Dit is een verhaal uit de bundel die met wat geluk halverwege dit jaar in de winkels ligt. Het gaat over de Dwerg Grimloh Tarf die nogal onplezierig in de omgang is.
De Dorstige Dwerg
“Ik had mij de Dorstige Dwerg heel anders voorgesteld, moet u weten.”
Grimloh Tarf keek de spreker vanonder zijn dikke wenkbrauwen guitig aan.
“Ik denk dat ik al weet wat er aan schort.” Hij pakte een grote kroes van de rottende tafel en zette het theatraal aan de lippen. “Lijk ik er zo meer op?” Hij lachte om zijn eigen grap en besloot dat als het vocht hem al zo dicht genaderd was, hij er maar meteen het beste van kon maken. In een slok sloeg hij de hele kroes achterover. Hij voelde zich opperbest in Taverne ’t Haasje. Dit was zijn eerste thuis en als hij er gratis had mogen slapen, dan had hij het gedaan. Toch werd er genoeg rekening met hem gehouden. Hij had zijn eigen plaats op een houten verhoging die desgewenst afgeschermd kon worden voor wat extra privacy. Dat gebeurde echter zelden. Grimloh liet zich graag zien. De mensen om hem hen konden dan eerder besluiten eens een rondje te geven aan de Dorstige Dwerg.
Vandaag was ’t Haasje gezellig druk. Alle tafeltjes waren bezet en rond de bar stond de gebruikelijke brallende groep mannen die om het hardst wedijverden om de aandacht van de waard. Het was ook de ideale plek voor vreemdelingen om nuttige contacten te leggen. De vreemde Dwerg die tegenover Grimloh zat had echter niets van de bar moeten weten, maar was doelbewust op Grimloh afgestapt. De man had de vele verhalen over het drankgebruik van Grimloh willen horen en trakteerde hem op vriendelijke wijze. Gewoon een nieuwsgierige toerist, zoals dat zo vaak gebeurt, had Grimloh gedacht. De vreemde Dwerg zag er verzorgd uit, met een kleine neus en zijn blonde haar in een staart. Hij droeg kleding van uitstekende snit, zoals zijn zijden overkleed en zijn egaal bruine broek. Hij had verder een gevederde hoed op zijn hoofd.
“Welja,” zei de vreemdeling weer, “uw reputatie is nu eenmaal tot ver buiten Gollath bekend. Verhalen worden al snel overdreven, snapt u?”
De waard van Taverne ’t Haasje, Tobiar, kwam aanlopen met vier nieuwe kroezen bier en hoorde de laatste woorden van de vreemdeling. “Verhalen over het drankgebruik van onze Grimloh zijn zelden overdreven. Ik begin binnenkort mijn derde taverne buiten het dorp dankzij de omzet die hij teweeg brengt. Het is maar dat u het weet.” Zijn spitse neus wiebelde als vanouds op en neer. Hij zette de vier kroezen voor Grimloh neer en keek de vreemdeling weer aan. “Wilde u ook iets?”
De vreemde Dwerg wuifde afwerend. “Ik wil niet afgeleid worden als ik de meester aan het werk kan zien.”
Grimloh barstte in een donderende lach uit. “Voor iemand van buiten het dorp heb je verrekt goede manieren, vriend. Tobiar, haal er nog maar vier op, terwijl onze makker vertelt wie hij nu eigenlijk is.”
“Noem me maar Lifeus.” Met deze woorden nam hij plechtig zijn gevederde hoed af.
“Goed, Lifeus. Waar kom je vandaan?”
Lifeus legde de hoed voorzichtig voor zich neer op de tafel, ging recht overeind zitten en keek Grimloh ernstig aan toen hij zei: “Ik kom uit een wereld die niet in legenden zal bestaan.”
Grimloh verslikte zich bijkans in een te dappere slok. “Wablief?” Hij veegde enkele druppels uit zijn baard en vond het verspilling om die niet in zijn mond te laten verdwijnen.
“U begrijpt me niet,” constateerde Lifeus nuchter. “Ik kom uit Lithell.”
“Waar?” proestte Grimloh.
“Precies,” zei Lifeus. “Lithell is een dorpje dat nog nooit een held of grote naam heeft voortgebracht. Mijn naam zal nooit in legenden worden genoemd. Maar de Dorstige Dwerg is een persoon die tot in alle eeuwen wordt herinnerd. Denkt u niet?”
Grimloh leegde juist zijn vierde kroes, zijn mond zover opentrekkend dat de kroes er zijn geheel in zou passen. “Dat is een feit, absoluut,” zei hij toen gespeeld achteloos. “Maar niemand heeft die faam ook meer verdiend dan ik. Er is in de Kleine Wereld geen ander persoon die zoveel kan verstouwen als ik kan. En geloof me, het is toch door anderen geprobeerd. Hé Tobiar, ken je die kerel uit Nubion nog?”
