Heee Allemaal,
Ik kwam bij deze site en ik dacht, laat ik ook maar wat plaatsen.
Niet dat ik snel wat uit mijn zak heb gewapperd, ik ben al een tijdje bezig met schrijven en het lijkt me leuk om reacties te krijgen en tips.
Veel leesplezier!
Moon!
Oooh nee, doe me dat niet aan! Veerle slaakte een diepe zucht en slofte achter haar ouder aan. Ze waren een weekje op vakantie naar één of ander dorpje in de middel of nowair. Oke ze was dan wel in Nederland maar er was echt niks te doen. Op het park waar ze met haar ouders logeerde was niks te beleven.
Ze was op een avond naar het zwembad gegaan, maar dat was ze niet van plan nog een keer te doen. Echt waar, het zwembad was vreselijk. Het stonk er naar eieren en je mocht er alleen met een muts op in. nou mooi niet, zij deed dat ding niet op haar hoofd. En toen moest ze er uit, wat jammer... not.
En nu liep ze met haar ouders door een oud stadje. Volgens haar vaders is het er heel mooi. De kerk die boven op de heuvel staat moeten ze zeker bewonderen. Hij is 563 jaar oud en er zijn geweldige beelden in te bewonder, bla bla bla. Veerle had genoeg van al die kerken. Deze vakantie heeft ze er al 5 gezien en ze zijn hier nog maar 4 dagen.
'Mam, mag ik even daar gaan kijken?' Veerle wees naar een oud uitziend straatje waar winkels waren. 'Ik zal daarnaar wel naar jullie toe komen en de kerk bekijken.' haar moeder keek haar aan en wisselde een blik met haar vader.
'Moet dat echt, je weet dat we het niet fijn vinden als je er alleen op uit gaat.' Veerle zette haar liefste, smekende gezicht op en kijk haar ouders aan. 'Vooruit dan maar, maar niet te lang. We zien je zo weer.
Veerle liep snel het straatje in en keek om zich heen. Dit zag er best wel leuk uit vond ze. Ze liep naar een klein winkeltje voorbij een bocht. Het zag er heel schattig uit, het had kleine raampjes met rode luifeltjes. Er hing een bordje buiten met boekenwinkel er op. Het deed haar denken aan de oude films die ze graag keek. Ze deed de deur open en liep naar binnen. Er stonden grote kasten vol met boeken en een paar tafels waar ook boeken op lagen. Wooouw, dit was echt mooi. Veerle liep door de winkel en bekeek alles rustig.
'Kan ik u helpen jongedame?' Een oud mannetje kwam aan gelopen en keek Veerle vragend aan.
'Nee dank u wel, ik kijk even rond.' Ze bekeek alles nog even snel.
'Wat een prachtige winkel heeft u meneer.' de man glimlachte en ging op een stoel zitten die bij een oude tafel stond.
'Vonden meer mensen dat maar, er kommen hier niet veel mensen. Het zal niet lang meer duren voor ik het moet verkopen. Straks komt er nog één of andere… tjaa hoe heet dat ook al weer. Je weet wel waar al die jongelui heen gaan om te roken.'
'Een koffieshop hielp Veerle hem herinneren. 'Oo jaa dat was het. Ik ben blij dat niet iedereen daar zit.' Hij knikte naar Veerle en keek op toen de deur open ging.
'Kom je mee lieverd? Je vader wacht op ons voor de kerk' Veerle liep met haar moeder mee naar de deur. Voor ze de winkel uit liep zij ze snel tegen de man; 'Tot ziens meneer.’
Maarten veegt met zijn hand zijn voorhoofd af. Poehee, wat had hij het warm. Hij was samen met zijn vader en een vriend van hem bezig met het afbreken van de oude schuur. Het was dan wel zomer maar op de boerderij moest gewerkt worden. Hij pakte een flesje water en nam een grote slok. Zijn vader keek hem met opgetrokken wenkbrauw aan en zij lachend; ‘heb je het warm jongen’
Maarten rende naar zijn vader toe en gooit het flesje leeg over zijn hoofd. Dat had hij beter niet kunnen doen want zijn vader pakte hem vast en gooide hem zo in de vaart die langs hun huis liep. Teun lacht hem vierkant uit.
