Kort verhaal: Vampire night

[Daian]

Aan de lezer
Dit is een one shot dat ik heb geschreven toen ik midden in de nacht inspiratie kreeg. Ik moest ook een schrijfopdracht doen voor nederlands, maar of dit verhaal er nou zo geschikt voor is... dat weet ik niet. Maar ik begon wel een verhaal te schrijven vanwege die opdracht.
Nu ben ik erg benieuwd naar jullie meningen. Kan het verbeterd worden, hebben jullie tips?

Vampire night
Reila hield voor een seconde haar adem in, of langer. Ze merkte hoe de geur van bloed zich door de kamer verspreidde. Ze slikte en ze voelde hoe ze steeds zwakker werd terwijl de geur van bloed steeds toenam. Ze had haar handen stevig gebald. Ze vreesde het ergste, dit ging een zware nacht worden…
Keanu keek haar met een verontschuldigende blik aan. ‘Ik geloof dat ik me gesneden heb,’ zei hij met een onschuldig lachje op zijn gezicht. Zijn blauwgroene ogen keken Reila diep in de ogen en slokten haar op. Ze kon niet wegkijken en Reila voelde een golf van melancholie in haar opkomen. Hij had altijd meer invloed op haar emoties dan ze wilde.
Ze knikte met een zwaar gevoel in haar hoofd om te laten merken dat ze het niet erg vond. De geur van zijn bloed trok haar sterk aan en maakte haar even duizelig. Ze zocht steun bij de muur en Keanu keek haar bezorgd aan. Hij legde zijn hand op haar schouder, maar ze schudde hem van zich af. Het gebaar kwam harder aan dan de bedoeling was en Keanu leek even van zijn stuk gebracht.
‘Wil je dat ik wegga?’ vroeg Keanu met een medelijdende toon.
‘Nee, blijf alsjeblieft,’ smeekte Reila hem. ‘En verzorg die wond, er ligt wel iets in de la denk ik.’
Ze zou hem deze avond nog sterk nodig kunnen hebben en ze had behoefte aan iemand die bij haar zou zijn. Als hij weg zou gaan zou ze zich vooral heel alleen voelen. Het was een dubbel gevoel. Ze bracht Keanu in gevaar door hem te laten blijven en wat ze deed was eigenlijk puur uit egoïsme, maar op dit moment moest ze er niet aan denken om de behoeften van een ander voor te laten gaan.
Even zaten de twee zwijgend naast elkaar, geen van beide wetend wat ze zeggen moesten. Keanu had inmiddels zijn wond afgeplakt en hij hield zijn linkerhand bijna in een beschermend gebaar voor zijn rechterpols. Helaas hielp het niks om de geur van het verse bloed te verdringen.
Reila legde haar hoofd op de schouder van Keanu en hij ondersteunde haar met zorg. Hij streelde haar haren, niet wetend wat hij verder nog voor haar kon doen. Reila gromde zachtjes. Het vervelende gevoel van pijn werd steeds erger en ze kon er niks tegen doen. Keanu’s aanwezigheid was tegelijk een vloek en een zegen, maar om hem weg te sturen zou niks oplossen.
Ze keken samen een film om Reila af te leiden van haar pijn. Het was een afleiding, maar het hielp toch niet genoeg om haar gedachten van Keanu af te krijgen. Een stekende hoofdpijn plaagde haar en haar adem ging in korte stoten door haar keel. Als het nog even zo door ging zou ze het niet meer kunnen volhouden.
Het laatste stukje van de film had Reila al gemist en toen Keanu haar aanstootte om te laten merken dat de film al afgelopen was en plotseling keek ze hem recht in zijn ogen. Haar volgende beweging ging zo snel dat ze er zelf van schrok. Plotseling kreeg ze een wild gevoel en ze kon zichzelf niet meer tegenhouden. Ze pakte Keanu’s arm vast en draaide die tot achter zijn rug. Keanu schreeuwde terwijl hij zijn arm bij zijn lichaam hield, maar voordat hij verder kon reageren was Reila al bovenop hem gesprongen en worstelde ze met hem op de grond. Zijn pupillen werden groter van schrik, waardoor zijn ogen zwarter werden in plaats van de prachtige zee van blauw die je anders kon zien. Na maar een paar seconden had ik Keanu vastgezet op de grond met mijn hoektanden maar een paar centimeter weg van zijn nek. Even was haar normale denkvermogen uitgeschakeld en voor een duizelingwekkend lang moment was ze zichzelf niet. Ze slikte en ging met haar tong langs haar lippen. Ze hield haar koele, ijskoude ogen voortdurend op Keanu gericht. Ze streek met een koude vinger langs zijn nek en kwam langzaam dichterbij. Haar haren vielen over zijn gezicht en deden Keanu huiveren.
Ze twijfelde even over wat ze moest doen. Ze wist dat het verkeerd was wat ze deed en dat het niet alleen Keanu, maar ook haarzelf zou schaden. Ze wou dat er op dit moment iemand anders was die met haar in de kamer was. Keanu was wel de laatste die ze pijn wilde doen. Alsof Keanu iets daarvan wilde bevestigen voelde Reila hoe Keanu trilde en hoe verstijfd van angst hij was.
Even ging er nog een gevoel van schuld of spijt door haar heen, maar toen zette ze haar hoektanden in zijn nek. Zijn warme bloed gleed door haar keel en ze dronk het gulzig op. Ze voelde hoe zijn kracht uit zijn lichaam stroomde en langzaam bij haar naar binnen kroop. Ze merkte hoe Keanu verslapte en ze vloekte zachtjes. Ze keek naar Keanu die onrustig ademhalend op de grond lag.
Ze was te ver gegaan… Ze zag dat zijn wond na een paar seconden al weer genas en zuchtte tevreden. Ze was op tijd geweest, haar krachten werkten nog.
Ze legde met een schuldig gevoel een deken over Keanu heen en ging zelf aan zijn rechterkant liggen. Nu maar hopen dat zijn geheugen niet gewist hoefde te worden, het zou zonde zijn van de mooie tijd die ze samen hadden beleefd. Ze zuchtte en legde haar hoofd op de grond. Wat een nacht…

