Ik keek recht in zijn groene ogen en mijn hand streelde zijn wang. Mijn andere hand hield zijn hand vast, wetende dat dit de laatste keer zou zijn dat ik zijn warme, ietwat ruwe hand in de mijne zou voelen.
Ik voelde tranen opkomen achter mijn ogen, maar hield ze verbeten tegen. Ik mocht nu niet gaan huilen, ik kon nu niet gaan huilen. Als ik nu zou huilen zou hij het weten, hij zou weten dat ik nog steeds zielsveel van hem hield, en dat mocht niet. Dat zou het allemaal nog veel moeilijker maken, en dat wou ik niet.
De hand die eerst zijn wang streelde, streek nu door zijn prachtige donkerbruine haren. Mijn vingers speelden even met de zachte krullen voordat ik mijn hand liet zakken. Ik nam zijn gezicht voor de allerlaatste keer goed in me op, ik wilde me elk detail kunnen herinneren van zijn prachtige gezicht. Hij had een tamelijk smal gezicht met mooie jukbeenderen, smalle neus en oh zo prachtige groene ogen.
Zijn ogen... hoe vaak was ik daar al in verdronken? Ik was de tel kwijt geraakt. Als hij je recht aankeek met die ogen leek het alsof hij dwars door je heen keek, alsof hij alles wist en alles zag. Maar nooit op een indringende manier, nee, zijn ogen stonden altijd heel vriendelijk en begripvol.
Precies zoals hij zelf ook was, hij was de liefste, meest zorgzame man die ik ooit had ontmoet. Hij had echt ongelooflijk veel geduld met me gehad, had al mijn norse buien doorstaan, was blijven doorzetten toen ik hem weer eens buitensloot. Hij had zich niet af laten schrikken door mijn afwerende harnas. Zo had hij beetje bij beetje, steen voor steen, de muur rondom mijn hart afgebroken en was hij toch binnen geraakt. Hij was het beste wat me ooit was overkomen en nu...
Ik slaakte een zucht en sloeg mijn ogen neer terwijl ik mijn hand losmaakte uit de zijne. “Tot ziens”, fluisterde ik, niet in staat meer uit mijn dichtgeknepen keel te krijgen. Ik draaide me snel om en voelde mijn ogen branden, tegelijk kwam de pijn in mijn hart als een messteek aan. Snel liep ik naar de deur toe en ging naar buiten, hem voorgoed achter latend. Mijn hart liet ik bloedend bij de deur liggen.
Laatste afscheid
Wow... heel klein en je toch zo in kunnen leven, alsof je hem voor je ziet en zijn hand vast hebt! Goed geschreven.
Alleen de grote vraag blijft nu waarom zij hem verlaat?
Alleen de grote vraag blijft nu waarom zij hem verlaat?
Bedankt voor je reactie! Het is altijd fijn om te lezen als je verhaal dat effect heeft.Sebas schreef:Wow... heel klein en je toch zo in kunnen leven, alsof je hem voor je ziet en zijn hand vast hebt! Goed geschreven.
Alleen de grote vraag blijft nu waarom zij hem verlaat?
De reden dat ze hem verlaat is omdat ze niemand in haar hart kan/ wil laten. Zodra ze te veel om iemand gaat geven verlaat ze hem. Ze is bang om te veel van iemand te gaan houden.
Je leeft maar één keer in dit leven
@ Maartje... Twee posten ervoor staat de uitleg!
En dat begreep ik al wel, maar toch liet ze hem dat "muurtje" steen voor steen afbreken en dichter bij der komen. Maar ik weet precies hoe of dat werkt!Joysha schreef:De reden dat ze hem verlaat is omdat ze niemand in haar hart kan/ wil laten. Zodra ze te veel om iemand gaat geven verlaat ze hem. Ze is bang om te veel van iemand te gaan houden.
Hoi Lisette
bedankt voor je reactie! Het is erg fijn om te lezen.
