherm stond. Nu vind ik hem wel hartstikke leuk, maar wat nou als het écht een vieze man achter internet is? Dat zou toch niet, anders zou hij niet zo’n hyve pagina hebben!
Ste\/en zegt: Stella, ik heb wel nog een foto van mezelf. Die stuur ik wel!
Stella! zegt: oké.
Ik klikte op de link. ‘Och jeetje…’ Die foto was heel anders dan die hij op zijn hyve pagina had staan. Er stond een jongen op die tegen dezelfde groene muur zat. Hij had zijn mond heel lollig open, en keek schuin in de camera. Ik moest toegeven, de foto was heel erg schattig. De jongen had heel licht bruin haar en hele mooie groene ogen. Op het halflange lichtbruine haar had hij een muts met een klepje. Een soort pet/muts. Het stond hem heel mooi. Hij was knap, echt knap. Mijn gezicht werd weer hartstikke rood.
Stella! zegt: Je bent wel heel anders dan op die hyve foto’s!
Ste\/en zegt: Ohja? Ik vind van niet! Maar ik doe de webcam wel aan.
Stella! zegt: Oke, doe ik dan ook wel, dat is wel zo eerlijk!
De webcam ging aan, mijn hart stond stil. Het was waar, hij was geen vieze man. Steven zag er precies hetzelfde uit als op de foto die hij net had gestuurd. Ik kon er ook wel uit bewijzen dat de hyve foto’s ook Steven waren. Misschien had hij het in een donkere ruimte gemaakt, ik wist het ook niet.
Ste\/en zegt: WAUW! Je bent nóg knapper op de webcam!
Ik werd rood. Zoals ik er op de webcam uitzag, is zoals ik er in het echt uit zie. Steven was de eerste jongen die op mij viel zoals ik ben. Echt op mijn uiterlijk, en mijn innerlijk. Het voelde heerlijk dat hij in mijn leven was gekomen.
Stella! zegt: Ik vind jou ook super knap hoor!
Het bleef even stil, twee minuten. Daarna verscheen er weer een berichtje in het venster.
Ste\/en zegt: Ik denk dat ik verliefd op je wordt Stella…
Ik las de zin vijf keer over. Verliefd, hij werd verliefd.

[Sterre]

Een langer hoofdstuk, hopelijk vinden jullie 't leuk!

Hoofdstuk 5

Ik lag op de vloer in mijn slaapkamer. Geen idee waarom, maar ik had er zin in. Het was donderdag. Ik moest ergens aan denken, want ik verveelde me. Dus groef ik in mijn gedachten, natuurlijk kwam dat aan bij Steven. Het leek net of Steven en ik wat hadden, maar nog niet officieel. We zeiden lieve dingen tegen elkaar. Schatje, lieverd, ik hou van je, je bent knap. En gister deden we naast onze webcam ook onze audio aan. We durfden allebei niks te zeggen natuurlijk. Uiteindelijk kwamen mijn ouders binnen, en vroegen mij wat. Dus ik moest antwoorden. Ik zag dat hij moest lachen, en ik hoorde ook vanuit de boxen ‘Hahaha!’ komen. Ik werd rood. Wat klonk hij lief! Nu durfde ik wel wat te zeggen, nadat hij mijn stem had gehoord. ‘Nou jij durft niet eens wat te zeggen.’ zei ik op een plagerige manier, terwijl mijn ouders de woonkamer uit liepen.
‘Hmm’ Er kwam een brom geluid uit de boxen. Ik begon te lachen, maar hoorde er tussendoor een stem uitkomen.
‘Ik durf het heus wel hoor.’ Ik verstijfde even. Hij klonk ontzettend zuiderlijk! Dat had hij al gezegd. Hij woonde alsnog in Noord-Limburg, daar was ik achter gekomen dankzij mijn ouders. Die wisten niks van Steven, dat ging ik hun echt niet vertellen. Het was mijn kleine geheimpje dat ik verliefd was op een jongen uit Limburg, en hij op mij.

Er werd op mijn kamer deur geklopt.
‘Stella! Laat je even die hond uit?’ De honduitlaten. Ook al zo’n rot klusje. Wat mij betreft hielden we het alleen bij een kat, voor de rest hoefde ik geen dieren.
‘Ja.’ En ik liep mijn kamer uit.
Ik liep de straat uit, een bospadje op. Ik voelde dat mijn telefoon begon te trillen in mijn zak. Een sms van Steven.
Lief, ik ben nu uit, eindelijk! Wat ben jij aan het doen? :] love you!!!
Ik lachte. Wat is hij toch lief! Ik maakte de riem van de hond los zodat hij lekker los kon lopen, en stuurde snel een sms terug.
Hond uitlaten, lekker saai! Durf je me te bellen? Heb ik wat te doen. x ly2
Verzenden. Ik keek naar mijn hond die vrolijk heen en weer rende. De wind waaide lekker door mijn haren heen. De zon die recht voor me scheen was prachtig, hij was geel, net als op zo’n kindertekening. Ik pakte mijn mobiel. Nog geen sms. Ik liep verder, kwam hier en daar wat mensen tegen, maar genoot nog steeds van de wind en de zon. Uiteindelijk voelde ik mijn zak trillen, ik opende Stevens sms.
Nou.. ik weet niet hoor!
Dat was typisch Steven, heel lang doen over een hele kleine sms. Ik tikte terug.
Haha mietje, kom op. Je was toch verliefd op me?
Nadat ik het bericht verzonden had bedacht ik me dat ik wel terug naar huis kon. Dus dat deed ik. Ik keek mijn straat rond, niet veel huizen. Echt zo’n plattelands straatje, heel knus. Ik stapte verder totdat ik bij de bocht was. Mijn telefoon ging. Een vlaag van blijheid overdonderde me. Ik ging Steven voor het eerst aan de telefoon spreken! Echt gesproken had ik hem nog niet. Ik nam op.
‘Met Stella?’
‘Hoi…’ Dat was Steven, hij was verlegen dat merkte ik meteen.
‘Steven, ben jij dat?’
‘Ja, natuurlijk.’
‘Oh, nou wat goed dat je toch durft te bellen!’ Hij begon te lachen.
‘Ik moest je toch ooit eens durven te spreken.’ Zei hij lacherig. Ik grinnikte.
‘Tja, ik laat de hond uit… Was het leuk op school?’
‘Ja gewoon normaal. Bij jou?’
‘Nou ja, ook…’ Ondertussen kwam ik weer onze oprit opgelopen. Ik hing mijn jas op en liep naar mijn slaapkamer. Zo bleven Steven en ik even doorpraten, totdat mijn vader binnenkwam en ik snel doei zei en ophing.
‘Met wie was je aan het bellen?’ Ik wilde het wel vertellen, maar ik wist dat het me verboden zou worden, ik wou Steven ook niet kwijt. Dus ik besloot maar te liegen.
‘Alida…’
‘Oké, nou ga je even aan je huiswerk?’
‘Ja…’ Ik liep naar mijn bureau terwijl mijn vader de deur dicht deed. Ik hoorde het sms deuntje op mijn mobiel, Steven.
Haha! Dat was gezellig, ik was niet zo verlegen vond ik… jij wel haha! Xx loveyou
Verlegen? Hij was juist verlegen! Ik was juist diegene die de hele tijd een verhaal hield.
Jij was wel verlegen gek! Maar ik ga even huiswerk maken doeeeg. Loveyoutoo!
Ik stopte mijn mobiel in mijn broekzak en ging aan mijn huiswerk.