‘Vind je het soms grappig?’ riep Maarten. Hij klom er uit en rende op Teun af. Voor Teun goed en wel door had wat er gebeurde lag hij al in de vaart. Maarten sprong er ook in en zelfs zijn vader kwam er aan gerend en sprong erin. ‘Nou pa, zijn we hier niet een beetje te oud voor?’ Maarten keek naar zijn vader die rondjes zwom en probeerde hem te pakken. Hij had niet verwacht dat zijn vader zo snel was.
Toen ze naar 10 minuten genoeg hadden van al dat gezwem klommen ze eruit en liepen naar binnen. ‘Jongens! Kijk nou toch eens wat een rommel’ Maartens moeder keek de drie met grote ogen aan. Daar stonden ze, in de keuken met een grote plas water om hun heen. Ze dropen van het water en Teun had een rietstengel in zijn haar zitten. Ze keken haar met onschuldige ogen aan en pakten snel de handdoek aan die moeder hun voor hield.
‘Loop maar even naar de deel toe, dan zal ik even wat droge kleren ophalen.’ Ze deden hun natte kleren uit en deden snel droge aan. ‘Ik vind het wel weer goed voor vandaag. Ik ga even in de stal kijken, genieten jullie nog maar even van het weer.’
Maarten keek Teun peinzend aan. Ze liepen de deel uit en staken de weg voor het huis over. ‘Naar het dorp dan maar?’ Teun keek Maarten vragend aan.
‘Ja, laten we dat maar doen. Ik heb zin in een ijsje.’ Ze liepen door het bos en rolden van de heuvel af. Toen ze in het dorp waren slenterden ze wat rond en aten een ijsje. ‘Weetje, het is hier best saai’ het kwam er zo droog uit dan Teun helemaal dubbel lag van het lachen. ‘wat?’ Maarten keek hem vragend aan.
‘Whahaha, hhhoe je ddat zij’ Teun kwam niet bij van het lachen. ‘Kom we gaan Pieter’ zij Teun nog na hikkend van het lachen en ze liepen de winkelstraat in.
‘ha jongens, wat leuk om jullie weer te zien. Alles goed bij je vader op de boerderij Maarten?’
Pieter was de oud oom van de vader van Maarten. Hij heeft vroeger vaak op de boerderij geholpen en vond het nog steeds heel leuk om er af en toe even te komen kijken.
‘Het gaat prima, we zijn bezig om de oude schuur te slopen. Er komt een nieuwe schuur voor de koeien.’
Ze waren gaan zitten aan 1 van de oude tafels die in de winkel stonden. Teun bladerde wat in een boek en Maarten keek om zich heen.
‘Pieter, wat is dat nou’ Maarten keek geschrokken naar het bord dat in een hoek van de winkel stond. Pieter wou de winkel toch niet gaan verkopen. Dat kon niet. Hij wist hoeveel Pieter van de winkel hield. Het was van zijn ouders geweest en hij heeft er zo veel plezier aan beleefd. Maarten wist wel dat het niet zo goed mee liep, maar dat de winkel echt verkocht zou worden was nooit bij hem opgekomen. Hij zag in de ogen van Pieter dat het hem pijn deed.
‘Het gaat niet meer jongen. Er komen te weinig klanten en ik kan het niet meer aan alleen.’
‘Kun je niet iemand in dienst nemen. Je weet wel, iemand die alles bij houd en je helpt in de winkel. Of wat reclame maken, er komen hier best veel toeristen in de zomer.’
Pieter keek Maarten glimlachend aan. ‘Ik heb daar geen geld voor jongen. Het loopt echt heel slecht. Ik betaal zelf ook al mee en dat deed ik vorig jaar nog niet.’
Maarten en Teun keken elkaar aan. Ze wisten allebei wat ze te doen stond deze zomer. Ze moesten Pieter helpen, zoveel als ze konden.
Veerle keek haar ouders met grote ogen aan. Wat waren ze van plan? Waren ze helemaal gek geworden. Dat zou ze echt nooit overleven. Ze hielden nooit rekening met haar. Ze kookte van woede.