Tobiar kwam al haastig aanlopen met vier nieuwe kroezen. Hij wist dat hij vandaag alleen maar Grimloh kon serveren, dus de andere gasten moesten zich behelpen met zijn vrouw en barmeisjes als bediening. “De dikke man met de eeuwige dorst? En of ik hem nog ken. Een legendarische drinkwedstrijd, ik weet het nog goed.” Tobiar hoorde de zilverstukken van die dag opnieuw rinkelen. “We moesten de bewusteloze man met twaalf Dwergen tot buiten het dorp brengen.”
“Ik heb van die wedstrijd gehoord,” zei Lifeus bewonderend. “En hoe zat het met die keer dat een Tovenaar als scheidsrechter diende?”
Tobiar en Grimloh schaterden het uit, terugdenkend aan de dag dat een serieuze Tovenaar kwam opdraven bij zoiets als een drinkwedstrijd. De Tovenaar was gelokt met een verhaaltje over een mysterieuze ziekte die mannen deed wankelen, slapen en vreemde hoofdpijn veroorzaakte. Toen de Tovenaar geen zieke kon ontdekken in Taverne ’t Haasje stelde Grimloh dat dit snel genoeg zou veranderen als de drinkwedstrijd voorbij zou zijn. De ontstelde magiër had geprotesteerd en getierd, maar het had niets geholpen. Hij had zijn woord al gegeven en een woord van een Tovenaar was algemeen bindend. Geheel in stijl had Grimloh de Tovenaar fijntjes een bilk aangeboden, want hij wist dat dit tegen de erecode van de magiërs was. “Op uw gezondheid,” had hij er destijds aan toegevoegd, zich verkneukelend over de woede van de man.
“Dat was de keer dat ik voor valsspeler ben uitgemaakt,” gierde Grimloh. “Mijn tegenstander vermoedde dat ik alles langs mijn kin liet sijpelen, zodat mijn baard het vocht opzoog.”
“En toen?” vroeg Lifeus, die Grimloh opnieuw snel vier kroezen zag legen.
“De arme drommel wilde de baard van onze Grimloh inspecteren, maar hij is nooit verder gekomen dan één stap van zijn stoel,” antwoordde Tobiar, nog steeds niet bedaard. “Hij heeft hier drie dagen voor pampus op de vloer gelegen. Iemand die met Grimloh probeert mee te drinken moet over sterke benen beschikken die simpelweg niet bestaan.”
“Maar dat is verschrikkelijk,” sprak Lifeus ontzet.
“Valt wel mee,” zei Grimloh, steeds meer met dubbele tong. “Tobiar heeft nog flink aan hem verdiend door hem als toeristische attractie te gebruiken. Hoe noemde je het ook alweer?”
“De Slapende Man,” verkondigde Tobiar trots.
Grimloh maakte een gebaar dat wilde zeggen: ‘kom er maar eens op’.
Lifeus nam de informatie voor kennisgeving aan en begon de lege kroezen te tellen. “Lieve hemel, u heeft al vierenveertig kroezen opgedronken.”
Grimloh zette met een klap zijn kroes op de tafel. “Vijfenveertig,” giechelde hij.
“En dat zijn ook de speciaal grotere Grimloh-kroezen,” grijnsde Tobiar voldaan.
“Wat is het meeste aantal kroezen dat u kunt drinken?” vroeg Lifeus met grote ogen.
“Mijn record is éénenvijftig en met dat aantal heb ik nog nooit een drinkwedstrijd verloren,” oreerde Grimloh met zwierige bewegingen. “Maar vandaag kon ik dat record wel eens verbreken, aangezien jij steeds zo aardig bent om de rondjes te betalen, Lifeus. Wat kwam je hier eigenlijk doen?”
Lifeus zette parmantig zijn gevederde hoed weer op zijn hoofd en zijn stem was krachtiger toen hij zei: “Ik kwam u uitdagen voor een drinkduel dat nog deze avond zal plaatsvinden.”
Grimloh wilde een kroes van Tobiar aanpakken, maar sloeg hem pardoes uit de handen van de waard. Zijn ontsteltenis was voor zowel het verspilde bier als de onverwachte uitdaging bedoeld. “Dat kan niet,” stamelde Grimloh. “Een scheidsrechter… we hebben geen…”
De deur van de taverne werd geopend en een Tovenaar met een rode muts kwam gebukt naar binnen. De man kwam Grimloh pijnlijk bekend voor.
“Goedenavond, Grimloh Tarf,” zei de magiër. “Bent u klaar voor uw wedstrijd?” Glimlachend telde hij de lege kroezen. “U heeft al aardig uw best gedaan, zie ik. Maar de wedstrijd begint nu pas.” De Tovenaar begroette Lifeus. Het was duidelijk dat zij elkaar al eerder hadden ontmoet.
“Nog even over de laatste keer…,” wilde Grimloh excuses maken, maar het werd wazig in zijn hoofd. Hij vroeg zich af of hij zelfs nog maar een halve kroes kon leegdrinken.