De volgende ochtend kwam ik op school aan, het was heel mooi weer. Het eerste uur hadden we gym op het gymveld. Ik vind het leuker als we in de zaal hadden, maar zolang het mooi weer was moest het op het gymveld verderop van de school. Ik kleedde me om in de kleedkamer en sjokte naar het veld toe, achter een paar meiden uit mijn klas aan. Ze waren aan het lachen, en ik liep er een beetje achteraan. Ik schaamde me dood. Hoe moest ik van mijn punkertje imago af? Ik wilde helemaal niet gezien worden onder die naam! Toen we uiteindelijk op het veld aankwamen moesten we groepjes van twee maken. Ik keek rond, maar iedereen had al iemand. Ik leunde tegen het hekje aan en keek met mijn handen over elkaar wie bij elkaar in het groepje zaten.
‘Zullen wij in een groepje?’ Ik sprong op en keek achter mij. Het was een meisje uit mijn klas, ik wist dat ze Anita heette.
‘Eh uh, ja is goed.’ Ik was een beetje verrast dat er iemand bij mij wou. Ik liep achter haar aan om een bal te pakken. We moesten overgooien om te oefenen voor softbal. Ik was daar niet slecht in. Terwijl ik met Anita de bal steeds overgooide begonnen we een gesprekje. Ze vroeg waarom ik was blijven zitten, hoe oud ik was, hoe ik het in de klas vond, ga zo maar door. Het was best gezellig realiseerde ik me. Terwijl Anita en ik de bal steeds vingen en gooiden, keek de rest van de klas toe hoe we in gesprek waren. Ik zag aan hun gezichten dat ze het gek vonden dat Anita met die ‘nieuweling’ in gesprek was. Ik voelde me opeens wel trots.
Nadat we alle ballen verzameld hadden en nu echt een klein wedstrijdje in viertallen moesten spelen, zaten Anita en ik nog steeds bij elkaar. Ze was echt heel aardig. Diep vanbinnen voelde ik opeens dat het wel goed zou komen, alles. Doordat ik wel met Anita op kon schieten durfde ik ook meer met de andere in de klas te kletsen. Dat lukte. Tijdens het wedstrijdje moesten Anita en ik tegen twee jongens uit onze klas. Jonas en Han. Het viel me op dat Han echt niet lelijk was. Ze deden allebei heel aardig tegen me. We zaten tussen de wedstrijd door ook een beetje te geinen, het was echt gezellig.
We liepen terug naar de kleedkamers, de les was voorbij. Anita en ik waren nog druk in gesprek. Achter me hoorde ik een aantal voetstappen die snel en dichtbij ons kwamen. Het waren vier meiden uit onze klas.
‘Hoi!’ Riepen ze alle vier. Ik keek ze wat verlegen aan maar liep gewoon door.
‘Hoi.’ Zei ik maar terug. Anders leek ik ook zo ongeïnteresseerd.
‘Jij ben Stella he? Vind je het wat leuk hier in de klas?’ Ik draaide mijn hoofd naar hen om.
‘Ik ken haast nog niemand…’ zei ik op een felle manier. Ze keken elkaar aan.
‘Nou je mag heus wel bij ons zitten in de les hoor!’
‘Oké, nou bedankt!’ Ondertussen kwamen we bij de kleedkamers aan. Ik was wat verbaasd dat ze na vijf dagen niet geïnteresseerd te zijn, opeens heel aardig en wel geïnteresseerd deden. Dat voelde goed.
Ze waren overal benieuwd naar tijdens Duits. Ik zat naast Anita, maar wel in de buurt van alle andere meiden. Ze vroegen maar raak, het was heel gezellig. De docent had er ook geen problemen mee dat ze benieuwd waren. Die snapte wel dat die nieuweling wat praatjes moest maken met de klasgenoten.
‘En heb je ook een vriendje?’ Vroegen ze uiteindelijk. Dat zat eraan te komen. Ik bleef even stil en keek van Anita naar de andere meiden.
‘Ja…’ zei ik snel, en ik keek naar mijn all stars.
‘Oh! Wie, wie, wie? Zit hij hier op school?’
‘Nee…’
‘Hoe heet hij dan?’ Ik zei niks. Ik speelde maar een beetje met mijn pen, terwijl ik snel even keek of ze nog aan het luisteren waren. Ja dat deden ze.
‘Steven.’

[Maartje]

Ik ben weer bijgelezen! Je schrijft leuk en realistisch. Ik wil je alleen vragen niet 'me hoofd' te doen, maar gewoon míjn hoofd. Als ik iets met 'me schoenen' (bijv) lees, heb ik algauw de neiging af te haken, ik vind het gewoon zo... lelijk staan. Het klinkt ook zo asociaal op de een of andere manier, vind je niet?
Je maakt wat spellingsfouten, maar ik heb geen zin om ze eruit te halen want ik zit op een heel trage laptop, dus als je wilt wil ik dat thuis nog wel even doen!
Op sommige momenten is het nogal oppervlakkig, dat die twee tegen elkaar zeggen 'loveyou' terwijl ze elkaar niet kennen. Dat vind ik eigenlijk best wel dom. Loveyou zeggen tegen iemand die je niet kent, het gaat meteen zo ver. Houden van is een groot begrip en ik vind het gewoon best stom dat mensen er in het dagelijks leven zo mee omspringen en het maar tegen jan en alleman zeggen, en dan vooral de jongeren die er niks van menen.
Maar dat is gewoon een persoonlijke mening.
Voor de rest schrijf je wel erg leuk en toch trekt iets me dat ik verder wil lezen.
Succes.

[Sterre]

Ik ben weer bijgelezen! Je schrijft leuk en realistisch. Ik wil je alleen vragen niet 'me hoofd' te doen, maar gewoon míjn hoofd. Als ik iets met 'me schoenen' (bijv) lees, heb ik algauw de neiging af te haken, ik vind het gewoon zo... lelijk staan. Het klinkt ook zo asociaal op de een of andere manier, vind je niet?
Je maakt wat spellingsfouten, maar ik heb geen zin om ze eruit te halen want ik zit op een heel trage laptop, dus als je wilt wil ik dat thuis nog wel even doen!
Op sommige momenten is het nogal oppervlakkig, dat die twee tegen elkaar zeggen 'loveyou' terwijl ze elkaar niet kennen. Dat vind ik eigenlijk best wel dom. Loveyou zeggen tegen iemand die je niet kent, het gaat meteen zo ver. Houden van is een groot begrip en ik vind het gewoon best stom dat mensen er in het dagelijks leven zo mee omspringen en het maar tegen jan en alleman zeggen, en dan vooral de jongeren die er niks van menen.
Maar dat is gewoon een persoonlijke mening.
Voor de rest schrijf je wel erg leuk en toch trekt iets me dat ik verder wil lezen.
Succes.

Bedankt! ;D fijn dat je het leuk vind.
Tja over dat 'loveyou' Stella & Steven zijn jongeren he. En ze zijn verliefd op elkaar, maar ik zal erop letten! En spelfouten, nou ik vind het wel fijn als dat verbeterd wordt ja!

[Maartje]

Bedankt! ;D fijn dat je het leuk vind.
Tja over dat 'loveyou' Stella & Steven zijn jongeren he. En ze zijn verliefd op elkaar, maar ik zal erop letten! En spelfouten, nou ik vind het wel fijn als dat verbeterd wordt ja!

Ja, maar ik zei ook dat het een persoonlijke mening was Ze kennen elkaar niet (echt) dus hoe kunnen ze in hemelsnaam van elkaar houden? Die kinderen weten niet eens wat écht houden van is. Ik vind het gewoon... ongepast om tegen mensen die je amper kent te zeggen dat je van ze houdt... Het is iets moois om tegen iemand te zeggen als je dat echt van diegene doet, en dan vind ik het gewoon zonde dat iedereen het maar tegen iedereen (ongemeend) zegt, toch, want dat vermindert de waarde als je op een gegeven moment wél echt van iemand houdt en het tegen hem/haar zegt. Dan heeft het geen echte betekenis meer want je hebt het al zoveel duizend keer tegen iemand gezegd.
Bijvoorbeeld zoals Stella, zou ik pas bij een jongen zeggen dat ik van hem houdt als ik dat ook echt doe, en niet omdat iedereen het tegen elkaar zegt of om een bericht mee af te sluiten of omdat hij dat zegt, waar hij ook niets van meent. Hij kan haar wel leuk vinden en verliefd zijn, maar verliefd zijn en houdenvan, die twee liggen echt wel kilometers uit elkaar.

Maarja

Ik zal als ik thuis ben de foutjes er voor je uithalen!

[Sterre]

Bedankt! ;D fijn dat je het leuk vind.
Tja over dat 'loveyou' Stella & Steven zijn jongeren he. En ze zijn verliefd op elkaar, maar ik zal erop letten! En spelfouten, nou ik vind het wel fijn als dat verbeterd wordt ja!

Ja, maar ik zei ook dat het een persoonlijke mening was Ze kennen elkaar niet (echt) dus hoe kunnen ze in hemelsnaam van elkaar houden? Die kinderen weten niet eens wat écht houden van is. Ik vind het gewoon... ongepast om tegen mensen die je amper kent te zeggen dat je van ze houdt... Het is iets moois om tegen iemand te zeggen als je dat echt van diegene doet, en dan vind ik het gewoon zonde dat iedereen het maar tegen iedereen (ongemeend) zegt, toch, want dat vermindert de waarde als je op een gegeven moment wél echt van iemand houdt en het tegen hem/haar zegt. Dan heeft het geen echte betekenis meer want je hebt het al zoveel duizend keer tegen iemand gezegd.
Bijvoorbeeld zoals Stella, zou ik pas bij een jongen zeggen dat ik van hem houdt als ik dat ook echt doe, en niet omdat iedereen het tegen elkaar zegt of om een bericht mee af te sluiten of omdat hij dat zegt, waar hij ook niets van meent. Hij kan haar wel leuk vinden en verliefd zijn, maar verliefd zijn en houdenvan, die twee liggen echt wel kilometers uit elkaar.