Er komt heel waarschijnlijk geen nieuw stukje, het was eigenlijk bedoeld als een one-shot. Maar wie weet... als ik er ooit zin in krijg het verhaal uit te breiden...
Hoi Maartje
dank je wel voor je reactie! Ik vind het erg fijn om te lezen dat mijn stukje zo goed onthaald wordt door jullie.
Op dit moment komt er geen vervolg, omdat het bedoeld was als een one-shot. Maar als er meerdere zijn die daar naar vragen, dan komt het er misschien wel eens van...
Hoi Sebas
ja, dat klopt, hij had inderdaad al stukje voor stukje de muur afgebroken. En dat heeft hij heel langzaam en voorzichtig gedaan zodat ze niet bang zou worden en er vandoor zou gaan.
Maar dan beseft ze toch dat hij al zo ver in haar hart is gekropen, en slaat de angst haar om het hart en verlaat ze hem alsnog. Het is voor haar een schock om te beseffen dat hij zo ver heeft kunnen komen zonder dat ze het echt heeft gemerkt. Dat alles jaagt haar angst aan.
bedankt voor je reactie! Het is erg fijn om te lezen.
Er komt heel waarschijnlijk geen nieuw stukje, het was eigenlijk bedoeld als een one-shot. Maar wie weet... als ik er ooit zin in krijg het verhaal uit te breiden...
Hoi Maartje
dank je wel voor je reactie! Ik vind het erg fijn om te lezen dat mijn stukje zo goed onthaald wordt door jullie.
Op dit moment komt er geen vervolg, omdat het bedoeld was als een one-shot. Maar als er meerdere zijn die daar naar vragen, dan komt het er misschien wel eens van...
Hoi Sebas
ja, dat klopt, hij had inderdaad al stukje voor stukje de muur afgebroken. En dat heeft hij heel langzaam en voorzichtig gedaan zodat ze niet bang zou worden en er vandoor zou gaan.
Maar dan beseft ze toch dat hij al zo ver in haar hart is gekropen, en slaat de angst haar om het hart en verlaat ze hem alsnog. Het is voor haar een schock om te beseffen dat hij zo ver heeft kunnen komen zonder dat ze het echt heeft gemerkt. Dat alles jaagt haar angst aan.
Je leeft maar één keer in dit leven
Hoi Joysha,
Als er eventueel een nieuw stukje komt ga ik het zeker weten lezen
hihi
maar waarom gaat ze bij iemand weg als diegene te dicht bij haar is gegroeid om het zo maar te zeggen? daar zou ze toch juist blij mee moeten zijn?
Groetjes
Als er eventueel een nieuw stukje komt ga ik het zeker weten lezen
hihi
maar waarom gaat ze bij iemand weg als diegene te dicht bij haar is gegroeid om het zo maar te zeggen? daar zou ze toch juist blij mee moeten zijn?
Groetjes
-
Maartje
- Vulpen
- Berichten: 424
- Lid geworden op: 23 aug 2008 18:40
- Locatie: Tussen de Friese weilanden.
omdat dat voor sommige mensen beangstigend kan zijn. het zit in hun aard om veel alleen te doen, en als iemand dan te dichtbij komt voelt dat niet goed. dan kunnen andere mensen je kwetsen en pijn doen, en sommige mensen kunnen daar zo slecht tegen dat als het inderdaad iemand is gelukt 'de muur' af te breken, dat ze diegene gewoonweg op afstand willen houden omdat hij te dichtbij komt.eerised schreef:maar waarom gaat ze bij iemand weg als diegene te dicht bij haar is gegroeid om het zo maar te zeggen? daar zou ze toch juist blij mee moeten zijn?
Destiny is build a bridge, to the one you love.
Heel mooi geschreven!
Laatst gewijzigd door xIMISSYOU op 04 nov 2009 17:01, 1 keer totaal gewijzigd.
Reden: zou je aub wat meer inhoud aan je reactie willen toevoegen? Alvast bedankt!
Reden: zou je aub wat meer inhoud aan je reactie willen toevoegen? Alvast bedankt!
Wat is een mens zonder herinneringen?