Verhaal: "Krokodillen tranen"

[Jobine]

Hallo, ik ben Jobine..Ik ben begonnen met een nieuw verhaal & ik ben erg benieuwd wat jullie er van vinden..Veel leesplezier!

Ik wierp een blik in de spiegel, en begon te gillen. Wat was er met mijn gezicht gebeurd? Terwijl mijn hand over mijn wang gleed werdt de deur open gesmeten.
“Waar is de brand,?” Mijn vader keek me aan. Ik kon mijn oog niet meer dicht krijgen, hoe hard ik mijn best deed. En als ik lachtte dan bleef een kant van mijn mond staan.
“E-er is geen brand, moet je mijn gezicht zien,!” Paniekerig keek ik mijn vader aan terwijl die me verbouwereerd aan keek.
“Jezus, wat heb jij gedaan,?” Mijn vader kwam naar me toe en zijn hand gleed over mijn wang.
“I-ik kan mijn oog niet sluiten,” Angstig probeerde ik nogmaals mijn oog dicht te doen, maar het wou echt niet. Tranen van angst rolde over mijn wang.
“We gaan naar het ziekenhuis,” Mijn vader draaide zich resuluut om en sprong met grote stappen van de trap af. Terwijl ik naar beneden liep hoorde ik mijn vader praten.
“Ja ik weet toch niet hoe dat komt, ik wil dat er iemand naar mijn dochter kijkt,” Zijn stem klonk nijdig.
“Mooi dan komen we er nu aan,” Mijn vader legde de telefoon neer, en keek me vastbesloten aan.
“We gaan naar het ziekenhuis,” Mijn moeder pakte de huissleutels en binnen een half uurtje was ik in het ziekenhuis.
“Mevrouw Klijn komt u maar verder,” Een verpleegster keek om haar heen, en ik stond op.
“Benieuwd wat eruit komt,” fluisterde ik zo zacht dat alleen mijn moeder kon horen. Terwijl ik de verpleegster volgde voelde ik honderd ogen in mijn rug prikken.

[Artemiss]

Goed begin. Je zit er meteen middenin. Ook goed vond ik, dat je helemaal geen spelfouten gemaakt hebt en ook geen fouten met leestekens bij zinnen tussen aanhalingstekens. Alleen een paar komma's moesten punten zijn, maar ach...
Er is één ding wat ik heel erg mis, maar misschien is dat ook wel de bedoeling. De beschrijving van haar oog, of haar gezicht. Wat is er dan aan de hand? Hoe ziet het eruit? Waarom krijgt ze haar oog niet dicht?
En dan tot slot nog één minuscuul dingetje: getallen worden voluit geschreven behalve bij data en jaartallen. En soms bij leeftijden. Maar honderd is in dit geval mooier dan 100.

[Jobine]

Dank je wel voor je reactie:D Daar ben ik heel blij mee. Over die komma's ben ik nooit echt goed in, weet nooit hoe of waar hij moet staan Over de omschrijving van haar gezicht heeft een reden, ze weet niet wat het is & hoort bij het ziekenhuis wat het is.

liefs

[Artemiss]

Weet je niet hoe het moet met die komma's? Komt hier snel even een uitleg: (Gaan we weer, ik doe dit vaker tegenwoordig.)

Dit zijn de mogelijkheden:

"Hier gaan we weer," zei Pietje.
Pietje zei: "Hier gaan we weer."
"Nog een keer," vroeg Klaas.
Klaas vroeg: "Nog een keer?"

Snappez vous?

[Jobine]

heeel erg bedankt voor je utileg & je reactie. Daarom een klein nieuw stukje spciaal voor jou:D Ps: Ik heb het ff verbeterd.

