Vernieuwing in de stad
-
Artemiss
- Tipp-Ex team
- Berichten: 890
- Lid geworden op: 01 jul 2008 14:29
- Locatie: Ergens in de Randstad
... en dan zonder fouten dan met, of zonder fouten in plaats van met, lijkt mij nog het beste. Als we het daar toch over hebben.
Alles draait om jou en mij en wij, we draaien overal omheen...
-Herman van Veen
-Herman van Veen
-
Roger Veerman
- Potlood
- Berichten: 95
- Lid geworden op: 15 mar 2008 08:59
Meteen stap ik op Nienke af. Ze maakt geluid en heeft door dat er mensen zijn. Ik trek als eerste de blinddoek van haar gezicht. Vervolgens haal ik ook de lap voor haar mond weg.
"Ramon, Harry, hoe komen jullie hier?"
"Dat is even te veel om uit te leggen. Maar we zijn er in ieder geval om jou hier weg te halen. We moeten snel zijn."
Intussen ben ik begonnen de touwen rond haar middel los te maken. Harry begint bij haar benen. Het is geen eevoudig karwei. Men heeft zo te zien geen halve maatregelen genomen. Het duurt vijf minuten voor we haar los hebben.
Ze staat op van het bed en loopt wat onwennig in mijn richting. Ze valt tegen me aan en begint te snikken.
"Ramon ik heb veel aan je gedacht. Ik was zo bang hier nooit meer uit te komen. En het was zo eenzaam en eng om niet te weten wat er met me ging gebeuren."
Harry staat en kijkt erbij. Hij weet even niets te zeggen. Ik geef Nienke een schouderklop.
"Kom Nienke, we moeten hier weg. Het gevaar is nog niet geweken.
Ik zie dat ze zich vermant en ze maakt aanstalten om te gaan lopen. Met ons drieën lopen we naar de deur. Harry legt zijn oor op de deur en luistert. Vervolgens pakt hij de klink vast en ze de deur langzaam op een kiertje. Niet op slot. We hebben geluk. Een voor een glippen we door de deur. We bevinden ons op een overloop. We sluipen naar de trap. Na grondig luisteren en kijken lijkt de weg vrij te zijn. Langzaam sluipen we de trap af. Ik vraag me af hoe het Jos en Marie-Louise vergaat. Zouden ze eruit komen? Of zijn ze ook in een hinderlaag gelopen? Ik hoop ook dat ze nog niet ontdekt hebben dat we zijn ontsnapt. Maar ik vermoed van niet. Daarvoor is het te rustig. Inmiddels lopen we door een donkere benedengang naar de voordeur. Harry gaat nog steeds voorop.
"Shit, het lijkt erop dat de voordeur is dichtgetimmerd. We moeten de andere kant op!" zegt hij plots.
We draaien om en lopen richting de keukendeur. Na deze geopend te hebben zien we de keuken. Deze wordt verlicht door het maanlicht en een soort sterke lamp die op een van de daken staat. De achterdeur staat open. We lope langzaam richting de deur maar dan ineens sta ik stokstijf stil van schrik door het geluid van een kapotvallend stuk glas. Ik kijk om. Nienke heeft een potje op de grond gestoten.
Voor ik iets kan zeggen zie ik dat er een man met een bivakmuts naar de deur komt gerend. Hij gaat voor de deur staan.
"Jullie zijn er gloeiend bij. Blijf staan."
Uit zijn binnenzak pakt hij een telefoon. Maar voor hij kan bellen hoor ik een doffe klap en de man valt bewusteloos op de grond neer. Stomverbaasd staar ik naarhet ineenzakken van onze belager als er ineens iemand anders voor de deur staat. Niet te geloven. Het is Rosa!
"Ik dacht wel dat jullie wat hulp kunnen gebruiken" lacht ze ons toe.
"Ramon, Harry, hoe komen jullie hier?"
"Dat is even te veel om uit te leggen. Maar we zijn er in ieder geval om jou hier weg te halen. We moeten snel zijn."
