Opzoek: Een moord zonder motieven

[xYaartje]

Hoi hoi allemaal,
door een vriendin (xYara) ben ik hier gekomen, zij kwam met deze site en ik heb besloten ook hier een verhaal te gaan posten, dit omdat ik het erg leuk vind en zo mijn schrijfstijl kan verbeteren. Hopelijk lukt het ook om mijn verhaal af te krijgen.
Doordat ik helemaal gek ben van de Engelse series Mid Summer Murders, Morse en Frost heb ik besloten een soort detective te maken, of het mij lukt weet ik niet, maar ik ga het proberen

Kan iemand misschien een mooi plaatje maken voor dit verhaal? Ik ben een kluns als het gaat om bewerken en ik kan het dus absoluut niet...

Titel word nog veranderd!

Inleiding
Opzoek: Een moord zonder motieven? Gaat over de vrienden Björn, Claudia, Marissa, Karl, Pieter, Sjon en Joost. Al van jongs af aan zijn ze de beste vrienden met elkaar, en trekken met elkaar op. Claudia, Björn en Karl zijn de enige drie die bij een politiebureau werken en als rechercheurs optreden, moordzaken en ontvoeringen oplossen. Door de vele connecties die ze hebben samen met hun vrienden, komen ze er vaak wel uit, maar de vraag is: Is dat bij deze keer ook zo?

Het verhaal begint als een jonge vrouw van in de 20 vermoord word, door een onbekende. Familieleden vertellen dat ze geen vijanden heeft, dat ze een braaf en goed uitziend meisje is en iemand is die altijd luistert, maar zijn al deze dingen wel waar? Wie liegt er, haar lief uitziende opa, die bezorgd is over zijn kleindochter? Haar vader die beweerd altijd lief voor haar te zijn geweest, maar dat haar moeder zegt dat dat helemaal niet zo is. Haar tante en oom die het maar niet kunnen geloven dat hun nichtje is vermoord, of haar vriend, die zielsveel van haar houd? En hoe zit het met haar broer, die verdwenen is? En wat spelen haar vriendinnen voor rol? Zijn ze echt zo aardig als ze lijken? En daarbij, de grote vraag is, waar is het moordwapen? Kortom, het word voor de drie rechercheurs vrij lastig om de juiste dader te vinden. Gelukkig hebben ze hun vrienden, die zo nu en dan een steentje bijdragen en natuurlijk de twee honden. De Duitse Herder Nero en de Boxer Barro.

