'Gil'avond

[Liz]

Oké ik schrijf haast nooit one-shots, omdat ik gewoon niet goed ben in korte verhalen, ik wil graag altijd zoveel doorvertellen, dat het uiteindelijk heel lang wordt.
Maar goed dit is er dus een en meteen ook een hele vreemde. Ik plaats hem maar hier, want ik heb geen idee waar anders.
Ik heb het idee midden in de nacht bedacht (best apart opzich)
De hoofdpersoon is niet echt standaard, maar dat is bewust zo gekozen.
Reacties, tips en verbeteringen zijn altijd welkom!

-

Vanavond was het ‘gil’avond. Gisterenavond nog ‘schone schijn’ avond. Ik weet niet wat ik vervelender vindt. Of de hele avond aardig doen tegen elkaar, terwijl ik heus wel door heb dat het niet oké gaat, of de hele avond dat gekrijs.
Ik denk toch de ‘gil’avond, want dan hebben ze geen oog meer voor mij.
Op ‘schone schijn’ avond, komt er altijd wel iemand met me spelen, of gaat er iemand met me wandelen. Op gilavond niet.
En juist vanavond was een fijne avond om buiten te lopen. Het weer was zalig.
Ik bekeek ze een tijdje, met mijn zielige ogen, hangende staart en trieste oortjes, hopend op een beetje medelijden en dat tenminste een van de twee moeite nam mijn bak te vullen.
Helaas, mocht mijn gezwoeg niet baten.
Omdat het een redelijk warme avond was, hadden ze de achterdeur nog openstaan. Ik besloot van dit geluk gebruik te maken en ertussen uit te knijpen.
Mijn oren konden al die verwensingen naar elkaar niet meer langer verdragen.

Ik trippelde uitgelaten de straat in en snoof de warme avondlucht op. Het was rustig op straat, het was dan ook zondagavond. De mensvolk bereidde zich voor op een nieuwe slopende en uitputtende werkweek.
Ik besloot naar de chinees te gaan. Daar was het altijd reuzendruk op zondagavond, aangezien niemand puf had om te koken in het weekend.
Ik nam een kortere weg via de tuin van de dokter en over het schoolplein van de basisschool, zo sneed ik namelijk een paar straten af.
Ik was lichtelijk teleurgesteld toen ik aankwam bij de chinees, er was al iemand voor me geweest. Ik gokte op de bende Bulldogs van het industrieterrein, of de drie herdershonden uit het kraakpand. Toch stond er nog aardig wat lekkers tussen al het afval.
Ik liet mijn neus zijn werk doen en sprong op een vuilnisbak die verdacht veel naar kip rook. Ik wilde net mijn neus in de bak steken, toen ik de onaangename geur van een kat rook.
Een eindje verderop zat Tillie, de kat van de buren.
Ik had het niet zo op katten, maar Tillie viel voor een kat wel mee en bovendien beperkte ze zich alleen tot vis, waardoor ik niet met haar hoefde te strijden om de beste stukjes kip.
‘Gilavond?’ miauwde ze grijnzend. Ik knikte.
Tillie woonde nog maar bij één baasje, de andere was weggegaan na een zoveelste gilavond.
‘Ik wou dat er bij mij ook eens eentje wegging,’ bromde ik terwijl ik aan mijn eten begon.
‘Werkelijk?’ vroeg ze verbaasd terwijl ze haar pootje aflikte. ‘Pas op met wat je wenst.’
‘Hoezo?’vroeg ik verbaasd.
‘De mijne ligt al weken huilend op bed, ik heb al dagen geen fatsoenlijk voedsel meer op en ik durf mijn eigen kattenbak niet meer in, zo erg dat het stinkt.’
‘Dat zal toch wel meevallen,’ zei ik hoopvol.
‘Soms hoop ik stiekem dat ze me naar een asiel brengen,’ fluisterde ze zacht.
Ik verslikte me in een stukje kip en braakte lichtjes.
Ze glimlachte meelijdend.
‘We zijn maar beter af, dan dat mensvolk. Liever een avond eten bij de chinees dan een gilavond.’
Ik proestte nog steeds en toen ik opkeek was ze weg.
Bij de gedachte aan een asiel voelde ik de andere stukjes kip ook naar boven komen. Nooit zou ik het zo ver willen laten komen.
Ik dacht even na en besloot toen dat me nog een ding te doen stond. Een goed huisdier zijn, een vriend voor hen.
Ik rende vlug naar huis en kroop thuis snel op de bank bij het mannetje.
Het vrouwtje was niet in de kamer, maar boven hoorde ik gestommel.
‘Gelukkig heb ik jou nog, jij hebt nergens commentaar op,’ zei hij terwijl hij over mijn kop aaide.
Ik glimlachte. Dat mensvolk toch, altijd maar ruziën, maar uiteindelijk maakten ze het toch weer goed. Maar niet altijd. Ooit komt er misschien een dag, dat ze dat niet meer doen, en dat er eentje weggaat en de andere alleen blijft.
Daarom kijk ik alweer uit naar morgen, want dan is het ‘negeer’dag.

[Rainbow]

Oh, leuk bedacht! Orgineel, fris en toch wel met een moraal ^^ Leuk om te lezen : ) Alleen begrijp ik de laatste zin niet helemaal..

[Maartje]

Hahaha, vet leuk geschreven! De kat zet je erg goed neer, hoe die daar wijs zit te doen en de hond de les te lezen, want zo zijn katten, toch? Echt leuk geschreven, diepgaand over de probleem van de mens, maar ook met een tikje humor gezien vanuit het oog van een huisdier.
Leuk gedaan!