ik liep al een tijdje met een idee rond voor een verhaal, maar ben vandaag pas serieus begonnen met schrijven. Ik hoop dat jullie dit eerste stuk van de inleiding wat vinden, vervolg volgt heel snel.
-----
Gewoon. Dat was het beste woord om Renate te beschrijven. Een gewone jongvolwassene met een drukke baan en een paar echte maatjes. Geen speciale uiterlijke kenmerken, geen opvallend spontane persoonlijkheid en geen rijke of beroemde familie.
Dit boeide haar echter niet, nooit had ze ingezien waarom mensen konden klagen over hun tekort aan roem of populaire vrienden. Wat was er nou mis met een normaal gelukkig bestaan?
Renate had twee goede vriendinnen, al sinds haar middelbare schooltijd: Jasmijn en Kristien. Hoewel de drie vrouwen alledrie een compleet andere persoonlijkheid hadden, konden ze perfect met elkaar overweg en hielden ze elkaar ook in een soort “balans.”
Jasmijn was wat je noemt een hopeloze romanticus. Ze was dol op lekker kleffe liefdesfilms en kon úren doorgaan over die ene goddelijke acteur uit haar laatste lievelingsfilm of over die schattige gast die in de bioscoop werkte. Haar werk wakkerde haar roze wolkjesfantasieën alleen maar verder aan, ze had een baan in een bruidszaak, omrings door fabelachtige prinsessenjurken en albums vol met kleurrijke bloemstukken en mierzoete bruidstaarten. Uren kon ze hardop dromen over haar eigen bruiloft. En uiteraard; de bruidegom.
Renate’s vriendin had geen vriend. Ze had er al geen meer gehad sinds de lagere school, en dat kon je nou niet echt een relatie noemen. Ze ergerde zich hier bij momenten mateloos aan, bij voorkeur terwijl ze zuchtend naar een té perfect koppeltje staarde op haar tv-scherm.
Kristien was dan weer helemaal anders. Zij was iemand die mensen zouden beschrijven als nuchter en “down-to-earth.” Mannen interesseerden haar niet echt, zo nu en dan had ze een vriend, maar meestal maakte ze er vrij snel een eind aan, omdat ze geen sterke gevoelens had of omdat ze geen zin had in gedoe. Onafhankelijkheid, daar hield Kristien van. Ze kon ook een enorme flapuit zijn, hierdoor hadden de vriendinnen al veel slappe lachbuien moeten doorstaan.
Ze werkte bij een groot marketingconcern, waar ze haar werkuren doorbracht achter een computer, vrolijk kletsend tegen haar collega’s. En haar baas. Én de schoonmaakster, de postbode en alle andere personen die toevallig langs kwamen lopen. Zo was ze, spontaan, lief, vriendelijk, handig en niet op zoek.
---
Reacties zijn héél welkom