Proloog
Een duisternis valt over het Engelse dorp Sunrise, de maan staat hoog en vol aan de hemel en mist flarden hangen laag aan de grond. Het enige wat je hoort is af en toe het geroep van een uil, of het gefladder van een vleermuis. Toch, in een donker steegje weerklinken voetstappen, bij elke stap die er gezet word, gaan ze sneller. Alsof ze zo snel mogelijk weg willen. Het is een jonge vrouw, van in de 20. Haar ogen priemen angstig het duister in, en lijken alle kanten op te gaan. Links, rechts, link, rechts, en dan staan ze weer goed. Door de mist kun je fijne druppeltjes in haar donkerblonde haren zien.
Ze voelt in haar zak of het pakje er nog in zit, was het wel verstandig geweest om naar dat feest te gaan? Haar vader vermoord haar, dat is nu al zeker. Vooral omdat ze te laat is, ze moest om twaalf uur thuis zijn, maar inmiddels was het al tegen een uur of 3 aangelopen. Het was dan ook zo gezellig met haar vriendinnen Claire en Clarisse!
Voetstappen weerklinken achter haar en ze versnelt haar pas nog even. Ze kan zich ondertussen wel voor haar kop slaan dat ze deze steeg in is gegaan, in het dorp staat hij bekend als 'De beruchte' steeg, waar drugshandelaren hun waar verkopen, al is dat nog nooit bijna gelukt, de politie was ze te slim af. Niet alleen dat, er zijn de laatste tijd ook al twee lichamen gevonden, en het is iedereen op het hart gedrukt deze steeg niet in te gaan!
Toch, om eerder thuis te zijn, heeft ze het gedaan, wat ze nu achteraf stom vind van zichzelf. Ze is nog maar op de helft van de steeg en nu al klinken de voetstappen gevaarlijk dichtbij. Een hand word op haar schouder gelegd wat haar belet om door te lopen. Ze slaakt een gilletje, en een andere hand word direct op haar mond gelegd, om haar tot stilte te manen. Haar ogen staan angstig, en het is ook duidelijk van haar gezicht af te lezen.
"Mee komen!" sist een nogal ruwe mannenstem. Ze kan niks anders doen als zijn bevelen oplopen. In haar gedachten gaat ze alle bekenden van haar na, om te weten wie het zou kunnen zijn. Wie haar zo zou kunnen laten schrikken. Maar ze kan niemand bedenken.
Een deur word open gedaan, en het kraken en piepen klinken haar niet bekend in de oren. Het geeft haar nog meer angst dan dat ze al had, als ze al nog niet angstiger kon zijn. Zonder dat ze ook maar iets te zeggen heeft word ze een hal ingeduwd, en vervolgens gedwongen een trap op te lopen. Bovenaan leid de man haar naar een donkere kamer. Een sterke geur van drank hangt in de kamer, maar doordat hij onder het lopen haar handen vastgebonden heeft, kan ze haar neus niet dichtknijpen.
De man zelf loopt uiterst zelfverzekerd het donker in, richting een tafeltje, waar een groot mes ligt. Met zijn vinger glijd hij zachtjes over het lemmet en grijnst in zichzelf.
Voorzichtig loopt hij naar de jonge vrouw, waarvan hij duidelijk kan merken dat ze angstig is, maar zo gek is dat niet.
Als hij achter haar staat legt hij het mes op haar keel, van angst kan ze niks meer zeggen en weet wat er komen gaat. De man grijnst nog even, voor hij het leven ontneemt van deze jonge vrouw.

Dit was het voor nu! Er komt zo snel mogelijk meer.
Tips en kritiek mogen, maar wel opbouwen graag zodat ik er van kan leren! Kraak het verhaal asjeblieft niet af als je het slecht vind, maar geef dan tips en kritiek.
Hiernaast komt er ook nog waarschijnlijk een ander verhaal van mij te staan, en die zal iets anders zijn als deze.
Mvg Yara

[xYara]

Mooi verhaal Je schrijft heel fijn!

xxx.

[xYaartje]

@ xYara: Thx

Dit stuk is jammer genoeg naar mijn mening niet zo geweldig als het eerste, toch heb ik er mijn best op gedaan.
Veel plezier met lezen!

Hoofdstuk 1
Ochtend, en dat betekend voor het dorp Sunrise vroeg uit te veren. Tractors rijden al
rond, en drijven zo de koeien naar de verscheidene weides die hogerop liggen. Kippen lopen kris kras door elkaar heen en zo nu en dan hoor je hier en daar een hond blaffen. Vrouwen staan te praten met een elkaar, en het dorp leeft langzaam op. Soms zie je vakantiegangers die van de plaatselijke dorpsbewoners een rondleiding door het dorp krijgen op deze vroege morgen, en er word hen verteld wat er al gebeurd is. Wat de belangrijkste geschiedenis is, welke verhalen de ronde gaan tot nu toe. Niemand heeft dan ook iets van het hele gebeuren van de afgelopen nacht gemerkt.
Op de rand van de fontein zit een vrouw rustig met haar hond naar de mensen te kijken, die her en der over het plein lopen. Ze bekijkt één voor één de winkels die open gaan en glimlacht. Ze kan nog net haar hond beletten dat die achter een kip aangaat en gaat dan rustig met haar hand door het vloeirijke water van de prachtige fontein. In het midden staan zeker vijf kleine engeltjes afgebeeld, met de vleugels opengeslagen. Uit hun monden stroomt keer op keer nieuw water in de fontein, waardoor het nooit droog staat.
De vrouw beweegt haar hand iets verder door de fontein en voelt dan hoe het tegen iets botst, van schrik haalt ze hem terug en werpt dan een blik naar de plek waar ze haar hand tegen iets aan voelde botsen. Een gil ontsnapt uit haar mond, als ze ziet wat er in het water lig met het gezicht naar beneden.