Intussen ben ik begonnen de touwen rond haar middel los te maken. Harry begint bij haar benen. Het is geen eevoudig karwei. Men heeft zo te zien geen halve maatregelen genomen. Het duurt vijf minuten voor we haar los hebben.
Ze staat op van het bed en loopt wat onwennig in mijn richting. Ze valt tegen me aan en begint te snikken.
"Ramon ik heb veel aan je gedacht. Ik was zo bang hier nooit meer uit te komen. En het was zo eenzaam en eng om niet te weten wat er met me ging gebeuren."
Harry staat en kijkt erbij. Hij weet even niets te zeggen. Ik geef Nienke een schouderklop.
"Kom Nienke, we moeten hier weg. Het gevaar is nog niet geweken.
Ik zie dat ze zich vermant en ze maakt aanstalten om te gaan lopen. Met ons drieën lopen we naar de deur. Harry legt zijn oor op de deur en luistert. Vervolgens pakt hij de klink vast en ze de deur langzaam op een kiertje. Niet op slot. We hebben geluk. Een voor een glippen we door de deur. We bevinden ons op een overloop. We sluipen naar de trap. Na grondig luisteren en kijken lijkt de weg vrij te zijn. Langzaam sluipen we de trap af. Ik vraag me af hoe het Jos en Marie-Louise vergaat. Zouden ze eruit komen? Of zijn ze ook in een hinderlaag gelopen? Ik hoop ook dat ze nog niet ontdekt hebben dat we zijn ontsnapt. Maar ik vermoed van niet. Daarvoor is het te rustig. Inmiddels lopen we door een donkere benedengang naar de voordeur. Harry gaat nog steeds voorop.
"Shit, het lijkt erop dat de voordeur is dichtgetimmerd. We moeten de andere kant op!" zegt hij plots.
We draaien om en lopen richting de keukendeur. Na deze geopend te hebben zien we de keuken. Deze wordt verlicht door het maanlicht en een soort sterke lamp die op een van de daken staat. De achterdeur staat open. We lope langzaam richting de deur maar dan ineens sta ik stokstijf stil van schrik door het geluid van een kapotvallend stuk glas. Ik kijk om. Nienke heeft een potje op de grond gestoten.
Voor ik iets kan zeggen zie ik dat er een man met een bivakmuts naar de deur komt gerend. Hij gaat voor de deur staan.
"Jullie zijn er gloeiend bij. Blijf staan."
Uit zijn binnenzak pakt hij een telefoon. Maar voor hij kan bellen hoor ik een doffe klap en de man valt bewusteloos op de grond neer. Stomverbaasd staar ik naarhet ineenzakken van onze belager als er ineens iemand anders voor de deur staat. Niet te geloven. Het is Rosa!
"Ik dacht wel dat jullie wat hulp kunnen gebruiken" lacht ze ons toe.
Laatst gewijzigd door Roger Veerman op 26 feb 2009 20:04, 1 keer totaal gewijzigd.
-
Roger Veerman
- Potlood
- Berichten: 95
- Lid geworden op: 15 mar 2008 08:59
Oh shit
Hij heet Ramon
Roelof is van een ander verhaal van me
Hij heet Ramon
Roelof is van een ander verhaal van me
-
Roger Veerman
- Potlood
- Berichten: 95
- Lid geworden op: 15 mar 2008 08:59
"Hoe heb je ons gevonden?" vraag ik terwijl ik door de half vermolmde keukendeur naar buiten loop.
"Oh ik ken de weg hier wel, Marie Louise is niet de enige politica die ooit iets heeft gehad met een van de bewoners van hier" zegt ze met een knipoog. Ze is niet alleen. Een langharige jongen en een jongen met een punkkapsel zijn ook om de hoek gekomen.
"Jullie hebben Nienke, hoe is ze? Is ze gewond?
"Ze is erg vermoeid maar verder lijkt alles in orde".
"Mooi! Kom mee, de rest van onze clan wacht om de hoek op straat" fluistert ze vervolgens.
