(grapje 
).Marjo: als je het niet wilt, moet je het zeggen hoor
. Maar ik dacht dat je het wel goed vond. Zal weer vlug verder proberen te schrijven!Sarina: whihi, dank je!
_______
Bij de bedden ging het er inmiddels nog steeds ‘gezellig’ aan toe. David had zich eindelijk losgemaakt van Marjo en keek haar glimlachend aan.
‘Je bent mooi,’ fluisterde hij, waardoor Marjo giechelde.
‘Jij ook,’ zei ze verlegen. ‘Waar is de rest eigenlijk?’ Ze keek om zich heen en snakte naar adem toen ze Pierre en Imke in het oog kreeg. Die lagen inmiddels op zijn bed en waren nog steeds hartstochtelijk aan het zoenen. Waarschijnlijk beseften ze dat ze niet alleen waren, aangezien ze het alleen bij zoenen hielden. Het kon natuurlijk ook dat Pierre doorhad dat hij het er niet heelhuids vanaf zou brengen als hij Imke op een andere plek dan haar mond aan zou raken. Wat dat betreft kende hij Bibi al een beetje, want dat zou ze niet pikken. Als ze in de buurt was tenminste…
‘Waar is Bibi?’ vroeg Marjo verbaasd. David keek ook om zich heen en haalde zijn schouders op.
‘Seb is er ook niet.’ Hij grijnsde breed.
‘Ziet ernaar uit dat Bibi dan toch eens even stil is vandaag,’ grijnsde Marjo, die haar volle aandacht weer op David richtte. Ze legde haar hand in zijn nek en gaf hem een kus, die hij natuurlijk meteen beantwoordde.
‘Ik zit niet echt lekker,’ mompelde hij na een langdurige zoen. ‘Kom.’ Hij krabbelde overeind, pakte Marjo’s uitgestoken hand en trok haar tussen de berg met kleren uit. Voorzichtig nam hij haar mee naar zijn eigen bed, tegenover dat van Pierre.
‘Moeten jullie eigenlijk geen handtekeningen uitdelen of zo?’ fluisterde Marjo, die door David op bed werd gelegd. Hij zoende haar in haar hals en mompelde: ‘Ik deel al kleren uit aan mijn fans, is dat niet genoeg?’
Marjo grijnsde. ‘Voor mij wel.’
‘Je mag de kleren natuurlijk ook weer teruggeven,’ ging David door, ‘maar aangezien je gewone shirt nog op de badkamer ligt, zou ik dat niet doen. Volgens mij wil je daar nu niet binnen komen.’
Marjo dacht even na en drukte glimlachend haar lippen op die van David. ‘Laat ze daar maar hun gang gaan. Ik heb genoeg aan jou.’
‘Pierre?’
Het was een beetje stil in de bus, op de zachte muziek van beneden en zoengeluiden naast hen na.
‘Ja?’
Pierre en Imke lagen dicht tegen elkaar aan op het smalle bed. Pierre lag op zijn zij en streelde haar zachtjes door haar haren.
‘Ben ik…’ Imke dacht even na, terwijl Pierre haar vragend aankeek. ‘Ik ben er gewoon één van de velen, hè?’
Pierre keek haar even aan en draaide zich toen om, zodat ze allebei op hun rug naast elkaar lagen. Hij had het gordijntje voor zijn bed dichtgeschoven en zocht nu in het donker naar haar hand.
‘Eh…’ begon hij aarzelend en het werd even stil. Imke sloeg haar ogen neer, ook al kon hij dat niet zien.
‘Laat maar,’ mompelde ze.
De stilte was nogal ongemakkelijk. Ze hadden allebei nog steeds hun ogen van elkaar afgewend, maar Imke kon voelen dat de zanger toch naar de juiste woorden zocht. Ondanks de zeer kleffe geluiden naast hen, die eigenlijk niemand wilde horen, kon ze Pierre diep in horen ademen. Helaas werden ze onderbroken, nog voordat hij ook maar iets kon zeggen. Chucks stem klonk namelijk van onderaan het smalle trapje in de bus: ‘Het is wel heel stil daarboven! Wat zijn jullie in vredesnaam aan het doen!’
Imke verstijfde en voelde hoe ook Pierre’s greep steviger werd. Het was overduidelijk dat ze allebei vergeten waren dat Chuck en Jeff ook nog in de bus waren. Ook al waren ze beneden, dat wilde niet zeggen dat ze niet aanwezig waren.
Op het andere bed vloekte Marjo gedempt en daaruit maakte Imke op dat Chuck beter zijn grote mond dicht had kunnen houden, aangezien Marjo en David nogal druk bezig waren en geen zin hadden om gestoord te worden. Imke kon David ook op sussende toon tegen Marjo horen praten en aan de daarop volgende giechel te horen, werd het duidelijk dat ze Chuck alweer vergeten was. Een paar tellen daarna was het alweer stil, maar dat duurde niet lang. De deur van de kleine badkamer werd namelijk met een harde klap opengesmeten. Daardoor schrok iedereen. Pierre vloog overeind en knalde daardoor met zijn hoofd tegen de balken van het bed boven hem. Hij slaakte een indrukwekkende brul en wreef over zijn hoofd, terwijl Bibi riep: ‘Massamoord! Ben ik goed, of ben ik goed!’
Naja heb toch weer dubbel gelegen 
. Nee grapje 