‘Zijn jullie helemaal gek geworden. Dat kunnen jullie niet menen. En al mijn vrienden dan. Jullie kunnen hier niet zomaar gaan wonen omdat papa hier een baan heeft.’
Veerle zette grote ogen op toen ze zich iets bedacht. ‘Hhhoe lang weten jullie dit al. Zijn we daarom hier op vakantie gegaan?’ Voor haar ouders antwoord konden geven ging ze al weer verder. ‘Dit kunnen jullie echt niet zomaar doen. Ik ben zeventien hallo, ik heb ook rechten.’ De tranen stonden in Veerles ogen.
‘Liefje, papa kan hier een heel goede baan krijgen. En we hebben al een heel mooi huis op het oog. De koop ik bijna rond. Je vond het daar zo leuk weet je nog. In dat dorp met die leuke oude winkel straat en die kerk.’ Haar ouders keken elkaar aan.
‘Je moet er even aan wennen maar het wordt echt heel leuk. Je kunt hier ook naar school gaan. Er is hier een goede school waar je de laatste twee jaar kunt afmaken.’ Veerle zou naar de vakantie naar 5 vwo gaan. Haar twee beste vriendinnen zouden bij haar in de klas kommen. Ze had zich er zo op verheugd. Het leek haar zo mooi. Samen elke dag naar school fietsen en na schooltijd nog even naar de winkel om een pak roze koeken te kopen. En dan samen huiswerk maken en de laatste roddels doornemen. En natuurlijk in het weekend naar de leukste kroegen toe gaan en de wildste feesten mee maken. Maar als ze hier ergens, in dat gat ging wonen zou dat nooit meer kunnen. Ze waren hier in Noord-Holland en ze woonden in Brabant. Dat zou ze echt nooit over leven. Veerle slaakte een diepe zucht en ging op een stoel zitten. Ze vond het verschrikkelijk en ze moest bekennen dat ze misschien al iets door had gehad. Toen haar ouders vertelden dat ze hier heen gingen op vakantie vond ze dat heel raar. Ze gingen namelijk altijd naar Italië toe. En haar vader moest de laatste tijd wel heel vaak naar zijn werk toe. Ze wilde er niet aan denken wat dat zou kunnen beteken. Ze wilde het niet weten. En nu wist ze het toch. Het was erger dan ze gedacht had. Eigenlijk had ze geen idee wat het zou kunnen zijn maar dit was verschrikkelijk. Het was echt verschrikkelijk!
En toen ik jou zag..
Hihi, roze koeken! Ik hou er van!
Maar dat terzijde, een leuk verhaal hoor! Ik zou alleen de tekst door lezen voordat je het hier neerzet. Er zitten opzich, wat ik kan zien best wel wat typfouten; zoals bijvoorbeeld: kommen, zij ipv zei.
Teun is een vriend van Maarten? En dan was er ook een vader, heb ik dat goed?
Verder, zoals ik al zei, is het misschien makkelijker, en beter te lezen als iemand iets zegt, daarna te enteren.
Zo leest het makkelijker door.
Verder is het ook makkelijk om wat meer alinia's er in te stoppen. Probeer dat maar eens!
Dat was het, ik vind het echt een leuk verhaal! Volgens mij heb je deze al best al lang geleden geschreven, want ik heb hem dacht ik al eerder gelezen!
Ik ben natuurlijk een lezer van je!
Maar dat terzijde, een leuk verhaal hoor! Ik zou alleen de tekst door lezen voordat je het hier neerzet. Er zitten opzich, wat ik kan zien best wel wat typfouten; zoals bijvoorbeeld: kommen, zij ipv zei.
Teun is een vriend van Maarten? En dan was er ook een vader, heb ik dat goed?
Verder, zoals ik al zei, is het misschien makkelijker, en beter te lezen als iemand iets zegt, daarna te enteren.
Zo leest het makkelijker door.
Verder is het ook makkelijk om wat meer alinia's er in te stoppen. Probeer dat maar eens!