Zonder te weten wie er op ons wachten lopen Harry, Nienke en ik achter Rosa aan door een oud tuinpad. Ze draagt een eenvoudig trainingspak. Haar normale kleding lijkt me inderdaad niet erg handig in dit soorti situaties. We steken de straat over en lopen bij het eerste huizenblok de hoek om. Vervolgens klopt Rosa drie keer op een deur. Na nog geen tien seconden opent de deur.
"Kom snel binnen" sist een stem.
We lopen snel naar binnen en de jongen met het punkhaar kijkt nog even naar buiten voor hij snel de deur sluit. Voor ons is een matig verlichte woonkamer. Helemaal leeg. Zelfs op de vloer is enkel kaal hout te zien. Er zijn nog tien mannen aanwezig. Rosa is opallenderwijs de enige vrouw van het gezelschap.
"Wat heeft dit te betekenen?" vraagt Harry als hij binnen staat.
"Ik zal het jullie vertellen, maar we moeten snel zijn."
We gaan op de grond zitten. Rosa gaat in een kleermakerszit. Ze zit tussen de andere aanwezige jongens. Ze zien er alternatief uit. Veel kleurige truien, vreemde kapsels en piercings in verschillende gezichtselen. Mensen wiens leven eigenlijk compleet langs me heen gaat. Ik kom er eigenlijk nooit mee in contact. Al blijken ze toch zo vriendelijk te zijn om een risico te lopen om een stel liberale politici te redden.
"Toen jullie besloten te gaan onderhandelen kreeg ik een ongerust gevoel. Ik vond dat ik teveel vertrouwd had op het woord van Krauth. Daarom werd ik bang dat hij de afspraak om geen geweld te gebruiken zou breken en hij jullie in de val zou lokken. Ik was de enige die iets zou kunnen doen dus dat heb ik gedaan. Dit hier zijn de medebewoners van mijn complex. We wilden met zijn allen jullie gaan bedrijven. Maar daarnet toen we met een verkenning bezig waren zag ik dat we al eerder moesten handelen. In ieder geval is Nienke nu veilig. Waar is Marie-Louise?"
"Die zit als het goed is nog met Jos in die bouwkeet waar de onderhandelingen zijn. Dat hoop ik tenminste"
"De bouwkeet! Geweldig we wisten niet in welke ruimte Krauth zou zitten maar dat probleem is nu ook de wereld uit. Nu kunnen we het aanvalsplan afmaken."
Uit een tas pakt Rosa een stuk papier. Het blijkt een eenvoudig getekende kaart van de straat te zijn. Vervolgens pakt ze een pen en tekent er wat op. Met twee anderen bespreekt ze een strategie. Ik begrijp het maar half. Nienke slaapt intussen al zittend tegen de muur. Ze moet uitgeteld zijn. Wanneer Rosa klaar is sommeert ze iedereen zich klaar te maken voor vertrek. Veel hoeft er niet te gebeuren. Harry komt naar me toe.
"Ik ga wel mee, blijf jij maar bij Nienke. Hier is ze veiligt"
Ik vind het een goed idee maar voor ik kan instemmen protesteert ze. Ze is ineens wakker geworden.
"Hee, ik wil ook mee. Ik ga hier niet blijven."
Ik wil tegensputteren maar eigenlijk wil ik haar ook niet teveel in een zwakke slachtofferrol plaatsen. Ze is goed genoeg om het zelf te kunnen beslissen. Harry lijkt er ook zo over te denken.
"Oh ik ken de weg hier wel, Marie Louise is niet de enige politica die ooit iets heeft gehad met een van de bewoners van hier" zegt ze met een knipoog. Ze is niet alleen. Een langharige jongen en een jongen met een punkkapsel zijn ook om de hoek gekomen.
"Jullie hebben Nienke, hoe is ze? Is ze gewond?
"Ze is erg vermoeid maar verder lijkt alles in orde".
"Mooi! Kom mee, de rest van onze clan wacht om de hoek op straat" fluistert ze vervolgens.
Zonder te weten wie er op ons wachten lopen Harry, Nienke en ik achter Rosa aan door een oud tuinpad. Ze draagt een eenvoudig trainingspak. Haar normale kleding lijkt me inderdaad niet erg handig in dit soorti situaties. We steken de straat over en lopen bij het eerste huizenblok de hoek om. Vervolgens klopt Rosa drie keer op een deur. Na nog geen tien seconden opent de deur.
