De nacht.

[15lila]

Achter flap :

Felicia werd geboren in 1978, Ze is de jongste van haar broeders en zusters die niet op Eén hand te tellen zijn. Felicia voelt zich altijd al een buitenstander, maar ze merkt pas echt dat ze anders is als op een dag haar zus uit werd gehuuwlijkt. op haar zestiende verjaardag komt ze er achter dat haar familie een groot geheim met zich mee draagt, ze zijn vampieren.
Haar ouderen broer moet de klus klaren, hij moet zijn zus bijten zodat ze mee kan doen
Zodat ze voor altijd een vampier kan zijn, Felicia weet nog net op tijd te ontsnappen aan de beet ze vlucht, maar dan merkt ze dat ze alleen is en er alleen voor staat. ze gaat weg uit
RainbowVillage en reist naar Whitepoort waar ze een jongen ontmoet, ze word verliefd en het blijkt wederzijds te zijn, als ze overweegt met hem te trouwen komt ook hun geheim naar boven
: ze zijn vampieren van een ander soort en doelen al jaren de familie van Felicia te doden.
Felicia is daarom ook een grote kans op overwinning. Overweegt zij haar eigen ouders om te leggen?

[Cubiculum Nephilia]

Hmn.. Wat je hier hebt geschreven is niet echt een proloog te noemen. Het leest meer als de achterkant van een boek, want feitelijk vertel je in het stukje hierboven al je verhaal in het kort. Een proloog is meer als inleiding van je verhaal bedoelt. In de proloog zou je dus bijvoorbeeld het stukje verhaal kunnen zetten hoe zij, Felica, achter het geheim komt. Waarna dan dus het verhaal echt gaat beginnen.

Daarnaast ontdek ik vele fouten, waardoor ik je adviseer om een bèta-reader (iemand die je verhaal naleest en op foutjes controleert) erbij te nemen. Daarnaast zou schrijven in het programma Word misschien een uitkomst zijn. Ik weet niet of je dit al doet.

Ik zal een paar foutjes naar voren halen:

Felica word geboren in 1978

Sowieso moet jouw "word" wordT zijn. Daarnaast zou ik eerder gaan voor "werd", de verleden tijd dus. Want Felica wordt niet geboren op het moment dat je het verhaal vertelt, dat is al gebeurd, vandaar verleden tijd.

1978, Ze is de jongste van haar broeders en zusters die niet op éen hand

Je vervolgd je zin na de komma, dat is prima, maar je hoeft dan geen hoofdletter te gebruiken bij je eerstvolgende woord. Tenzij je gewoon een nieuwe zin bedoelde, maar dan had de komma een punt moeten zijn. Wellicht een typfoutje hier.
Verder in de zin "éen", op de tweede e hoort ook een streepje. Dus één.

zus uit word gehuuwlijkt. op haar

"word" hier wederom met DT en het is uitgehuwelijkt. Vervolgens weer een hoofdletter na de punt, aanduiding van een nieuwe zin.

zijn, felicia weet

Felicia, namen zijn met een hoofdletter

ze vlugt

vlucht

Miamy en reist naar hutson

Miami, Houston. Twee Amerikaanse steden, twee namen, dus ook met hoofdletters

ze word verlieft

Weer een DT foutje.. En ik dacht dat verliefd met een D wordt geschreven, ik kan het mis hebben.

Wat ik je dus verder kan adviseren is om erg op de punten, hoofdletters en de DT/T/D-tjes te letten bij werkwoorden. Neem de tijd voor je verhaal/omschrijving, dan maak je vaak ook minder fouten.
Ik wil je niet ontmoedigen, maar hoop dat je iets aan het commentaar hebt. Schrijf vooral verder, want het klinkt wel als een boeiend verhaal om lekker weg te lezen.

