Untitled

[Nynke,]

oke, dit is het eerste verhaal wat ik ooit in m'n leven heb geschreven. Dus ik kan nog veel leren. (tips zijn dus altijd welkom). ^^ Door Imke moest ik dit er eigenlijk opzetten. Ik ben benieuwd naar jullie reacties :'D

Het verhaal gaat over de drummer van de band Simple Plan. Zijn naam is Chuck Comeau, en ik ben totaal verliefd op hem. Vandaar dat ik begonnen ben met fantaseren. En het op papier ging zetten.
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5 november 2008,
De dag dat ik naar Simple Plan ging, het zou het concert van mijn leven worden had ik mezelf voorgenomen. En dat werd het…

5 november 2008,
De dag dat ik Chuck Comeau ontmoette. Het was liefde op het eerste gezicht. We keken in elkaars ogen. Ik trok me niets meer aan van de gillende en springende meisjes om me heen. Chuck kreeg een grijns op zijn gezicht. En ik kleurde. Ik wist meteen dat dit een geweldige avond zou worden. Tijdens het concert, als Pierre, Seb en David tegen het publiek aan het praten waren, hadden we oogcontact. Hij keek me zo lief aan. De mensen om me heen keken naar me. Vol ongeloof in hun ogen. Maar ze lieten het er bij, en gingen weer verder met gillen.

Na het concert ben ik bij het podium blijven staan. Na genietend van het geweldige concert van zonet! De meeste mensen liepen al naar de drukke gang, daar had ik geen zin in. Toen ik wat voor me uit zat te dromen, zag ik in mijn ooghoek iets bewegen. Ik keek op, en zag dat het Chuck was! Ik schoot meteen in de stress. Natuurlijk zag ik er niet uit, omdat ik de hele avond had staan springen en gek gedaan. Ik brak in zweten uit, en kon mijn ogen niet geloven. Ik volgde de drummer met mijn ogen, die er bijna uitvielen van verbaasdheid en haalde nog snel even een hand door m’n haren heen. Ik wou wegrennen, maar ik stond aan de grond genageld. Toen stond Chuck in een keer voor me. Hij keek me aan, en even leek het of hij weer weg zou lopen. Maar hij bleef staan. Hij keek me aan met zijn mooie bruine ogen, en vroeg zachtjes: “Ga je nog even mee backstage?”. Dat liet ik me geen tweede keer zeggen, dus ik antwoordde blij en opgelucht: “Tuurlijk!” Chuck trok me het podium op, en vroeg: “Hoe heet je eigenlijk?” ik lachte, en antwoordde: “Ik heet Eef.” Toen we verder liepen voelde ik de ogen van jaloerse meisjes in mijn rug prikken. Ik lachte van trotsheid, ik liep hier samen met de drummer van mijn lievelingsband op het podium, waar ze
zonet nog stonden te rocken. Ik keek nog even achterom de zaal in, die nu op een paar meisjes na, helemaal leeg was.

Toen we de kleedkamer inliepen was het eerste wat me opviel de rotzooi. Overal lag kleding, eten en lege water flesjes. Iedereen zat al onderuit gezakt op de banken en stoelen die er stonden. Pierre keek me raar aan, en ik begon me ongemakkelijk te voelen. Wat deed ik hier in hemelsnaam? Waarom was ik met Chuck meegegaan? Tijd om daarover na te denken had ik niet, want Chuck stelde me voor aan de rest. Verlegen zei hij: “Jongens, dit is Eef. Ik heb haar zonet ontmoet, en ze is écht heel aardig.” Ik glimlachte. Pierre kwam naar me toe, en stak zijn hand uit. “Leuk je te ontmoeten, Eef.” Ik grinnikte verlegen: “Ja, dat vind ik ook.” Chuck plofte op een van de banken neer, naast Patrick. Ik gaf iedereen een hand, ter kennismaking. Ze waren allemaal erg aardig. Toen ik wou gaan zitten, keek ik vluchtig om me heen, er was alleen nog maar een plekje naast Chuck. Zou ik het durven om naast hem te gaan zitten? Ik keek hem onzeker aan. Hij stak zijn hand uit, als uitnodiging om naast hem te gaan zitten. Ik pakte de uitgestoken hand vast, en kroop naast hem op de bank. We hadden het erg gezellig. David vroeg me van alles: hoe ik heette, hoe oud ik was, waarom ik Simple Plan zo leuk vond. Je kunt het zo gek niet bedenken, maar hij vroeg het. Na een tijdje sloeg Chuck zijn arm om me heen. Ik voelde de vlinders in mijn buik, en keek hem verlegen aan. Hij lachte. Ik voelde dat iedereen naar ons keek; Pierre, Seb, David, Jeff, Patrick. Ik voelde me zo… Ik voelde me het gelukkigste meisje op aarde. En ik wilde dat dit moment nooit meer stopte.
Toen Pierre, Seb en Jeff aankondigden dat ze zouden gaan, waren we nog maar met zijn vieren: David, Patrick, Chuck en ik. We praatten door tot 1 uur ’s avonds. Toen gingen David en Patrick ook naar huis. Ik wou ook wel naar huis, maar het kon niet meer, want de laatste trein was al lang vertrokken. Maar het kon me niets schelen, want ik zat veilig in de armen van Chuck. Toen ik even stiekem naar hem keek, zag ik dat hij ook keek. Ik kreeg een kleur. Daarna moesten we allebei verlegen lachen. We kwamen steeds een beetje dichter bij elkaar. Tot hij me kuste…

[Mirry]

Hey Nynke!

Imke had mij al gewaarschuwd dat er nog een SP gek onderweg was. Dat je echter al zo snel hier zou zijn, had ik van haar niet begrepen. Ik ben misschien niet de leukste om een reactie van te krijgen, op je allereerste verhaal. Maar wilde het wel graag voor je proberen. Als je het drie keer niets vind, kun je dat gewoon tegen me zeggen en dan reageer ik de eerstkomende honderd jaar niet weer op je

Het is te merken dat je nog niet zoveel geschreven hebt. Je stijl is ruw en met vrij weinig omwegen. Je weet wat je wilt en hoe je daar zo snel mogelijk aan kunt komen. Het wat is in dit geval Chuck en het hoe is het concert. Heel simpel, maar daar kan juist alles in de kreukels komen te liggen. Stel je verhaal eens voor als een film, waarvan jij nog niet weet wat er gaat gebeuren. En je zou alleen zien wat er beschreven wordt. Het is een concert, je hebt oogcontact, je smelt en hij komt na afloop op je af. Dit zet je neer in je verhaal. Maar wanneer het een film zou zijn, wat zou je dan zien?

In een film zou je de dansende mensen zien. Chuck die op zijn drumstel ramt en dan zijn bruine ogen, die over de drums heen, jou ineens zien. Je zou zien hoe er een grijns over zijn gezicht kruipt en hoe jij een lichte kleur krijgt, voor je verlegen terug glimlacht. Je zou zien hoe iemand steun zoek bij een hek, muur of iemand anders. En na afloop zou je zien hoe Chuck op je afkomt, alsof de wereld plots in slowmotion afgespeeld wordt.

Dat is jouw taak, als schrijver. Jij zet een geheel onbekende wereld neer voor je lezers en om dat te doen, moet je niet beschrijven maar ook omschrijven. Het verschil daarin is dat je dus meer ingaat op hoe iets eruit ziet, hoe het gebeurd, wat er gedacht wordt, hoe iets voelt en hoe de omgeving erop reageert. Het is niet alleen jij en Chuck in een grote zwarte kamer. Het is jij, Chuck en iedereen er omheen. Ze blijven niet stilstaan omdat Chuck op jou afkomt, dus je kunt ze niet zomaar buiten beschouwing laten.

Wat ik tussendoor wel even moet zeggen, is dat ik je begin heel mooi vind. Vijf november 2008 en dat in de herhaling. Het geeft je stuk iets heel bijzonders. Een soort lading van wat er gaat komen. Het is super dat je zoiets al in je allereerste verhaal op weet te wekken! Er zijn niet veel beginnende schrijvers die dat goed oppakken en de meesten zeker niet uit zichzelf. En dan moet ik ook zeggen dat je ‘wou’ gebruikt. Wat een rotwoord is.

Ik wou. Jij wou. Zij wou. U wou. Zij wouden. Wij wouden.
Ik wilde. Jij wilde. Zij wilde. U wilde. Zij wilden. Wij wilden.

Oke, nu ik dat even uit mijn systeem heb, kunnen we verder met de reactie

Ik schoot meteen in de stress, want ik zag er natuurlijk niet uit, omdat ik de hele avond had staan springen en gek had gedaan. Chuck liep naar me toe.

Ze schiet in de stress. Hoe zie je dat? Waar merk je dat aan? Hoe voelt zij zich? Ook loopt je zin niet lekker. Ik vermoed door het hoge aantal komma’s op een redelijk klein stukje.. Ik ga even puzzelen, om je te laten zien wat je eventueel met het stukje kan doen.

Ik schoot meteen in de stress. Natuurlijk zag ik er niet uit omdat ik de hele avond had staan springen en gek gedaan. Mijn ogen werden dan ook zo groot als schoteltjes en mijn handen balden zich tot vuisten. Ik volgde de drummer met mijn blik en gleed nerveus met één van mijn handen over mijn haren. Hij kwam steeds dichterbij.
Mijn maag voelde aan alsof het in de knoop lag en even voelde ik de aandrang om hard weg te rennen. Dat kon al niet meer, want Chuck stond vlak voor me. Hij keek glimlachend op mij neer en ik voelde me wat rustiger worden.

Hij vroeg of ik ook mee backstage wou.