“Gaat u hier maar heen, de dokter zal zo bij u komen,” Zei de verpleegster terwijl ze wachtte totdat iedereen in het hokje was en sloot het witte gordijn. Er kwam een jonge dokter binnen en stelde zich voor. Het was best een mooie jongen om te zien.
“Zo Jobine, ik ga je vragen stellen en je gezicht onderzoeken oke?” Ik knikte en voelde dat mijn wangen rood begonnen te worden. Het was echt een lekker ding. Ik voelde dat zijn hand over mijn wang gleed en er zachtjes in kneep. Moet je zien wat een schattig wipneusje hij heeft, alleen dat haar moest wel wat korter en een beetje wax erin zou hem echt een schattig koppie geven. Jezus, moet je die armen eens zien. Beetje gespierd maar niet te veel. Wat zou ik daar graag in willen liggen savonds, schoot het door mijn hoofd heen en ik voelde me wangen nog roder worden. Als ie zo door gaat dan moet hij me nog reanimeren ook.
“Dit voel je niet?” Ik keek in zijn prachtige zeeblauwe ogen.
“Nee spe- nee,” Mompelde ik. Kon mezelf wel voor het hoofd slaan. Ik kon beter maar mijn mond houden.
“Oke, sluit je oog eens,” Hoe hard ik het ook probeerde het wou gewoon niet.
“Hm, laat me eens in je oor kijken, gaan we zo nog een proefje doen met je andere oog,” De jonge dokter stond op en stond gebogen in mijn oor te kijken.
“Wat kan het zijn?” Mijn vader keek mij geirriteerd aan en keek vervolgens de dokter aan.
“Ik ga eerst nog even wat testjes doen met haar gezonde kant,” De dokter ging weer zitten op zijn kruk en rolde naar mij toe. Ik kneep mijn ogen dicht, en moest proberen met druk van de dokter mijn oog open te krijgen. Aan de linkerkant wou het wel, maar rechts kreeg ik het niet voor elkaar. Terwijl hij mijn oog dicht probeerde te drukken stak hij per ongeluk in mijn oog.

[Artemiss]

heeel erg bedankt voor je utleg & je reactie. Daarom een klein nieuw stukje spciaal voor jou:D

We liepen achter de verpleegster aan die ons naar een hokje bracht.
“Gaat u hier maar heen, de dokter zal zo bij u komen,” zei de verpleegster terwijl ze wachtte totdat iedereen in het hokje was en sloot het witte gordijn. Er kwam een jonge dokter binnen en stelde zich voor. Het was best een mooie jongen om te zien.
“Zo Jobine, ik ga je vragen stellen en je gezicht onderzoeken, oke?” Ik knikte en voelde dat mijn wangen rood begonnen te worden. Het was echt een lekker ding. Ik voelde dat zijn hand over mijn wang gleed en er zachtjes in kneep.
“Dit voel je niet?” Ik keek in zijn prachtige zeeblauwe ogen, en schudde mijn hoofd.
“Oke, sluit je oog eens.” Hoe hard ik het ook probeerde het wou gewoon niet.

Speciaal voor mij? Dat is aardig, dankje.
Ik verbeter wel even een paar leestekens.
Leuk, een leuke dokter. Maar ook hier weer: beschrijf hoe zijn gezicht eruit ziet. Wat heeft hij nog meer voor leuks, behalve zeeblauwe ogen?
En ik blijf erbij, ook al weet ze nog niet wat het is, ze kan wel zien hoe haar gezicht eruit ziet. Je kunt veel meer dingen beschrijven. Dan krijg je ook meer tekst, het maakt je verhaal langer.
Het is opbouwende kritiek, hè? Je hebt een leuk verhaal, en het maakt zeker nieuwsgierig. Succes!

[Jobine]

NIEUW STUK & BEN BENIEUWD NAAR JULLIE REACTIES!!!

Terwijl hij mijn oog dicht probeerde te drukken stak hij per ongeluk in mijn oog.
“Auw!!” Geschrokken keek ik de dokter aan. Ik zag hoe zijn wangen rood begonnen te kleuren. Moet je zien wat een schattig wipneusje hij heeft, alleen dat haar moest wel wat korter en een beetje wax erin zou hem echt een schattig koppie geven. Jezus, moet je die armen eens zien. Beetje gespierd maar niet te veel. Wat zou ik daar graag in willen liggen savonds, schoot het door mijn hoofd heen en ik voelde me wangen nog roder worden. Als ie zo door gaat dan moet hij me nog reanimeren ook.
“Sorry meis, maar ik heb goed nieuws. We weten wat het is,” zei de dokter en begon rood te kleuren.
“Wat is het? Is het erfelijk?” vroeg mijn vader en ik wou dat hij zijn mond eens dicht hield.
“Je hebt de ziekte van Bell. Het is een gezichtverlamming die lang kan duren voor het geneest.
Je hebt hebt de symptonen die daar om bekend staan: geen smaak meer van de tong, je oog niet kunnen sluiten, krokodillentranen zomaar, hangende mond,” vertelde de dokter.

