Jij en ik

[jjustmee]

Imke, weer ontzettend mooi geschreven! :
Echt, ik heb alles met ingehouden adem gelezen! Het is goed, en vooral mooi verteld.
Ik kan me echt goed voorstellen hoe Sam en David zich voelen. Je leefd gewoon helemaal met ze mee!

Echt, ga zo door! Ik kan niet wachten op het volgende hoofdstuk!

Grtz,
Jasmijn

[Nynke,]

Oh my god,
echt serieus weer heel mooi geschreven! Oh ik vind het zo sneu voor ze. Het liefst wil ik David nu knuffelen.
Ik smacht naar meer <33
of hoe je dat ook zegt.

[Amij]

Beetje eentonig van mij, maar kan niks zeggen
dan weer Een Super Leuk stuk!:D

Oh, hoe moet het nou verder tussen
David en Sam?

[Lessie]

Imkeee! Alsjeblieft, laat me niet in spanning want ik wil echt weten hoe dit af gaat lopen en het is echt super spannend, die David heeft t ook echt verpest en je schrijft gewoon echt super geweldig en en en... Aaaaaaaaah!

[Imke]

Sterre: whihi, thanks!
Melian: ja . Bedankt!
Jasmijn: super bedankt natuurlijk weer!
Nynke: aaaah, wat schattig! .
Amij: jaaa, dat is de grote vraag .
Agnes: hahaha, dank je! .

-----------------------------------------------------------------------------------------------------

Hoofdstuk 73.

I wanna feel the way you make me feel when I'm with you
I wanna be the only hand, you need to hold on to
I wanna feel the way you make me feel when I'm with you
I wanna be the hand, you need to hold on

When I’m With You - Simple Plan

‘Sam,’ begon ik smekend, ‘je weet niet hoeveel spijt ik hiervan heb. Op die avond heb ik alles verknald en dat besef ik maar al te goed. Ik… Ik vind het zo knap van je dat je niet kwaad op me bent geworden, terwijl je daar al het recht toe had. Ik snap zelfs niet dat je bij mij bent gebleven, echt niet…’
Ik voelde tranen over mijn wangen rollen, maar deed geen poging om ze weg te vegen. Sams hand lag nog altijd in de mijne en ik hoopte dat ze nooit meer los zou laten.
‘Dat snap ik zelf eigenlijk ook niet helemaal,’ zei ze zachtjes. ‘Als een van mijn ex-vriendjes dit had geflikt, had ik hem allang de waarheid verteld en had hij op zoek kunnen gaan naar iemand anders.’
Ik slikte. ‘Waarom heb je dat niet met mij gedaan?’ Mijn stem trilde enorm, iets dat ik niet kon voorkomen.
Het bleef heel erg lang stil. Je kon alleen mijn onregelmatige snikken en Sams diepe zucht horen. Uiteindelijk zei ze: ‘Omdat ik al jaren wachtte op het moment dat wij iets zouden krijgen. De eerste jaren hoopte ik alleen, het laatste jaar wachtte ik. Jaren, David. Jaren. Zou ik dat na een paar weken al weggooien? Zo stom ben ik echt niet. Weet je nog dat ik hiervoor vertelde dat ik je was gaan idealiseren? Zelfs al ben je niet zo ideaal in het echt als ik gehoopt had, je blijft wel David.’
‘De David die je al jaren in gedachten had of de David die je echt kent?’ vroeg ik somber.
Daar dacht Sam even over na. ‘Allebei, denk ik.’
‘Oh,’ mompelde ik. ‘Is dat goed of slecht?’
‘Dat weet ik eigenlijk niet,’ antwoordde Sam zo te zien naar waarheid, ‘maar ik denk wel goed.’
‘Het spijt me echt heel erg, Sam,’ zei ik nadat ik een traan had weggeveegd. ‘Ik meen het met heel mijn hart. Als ik de tijd terug kon draaien, had ik mezelf wel drie keer bedacht toen ze me vroeg om mee te gaan.’
‘Dat mag ik hopen,’ zei Sam, ‘maar ik moet wel zeggen dat ik teleurgesteld was dat je het al die tijd voor mij verborgen hebt proberen te houden. Dat had ik niet van jou verwacht. Vertel me op zijn minst waarom je het geheim hebt gehouden.’
Voor het eerst in het hele gesprek klonk er iets van begrip door haar stem heen, ook al verdiende ik dat helemaal niet.
‘Ik weet niet helemaal precies waarom niet,’ antwoordde ik naar waarheid, ‘ook al klinkt dat misschien heel stom. Het komt in ieder geval door het gebrek aan lef, dat weet ik wel. Ik ben vreselijk laf geweest.’
‘Dat klinkt zo vreemd uit jouw mond,’ zei Sam. Na mijn vragende blik legde ze uit: ‘Nou, ik weet bijvoorbeeld dat jij, Pierre en Chuck wel eens hebben gebungeejumped en tussen haaien hebben gezwommen. Daar heb je volgens mij toch wel een beetje lef voor nodig.’
Een kleine glimlach verscheen op mijn gezicht. ‘Ik denk dat dat een ander soort lef is. Dat soort dingen durf ik namelijk wel, maar qua praten ben ik een stuk anders. Helaas. Ik had het je meteen moeten vertellen, maar steeds als ik je dan in je ogen keek, kon ik het niet. Ik wist hoeveel pijn ik je ermee zou doen en het laatste dat ik wilde, was jou gekwetst zien. Dat is omdat mijn hele hart voor jou is, hoe slijmerig dat ook klinkt. Ik houd zielsveel van je en daar is niets van gelogen. Echt niet.’
Sam keek me recht aan, maar zei niets, alsof ze me in stilte aanspoorde om verder te gaan. Daarom ging ik verder, terwijl ik haar ook diep in haar ogen bleef kijken.
‘Dat ik met een ander heb gezoend, had dus nooit, maar dan ook nooit mogen gebeuren. Dat spijt me meer dan iemand ooit zal weten, omdat jij meer voor mij betekent dan wie of wat dan ook. Daarom vraag ik, nee, smeek ik met heel mijn hart of je me de stomste fout van mijn hele leven alsjeblieft wilt vergeven.’
Hoopvol keek ik Sam aan, terwijl ik bad dat ze dat zou doen. Ik wilde haar nooit kwijt. Nooit.
Sam liet mijn hand los en even was ik bang dat ze het me niet zou vergeven, maar ze sloeg haar armen om mijn nek en verborg haar gezicht in mijn schouder. Ik kon haar warme ademhaling tegen mijn huid voelen.
‘Natuurlijk,’ fluisterde ze gesmoord. ‘Natuurlijk vergeef ik het je.’
Een van de gelukzaligste gevoelens ooit stroomde door me heen. Ik sloeg mijn armen om haar middel en trok haar dichter naar me toe. Zo bleven we minutenlang zitten zonder iets te zeggen. Ik wilde ook niets zeggen. Zo stilzitten was misschien wel het fijnste dat ik ooit had gedaan.
Uiteindelijk verbrak ze de omhelzing toch en drukte haar lippen op de mijne.
‘Ik wil je nooit kwijt.’ Ernstig keek ze me aan. ‘Ondanks dat je beroemd bent, blijven we hopelijk bij elkaar.’
Ik pakte haar hand. ‘Nee, dat hopen we niet. Dat gebeurt gewoon.’
Die uitspraak werd gevolgd door een langdurige zoen. We gingen op bed liggen en terwijl ik door Sams haren streek, vroeg ik: ‘Zullen we roomservice bestellen? Ik heb geen zin om in het restaurant te gaan eten.’
Sam keek me onschuldig aan en vroeg: ‘En wat nou als ik dat wel wil?’
‘Dan doe ik dit.’ Ik kroop bovenop haar en zoende haar. Sam giechelde en zoende me terug, terwijl ze met haar vrije hand naar de telefoon zocht en die aan mij gaf. Ik drukte op een van de knoppen van het toestel en liet hem overgaan.
‘Ja, hallo. Ik wil graag een maaltijd voor twee bestellen… Maakt niet uit, doe maar iets… Ja, ijs als toetje… Oké, tot zo.’
Sam wachtte niet eens tot ik de hoorn erop had gelegd voordat ze mijn T-shirt uithad.
‘Dat horen brave meisjes niet te doen,’ fluisterde ik tussen twee zoenen door.
‘Maar misschien ben ik wel niet zo braaf,’ grijnsde Sam, terwijl ze me begon te kietelen. Samen rolden we over het bed heen, terwijl er intussen meer kledingstukken uitgingen.
Het duurde niet lang voordat we zwijgend onder de dekens lagen. Sam lag met haar hoofd op mijn ontblote bovenlijf terwijl onze vingers zich in elkaar verstrengelden.
‘Ik heb in ieder geval één ding geleerd van deze hele situatie,’ zei Sam uiteindelijk.
‘En dat is?’ vroeg ik nieuwsgierig.
‘Dat ik jou nooit alcohol moet geven.’
Verontwaardigd greep ik één van de kussens en mepte die in haar richting.
‘Ik had toen wel heel erg veel gedronken, hoor.’
Sam grijnsde en rolde op haar zij om het volgende kussen te ontwijken. Net toen ik haar vast wilde pakken, werd er op de deur geklopt. Ik kreunde.
‘Doe jij open?’ vroeg ik hoopvol, maar Sam was al onder de dekens verdwenen. Daarom stond ik zuchtend op en trok een van de badjassen aan. Sam stak haar tong uit toen ik naar de deur slofte en die opendeed. Een hotelmedewerker stond met een karretje voor de deur en nadat ik vlug had afgerekend, verdween hij weer.
‘Roomservice!’ riep ik terwijl ik het karretje naar het bed toe reed. Natuurlijk kwam Sam toen wel onder de dekens uit en nadat ook zij haar badjas aan had gedaan, vielen we aan op het eten.