Maarja

Ik zal als ik thuis ben de foutjes er voor je uithalen!

Haha! ja ik snap het! Vind ik ook hoor,
maar Stella weet niet goed waar ze mee bezig is. En daar gaat dit verhaal ook over!

[Maartje]

Daar ben ik dan met mijn reactie! NOU KOMEN ZE!

‘Nou jij durft niet eens wat te zeggen.’ Zei ik op een plagerige manier, terwijl mijn ouders de woonkamer uit liepen.

Zei moet zonder hoofdletter

‘Ik durf het heus wel hoor.’ Ik verstijfde even. Hij had een zachte ‘G’ in zijn stem!

in de zin die Steven spreekt zit toch geen g? hoe kan ze dan in hemelsnaam horen dat hij met een zachte G praat?

Ik voelde dat mijn telefoon begon te rillen in mijn zak.

telefoons rillen niet, ze Trillen

Ik wou het wel vertellen, maar ik wist dat het me verboden zou worden, ik wou Steven ook niet kwijt. Dus ik besloot maar te liegen.

wou = wilde, onthoud dat. Wou staat echt niet.

Ik wou helemaal niet gezien worden onder die naam!

wou = WILDE

Ik leunde tegen het hekje aan en keek met mijn handen over elkaar wie bij elkaar in het groepje zat.

Wie bij wie zat, of wie bij elkaar in het groepje zaten

Het was een meisje uit me klas, ik wist dat ze Anita heette.

ALSJEBLIEFT SCHRIJF GEWOON MIJN! ik erger me dood aan dit soort spreektaal, serieus.

Ehm uh, ja is goed.’ Ik was een beetje verrast dat er iemand bij mij wou.

Ehm moet zonder de M, dus eh of uh, ofzo. Ik moet zonder hoofdletter en wou is weer wilde

Ik draaide mijn hoofd naar hun om.

naar hen om

‘Ik ken haast nog niemand…’ Zei ik op een felle manier.

Zei moet zonder hoofdletter

Ik bleef even stil. En keek van Anita naar de andere meiden.

de punt moet weg, de En zonder hoofdletter. (dit kan namelijk gewoon in een zin?)

Ja…’ Zei ik snel, en ik keek naar mijn all stars.

Zei = zonder hoofdletter weer. ( i love all stars )
(kan je softballen met zijn vieren? )
Nouja, en dat van dat loveyou-gedoe, maar dat weet je inmiddels wel!

Succes met schrijven en schrijf vooral met ik WILDE en MIJN hoofd.

[Sterre]

Maartje; bedankt! ;D ik heb alles verbetert,
en ik doe dit voor de eerste keer dus ik moet
nog flink oefenen met 'me is mijn' ik hoor dat
van iedereen, soms heb ik het niet in de gaten.

en softbal kan met z'n 4e ja. Als je groepjes van
2 hebt en een heeeel klein veld hebt!
maar alsnog, bedankt!

[Roger Veerman]

Best een leuk verhaal over een moderne manie rvan de liefde vinden

[Sterre]

Maartje; nogmaals bedankt voor de verbeteringen!
Roger; bedankt! ;]
het heeft even geduurd, maar hier is hoofdstuk 6, enjoy! n__n
(verbeteringen zijn welkom )

Hoofdstuk 6

Ik deed de deur achter me dicht, en gooide mijn tas tegen de trap aan. School was al twee maanden bezig, en ik had het best gezellig. Ik trok op met Anita en de andere meiden. En in de pauze zat ik gewoon bij Jaline en mijn vorige klasgenoten. Als Jaline al uit was, ging ik bij mijn band maatje zitten. Met haar vriendinnen kon ik ook wel opschieten voor mijn gevoel. Ik liep de keuken in om wat drinken in te schenken. Het was vrijdag, en ik had heel veel zin om naar Alida te gaan. Zal ik haar even bellen? Terwijl ik naar de woonkamer liep om te telefoon te pakken kwam mijn vader de gang inlopen.
‘Stella, je bent al thuis! Wij gaan even naar de stad. Ga jij nog iets doen, of wil je mee?’ Ik kon het net zo goed meteen vragen, misschien konden ze me naar de trein brengen.
‘Ik wou eigenlijk dit weekend naar Alida, mag dat?’
‘Ja van mij wel, wil je meteen op de trein?’ Ik begon te lachen en knikte.
‘Oké, maak je maar klaar we willen over tien minuten weg!’ Ik knikte weer en liep de woonkamer in om de telefoon te pakken. Ik toetste Alida haar nummer in en wachtte tot hij over ging.
‘Met Alida.’
‘Hé jij!’
‘Stella! Gek, was je al uit?’
‘Ja, en ik moet opschieten, mijn ouders willen zo weg. Is het goed dat ik zo bij je ben?’
‘Aaaah! Ja leuk! Blijf je slapen?’
‘Ja, het liefst wel, ik moet je zó veel vertellen.’
‘Is goed, ik ben bij mijn moeder. Zetten ze je op de trein?’
‘Ja, ik ben er tien voor twee. Ze willen nu echt weg, tot zo!’
‘Tot zo!’

Ik zat in de trein, en keek naar buiten. De zon kwam prachtig door de wolken heen schijnen met hele kleine straaltjes. Ik sloot mijn ogen en dacht aan Alida. Hoe goed we elkaar begrijpen, hoe goed we ons bij elkaar voelen, en dat we van dezelfde dingen houden. Deze vriendschap zou nooit eindigen, dat wisten we allebei zeker. We hadden al besloten samen te studeren aan de kunstacademie, omdat we samen heel creatief zijn. Alida begreep me in alles, welke gevoelens ik ook had. En als de één een oogje had op een leuke jongen, moest de ander hem goed keuren, anders ging het niet door. Die gedachten bracht me op Steven. Wat zou hij nu doen? Tussen mij en Steven ging het heel goed. Elke dag hebben we contact, en we leren elkaar steeds beter kennen. Elke avond bellen we even, en sturen we een sms’je voor het slapen gaan. Het voelt heerlijk om Steven aan mijn zij te hebben. Hij is de enige jongen die me begrijpt in dingen, en ik weet zeker dat dit geen rare vent is. Opeens gingen mijn mondhoeken naar beneden. Er schoot een gedachte door mijn hooft. Ik moest Steven echt een keer in het echt zien, anders is deze relatie helemaal niks. Ik ken hem nu al bijna drie maanden, en sinds twee weken is het echt verkering geworden. Het is natuurlijk wel eng, maar het is beter dat ik hem wel eens ga zien. Ik keek naar mijn iPod en klikte op de foto map. Ik had er foto’s van Steven op gezet, wat is hij toch knap. Ik gniffelde een beetje en keek weer naar buiten. De trein minderde vaart, we waren in Leeuwarden.

‘Stellaaaaaaaa!’
‘Alidaaaaaaaaa!’ Met open armen rende ik naar Alida.
‘Ik heb je gemist.’ Ik gaf een kus op haar wang. Alida grinnikte en pakte haar fiets sleutels.
‘Kom we gaan meteen naar mijn huis, er zijn koekjes die op moeten.’ Ik trok een wenkbrauw op en begon te lachen. Alida liep voor me uit naar de fiets. Ik keek om me heen en dacht na over Steven. Hou zou toch hier wel in Leeuwarden kunnen komen? Dan slaap ik bij Alida, en gaan we samen met Steven hier rond scharrelen. Alida keek me aan terwijl ik diep in gedachten naar de treinen keek.
‘Hé droomschaap!’ Ik schrok uit mijn gedachten en keek toe hoe Alida haar fiets van het slot probeerde te halen. Het lukte blijkbaar niet.
‘Ik zat even in gedachten verzonken, sorry.’
‘Bij je liefje?’ Alida keek me vals aan. Ik legde mijn armen over elkaar, en keek vals terug.
‘Misschien.’ We begonnen allebei te lachen.
‘Ha! Eindelijk die fiets van het slot. Kom, opstappen popje.’ Ik grinnikte en sprong achterop.