Dat was het, ik vind het echt een leuk verhaal! Volgens mij heb je deze al best al lang geleden geschreven, want ik heb hem dacht ik al eerder gelezen!
Ik ben natuurlijk een lezer van je!
Soms wou ik dat ik processen in mijn leven ook kon beëindigen met ctrl + alt + del
-
Moon!
Haha, dankje Muisje
Ik zal er aan denken!
Maar ik ben er nog maar net mee bezig, dus weet niet hoe dat kan..
________________________________________________________________________
Veerle stond in een grote lege kamer. Haar ouders hadden het huis gekocht. Ze moest toegeven dat het huis prachtig was. Het was een groot vrijstaand huis met een prachtige tuin. Er waren heel veel rozenstruiken en leuke paadjes die door de bloemen struiken liepen. Achter hun huis was een groot weiland waar koeien stonden en schuin achter hun huis stond een grote boerderij. Hun huis was bruin en had een rieten dak. De muren waren bedekt met planten. Er was een paadje dat naar de voordeur toe liep. Er was een trapetje bij de deur. Ze snapt wel waarom haar ouders het huis hadden gekocht. Er was ook een grote open keuken. Ze zou hier heerlijk kunnen koken. Haar kamer was boven en ze had haar eigen badkamer! Met een heel groot bad.
Het was nu 2 weken geleden dat haar ouders het haar verteld hadden. Het was allemaal heel snel gegaan. Veel sneller dan ze hadden gedacht. Binnen een paar dagen was de koop rond geweest en hadden ze hun eigen huis verkocht. Ze zouden hier nu een tijdje logeren om het huis te schilderen. Gelukkig waren Tessa en Anne er zodat ze samen konden schilderen.
‘Veer, ik vind het echt vet mooi hier joh. Alleen… heb je toevallig ook leuke buurjongens?’ echt weer een opmerking voor Tessa. Ze kan ook alleen maar aan jongens deken.
‘Ik weet het niet, heb nog niks gezien eigenlijk.’ Veerle kijkt haar vriendinnen aan. ‘Kom’ zegt Anne ‘we gaan eens even rond kijken hier’ en de drie meiden rennen de kamer uit.
‘Ik trakteer, een ijsje zou er wel ingaan.’ Anne wijst naar de winkeltje waar je ijs kunt halen en loopt er naar toe.
‘Ik heb niet zo trek.’ Veerle kijkt peinzend voor zich uit. Ze vind het heerlijk dat haar vriendinnen er zijn. Ze hebben al allemaal wilde plannen bedacht. Ze gaan morgen samen naar een grote bouwwinkel om allemaal spullen voor haar kamer te kopen. Ze zit helemaal vol ideeën en het word vast prachtig.
Haar ouders voelden zich toch wel een beetje schuldig en hebben belooft dat ze helemaal zelf mag weten wat ze met haar kamer gaat doen. Ook gaan ze morgen winkelen in Den-Helder, dat vlak bij hun huis licht. Daar zal ze naar de vakantie ook naar school gaan. Dat vind ze nog wel het spannendst, dat ze naar een nieuwe school moet, en dan vooral zonder Anne en Tessa. Maar het komt vast goed, denkt Veerle optimistisch. Maar toch voelt ze de tranen achter haar ogen prikken.
‘Gaat het Veertje?’ Tessa kijkt Veerle geschrokken aan.
‘Ja het gaat prima, er vloog een zeemeeuw in mijn oog.’ Lachend veegt Veerle de tranen uit haar ogen. ‘Het komt wel goed schatje. En over zeemeeuwen gesproken, we kunnen morgen mooi naar de zee gaan. Je woont gewoon vlak bij de zee!’ Anne geeft een gil als ze er aan denkt.
‘Ann, doe nou even, we gaan morgen shoppen weetje nog.’ Tessa draait met haar ogen.
‘Ik weet het, maar het word morgen heel warm. En er zijn vast heel veel leuke jongens op het stand. Je weet wel, van die surf dudes.’
Nu moet Tessa gillen. ‘Sorry Veer, maar je kamer moet nog een dagje wachten.’ Veerle bast in lachen uit als ze haar vriendinnen zo samen hoort.
Ik zal er aan denken!