“De laatste keer dat ik scheidsrechter bij een drinkwedstrijd was, bood u me een kroes aan,” zei de Tovenaar fijntjes. “Weet u wat, ik denk dat ik na deze wedstrijd er eentje op úw gezondheid drink, mijnheer Tarf.”
Grimloh zuchtte en besefte dat zijn legendarische status na vanavond een flinke knauw zou krijgen. De eerste kroezen voor de wedstrijd werden al voor zijn neus gezet door Tobiar die alleen maar gerinkel van munten hoorde. Met frisse moed en een nuchter gestel pakte Lifeus zijn eerste drinkbeker van de avond. Hij hief het en riep: “Proost!”
De Dorstige Dwerg
Sfeervol verhaal. Je komt meteen in de sfeer van de herberg.
Dit behoort toch zeker wel bij de beste verhalen die ik hier al gelezen heb.
Mag ik vragen onder welke titel, auteur die bundel uitkomt.
Want ik ben alvast geintereseerd als het allemaal verhalen zijn van zulke kwaliteit.
Dit behoort toch zeker wel bij de beste verhalen die ik hier al gelezen heb.
Mag ik vragen onder welke titel, auteur die bundel uitkomt.
Want ik ben alvast geintereseerd als het allemaal verhalen zijn van zulke kwaliteit.
Het verleden heb je, je toekomst bepaal jezelf
Ik twijfel daar nog over. Ik denk dat ik mijn pseudoniem S.A.M. ga gebruiken als auteursnaam. De titel staat nog niet geheel vast. De werktitel is altijd geweest:
De Wereld van Grimloh Tarf(ondertitel)
Gebundelde verhalen over de minst geliefde Dwerg van de Kleine Wereld.
De Wereld van Grimloh Tarf(ondertitel)
Gebundelde verhalen over de minst geliefde Dwerg van de Kleine Wereld.
-
Rainbow
Leuk geschreven! Ook grappig om eindelijk een verhaal van je te lezen : ) Ben erg benieuwd naar het uiteindelijke exemplaar. Welke uitgeverij, en hoeveel pagina's ongeveer?S.A.M. schreef:Ik twijfel daar nog over. Ik denk dat ik mijn pseudoniem S.A.M. ga gebruiken als auteursnaam. De titel staat nog niet geheel vast. De werktitel is altijd geweest:
De Wereld van Grimloh Tarf(ondertitel)
Gebundelde verhalen over de minst geliefde Dwerg van de Kleine Wereld.
-
gaffeljames
- Potlood
- Berichten: 99
- Lid geworden op: 20 jan 2009 22:15
Ben jij Scotty op dit forum/deze site? [schrijvergezocht] Want dit is in augustus al gepost en dus veel eerder. Anders is dit plagiaat. Er staan daar nog meer verhalen over Grimloh.
Laatst gewijzigd door Mirry op 26 jan 2009 11:17, 1 keer totaal gewijzigd.
Reden: Link verwijderd. Wil je aub geen links posten, voor verder info verwijs ik je naar de regels.
Reden: Link verwijderd. Wil je aub geen links posten, voor verder info verwijs ik je naar de regels.
Om maar even terug te komen op het verhaal. Meesterlijk einde 
... ik zag hem echt niet aankomen, wel dat Lifeus iets in zijn schild voerde maar niet dat...
Ik hoop meer verhalen over deze dwerg te kunnen lezen want ik heb zo'n gevoel dat ik me er perfect mee kan amuseren
. Voor zover ik weet ook geen spelfouten etc gevonden, ook een pluspunt. En ik kon de dwergen echt voor me zien zitten in de herberg, dus naar mijn mening een topverhaal!
... ik zag hem echt niet aankomen, wel dat Lifeus iets in zijn schild voerde maar niet dat...Ik hoop meer verhalen over deze dwerg te kunnen lezen want ik heb zo'n gevoel dat ik me er perfect mee kan amuseren
. Voor zover ik weet ook geen spelfouten etc gevonden, ook een pluspunt. En ik kon de dwergen echt voor me zien zitten in de herberg, dus naar mijn mening een topverhaal!Pluk de dag: zeg BLUB!
Spelfouten? Ik mag hopen van niet. Mijn opleiding Nederlands was te duur om zomaar te vergeten.neslon schreef: Ik hoop meer verhalen over deze dwerg te kunnen lezen want ik heb zo'n gevoel dat ik me er perfect mee kan amuseren
Je slaat de spijker op de kop als je zegt dat jij je er mee kan amuseren. Daar zijn deze verhaaltjes voor bedoeld. Op andere fora willen ze een bepaalde diepzinnigheid, maar ik maak liever vermakende verhalen. Niet te veel poespas, gewoon leuk.
Dank je wel. Jouw enthousiaste reactie had ik net even nodig.