‘Mam! Stella en ik zijn thuis!’ Ik hing mijn jas op en legde mijn tas op de grond.
‘Zin in een koekje?’ Alida kwam aanzetten met een grote schaal koekjes.
‘Zelf gebakken!’
‘Mooi, dan ga ik ze nu inspecteren.’ Terwijl ik het koekje in mijn mond wou stoppen hoorde ik iemand de trap af bonken.
‘Stella!’ Dat was Alida haar moeder. Ik was voor Alida haar familie een soort tweede dochter, en dat gelde andersom ook voor mijn familie.
‘Hoi!’ zei ik trots. Alida haar moeder knuffelde me en gaf me een kus om mijn wang. Ik giechelde een beetje terwijl Alida haar moeder geërgerd aankeek.
‘Moet dat nou altijd zo mam?’
‘Ja.’ Zei haar moeder verontwaardigd. Ik bleef nog altijd giechelen.
‘Kom we brengen even je tas boven.’
‘Oké.’ En Alida en ik liepen de trap op. Alida haar kamer was heel klein en gezellig. De computer stond op haar kamer en haar eigen tv stond ernaast. Ik ben altijd al jaloers op Alida geweest. Ze had een mooi lijf, geweldig haar, en alles stond bij haar. Het enige waar Alida jaloers op was bij mij, was dat ik krullen had. Ik ben nooit trots op mezelf geweest, maar iedereen zegt dat het bij de puberteit hoort. Dat was maar te hopen. Alida pakte haar tekenboeken.
‘Moet je zien wat ik nog getekend heb!’ Ik ging de tekeningen aandachtig door.
‘Je bent echt geweldig in tekenen Alida.’
‘Jij ook Stel. Niet onzeker over zijn.’ Ik bleef stil.
‘Je bent onzeker hé?’ Alida legde een arm op mijn schouder. Ik keek haar aan, wat moest ik zeggen?
‘Ja, best wel…’
‘Moet je niet zijn!’ Ze keek me veel betekend aan.
‘Ik vind je heel knap Stella. En als dat niet zo was, zou ik het niet zeggen oké?’ Ik begon te lachen, en omhelsde haar.
‘Je bent de beste vriendin die een meisje zich maar kan voorstellen, je geeft me altijd hoop!’ We keken elkaar aan en begonnen te lachen.

[Sterre]

Hoofdstuk 7

Ik hing uit het raam, en gluurde over heel Leeuwarden heen. Het was avond, het was prachtig om al die stadslichtjes te zien fonkelen. De wind blies zacht door mijn bruine licht gekrulde haren heen. Mijn mond hoeken krulde wat naar boven. Ik sloot mijn ogen en zuchtte. Ik dacht aan Steven, ik moest en zou hem ontmoeten. Alida was het daar ook mee eens. We hadden het er over toen we de tafel afruimde. Ik vond het maar eng om Steven te zien, maar ze beloofde dat ze erbij zou zijn. Ik keek even achter me naar Alida, die druk zat te typen. Ik ging naast haar staan.
‘Wanneer zal ik het Steven vragen?’ Alida keek op.
‘Wat vragen?’
‘Nou, of hij hier wil komen…’ Alida haalde haar schouders op.
‘Moet je zelf weten. Wanneer wil je dat hij komt?’ Daar had ik nog helemaal niet aan gedacht. Mijn ouders mochten er niks vanaf weten, en ik wou dat hij in Leeuwarden kwam. Ik dacht na. Mijn agenda stond leeg voor de komende weekenden, behalve bij kerst. Maar dat duurt nog wel een paar weekjes.
‘Volgend weekend?’ zei ik onzeker. Alida keek me aan met een opgetrokken wenkbrauw.
‘Je moet het zelf weten Stella.’ en ze richtte haar aandacht weer naar de computer. Ik zuchtte en liep naar de badkamer. Ik bekeek mezelf in de spiegel en haalde mijn handen door mijn haar. Ondertussen pakte ik mijn mobiel en las Stevens berichtjes over. Ik wou hem zo snel mogelijk zien. Ik leunde tegen de muur en liet me naar beneden glijden. Ik keek nog altijd Stevens sms’jes na. Zal ik hem nu bellen? Ik hoorde Alida nog driftig typen, die is dus lekker bezig. Ik ging naar Stevens nummer en drukte op het groene telefoontje. Hij ging over…
‘Met Steven.’
‘Hé, met Stella.’
‘Hé!’ Hij klonk heel opgewekt. ‘Alles goed?’
‘Ja, met jou ook?’
‘Ja prima, leuk dat je belt! Zouden we vanavond toch pas doen?’
‘Het is toch donker?’ zei ik plagerig.
‘Haha, ja dat klopt.’
‘Maar Steven… Ik bel even over, eh…’
‘Hm?’
‘Vind je niet… dat we een keer… eh’
‘Ja?’
‘moeten… afspreken?’ Het bleef even stil aan de andere kant. Ik had toch niks verkeerds gezegd, of wou hij nog even wachten? Ik werd opeens heel onzeker en had de neiging op te hangen. Maar toen hoorde ik Steven weer praten.
‘Ja dat is eigenlijk wel het beste hé?’ Mijn mond hoeken krulde omhoog.
‘Oh gelukkig! Ja vind ik ook, ik dacht dat je het niks zou vinden.’
‘Nee natuurlijk niet! Ik wil je dol graag zien lieve Stella.’ Ik begon de blozen.
‘Het liefst wel zo snel mogelijk.’ Fluisterde ik. Steven begon te lachen.
‘Natuurlijk, zeg maar wanneer!’ Ik bleef even stil. Volgend weekend is best snel, en ik weet nog niet eens zeker of ik wel naar Alida mag. Ik besloot het toch maar voor te stellen.
‘Eh… Volgend weekend?’
‘Mij best. Maar waar?’
‘Wil je naar Leeuwarden komen?’
‘Ligt eraan hoe duur dat is…’ Dat was ik helemaal vergeten. Hij moet helemaal met de trein uit Venlo komen, en dat zal best prijzig kunnen zijn. Alida zat achter de computer, die kon het wel even opzoeken.
‘Steven, wacht even hoor!’ Ik liep met mijn mobiel in mijn hand naar Alida. Ze keek op.
‘Moest je zo nodig naar de wc? Het duurde zo lang!’ Ik wees boos naar mijn telefoon.
‘Oh, sorry.’ Alida keek weer weg.
‘Wil je even opzoeken hoeduur een retourtje Venlo/Leeuwarden is?’
‘Best…’ Alida klikte haar scherm weg en tikte de NS site in.
‘Een dagretour is veertig euro zestig.’ Alida keek me aan. Ik knikte en hield te telefoon weer bij mijn oor.
‘Heb je het gehoord Steven?’
‘Ja, best wel duur…’ zei Steven onzeker. Mijn hele humeur zakte naar beneden. Ik kan sowieso niet naar Steven. Dan vermoorden mijn ouders me!
‘Ik mag niet naar jou, daar heb ik het geld niet voor… En mijn ouders worden hartstikke kwaad als ik ze over jou vertel.’
‘Ja, mijn ouders heb ik het wel verteld. Ik zei dat ik je via Laurens heb ontmoet.’
‘Oké.’
‘Maar Stella, voor jou doe ik alles…’ Ik sperde mijn ogen open en keek Alida aan. Alida hoorde wat hij zei en begon breed te glimlachen.
‘Ik kom volgend weekend, oké?’
‘Dat meen je niet!’ Ik kon het niet geloven, hij wou komen! Speciaal voor mij, voor zoveel geld. Mijn hart maakte een sprongetje.
‘Ja echt! ik moet het nog wel even mijn ouders vragen, maar het mag vast wel.’
‘Steven, ik vind je zo lief weetje dat?’ Riep ik. Hij begon te lachen.
‘Ik sms je wel als ik meer weet, oké Stella?’
‘Is goed, ik hou van je…’ Fluisterde ik.
‘Ik ook van jou…’ Fluisterde hij terug. Ik drukte op het rode telefoontje en keek naar Alida.
‘Hug me brother from another mother!’ Ik sperde mijn armen open. Alida begon te lachen en deed hetzelfde.
‘Wat leuk voor je Stella! Hij komt gewoon speciaal voor jou!’ schreeuwde Alida.
‘En ook nog voor zoveel geld!’ zei ik zachtjes. Alida pakte me bij de schouders en kneep er zachtjes in.
‘Ik vind het zo leuk voor je. Ik laat het logeerbed gewoon liggen voor volgend weekend!’ Dat was waar ook… Ik moest het mijn ouders nog vragen of ik naar Alida mocht. Hoe dan ook, ik moest en zou naar Alida volgende week.
‘Leuk!’ Meer wist ik niet te zeggen.