Maar ik ben er nog maar net mee bezig, dus weet niet hoe dat kan..
________________________________________________________________________
Veerle stond in een grote lege kamer. Haar ouders hadden het huis gekocht. Ze moest toegeven dat het huis prachtig was. Het was een groot vrijstaand huis met een prachtige tuin. Er waren heel veel rozenstruiken en leuke paadjes die door de bloemen struiken liepen. Achter hun huis was een groot weiland waar koeien stonden en schuin achter hun huis stond een grote boerderij. Hun huis was bruin en had een rieten dak. De muren waren bedekt met planten. Er was een paadje dat naar de voordeur toe liep. Er was een trapetje bij de deur. Ze snapt wel waarom haar ouders het huis hadden gekocht. Er was ook een grote open keuken. Ze zou hier heerlijk kunnen koken. Haar kamer was boven en ze had haar eigen badkamer! Met een heel groot bad.
Het was nu 2 weken geleden dat haar ouders het haar verteld hadden. Het was allemaal heel snel gegaan. Veel sneller dan ze hadden gedacht. Binnen een paar dagen was de koop rond geweest en hadden ze hun eigen huis verkocht. Ze zouden hier nu een tijdje logeren om het huis te schilderen. Gelukkig waren Tessa en Anne er zodat ze samen konden schilderen.
‘Veer, ik vind het echt vet mooi hier joh. Alleen… heb je toevallig ook leuke buurjongens?’ echt weer een opmerking voor Tessa. Ze kan ook alleen maar aan jongens deken.
‘Ik weet het niet, heb nog niks gezien eigenlijk.’ Veerle kijkt haar vriendinnen aan. ‘Kom’ zegt Anne ‘we gaan eens even rond kijken hier’ en de drie meiden rennen de kamer uit.
‘Ik trakteer, een ijsje zou er wel ingaan.’ Anne wijst naar de winkeltje waar je ijs kunt halen en loopt er naar toe.
‘Ik heb niet zo trek.’ Veerle kijkt peinzend voor zich uit. Ze vind het heerlijk dat haar vriendinnen er zijn. Ze hebben al allemaal wilde plannen bedacht. Ze gaan morgen samen naar een grote bouwwinkel om allemaal spullen voor haar kamer te kopen. Ze zit helemaal vol ideeën en het word vast prachtig.
Haar ouders voelden zich toch wel een beetje schuldig en hebben belooft dat ze helemaal zelf mag weten wat ze met haar kamer gaat doen. Ook gaan ze morgen winkelen in Den-Helder, dat vlak bij hun huis licht. Daar zal ze naar de vakantie ook naar school gaan. Dat vind ze nog wel het spannendst, dat ze naar een nieuwe school moet, en dan vooral zonder Anne en Tessa. Maar het komt vast goed, denkt Veerle optimistisch. Maar toch voelt ze de tranen achter haar ogen prikken.
‘Gaat het Veertje?’ Tessa kijkt Veerle geschrokken aan.
‘Ja het gaat prima, er vloog een zeemeeuw in mijn oog.’ Lachend veegt Veerle de tranen uit haar ogen. ‘Het komt wel goed schatje. En over zeemeeuwen gesproken, we kunnen morgen mooi naar de zee gaan. Je woont gewoon vlak bij de zee!’ Anne geeft een gil als ze er aan denkt.
‘Ann, doe nou even, we gaan morgen shoppen weetje nog.’ Tessa draait met haar ogen.
‘Ik weet het, maar het word morgen heel warm. En er zijn vast heel veel leuke jongens op het stand. Je weet wel, van die surf dudes.’
Nu moet Tessa gillen. ‘Sorry Veer, maar je kamer moet nog een dagje wachten.’ Veerle bast in lachen uit als ze haar vriendinnen zo samen hoort.
-
Moon!
‘Schiet een beetje op. Mevrouw Jansen staat op het punt om te bevallen.’
Maarten kijkt Teun met grote ogen aan en hangt snel op. ‘We moeten nu terug, ze gaat bevallen en mijn vader kan alle hulp gebruiken. We moeten opschieten anders hoeft het niet meer en is het misschien te laat. Ga je mee?’ Maarten kijkt Teun vragend aan en begint te lopen.