Oke, de bovenstaande quote is even de laatste. Mijn handen werken niet mee en ik ben moe. Dus misschien dat ik morgen nog even verder ga, we zullen zien. Waar ik je in dit stuk graag nog even op wil wijzen, is gesproken dialoog. Chuck vraagt je iets, laat het hem dan ook echt vragen. Want nu beschrijf je het, in plaats van dat het omschreven wordt. Bijv.

Chuck bleef voor me staan en heel even leek hij net zo gespannen als ik. Zijn bruine ogen keken echter recht in die van mij en een kleine glimlach gleed over zijn gezicht. Zacht vroeg hij: “Wil je mee backstage?”
Als er iets was wat ik graag wilde, dan was het backstage! Zeker wanneer dat inhield dat ik ook nog eens meer tijd door kon brengen met Chuck! Hoeveel mensen in de zaal zouden nu niet ingaan op een dergelijke uitnodiging! Ik knikte dan ook enthousiast en riep vrolijk: Echt wel!”

Wanneer je een personage iets echt laat zeggen, voegt het meer toe. Dat probeer ik alleen te onderstrepen. Het is en blijft jouw verhaal en ik wens je er heel veel succes mee! En welkom op OV!

[Sterre]

NYNKE! LIKE OH MY GOSH.
jij bent écht erg :'D hihi.
Maar daarom vind ik je zo'n
tof persoon. haha! Ik ga Chuck
echt voor je tekenen! En dan moet
je er een foto van maken er hier
neer droppen. hihi nee grapje.
Maar ik zou wat meer Details in je verhaal
plaatsen nu is het zovan. Dit gebeurde er klaar,
Waar zijn de mooie momenten?! Snapst'et? n__n
Simple Plan is wel vét hoor. Maar fan ben ik niet,
<33kusje. van je verkeering maatje :'P

[Nynke,]

Mirry; Dankjewel voor je hulp, ik ga er meteen mee bezig!
Sterre; Omg, jaaaa, je móet voor me tekenen n__n,
en ik ga met die tips van Mirry bezig. dus ik ga het verhaal even wat aanpassen. :'D
dus mét details enzo. ^^

ik heb het veranderd, :'D
ik hoop dat het zo beter is, dankjewel Mirry & Sterre, ^^

[Sterre]

Ik had het al gezegt he,
leukleukleuk!
:'D hihi.

maar om fouten eruit te halen ben ik alles behalve goed in xD
dus dat laat ik aan de prof's over! n__n

[lady-chrisie]

HAALLOO Je vroeg me je verhaal te lezen en dat heb ik dus lekker gedaan. Je hebt inderdaad nog een ruwe schrijfstijl maar dat maakt niet uit ( Ik ben zelf waarschijnlijk slechter :D:D ) Uiteindelijk komt het goed. Ik kreeg kippenvel van het begin!!!:D:D:D Echt mooi Gewoon een klein stukje perfectie is het. Ik zou zeggen go on!!!:D
XxX LC

[Stropdasz]

Hahahah
Nynkeee!
Kei leuk dat je ook een SP verhaal begint
Doe je snel weer wat nieuws posten ?

[Nynke,]

LC, stropdasz, Sterre en Mirry; bedankt!
Hier is weer een nieuw stukje!
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Het was al bijna twee uur ’s nachts toen we hand in hand naar het hotel liepen waar de band sliep. Nog steeds kon ik niet geloven dat ik hier naast mijn grote liefde liep. We keken elkaar steeds aan, waardoor ik al de hele avond een brede smile op mijn gezicht had staan. Een paar half dronken mensen die over straat liepen keken ons raar aan, maar ik trok me er niets van aan. Ik was hier, samen met Chuck, de jongen over wie ik jaren had gedroomd. Ik dacht terug aan wat hij in de kleedkamer tegen me had gezegd: “Ik wil je beter leren kennen, je bent zo lief.” Ik had verlegen geglimlacht, en begon toen over mezelf te vertellen. Toen ik na een tijdje uitgepraat was, was het zijn beurt. Natuurlijk wist ik al wat van hem af, omdat ik informatie over hem op had gezocht. Hij vertelde me nu echter over zijn jeugd, en hoe hij het vond om als bekend iemand door het leven te gaan.
En daar liepen we dan, midden in de nacht. Door de stromende regen. We waren allebei al behoorlijk doorweekt geraakt, maar trokken ons daar niets van aan. Toen we bijna bij het hotel waren, stopte Chuck, waardoor ik hem vragend aankeek. Net toen ik wilde vragen wat er was, zoende hij me opnieuw. Het was net alsof we helemaal alleen op de wereld waren. Hij en ik. Samen, voor altijd.

Toen ik de volgende dag wakker werd, moest ik eerst weer even denken waar ik was. Na een paar seconden kwamen er weer beelden van de vorige avond naar boven. Toen ik naast me keek, zag ik Chuck met een ontbloot bovenlichaam naast me liggen. Ik lachte in mezelf en voelde me blij, terwijl ik weer terugdacht aan vannacht. Na die zoen waren we lachend het hotel binnen gerend, want het was steeds harder gaan regenen. We waren drijfnat en zoenend zijn kamer binnen gekomen, waar ik me op zijn bed liet vallen. We begonnen weer uitgebreid te zoenen, totdat de deur van onze kamer openzwaaide en David in de deuropening stond. Het enige dat hij droeg, was een gebloemde boxershort. Hij zag eruit alsof hij net uit een graf was opgestaan.
“Wat is er?” vroegen Chuck en ik tegelijk. Ik moest zachtjes lachen.
“Niets, ik hoorde hier geluid weg komen, dus ik dacht: laat me eens even kijken wat daar allemaal gebeurt.”
Chuck begon te gniffelen en zei: “Hier is alles in orde hoor, ga maar weer lekker verder slapen, je kunt wel wat slaap gebruiken volgens mij.”
David keek blozend weg. “Ja, sorry. Jullie nog veel plezier.” Een kleine grijns kwam om zijn gezicht heen, en sloot toen de deur. Chuck deed voor de zekerheid de deur op slot, zodat er niet nog meer indringers konden komen. En ging weer naast mij liggen.

“Hoi meisje.” Dat was Chuck, die ook net wakker was geworden. Ik had de neiging om zijn ontblote bovenlichaam aan te raken.
Ik lachte verlegen. “Hoi. Lekker geslapen?”
Chuck grijnsde. “Met jou altijd!” Hij streek door mijn haren en gaf een kus op mijn voor hoofd. Ik bloosde en keek hem een beetje onzeker aan. Hij had zulke mooie ogen. En zijn lach… voor zijn lach zou ik een moord doen. Zonder verder nog iets te zeggen, zoende hij me weer. Het voelde net als de eerste keer; geweldig! Ik kreeg er kriebels van in mijn buik, ik voelde me nu helemaal compleet. Toen Chuck me weer glimlachend aankeek, kondigde hij aan dat we maar naar de anderen toe moesten gaan, om te gaan ontbijten. Ik vond het een goed idee, want ik had mijn buik al horen grommen.
Eenmaal in de gezamenlijke kamer wilde iedereen weten wat er gebeurd was tussen ons. Ik stond er wat verloren bij, want ik wist niet goed wat ik zeggen moest. Chuck begon te lachen en zei dat ze dat toch liever niet wilden weten. Na een paar teleurstellende geluiden van Seb en Pierre gingen we aan tafel zitten om aan ons ontbijt te beginnen.
Tijdens het ontbijt zaten Chuck en ik naast elkaar. Ik legde af en toe mijn hand op zijn bovenbeen, waarna hij mijn hand weer vastpakte. We zaten te discussiëren over wat we die dag zouden gaan doen.
“We kunnen de stad wel wat gaan verkennen,” stelde Jeff voor.
“Hmm, nee ik wil een relaxte dag vandaag.” Dat was Pierre. Ik keek Chuck met een vragende blik aan.
“Wij kunnen wel met Jeff mee,” stemde hij met Jeff in. Ik vond alles goed, zolang ik maar bij Chuck kon zijn.

[Stropdasz]

Ik vind het weer een super lief stukje.
Al heelwat beter dan in het begin denk ik zo?
Super lief hoe chuck doet.
En ook weer zo'n david actie om de kamer binnen te stormen
Vooral die beschrijving van zijn boxer vind ik wel mooi

[Sterre]

Aaaah! Wat lief Nynke!
schattig hoor, écht. Leuk verhaal, echt heeeel leuk!
Ik wil David écht wel in z'n sexy boxer zien
kusje. je mutsje

[Imke]

Je wist mijn reactie grotendeels al via msn natuurlijk, maar toch. Ik vind het echt schattig! Chuck is zo lief hier. Je maakt veel vooruitgang. En verder ben ik het volledig met Sterre eens; ik wil David ook wel in een bloemetjesboxer zien! *kwijl*

[Nynke,]

