Maar goed. Ik weet dat ik nooit hier heb gepost, laat staan gereageerd. Dus waarom nu ineens een gedicht? Het komt zo voort: We hadden een discussie in de laatste lessuur van Maatschapijleer. We hadden het over ongewenste seksuele intimiteiten. En we waren uiteindelijk aangekomen bij- je raad het al- verkrachting. Dan zij een van de jongens dat verkrachting niet uitmaakte, en dat een meisje er zo overheen zou zijn als ze er niet in zal zwelgen......
Wat een idioot hé? Vond ik ook. Maar wij hadden geen kans met hem verder te bespreken, omdat de bel toen al ging voor ik mijn mond kon open trekken. Daarom ben ik van plan om een gedicht voort te dragen (Dit heb ik na school afgesproken met de meiden van mijn klas, ieder van ons leest dan een gedicht om dat joch eens wat bij te brengen). Maar dan zonder het afgezaagd te laten klinken. Ik hoop op jullie waardering, ik kan tips en aanpassingen heel goed gebruiken.
Alvast bedankt.
Zij lijd, jij lust,
Ben je er überhaupt van bewust?
Voel je je nu een echte vent?
Het pijn doen van iemand die je nauwelijks kent?
Het pijn doen van iemand die jouw nooit kwaad deed?
Waarom zo wreed?
Een traan biggelt over haar wang, wat in hemelsnaam heeft ze jou ooit aangedaan?
Tranen, zweet en bloed.
Ze is verdomme geen speelgoed!
Dus dit is wat echte mannen zijn, niet?
Als je maar geniet?
Je hebt geen idee wat je haar nu aandoet,
In de toekomst heeft dit grote invloed.
Je zult spoken in haar dromen.
Je hebt haar zelfvertrouwen ontnomen.
Je kent nog niet al de consequenties,
Ze krijgt het beeld van jou niet van haar netvlies.
Ooit zul je rotten in je schuld,
Je identiteit zal vroeg of laat worden onthuld.
Krijg je het er nu koud van?
Jij onrespectvolle, verschrikkelijke tiran?
Een vent,
Is iets wat je niet bent.
Dat je maar weet,
Dat iemand leed.
Door jouw zelfzuchtigheid en dwang,
Is het meisje voor altijd bang.
