Hooded Vamp

[Hooded Bard Poet]

In een Diepe wilderniss van de duistere wouden van SIXo daar dwaalde een duistere geest genaamd de Embrace of Vamps. een maiden zo koud als ijs en zo Mooi als een zwarte roos. de lady stond bekend als een Blinde liefde hij voede zich met jonge en sterke mannen. ze verlijde eerst de man met haar koude en slutige blik en wanneer ze de man in haar armen had beet ze de man. en met vole armen om hem heen geknuffeld daarom hete ze ook Embrace of vamps. maar op een dag zag ik haar de mooie duistere vrouwe in een steegje ze wees met haar vinger van kom hier lekkerding. en ik ging er heen ze besprong me en scheurde me kleren eraf ik zoende haar in de nek en ze kreunde als een zoete jonge bloem en ik keek naar haar ogen en ik zag dat ze een vampier werd en ik dacht wauw een vrouwe van de roos der duisternis ik zoende haar en opeens beet ze me in me nek en fuckte me terwijl ze voede aan me bloed de meeste mannen zouden dood gaan maar ik vond het lekker en ik keek naar de volle maan terwijl ze me beet en langzaam veranderde ik scherpe lang

Word weer verder geschreven xD

[S.A.M.]

Geen aandacht aan besteden. Slaat nergens op dit verhaal. Tenzij de schrijver een zevenjarige is met een grof taalgebruik. Anders snap ik niet waar dit vandaan komt.

[Rainbow]

Voor een jongen met autisme, of, wat was het ook alweer? vind ik het nog heel aardig.

[S.A.M.]

Hmm, dit heeft geen enkel trekje van autisme wat tekst betreft.

[Rainbow]

Ik stel voor dat je even hierheen gaat:
http://onlineverhalen.nl/viewtopic.php?f=15&t=3846

[S.A.M.]

Heb ik gelezen. Het verklaart het één en ander. Toch vind ik deze tekst niet duidelijk het resultaat van autisme. Het is wellicht één van de redenen. Autistische teksten hebben vaker een staccato karakter.
Uiteraard ga ik ervan uit dat niet iemand doet alsof hij autistisch is. Daar beschuldig ik ook niemand van. Ik heb wat te zware woorden gezegd, maar mijn punt is verder dat het niet een typsiche tekst voor iemand met autisme is.

Tja, hoe beoordeel je dan zo'n tekst? Eerlijkheidshalve zou ik het nooit zo willen lezen, maar aan de andere kant is het knap dat de poging ondernomen wordt. Schrijven kan een grote uitlaatklep zijn. Dus ik zou het blijven doen als de schrijver er zich goed bij voelt.