[Stropdasz]

Aaaaw Imke!! Dit is echt een vét lief stukje.
Ik vind het hartstikke goed van Sam en vet leuk voor David.
*stuitert op en neer*
Ik wil meer meer meer!

[Nynke,]

OMG IMKE!
DIT IS ZO LIEF <33
echt ik ben zo blij dat ze weer samen zijn
omg, ik kreeg kippenvel en kriebels in m'n buik!
Echt waaah ik vind dit zo'n geweldig verhaal!
xxxxx

[Sterre]

Wauw . How cute are they!
geweldig stukje, meer kan ik gewoon niet zeggen.
Ben benieuwd naar meermeermeer ^^.

[Lessie]

Imke! OMG! Hoe kan jij in godsnaam zo goed schrijven? Ik ben echt heel jaloers op jou ^^
Echt een geweldig stuk! Hoe je alles beschrijft, geweldig! Ik kan het je zeker niet nadoen!

En Sam is echt zo goed Gelukkig maar dat ze die lieve, maar toch niet erg slimme David heeft vergeven!

[Melian]

‘Ik heb in ieder geval één ding geleerd van deze hele situatie,’ zei Sam uiteindelijk.
‘En dat is?’ vroeg ik nieuwsgierig.
‘Dat ik jou nooit alcohol moet geven.’

Die opmerking is geweldig

Dit is zo'n überschattig stuk!! Ze blijven bij elkaar, ze blijven bij elkaar *doet dansje*
Ik was zo blij voor ze

Dat je je lezers zo laat meeleven, dat is echt zó supergoed!!

[x Sanne]

Ik moet nog een stukje lezen en dan ben ik weer bij Echt ontzettend goed omschreven alles, Imke! Je weet mijn aandacht van de eerste tot de laatste letter vast te houden. Je omschrijft alles zo mooi en gedetailleer... nietn ormaal gewoon Super

[Imke]

Marjo: hihi, uw wens is mijn bevel.
Nynke: waaah, thanks!
Sterre: hier is meer!
Agnes: waah, wat een complimenten! Dank je, dank je, dank je!
Melian: *danst mee* Ik kan het niet over mijn hart verkrijgen omdat ze uit elkaar te laten gaan op zo'n moment, daar vond ik David even te zielig voor xD. Dank je!
Sanne: leuk dat je nog steeds mee leest. Bedankt voor je complimenten, ik ben er heel erg blij mee!

-----------------------------------------------------------------------------------------------------

Hoofdstuk 74.

So shut up, shut up, shut up, don't wanna hear it
Get out, get out, get out, get out of my way
Step up, step up, step up ,you'll never stop me
Nothing you say today, is gonna bring me down

Shut Up - Simple Plan

‘David?’ Pierre’s stem klonk door de deur van de hotelkamer heen, waardoor ik verbaasd wakker werd. Sam en ik lagen onder dekens, Sam in mijn armen genesteld en diep in slaap. Ik herinnerde me weer wat er allemaal was gebeurd voordat we in slaap vielen, waardoor er een glimlach op mijn gezicht verscheen.
Pierre bonsde nog een keer op de deur en omdat ik Sam niet wakker wilde maken, schoot ik vlug het bed uit. In het voorbijgaan trok ik nog even mijn badjas aan en opende toen de deur. Ik had half verwacht en gehoopt dat Pierre zou komen vragen of alles op was gelost tussen Sam en mij, maar zodra ik zijn lijkbleke gezicht zag, wist ik dat hij daar niet voor kwam.
‘Wat is er?’ vroeg ik daarom ook, terwijl ik een wenkbrauw optrok.
‘Ik weet wat er met Seb aan de hand is,’ stamelde Pierre. Verbijsterd staarde hij voor zich uit, waardoor ik me afvroeg of hij wel besefte dat ik voor hem stond.
‘Wat dan?’ vroeg ik nieuwsgierig, hoewel ook een angstig gevoel me bekroop.
‘M-maar…’ stotterde hij. Stomverbaasd keek hij me aan. ‘Hoe kan het? Al die tijd… Huh?’
Ik rolde met mijn ogen en trok Pierre aan zijn arm mee naar binnen. Sam lag nog steeds diep in slaap en ik legde vlug de dekens wat meer over haar heen, zodat Pierre haar lichaam niet kon zien.
‘Nou, vertel. Wat is er met Seb aan de hand?’ Ongeduldig wachtte ik tot Pierre stil bleef staan, maar dat gebeurde niet. Hij bleef ijsberen en het leek alsof hij echt in shock was.
‘Pierre?’
‘Het is onvoorstelbaar,’ mompelde Pierre meer in zichzelf dan tegen mij, ‘echt onvoorstelbaar…’
Nu was ik het zat. Ik liep naar Pierre toe, bleef voor hem stilstaan en gaf hem een klap in zijn gezicht.
‘Nu vertel je wat er is,’ zei ik op dwingende toon.
Pierre leek eindelijk te ontwaken uit zijn trance en wierp een blik op Sam, die nog steeds diep in slaap was.
‘Niet hier,’ mompelde hij. ‘Kom mee.’
Het moest wel iets heel ernstigs zijn als Pierre er zo vreemd over deed, waardoor ik nog bezorgder raakte. Wat was er in vredesnaam met Sebastien?
Dit keer was Pierre degene die mij mee naar buiten sleepte. Terwijl we door de gang liepen, zwegen we allebei. Ik wist dat Pierre toch nog niets zou zeggen, dus kon ik niets anders doen dan ongeduldig met hem mee te lopen.
‘Waar gaan we heen?’ kon ik niet laten om te vragen.
Pierre haalde zijn schouders op, waardoor ik opnieuw met mijn ogen rolde. Helaas voor mij was het op de gang redelijk druk, dus moest ik nog langer wachten. Mensen liepen af en aan, alsof ze er expres nu gingen lopen om ons op te houden.
‘Waar gaan we nou heen?’ vroeg ik opnieuw, terwijl ik twee langslopende zakenmannen negeerde die afkeurend naar mijn badjas keken.
Pierre keek zoekend om zich heen en gaf me toen een por in mijn zij. Hij knikte naar een deur naast ons, wat waarschijnlijk een opslagkast of iets dergelijks was. Ik zuchtte en wachtte tot Pierre onopvallend de deur op een kiertje zette. Hij glipte naar binnen toen er niemand keek en een paar tellen erna volgde ik hem.
Het was pikkedonker in de kast, waardoor ik tegen de deur bleef staan. Ik had namelijk geen idee hoe groot de kast was en had geen zin om Pierre omver te kegelen. Die deed echter de lamp aan, waardoor ik even met mijn ogen knipperde om aan het licht te wennen.
‘Vertel,’ zei ik terwijl Pierre verbaasd om zich heenkeek toen hij zag dat het een linnenkast was.
‘Nou…’ Pierre durfde mij niet aan te kijken en het leek even alsof hij terug wilde krabbelen om het mij te vertellen. Hij zonk neer op een stapel pluizige handdoeken en keek bedenkelijk.
Ik ging tegenover hem op de grond zitten, terwijl ik brandde van nieuwsgierigheid. ‘Ga je het nog vertellen of niet?’
Pierre leek zich nogal ongemakkelijk te voelen. ‘Ik begin het nu pas echt te beseffen…’
Nog even en ik zou uit elkaar klappen van nieuwsgierigheid en bezorgdheid. Ik weerstond de aandrang om hem opnieuw een klap te geven en bleef braaf zitten.
‘Ik… Ik hoorde Seb daarstraks aan de telefoon praten…’ mompelde hij uiteindelijk.
‘Met wie praatte hij?’ vroeg ik ondanks het feit dat ik me had voorgenomen om hem niet te onderbreken.
‘Met Nora,’ antwoordde Pierre zachtjes.
‘Met Nora?’ herhaalde ik lichtelijk verbaasd. ‘Nora… Eén van Sams vriendinnen?’
Pierre knikte en zuchtte diep. ‘Hij, eh… Laat ik het zo zeggen, ze voerden een nogal… persoonlijk gesprek.’
Ik dacht even na. ‘Bedoel je… Is Seb verliefd op Nora?’
Pierre schudde meteen zijn hoofd. ‘Alles behalve.’
Nu snapte ik er dus écht niets meer van. ‘Wat dan? Hebben ze ruzie?’
Hij schudde opnieuw zijn hoofd. ‘Nee… Ik denk dat ze juist erg goed bevriend zijn en wij dat nooit hebben gemerkt.’
‘Is dat zo erg dan?’ vroeg ik verbaasd. ‘Daardoor zal hij toch niet zo raar doen?’ Het was enorm frustrerend om alles zo uit Pierre te moeten trekken, maar hij leek niet te willen zeggen wat er nu eigenlijk echt aan de hand was.
Pierre staarde naar zijn nagels. ‘Hij en Nora vertrouwen elkaar blijkbaar heel erg en ik denk… Ik denk dat hij haar een hele tijd als een soort beste vriendin heeft gezien. Tenminste, dat neem ik wel aan als ik zie hoe erg ze elkaar vertrouwen. Hij heeft haar namelijk een groot geheim verteld over zichzelf.’
‘VERTEL NOU VERDOMME WAT ER IS!’ brulde ik plotseling, toen ik het helemaal zat was. ‘Ik wil weten wat er met Seb is! Waarom vertel je het niet gewoon?!’
Pierre gaf niet eens een kik op mijn uitbarsting en zweeg voor een paar seconden. Toen trok hij echter zijn mond open en zei zonder mij aan te kijken: ‘Seb is verliefd.’
‘Wat? Wat bedoel je? Op wie?’ Zwaar ademend door mijn geschreeuw keek ik hem aan.
Pierre sloot zijn ogen en perste er uiteindelijk uit: ‘Het is niet op een meisje.’
‘Op wat dan - een hond?’
‘Nee.’ Doordringend keek hij me aan en wachtte nog even voordat hij verder ging. ‘Op jou.’

