Benjamin opende moeizaam zijn ogen. Een pijnlijke steek schoot door zijn hoofd toen zijn ogen met het scherpe TL-licht boven hem geconfronterd werden. Hij knipperde een paar keer om zijn ogen,met zijn loodzwaar aanvoelende oogleden, aan het licht te laten wennen. Hij ging wat rechterop zitten en keek beduusd om zich heen. Alles was wit; de muren, het plafond, de gordijntjes voor de ramen. Alleen de vloer was bedekt met een lichtblauw zeil. Benjamin zakte terug in zijn twee zachte, en vanzelfsprekend, witte kussens. Hij sloot zijn ogen weer en voelde dat een golf van vermoeidheid hem overmeesterde.
Hoofdstuk 1
Een klik en voetstappen deden Benjamin ontwaken uit zijn slaap. Hij deed zijn ogen open en zag een jonge vrouw naast zijn bed staan. Ze droeg een lange witte doktersjas, had kort stroblond haar en twinkelende blauwe ogen.
‘Benjamin, mijn naam is dokter Ellen Westerbeek. Heb je enig idee waar je bent en hoe het komt dat je hier bent?’
haar stem klonk fris en opgewekt en Benjamin voelde zich meteen wat beter. Hij hoefde niet lang over haar vraag na te denken. Alles was wit en een vrouw die zich voorstelt als dokter....conclusie: ziekenhuis.
‘Ik ben in het ziekenhuis,’ antwoordde hij.
Benjamin merkte dat zijn stem zacht en hees klonk totaal anders dan normaal. Dokter Westerbeek knikte instemmend.
‘En weet je ook nog hoe je hier terrecht bent gekomen?’
Benjamin deed hard zijn best om helder te denken. Maar hoe hij zijn hersens ook pijnigde door hard na te denken...er kwam niks in hem op. Hij schudde verslagen zijn hoofd.
‘Het spijt me, maar ik heb geen flauw idee meer.’
Dokter Westerbeek glimlachte. ‘
Het geeft niet. Rust nog maar even, over een uurtje zullen er wel mensen op ziekenbezoek komen.’
Benjamin deed zijn ogen weer dicht en zakte weg in een diepe maar onrustige slaap.
‘Benjamin alsjeblieft doe nou geen gekke dingen!’ benjamin’s moeder rende de oprit op.
‘Ik heb er genoeg van, hij verpest jou en ons leven nu al een jaar! Ik ga!’
Woedend sloeg benjamin de autodeur dicht. Hij startte de auto en reed hard acheruit, om vervolgens plankgas de straat uit te scheuren. Woeste gedachten schoten door zijn hoofd. Wat een klootzak! Hoe haalde ij het in zijn hoofd om zijn eigen vrouw te slaan? En hoe kón zijn moeder zijn vader toch telkens weer vergeven?
Benjamin scheurde een slingerend heuvel pad op en drukte zijn nagels in het stuur van onuitgesproken frustratie. Na bijna een groepje fietsers omver te hebben gereden reed hij nog steeds met hoge snelgeid de heuvel weer af.
Benjamin hoorde zijn mobiel afgaan in het handschoenenkastje en probeerde die te vinden tussen alle rommel die er in gedrukt was. Hard getoeter deed hem opschrikken. Een rood bestelbusje reed recht op hem af! Benjamin die besefte dat hij aan de linker kant van de weg terecht was gekomen gaf een harde ruk aan het stuur.
De auto schoot vol naar links en ontweek het bestelbusje op een haar na.
De auto knalde met zo’n vaart tegen de vangrail dat deze het begaf en de auto de heuvel af stortte. Met een harde knal sloeg de auto op een rots.
Benjamin knalde hard met zijn hoofd tegen de voorruit die hij in zijn gezicht voelde barsten. De koppeling sloeg in zijn rechterribben terwijl de auto verder oversloeg. Benjamin voelde dat hij langzaam buiten bewustzijn begon te raken.
De auto rolde recht op een rivier af. Hij wist dat hij niks meer kon doen.
De deuren van zijn auto hadden zoveel klappen te verduren gehad, dat ze muurvast dicht zaten geblikt. Alles leek in de vertraagde stand te gaan.
De rivier die wild stroomde kwam steeds dichterbij en uitijndelijk raakte de auto ter water. Benjamin voelde het koude water van zijn voeten naar zijn middel stijgen en wist dat hij er geweest was. Toen uitijndelijk zijn hoofd ook onder water verdween sloot hij verslagen zijn ogen. Maar toen leek iets hem bij zijn arm te pakken.
Hij opende meteen zijn ogen weer, maar toen hij wou ademen stroomde een grote golf water zijn longen in. Het laatste dat hij zag was een lachend gezicht en glimmende rode oorbellen.
oke, ik moet zeggen dat ik altijd heel onzeker ben over de kwaliteit van mijn verhalen..dus zouden jullie alsjeblieft willen reageren? ondersteunende reacties zijn altijd welkom! alsjeblieft reageer, want als ik geen reacties krijg denk ik meestal dat mijn verhaal dan slecht is en schrijf ik niet verder....*schaam schaam*
maar zonder meningen word ik nogal onzeker...dus b.v.d.!! [/color][/color]
Altijd 'wilde' gebruiken, 'wou' staat zo slordig 
je schrijfstijl is goed en het leest lekker weg. Nog niks op aan te merken behalve een paar kleine spelfouten, ik ben benieuwd waar dit heen gaat 