Hier is weer een nieuw stukje! Verbeteringen en krietiek zijn nog altijd welkom!
Marjo, Imke en Sterre; Dankje <33
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Even later liepen we met zijn allen door de stad. Iedereen had toch maar besloten om mee te gaan. En omdat Pierre niet alleen in het hotel achter wou blijven, moest hij ook mee. We liepen wat te keten, toen er een paar meisjes gillend op ons af renden. Ze wilden met Chuck op de foto en vroegen zijn handtekening. Ik voelde een steek van jaloezie door me heen gaan toen Chuck een arm om de meisjes heen sloeg. Blijkbaar had Chuck het ook gezien, want toen we even later doorliepen, zei hij: “Lieverd, je moet er aan wennen dat we achterna worden gezeten door gillende meisjes. Daar is nou eenmaal niets aan te doen.” Ik had hem een waterig glimlachje gegeven. We waren wat achter gebleven op de rest, dus moesten we rennen om ze in te halen.
Toen we weer bij de rest waren, hadden David en Pierre het over de meisjes van daarnet. Ze hadden nog even met ze gepraat, en het klikte goed. Daarom hadden ze morgenmiddag afgesproken voor een lunch. Ik snapte niet waarom ze dat deden, dus ik vroeg: “Waarom gaan jullie in hemelsnaam uit eten met jullie fans?!” Pierre keek me aan en zei: “Deze meiden waren niet zomaar ‘fans’, het waren aardige chicks. En ze waren nog knap ook!” Ik had me erbij neergelegd, maar ik was het er niet mee eens. Wat nou als Chuck dit ook altijd deed? Dan zou onze relatie snel kapot gaan. Een angstaanval overviel me. Chuck liep naast me, ik keek hem aan en pakte zijn hand. Hij gaf me een kusje op mijn voorhoofd en alsof hij mijn gedachten kon raden zei hij: “Schat, vroeger voordat ik jou leerde kennen, deed ik dit ook. Maar nu doe ik het écht niet meer, geloof me!” Ik keek hem recht in zijn ogen aan, ik zag dat hij meende wat hij net had gezegd. Ik vertrouwde hem, maar was nog steeds bang dat het toch zou gebeuren. Hij was ten slotte toch een beroemde drummer.
Toen we in een winkelstraat aankwamen begonnen David en ik te flippen. We renden samen een winkel in, en leefden ons uit. David ging in een jurk, terwijl ik me in een smoking werkte. We kwamen tegelijk uit het pashokje en iedereen moest lachen, het zag er niet uit. We hadden die middag de grootste lol. De fans die achter de jongens aan liepen gaven ze een handtekening of gingen met ze op de foto, maar liepen daarna snel verder. We gingen uiteten bij een Chinees/Japans restaurant. Toen we aan een tafeltje zaten, bestelden de jongens sushi, hun lievelingseten. Ik wou het ook wel een keer proberen, dus bestelde ik hetzelfde. Toen we de borden voorgeschoteld kregen, nam ik voorzichtig een hapje van mij sushi. Ik had het nog niet binnen en de jongens begonnen keihard te lachen. Ik had waarschijnlijk een vreselijk vies gezicht getrokken, want bij Jeff en Pierre liepen de tranen over hun wangen van het lachen. ‘Eef, misschien had je beter wat anders kunnen nemen,’ gierde Pierre uit. Zijn hele hoofd was rood aangelopen.
Chuck, die naast me zat, was zo lief om te zeggen: ‘Ik bestel wel wat anders voor je. Wat wil je hebben?’
‘Doe maar bami ofzo,’ zei ik blozend.
Toen er uiteindelijk ook een bord eten voor mijn neus stond, moest ik in eens denken aan thuis. Ik was nu al een dag en een nacht weg, en mijn ouders wisten niet waar ik was. Ik had ze alleen gezegd dat ik naar het concert ging. En mijn mobiel had ik de hele dag al uit staan. Ik besloot dat ik even zou bellen, zodra we terug waren in het hotel.

‘Hoi mam, met Eef.’
‘Eef?! Ben jij dat? Hoe is het met je? Waar zit je de hele dag? Je vader en ik hebben je wel honderd keer proberen te bellen, maar we kregen steeds je voicemail ervoor!’ mijn moeder klonk ongerust.
‘Mam, alles is goed met me. Maak je geen zorgen,’ zei ik rustig.
‘Maar waar zit je dan de hele dag?!’
‘Ik ben na het concert gisteravond backstage gevraagd door de drummer van Simple Plan. Dat liet ik me natuurlijk geen twee keer zeggen. Toen ik naar huis wou, was de laatste trein al vertrokken.’
‘Dus…’ begon mijn moeder, maar ik onderbrak haar.
‘Dus ben ik met Chuck meegegaan naar het hotel waar hun sliepen.’
‘Je hebt toch niet met die gast in bed gelegen?! Want je weet dat het vaker gebeurt dat beroemdheden hun fans meenemen naar hun kamer en…’
‘MAM!’ Onderbrak ik mijn moeder, ‘ik kan heus wel voor mezelf zorgen! Ik ben zestien!’
‘Ja lieverd, ik weet het. Ik ben alleen bang dat die Chuck, of hoe hij ook mag heten, dingen met je gaat doen waar je nog niet aan toe bent,’ zei mijn moeder overbezorgd. ‘Wanneer kom je thuis?’
‘Hmm… als de jongens genoeg van me hebben.’ Had ik lacherig geantwoord.
Op dat moment kwam Chuck de kamer in lopen.
‘Maar mam, ik ga nu ophangen. Ik bel je binnenkort wel weer oké?’
‘Oké lieverd, maar doe alsjeblieft voorzichtig!’ Mijn moeder was altijd bezorgd over me.
‘Ja mam, dikke kus! Doe je de groetjes aan papa?’
‘Ja lieverd, dat zal ik doen. Ik houd van je,’ zei mijn moeder voordat ze ophing.

Chuck had in de tijd dat hij binnen was, aandachtig staan luisteren naar mijn telefoongesprek. ‘Met wie was je aan het bellen?’ vroeg hij daarom.
‘Met mijn moeder, ik vond dat het tijd werd dat ze wisten waar ik uithing,’ antwoordde ik nuchter.
‘Hmm… oké,’ zei Chuck bedenkelijk. En hij drukte een kus op mijn voorhoofd.

[Imke]

Dit is nou echt kwijlmateriaal. Zo schattig! I loooooove Chuck en Eef samen, zo cute!

Ik heb je er op msn niet meer over gesproken, maar daar hebben we het nog wel over ^^. En ik kan je altijd helpen met volgende stukken als je wilt, natuurlijk. Ga zo dooor .

En jeej, 2 januari!

[Lessie]

Oh my god. Toen ik de titel zag staan dacht ik meteen: wauw, een Simple Plan verhaal. Die móét ik lezen! En dat heb ik gedaan!
Echt heerlijk, die Chuck is ontzettend lief voor Eef! Liefde op het eerste gezicht
Wieeh, schrijf snel verder, want Simple Plan verhalen zijn erg verslavend voor mij! ^^ Mooi geschreven

[Nynke,]

Imke & Lessie; tenkjoeee <33
dit begin vind ik... vaaag. ofzoiets, maarja, leesmaar xD
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Die avond hadden de jongens geen optreden. Dus zaten we met zijn allen in de kamer van Pierre en David. Niet dat je ergens normaal kon zitten, want je kon het vloerkleed bijna niet meer zien. Overal lag wel wat: kleren van Pierre, kleren van David, stropdas hier, stropdas daar. Maar dat mocht de pret niet bederven. We praten over van alles en nog wat. ‘Ik had nooit gedacht dat sushi zo smerig zou zijn!’ zei ik verontwaardigd.
‘Je bent niet goed bij je hoofd Eef! Sushi is serieus het lekkerste wat ik ooit heb gegeten!’ riep Jeff uit. Alle jongens stemden met Jeff in, en ik wist niet meer wat ik moest zeggen. Dus veranderde ik van het onderwerp. ‘Zeg, hoe zit het met die meiden van vanmiddag?’
‘Hu? Welke meiden?’ David wist duidelijk niet meer waar ik het over had.
‘Nou, die fans waar jullie vanmiddag mee hebben gepraat. Jij en Pierre gaan morgen met ze lunchen, weet je nog?’
‘OH FUCK! Dat is ook zo! Pierre, doen we het nog wel?!’ David keek paniekerig naar Pierre. Hij had zich waarschijnlijk bedacht.
‘Nou, ik weet het niet… ik bedoel, het zijn toch fans,’ antwoordde Pierre twijfelend.
‘Zullen we gewoon niet opkomen dagen?’ stelde David gemeen voor.
‘Ja, dat is goed. Want ik heb er persoonlijk niet zoveel zin meer in,’ stemde Pierre met David in. Ondertussen lagen Jeff en Sebastien dubbel van het lachen, want die middag waren de andere twee jongens nog zo enthousiast geweest over de meiden die ze die middag ontmoet hadden.
‘Weetje?’ begon ik, ‘ik heb ook nog twee leuke vriendinnen…’
Davids gezicht klaarde meteen op. ‘Wat?! En dat vertel je ons nu pas?’
Ik begon te lachen en zei: ‘Tsja, je kunt niet overal aan denken hè.’
Jeff en Sebastien begonnen nu nog harder te lachen. ‘Ze zijn toch niet fan van ons?’ vroeg Jeff gierend van het lachen.
Ik zei: ‘Nou… de ene, Sophie heet ze, is verschrikkelijk fan van Pierre.’ Pierre zijn gezicht klaarde op. ‘Heb je een foto van haar?’ vroeg hij geïnteresseerd. Ik liet hem een foto van Sophie zien. Sophie had lang bruin haar, en bruine ogen. Hij leek behoorlijk onder de indruk te zijn van haar. David werd nu ongeduldig. ‘En dat andere meisje dan? Heb je ook een foto van haar?’
Ik liet David een foto van mijn andere vriendin zien. ‘Dit is Ashley, ze is niet echt fan van jullie. Maar David, ze vindt jou wel erg leuk,’ zei ik, met een oog op David gericht. Ik zag dat hij wat begon te blozen. Het leek erop dat hij onder de indruk was van mijn andere vriendin. Ashley had, net als Sophie, bruin haar. Haar ogen waren groen. Ik begon te lachen toen ik het gezicht van David zeg, en zei: ‘Ik wil ze morgen wel even bellen, hun weten namelijk ook nog niet dat ik hier zit.’ Ik zag de gezichten van de jongens opklaren. Jeff moest natuurlijk weer kei hard lachen. En uiteindelijk moest iedereen lachen, want het was toch wel een beetje raar allemaal.