[Nynke,]

OOOOH MY GOD
SEB-IS-GAY-OP-DAVID.
GAY. niet dat het erg is maar ik had het niet verwacht.
oke, je weet mijn verdere reactie weet je. *wordt weer hysterisch*
verder een heel gaaf stuk :'D vooral hoe david doet xD

Pierre sloot zijn ogen en perste er uiteindelijk uit: ‘Het is niet op een meisje.’
‘Op wat dan - een hond?’

geniaal stukje dat xD
hahaha, dat is écht wat voor david
oke, nu weet je het wel weer. ^^
ga zo door!

[Melian]

*stopt met dansen*
*leest laatste regel*
*leest nog een keer*



*piepstemmetje* OH MY GOD!!!

Dát was onverwacht.
Omg. Omg. Dat Seb... WOW. Ik weet gewoon even niet meer wat ik moet zeggen door de schok, jeetje. Hoe kríjg je het voor elkaar? Weer een onmogelijke situatie!! Was ik blij dat ze bij elkaar bleven, komt dit er tussendoor!!!



Je begrijpt wel: nu wil ik weten hoe dit afloopt!!!! Dus schrijven schrijven schrijven!!

[Juulx1]

Oke, oke. I admit it! Ik wist al wat er kwam, maar ik vond het toch.. verassend! Ja, dat is het juiste woord. Ik had tijdens dit hoofdstuk de hele tijd dit gevoel:
*rammelt Pierre door elkaar*
ZEG WAT ER IS!

En nou zit ik alleen maar te denken wat David gaat zeggen. Ik zit zelf hier aan te denken:
David: *staart met open mond naar Pierre*
Pierre: "David, gaat het?"
David: *bloost* "Eh, eigenlijk ben ik ook verliefd op Seb."
Pierre: *staart met open mond naar David*
David: "Ik wou het al langer vertellen, maar.."
Pierre: *bloost* "Eh, eigenlijk ben ik ook verliefd op Seb."
David: *staart met open mond naar Pierre*
Pierre: "We kunnen dit wel met z'n drieeën oplossen."
David: *kijkt ondeugend* "Oh, als we nou gewoon met z'n drieeën.."
Pierre: *giegelt* *zoent David*
David: *zoent terug*
David & Pierre: *gaan Sebbie halen*

[Nynke,]

omg Juul! Ik had ook bedacht in gedachten dat David zou gaan zeggen dat hij eigenlijk ook verliefd is op Seb! xD hahaha.
ik lig nog steeds dubbel om dit stukje. xD SEB IS GAY.. hij is cute *zou bijna hij is chuck typen* oke, maargoed. Dit is al mijn tweede reactie, en ik weet eigenlijk niet of dat wel mag x'D Dus. ik stop maar weer. geniaal stuk! schrijf snel verder kindje, kuch, ja. doeeei <33

[Amij]

Woow, Imkeee!
Supermooi!
SEB GAY?
Verliefd op David?

xD Dat had ik er nooit achter gezocht!
Ik had het een tijdje hel erg druk..
Maar ben nu weer helemaal bij!
Wacht met smart af........
*wach**wacht**wacht..
Hmm kan niet wachten.. xD
I want to read the next part!!!!

[Sterre]

AHAHAHAHHAAAAA!
Seb is gay . zelfs ík heb liever een hond dan een meisje xD.
Jeshh but, leuk stukje weer ;D.
Hoe doe je dat toch steeds?! .
Nou ik ben écht very benieuwd! Hihi,
(Grinnikgrinnikgrinnik. Gaygay..)
Nee oke, ga snel verder .

[Stropdasz]

Het is dat ik het al wist maar anders was ik geflipt.
Seb. Lodewijk. Mijn Sebastien.
IS GAY. -huilt-
Hij blijft leuk .
Maar... Arme David, hij is nu helemaal in de war! Arme arme schat.
En die opmerking van pierre en die hond vond ik ook geniaal!
Heel .. uhm.. nee niet leuk. Nee ik weet niet wat voor een stuk maar het wat een ... je weet wel stuk. Ach, ik hoop gewoon op snel weer meer !!

AAH DAT BERICHT VAN JUUL
haha , David is niet gay
En seb ook niet. Seb's mine.
Maar wel een grappig bericht. :p
goed, ik heb mijn zegje weer gedaan

[xIMISSYOU]

Omg, Sebastien gay?? En op David? Dat kwam onverwacht! Ik had al veel zitten denken maar dit had ik echt niet verwacht! Snel verder gaan, ik wil weten hoe David gaat reageren!! :p

gr.

[Lessie]

'op een hond?' hahahhhaha xD Geweldig! maar Imke! OMG! Hoe durf jij dat te verzinnen! Hoezo is Seb op David? Aaaaah! Ik zat zowat aan het beeldscherm geplakt toen ik dat van de week las! Niet normaal! Aaaaah! Seb gay.. Dat had ik niet achter hem gezocht.
Schrijf alsjeblieft snel weer verder, ik moet weten wat hier na gaat gebeuren!

[Myrth-]

mwuahaha!
kiekeboe, nieuwe lezer. ik had wel gedacht dat Seb gay was. je kon het merken aan de manier waarop hij David troost als ie ruzie met Pierre heeft in Chuck's huis =] nu kan ik eindelijk weer slapen! slaap al nachten niet, omdat ik lig te lezen. Imke, je bent serieus geweldig, gaaa verder!