“Maar wat is de oorzaak?” Mijn vader keek de jonge dokter aan.
“Dat weten we niet, het kan zijn dat er een bacterie in je oor is gekropen en je spier uit heeft geschakeld. Je krijgt hele zware dosis pretnison, en daarbij een ontstekingremende medicijn,” vertelde de jonge dokter.
“En de dagelijkse dingen dan? Kan ze dat blijven doen?” voor het eerst zei mijn moeder wat.
“Ja, maar ze moet heel rustig aan doen, en vooral niet te zwaar inspannen en veel rust houden,” somde de jonge dokter op.
“Maar ik heb volgende week tentamens, hoe moet ik dat doen?” Ik voelde me verdrinken in zijn ogen.
“Gewoon ze maken, maar wel rust houden en de medicijnen nemen,” zijn blik in zijn ogen keek me liefdevol aan.
“Oh dat word zo schamen,” Somber keek ik naar mijn voeten.
“Lieverd, iedereen kan het krijgen, je hoeft je er niet voor te schamen,” Mijn moeder legde troostend een arm om mij heen.
“Je krijgt deze medicijnen mee, neem ze goed in en maak de kuur helemaal af!” zei de dokter en schreef iets op een briefje die hij vervolgens aan mij gaf. Mijn blik bleef erop rusten. Waarom schreef hij zijn nummer niet op het briefje? Ik zal wel veel te jong voor hem zijn dacht ik. We gaven de jonge dokter een hand en verlieten het ziekenhuis.
“Hm, gelijk ophalen bij de apotheek,” mompelde mijn moeder toen ze het briefje in haar handen had. Ik zette mijn mobiel aan, en een paar minuten later begon mijn telefoon te trillen. Ik wierp een blik op mijn telefoon en zag dat Rose mij gesmst had. ,,lieffie maak je niet druk.Hoop dat het niks ernstigs is. Laat me wel even weten hoe het is afgelopen, loveyou bb,,. Glimlachend smste ik dat ik de ziekte van bell had en dat ik een ongelofelijk lekker ding als dokter had. We stapte in de auto en reden zo naar onze apotheek. Een kwartier later stapte we onze apotheek binnen en ik gaf het briefje aan de mevrouw die ons hielp.
“Hier zijn u medicijnen, u moet wel de kuurafmaken,” zei de apotheeker. Ik knikte en met het besef dat ik een verlamming aan mijn gezicht begon door te dringen. Wat zouden ze op school zeggen?
“Liefje het komt goed,” troostte mijn moeder. Toen we eindelijk thuis waren liep ik naar mijn computer en zette hem aan.
“Je mag niet te lang computeren, oke?” Mijn moeder begon te rommelen in de keuken. Het was tijd voor avondmaal maar ik had helemaal geen honger. Eenmaal op internet begon ik de woorden de ziekte van bell in te typen en begon een beetje op internet op te zoeken naar informatie.
“Mam!, heb een mooie site gevonden over mijn verlamming!” riep ik naar mijn moeder terwijl ik op msn een berichtje aan het typen was voor Rose.

“Mooi, maar we gaan eerst eten, je gaat daarna je huiswerk maken dus je sluit je af?” mijn moeder begon te tafel te dekken, terwijl ze een blik op mij wierp.
“Jaja, moet even met Rose praten,” mompelde ik, en begon te lachen.
“Haha, Rose is lekker op dreef,” Ik tikte wat terug en sloot mijn ouders hun pc af.

[Jobine]