‘Wat denk jij dan, natuurlijk ga ik mee. Dat wil ik voor geen goud missen. Kom op!’ Teun begint te rennen en Maarten rent er achter aan.
‘Kijk uit!’ BAM.. Maarten en Teun rollen over de grond. Snel krabbelen ze overeind en kijken verbaast om zich heen.
‘Zouden jullie niet even sorry zeggen?’ Tessa staat met een pijnlijk gezicht op en trekt Veerle ook overeind.
Anne kijkt met grote ogen naar Veerle. ‘Je e bloed.’ Veerle gaat met haar hand naar haar wang en voelt dat het bloed. Een dikke snee loopt over haar wang. Anne kijkt snel de andere kant op.
Tessa en Veerle weten allebei dat Anne niet tegen bloed kan en Veerle druk snel een zak doekje op haar wang. ‘Het gaat wel’ stamelt Veerle als Tessa naar haar wang kijkt. Maar toch staan de tranen in haar ogen. Teun komt aan lopen en kijkt naar haar wang.
‘Ik denk dat het gehecht moet worden. Je kunt beter even naar de dokter gaan. Die zit hier aan de overkant.’ En Teun wijst naar de dokterspraktijk. ‘Sorry nog voor de botsing. We hebben haast. Mevrouw Jansen gaat bevallen en we moeten helpen.’ Maarten kijkt Teun aan met een gezicht dat hij mee moet komen.
‘Wie is mevrouw Jansen nou weer?’ Tessa kijkt Teun lachend aan.
‘De koe van mijn vader. Ik weet niet wat jij doet Teun maar ik ga.’ Maarten zegt nog snel een keer dat het hem spijt en loopt snel het plein over.
‘Wacht op mij.’ Roept Teun en hij loopt achter Maarten aan. ‘beterschap dame.’ Zegt hij tegen Veerle en Tessa krijgt een dikke knipoog.
‘Wat een hunk.’ Zegt Tessa terwijl ze met een schuin hoofd Teun na kijkt en dan loopt ze snel Veerle en Anne achterna.
‘Zo zo dame. Dat is een flinke jaap. Die zullen we eens even hechten.’ De dokter pakt wat spullen en gaat voor Veerle zitten.
‘Wat hebben al die mannen toch met dame.’ Mompelt Veerle en ze kijkt met een pijnlijk gezicht voor zich uit. Gelukkig is haar wang zo weer dicht en kunnen ze weer verder.
‘Gaat het dames?’ Tessa kijkt met een grijns naar Veerle en Anne. Veerle trekt nog steeds een pijnlijk gezicht en Anne is spier wit geworden. ‘ik k ben m misselijk.’ Anne heeft het nog niet gezegd of haar ijsje komt naar buiten gerold.
‘Daar trakteer je dan voor’ mompelt Tessa. Ze barsten allemaal in lachen uit.
‘Auw auw, laat me nou niet lachen. Dat doet pijn’ hikt Veerle.
------------------------------------------[/i]
Maarten kijkt Teun met grote ogen aan en hangt snel op. ‘We moeten nu terug, ze gaat bevallen en mijn vader kan alle hulp gebruiken. We moeten opschieten anders hoeft het niet meer en is het misschien te laat. Ga je mee?’ Maarten kijkt Teun vragend aan en begint te lopen.
‘Wat denk jij dan, natuurlijk ga ik mee. Dat wil ik voor geen goud missen. Kom op!’ Teun begint te rennen en Maarten rent er achter aan.
‘Kijk uit!’ BAM.. Maarten en Teun rollen over de grond. Snel krabbelen ze overeind en kijken verbaast om zich heen.
‘Zouden jullie niet even sorry zeggen?’ Tessa staat met een pijnlijk gezicht op en trekt Veerle ook overeind.
Anne kijkt met grote ogen naar Veerle. ‘Je e bloed.’ Veerle gaat met haar hand naar haar wang en voelt dat het bloed. Een dikke snee loopt over haar wang. Anne kijkt snel de andere kant op.