Slaperig rekte Reila zich uit. Keanu lag te slapen en ze boog zich zachtjes over hem heen. Ze veegde zijn wilderige haar opzij en zag tot haar opluchting dat de sporen van de vorige nacht waren verdwenen. Ze luisterde naar zijn adem die haar rustig stemde. Opeens deed Keanu zijn ogen open en ze schrok van zijn plotselinge ontwaking. Ze zag hoe Keanu naast haar naar haar keek en ze lachte naar hem. Even leek ze iets te zien van een vreemde emotie wat leek op vervreemding, maar toen lachte hij vrolijk terug. Keanu rekte zich uit en keek Reila met een mysterieus lachje aan.
‘Ik heb zo raar gedroomd vannacht,’ zei hij terwijl hij door zijn wilde haar woelde. ‘Je hebt me geprobeerd te bijten, maar ik vocht dapper terug.’ Hij zij het met een gespeelde trots in zijn stem.
Reila lachte nerveus en probeerde hem niet aan te kijken. Ze herstelde zich en keek lachend op. Het was een toneelstuk wat ze al vaker gespeeld had en ze begon het nu aardig onder de knie te krijgen. Al was het niet prettig om te liegen, het was voor haar eigen bestwil.
‘Dan was die horrorfilm van gister misschien toch niet zo’n goed idee…’

[S.A.M.]

Leuk hoe je de spanning opbouwt. Iedereen weet eigenlijk wel wat er gaat gebeuren, maar als het dan gebeurt, is het toch onverwacht.