“Schat, je moet veel rusten, dus morgen gaan we naar school om te praten met je mentor. Je gaat of s’ morgens naar school of s’ middags, ligt eraan wat school wil,” begon mijn vader te praten. Ik keek hem verbaasd aan.
"Maar dan mis ik veel," protesteerde ik, wetend dat ik over tien weken weer tentamens heb.
“Lieverd het is echt niet anders, je moet wel naar de dokter luisteren. Je hebt ook over paar weken weer controle,” voegde mijn moeder gehaast aan toe. Dan zie ik die leuke jongen weer! Na het eten ruimde ik samen met mijn moeder de tafel op, en liep vervolgens naar boven om huiswerk te gaan maken. Ik had daar helemaal geen zin in. Ik zette mijn computer aan en zette zachtjes een cd op. Moest toch bezig op de computer dus even een snelle blik op hyves en op msn. Binnen een uurtje had ik mijn huiswerk af. Ik pakte wat schone kleren en vertrok naar de douche. Eenmaal onder de douche begon het pas te beseffen wat ik had. Terwijl de tranen over mijn wangen rolden liet ik me op de grond zakken. Waarom moest mij dit overkomen? Waarom zag ik er nu zo vreemd uit? Ging het over? Zou je er nog wat van terug zien? Al die rare blikken straks op school. Al die rare vragen. Hoe moest ik daar mee omgaan? Wat en wie moest ik het vertellen? Na al die tranen was mijn gezicht rus geworden. Ik stond nasnikkend op en zette de douche uit. Nadat ik mij had aangekleed liep ik naar de woonkamer waar mijn ouders zaten.
“Lieverd, je gaat gewoon morgen naar school, pap en ik hebben om 3 uur afspraak bij je mentor en zouden jou er ook wel bij willen hebben,” zei mijn moeder.
“Goed, ik ga nu naar bed, truste,” Ik draaide me om en liep naar mijn slaapkamer. Eenmaal in mijn bed kon ik de slaap niet vatten en bleef maar draaien in mijn bed. Het voelde net alsof iemand je strafte voor wat je gedaan had. Een rilling liep over mijn rug. “Ik wil niet meer leven, hoe kun je me dit aan doen!” Woedend en verdrietig staarde ik naar het plafond, maar kreeg geen antwoorden. Laat me morgen niet in de steek, anders spring ik morgen echt van de brug af!” Met een blik op mijn wekker draaide ik me om. Na een onrustige nacht werd ik wakker van mijn wekker. Ik gaf het ding een dreun en draaide me kreunend om. Tenslotte kwam ik moeizaam uit mijn bed en wierp een blik in de spiegel. Stilletjes hoopte ik dat ik in een nachtmerrie was beland maar helaas wat dat niet het geval. Ik kleedde me aan en liep vervolgens waar mijn ouders waren naar de keuken.
“Morgen,” mompelde ik en liep naar de koelkast om mijn broodje te smeren. Een half uur later stapte ik op de fiets op weg naar school. Ik had een sjaal om mijn gezicht gedaan om het warm te houden, maar ook om het te verbergen.
“Jobine!” Luid riep Rose mijn naam en ik moest lachen.
“Morgen, jij bent lekker vrolijk,” mompelde ik terwijl ik op mijn ellebogen op het stuur liet rusten.
“Sory lief, ik heb zo’n lief smsje gekregen van Thom, ik voel de vlinders weer in mijn buik vliegen,” Rose staarde dromiger voor zich uit. Ik moest grinniken om Rose haar dromerige blik.
“Niet te ver dromen, we zijn er,” Ik stapte af en zette mijn fiets weg.
“Je moet me vertellen over die lekkere dokter van je,” Rose keek me nieuwsgierig aan.

“Oh rose, hij is zo hot. Hij heeft van die mooie blauwe ogen waar je in kunt verdrinken. Hij heeft ook een heel schattig wipneusje, dat lijkt zo sexy bij hem. Oh die beetje gespierde armen van hem, en dat kontje,” terwijl ik het vertelde aan Rose voelde ik mijn wangen gloeien.
“Zie je hem weer? Heb je z’n nummer?” Rose keek me nieuwsgierig aan.
“Nee ik heb z’n nummer niet, maar ik zie hem volgende week weer,” zei ik.
“Jobientje is verliefd,” plaagde Rose me, maar ik kon aan haar zien dat ze het echt meende.
“Hou maar op, er komt toch niks uit. Hij is veel te oud voor mij,” En hoopte dat Rose ophield.
“Goed goed, trouwens zaterdag weer even te stappen?” Rose keek me aan en ik knikte.
“Ja heb ik zin in. Even alles van me af zetten. Kom je bij mij?” zei ik terwijl ik mijn sjaal wat beter om mijn gezicht heen deed.
“Ja is goed, maar wil je die sjaal afzetten?” Rose keek me bijna smekend aan. Ik schudde mijn gezicht en liep zonder een woord te zeggen verder.
“Jobientje wacht, ik weet hoe je voor schaamt, maar als je de sjaal om laat gaan mensen je raar aan kijken en vragen stellen,” zei Rose.
“Dat weet je niet hoe ik hier voor schaam, ik heb hier ook niet om gevraagd! En mensen zullen me toch raar aan kijken ook met sjaal,” Mijn stem begon te trillen van woede.
“Sorry, je hebt gelijk. Ik wil geen ruzie, je hebt je vrienden nodig,” Ik wist dat Rose gelijk had en daarom begon ik te zuchten.
“Nee je hebt ook gelijk, maar nu nog niet, je ziet het toch wel aan mijn oog. Misschien later op de dag oke?” Ik keek Rose met een glimlach aan.
“Goed, kom we moeten nu naar de les,” Rose trok me lachend mee het lokaal in.