[15lila]

Proloog

'Felix, laat me los waar ben je in godsnaam mee bezig'.
Felicia's hese stem klonk angstig.
Felix hart klopte in ze keel, 'Felicia je zal een van ons worden begrijp je'
'ik zal je belofen dat ik je geen pijn doe, dat zweer ik'
Felix duwde zijn vrije hand op zijn hard, 'ik meen het'
'Er valt niks te begrijpen laat me met rust' Felicia probeerde te ontsnappen aan zijn wurgende greep, ze gilde om hulp.
'Felicia rustig, ik doe je niks', 'een klein beetje dat is zo de wereld uitgeholpen'
Felix hielt haar goed vast, een hand op haar buik een hand dicht bij haar keel.
'laat me met rust' Felicia's stem klonk wanhoopig, ik ben je zusje.
'ik weet het, ik zou dit niet doen als het niet nodig was dat weet je'
'waarom doe je dit' Felicia's stem begon opnieuw te trillen.
'daarom Felicia, daarom' Felicia begon te snikken.
Ze had geen andere keus, ze wist vooraf al dat dit ging gebeuren.
het sprookjes boek, de verhalen alles, alles voorspelde dat dit ging gebeuren.
zij was anders dan Felix, Monica ze was gewoon anders dan de hele Familie.
Felicia keek om zich heen, het zweet druppelde over haar tranen heen.
Een wapen, een wapen, iets ter bescherming.
Felix zijn mond kwam steets dichter bij, zijn adem trilde in haar keel.
'Felicia voelde de angst in haar lichaam sluipen'
'Laat me gaan' Felix dit wil ik niet.
'hoor je me, ik wil dit niet'
Felicia keek achter zich, de fles wiskey was haf geopend.
het was perfect, haar enige redding.
Ze schoof naar achter ,de fles was binnen hand berijk.
Ze greep, haar handen omklemde ze.
Ze slikte, Het zweet drupte langs haar kin heen,
'laat me gaan, Felix.'
dit was zijn laatste waarschuwing.
Het leek of Felic twijfelde, maar schudden toen zijn hooft.
en hij kwam dichter bij en verperde haar weg.
Zonder te kijken hielt ze de fles drank omhoog,
Haar tranen liepen over haar wangen,
ze sloeg de fles op zijn hooft, de drank klutsten eruit.
De stukken glas zweefde door de lucht.
Felix werd geraakt door een scherf, en viel neer op de platuisen vloer.
de glas scherfen lagen op de grond.
Felicia heeg.
'Felix laat me met rust' ging ze op ferluister toon verder.

[Cubiculum Nephilia]

Het is al beter, dit valt een proloog te noemen. Zoals het er staat maakt het nieuwsgierig naar hoe het verhaal verder gaat.
Toch zijn er wel dingetjes die aangescherpt mogen worden. Bijvoorbeeld dat je alles schuin hebt neergezet. Heb je dit met een bepaalde reden gedaan? Want op zich leest dit vrij lastig. Het irriteert zeg maar een beetje.
Verder mag je zinnen best gewoon achter elkaar laten, pas bij een volgende alinea hoef je op enter te drukken. In een dialoog is het inderdaad zo dat je na een gesproken zin op de volgende regel mag beginnen, maar let dan goed op wanneer de zin feitelijk eindigt.

'Felix, laat me los waar ben je godsnaam mee bezig'.
Felicia's hese stem klonk angstig.
Felix hard klopte in ze keel, 'Felicia je zal een van ons worden begrijp je'
'ik zal je belofen dat ik je geen pijn doe, dat zweer ik'
Felix duwde zijn vrije hand op zijn hard, 'ik meen het'
'Er valt niks te begrijpen laat me met rust' Felicia probeerde te ontsnappen aan zijn wurgende greep, ze gilde om hulp.

Ik zal een voorbeeld geven van hoe het kan:

'Felix! Laat me los! Waar ben je in godsnaam mee bezig?' Felicia's hese stem klonk angstig. Felix zijn hart klopte in zijn keel.
'Felicia, je zal een van ons worden. Begrijp je dat? Ik beloof je dat ik je geen pijn zal doen, dat zweer ik.' Felix plaatste plechtig zijn vrije hand op zijn hart. 'Ik meen het.'
'Er valt niks te begrijpen! Laat me met rust!' Felicia probeerde te ontsnappen aan de wurgende greep. Ze gilde om hulp.