[Juulx1]

Oke, ik snap dat er carnaval is geweest en dat je geen tijd hebt gehad om te schrijven (ik snap het helemaaaal, haha). Maar ik ben nu toch wel toe aan een nieuw stuk. En ik denk dat ik niet de enige ben, toch jongens? *hoopt op reacties*

[RedRose]

@ Juul: inderdaad, inderdaad.

Ik zit hier ook te springen om een nieuw stukje Ik wil David's reactie wetennnn, waaaaah!

[Imke]

Wooow, véél reacties! Yes, super man!
Sorry dat ik nu pas reageer en weer een nieuw stuk post. Ik heb even een heel erg drukke periode achter de rug (een heel erg drukke carnaval en ook op school). En áls ik dan eindelijk tijd had, had ik Word openstaan en staarde ik naar die bladzijdes met de gedachte 'waar the hell ben ik mee bezig?'. Dus. Maar goed, het is me gelukt! Hier een nieuw hoofdstuk, hope you like it!
Nynke: je reactie op msn was leuk . Heb er echt slap om gelegen, geniaal!
Melian: hihi, dank je! Ik ben blij dat je het leuk vond.
Juul: ghehe, en dan te bedenken dat jij de eerste was die dit wist. Super dat je het dan nog zo leuk vond! Ennehm... Nee. Ik schrijf dat stukje van jou bovenaan onze 'nooit-meer-lijst', oké? Dat is hard nodig.
Amy: hihi, dank je!
Sterre: nou ja, je weet dat ik je dankbaar ben! xD
Marjo: ... uhu xD. Ondanks dat je het al wist zelfs... Nou ja, dit is geen realiteit meid, Sebastien is nog steeds van jou! (*kuchendatiswelrealiteitja*)
Imissyou: whihi, merci!
Agnes: hoe ik het verzin? Door een beetje melig te zijn en uiteindelijk tot de conclusie te komen dat het eigenlijk wel een leuk idee is xD.
Myrth: WOW, super! Heb je echt nachtenlang gelezen?! Oh mijn god, dat is zoooo... waaah! Super vet, ik ben echt heel erg blij dat je het zo leuk vindt! En ook heel gaaf dat jij het doorhad, het was dus niet helemáál onverwacht.
Redrose: haha, dank je! Sorry dus voor het lange wachten
Oké, en dan nu EINDELIJK het nieuwe stuk! Dit bericht is geloof ik al langer dan het nieuwe hoofdstuk, maar ik wil toch altijd iedereen persoonlijk bedanken, dat is wel het minste wat ik kan doen nadat jullie het allemaal lezen .

-----------------------------------------------------------------------------------------------------

Hoofdstuk 75.

God must hate me, he cursed me for eternity
God must hate me, maybe you should pray for me
I'm breaking down and you can't save me
I'm stuck in hell
And I wanna go home

God Must Hate Me - Simple Plan

Ik barstte in lachen uit. ‘Ja, hoor. Meneers fantasie slaat weer eens op hol. Leuk geprobeerd!’ Ik wilde opstaan om de kast uit te lopen, maar zag toen hoe ernstig Pierre me aankeek. ‘Jaha, nu weten we het wel.’
‘David,’ fluisterde Pierre op halfsmekende toon, een toon die ik niet vaak bij hem hoorde, ‘ik meen het.’
Ik staarde hem aan en glimlachte flauwtjes. ‘Het is dat je altijd dit soort grappen uithaalt, anders zou ik je ook nog gaan geloven.’
Er viel een korte stilte, maar toen zei Pierre: ‘Ik weet ook wel dat je mij niet vaak serieus hoeft te nemen, maar alsjeblieft, David, dit keer ben ik wel serieus.’
Hij zei verder niets om mij na te laten denken, terwijl ik zijn woorden tot me door probeerde te laten dringen. Pierre had zojuist gezegd dat Seb verliefd op mij was. Sebastien, één van mijn beste vrienden waar ik lief en leed mee had gedeeld. En die zou verliefd zijn op mij?
‘Ik dacht eerst ook dat het een grap was,’ ging Pierre toch verder, ‘omdat hij in de gaten had dat ik hem afluisterde of zo. Maar hoe langer ik hem hoorde praten, hoe meer ik begon te beseffen dat hij het echt meende. Ik was in de badkamer en hij in de hotelkamer. Ik kon hem horen huilen.’
‘Seb huilde?’ vroeg ik ongelovig. Dat gebeurde vrijwel nooit, dus of Pierre verzon dit, of er was echt iets aan de hand.
Pierre knikte. ‘Hij huilde. David… Ik snap dat je me niet gelooft, dat deed ik zelf eerst ook niet. Maar denk je echt dat ik zo gestoord ben om zoiets als dit te verzinnen? Kom op, dat doe zelfs ik niet.’
Daar had hij een heel goed punt. Hoewel Pierre altijd grappen uithaalde, wist hij wel waar zijn grenzen lagen en ging hij ook bijna nooit te ver. Dus dat moest betekenen…
‘Maar het is onmogelijk,’ fluisterde ik. Ik staarde naar de muur, terwijl ik de waarheid probeerde te beseffen. ‘Seb… die verliefd is op mij? Dat idee is gewoonweg… krankzinnig…’
Pierre knikte opnieuw. ‘Weet ik. Heb jij ooit signalen hierover opgevangen?’
Wanhopig dacht ik daarover na, terwijl ik intussen de waarheid probeerde te bevatten.
‘Nee,’ antwoordde ik uiteindelijk langzaam. ‘Alleen dat hij altijd wel wat minder met meisjes bezig was dan wij… Maar dat wil toch niet meteen zeggen dat hij niet op meisjes valt?’ Ik probeerde meer mezelf ervan te overtuigen dat het niet waar was dan dat ik het aan Pierre vroeg.
‘Ik heb het hem zelf horen zeggen,’ mompelde Pierre somber, ‘ook al wil ik het zelf ook niet echt geloven.’
‘Wat zei hij dan tegen Nora?’ vroeg ik verward. Ik wist niet of het kwam doordat ik het niet geloofde of doordat ik het niet kon beseffen, maar ik bleef voor mijn doen erg rustig onder de situatie.
‘Ik heb ze lang horen praten, maar ik kon niet alles volgen omdat ik Nora natuurlijk niet hoorde,’ antwoordde Pierre, ‘maar hij was in ieder geval flink overstuur en volgens mij probeerde Nora hem een beetje gerust te stellen. Het eerste zinnetje dat ik erover opving, was: “Ik kom gewoon maar niet over hem heen, ik blijf verliefd!”. Toen ging er bij mij een belletje rinkelen.’
Ik staarde hem aan. ‘En toen?’
‘Door dat ‘hem’ werd ik natuurlijk nieuwsgierig. Er is veel gezegd en ik weet het ook niet allemaal meer precies, maar het kwam er in ieder geval overduidelijk op neer dat hij meer voor jou voelt…’ Terneergeslagen keek Pierre naar zijn afgetrapte gympen.
‘N-nee…’ stamelde ik, ‘dat geloof ik niet… Nee…’
Een diepe zucht klonk van Pierre’s kant, maar uiteindelijk stond hij op en legde hij zijn hand op mijn schouder.
‘David…’ zei hij zacht, ‘i-ik… Ik snap dat dit vreselijk is en ik heb op het moment ook geen flauw idee wat we ermee aanmoeten… Maar we mogen Seb niet laten vallen. Wat hij ook voor geheimen heeft, hoe hij ook is, Seb blijft onze allerbeste vriend en we kunnen hem niet laten vallen. We moeten er voor hem zijn.’
Ik snapte niet hoe Pierre zoiets kon zeggen!
‘Pierre!’ zei ik daarom ook. ‘Besef je wel dat hij verliefd is op MIJ?! Denk je nou echt dat ik hem nu nog recht in zijn ogen kan kijken?! Al die keren dat… Dat we samen waren… Was hij toen ook al…’
Pierre sloot zijn ogen even en was zo te zien ook totaal in de war. Uiteindelijk zonk hij weer neer op de handdoeken en wreef in zijn ogen, terwijl hij opnieuw zuchtte.
‘Ik weet het niet. Ik weet het echt niet. Maar je snapt toch wel dat we hem niet kunnen laten vallen?’ Hij keek me weer bijna smekend aan, maar ik wist het niet. Alsof ik nu nog helder kon denken. Resoluut stond ik op.
‘Ik ga niet naar het interview. Nee, ik doe het niet. Ik wil niet. Ik kan hem nu niet onder ogen komen, echt niet! Nee, Pierre, ik doe het niet!’ Paniekerig keek ik Pierre aan. Hij wreef opnieuw door zijn ogen en keek me niet aan, terwijl hij slikte.
‘Je moet, David.’
Ik deed al aanstalten om richting de deur te lopen, totaal in de war. ‘Nee! Zeker gezellig met hem om een tafel gaan zitten, terwijl ik weet dat hij verdomme verliefd op me is?! Waar zie je me voor aan! Ik kan niet, ik kan het niet!’
Toen ik naar de deur wilde lopen, sprong Pierre echter haastig op en duwde me terug op de grond.
‘Jawel,’ antwoordde hij beslist. ‘Na het interview ga je meteen terug naar je ouders voor mijn part, maar je gaat mee naar het interview. Eerst wilde je al niet vanwege die psychopaat, oké. Maar het gaat hier om één van je beste vrienden en die kun je niet laten stikken. Jij gaat mee naar dat interview, klaar.’ Hij bleef even stil, maar begon toen weer. ‘Nee, echt. Daarna doe je maar wat je wilt, maar je kunt het niet maken. Het gaat hier om de Rolling Stone, besef je dat?!’
‘Hoe kun jij in vredesnaam nu aan onze carrière denken na zo’n nieuws?!’ riep ik op mijn beurt uit. ‘Alsof dat fucking interview mij nou wat interesseert!’
Pierre ging voor de deur staan, omdat ik opnieuw op wilde staan om weg te lopen. Hij drukte zijn hand tegen mijn borstkas om me terug te duwen en begon nu dreigend te kijken.
‘Je gaat mee, David. Daarmee uit. Desnoods sluit ik je hier tot morgenvroeg op en sleep ik je mee, maar jij gaat mee!’
We staarden elkaar even kwaad in de ogen, maar toen ik zag hoe vastberaden Pierre was, kon ik niets anders doen dan toegeven. Zonder nog iets te zeggen, duwde ik hem opzij en beende de kast uit, terwijl hij me zuchtend nakeek.