[Artemiss]

Het gaat goed, nog steeds boeiend. Het gevoel dat ze 's nachts heeft is goed beschreven. Hier en daar misschien een tikkie te plotseling of te dramatisch, maar dat is misschien ook wel hoe ze zich voelt op dat moment, daar valt over te twisten.
Deze puntjes wilde ik nog even aanstippen:

“Schat, je moet veel rusten, dus morgen gaan we naar school om te praten met je mentor. Je gaat of s’morgens naar school of s’middags, ligt eraan wat school wilt,” begon mijn vader te praten. Ik keek hem verbaasd aan.
"Maar dan mis ik veel," protesteerde ik, wetend dat ik over tien weken weer tentamens heb.
“Lieverd het is echt niet anders, je moet wel naar de dokter luisteren. Je hebt ook over paar weken weer controle,” voegde mijn moeder gehaast aan toe. Dan zie ik die leuke jongen weer!, schoot het door me heen.

's Morgens en 's middags komen officieel van des morgens en des middags (oud Nederlands, tweede naamval, genitief: van de morgen, van de middag). 'Des' is afgekort tot 's. Dus: 's morgens, 's middags, 's avonds, maar ook 's maandags, 's dinsdags, noem ze allemaal maar op.
En dan die onderstreepte zin. Dat uitroepteken achter weer, dat mag niet midden in een zin. Een punt, uitroepteken of vraagteken geeft het einde van de zin aan, dus die mag je niet midden in de zin neerzetten en dan daar achter ook weer eens een komma. Gewoon alleen een komma. Als jij nou vindt dat dat uitroepteken niet weg te denken is, dan kun je ook 'schoot het door me heen' weglaten. Of de zin zo omdraaien dat dat uitroepteken aan het eind komt te staan, dan mag het wel.
En het is natuurlijk de school wil, niet wilt. Ik wil, jij wilt, hij zij het wil. De school is een 'het', dus zonder 't'.

“Sory lief, ik heb z’n lief smsje gekregen van Thom, ik voel de vlinders weer in mijn buik vliegen,” Rose staarde dromiger voor zich uit. Ik moest grinniken om Rose haar dromerige blik.
“Niet te ver dromen, we zijn er,” Ik stapte af en zette mijn fiets weg.
“Je moet me vertellen over die lekkere dokter van je,” Rose keek me nieuwsgierig aan.

Ik neem aan dat 'z'n' een typefoutje is en dat dat 'zo'n' moest zijn?
En dat wat ik je eerder vertelde over die komma's aan het eind van zinnen tussen aanhalingstekens: dat hoeft niet altijd, hoor. Een komma aan het eind van een zin komt er alleen maar als er nog zoiets als 'zei hij/zij' achteraan komt. In dat geval is de zin namelijk nog niet af op de plek van de komma. (Ingewikkeld onderdeel, hoor.)
Als er dus niks meer achteraan komt en het volgende stuk begint weer gewoon met een hoofdletter, mag er gewoon een punt staan. Dus:
"Niet te ver dromen, we zijn er." Ik stapte af en zette mijn fiets weg.
En dat geldt ook voor die andere zinnen in de quote.
Maar als je nou gezegd had:
"Niet te ver dromen, we zijn er," zei ik.
Dán had er weer wél een komma gestaan, snap je?

Voor de rest lekker bezig!

[Jobine]

bedankt voor je uitleg & je tips om het verbeteren:D Heb gelijk veranderd.

