De piano wordt bespeeld,
De viool gestreken,
De trompet wordt geblazen,
Maar,
De noten zijn bezweken.
Jij was zomaar ineens daar,
Zonder toestemming kwam jij in mijn leven,
De muziek hield op met spelen,
Waar zijn de melodieën gebleven.
De piano werd bespeeld,
De viool gestreken,
De trompet werd geblazen,
Ze zijn allemaal lang geleden al bezweken.
Toen er nog licht en kleur in mijn leven waren,
Die inmiddels zijn verdwenen,
Samen met de muziek,
Doordat jij bent verschenen.
Een gat, diep en zwart,
Ik ben gevallen en kan het niet opbrengen op te staan,
Heb geprobeerd vol te houden,
De tijd heeft me laten gaan.
Verwoesting,
Lichamelijk leef ik, op water en brood,
Gevoelloos, emotieloos, gedachteloos,
Eigenlijk ben ik dood.
Bezweken melodieën.
- Artemiss
- Tipp-Ex team
- Berichten: 890
- Lid geworden op: 01 jul 2008 14:29
- Locatie: Ergens in de Randstad
Op zich sterke tekst, maar het ritme klopt niet helemaal. Ik streep aan:
En het hele gedicht op zich is misschien ietsjes te lang te veel van hetzelfde. Daardoor verliest het kracht. Een tip is dus om het bondiger te houden.
(Geloof me, ik kan dat ook niet. Ik weet alleen maar hoe het beter zou zijn, niet hoe je dat moet doen.)
Het eerste en het laatste couplet zijn goed, maar bij de rest van de coupletten heb ik steeds één zin aan weten te passen die te lang is. Kijk, in een raptekst, kunnen dat soort grappen wel. Maar in een gedicht klinkt het niet. Snap je?Maartje schreef:De piano wordt bespeeld,
De viool gestreken,
De trompet wordt geblazen,
Maar,
De noten zijn bezweken.
Jij was zomaar ineens daar,
Zonder toestemming kwam jij in mijn leven,
De muziek hield op met spelen,
Waar zijn de melodieën gebleven.
De piano werd bespeeld,
De viool gestreken,
De trompet werd geblazen,
Ze zijn allemaal lang geleden al bezweken.
Toen er nog licht en kleur in mijn leven waren,
Die inmiddels zijn verdwenen,
Samen met de muziek,
Doordat jij bent verschenen.
Een gat, diep en zwart,
Ik ben gevallen en kan het niet opbrengen op te staan,
Heb geprobeerd vol te houden,
De tijd heeft me laten gaan.
Verwoesting,
Lichamelijk leef ik, op water en brood,
Gevoelloos, emotieloos, gedachteloos,
Eigenlijk ben ik dood.
En het hele gedicht op zich is misschien ietsjes te lang te veel van hetzelfde. Daardoor verliest het kracht. Een tip is dus om het bondiger te houden.
(Geloof me, ik kan dat ook niet. Ik weet alleen maar hoe het beter zou zijn, niet hoe je dat moet doen.)
Alles draait om jou en mij en wij, we draaien overal omheen...
-Herman van Veen
-Herman van Veen