[Sterre]

Wauww! weer zoals altijd ge-wel-dig Imke! ;3.
Je kan je echt mooi inleven in zowel David als Pierre.
Ik ben benieuwd hoe Seb en David op elkaar reageren als ze elkaar onder ogen komen .
Ennehh, je hebt dus inspiratie gekregen! hihi, nou mooi zo!
Ik ben benieuwd naar meer!

[Nynke,]

woehoeee <33 eindelijk weer een stukje ^^
oooh, arme sebastien en david. vind 't gemeen hoe David doet, al snap ik wel dat hij zo reageert. ik zou zelf ook schrikken van zulk nieuws.
als je meer hebt laat het me dan heeeeel snel lezen! ^^
Ik vind dit zo'n super verhaal

[Melian]

Alles gaat mis... Eerst die Alexandra, nu Seb... DIT MAG NIET. AARGHH. *slaat hoofd tegen toetsenbord*

Ik heb medelijden met ze. Met Seb, met Pierre, met David, met iedereen. Je schrijft het zo goed dat ik precies begrijp wat er nu door hen heengaat. En nu wil ik heel graag weten hoe het verdergaat

[Stropdasz]

Pierre heeft gelijk!
-dat ik dat nog eens zou zeggen verbaast mij ook nog maar oke-
Imke, natuurlijk is het realiteit datik met sebastien ga. Dit is gewoon nep(A)
Maar het blijft gewoon een mooi verhaal:D!

[Lessie]

Oh mijn god... dit is echt typisch Simple Plan... Ik vind het heel erg knap dat je dit kan schrijven, Imke! Je laat de personen zo geloofwaardig overkomen.. Ontzettend knap! Zeker met dit stuk is dat heel moeilijk. Goed gedaan!
Oh god.. ik ben wel heel benieuwd of David nu wel of niet gaat.. je weet het maar nooit met hem xD

[Juulx1]

Oke, heel tof!
Ik mis alleen iets *kuch*.
Weet je wat ik bedoel? Ik heb de hele tijd er naar gezocht, maar maybe was het moment er nu nog te serieus voor?

Ik vind het echt heel mooi geschreven, ik zie hun echt voor me tussen de handdoeken en de zeepjes xD.

[Imke]

Sterre: ja, ik had weer inspiratie. Thanks!
Nynke: ik had je dit geloof ik al laten lezen XD.
Mafalda: jezelf geen pijn doen! Dank je voor de complimenten!
Marjo: Pierre heeft áltijd gelijk! Als je dat maar onthoudt!
Agnes: ghehe, dat krijg je ervan als je zo'n wispelturig persoon hebt als David XD.
Juul: hahahaha, je moest me er even aan helpen herinneren, maar toen wist ik het weer. Zo stom dat ik die vergeten ben, maar je weet dat ik dat nog in een van de volgende hoofdstukken ga verwerken!

-----------------------------------------------------------------------------------------------------

Hoofdstuk 76.

If you fall, stumble down
I'll pick you up off the ground
If you lose faith in you
I'll give you strength to pull trough