En een nieuw stukje:

“Goed, kom we moeten nu naar de les,” Rose trok me lachend mee het lokaal in.
“Morgen meneer,” De leraar keek Rose verbaasd aan.
“Hm wat zijn we vandaag vrolijk,” merkte de leraar op en we zochten een plekje in de klas.
“Jobine, zou je de sjaal af willen zetten want het is echt hier niet koud,” De leraar keek me aan.
“Eigenlijk meneer niet, maar het zal wel moeten van u,” Langzaam trok ik de sjaal voor mijn geizcht, en in de klas weerklonk een “Oh,”.
“Wat is er met je gezicht gebeurd?” De leraar keek me geschrokken aan.
“Ik heb een gezichtverlamming in mijn gezicht, kunnen jullie nou ophouden met staren naar mij alsof ik een griezel ben?” Tranen begonnen te branden.
“Ja jongens, we gaan verder met de les,” De leraar begon weer verder en ik haalde opgelucht adem.

[Artemiss]

Ehm... Ik wil echt niet vervelend doen, maar ik doe het toch (denk ik). Je hebt het niet veranderd, er staan nog steeds overal komma's op plaatsen waar een punt hoort te staan. Behalve de komma in de derde regel, die staat goed.
Ik kan je inhoudelijk ook nog een tip meegeven: wissel beschrijvingen en dialoog af. Jij schrijft heel veel dialogen, daardoor staat er heel veel op een nieuwe regel en lijken er niet echt alinea's in te staan. Schrijf zo af en toe bijvoorbeeld eens wat over wat Jobine denkt, dat kan heel goed als je het in de ik-vorm schrijft. Of iets over de omgeving, of een stukje verhaallijn, het maakt niet uit, zolang je ook maar eens een stukje tekst hebt waar geen aanhalingstekens inzitten.

[Jobine]

Eindelijk ging de bel. Jezus wat duurde dat lang.
“Zullen we naar buiten of kantine?” Rose keek me aan.
“Naar de kantine,” antwoordde ik en samen liepen we naar de kantine. De deuren stonden open en we zochten een plekje. In de kantine kon je allerlei dingen kopen, zoals broodjes, snacks en zulke dingen. Er was altijd een hele lange rij. In de kantine stonden allemaal tafels in een lange rij waar je aan kon zitten. De stoelen waren verschillende kleuren.
“He kanjer!!” Ik keek achterom en zag dat het Jesper was.
“Dag Jesper,” zei ik met een zucht in mijn stem.
“Ik vroeg me af, wat heb je met je gezicht?” Jesper kwam naast me zitten.
“Ik heb een gezichtverlamming, daarom hangt alles er zo bij,” Ik zag Jesper naar mijn gezicht kijken.
“Je hebt een prachtig gezicht, hier kan je niks aan doen,” Ik voelde me opgelucht.
“Schat, morgen stappen!” Rose keek me aan.
“Nou schat, als iemand je pest met je gezicht dan weet je me te vinden,” Met een knipoog liep Jesper weg.
“Ik vind hem naar niks, ik hoop dat die spetter van mijn dokter ook uitgaat waar wij ook heen moeten,” Dromerig staarde ik voor me uit, en Rose moest lachen.