De volgende ochtend besloot ik meteen Sophie, mijn mede Simple Plan fan, te gaan bellen. Zij kon helaas niet mee naar het concert, omdat ze die week toetsweek had, en niet weg mocht van haar ouders. De telefoon ging een paar keer over voordat ik mijn vriendin gillend aan de lijn kreeg. ‘EEF! OH MY GOD EEF! ZIT JIJ SERIEUS BIJ DE JONGENS IN HET HOTEL? BIJ HUN OP DE KAMER?’
Lachend hield ik te telefoon een stuk van mijn oor vandaan. ‘Ook goedemorgen Sophie. Ja, ik zit inderdaad bij de jongens in het hotel. Je raad het nooit, maar ik slaap samen met Chuck in een bed.’ zei ik, ietwat verlegen.
‘OH JEZUS! EN DAN BEL JE MIJ NIET EVEN OFZO? HALLO! Je slaapt met CHUCK in bed! Moet ik het ook nog voor je gaan spellen?’ Sophie was nu niet meer te houden.
‘Sophie! Doe eens rustig! Oké, het komt niet vaak voor dat ik naast een super lekkere jongen lig die ook nog eens de drummer is van onze favoriete band. Maar, doe rustig.’ Normaal had ik ook gaan gillen, maar omdat Chuck nog sliep, en ik het een beetje onbeschoft vond om te gaan gillen, hield ik me gedeisd.
‘Jezus, dat jij zo rustig kan blijven zeg! Maar vertel me het verhaal nou maar. Ik zit hier te stuiteren op mijn bed!’
Ik vertelde Sophie het verhaal, en beëindigde het gesprek met: ‘Dus, kun je vanmiddag samen met Ashley komen? Met de trein ofzo?’
Toen moest ik Ashley nog bellen. Zij zou waarschijnlijk wel wat minder enthousiast reageren. Maar ik wist zeker dat ze wel zou komen.

Die middag stonden we met zijn zessen Ashley en Sophie op te wachten. David was een beetje zenuwachtig, hij stuiterde het station op en neer wachtend op de trein die –voor zijn gevoel- al een uur vertraging had. En daar, eindelijk kwamen ze uit de trein. Ik zag dat Sophie super gespannen was, en Ashley was ook niet zo druk als anders. Ik begroette ze met een knuffel, en toen was het moment gekomen dat ook mijn vriendinnen de jongens van Simple Plan gingen ontmoetten. Ashley was de eerste die op iemand afstapte, op David. Die vond ze toch het leukste van allemaal. ‘Ehm, hoi. Ik ben Ashley’ zei ze een beetje twijfelend.
‘Hoi Ashley. Nou, ik denk dat je wel weet dat ik David heet?!’ zei David vrolijk.
‘Ja, dat weet ik zeker. Ik vind jou de leukste.’ Flapte ze eruit. En meteen begon ze te blozen.
‘Dat zie ik dan maar als een compliment he!’ riep David, nog altijd even opgewekt.
Toen was het de beurt van Sophie om zich voor te stellen. Ze stapte verlegen op Pierre af. ‘Hoi,’ zei Pierre ‘als dat Ashley is, moet jij vast Sophie zijn!’
‘Dat klopt.’ Was het korte antwoord van Sophie. Ze stond naar mij te seinen dat ik eventjes wat moest zeggen.’
‘Sophie heeft jullie uitgevonden,’ zei ik daarom maar. ‘zonder haar had ik jullie nooit gekend.’ Ik zag de dankbare blik van Sophie, en de bewonderende blik van Pierre naar haar toe.
Toen iedereen zich aan mijn twee vriendinnen had voorgesteld, gingen we terug naar het hotel, waar Patrick ons opwachtte.

‘En dit is dus de kamer waar jij met mij en Chuck komt te slapen, Sophie.’ Deelde ik haar mee. Ik zag haar gezicht een beetje betrekken.
‘Moet ik dan liggen kijken hoe jullie bezig zijn, terwijl ik probeer te slapen?’ Er verscheen een lachje om haar mond heen.
‘Ehm, nou kijk als je je omdraait heb je er waarschijnlijk niet zoveel last van.’ Ik probeerde me te beschermen.
‘Oké, nou dan slaap ik voorlopig hier, en als het me niet bevalt, dan ga ik wel in die eetkamer op de bank slapen hoor.’ Ik liep achter de lachende Sophie aan, de gang op. Daar stond Ashley een discussie met Pierre te voeren. Over vliegtuigen geloof ik. Sophie wierp een jaloerse blik naar de twee discussierende mensen. Ik liep naar Ashley toe. ‘Hé Ash, sorry als ik jullie stoor met jullie interessante gesprekje, maar zal ik je jouw kamer even laten zien?’
‘Uhm, ja ik vind het goed hoor, ik moet toch érgens slapen.’ Samen liepen we naar een kamer, waarvan Patrick had gezegd dat een van mijn vriendinnen ‘daar maar moest slapen’. Ik had geen flauw idee wat voor kamer het was, maar het zou wel goed zitten.

[Imke]

David en Pierre... Nooit gedacht dat ik het ooit zou zeggen, maar wat een eikels xD. Zomaar die fans laten stikken, tssssk . Maar ach, ze zijn alweer helemaal terug door geïnteresseerd te zijn in Sophie en Ashly. Wat wil je ook anders, met die twee rokkenjagers xD.

Leuk stuk, Nyn! Ik vind dit echt geweldig om te lezen en heb steeds hardop zitten lachen! Onze Simple Plan fantasiën zijn gewoon... ernstig xD. Maar wel leuk!
Ik heb trouwens medelijden met Sophie, dat ze bij Eef en Chuck op de kamer moet liggen. I mean... Nee, give them some privacy!

[Sterre]

Leukleukleuk! Maar dat had ik al gezegt hé..
schrijf snel verder, wandt ik ben heeeeeel benieuwd wat er gebeurt tussen Sophie & Pierre en -natuurlijk- David & ASHLEY! (hihihihihihih.) wat grappig..
nee oke, <3love you!

[Lessie]

Hihihihihihihi xD Wat een super leuk en grappig en ja, zeer spannend verhaal! Ik hou van Simple Plan...
Je schrijft echt super goed, het is echt een super leuk verhaal!

[Nynke,]

Imke; whaha, jaa, zeeeeer ernstig geloof ik...
Hmm. eigenlijk is het best wel zielig voor Sophie he. hahaa.
Sterre; hihih, tenkjoeee. tsja. david en ashley. Oeeeh. ^^
Lessie; dankjewel :'D
ik hoop dat jullie dit weer een net zo leuk stukje vinden! (of nog leuker natuurlijk)
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Toen ik de deur opende zag ik niemand. Dus liep ik verder, met Ashley op m’n hielen.
‘ Nou, hier mag jij vannacht, en de nacht daarna dus slapen, Ash!’ riep ik tegen haar, want ze stond vrolijk haar haar te doen voor de spiegel die in het kleine halletje hing.
‘Oké! Ziet er gezellig uit,’ Ashley was naast mij komen staan. ‘alleen er liggen wel erg veel kleren zeg…’
‘Ja…’ ik wou nog wat zeggen maar ik werd onderbroken door mijn vriendin die een gilletje slaakte. ‘Wat is er nú weer aan de hand?’ vroeg ik haar daarom.
‘OH MY GOD! Is dat…’ Begon ze.
‘Is dat wat?!’ vroeg ik een beetje paniekerig, bang dat er ergens een spin zat.
‘Is dat dé rode broek van David Desrosiers?’ Ashley was rood geworden van opwinding.
‘Uhu,’ knik ik, ‘dat is dé rode broek van David Desrosiers.’
‘Dus… dus ik slaap gewoon met hém op een kamer? Jezus! Dit ga je niet menen!’ Een grote lach kwam om de mond van het bruinharige meisje heen. Ik begon te grijnzen en zei: ‘Ja, dat is helemaal waar.’
‘Oh mijn god, jij bent echt gestoord weet je dat?’ Net op het moment dat Ashley dat zei, liep David de kamer in. ‘Dus, jij bent mijn nieuwe kamermaatje, Ashley?’
Verbaast keek mijn vriendin naar David. ‘Uhu.’ Wist ze moeilijk uit te brengen.
‘Gezellig zeg!’ zei David. Hij gaf haar een dikke knipoog, waardoor Ashley nog roder werd.

Die avond hadden de jongens van Simple Plan weer een show. Maar de show zou anders worden dan die van gister. De band zou namelijk voor het eerst ‘Holding On’ gaan spelen. Dat was niet alleen speciaal, het was ook nog eens het nummer waar bij Chuck op de achtergrond zingt. Daarom liep hij de hele dag al gespannen door de hotelkamer heen en als je hem wat vroeg, antwoordde hij kortaf. Je kon wel merken dat hij zenuwachtig was. ‘Jullie hebben zo vaak gerepeteerd, het komt heus wel goed lieverd!’ Moest ik keer op keer tegen hem zeggen. Waarop Chuck gestrest antwoordde: ‘Ja, maar er kan van alles fout gaan. Zo meteen vergeet ik mijn tekst nog!’
‘Ga jij dan eerst maar eens na hoe vaak Pierre zijn tekst vergeten is. Je weet heus wel dat het iedereen kan overkomen. Oh en by the way; je kunt toch ook altijd een fout maken met drummen?’ Antwoordde ik bijdehand. En daarbij legde mijn vriendje zich neer.