Save You - Simple Plan

Ik was radeloos. Meer woorden had ik er niet voor, dat was het enige dat ik nog te zeggen had. Woedend beende ik over de gang heen, terwijl ik de mensen negeerde die mij opnieuw met opgetrokken wenkbrauwen aankeken. Waar ik heenging, wist ik niet. Ik had werkelijk geen idee, zolang ik maar voor heel even eens wat rust aan mijn hoofd kon krijgen.
Voor mijn gevoel liep ik uren het belachelijk grote hotel door, maar in werkelijkheid waren het waarschijnlijk vijf minuten of nog minder. Overal waar ik keek waren mensen, waardoor ik nog gekker werd. Was het dan zoveel gevraagd om even rust te krijgen?!
Uiteindelijk, na tig gangen door te hebben gelopen, vond ik een vrijwel lege gang. Er was maar één ander persoon; een meisje van een jaar of zeventien, dat met een muziekapparaatje in op de grond zat en met gesloten ogen naar haar muziek luisterde. Ik besloot het meisje te negeren en plofte een eindje van haar vandaan ook op de grond neer, terwijl ik net als zij mijn ogen sloot.
Minutenlang was het doodstil, afgezien van de zachte klikjes die door de gang klonken als het meisje een ander liedje opzette. Ik trok me er niets van aan, aangezien het in mijn hoofd al druk genoeg was en het mij niet stoorde.
‘Wil je meeluisteren?’
Verbaasd opende ik mijn ogen en zag dat het meisje één oordopje uit haar oor had gehaald en mij nu aankeek. Ze lachte een beetje.
‘Het is goede muziek.’
Ik knikte. Misschien had ik daar ook wel behoefte aan, een beetje muziek. Normaal was dat ook hetgeen dat mij geruststelde, waarom zou dat nu anders zijn?
Het meisje stond op, liep naar mij toe en ging naast mij op de grond zitten. Na een beetje geklungel met haar oordopjes, gaf ze er één aan mij en zette ze een nieuw liedje op. Ik had geen idee wat het was, ik kende de muziek niet, maar het klonk mooi. Rustige pianoklanken klonken door het oordopje heen, waardoor er ook een kalm gevoel door mij heen stroomde.
‘Wat is het?’ Mijn stem klonk schor, ook al had ik dat niet echt in de gaten.
Het meisje haalde haar schouders op. ‘Ik heb geen idee, het kan van alles zijn.’
Ik keek haar vragend aan. ‘Je luistert naar muziek waarvan je niet weet wat het is?’
Ze zette de muziek wat zachter en antwoordde: ‘Niet alles heeft een naam nodig. Is muziek niet veel mooier als het onbekend is? Dan luister je er op een andere manier naar, zonder vooroordelen. Dan is de muziek veel puurder, veel echter.’
Het bleef even stil na die uitspraak, terwijl ik erover nadacht.
‘Ik ben zelf een muzikant,’ zei ik toen, ‘en het is toch leuker als mensen weten dat het jouw muziek is? Anders heb je het voor niets gemaakt!’
Het meisje glimlachte, maar zei niets meer. Ze sloot opnieuw haar ogen en zette het volgende liedje op, een rocklied dat mij bekend voor kwam.
‘Alice Cooper,’ mompelde ik. ‘Super artiest.’
‘Dat kan,’ antwoordde het meisje, maar ze leek echt niet geïnteresseerd in de namen van haar muziek. Wel in die van mij, want ze vroeg: ‘Hoe heet je?’
‘David.’ Ik aarzelde even, maar bedacht me toen dat ze niets met namen had en voegde eraan toe: ‘David Desrosiers.’
‘Interessante naam,’ reageerde ze, ‘kom je uit Frankrijk?’
‘Nee. Ik kom uit Québec, Franstalig gedeelte van Canada.’ Ik ging wat verzitten en merkte niet dat ik al even niet meer aan Seb dacht. ‘Wie ben jij?’
‘Ruby,’ antwoordde het meisje. Meer zei ze niet, dus vroeg ik haar hoe oud ze was, waarop ze zei dat ze zestien was. Ietwat verwonderd keek ik haar aan.
‘Ik dacht dat je ouder was,’ merkte ik op. Ruby glimlachte opnieuw en zweeg weer. We luisterden minutenlang naar de muziek, die zo verschillend was dat ik telkens weer opkeek bij een nieuw liedje.
‘Je zit ergens mee, hè?’
De vraag kwam zo onverwachts en vanuit het niets, dat ik ervan schrok. Ik staarde Ruby aan, maar zei niets. Dat kon ik niet. Ik voelde plotseling een brok in mijn keel en kon daardoor niets meer uitbrengen.
‘Het is oké.’ Voorzichtig legde ze haar hand op mijn onderarm en gaf er een geruststellend kneepje in. ‘Je hoeft het niet te vertellen. Ik weet alleen uit eigen ervaring dat praten met iemand die je verhaal nog van geen enkele kant kent, enorm op kan luchten.’
Ik wist niet meer hoeveel stiltes er tussen ons waren geweest, maar dit was verreweg de fijnste. Ruby gaf me de tijd om na te denken en dat kon ik nu wel gebruiken. Na een tijdje sloeg ik mijn armen om mijn opgetrokken knieën en staarde naar het vloerkleed.
‘Ik kan het niet zeggen.’
Ernstig keek Ruby me aan, terwijl ze het muziekapparaatje uitzette en de oordopjes uit onze oren trok. ‘Weet je dat zeker?’
Ik knikte meteen. ‘Ja, echt. Als ik het zeg… Het kan teveel invloed op onze carrière hebben, we zullen van alle kanten aangevallen worden.’
‘We?’
‘Ik zit in een band. Een… vrij bekende band. Als die persmuskieten erachter komen wat er allemaal onderling speelt in onze band… Ze zouden spontaan denken dat ze jarig waren, zo gelukkig kunnen ze daarvan worden. Er is zóveel materiaal om over te schrijven, dat ze kunnen gebruiken om ons kapot te maken. Ik vind het al heel wat dat we tot nu toe alle problemen nog onder ons hebben kunnen houden en er nog bijna niets is uitgelekt.’
Ruby keek me meelevend aan. ‘Kan ik me voorstellen. Ik lees die troep nooit, het is toch nooit waar. En mocht er iets van waar zijn, wat dan nog? Jullie hebben je eigen leven en ik kan me niet voorstellen dat mensen per se willen weten hoe jullie leventje eruit ziet. Dat ze zelf geen leven hebben…’
Vurig knikte ik. ‘Precies! Wij zijn ook maar mensen. Met onze eigen problemen dus.’
Ruby zag haar kans schoon nu ik zoveel praatte en vroeg voorzichtig: ‘Wil je het echt niet vertellen?’
Ik slaakte een diepe zucht en dacht even na. Eigenlijk kon ik het niet vertellen, buitenstaanders mochten dit niet te weten komen. Als het namelijk uit zou lekken, zou Sebastien zo’n beetje geen leven meer hebben. Zijn leven zou er compleet door veranderen, al helemaal omdat hij het zelf nog niet eens tegen iemand had gezegd, behalve aan Nora.
Toch voelde het goed om er met Ruby over te praten en ik vroeg me af of ze zoiets echt door zou spelen aan de roddelpers. Ze zei zelf dat het haar geen bal interesseerde en dat ze niet eens namen wist van de artiesten waar ze naar luisterde. Daardoor wist ze dus ook niet dat ik uit Simple Plan was, wat kon er dan misgaan?
‘Bij mij kun je het kwijt.’ Ruby kneep opnieuw in mijn arm om mij aan te moedigen. ‘Mensen komen vaak genoeg met problemen naar mij toe en dan probeer ik ze te helpen. Ik wil niet voor niets psycholoog worden. Ik vind het echt niet erg om alles aan te horen, ik ben juist blij als je mij in vertrouwen neemt.’
Dat gaf voor mij de doorslag. Ik keek in haar helderblauwe ogen, die mij vrolijk en afwachtend aankeken en knikte.

[Lessie]

Wauw.. Ik hoop dat Rudy er inderdaad niets mee doet. David is al in te veel problemen gekomen... Ik wil weten hoe dit afloopt, je schrijft echt heel erg goed, zodat ik er verslaafd aan blijf! Je beschrijft alles op een geweldig mooie manier... Knap gedaan

[Sterre]

Wieeeehh xD
vet leuk stukje!
ben snel benieuwd naar meer

[Nynke,]

En ik vertrouw Ruby nog steeds niet...
echt waar, ik zie haar echt aan voor zo'n persmuskiet.
maar ik zal het wel mis hebben.
(om dat ene wat je niet wou zeggen maar wel zei. kuch.)
Maargoed. :] ik vind het weer een heel leuk stukje!
snel meer, ^^
oh en ik had het inderdaad al gelezen ja.

[Melian]

Weer een nieuw personage! Ruby... Interessant figuur, ben benieuwd wat zij nog voor rol gaat spelen. Ik vind het trouwens wel een beetje dom van David dat hij zomaar iemand vertrouwt, maar ja, hij moet zijn verhaal natuurlijk kwijt en zij is bereid te luisteren... Nu maar hopen dat ze er niets raars mee doet!

*wacht in spanning op meer*

[Imke]

Agnes: het is natuurlijk je eigen keus of je Ruby wel of niet vertrouwt .
Sterre: dank je wel!
Nynke: hahaha, dat kan, maar je weet mijn mening erover. En ik had dat ene niet mogen vertellen, ik wil nog helemaal niet dat jij weet hoe het met dit verhaal verder gaat XD.
Mafalda: het is misschien inderdaad een beetje stom van David... (*rent weg voor Mirry nu ze dit heeft toegegeven) Maar hij is erg wanhopig op het moment en weet het allemaal niet meer, dus grijpt hij elk aanbod van hulp aan. Bedankt!

-----------------------------------------------------------------------------------------------------

Hoofdstuk 77.

In the night there’s a fire in my eyes
And this paradise has become a place we’ve come to cry
When I open your letter, the words make it better
It takes it all away
It keeps me holding on