“Ik denk niet dat hij te stappen gaat. Volgende keer gewoon zijn nummer vragen,” voegde Rose er aan toe.
“Ja en wat zullen mijn ouders dan wel niet denken?” Rose keek me lachend aan.
“Haha je vader zou helemaal uit zijn dak gaan, en je mam zou denk het wel leuk vinden,” zei Rose.
“Hoe moet ik dat aanpakken? Zonder dat mijn ouders het weten?” Ik keek Rose vragend aan. Tenslotte wist zij overal antwoordt op.
“Of je vraagt of je ouders wachten in de wachtkamer of je praat hem onder 4 ogen,” Rose begon haar tas weer in te pakken, want de bel ging bijna.
“Ik kan het niet om mijn ouders buiten te laten wachten. Maar ik wil zo graag een keertje met hem daten,” Ik voelde dat mijn wangen rood begonnen te worden. Straks had hij al een vriendin of nog erger een vrouw met een kind. Aan die gedachte liep er een rilling over mijn rug.
“Waar denk je aan?” Fluisterend liepen we naar het volgende lokaal.
“Aan stel dat hij een vriendin heeft, of nog erger een vrouw met een kind,” Een koude rilling liep alweer over mijn rug.
“Daar moet je niet aan denken, je moet eerst het nummer van hem scoren,” zei Rose.
“Ja maar die krijg ik echt niet,” zei ik en plofte neer op een stoel. Ik wierp een blik op de klok en zag dat ik bijna vrij was.
“Gewoon je best doen, en je bent over een uurtje alweer vrij. Dan heb je gesprek,” zei Rose gehaast. Dat uurtje dat normaal voorbij vloog leek nu uren te duren.
“Je mag weg,” Ik wierp een blik op de klok en zag dat het eindelijk twaalf uur was.
"Meneer ik ben vrij, mag ik weg?" De leraar keek me aan en knikte. Zachtjes verliet ik het lokaal en liep naar de ingang van de school, waar mijn ouders stonden te wachten."
"He lieverd, hoe ging de eerste dag?" Mijn moeder sloeg haar arm om mijn heen en met zijn drieën liepen we naar het afgesproken lokaal.
"Kom binnen," De coach opende de deur en we liepen naar binnen. We zochten een plekje op en vervolgens keek ik om mij heen.
"Jobine, heeft de ziekte van Bell, dat betekent dat ze verlamming heeft aan haar gezicht. Van de dokter mocht ze niet de hele dag naar school. Ze moet veel rusten, alleen zo geneest het," Mijn moeder keek mijn coach aan en die knikte.
"Ïk begrijp het, ik zal alle leraren op de hoogte stellen. Ik hoop dat het snel over is," Mijn coach keek me aan. Na een half uurtje gesproken te hebben met mijn coach gingen we vervolgens terug naar huis.
"Jobientje!!" Ik keek achterom en zag dat het Rose was.
"He lieverd!" Ik sloeg Rose mijn armen om haar heen.
"Hoe ging het gesprek?" Rose keek me vragend aan.
"Heel goed, maar ik mag nu naar huis," Ik liet Rose los en liep achter mijn ouders aan naar buiten.
“Het gesprek ging goed, ik hoop dat dit snel over is,” Mijn moeder keek me aan.
“Ik ook, maar ik ga morgenavond wel met Rose weg,” Ik zag mijn moeder mij verbaasd aan keek.
“Maar ik wil dat liever niet, straks wordt het alleen maar erger,” Ik zag dat mijn vader mijn moeder boos aan keek.

---
Hoe zouden jullie de inhoud van een smsje laten zien in een verhaal?

[Jobine]