Het weekend bij Alida was hartstikke gezellig, ik voel me altijd thuis bij haar. Ik zat diep in mijn gedachten te graven, alles beter dan opletten bij Nederlands. Ik dacht steeds aan Steven, ik had zin hem te sms’en.
Hé Lief, ik kan niet wachten tot dit weekend! Hihi. Xx
Ik keek op van Gwen die me op mijn schouder tikte. Ik kon goed met Gwen opschieten. Ze was een stevige dame, maar hartstikke aardig. Soms had ze wat onprettige trekjes, maar dan liet ik het haar wel merken als ik het niet fijn vond. Ik kon met de hele klas wel goed opschieten. Ik voelde me er al snel in thuis.
‘Wie ben je aan het sms’en? Steven?’ Gwen tuitte haar lippen en maakte kus geluidjes. Ik gaf haar een por en stak mijn tong uit.
‘Kappen, het gaat je niks aan.’ Gwen bleef gewoon door gaan, totdat Mevrouw de Vries bij onze tafel kwam staan.
‘Lekker aan het giechelen dames?’ Gwen en ik keken elkaar aan.
‘Zoiets…’ zei ik. Mevrouw de Vries keek ons kwaad aan.
‘Ik wil niks meer horen, anders stuur ik jullie tweeën eruit!’
‘Oké, Oké.’ Ik richtte me snel op mijn werk. Gwen boog zich naar me toe.
‘We zijn toch over vijf minuten uit!’ Ik keek even op om naar de klok te kijken. Inderdaad nog vijf minuten, wat suf. Ik draaide mijn hoofd naar Gwen en begon te grinniken.
‘Al die docenten sporen niet joh!’ Ik trok een gek gezicht.
‘Gwen en Stella!’ Mevrouw de Vries kwam weer bij onze tafel. Geschrokken keken we op.
‘Dit is al de tweede waarschuwing! Eruit, nu!’ Gwen en ik keken elkaar giechelend aan.
‘En waar slaat dat gegiechel op?!’
'TRIIIIING!' Daar ging de bel. Vlug stonden Gwen en ik op.
‘Doei mevrouw!’ riepen Gwen en ik in koor. De hele klas liep zo snel mogelijk het lokaal uit. Daar stond Mevrouw de Vries, helemaal alleen in het lege klaslokaal.

Ik gooide mijn tas tegen de trap.
‘Ik ben thuis!’
‘Ha Stella!’ Mijn vader kwam de keuken uit lopen met een boterham.
‘Ik heb zo een afspraak, en Anna is bij een vriendin. Dus je eet even alleen.’
Anna, dat was mijn stiefmoeder. Ze was echt een soort moeder voor me, hoe ze voor me zorgde, hoe ze tegen me deed, alles. Maar ik was er nog lang niet klaar voor haar echt 'Mama' te noemen.
‘Er liggen pizza’s in de vriezer.’
‘Oké, bedankt pap.’ Ik liep naar de keuken om wat drinken te pakken. Mijn vader ging aan de keukentafel zitten en deed zijn schoenen aan.
‘Pap?’
‘Ja?’
‘Ik ga dit weekend naar Alida, oké?’ Ik kon beter gewoon meteen direct zijn, dan kwam het wat beter over voor mijn gevoel. Maar daar bleek mijn pa het niet eens mee te zijn.
‘Je bent pas geweest Stella…’ Ik kreeg meteen een zwaar gevoel in mijn buik.
‘En dit weekend komt Oma hier.’ Wat had ik daar nou aan? Alsof Oma met mij ging shoppen, bungee jumpen, roeien, tennissen wat dan ook! Die ging hier gezellig op de bank Anna’s tijdschriften lezen.
‘Ja maar, ik had het met Alida afgesproken.’
‘Dan zeg je het maar af.’ Nu werd ik echt boos, ik moest naar Alida, Ik moest Steven zien! Komend weekend zou geweldig moeten worden! Dat laat ik niet verpesten door mijn vader. Ik haal hem over, hoe dan ook.
‘Ik ga gewoon.’ zei ik chagrijnig.
‘Niks daarvan. Nee is nee Stella.’
‘Ik ga wel!’ Nu werd ik echt boos, ik worp mijn pa een vernietigende blik.
‘Dan mag je mij wel vertellen hoe je daar komt.’
‘Met de trein.’
‘En hoe wil je daar komen?’
‘Op de fiets.’
‘Het kaartje betalen?’ Ik bleef stil. Ik had helemaal geen geld. Ik pakte mijn glas drinken en beende de keuken uit.
‘Ik ga naar Alida! En je houdt me niet tegen!’ Schreeuwde ik. En met een keiharde klap sloeg ik de deur dicht.

[Maartje]

Leuk geschreven weer! Eindelijk wat actie, ze gaat hem ontmoeten!
Vooral het einde is zeer realistisch, ik denk ook dat veel mensen die het lezen zichzelf er in kunnen herkennen. Jij wilt ergens heen, maar het mag niet van je vader of moeder, die het verbiedt en dan wordt je boos. Echt precíes dezelfde gespreken en dezelfde woorden die ik wel met mijn vader gebruik in dat soort situaties, goed neergezet! (:

Ben benieuwd naar het weekend!

[Lessie]

Wat een spannend verhaal! Je schrijft inderdaad erg realistisch, de reacties die Stella maakt zijn echt typisch van een puber. (*kucht*) Ik ben benieuwd of ze naar Alida mag gaan!
En hoe Steven eruit ziet... Schrijf snel verder!

[Sterre]

Hoofdstuk 8

‘BAM!’ Ik sloeg kei hard met mijn vuisten tegen de muur en zakte wat onderuit. Dit was gewoon niet eerlijk. Wie bepaalt nou wat ik ga doen in mijn vrije tijd? Nou zeker niet mijn vader! En Anna ook niet, dat is niet eens mijn echte moeder. Die heeft dus al helemaal niks over mij te zeggen. Ik doe wat ik wil, en hoe dan ook ik ga Steven zien. Ik keek omhoog naar het plafon. Mijn vuisten had ik nog altijd tegen de muur gedrukt, ze brandden helemaal door de klap. Ik had echt even muziek nodig, gek genoeg had ik geen zin in Sum 41. Ik sloot mijn iPod aan op de radio en schoof door de nummers. Yellowcard, die band kende ik al een tijdje. Maar ik was echt uitgekeken op die muziek, ookal kende ik maar twee nummers; Ocean Avenue en Lights And Sounds. Maar sinds ik Steven ken luister ik het steeds meer. Steven vind Yellowcard te gek, en liet me van alles horen. Omdat ze net een nieuw album uit hadden en Steven al die nummers gedownload heeft, had hij op hyves een liedje bij zijn gadget: Afraid. En zo gaf ik gaf toe aan Steven dat Yellowcard eigenlijk best leuk was. Dus begon ik het meer te luisteren. Die muziek doet me altijd aan Steven denken. Die teksten kloppen gewoon precies, daarom vind ik Yellowcard stiekem best bijzonder.
Er werd opeens op de deur geklopt en mijn vader stak zijn hooft door de deur.
‘Stella. Kunnen we nog even praten?’ Ik haalde mijn vuisten van de muur weg en ging op mijn bed zitten. ‘Stella, geef even antwoord.’ Zuchtend klopte ik op het bed.
‘Kom dan zitten…’ Langzaam ging mijn vader zitten, met nog altijd zijn blik op mij gericht. Alsof het een controle was.
‘Je wilt echt graag naar Alida hé?’ zei mijn vader. Ik rolde met mijn ogen. Dat kon je toch makkelijk zien? Anders zou ik echt niet zo boos reageren, dacht ik. In praten had ik geen zin dus ik knikte. ‘Ik zal er dan nog even met Anna over praten oké?’ Pap stond op en liep mijn kamer uit. Wauw, eindelijk. Stiekem had ik wel verwacht dat dit zou gebeuren, maar laat ik het moment nou niet verpesten en gewoon blij doen.

Uiteindelijk mocht het, dus hier stond ik dan. Op de trein te wachten om naar Alida te gaan. De week vloog voorbij. Steven had er heel veel zin in, en zou morgen ochtend om elf uur op het station in Leeuwarden zijn. Wat we gingen doen? Ik had nog geen idee, ik wou Steven eerst beter leren kennen zonder een telefoon of een computer. Gewoon praten als we tegen over elkaar staan.
Terwijl ik in gedachten stond te neuriën kwam de trein aan. Ik stapte in en ging bij het raam zitten. Dit weekend zou geweldig worden, maar wat als hij anders is dan ik had verwacht? Het voelde opeens heel fout om gewoon via internet af te spreken. Hier waarschuwen mensen voor bij tieners, en waar ben ik nu mee bezig? Juist. Maar ik had Steven al heel vaak op de webcam gezien. Zelfs zijn vader, moeder en zus die af en toe langs liepen en een blik wierpen. Dit moest toch goed zijn? Mijn telefoon ging. Ik haalde mijn oordopjes uit mijn oren en pakte mijn mobiel, het was Alida.

(Even tussendoor; dit is wel héél toevallig. Nu ik dit stukje typ en mijn iPod op shuffle staat. Komt ineens Afraid op. Juist, van Yellowcard. Grappig hé?)