Tessa en Veerle weten allebei dat Anne niet tegen bloed kan en Veerle druk snel een zak doekje op haar wang. ‘Het gaat wel’ stamelt Veerle als Tessa naar haar wang kijkt. Maar toch staan de tranen in haar ogen. Teun komt aan lopen en kijkt naar haar wang.
‘Ik denk dat het gehecht moet worden. Je kunt beter even naar de dokter gaan. Die zit hier aan de overkant.’ En Teun wijst naar de dokterspraktijk. ‘Sorry nog voor de botsing. We hebben haast. Mevrouw Jansen gaat bevallen en we moeten helpen.’ Maarten kijkt Teun aan met een gezicht dat hij mee moet komen.
‘Wie is mevrouw Jansen nou weer?’ Tessa kijkt Teun lachend aan.
‘De koe van mijn vader. Ik weet niet wat jij doet Teun maar ik ga.’ Maarten zegt nog snel een keer dat het hem spijt en loopt snel het plein over.
‘Wacht op mij.’ Roept Teun en hij loopt achter Maarten aan. ‘beterschap dame.’ Zegt hij tegen Veerle en Tessa krijgt een dikke knipoog.
‘Wat een hunk.’ Zegt Tessa terwijl ze met een schuin hoofd Teun na kijkt en dan loopt ze snel Veerle en Anne achterna.
‘Zo zo dame. Dat is een flinke jaap. Die zullen we eens even hechten.’ De dokter pakt wat spullen en gaat voor Veerle zitten.
‘Wat hebben al die mannen toch met dame.’ Mompelt Veerle en ze kijkt met een pijnlijk gezicht voor zich uit. Gelukkig is haar wang zo weer dicht en kunnen ze weer verder.
‘Gaat het dames?’ Tessa kijkt met een grijns naar Veerle en Anne. Veerle trekt nog steeds een pijnlijk gezicht en Anne is spier wit geworden. ‘ik k ben m misselijk.’ Anne heeft het nog niet gezegd of haar ijsje komt naar buiten gerold.
‘Daar trakteer je dan voor’ mompelt Tessa. Ze barsten allemaal in lachen uit.
‘Auw auw, laat me nou niet lachen. Dat doet pijn’ hikt Veerle.
------------------------------------------[/i]
-
Moon!
‘Veer, meisje, wat is er met jou gebeurt?’ Mevrouw van donkeren kijkt haar dochter met grote ogen aan en rent naar haar toe. ‘Je ziet er verschrikkelijk uit. Is het gehecht?’ Gilt ze, als ze de draadjes in de wang van Veerle ziet zitten.
Veerle draait met haar ogen en kijkt naar haar vriendinnen met opgetrokken wenkbrauw. Zo gaat het nou altijd. Veerle is enig kind en word dus vreselijk verwend. Haar moeder is echt over bezorgd en Veerle word er soms helemaal gestoord van.
Haar ouders konden moeilijk kinderen krijgen en het was dan ook een groot geluk toen haar moeder zwanger was. Ze was al bijna veertig dus dit zou waarschijnlijk hun enige kans zijn vertelde de arts in het ziekenhuis. En toen ze hoorden dat het een tweeling zou worden konden ze hun geluk niet op.
Maar bij de bevalling ging het mis. Het was een zware bevalling. Veerle was de kleinste en haar broertje, die een minuutje later was geboren was niet veel groter. Maar hij huilde niet. Zijn hartje hield er mee op en het was snel over. Haar ouders praten er niet veel over. Ze weet dat ze het er nog steeds moeilijk mee hebben. Soms voelt ze zich echt rot. Ze weet dat het niet waar is maar ze voelt zich soms toch schuldig. Zij moest er zonodig als eerst komen. Als ze hem nou gewoon voor had laten gaan, had hij eerder lucht gekregen en.. Als, als, als. Ze praat zich zo alleen maar een schuld gevoel aan.
‘Niks aan de hand, Mampsie. Ik ben alleen maar aangevallen door een zeemeeuw.’ Grijnst Veerle. Haar moeder kijkt haar geschrokken aan.