Toen de jongens de avond van de show een peptalk van Patrick kregen, werd Chuck bleek toen Pat over ‘zijn’ nummer begon. Dit zag Patrick en hij zei daarom: ‘Hé, kom op joh! David en Seb zijn er altijd nog om bij te springen, dat hebben we ook nog gerepeteerd. Het komt heus wel goed!’ Hij gaf de nog altijd bleke Chuck een schouderklopje en liep de kleedkamer uit, om de laatste dingen voor de show te regelen. Pierre, Jeff, David en Sebastien waren er al klaar voor om richting het podium te gaan. Chuck daarentegen stond nog steeds bleekjes in de hoek van de kleedkamer. Ik liep naar hem toe en zei: ‘Het komt heus allemaal goed, wat er ook gebeurd.’ Ik gaf hem een laatste kus en wenste hem succes voordat ik naar Ashley en Sophie liep. Ze waren druk bezig de rest van de band succes te kussen. ‘Gaan jullie mee? Patrick heeft geregeld dat we op de eerste rij staan, zodat we alles goed kunnen zien!’ zei ik tegen ze, nadat ook ik de rest succes had gekust. We liepen met zijn drieën de kleedkamer uit. Ik keek nog even achterom en ik zag dat Chuck –gelukkig- weer wat meer kleur had gekregen.
De hele show was ik al gespannen voor hét moment. Nadat de hele zaal volledig uit zijn dak was gegaan bij ‘Welcome To My Life’, begon Pierre te praten: ‘Vanavond is eigenlijk een heel bijzondere avond,’ Pierre kon zijn zinnen eigenlijk nooit in een keer zeggen, omdat de zaal bij het eerste woord van de zin al begon te gillen, ‘dat is omdat we vanavond voor het eerst líve ‘Holding On’ gaan spelen!’ De hele zaal begon weer te gillen, maar ik keek naar Chuck. Hij keek me angstig aan, maar toen ik mijn duimen naar hem opstak en hem een knipoog gaf, begon hij voorzichtig te lachen. Ik wist zeker dat het goed ging komen, het kon gewoon niet anders. Ik keek naast me, waar Sophie en Ashley met grote ogen en hun mond open naar Pierre stonden te staren. Toen Pierre oogcontact kreeg met Sophie en haar een knipoog gaf flipte ze helemaal. Waardoor ik in de lach schoot.
De hele zaal was uitverkocht en overal om me heen stonden gillende meisjes. Af en toe hoorde ik iemand kei hard ‘CHUCK!’ gillen, maar ik schonk er geen aandacht aan. Chuck was toch al van mij.
Ik schrok op uit mijn gedachten toen ik de intro van Holding On hoorde. Een zenuwachtig gevoel overviel me weer. Chuck leefde zich nu nog uit op zijn drumstel, maar ik wist dat hij diep van binnen heel zenuwachtig was. Ik nam mezelf voor dat als de eerste zin goed zou gaan, de rest ook goed zou gaan. Nog één zinnetje van Pierre en dan kwam Chuck: ‘I try to escape ‘cause i just can’t take it.’ Chuck zei het nog wat aarzelend maar het ging goed komen! Nu was de tweede zin aan de beurt. ‘I fake another day and the wheel keeps turning.’ Yes! Ik zag dat Chuck voorzichtig begon te lachen. Het ging goed!
Nu kwam het refrein: ‘In the night there’s a fire in my eyes.
And this paradise has become a place we’ve come to cry.
When I open your letter, the words make it better.
It takes it al away. Ohoooooh…
It keeps me holding on!’ Pierre rende vol energie over het podium. Geweldig hoe hij dat elke keer weer voor elkaar kreeg. Dit liedje was trouwens ook geweldig, mijn favoriete liedje. ‘You can say what you want, but you still can’t fool me.’ Hij deed het echt super! Ik voelde een stomp in mijn zij en keek naast me. Daar stond een breed lachende Sophie, die haar duimen naar me op stak. Ik lachte terug en voelde dat ik straalde. Maar nu kwam de allermooiste zin uit het liedje: ‘I try to smile, but I can’t remember how.’ Dit was de laatste zin die Chuck moest zeggen. Hij wist dat ik deze zin het mooiste vond, dus deed hij voor mijn gevoel extra zijn best om hem zo mooi mogelijk te laten klinken. Toen het liedje af was gelopen zei Pierre toen het publiek weer wat stiller was geworden: ‘Geef Chuck een geweldig groot applaus, hij heeft het verdiend!’ De hele zaal begon geweldig had te gillen, daarom stond Chuck op van achter zijn drumstel, en liep hij naar voren. Hij gaf een paar luid gillende fans een hand, en liep naar Pierre. Deze overhandigde hem zijn microfoon en Chuck richtte zich tot de zaal. ‘Lieve fans, ik wil jullie natuurlijk bedanken dat jullie hier zijn! Ik hoop dat jullie het naar jullie zin hebben!’ riep hij. Waarop de zaal begon te juichen. Nu liep Chuck echter naar mij toe. Hij keek me aan en even voelde het net weer als vijf november. Die vlinders in mijn buik, dat zenuwachtige gevoel. Hij stond recht voor me, met een stralend gezicht. ‘Maar,’ ging de in Role Model* geklede drummer verder, ‘ik had Holding On niet durven zingen als mijn lieve vriendin Eef me niet had gepusht om het toch te doen.’ Wat?! Zei hij nou mijn naam, zomaar tegen het publiek?! Oh Jezus! Wat lief! Ik keek naar mijn licht blozende vriendje en wierp hem een handkus toe. Waarop hij begon te lachen en zei: ‘Eef, kun je even op het podium komen?’

*= Role Model Clothing is de kledinglijn van Chuck, Pierre en Patrick.

[Stropdasz]

Ik ben weer een beetje laat met mijn reactie, heb 3 stukjes in één keer gelezen:P
maar ik vind het echt weer super schattig, en inderdaad wat imke zegt, wat zijn pierre en david een eikels:p .
Het einde van het laatste stuk is echt lief!:D
Een kleine foutje, maar dat hadi k al gezegd, het legde erbij neer ipv. lag erbij neer.
Verder weer super!

[Imke]

Waah, weer een nieuw stukje! Ik moest er weer even een beetje inkomen, maar daar hoefde ik niet veel moeite voor te doen.
Ten eerste wil ik zeggen dat ik stik, maar dan ook stíkjaloers ben op Ashley! Meerdere nachten op dezelfde hotelkamer als David?! Hem kennende zal hij haar niet in één keer laten slapen... Aaaaah, jaloezie!
Ten tweede, super dat je dé rode broek erin hebt verwerkt! Ik moest hard lachen toen ik het las xD.
Ten derde, waarom roept Chuck Eef in vredesnaam het podium op? Heeft dat nog een speciale reden? Ik ben razend benieuwd, hopelijk laat het volgende stuk minder lang op zich wachten!

*krijgt nu heel veel zin om Holding On te luisteren*

[Sterre]

yess! Ge-wel-dig.
Ik ken er echt heerlijk bij weglezen! Hihi.
(btw, kijk ik kan weer typen! )
Chuck is zo lief voor Eef, en David is coel, en Ashley heeft de perfecte reactie.
Haha, maar ik ben benieuwd naar het volgende stukje! Hou die inspiratie vast meid!
Kus, ly^^.

[Lessie]

Wat een geweldig verhaal Chuck is echt een schatje! Aaaah! Prima geschreven, ik verlang echt naar meer!

[yimiki]

Aaaaaaaaah wat schattig chuck doet zo lief =D grappig om te lezen, er zijn zoveel verschillende verhalen van simple plan en overal zijn de personages nét iets anders xD goed geschreven, chuck en Eef blijven toch wel bij elkaar he?

[Nynke,]

Marjo; dankjeee wel <33
Imke; waaah! Echt he, ik wil ook wel met David op één kamer slapen! En tsja, die rode broek móest er gewoon in ^^ En hier heb je het stukje waarom Chuck Eef in vredesnaam op het podium roept!
Ster; Dankjewel honnepon x'D <33
Lessie; Jij ook bedankt! Hier heb je meer!
yimiki; haha, leuk dat je ook reageert! Tuurlijk blijven Eef en Chuck bij elkaar. voorlopig...
hier een nieuw stukje; i hope you enjoy it!
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Nu werd het helemaal mooi! Ik moest op het podium komen? Voor de hele zaal? Ik bevroor ter plekke. Om me heen hoorde ik mensen mijn naam schreeuwen. Ik stond helemaal stijf van verbazing, totdat Ashley in mijn oor schreeuwde: ‘Eef! Joehoe?! Ga dat podium op! Weet je hoe lief dit is?! Hij doet dit allemaal voor jou hoor! Daarom was hij nóg zenuwachtiger vanmiddag!’
Ik draaide me meteen om naar Ashley, die opgewonden op en neer stond te springen. ‘Jij wist hier van?!’ Ashley knikte hevig van ja. En net als ik nog wat wil zeggen, draait ze mij om, en daar staat Chuck weer voor mij. Hij heeft zijn hand uitgestrekt om me op het podium te helpen. Langzaam pakte ik zijn stevig gespierde arm vast en voor ik het weet sta ik voor een volle zaal. Ik wou de zaal in kijken, maar zag niets omdat er allemaal felle lampen op Chuck en mij waren gericht. Ik hoorde de hele zaal ‘fuutfieuw’ fluiten en keek naar Chuck om te kijken wat hij ging doen. Opeens kwam Patrick het podium oplopen met in zijn hand een bos rozen die hij aan Chuck overhandigde. Nu werd het helemaal mooi! Wat was dit hier? Net toen ik de hoofden van Ashley en Sophie zocht om een wanhopige blik te werpen, begon Chuck te praten: ’Lieve Eef, je moet niet gaan denken dat dit een huwelijksaanzoek is, want dat is het niet hoor.’ Ik begon zenuwachtig te lachen en toen het publiek klaar was met hun teleurstellende geluiden, ging de licht blozende Chuck verder: ‘Maar lieverd, ik wou even zeggen dat ik écht heel veel van je houd. En ik hoop dat we nog heel lang samen blijven.’ Verlegen keek hij naar mij. En ik kon niets anders dan hem een hele dikke knuffel geven en hem zoenen. Het kon me niets schelen dat al zijn fans het zagen. Iedereen mocht weten dat Chuck alleen van mij was.