Dit alles schijnt een vijfentwintig jarige vrouw niet te merken, ze slaapt rustig verder en draait zich nog eens om zodra de zonnestralen haar gezicht zachtjes strelen. Ze word niet wakker van het gerinkel van de telefoon, ergens in huis, of van het getrippel van haar hond die haar kamer binnen komt. Hij kwispelt even met zijn staart, kijkt met een schuine kop naar zijn bazin en trippelt dan zachtjes de kamer weer uit.
Nogmaals gaat er een telefoon over, en dit keer is het haar mobiel. Langzaam ontwaakt ze en wrijft vermoeid in haar ogen. Slaapdronken tast ze naar haar mobiel en drukt zonder erbij na te denken op het groene knopje.
“Claudia,” mompelt ze en gaat recht overeind in bed zitten. Ze wrijft even met haar vrije hand nog een keer in haar ogen en zucht.
“Ook een goedemorgen!” klinkt de opgewekte stem van haar collega door de telefoon.
“Erg leuk dat je mij om…” ze werpt even een blik op haar wekker, die op een klein bijzettafeltje staat en vervolgt dan haar zin. “Om 9 uur wakker belt.”
“Dat spijt mij, maar kun je naar het plein komen?”
“Het centrale plein?”
“Dat lijkt mij nogal logisch ja,” zucht haar collega aan de andere kant.
“Geef me een half uur en ik zal er zijn,” merkt ze op en hangt vervolgens op. Ze gooit haar benen over de rand van haar bed en wrijft nog voor een laatste keer in haar ogen. Even loopt ze naar het raam en kijkt naar buiten. Op een bankje aan de overkant van de straat zitten twee reizigers, verder is er niks bijzonders te zien. Ze loopt naar haar kledingkast en haalt er een simpele, doch nette outfit uit. terwijl ze zich omkleed baalt ze vooral dat ze niet even kan douchen, maar ze heeft nu eenmaal gezegd dat ze er in een half uur zou zijn en dan zou ze er ook met een half uur zijn.
Ze haalt nog snel een borstel door haar donkerbruine haren en vervolgt dan haar weg naar beneden waar ze haar hond even aanhaalt. Hij kwispelt, en trippelt vrolijk naar de voordeur. Ze vist nog snel haar penning van de kleine bijzettafel die in de gang staat en haar sleutels en loopt samen met haar hond naar buiten. De Duitse Herder rent direct vooruit, en de reizigers die nog altijd op het bankje zitten kijken vreemd op. Claudia kijkt even naar ze, en vind het maar ongure mensen. Ze staren Claudia met een vreemde blik in hun ogen aan, en zeggen verder niks. Zeiden geen ‘hoi’ of ‘goedemorgen’ maar zwijgen. Claudia schud haar hoofd even en loopt door tot ze één van hen hoort spreken, in het engels, maar met een buitenlands accent.
“Prachtig weer is het niet? Met dat warme zonnetje,”
“Zeg dat wel schat, maar voel jij ook niet iets vreemds hier?”
“Ja, een vreemde gloed, of een vreemde invloed, ik kan het niet plaatsen.” Ze praat op mysterieuze wijze en bijna heeft Claudia de drang om te vragen waar ze het over hebben, toch besluit ze het niet te doen en gewoon naar het centrale plein van het dorp te gaan waar haar collega om had gevraagd.

[Sabbientje]

Op aanvraag van de Topicstarter verplaatst