Wat ontbreekt is een soort gedachtegang van de hoofdpersoon. Als lezer kun je raden wat er in haar omgaat, maar beschrijven doe je het niet. Dat werkt in dit geval niet. Laat je hoofdpersoon wat meer zien. Laat merken hoe zij zich ten diepste voelt.

[Daian]

Bedankt voor de tip =D
Ik zal proberen daar eens op te letten

[Artemiss]

En let ook op dat je het in één vorm schrijft, of in de ik-vorm, of in de hij/zij-vorm. Je wisselt af en toe.
En wat ook prettiger leest, (dat deed ik in het begin ook niet) is alinea's maken. Dan is het niet één heel lang stuk, en lees je het minder snel en dan dringen de gebeurtenissen beter tot je door. Dat is heel vreemd, maar waar.

[Daian]

En let ook op dat je het in één vorm schrijft, of in de ik-vorm, of in de hij/zij-vorm. Je wisselt af en toe.
En wat ook prettiger leest, (dat deed ik in het begin ook niet) is alinea's maken. Dan is het niet één heel lang stuk, en lees je het minder snel en dan dringen de gebeurtenissen beter tot je door. Dat is heel vreemd, maar waar.

O ja, je hebt gelijk. Ik schreef het eerst in de ik-vorm en heb het toen veranderd. Ik moet het nog maar eens nakijken.

[Artemiss]

O, sorry... Je had het toch wel in alinea's staan, zie ik. Om de een of andere reden vond ik het toch niet heel prettig lezen, weet niet goed hoe dat komt.

[Daian]

O, sorry... Je had het toch wel in alinea's staan, zie ik. Om de een of andere reden vond ik het toch niet heel prettig lezen, weet niet goed hoe dat komt.

O, dat is jammer... Als je het weet, zou je het dan later een keer kunnen uitleggen?

[Artemiss]

Dat zal ik doen, maar misschien ligt het ook wel gewoon aan mij, hoor.

[Daian]

Oh haha! Je hebt gelijk dat het in het midden een beetje raar is.
Ik heb het niet helemaal goed beschreven. Ze had het laatste stukje alleen gemist omdat ze in gedachten verzonken was.

[EDIT] ik heb nu iets duidelijker gemaakt dat ze in gedachten verzonken was. Ik ben nog van plan het hele verhaal een keer te verbeteren.

[Rainbow]

Oke leuk Stuur me een PM als je zover bent!

[Sonea]

SUPER GESCHREVEN!
Je hebt je inspiratie zeker van Twilight?

Prachtig verhaal, goed spannend maar toch super mooi om te lezen.
Als ik jou was zou ik het verhaal gewoon wel inleveren op school, kijken wat je leraar zegt

[Daian]

Dit is wel een beetje een late reactie... maar toch:
Eigenlijk heb ik niet de inspiratie van Twilight xD. Ik heb er wel van gehoord, maar meer niet. De inspiratie kwam eigenlijk toen ik per ongelijk de orthodontist in zijn hand beet en ik daarover grapjes begon te maken met een vriendin van me.

[15lila]

Het is echt een heel mooi stukje, het is meteen spannend.
alleen is er een soort foutje wat je anders zou (kunnen) doen, ; Zijn blauwgroene ogen keken Reila diep in de ogen en slokten haar op.

die kan je veranderen in bijvoorbeeld; Zijn blauwegroenen ogen keken Reila diep aan.
Of; Zijn blauwgroenen ogen maakten contact met Reilia.
verder is het wel een hele mooie zin complimenten !

[silence]

hahahaha toen je de orthodontist beet...
nou ja, zo kun je ook inspiratie opdoen.

erg leuk gedaan.
dit even: hij zij.. hoort hij zei het met een gespeelde trots in zijn stem.

goed opgebouwd en erg mooi
verder niets op aan te merken xD

[vivalaroxx]

mooi verhaal..... ik was aan het lezen en dacht: ooh is het nu al afgelopen XD...

xxXXxx RoxXy.