Toen we na het concert in de gezamenlijke hotelkamer zaten, was de stemming super vrolijk. Ik lag op de bank tegen Chuck aan, die zijn arm stevig om me heen had geslagen en mij af en toe een kusje gaf. Op een andere bank zaten Pierre en Sophie met elkaar te praten en naast Sophie zat Ashley die druk in gesprek was met David. Jeff zat een beetje te pingelen op zijn gitaar en Patrick en Sebastien waren al naar bed gegaan. ‘Je weet niet half hoe lief ik het van je vind, schatje,’ zei ik zachtjes tegen Chuck.
‘Ik wou graag iets speciaals doen voor zo’n speciaal meisje als jij,’ fluisterde hij blozend terug.
‘Ik verlang opeens zo erg naar een bed,’ zei ik grijnzend. Chuck begreep mijn hint en begon hard op te geeuwen. ‘Ik ben moe, ik ga pitten.’
‘Ja, eeh… ik ga met je mee,’ zei ik licht blozend. Toen bedacht ik opeens dat Sophie ook bij ons op de kamer sliep. ‘Eeh, Sophie… kan jij niet ergens anders slapen?’ Mijn vriendin begon te lachen. ‘Je mag wel bij mij op de kamer slapen hoor,’ zei Pierre snel. Waarop Sophie een ontzettend rood hoofd kreeg. ‘Oké! Is dat ook weer geregeld!’ zei ik opgewekt. Ik sleurde Chuck mee de kamer uit, op naar onze hotelkamer.

‘En hoe was het om met Pierre op een kamer te slapen?’ vroeg ik de volgende ochtend nieuwsgierig aan Sophie. Ze kleurde en zei: ‘Het was… raar. Maar wel super gezellig.’ Ik begon te lachen. ‘Alleen gezellig of…’
Sophie begon zenuwachtig te lachen. ‘Nou, ik heb naast hem in bed gelegen.’
Ik slaakte een gilletje van vreugde. ‘Echt? Hebben jullie ook gezoend?’ vroeg ik, nieuwsgierig als ik was.
‘Nee, we hebben gezellig liggen kletsen’
‘Oké,’ zei ik, wetende dat Sophie de waarheid sprak. ‘Ik ga even naar Chuck en de andere jongens, ga je mee? Dan kunnen we ook kijken waar Ashley uithangt.’ Sophie knikte en we liepen de kamer uit.
We vonden de jongens en Ashley in de kamer van Pat en Jeff. ‘Zo, daar zijn wij ook weer!’ riep ik vrolijk en ik liep op Chuck af om hem te zoenen.
David en Ashley waren druk in gesprek, ze fluisterden nogal dus ik kon niet horen wat ze zeiden. Pierre, Pat, Seb en Jeff waren in discussie over wat we die avond gingen doen.
‘Ik vind dat we de stad in moeten, lekker losgaan,’ zei Patrick. Pierre was het duidelijk met hem eens, want hij zat hevig te knikken. Ondertussen liep Sophie naar hem toe en hij trok haar bij hem op schoot. Sophie lachte verlegen naar hem.
‘Ik vind het leuker om met zijn allen naar het zwembad te gaan.’ Was Sebastien zijn voorstel. Iedereen keek raar op toen hij dat zei. ‘Naar het zwembad? Ik ga liever uit, we kunnen later nog wel naar het zwembad,’ protesteerde Pierre.
Uiteindelijk kozen we er toch voor om de stad in te gaan om te feesten.

Ik stond samen met Ashley en Sophie in de badkamer. Iedereen had net gedoucht, en nu waren we met ons haar en make-up bezig. ‘Zijn deze kleren wel leuk of moet ik wat anders aantrekken?’ vroeg Ashley onzeker.
‘Schat, die kleren staan je geweldig! Je moet het zo laten hoor,’ zei Sophie. En ik knikte hevig met mijn hoofd. ‘Ja, David zal het vast ook leuk vinden.’ Plagerig keek ik naar mijn bruinharige vriendin, die nu blosjes op haar wangen kreeg.
Ik hield net mijn mascara voor mijn wimpers toen Ashley begon te gillen. Verschrikt keek ik om, waardoor er een veeg mascara over mijn gezicht kwam. ‘Wat is er met jóu?’ vroeg ik geschrokken. Ook Sophie keek verschrikt naar onze vriendin. ‘Een… een sp-pin.’ Kon ze nog maar net uitbrengen. ‘Waar!?’ gilde ik nu ook. Toen Ashley echter boven mijn hoofd wees, was ik snel de badkamer uit, gevolgd door mijn vriendin. De enige die rustig bleef was Sophie. ‘Stel je aan, het is maar een spinnetje,’ zei ze daarom. Ze liep op haar gemak naar de wc, om een stukje wc papier te pakken om vervolgens het enge beest van het plafond te verwijderen. Op dat moment kwamen Chuck en David de kamer in rennen. ‘Wat is er gebeurd?’ Hij liep op mij af. ‘Alles goed met je?’ vroeg hij bezorgd.
‘Jullie vriendinnetjes zijn bang voor een klein spinnetje.’ Was het spottende antwoord van Sophie. David begon te gillen: ‘Een spin?! Waar? Sophie haal dat beest weg!’ We schoten alle vier in de lach, maar David bleef gillen. ‘Ik meen het Sophie! Waar heb je dat enge ding?’
‘Dave, ik heb “dat enge ding” al lang door de wc gespoeld,’ zei Sophie en daarna gierde ze weer van het lachen. Ashley was de eerste die stopte met lachen en ze richtte zich op David, die weer wat bijgekomen was. ‘Dus jij bent ook bang voor spinnen?’ vroeg ze grijnzend.
‘Alsof je dat niet hebt gezien,’ zei David. Hij schaamde zich duidelijk voor zijn actie van daarnet. Ashley liet het er maar bij rusten.
‘En nu de kamer weer uit! We moeten ons klaarmaken,’ zei ik.
‘Ja, dat zie ik.’ Chuck wees grijnzend op mijn wang, waar nog steeds een mascara veeg zat. Snel liep ik de badkamer in, gevolgd door Sophie en Ashley.
Toen we met zijn allen in de richting van de lift liepen, hoorde ik overdreven luid gekuch achter me. Ik draaide me om, om te kijken waar het vandaan kwam en zag recht in het gezicht van een grote, brede man. Hij was getint en had een netjes pak aan. De rest had zich nu ook omgedraaid en Chuck trok me beschermend naar zich toe. Nadat iedereen de donkere man een vragende blik had gestuurd, liet hij ons een pasje zien als teken dat hij als beveiliging in het hotel werkte. ‘Jullie mogen maar met acht personen in de lift en als ik het goed heb geteld zijn jullie met negen,’ zei de man met een zware stem.
‘Dan moet er maar een met de trap!’ riep David opgewekt.
Jeff keek hem aan en zei op sarcastische toon: ‘Jij wilt zeker wel?’ Snel schudde de zwartharige bassist zijn hoofd, waar door zijn petje voor zijn ogen zakte.
‘Anders gaan we in groepjes.’ Was het voorstel van Sebastien. Iedereen knikte instemmend, maar Chuck was het niet met zijn vriend eens. ‘Ik ga wel alleen met Eef,’ zei hij. Waarop de rest van de band begon te joelen.
‘Omdat jullie het zijn,’ grijnsde Patrick. Op dat moment klink er een ‘ping’ en gingen de deuren van de lift open. Seb, Jeff, David, Sophie en de rest liepen de lift in en zwaaiden naar mij en Chuck.
Toen de deuren van de lift waren gesloten, ging ik op de grond zitten tegen Chuck aan. Na een korte stilte waarin we elkaar alleen maar aankeken, zei ik zachtjes: ‘Eigenlijk vind ik liften dood eng.’
‘Hoe kan dat?’ vroeg Chuck terwijl hij zijn hand in mijn hand verstrengelde.
‘Ik ging een keer met een vriendin van me mee naar huis en zij woonde in een flat. We hadden geen zin om met de trap te gaan, dus namen we de lift. Ze woonde op vier hoog, en bij de tweede verdieping bleef de lift haken. We hebben zeker een drie kwartier in dat rotding gezeten voordat het weer in beweging kwam. Dat was niet echt een pretje als je bedenkt dat het ook nog eens vreselijk stonk in dat ding.’ Ik trok een vies gezicht toen ik weer dacht aan de stank daar. Chuck lachte om mijn gezicht en zei: ‘Deze lift blijft heus niet hangen, en als dat wel gebeurd, ben je bij mij.’ Ik lachte en legde mijn hoofd op zijn schouder. Na ongeveer twee minuten kwam de lift eindelijk op de vijftiende verdieping. We stapten de lift in, en ik drukte op het knopje van de begane grond.

[Stropdasz]

Hahha,
Nynke, geniaal! Dat stuk van David en die spin. Wat is het toch een schatje !
Je weet dat ik het slecht vond dat je seb was vergeten te vernoemen he?
Maar ik vind het weer een leuk stuk.
Ga zo door

[Imke]

David en die spin! *nog steeds totaal de slappe lach* Oh my god, dat is gewoon geniaal xD. Ik zou het zo geloven als hij er in het echt ook bang voor was!
Nynke, heerlijk stuk weer. Het enige dat ik doe als ik jouw stukken lees, is zwijmelen. Niets lekkerder om hierbij weg te dromen, was ik Sophie of Ashley maar!
Je vroeg om inhoudelijke kritiek en zo en dat heb ik je beloofd te geven. Komt nu op het moment nog niet, maar je krijgt het nog wel, beloofd!

Succes met het verder schrijven, je weet dat je me altijd om hulp kunt vragen =].