Holding On - Simple Plan

‘Goed. Ik moet het kwijt, anders denk ik dat ik gek word. Zal ik bij het begin beginnen? Het is namelijk… Er zijn wel meer dingen, er zijn op het moment zoveel onderlinge problemen dat ik zelf het overzicht gewoon kwijt ben geraakt, hoe dom dat ook klinkt.’ Ik maakte de veters van mijn schoenen los, die plotseling vreselijk knelden. Terwijl ik ze uittrok, begon ik te vertellen. Ik vertelde over de eerste ontmoeting met Sam, het jaar waarin ik naar haar bleef verlangen en onze tweede ontmoeting. Ik vertelde over het gedoe met Dean, het gevecht en Sams huisgenoten. Ik vertelde over Nora, met wie overduidelijk iets aan de hand was en dat Sebastien van die problemen afwist. Ik vertelde over Alexandra, die ik per toeval ontmoette en over het feit dat ik met haar had gezoend terwijl ik iets met Sam had. Ik vertelde over Roxanne en dat ik daardoor weer in contact kwam met Alexandra, in de hoop het allemaal af te kunnen sluiten. Ik vertelde over Pierre, met wie ik ook nog een tijdje flink overhoop lag en over de rest van de band. En als laatste vertelde ik over Sebastien. Over het feit dat hij al een hele tijd vreemd deed en ik sinds een kwartiertje geleden eindelijk wist waarom dat was. Ik probeerde uit te leggen waarom het me zo aangreep, dat hij mijn allerbeste vriend was en ik hem niet op een andere manier wilde gaan zien. Dat onze vriendschap zo sterk was en ik dat niet wilde verliezen.
Ik gooide alles eruit wat ik had opgekropt, wat ik zelfs niet aan Pierre en Sam had verteld. Dingen waar ik me voor schaamde, gevoelens die ik had weggestopt, waar ik niet meer aan wilde denken. Alles vertelde ik en Ruby bleef luisteren. Ze ging niet verveeld kijken en stelde af en toe een vraag om me weer op het goede pad te krijgen als ik afdwaalde.
En toen begon zij te praten. Ze stelde nog meer vragen, maakte opmerkingen en vertelde over haar blik op de situatie. Ze gaf advies, zei wat zij zou doen als ze in mijn schoenen stond. Het was zo fijn om met een neutraal iemand te spreken, die nog niks van alles afwist en het dus vanuit een totaal ander oogpunt bekeek. Ruby was een geweldig meisje om mee te praten, ze wist precies wanneer ze wat moest zeggen en bleef begripvol en behulpzaam.
Nadat we ik weet niet hoe lang gepraat hadden, viel er voor het eerst sinds heel wat minuten weer een stilte tussen ons. Ruby zakte nog wat meer onderuit en sloot haar ogen.
‘Je bent geweldig,’ mompelde ik. ‘Eindelijk iemand die luistert en het niet erg vindt, die me echt wil helpen.’
Ruby glimlachte. ‘Natuurlijk wil ik helpen. Ik vind het sneu dat je zoveel problemen hebt, terwijl sommige dingen niet eens jouw schuld zijn. Als jij er niets aan kunt doen, is het niet meer dan logisch dat ik je wil helpen, toch?’
Ik grijnsde licht. ‘Er zijn genoeg mensen die het niet zouden doen.’
Ruby tikte met haar voeten tegen mijn schoenen aan, die een stukje verderop lagen. ‘Wat ga je nu doen?’
Ik zuchtte diep. ‘Eerst met Sam praten dus, zoals jij zei. Ik ga het Sam vertellen, omdat ik geen geheimen meer voor haar wil hebben. Daarna ga ik naar huis toe om een week uit te rusten en dan zal ik proberen om met Seb te praten.’
‘Het is al heel wat als je het probeert. Zal ik je mijn telefoonnummer geven, voor het geval dat je de behoefte in die week krijgt om nog eens te praten? Ik ben altijd bereid om te luisteren namelijk.’
Ik was zo opgelucht dat ik haar ontmoet had, dat ik meteen mijn telefoon pakte. We wisselden onze telefoonnummers uit en bleven toen nog even zitten, totdat me plotseling iets te binnen schoot.
‘Waarom zat jij hier eigenlijk?’ Ik vroeg het zonder er erg bij te hebben dat dit misschien wel een gevoelig punt bij Ruby kon zijn. Zij slikte namelijk even en schraapte haar keel, voordat ze weer vrolijk glimlachte en opsprong.
‘Doet er niet toe. Het gaat erom dat jij je beter voelt!’ Ze stak haar hand uit, zodat ik die ietwat beduusd aan kon pakken en mezelf aan haar op kon hijsen. ‘Ik ga maar even de stad hier in, beetje winkels verkennen.’
Ik wilde dolgraag met haar meegaan, zodat ik de rest van mijn problemen niet meer onder ogen hoefde te komen, maar wist dat dat geen optie was. Daarom knikte ik en liepen we samen zwijgend richting het trappenhuis.
‘Wanneer ga je weer naar huis?’ vroeg ik toen we de glazen deur doorstapten.
‘Vanavond,’ antwoordde Ruby, waardoor ik wel een beetje schrok. Het was zo’n aardig meisje, waar ik zoveel aan had gehad.
‘En je woonde?’
‘In New York. Best een eindje weg dus!’ Ze grinnikte. ‘Het is hier ook wel anders, ik kom niet vaak zo’n eind van New York af. Ach, het is hier best mooi.’
Ik knikte, ook al was ik er met mijn hoofd niet echt meer bij. Nog één trap af en dan zou ik weer op mijn eigen hotelgang zijn. Dat zou dus automatisch betekenen dat het niet lang meer zou duren voordat ik Sam onder ogen zou komen en haar het complete verhaal moest vertellen. Hoe zou zij reageren als ze erachter kwam dat Sebastien verliefd was op… mij?
Ruby leek te merken dat mijn gedachten waren afgedwaald, want ze trok even bezorgd aan de mouw van mijn trui.
‘Hé, je moet je niet zo druk maken. Het is je vriendin. Ze heeft het beste met je voor!’
Ik zuchtte. ‘Dat is ook zo. Hier is het.’ We bleven midden in de gang staan, voor de deur van de hotelkamer die Sam en ik deelden. Even keek ik een beetje bezorgd om me heen of Sebastien nergens in de gang rondliep, maar die zag ik gelukkig niet. Voor de rest liepen er sowieso geen bekenden door de gang, dat scheelde.
‘Nou,’ zei Ruby en voor het eerst voelde het een beetje ongemakkelijk tussen ons. ‘Dan moet ik nu maar dag zeggen dan. Je weet dus dat je me kunt bellen, hè?’
‘Ja, ik heb je nummer. Ik zal je zeker nog eens bellen, hopelijk zie ik je ooit nog eens,’ antwoordde ik. Ik boog me voorover en gaf haar een lange knuffel. ‘Bedankt voor alles. Echt, ik ben je zo dankbaar.’
Ruby glimlachte toen ze zich losmaakte. Ze gaf me een zoen op mijn wang en zei: ‘Dat zit wel goed. Heel veel succes dadelijk.’
Ik wilde haar opnieuw bedanken, maar het volgende moment was ze al opgegaan tussen de andere mensen en zag ik alleen nog maar de vrolijke paardenstaart op haar hoofd bungelen, terwijl ze stevig door de gang stapte en opnieuw haar weg naar het trappenhuis maakte.

[Nynke,]

aaaah Im!
wat een stukje weer!
toch best wel sneu voor David, dat Ruby weg gaat,
al heb ik een vaag vermoeden dat ze blijft ofzo (maarja, mijn gevoelens kloppen bijna nooit..)
Lalal, ik wil snel meer, meid
<333

[Melian]

Go David! Ga met Sam praten, sufferd XD
Tja... Ik weet niet zoveel inhoudelijks te zeggen, eigenlijk. Behalve dat het weer ontzettend goed geschreven is en ik méér wil!!

[Lessie]

Ja, David moet naar binnen gaan en rustig blijven Geen paniek, het komt goed! Oh men, jij schrijft echt geweldig! Ik hoop heel snel meer te kunnen lezen

[Sterre]

Very nice!
Alles mooi op een rijtje gezet, echt heerlijk om zo te lezen (:
Ik ben benieuwd hoe Sam gaat reageren!

[Imke]

Nynke: ik zeg niks meer over jouw vermoedens xD. Danke schön!
Mafalda: thanks, thanks, thanks dat je het altijd leest! (:
Agnes: jij ook! (:
Sterre: nou, hier heb je de reactie! Hihi!

-----------------------------------------------------------------------------------------------------

Hoofdstuk 78.