‘Aap!’ riep ik door de telefoon.
‘Big!’
‘Why are you calling?’
‘Nou, ik wou even weten hoe laat je ook alweer hier was.’ Dat is nou typisch Alida. Die vergeet heel snel dingen, maar dat is juist wel grappig aan haar. Ik begon zachtjes te grinniken.
‘Ik ben er tien voor vijf.’
‘Oké, dacht ik al. Zit je lekker?’
‘Treinen zitten nooit lekker…’
‘Ben je zenuwachtig?’
‘Muah.’
‘Luister maar heel veel Blink 182.’
‘Waar slaat dat nou weer op?’
‘First date!’ schreeuwde Alida.
‘Zal wel.’
‘Straks is hij heel lelijk.’
‘Geloof me, daar ben ik al bang voor.’
‘We zullen zien…’
‘Precies, tot zo!’
En ik perste mijn mobiel weer in mijn broekzak.

Vind jij dat ook altijd zo geweldig mooi? Ik bedoel, een drukke stad in de herfst met allemaal mooie lichtjes omdat sinterklaas er weer bijna aankomt. En dan bedoel ik dat wel in het donker hé. Nou, zo ik liep dus door Leeuwarden met Alida ernaast. Mijn spullen had ik al bij haar thuis gedumpt. En dan te bedenken dat ik hier morgen met Steven liep. Ik zat met Alida op een bankje in het centrum. Alle mensen liepen gewoon voorbij, maar op een of andere manier ging ik gewoon kijken hoe iedereen eruit zag terwijl Alida druk op haar net gekochte broodje zat te kauwen. Een meisje met rood haar, een jongen van buitenlandse afkomst (dat denk ik dan omdat de huid getint is.) Een blonde kleuter… Opeens voelde ik dat Alida in mijn zij zat te porren.
‘Wat is er?’ zei ik geërgerd.
‘Kijk!’
Het was het kijken wel waard, er liep een jongen met zijn moeder die heel erg het haar van Steven had.
‘Oh. My. God.’ Zijn haar was heel leuk dus. Maar zijn gezicht zat vol puisten. ‘Straks ziet Steven er ook zo uit!’ piekerde ik. Alida keek me aan met opgetrokken wenkbrauwen.
‘Doe niet zo gek…’
‘Je weet maar nooit!’ fluisterde ik.
‘Precies.’
‘Nee, zo bedoelde ik het niet.’
‘Het zou wel heel raar als Steven er precies zo uitzag hoor Stella.’
‘Ja, dat is waar.’ We begonnen allebei wat te lachen.
‘Het wordt vast leuk morgen!’ zeiden we allebei.

[DramaQueen]

Wat een mooi verhaal, ik ben erg benieuwd hoe het verder gaat, je beschrijft alles heel leuk!

[Maartje]

Mijn vuisten had ik nog altijd tegen de muur gedrukt, ze brandde helemaal door de klap.

brandden, handen (vuisten dus) zijn meervoud.
Meer foutjes haal ik er niet uit!

Leuk geschreven, je bouwt goed de spanning op, dat Steven morgen komt zodat de lezers door willen lezen! Niet te lang wachten met je volgende post, hè.

[xIMISSYOU]

Heb je verhaal in 1 ruk uitgelezen! Echt leuk! Je moet gwn snel verder gaan!

[Tsukiko]

Ik ben niet in een bui om echt helemaal serieus te beoordelen

Ik vind het grappig Zo lekker puberaal en van deze tijd
Ik kijkt vol spanning uit naar het volgende stukje

[Imke]

Ik lees dit stuk al van begin af aan en zie nou pas dat ik nog nooit heb gereageerd O.o. Dit is echt een leuk verhaal. Het leest heerlijk vlot weg en is, net als Tsu al zei, zo'n heerlijk puberverhaal. Waah! Vlug maar weer meer, ik ben razend benieuwd naar Steven!

[Lessie]

Ik ben echt heel erg benieuwd naar die Steven. Ik weet niet of hij te vertrouwen is, of het niet nep is wat hij doet. Het is altijd erg gevaarlijk om via internet een jongen te ontmoeten. Kijk maar naar Hot/Not van Carry Slee. Daar ontmoet Coco ook een jongen via een site, maar die is heel andere dingen van plan met haar dan ze zelf denkt.
Goed geschreven, Sterre! Ben heel erg benieuwd naar meer!

[RedRose]

Ok, het is bij deze officieel:

Ik.Wil.Steven.Nuuuuu!

Hiermee wil ik zeggen dat je echt heel goed werk levert, het verhaal leest heerlijk weg en je bouwt de spanning goed op, zodat ik nu dus bijna wanhopig zit te springen om 'dé ontmoeting'

Als Steven echt degene is wie Stella denkt dat het is, petje af voor Stella dan! Er zijn mensen die het moeilijker hebben zo iemand te vinden

[Rainbow]

Heb ik nog nooit hier op gereageerd? Ik zit al vet lang te lezen, maargoed XD KOM IK DAN OOK WEER ACHTER XD
maaarrr, vet leuk! Ik hoop niet dat die steven een puistenkop heeft o_o naja, oke, da's misschien wat oppervlakkig maar je schildert hem wel een beetje af als een puistloze held hoor

sneeel verder!!

[Sterre]

DramaQueen; Thankyou! :'DD.
Maartje; Ik hoop dat dit hoofdstuk hetzelfde effect heeft! n__n bedankt.
xIMISSYOU; Nice! ty
Tsukiko; Bedankt! (Serieus, moet dat altijd dan?) xD
Imke; hihi. Thanks! (Jij & Ik, vind ik ook zó gaaf!)
Lessie; Leuk dat je benieuwd bent! (:
RedRose; Hier.Komt.Steven.Dann! ;D
Rainbow; Je komt er wel achter! :'D

Verder wou ik nog even zeggen: Ik heb nog nooit zo gespannen geschreven. Ik heb me weer helemaal ingeleeft in dit moment. Dus ik was eigenlijk veel te verstijft om te typen. Al die gedachten speelden weer op (Brengt jullie dit op een idee?)
Ik heb mijn best gedaan op dit hoofdstuk, ik hoop dat het echt heel tof is!

Hoofdstuk 9

Oké, laten we even duidelijk zijn. Weetje hoe fout ik bezig ben? Ik zit hier wat met een jongen af te spreken via internet! En hoeveel mensen waarschuwen er wel niet dat er rare lui op het internet zitten? (Nou, heel veel.) Ook al had ik Steven op de webcam gezien, en met hem via te telefoon gepraat, was ik diep van binnen heel stiekem wel een beetje bang. Mijn ouders hadden al zo vaak gezegd dat ik moet uitkijken met rare lui op het internet. Ze vinden het ook nogal raar waar ik al die hyves vrienden vandaan haal. Natuurlijk hebben ze al wel ontdekt dat ik in contact zit met ene Steven. (Zelf hebben mijn ouders ook hyves aangemaakt, en dan gaan ze je controleren. Heel irritant, maar dat negeer ik. Tenslotte doe ik wat ik wil.) Ik had tegen mijn ouders gezegd dat ik Steven heb ontmoet bij een concert. Toen moest ik zelf optreden op de drums. (Ja, ik speel drums.) En weetje wat nou ook weer zo geweldig is aan Steven? Hij drumt ook! Hij is heel muzikaal, hij zit al heel lang op keyboard, en hij heeft een goeie conditie. (Hij zit op wedstrijd zwemmen.) Wat wil je nog meer? Ja, een knappe Steven. Maar daar zou ik vandaag achterkomen. Vandaag zou ik Steven gaan ontmoeten.