[leeuwtje]

Ben juist begonnen met lezen en ik vind het super leuk.
Zonder jullie verhalen had ik nog nooit van Simple Plan gehoord.
Echt waar, als ik je verhaal lees dan zet ik altijd een liedje van Simple Plan op, gewoon om in de sfeer te komen en natuurlijk ook omdat ze goed zijn!

Chuck & Eef, Ashley & David en Sophie & Pierre zijn super schattig!
Ik heb zojuist alles gelezen met een smile op mijn gezicht van hier tot ginder

Schrijf gauw verder!

[Lessie]

Ik lijk echt veel op David 0.o Bang voor spinnen teveel energie, druk, nooit mn mond kunnen houde, whatever! Da's eng xD
Hmm, ik ben ook bang om in liften te gaan ja. Mijn opa en oma wonen in een flat en hun liften zijn al ee aantal keren stil gehangen. Dat lijkt me echt ontzettend eng!
Super geschreven snel meer!

[Nynke,]

dankjewel allemaal! :] hier is een nieuw stukje, ik heb wel getwijfeld of ik het wel zo neer kon zetten zegmaar, maar ik vind dat dit wel in het verhaal moet eigenlijk...
ben benieuwd naar jullie reacties!...
hahah, Lessie dat is inderdaad best eng. xD hahaha. enjoy!
--------------------------------------------------------------------------------------------------------

Toen de deuren zich sloten keek ik angstig naar Chuck. Ik kroop wat dichter tegen hem aan en legde mijn hoofd op zijn borst. Ik huiverde. ‘Gaat het wel?’ vroeg Chuck bezorgd.
‘Ja, het komt wel goed.’ Ik gaf hem een geruststellende blik. Op dat moment haperde de lift. Ik klampte me vast aan Chuck, die zijn armen stevig om me heen sloeg. ‘Wat was dat?’ vroeg ik angstig.
‘De lift, hij is vastgelopen.’
‘Ik wíst dat dit ging gebeuren! We hadden ook nooit in dit kut ding moeten stappen!’ Gespannen druk ik op alle knopjes van de lift. Net als ik op het alarmbelletje wil gaan slaan, grijpt Chuck me bij mijn polsen. ‘Houd op met je spastische gedoe, daar word ik alleen maar zenuwachtig van! Besef eens even dat we nu het rijk voor ons alleen hebben! Geen David die elke keer de kamer binnenloopt, geen Sophie of Ashley die jou weer roepen, helemaal alleen!’ Geschrokken van zijn uitbarsting daarnet keek ik naar mijn vriendje. Ook hij leek geschrokken want snel zei hij: ‘Sorry lieverd, zo bedoelde ik het niet, maar we kunnen toch ook genieten van dit moment?’ Hij wachtte niet op een antwoord, en drukte zijn lippen op die van mij. Ik voelde zijn warme lippen tegen die van mij aan en kuste hem voorzichtig terug. Ik legde mijn armen in zijn nek, terwijl hij met zijn handen mijn rug streelde. Een rilling ging door me heen, hoe kon het toch dat dit zo goed voelde tussen ons? En ga ik niet te ver? Tijd om daarover na te denken had ik niet, want Chuck ging nu met zijn handen onder mijn shirtje. Ik kreeg weer een rilling door me heen, die de bruinharige jongen waar ik zo verliefd op was waarschijnlijk ook voelde, want hij trok zijn snel zijn handen onder mijn shirtje vandaan en keek me verbaast aan. ‘Wat is er? Wil je dit niet, want dan ga ik op het alarmbelletje drukken zodat de lift zo snel mogelijk weer op gang komt hoor.’ Chuck keek me aan met een vragende blik in zijn bruine ogen.
‘Tuurlijk wil ik dit wel, alleen ik vind het best nog wel eng, het is voor mij ook allemaal nieuw.’ Chuck knikte begrijpend zijn hoofd.
‘Maar wil je…’ Hij kon zijn vraag niet meer af maken, omdat ik al bezig was met het antwoord. Opnieuw een kuste ik hem, deze keer wat intenser. En gleed nu met mijn handen onder zijn shirt. Verbaasd stopte hij weer met zoenen en hij keek me vragend aan, maar toen ik verlegen naar hem lachte ging hij verder met waar hij was geëindigd. Ik voelde zijn warme handen weer onder mijn shirtje verdwijnen en liet me langzaam strelen door zijn ruwe vingers. Ik legde mijn handen op zijn borstkas en voelde hoe snel Chuck ademde. Verlegen begon in zijn hals te kussen, terwijl hij nu voorzichtig mijn borsten aan raakte. Een tinteling ging door me heen, dit was de eerste keer dat hij dat deed. Snel maar voorzichtig trok ik zijn shirt over zijn hoofd heen zodat de gespierde jongen nu halfnaakt tegen me aan stond. Net op het moment dat we weer zouden zoenen, ging de telefoon van Chuck. ‘gewoon negeren,’ mompelde hij, en ging me weer zoenen. Maar toen het geluid toen het geluid van de telefoon niet ophield zei ik: ‘Neem maar gewoon op, het is vast dringend ofzo.’ Met tegenzin pakte Chuck zijn mobieltje.
‘Pierre,’ zei hij terwijl hij me beteuterd aan keek.
‘Nou, neem maar op, hoe sneller je klaar bent met bellen, hoe eerder…’ ik hoefde mijn zin niet af te maken want Chuck had zijn mobieltje al opgenomen. Ik ging tegen de grijze wand van de lift staan, terwijl ik naar mijn beteuterd kijkende vriend keek. ‘Wat is er?’ vroeg hij kortaf.
‘Dat werd tijd zeg! Waar blijven jullie?’ De stem van Pierre schalde door de lift, blijkbaar had Chuck de telefoon op luidspreker gezet. ‘We staan al ruim tien minuten op jullie te wachten man!’ Pierre klonk chagrijnig, hij had volgens mij nooit veel geduld gehad.
‘De lift is vastgelopen, het kan nog wel even duren denk ik.’ Chuck keek me grijnzend aan. ‘Maar jullie kunnen wel vast naar die discotheek gaan, dan komen Eef en ik straks wel.’
‘Oké, dan zien we jullie wel verschijnen. En ehm, geen rare dingen uitspoken hè?!’ Lachte de zanger.
‘Ik zal me proberen in te houden! Tot later.’ Eindigde Chuck zijn gesprek met Pierre. Hij richtte zich weer op mij. ‘Waar waren we gebleven?’ vroeg hij grijnzend.
‘Wat dacht je van hier.’ Ik gaf hem kleine kusjes op zijn ontblootte borst.
‘Wauw,’ zei Chuck genietend. ‘En wat dacht jij van dit?’ Hij begon me in mijn hals te zoenen.
‘Kan dat niet beter?’ zei ik plagend.
‘Als je het zo wilt…’ Chuck trok nu ook mijn shirtje uit en begon voorzichtig mijn buik te zoenen. Toen ik een beetje verstijfde keek hij me even aan, maar toen ik zei dat het kriebelde ging hij voorzichtig verder. Langzaam liet Chuck me op de grond zakken en toen ik lag op de koude vloer van de lift kwam hij half boven op me liggen. We begonnen weer met een nieuwe zoensessie. Ik sloeg mijn been om de zijne heen en draaide me op mijn rug zodat Chuck nu volledig boven op me lag. We keken elkaar lang en diep aan, en ik zag een speelse twinkeling in zijn ogen. Toen er een stem door de lift heen schalde schrokken we op.

[Lessie]

Hahaha, erg voorspelbaar dat die lift vast ging lopen, maar toch was het wel een verrassing, want je kon het natuurlijk nooit weten Hahah, ben benieuwd wat die stem door die luidspreker gaat zeggen... Waarschijnlijk om te vragen of ze in nood zijn en wat ze moeten doen.. Zitten er geen camera's in die lift eigenlijk? Anders konden anderen hen bespioneren terwijl ze met z'n tweetjes knus bezig zijn...
Mooi geschreven! Ik kan me prima inleven, schitterend bedacht!

[Sterre]

Hahaha! Sexy gedaan hoor!
*Knikt hevig.* hihi,
Ik wil wel weten hoe je achter de computer zat toen je dit schreef ;3.
nee oke ik hou op met plagen.
OH je komt net online! Leuk geschreven popje ('L).

[Stropdasz]

Hahhaha,
geniaal:D!
Chuck, stiekeme gluiperd dat ie is!
Sorry voor de late reactie, maar het is weer een leuk stuk:)!

[xIMISSYOU]

Omg Chuck en eef zijn schattig
Ben benieuwd wat die stem gaat zeggen x)
Goed geschreven! Leuk verhaal!

xxSarina

[Nynke,]

Lessie: Hahah, ja, het was te voorspellen. en dit stukje eigenlijk ook wel (een beetje).
Sterre: Whaha, daankje pop. <3
Marjo: Haha, tsja. Chuck... *kijkt verliefd*
Sarina: Hihi, bedankt voor je reactie!

het is al een tijdje geleden dat ik heb gepost, hier is even een kort stukje. (vanwege weinig inspiratie en school )
---------------------------------------------------------------------------------------------------------

‘Hallo? Zitten er ook mensen in deze lift?’ Er zat blijkbaar een soort radioverbinding ingebouwd. Vloekend liet Chuck zich van me afglijden. ‘Kunnen we dan nooit ook maar één uurtje alleen samen zijn?! Er is altijd wel wat!’ Boos ramde hij op een knopje wat waarschijnlijk als ‘terugbelsysteem’ diende. ‘Ja, er zitten hier toevallig twee verliefde mensen vast in de lift, ze zouden graag een uurtje alleen willen zijn.’ Zijn stem klonk boos. ‘Maar helaas werd dit twee maal verstoord. Over.’
Ik begon te grinniken. ‘Het is geen walkietalkie hoor.’ En je bent best schattig als je boos bent. Dacht ik er achter aan.
‘Ik snap ook wel dat het geen walkietalkie is. Ik raak alleen zo gefrustreerd van deze situatie.’
Op dat moment klonk er weer een vriendelijke vrouwenstem door de lift heen. ‘Sorry meneer, voor het onderbreken van uw moment, maar de lift zal binnen nu en tien minuten weer op gang komen.’ Ik keek de lift door om te kijken waar het de stem vandaan kwam. Toen ik even rond keek ontdekte ik een kleine box die in de linkerbovenhoek van de lift was geplaatst. ‘Lekker is dat…’ zei ik mokkend. Chuck sloeg zijn armen om me heen en fluisterde: ‘Ons moment komt nog wel, let maar op.’ Op dat moment kwam de lift schokkend in beweging. Ik maakte me los van mijn vriendje en bukte om onze shirts te pakken, om te voorkomen dat we zo meteen half naakt uit de lift zouden stappen. Zwijgend trokken we onze shirtjes aan, we zoenden elkaar nog een keer voordat de liftdeuren zich openden.