"Kom snel binnen" sist een stem.
We lopen snel naar binnen en de jongen met het punkhaar kijkt nog even naar buiten voor hij snel de deur sluit. Voor ons is een matig verlichte woonkamer. Helemaal leeg. Zelfs op de vloer is enkel kaal hout te zien. Er zijn nog tien mannen aanwezig. Rosa is opallenderwijs de enige vrouw van het gezelschap.
"Wat heeft dit te betekenen?" vraagt Harry als hij binnen staat.
"Ik zal het jullie vertellen, maar we moeten snel zijn."
We gaan op de grond zitten. Rosa gaat in een kleermakerszit. Ze zit tussen de andere aanwezige jongens. Ze zien er alternatief uit. Veel kleurige truien, vreemde kapsels en piercings in verschillende gezichtselen. Mensen wiens leven eigenlijk compleet langs me heen gaat. Ik kom er eigenlijk nooit mee in contact. Al blijken ze toch zo vriendelijk te zijn om een risico te lopen om een stel liberale politici te redden.
"Toen jullie besloten te gaan onderhandelen kreeg ik een ongerust gevoel. Ik vond dat ik teveel vertrouwd had op het woord van Krauth. Daarom werd ik bang dat hij de afspraak om geen geweld te gebruiken zou breken en hij jullie in de val zou lokken. Ik was de enige die iets zou kunnen doen dus dat heb ik gedaan. Dit hier zijn de medebewoners van mijn complex. We wilden met zijn allen jullie gaan bedrijven. Maar daarnet toen we met een verkenning bezig waren zag ik dat we al eerder moesten handelen. In ieder geval is Nienke nu veilig. Waar is Marie-Louise?"
"Die zit als het goed is nog met Jos in die bouwkeet waar de onderhandelingen zijn. Dat hoop ik tenminste"
"De bouwkeet! Geweldig we wisten niet in welke ruimte Krauth zou zitten maar dat probleem is nu ook de wereld uit. Nu kunnen we het aanvalsplan afmaken."
Uit een tas pakt Rosa een stuk papier. Het blijkt een eenvoudig getekende kaart van de straat te zijn. Vervolgens pakt ze een pen en tekent er wat op. Met twee anderen bespreekt ze een strategie. Ik begrijp het maar half. Nienke slaapt intussen al zittend tegen de muur. Ze moet uitgeteld zijn. Wanneer Rosa klaar is sommeert ze iedereen zich klaar te maken voor vertrek. Veel hoeft er niet te gebeuren. Harry komt naar me toe.
"Ik ga wel mee, blijf jij maar bij Nienke. Hier is ze veiligt"
Ik vind het een goed idee maar voor ik kan instemmen protesteert ze. Ze is ineens wakker geworden.
"Hee, ik wil ook mee. Ik ga hier niet blijven."
Ik wil tegensputteren maar eigenlijk wil ik haar ook niet teveel in een zwakke slachtofferrol plaatsen. Ze is goed genoeg om het zelf te kunnen beslissen. Harry lijkt er ook zo over te denken.
-
Artemiss
- Tipp-Ex team
- Berichten: 890
- Lid geworden op: 01 jul 2008 14:29
- Locatie: Ergens in de Randstad
Ik wil echt niet zeiken, maar het is al weer een maand geleden dat je gepost hebt! Vergeet niet dat je hier een verhaal hebt staan, alsjeblieft...
Alles draait om jou en mij en wij, we draaien overal omheen...
-Herman van Veen
-Herman van Veen
-
Artemiss
- Tipp-Ex team
- Berichten: 890
- Lid geworden op: 01 jul 2008 14:29
- Locatie: Ergens in de Randstad
Vijf maanden. Wauw. Zonde! Het was zo'n leuk verhaal! Je laat het dood bloeden! Je was het toch niet vergeten, hoop ik? Heel druk, zeker?
Heel druk, zeker?Alles draait om jou en mij en wij, we draaien overal omheen...
-Herman van Veen
-Herman van Veen