En hier sta ik dus. Op het station in Leeuwarden. Ik kon niet wachten, dus was ik wat eerder gegaan. (Ja met Alida natuurlijk, die heb ik meegesleurd!) Ik wist even niet waar ik op dit moment aan moest denken. We moesten nog zo lang wachten, ongeveer twintig minuten. Maar het leek allemaal zo snel voorbij te gaan. Ik keek weer even naar de klok boven het perron waar Steven straks aan zal komen. Inderdaad, nu nog vijftien minuten. Vijf-tien min-uten! Ik begon wat zenuwachtig met mijn vingers te spelen. Alida zat op een bankje achter mij. Ze moest steeds grinniken om mijn gekke zenuwtrekjes. Zelf ging ik nog even kijken wat ik aan had getrokken. Ik had een groene trui aan met een donkere spijkerbroek. Daaronder had ik –natuurlijk- zwarte all stars waar ik met benzine stift ska blokjes op getekend had. Onder mijn trui had ik een grijs T-shirt met korte mouwen van Vero Moda. Mijn haar zat los, en mijn ogen waren donker opgemaakt. (Zoals altijd, anders zie ik er zo moe uit, vind ik.) Mijn haar was een beetje krullerig. Maar dat is het van zichzelf. Ik wou altijd stijlhaar net zoals Alida. Maar die is juist jaloers op mijn krullerige haar. (Ik heb niet onwijs veel krullen hoor. Op mijn hooft is mijn haar juist stijl, en aan de plukken krult het, meer niet.) Langzaam keek ik weer naar de klok.
‘Oh my god! Alida, nog maar tien minuten!’ Alida stond langzaam op en ging achter me staan.
‘Doe eens even rustig. Haal even diep adem, en dan weer uit.’ Ze legde haar hand op mijn schouder. ‘Jezus! Stella, je bent helemaal gespannen. Calm down a little!’ Ik was niet alleen gespannen, ik trilde ook helemaal. Maar ik deed wat Alida zei; adem in, adem uit, en in, en uit. ‘Volhouden.’ zei Alida zachtjes.
‘Sorry, ik vind het gewoon… Heel spannend.’ zei ik onschuldig. Alida rolde met haar ogen.
‘Dat vind ik nogal logisch. Ik haal anders wel even wat chocolademelk bij die kiosk.’ Ze wees naar een kiosk die in het midden van het station stond. Ik knikte en zag Alida weglopen. Terwijl ze erheen liep haalde ze haar portemonnee uit haar jaszak. Ik had geen jas aangetrokken, dat wou ik gewoon niet. En het was tenslotte nog zomer. (Ja oké, bijna herfst.) Ik ging op het bankje zitten waar Alida net zat. Meestal kan ik wel stil zitten, maar het leek nu echt wel even of ik ADHD had. Met mijn voet tikte ik tegen de grond op het ritme van het liedje dat ik in mijn hooft had. (‘Afraid’ natuurlijk.) Ik keek even het station rond. Het was nog best wel vroeg, drieëntwintig over tien. Het liefst lig ik nu nog in mijn bed. Maar dit is even heel belangrijk. Mijn vingers deden al pijn, omdat ik er heel veel in zat te knijpen. Allemaal mensen die langs liepen keken mij raar aan, maar dat kon mij echt helemaal niks schelen. Ik wurmde mijn mobiel uit mijn broekzak, en ging mijn berichtjes lezen. Allemaal Steven.
‘Hier.’ Opeens werd er een bekertje chocomelk onder mijn neusgehouden. Dankbaar keek ik Alida aan. Ze ging naast mij zitten en blies over haar chocomelk.
‘Ik kan je spanning gewoon voelen.’ ze keek voor zich uit.
‘Ohja?’ ik keek haar vanuit mijn ooghoeken aan.
‘Ja, je zit hier echt als een ADHD patiëntje op dit bankje.’
‘Dat had ik zelf ook al bedacht…’
‘Ik zie mensen ook steeds heel apart naar je kijken!’ Alida begon wat te grinniken terwijl ze dat zei. ‘Ziet er wel melig uit.’ Ze pakte haar camera.
‘Heb je die meegenomen?!’ riep ik verontwaardigd. Met een brede grijns keek Alida mij aan. 'Waag het niet -' FLITS '- een foto te maken…' Alida begon nu nog harder te lachen.
‘Deze laat ik aan Steven zien!’ ze stak haar tong naar mij uit.
‘Doe je niet.’
‘Nou oké, ik zal aardig blijven.’ zei Alida, en ze wees naar de klok. Mijn ogen werden wat groot en ik volgde haar vinger.
‘Oh. My. God.’ Met grote ogen keek naar Alida. ‘Nog vijf minuten!’ Alida grijnsde en nam een slok van haar chocolademelk. Ik stond op, en begon wat apart naar het perron te schuifelen. Nu werd ik echt heel hyper. Ik begon wat rare sprongetjes te maken, en ja hoor.
‘Shitterdeshit!’ inderdaad, ik zat helemaal onder de chocomelk. ‘Waarom overkomt mij dit ook weer?!’ riep ik kwaad. Even keek ik Alida aan, die lag helemaal slap van het lachen. Raar dat het lukte ondertussen toch nog foto’s te maken. (Ja, ze maakte foto’s van mijn superieure blunder. Altijd fijn hé, zo’n vriendin.)
‘Zo kan ik mezelf toch niet aan Steven voorstellen!’ Ik probeerde mijn zieligste gezicht te trekken naar Alida. Ze vond het nog altijd grappig.
‘We halen zo meteen wel een servetje bij de kiosk.’ Alida stond op en ging naast mij staan. ‘Stella, ik wil je niet opfokken hoor. Maar ik zie daar in de verte toch wel een trein aankomen.’
‘Wat?!’ Ik kneep mijn oog tot spleetjes om het zogenaamd beter te kunnen zien. ‘Oh nee!’ Ik nam een slok van mijn chocolademelk. ‘Wat nu, wat nu, wat nu?’
‘Niks.’ zei Alida rustig. ‘Probeer kalm te blijven. Hij zal wel net zo gespannen zijn als jou.’ Ik knikte en keek hoe de trein dichterbij kwam. Inderdaad, het was de trein waar we op gewacht hadden. De trein kwam dichterbij, steeds dichterbij. Nu was hij nog twintig meter van ons af. Hij stopte, ik hoorde de remmen piepen. Mijn hart begon sneller te kloppen. Volgends mij kon het hele station het horen. De deuren van de trein gingen open. Er stapte mensen uit. Allemaal mensen, heel veel mensen. Ik liep wat heen en weer, ik was ontzettend onrustig. Toen bleef ik staan.
‘Zou hij mij wel herkennen?’ zei ik gespannen tegen Alida.
‘Natuurlijk wel.’ Hoe kon zij nou zo rustig blijven? Ze keek mij aan. ‘Goed kijken of je hem ziet Stella.’ Ik wendde mijn blik weer tot de mensen. Ik zag niks, geen jongen waar ik bij dacht: hé! Dat kan Steven wel eens zijn! Nee, niks. Ik pakte mijn mobiel, ook geen sms. Ik propte mijn mobiel weer terug in mijn broekzak. Opeens voelde ik een elleboog die mij zachtjes in mijn zij porde.
‘Stella, ik zie daar iets!’ Alida wees naar het midden van de menigte. Ik zag in de verte een jongen met lichtbruin haar. (Of kan ik het beter donkerblond noemen?) Met een scheve lok die heel mooi over zijn voorhoofd viel. Hij had een onwijs brede grijns, en hij liep met grote stappen onze kant op. Ik wist het al bijna wel zeker. De jongen kwam steeds dichterbij. Het was duidelijk dat hij mij aankeek. Alida zat wat foto's te maken terwijl de jongen onze kant op kwam. Ikzelf was helemaal verstijft. Opeens was die jongen nog tien meter van ons af.
‘Stella!’ riep hij opeens. Ja, dit was Steven. Steven, de jongen waar ik al best wel een tijd gek op ben. Die ik al heel lang wil ontmoeten, die nu naar mij toe komt lopen in grote passen. Steven, de jongen die in het echt nog knapper is dan op de webcam.

[Maartje]

AAAAAAAAH, HOU OP.

Die "Steven" is leuk. En lieef.
Leuk beschreven hoe zenuwachtig ze is met wat humor van Alida tussendoor Er zitten hier en daar nog wel wat schrijffoutjes, als je wil haal ik ze er morgen voor je uit.

Maar snel verderschrijven, hè. (ik zie het de hele tijd helemaal voor me omdatr ik ook best vaak op het station ben in Leeuwarden, dus ik zie helemaal haar daar lopen en hoe het eruitziet. Grappig )

[RedRose]

Aaaaah! Nou is ie dr en dan is het stukje afgelopen!

Meer, en snel! Mijn hemel.. je zou me hier moeten zien zitten voor de computer, dat laatste stukje, dat ie er bijna was, ik flipte gewoon, alsof ik het zelf was, met oplopende hartslag en alles

[Imke]

Ik las dit straks op school al, maar toen had ik geen tijd om te reageren. Erg leuk stukje! Ik kon heel goed met Stella mee voelen, ik werd er zelf gewoon zenuwachtig van . Die Steven maakt me wel nieuwsgierig... Op de een of andere vage manier heb ik het idee dat er iets niet helemaal klopt aan hem. Maar goed, daar kom ik vanzelf wel achter. Ik ben benieuwd naar meer! ^^

[xIMISSYOU]

ik ben het met rose eens! Zo goed beschreven! Ik werd er gwn ook zenuwachtig van en hyper :p Je kunt je goed in Stella inleven, echt leuk geschreven! Wel snel verder gaan hoor, ben nieuwsgierig!

groetjes x

[DramaQueen]

buhhhhhh ga nou verder!! jij ben zo gemeen op zulke stukjes te stoppen hahahah

Ben echt benieuwd wa thij van de gemorste chocolademelk gaat zegge lol

[Tsukiko]

Grhahahahaha Ik zit ''IEKKKSSs'' geluiden te maken achter mijn laptop Ik vind het echt heel grappig geschreven Alsof je daadwerkelijk in het hoofd rond zit te snuffelen van stella:P

[Sterre]

Maartje; Steven is ONWIJZZZ leuk & lief ;'$.
RedRose; Dit stukje is wel wat minder hoor...
Imke; We zullen er langzaam achter komen of hij te vertrouwen is!
xIMISSYOU; Hihi, bedankt! ;D
DramaQueen; Ja, gemeen ben ik he? (Evil.Evil. Evil.)
Tsukiko; Maakte je echt geluidjes? COOOOL. xD

Verder nog even: Ik moest opschieten, dus dit stukje is wat minder. De laatstetijd had ik wat minder inspiratie. Maar ik wou wél weer eentje plaatsen, dus dit stukje is wat minder dan de vorige (Helaas!) Ik beloof dat de volgende weer super leuk wordt! :'DD.
Enjoy!