‘grapje.’ Zegt Veerle, terwijl ze weer met een pijnlijk gezicht over haar wang wrijft.
Sjonge jonge. Teun en Maarten zaken zuchten neer in het warme gras. Was me dat een bevalling. Het is maar goed dat de vader van Maarten belde. Alleen was het hem nooit gelukt.
Toen ze aan kwamen lopen stond de koe letterlijk op springen. Ze hebben wat moeten trekken maar gelukkig kwam toen de eerste eruit floepen. Maar jaa, het bleef niet bij één. Het waren er twee. Gelukkig is het allemaal goed gekomen en staat ze gezellig met mama koe in het stro.
‘Pfff, wat een gedoe ook altijd met die beesten.’ Teun veegt het zweet van zijn gezicht af en gaat in het gras liggen.
‘Mmm’ Maarten staart voor zich uit. Hij kijkt naar de kerk toren die net te zien was boven de bomen.
‘Man, wat is er met jou aan de hand.’ Teun geeft hem een duw en Maarten rolt achterover in het gras.
‘Niks. Ik ben gewoon een beetje moe van al dat gedoe.’
‘Ja ja, ik ken je wel langer dan vandaag. Het is dat meisje hé, die met dat gat in haar wang.’ Teun lijkt heel ingenomen met zich zelf dat hij daar zo snel is achter gekomen.
Veerle draait met haar ogen en kijkt naar haar vriendinnen met opgetrokken wenkbrauw. Zo gaat het nou altijd. Veerle is enig kind en word dus vreselijk verwend. Haar moeder is echt over bezorgd en Veerle word er soms helemaal gestoord van.
Haar ouders konden moeilijk kinderen krijgen en het was dan ook een groot geluk toen haar moeder zwanger was. Ze was al bijna veertig dus dit zou waarschijnlijk hun enige kans zijn vertelde de arts in het ziekenhuis. En toen ze hoorden dat het een tweeling zou worden konden ze hun geluk niet op.
Maar bij de bevalling ging het mis. Het was een zware bevalling. Veerle was de kleinste en haar broertje, die een minuutje later was geboren was niet veel groter. Maar hij huilde niet. Zijn hartje hield er mee op en het was snel over. Haar ouders praten er niet veel over. Ze weet dat ze het er nog steeds moeilijk mee hebben. Soms voelt ze zich echt rot. Ze weet dat het niet waar is maar ze voelt zich soms toch schuldig. Zij moest er zonodig als eerst komen. Als ze hem nou gewoon voor had laten gaan, had hij eerder lucht gekregen en.. Als, als, als. Ze praat zich zo alleen maar een schuld gevoel aan.
‘Niks aan de hand, Mampsie. Ik ben alleen maar aangevallen door een zeemeeuw.’ Grijnst Veerle. Haar moeder kijkt haar geschrokken aan.
‘grapje.’ Zegt Veerle, terwijl ze weer met een pijnlijk gezicht over haar wang wrijft.
Sjonge jonge. Teun en Maarten zaken zuchten neer in het warme gras. Was me dat een bevalling. Het is maar goed dat de vader van Maarten belde. Alleen was het hem nooit gelukt.
Toen ze aan kwamen lopen stond de koe letterlijk op springen. Ze hebben wat moeten trekken maar gelukkig kwam toen de eerste eruit floepen. Maar jaa, het bleef niet bij één. Het waren er twee. Gelukkig is het allemaal goed gekomen en staat ze gezellig met mama koe in het stro.
‘Pfff, wat een gedoe ook altijd met die beesten.’ Teun veegt het zweet van zijn gezicht af en gaat in het gras liggen.
‘Mmm’ Maarten staart voor zich uit. Hij kijkt naar de kerk toren die net te zien was boven de bomen.
‘Man, wat is er met jou aan de hand.’ Teun geeft hem een duw en Maarten rolt achterover in het gras.
‘Niks. Ik ben gewoon een beetje moe van al dat gedoe.’
‘Ja ja, ik ken je wel langer dan vandaag. Het is dat meisje hé, die met dat gat in haar wang.’ Teun lijkt heel ingenomen met zich zelf dat hij daar zo snel is achter gekomen.