Door het land loop ik,
Met slepende stappen,
Het lijkt mijn adem af te kappen,
Het lijkt alsof ik stik.
Dan gaat mijn telefoon,
Ik neem op en zeg dat ik het ben,
Hoor een stem die ik herken,
Een stem zo zacht, zwevend en zo schoon…
Hoor ik het goed?
Ik kan me niet vergissen,
Wil ik me ervan gewissen,
Dat het mijn liefje is die mij begroet!
Achtergelaten die loodzware tassen,
Stralend als de zon,
Als een mooie dag op het balkon,
Loop ik met vederlichte passen…
Zijn stem nog in mijn hoofd,
Zingend als een nachtegaal,
Zijn woorden onthoud ik allemaal,
Geen kans dat mijn gevoelens zijn gedoofd…
Vederlichte passen
Een lekker gedicht, niet expliciet, maar juist alles een beetje in het midden latend. Dat vind ik altijd leuk.
Je hebt ook aandacht besteed aan de stijl en dat vind ik sowieso een compliment waard, want te vaak wordt er een gedicht gemaakt dat alleen maar bestaat uit mooie woorden, maar niet uit een goed ritme en mooi woordenspel. Leuk!"
Je hebt ook aandacht besteed aan de stijl en dat vind ik sowieso een compliment waard, want te vaak wordt er een gedicht gemaakt dat alleen maar bestaat uit mooie woorden, maar niet uit een goed ritme en mooi woordenspel. Leuk!"
mooi gedicht!
En voor de rest geef ik dezelfde commentaar als S.A.M
Heb er niets meer aan toe te voegen ...
En voor de rest geef ik dezelfde commentaar als S.A.M
Heb er niets meer aan toe te voegen ...
Acta est fabula!!! Sanis libris, vita lacuna ...