Het is meer een briefvorm. Ik was nogal depessief en moe vanmiddag. Dus het is niet echt kwaliteit.
Smeulende as 08062009.
Elke traan die van mijn wang rolt, die uit mijn ogen rolt, elke traan die zichzelf vermenigvuldigt zolang de tijd verder gaat. Elke traan die zich vrij voelt, vrij omdat hij uit mijn verrotte lichaam is, mijn lichaam aangetast door mijn fouten, mijn problemen. Ik kan niemand meer aankijken, niet meer het licht in mijn ogen hervinden, het licht dat al tijden gedoofd is door mijn toedoen.
Misschien kan je me ooit het licht in mijn ogen en het licht in mijn leven terug geven. Mij terug geven wat je van me afgenomen hebt en al die jaren bij je bewaard hebt, waardoor je mijn leven tot een hel gemaakt hebt. Misschien kan je ervoor zorgen dat mijn tijden van angst en onzekerheid voorbij zijn, je kunt ze met vier kleine woorden verwerpen. Die kleine woorden die alleen maar in mijn hoofd komen als jij ze fluistert, zegt of schreeuwt. Die vier kleine woorden die mijn tranen hun vrijheid terug geven zonder dat ze uit mijn lichaam stromen.
Je kunt mijn hele leven veranderen van een hel naar een paradijs, maar jij, jij met je enorme ego, jij voelt je daar te goed voor. Je voelt je te goed om mij van mijn pijn, mijn schuldgevoel te verlossen. Je draait me al jaren je rug toe zodra je ziet dat ik mijn tranen niet meer binnen houd.
Ooit zal ik het in moeten zien, in moeten zien wat jij mij tijden geflikt hebt. Hoe jij invloed hebt gehad op mijn emoties en leven. Ooit zal ik mijn rug rechten en met dat ene kleine gebaar alle gevolgen van jou leugens afschudden. Het licht en het vuur zal ik in mijn ogen hervinden en ik zal jou mijn rug toekeren. Ik zal jou laten zien hoe jij me vernederd hebt. Al is het alleen al door dit kleine stukje tekst te laten lezen. Het zijn maar woorden, meer zal ik je niet aandoen, ik zal je niet krenken totdat je hetzelfde voelt wat ik jaren meegemaakt hebt. Ik zal je niet achterna zitten totdat je net zolang pijn voelt als dat ik heb gedaan.
Ik heb medelijden met je, medelijden met hoe je mij gebruikt hebt. Ik heb mijn rug al gerecht, ik voel het vuur in mijn hart branden, het vuur waar jij tijden water op gegooid hebt. Het vuur waarvan net nog maar een klein smeulend hoopje as van over was. Het vuur dat maar een seconde nodig heeft om weer groots op te laaien.
Ik ga je dit laten lezen, daarna zal ik je niet meer zien. Ik zal niet meer zien hoe jij wegkwijnt in jaren van eenzaamheid, want niemand wil je hebben. Niemand wil dat ego hebben. Ik ook niet. Het maakt me niet uit hoe jij je leven verder gaat, of het goed zal gaan of dat het slecht zal gaan. Het is jouw probleem.
Veel plezier.
One-Shot: Smeulende as.
Wow, een heftig stukje...
Misschien wel niet hoogstaande kwaliteit, maar wel ware gevoelens, mik kan de haat gewoon lezen. Hoe erg moet iemand je vernederen, en ijn de steek laten om zoiets te kunnen schrijven.
Misschien wel niet hoogstaande kwaliteit, maar wel ware gevoelens, mik kan de haat gewoon lezen. Hoe erg moet iemand je vernederen, en ijn de steek laten om zoiets te kunnen schrijven.