Chuck en ik zaten in de auto, mijn moeder had namelijk geëist dat ze Chuck zou ontmoeten. Ik had tegengestribbeld, bij andere vriendjes had ze niet zo gedaan, maar omdat Chuck mijn ouders ook wou ontmoeten gingen we toch.
‘Pff, ze gaat vast allemaal vervelende vragen stellen,’ mopperde ik.
‘Ach joh, zet je er over heen dan heb je het maar gehad,’ zei Chuck sussend. Ik keek naar de weilanden langs de snelweg die voorbij schoten en slaakte een diepe zucht.
‘Is het leven zo zwaar?’ grinnikte Chuck.
Ik knikte. ‘Wel als je je vriendje moet voorstellen aan je ouders. Ik heb het altijd al gehaat. Oh, en ik waarschuw je, ze gaan vervelende vragen stellen.’
‘Zoals?’ vroeg hij nieuwsgierig.
‘Heb je al vaak een vaste relatie gehad?’ Imiteerde ik de stem van mijn vader. ‘En, hoe oud ben je? Is het niet moeilijk om een relatie te hebben met een leven zoals die van jou?’ Ik imiteerde nu de stem van mijn moeder.
‘Zo erg zal het vast niet zijn,’ zei mijn vriendje, en hij legde zijn hand op mijn bovenbeen.
‘Houd jij nou maar je twee handen aan het stuur,’ grinnikte ik en ik keek weer naar de weilanden die voorbij schoten.

[xIMISSYOU]

Weer zo'n goed stukje!
Omg, chuck die kwaad word. Hij's schattig zo x)
Njhaa prachtig gdaan

[Lessie]

Oh, wat een geweldig stuk Chuck is echt een poepie als ie boos wordt! Wieh! Leuk geschreven Mooi gedaan! Ik wacht vol spanning naar meer
En nee, ik vond dit niet voorspelbaar eigenlijk...

[Sterre]

Aaaaaahh. how sweet!
Niet dat dit een romantisch stukje was, maar het was gewoon lief.
snel meer inspiratie loze lieverd .

[Stropdasz]

Nynkeeee,
wanneer schrijf je nou weer meer ??

[Nynke,]

éindelijk is hier dan weer een stukje :] het spijt me dat het zo lang heeft geduurt, maar ik had eigenlijk totaal geen inspiratie...
Marjo, hier heb je dus meer hihi. O:)
voor de rest, bedankt voor jullie lieve reacties <3
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------

‘Wakker worden,’ Hoorde ik de stem van mijn vriendje fluisteren. Ik opende mijn ogen en keek recht in zijn bruine ogen. ‘We zijn bij het huis van je ouders,’ vervolgde Chuck en hij gaf me een kus op mijn voorhoofd. Ik keek naar buiten en zag daar inderdaad het grote, witte huis van mijn ouders, mijn moeder stond ons al bij de voordeur op te wachten. Een zenuwachtig gevoel ging door me heen, ik zou Chuck zo snel mogelijk mee naar boven nemen.
‘Haaaaaaaai lieverd!’ riep mijn moeder te vrolijk.
‘Hoi mam,’ zei ik en ik gaf haar een kus.
‘En dan ben jij zeker dé Chuck?’ Ging ze verder.
‘Ja mevrouw, dat ben ik,’ zei Chuck smalend.
‘Fijn je eindelijk een keer te ontmoeten jongen.’ We liepen de woonkamer in, waar mijn vader op de bank zat. Toen hij mijn vriendje zag, veerde hij op en stelde zich voor. ‘Dus jij bent Chuck?’ vroeg hij, naar mijn doen te vrolijk.
‘Ja, dat ben ik, meneer.’
‘Hoe oud ben je eigenlijk?’ Hier was ik dus al bang voor, mijn vader vond hem vast veel te oud.
‘Zevenentwintig, meneer,’ antwoordde Chuck. Ik zag mijn vader bedenkelijk kijken, maar liet het er bij zitten. Hij zou me later vast nog wel even apart nemen, dacht ik.
‘Willen jullie ook wat drinken?’ vroeg mijn moeder om de stilte, die in de woonkamer hing, te verbreken.
‘Ja lekker, mevrouw. Doe maar een cola.’ Haha. Chuck zei het zo onschuldig dat ik in de lach schoot.
‘Doe mij ook maar een cola, mam,’ zei ik, nadat ik uitgelachen was.
Toen mijn moeder een minuut later terug met twee glazen cola in haar hand, zei ik: ‘Zullen we naar boven gaan?’ Toen Chuck knikte zag ik dat mijn moeder me bezorgd aan keek. Ik negeerde dit, en zei dat Chuck me maar moest volgen.
Eenmaal op mijn kamer aangekomen, moest ik me eerst verontschuldigen voor alle rotzooi. Mijn hele kamer lag vol met rotzooi, dat was eigenlijk altijd al zo geweest. Maar nadat ik dat allemaal aan de kant had geschoven, lieten we ons op mijn roze reuzen zitzak ploffen. ‘Pff, ik kan mijn ouders niet uitstaan op deze manier, zeg!’ zuchtte ik.
‘Ik vind anders dat je lieve ouders hebt, je moet blij met ze zijn,’ antwoordde mijn bruinharige vriendje.
Ik wist niks te zeggen, dus nam ik een slok van mijn cola. Ondertussen bedacht ik dat ik best geluk had met mijn ouders, ik was zestien en ze lieten me gewoon meer dan een week alleen bij mijn vriendje, die ze nog niet eens ontmoet hadden. Chuck, die me afwachtend aan had gekeken nam nu ook een slok van zijn cola, waarschijnlijk zou hij ook iets zeggen, want ineens begon hij te hoesten en spoot de cola door mijn kamer heen. Ik begon kei hard te lachen, terwijl Chuck rood aanliep van zijn gehoest. Toen we allebei weer wat bij waren gekomen, zei ik op strenge toon: ‘En, meneer Comeau, gaat u die colatroep ook nog opruimen?’
Chuck knikte. ‘Oke mevrouw Comeau,’ zei hij. Ik had net cola in mijn mond gegoten maar dat kwam er met een vaart uit. Ik begon te hoesten, ‘Zei hij nou mevrouw COMEAU?!’ dacht ik bij mezelf.
Chuck had raar staan kijken, maar kwam nu in beweging. Hij gaf een onhandig klopje op mijn rug. ‘Zei je daarnet “mevrouw Comeau”?’ vroeg ik, nog steeds verbaasd.
Chuck knikte verlegen en keek naar de grond. Ik smolt vanbinnen, nog nooit had een jongen met wie ik een relatie had mij bij zíjn achternaam genoemd. Hij nam het, na ruim drie maanden dus toch behoorlijk serieus. Zou hij met me willen trouwen? Mijn gedachten dwaalden af naar de bruiloft waar ik altijd al van droomde. Ik had een prachtige witte jurk aan, met rode rozen in mijn hand. Mijn haar was opgestoken en ook daar zat een kleine rode roos. Mijn geliefde had een zwart trouwpak aan met een rode stropdas, wat paste bij mijn rode rozen. We zouden eerst het ‘jawoord’ in de kerk zeggen, en daarna zou er nog een plechtigheid op het strand zijn. Het water moest blauw zijn en het zand bijna wit. De zon scheen en de lucht hoorde helderblauw te zijn. Op hetzelfde strand zouden mijn man en ik een fotoshoot hebben en ’s avonds was, ook op het feest, een groot feest met al onze vrienden en familie. Ik werd wakker gemaakt uit mijn dagdroom door Chuck, die me nu bij mijn bovenarmen vastpakte. ‘Vind je…’ begon hij, ‘vind-je-het-erg-dat-ik-je-zo-noemde? ratelde hij.
Snel schudde ik mijn hoofd. ‘Nee, ik… ik weet niet zo goed wat ik moet zeggen, er is nog nooit een jongen geweest die mij bij zijn achternaam noemde,’ zeg ik, terwijl ik mijn hoofd rood voel worden.
Chuck trok me nu naar zich toe, ik voelde een rare kriebel in mijn buik, maar het voelde goed. ‘ik houd van je.’ Ik voelde zijn warme adem langs mijn nek glijden. Het voelde goed, hoe ik daar zo samen met hem stond, ik wilde voor eeuwig zo blijven staan. Helaas werd onze omhelzing verstoord door mijn moeder, die naar boven riep dat we gingen eten. Ik maakte me los uit onze omhelzing. ‘Kom je mee?’

[Lessie]

Die gedachte over de bruiloft zag ik zo voor me! Alles zag ik eigenlijk voor me, alsof ik zelf Eef was! Goed gedaan

[Stropdasz]

Aaaaw, helemaal verliefd, how cute
Hoe oud is ze eigenlijk??