Hij rade mij aan om contact te zoeken met lotgenoten.
Met mensen zoals ik, met dezelfde 'ziekte'. Ik was er al mee bezig geweest, ik had wat forums bekeken op internet en een informatiepakket aangevraagd bij de landelijke vereniging.
Ik vond wat mensen, een jongen, iets ouder dan ik, uit belgie. Ik sprak hem, af en toe op msn. We wisselden wat ervaringen uit, maar al gauw kwam het erop neer dat hij een andere vorm had dan ik... het was net of onze 'ziekte' niet dezelfde was.
Ik kwam een meisje tegen. De berichten die ze achterliet waren duidelijke, haar manier van spreken sprak mij aan.
Ik open mijn mailbox, het is half een. Een email, spam, ik gooi het weg. Nog een email, ik open de email, zie van wie die afkomstig is.
Ik lees... ik lees en ik lees.. het zijn niet veel zinnen, het zijn er maar een paar. Ik lees, ik val, de diepte slurpt mij op en absorbeert het laatste beetje gevoel uit mijn lichaam. Ik val nog steeds, de woorden blijven komen.
'Overleden' ... het staat er. Het staat er echt.
'Overleden'... ik durf het niet uit te spreken, ik huil. Waarom huil ik? Ik voel een leegte in mijn lichaam en een blok op mijn maag. Mijn keel word dichtgeknepen, ik snotter, ik huil.
'Overleden' aan die ene ziekte, mijn ziekte...
Ik huil
Geschokt
Moderator: Patrick
Ik leef onrustig en onzeker, tussen de liefde en de leegte.
Een beetje warrig geschreven, maar de boodschap is duidelijk!
idd de boodschap is duidelijk geformuleerd.
- overleden - mooi kort verhaaltje ik hou wel van de manier waarop jij dingen formuleerd. Het doet me denken aan de manier waarop sommige denken.
- overleden - mooi kort verhaaltje ik hou wel van de manier waarop jij dingen formuleerd. Het doet me denken aan de manier waarop sommige denken.
· ··^v´¯`×)Beter een kaars aan te steken dan over duisternis te klagen(×´¯`v^· ··