Hoofdstuk 10

Twee armen sloegen om mij heen. Steven drukte mij stevig tegen zich aan, terwijl hij nog steeds die grote smile op zijn gezicht had. De chocolademelk die ik nog altijd in mijn linkerhand had klotste alle kanten op. Ik legde mijn rechter hand op zijn rug en wreef er zachtjes overheen. Alsof dit een fotosessie was stond Alida ons van alle kanten te fotograferen. Steven liet mij los en begon mij aandachtig te bestuderen.
‘Eindelijk!’ zei hij tenslotte. Al snel kwam Alida naast ons staan en reikte Steven de hand.
‘Ha Steven, ik ben dus Alida.’ Lachend schudde Steven Alida de hand. Ik stond er maar wat bij, niks zeggend. Hoe verlegen kon je zijn? Nou, Ik ben daar het toppunt van, serieus! Ik richtte een blik naar mijn linkerarm. (En waarom? Nou, toen Steven mij zo vreselijk omhelsde vloog mijn chocolademelk over mijn hele arm. En dan sta je pas voor aap.)
‘Shit!’ Steven en Alida keken mijn kant op.
‘Wat is er?’ vroeg Alida. Terwijl ik mijn linkerarm de lucht in hief.
‘Dit… Ik zit helemaal onder de chocolademelk!’ Steven begon te lachen. ‘Wat een blunder…’ zei ik tenslotte. Steven sloeg een arm om mij heen.
‘Dat maakt toch niet uit?’ Terwijl hij mij aankeek schoot er zo’n raar gevoel door me heen. Ik heb genoeg jongens gehad, maar die sloegen nooit spontaan een arm om mij heen. Dat was gewoon staan en praten. (Een soort van kalver liefde volgends mij.) Dat Steven zo stond met een arm om mij heen, daar moest ik nog even aan wennen. Ik glimlachte wat waterig.
‘Laten we even naar de kiosk gaan om een servetje te halen.’ Stelde ik voor. Met een ruk schoot ik uit Stevens greep en rende naar de kiosk. Verbaasd keek hij mij na, maar liep er toch achter aan. (Alida was er heus wel bij betrokken hoor, maar die was te druk met foto’s maken.)
‘Het wil er niet af!’ Met mijn zieligste gezicht keek ik Steven aan. ‘Dit. Is. Stom.’ Ik pruilde mijn onderlip. Steven schoot in de lach.
‘Het maakt heus niks uit hoor.’ We liepen de kiosk uit. ‘Je ziet het nauwelijks meer.’ zei Steven. Met z’n drieën liepen we het station uit terwijl ik nog druk mijn arm stond te schrobben met een servetje van de kiosk waar steeds scheuren in kwamen. (Ze hebben bij zulke eetzaken altijd hele lullige servetjes. Als je je mond ermee afveegt is zo’n servetje al meteen kapot. Wat een kwaliteit!) Maar we liepen dus over het zebrapad bij de bushaltes die naast het station staan. Steven sloeg een arm om mijn middel terwijl Alida voorop liep. Ik voelde me een beetje ongemakkelijk, dit was ik echt niet gewend. Moest ik nou ook een arm om zijn middel heen slaan? Durf ik dat wel? Steven drukte mij zachtjes wat meer tegen zich aan. Totdat hij merkte dat ik dit niet wou. Hij liet mij los en keek voor zich uit.

‘Laten we die toren op gaan!’ Alida wees naar de Oldehove. (Dat is een toren in Leeuwarden die net zo scheef staat als de Toren Van Pisa. Ik heb het altijd al na bouwerij gevonden.) Steven en ik knikte instemmend. Het was blijkbaar opendag, want overal in Leeuwarden hingen affiches, met dat het opendag was in elk museum.
Trouwens, ik begon me steeds wat meer op mijn gemak te voelen bij Steven. Terwijl we namelijk door de stad liepen hebben we een beetje gepraat. Af en toe pakte hij wel eens mijn hand, dat vond ik op zich wel best. Hij is een doodnormale jongen uit Venlo. En hij heeft één zus, en zijn ouders zijn nog gewoon bij elkaar. Hij wil later iets worden met architect of hij gaat de muziek in. Maar even terug naar ‘De Toren.’
Hijgend slofte ik de onwijs lange trap op die steeds maar rond ging. (Die toren was best hoog, en die trappen waren onwijs vermoeiend.) Alida liep voorop, daarachter liep ik hijgend achter haar aan, en achter mij was Steven die tenminste een goeie conditie had.
‘Als je valt, vang ik je op hoor!’ zei Steven lachend.
‘Graag!’ riep ik terug. (Hij stond niet eens ver van mij af, maar ik ergerde mij aan de trappen. En als ik me erger ga ik altijd op een of andere manier schreeuwen.) Lachend keek ik even achterom naar Steven. Hij glimlachte terug. Dit zat allemaal wel goed dacht ik bij mezelf.
Hijgend stond ik boven op de Oldehove. Alida keek over de stad uit.
‘Kijk!’ Ze wees naar een buurtje waar allemaal huizen stonden met rode dakpannen. ‘Daar is mijn huis!’ Ik ging naast haar staan en volgde haar vinger.
‘Ja, inderdaad.’
‘Waar?’ Steven kwam ook naast ons staan. Alida wees weer naar hetzelfde huis. ‘Ik snap er nog steeds niks van…’ zei Steven tenslotte.
‘Zullen we een foto maken?’ Alida pakte haar camera er weer bij.
‘Van ons drieën?’ vroeg ik. Knikkend keek Alida mij aan. ‘Best.’ Steven keek mij even aan en drukte snel een kus op mijn wang. Wow, dacht ik bij mezelf. Langzaam keek ik Stevens kant op, ik begon te blozen. We glimlachte allebei wat naar elkaar. Alida had het niet gezien want die was druk bezig met haar camera. Ik sloeg mijn armen om zijn nek heen, (Ik werd hier steeds beter in!) terwijl Steven zijn armen op mijn middel heen sloeg. Hij drukte zijn voorhoofd tegen de mijne. We begonnen allebei wat te grinniken. Dit was goed, dit voelde goed. Steven was geweldig, en knap, en lief. En hij vond mij knap en lief. Ik was echt verliefd, en hij ook. Terwijl we elkaar aankeken kwamen we steeds dichterbij…

[Maartje]

Sterreeee! Seriously! Oeeh, je schrijft zó leuk! Echt allemaal heel begrijpend, nog een beetje verlegen en onzeker in het begin, hoe moet ik me gedragen? En dan dat ze zich steeds beter gaat voelen, en dat EINDE
Ik wil Steven. xd

(Een soort van kalvert liefde volgends mij.)

kalvert = kalver

Verbaast keek hij mij na, maar liep er toch achter aan. (Alida was er heus wel bij betrokken hoor, maar die was te druk met foto’s maken.)

verbaast = verbaasd

Het was blijkbaar opendag, want overal in Leeuwarden hingen affiches, met dat het opendag was in elk musea.

Musea = volgens mij museum maar ik weet het niet zeker

Wel vind ik trouwens dat je veel dingen tussen haakjes zet, die soms eigenlijk helemaal niet tussen haakjes hoeven. Weet niet of andere mensen dit met me eens zijn, hoor

Laten we die toren op gaan!’ Alida wees naar de Oldehove. (Dat is een toren in Leeuwarden die net zo scheef staat als de Toren Van Pisa. Ik heb het altijd al na bouwerij gevonden.)

! Daar ben ik nog nooit opgeweest? Is dat bij die parkeergarage? xd

Snel verder met schrijveen, aaah. xd

[Lessie]

Aah, Steven is echt een schatje! Schrijf snel verder, want ik wil weten hoe dit af gaat lopen!

[Tsukiko]

ahhh ze gaan zoennnneeeeeen!!!! IEKKKKSSS!!!

Alida met haar camera in de aanslag natuurlijk..