Zo leest een stukje tekst wat fijner door, dan wanneer er na elk stukje alweer op enter wordt gedrukt. Let ook op hoe je dingen schrijft. Het menselijk hart schrijf je met een T, niet met een D, want dan slaat het op een snelheid.
Wat ik ook heb gedaan is sommige zinnen verkort, dit omdat het kreten zijn van iemand in paniek. Dan zijn zinnen vaak kort en sluit je ze met een uitroepteken, omdat er nadruk ligt op de zin door de situatie.
Probeer je stukje verhaal na te lezen en kijk of je het zo kan aanpassen. Kijk dan of je het zo ook beter vindt lezen en klinken.
schrijf ze!

[Spoekie]

Heey,,
Ik vind het een leuk onderwerp voor het verhaal, verder staan er wel echt vrij veel spelfoutjes in je proloog en je hebt soms als er wat gezegd word de halve zin tussen aanhalingstekens staan. Ik ben benieuwd hoe het verder gaat.
Liefs spoekie

[15lila]

Felicia's ogen waren al open voor ik eigelijk écht wakker was, de maan stond nog aan de hemel, Felicia was altijd al een ochtend mens geweest maar het kwam ook deels omdat het gehavende bankje niet erg confortabel lag.
Het was sinds gister dat ze deze plaats binnen het park ontdekt had.
Het was voor Felicia dan ook nieuw om in de gure buitenlucht te overnachten, maar een probleem maakte ze er niet van.
Het geld dat ze had was moeilijk te besteden, in Whitpoort hadden al de producten een onbereikbaar prijskaartje daarnaast had Felicia besloten haar geld te sparen.
Alles draaide hier op magie, Felicia was altijd een slechte leerling geweest dus dat was haar bruuts ontnomen.
Felicia was blij dat ze minstens honderd kilometer weg was van RainboVillage, maar ergens gaf het haar een ongerust gevoel, er was hier niemand die naar haar omkeek, ze had hier geen vrienden en naar een dak boven haar hooft dat kon ze op haar buik schrijfen.
Het de herfst was al bijna aan zijn einde gekomen, en Whitepoort vulde zich al met een beschermende laag vries kou.
De jeugd fontijn was zelfs bevroren, de ijspegels hingen nuteloos aan het steen.
Felicia puften.

[Spoekie]

Heey,
Wel een heel kort stukje ^^ maar er zitten hier en daar ook nog wat foutjes in en wat dingentjes wat misschien beter anders kan.

Felicia's ogen waren al open voor ik eigelijk écht wakker was, de maan stond nog aan de hemel, Felicia was altijd al een ochtend mens geweest maar het kwam ook deels omdat het gehavende bankje niet erg confortabel lag.

Dat ik moet geloof ik zij zijn aangezien je de rest in het hij/zij perspectief schrijft.
En ik vind persoonlijk dat achter aan de hemel een punt mag komen want je hebt nu in 1 zin heel veel informatie.
Dus zo :
Felicia's ogen waren al open voor ze eigenlijk echt wakker was, de maan stond nog aan de hemel. Felicia was altijd al een ochtend mens geweest maar het kwam ook deels doordat het gehavende bankje niet erg comfortabel lag.

omdat kan ook hoor maar ik vond dit persoonlijk mooier klinken maar het kan allebei voor oorzaakaanduidend.

Felicia was blij dat ze minstens honderd kilometer weg was van RainboVillage, maar ergens gaf het haar een ongerust gevoel, er was hier niemand die naar haar omkeek, ze had hier geen vrienden en naar een dak boven haar hooft dat kon ze op haar buik schrijfen.

Deze zin kan je ook beter in stukjes hakken en het laatste stukje klopt niet
Het kan wel bijvoorbeeld zo.

Felicia was blij dat ze minstens honderd kilometer weg was van RainboVillage. Maar ergens gaf het haar ee ongerust gevoel, er was niemand die naar haar omkeek, ze had geen vrienden. En een dak boven haar hoofd kon ze wel op haar buik schrijven.


En let op bij meervouden zoals schrijven: De f veranderd in een v

ik ben benieuwd hoe het verder gaat
liefs spoekie

[Sabbientje]

op verzoek van schrijver naar Archief verplaatst