I'd do anything
Just to hold you in my arms
To try to make you laugh
Cause somehow I can't put you in the past

I’d Do Anything - Simple Plan

Ik slaakte een diepe zucht en leunde even tegen de deurpost aan, maar besefte toen dat ik het niet langer meer uit kon stellen. Daarom haalde ik het elektrische kaartje tevoorschijn, maakte daar de deur mee open en stapte de hotelkamer binnen. Sam stond met haar rug naar me toe voor het raam en was aan het bellen. Haar badjas was strak dichtgeknoopt en ze praatte zachtjes in de telefoon. Ik sloot de deur vrij hard, zodat ze in de gaten kreeg dat ik er was en ze draaide zich dan ook meteen om.
‘Annabel, ik hang op, David is er. We hebben het er nog wel over, oké?’ Ze klapte haar mobieltje dicht en gooide die op bed, terwijl ze naar me toe liep en me een kus gaf. ‘Waar was je?’
‘Ik, eh…’ Ik sloeg mijn ogen neer en slikte. Sam keek me onderzoekend aan en trok een wenkbrauw op toen ik dichtklapte. ‘Ik… Ik moet iets vertellen.’
Sam begon nu achterdochtig te kijken. ‘Weer een psychopaat?’
‘Nee, nee!’ riep ik vlug. ‘Het is, eh, anders… Dit keer gaat het over de band.’ Ik pakte haar hand en ging samen met haar op bed zitten, terwijl ik diep zuchtte. ‘Ik heb net met Pierre gepraat en, eh… Ik heb iets nogal vreemds te horen gekregen.’
Sam zei niets, maar wachtte totdat ik verder zou gaan met vertellen terwijl ze me afwachtend aankeek.
‘Je weet dat Seb laatst een tijdje nogal vreemd tegen me deed, toch?’ begon ik aarzelend. Toen Sam knikte, vervolgde ik: ‘Ik weet nu eindelijk waarom. Ik wil het je vertellen, maar je moet beloven dat je niet schrikt of het tegen iemand anders vertelt. Goed?’
Sam knikte langzaam en antwoordde: ‘Doe ik niet. Vertel op.’
‘Seb is…’ Mijn stem haperde even. ‘Pierre zei dat… dat Seb, eh, verliefd is.’
‘Zo erg is dat toch niet?’ reageerde Sam verbaasd toen ik niks meer zei.
‘Het ergste moet nog komen,’ mompelde ik. ‘Weet je op wie hij verliefd is?’
Sam schudde haar hoofd en ging vouwde haar benen onder zich, zodat ze in kleermakerszit tegenover me kwam te zitten.
‘Op mij.’
Het duurde even voordat die woorden tot haar door leken te dringen, maar toen werden haar ogen groot en sloeg ze een hand voor haar mond.
‘WAT?!’ riep ze uit terwijl ze mij verbijsterd aanstaarde. ‘Verliefd op… Hè?!’
‘Op mij, ja,’ antwoordde ik somber. Sam haalde langzaam haar hand voor haar mond weg, maar kon haar verbazing niet verbergen. Ik begon te vertellen over Pierre, die me uit onze hotelkamer weg had gekregen en me mee een kast in had gesleurd. Dat hij me vertelde dat hij wist wat er met Seb was en dat het nog een hele tijd duurde voordat hij het er eindelijk uit kreeg. Hoe erg ik toen in shock was, dat ik weg moest om mezelf onder controle te krijgen. Dat ik toen Ruby ontmoette. Bij dat gedeelte aarzelde ik even, maar ik wist dat ik het niet verborgen kon houden voor Sam. Ze leek niet eens aandacht te hebben voor het Ruby-gedeelte, aangezien ze nog steeds stomverbaasd was over het nieuws over Seb.
‘En nou ja, toen ben ik dus hierheen gekomen,’ beëindigde ik mijn verhaal, ‘en nu weet ik niet wat ik moet doen. Althans, ik weet het wel, maar ik durf het niet.’
‘David, je moet met Sebastien gaan praten.’ Eindelijk kon Sam weer iets uitbrengen. ‘Dit is iets dat je niet tussen jullie in kan laten staan. Dit gaat niet zomaar over als er niet over wordt gepraat.’
Ik zuchtte. ‘Ik weet het… Maar hoe moet ik hem in vredesnaam ooit nog onder ogen komen?’
‘David, luister.’ Sam schoof wat naar me toe en sloeg haar arm om me heen. ‘Jij en Seb zijn al jarenlang bevriend en ik denk niet dat veel vriendschappen op de proef worden gesteld door zo’n beetje vierentwintig uur per dag samen te zijn. Maar jullie vriendschap wél en jullie zijn alle vijf door die test heen gekomen. Jullie kunnen zo goed met elkaar opschieten, dat jullie een soort van broers zijn. Misschien hebben jullie soms meningsverschillen, ja, maar jullie laten elkaar nooit vallen. Nooit. En dat zal ook niet gebeuren, toch?’
Ik schudde langzaam mijn hoofd. ‘Dat is niet de bedoeling… Maar wie had ooit kunnen bedenken dat dit zou gebeuren?!’
‘Niemand,’ antwoordde Sam, ‘maar dit soort dingen gebeuren. Mijn broer valt ook op jongens en ik weet hoe moeilijk hij het er in het begin mee had. Het heeft jaren geduurd voordat hij aan mij en mijn ouders durfde te vertellen en dat is vreselijk, als je erover nadenkt. Als ik besef hoeveel jaren hij zoveel pijn heeft moeten lijden… Ik weet niet hoe lang Seb hier al mee zit, maar je moet hem zo min mogelijk pijn laten lijden, David. Ik weet hoe het iemand kapot kan maken.’
Ik wist al langer dat Sams broer op de jongens viel, maar daar had ik nog nooit zo bij stil gestaan. Ik had er eigenlijk ook nog nooit over nagedacht hoeveel pijn zoiets iemand kon doen.
‘Ik ben het met dat meisje eens dat het verstandig is om na het interview even een weekje naar je ouders te gaan. Er staan toch geen optredens of interviews gepland, dus dat moet geen probleem zijn.’
‘Maar wat doe jij dan?’ vroeg ik met een klein stemmetje.
Sam glimlachte. ‘Ik kijk wel. Misschien ga ik wel naar huis.’
Verschrikt keek ik haar aan. ‘Nee, alsjeblieft niet! Kun je niet blijven? Alsjeblieft?’
‘David, je hebt rust nodig in die tijd! Dan ga ik je niet lastig vallen. Hoewel… Ik zou aan Penny kunnen vragen of ik daar anders kan logeren? Wat denk je daarvan? Dan ben ik toch nog in Montréal.’
Ik knikte. ‘Dat klinkt in ieder geval stukken beter dan terug naar Los Angeles.’
Er viel een lange stilte tussen ons, waarin we allebei diep in gedachten verzonken waren. Ik vroeg me af hoe het interview morgen in vredesnaam zou gaan, terwijl ik daar eigenlijk helemaal niet aan wilde denken. Het laatste wat ik nu wilde, was Seb onder ogen komen, maar ik had geen keus. Pierre zou me vermoorden als ik niet op kwam dagen.
Plotseling begon Sam te lachen, waardoor ik uit mijn gedachten opschrok en haar aanstaarde.
‘Wat?’ vroeg ik met opgetrokken wenkbrauwen, terwijl Sam achterover viel op bed.
‘Jij en Pierre!’ Ze wees naar me, waardoor ik nog stomverbaasder begon te kijken. ‘Seb blijkt homo te zijn, terwijl jullie met z’n tweeën in een kast zitten en daar even later samen uit komen! Hoe ironisch is dat!’ Ze schaterde het uit en blijkbaar was mijn gezichtsuitdrukking hilarisch, want ze rolde bijna van het bed af, totdat ik eindelijk ook begon te lachen en haar met een kussen mepte.
‘Die is wel heel flauw!’
Samen vielen we lachend over elkaar heen, waardoor we allebei even al onze zorgen vergaten. En dat was fijn. Heel fijn.

[Melian]

Aww ^^ Gelukkig neemt Sam het goed op, begrip is iets wat David nu echt nodig heeft.

En túúrlijk lees ik het altijd, want dit is gewoon supergoed! *slijm slijm*, maar het is wel waar. Ik heb het volgens mij al vaker gezegd, maar hoe jij gevoelens, gebeurtenissen, personen, beschrijft... Tja, daar ben ik gewoon verliefd op
Het voelt alsof ik er echt bij ben, alsof ik daar naast Sam en David op het bed zat en meeluisterde, en mee in de lach schoot om die laatste opmerking van Sam. Soms wenste ik dat ik in het beeldscherm kon kruipen om David een dikke knuffel te geven, want dat heeft hij echt nodig xD

Nja. Conclusie: MEER!!

[Lessie]

Inderdaad, je mag niet stoppen! Dat kan niet! Niet... nu Ik wil wten wat Davidje gaat doen! Hoe hij Seb onder ogen komt.. Meer, meer!
Dit heb je geweldig geschreven. Ik weet dat mijn reacties erg nutteloos zijn, maar je schrijft gewoon goed.

[Stropdasz]

Imke,
Serieus, spot niet zo met mijn Sebbie!!


Oke je vroeg om een serieus deel.
Nou ik vind het echt heel zielig voor Seb! Ik vind dat je hem wel een beetje moet sparen eigenlijk, want David lijkt nu wel de zieliepoot maar eigenlijk is het Sebastien.
Ik ben echt heel erg benieuwd naar hoe je dit probleem de wereld uit gaat helpen!