Angst.

[Angela.]

Hoihoi. :]
Na 3 maanden heb ik besloten maar weer aan een verhaal te beginnen. Er zitten waarschijnlijk veel fouten in, dat moet je maar melden. :]

't Verhaal gaat over een meisje Alice wat gepest wordt door 't groepje dat bestaat uit Tom, Melanie, Milan en Timo.
___________________________________________________________


Alice kijkt wanhopig om haar heen. Wanneer ze een steegje ziet rent ze er heen. Het groepje dat bestaat uit Tom, Melanie, Milan en Timo rennen voorbij. Alice zucht opgelucht en pakt met trillende handen haar mobieltje. Haar adem is zwaar en ze voelt haar hart tekeer gaan. Ze zoekt in haar telefoonboek naar het nummer van haar moeder. Ze drukt op 't groene knopje en houdt haar mobiel bij haar oor. ''Hallo lieverd,'' hoort ze haar moeder opgewekt zeggen. Alice slikt even. ''M-mam,'' stottert ze. ''Z-ze waren weer bezig.'' Het is even stil aan de andere kant. Ze hoort haar moeder een klein gilletje geven. ''Wat is er gebeurt?'' hoort ze haar moeder met een angstige stem vragen. Alice voelt tranen in haar ogen. Het liefst zou ze gillen. ''Na school kwamen ze me weer achter na. Ze bedreigde me morgen in elkaar te slaan als ze me nu niet te pakken kregen.'' Nu rolt er een traan over Alice's wang. Snel vecht ze het weg met haar mouw en ziet een zwarte veeg. Haar mascara is uitgelopen. Weer is 't stil aan de andere kant. ''Mam?'' vraagt Alice bang. Ze hoort haar moeder snotteren. ''Lieverd, waar ben je? Dan kom ik je halen.'' Alice schrikt. Ze is een onbekende wijk ingerent uit paniek. Voorzichtig loopt ze 't steegje uit en kijkt op 't bordje voor de straatnaam. ''Bloembollen Laan.'' leest ze. Ze geeft 't door aan haar moeder. ''Blijf waar je bent. Ik ben er binnen 10 minuten.'' Alice hangt op zonder gedag te zeggen. 10 Minuten is te lang, maar ze kan nergens anders heen. Ze is bang en voelt zich totaal machteloos. Een druppel valt op haar natte wangen en ze kijkt omhoog. Er verschijnen donkere grijze wolken boven haar en langzaam begint 't te regenen. Dit is precies hoe zij zich voelt. Als je in haar gedachte kijkt is 't grauw, haar tranen vallen uit bakstenen uit de lucht en niets of niemand kan haar helpen.

Wordt vervolgd.


Rate it or hate it. =]

[yael]

Mooi verwoord en sterk.

kom maar op met het vervolg!

[Artemiss]

Als eerste, ik ben het met yael eens, mooi verwoord en goed verhaal.

Een paar tips om alles overzichtelijker en prettiger te lezen te maken:

Zet alle zinnen in de directe rede, oftewel die iemand zegt, die tussen aanhalingstekens staan op een nieuwe regel.

''Mam?'' vraagt Alice bang. Ze hoort haar moeder snotteren. ''Lieverd, waar ben je? Dan kom ik je halen.'' Alice schrikt. Ze is een onbekende wijk ingerent uit paniek. Voorzichtig loopt ze 't steegje uit en kijkt op 't bordje voor de straatnaam. ''Bloembollen Laan.'' leest ze. Ze geeft 't door aan haar moeder. ''Blijf waar je bent. Ik ben er binnen 10 minuten.''

In dit stukje zag ik ook een aantal dingen. De eerste zin. Officieel mag dat niet, een vraagteken en dan nog een stuk zin. Een vraagteken staat altijd aan het eind van een zin. Nogmaals hoe het wel kan: (Ik doe dit vaker, dus je bent niet de enige. )

Mark zei: "Je bent gek." (Variatie op 'ik ga naar huis'.)
"Je bent gek," zei Mark.
Mark vroeg: "Ben je gek?"
"Ben je gek," vroeg Mark.
Op de plaats van die laatste komma mag nooit een vraagteken, punt of uitroepteken staan.
Dan, is ingerend met een 'd'. (Voltooid deelwoord.)
En tot slot, ik ben een beetje een zeur, maar meestal schrijf je in een verhaal geen cijfers, maar voluit. Behalve bij data (de maanden wel voluit), of de tijd op een digitale klok.

Maar echt, voor de rest, veelbelovend! Succes!

[15lila]

ik vind het een goed verhaal, inderdaad moet je de nummers door cijvers vervangen.



groetjes,lilian