“Ze moet toch zich een beetje uitleven. Als ze belooft dat het niet te druk maakt en niet te laat thuis vind ik het goed,” Ik zag dat mijn moeder wou protesteerde maar toen ze de blik van mijn vader zag zweeg ze.
“Oké,” Mijn moeder gaf met tegenzin toe. Toen we eenmaal thuis was voelde ik hoe moe ik was.
“Ik ga naar bed, ben hartstikke moe,” Ik liep naar boven en plofte neer op mijn bed. Wat zou deze ziekte in de toekomst brengen? Zou je mijn hele leven kunnen blijven zien? Na een zucht viel ik al gauw in slaap. Mijn moeder had de medicijnen al opgehaald voor mij.
Ik opende mijn ogen en keek op mijn wekker. Tot mijn grote schrik was het al half acht.
Ik liep naar beneden toe en stopte mijn bord die op aardrecht stond, in de magnetron.
"Ze is wakker," Mijn vader keek op van zijn krant.
"Waarom heb je me niet gewekt" Ik wierp even een blik om de hoek. IK bekeek het doosje van mijn medicijnen en begon meteen de juiste hoeveelheid medicijnen te slikken. Ik keek in mijn hand, daar lagen zes kleine ronde pilletjes en een grote langwerpig pilletje.
“Je moet goed rusten lieverd, eet gauw je eten maar op,” Mijn moeder stond op en liep naar de keuken waar ik stond. Ik at snel mijn eten op en kroop bij mijn vader op de bank waar ik tv ging kijken. We gingen een spannende film kijken tot mijn moeder zei dat ik beter naar bed kon. Gelukkig had ik nu weekend maar ik ging morgen stappen met Rose en dan moest ik me wel goed voelen.
“Truste” Ik stond op en liep naar boven waar ik in mijn bed plofte. De volgende morgen werd ik wakker. Gapend kwam ik uit bed en begon me aan te kleden.
“Jobine, ga je mee naar de winkel?” Mijn moeder stond onder aan de trap.
“Ja is goed,” Ik pakte gauw mijn pinpas en liep nar beneden.
“Hoi mam, waar gaan we heen?” Ik keek mijn moeder aan en haar ogen begonnen te glinsteren.
“Dat zie je wel, kom,” Mijn moeder liep naar de auto en ook ik stapte in. Na een half uurtje waren we er.
“Kijk eens wat een leuk jurkje!” Ik haalde het uit de rek en liet het aan mijn moeder zien.
“Ja gewoon passen, misschien leuk voor vanavond,” Mijn moeder keek me veelbelovend aan. Ik liep naar een kleedhokje en past het jurkje.
“En?” Ik bekeek mezelf in de spiegel en zag dat het jurkje mij als gegoten zat.
“Prachtig, die moet je gewoon kopen,” Mijn moeder begon te lachen. Ik trok mijn jurkje uit en liep er mee naar de kassa. Verder hadden we niet echt wat leuks gezien en vertrokken weer naar huis. Ik liep naar boven en zette mijn stereo aan, terwijl ik op mijn bed plofte. De hele middag bleef ik boven op mijn kamer een beetje rusten.
“Gaat het?” Mijn moeder klopte op de deur.
“Ja, ik ben alleen beetje moe. Ben aan het rusten voor vanavond,” Mijn moeder knikte en liep weer verder.
“Je hebt er wel zin in he?” Mijn moeder begon de was op te vouwen en op te ruimen.
“Ja heel erg, even lekker los,” Gapend lede ik mijn kleren netjes in mijn kast. Ik pakte mijn mobiel en drukte het nummer in van Rose.
“He lieverd, alles goed?” zei ik toen ik hoorde dat er werd opgenomen.
“He lieverd, zekers daar ook? Ik heb echt ontzettend veel zin in vanavond,” klonk Rose heel opgewonden. Maar ze hoorde aan mijn stem dat ik moe was.
“Ik ook , hoe laat ben je hier? Ik ben trouwens een nieuw jurkje gekocht. Die zie je vanavond wel, trek hem aan. Hopen dat die stuk van mijn dokter er ook is,” Mijn stem begon zacht te fluisteren.
“Ik hoop het echt voor je, maar je klinkt echt heel erg moe, ik zou gewoon even een paar uurtjes gaan pitten,” Rose klonk bezorgd.
“Ja dat ga ik ook doen. Tot vanavond,” Toen Rose mij gedag zei hing ik op. Ik zette mijn muziek uit en sloot gordijnen. Langzaam viel ik in slaap.
“Jobientje ben je wakker?” Er klonk een stem die ver weg klonk.
“Hm,” kreunde ik en draaide mij om.
“Kom je moet eten en daarna gezellig samen tutten,” Rose trok mijn dekbed weg en ik keek haar aan.
“Jee ben je er nu al!” Geschrokken sprong ik uit mijn bed en trok mijn jurkje aan.
“Als die hot dokter van je je zo zou zien zou hij helemaal wild worden,” Rose keek mij goedkeurend aan. We liepen naar beneden toe om te eten.
“Gaan jullie maar lekker tutten, ik doe de rest wel,” Mijn moeder stond knipogend op en wij liepen naar boven. Na een aantal uren samen tutten en beetje te chillen op mijn kamer werd het toch echt tijd om te gaan.
“Zo dames, jullie mogen er wezen,” Mijn vader keek ons goedkeurend aan. We liepen naar buiten en stapte op onze fiets. Binnen een half uur waren we in de discotheek.
“Kom, rondje?” Rose keek me aan en ik knikte. Ik had hier onwijs veel zin in. En mijn gevoel zei dat er iets heel leuks ging gebeuren. Nadat we ons rondje hadden gedaan, plofte we neer op stoel. Langzaam begon het steeds drukker te worden. Ik keek om mij heen en snakte naar adem. Ik kon niet geloven wat ik zag. Daar was mijn hunk van een dokter! Het voelde net alsof iedereen steeds verder vervaagde en dat hij steeds duidelijker werd. Ik stootte Rose aan en wees onopvallend naar de dokter.
“H-hij,” Mijn stem klonk piepend en Rose moest lachen.
“Hij ziet er wel vet hot uit. Kom!” Zonder een woord te zeggen trok Rose aan mijn arm en liepen in zijn richting. Ik kreeg het benauwd en hoorde mijn hart sneller kloppen. We waren er nu heel dichtbij.
“Jobine?” Ik voelde dat er aan mijn arm werd getrokken en keek achterom en zag tot mijn grote verbazing dat het mijn dokter was.
“He dokter,” Ik toverde een grote glimlach op mijn gezicht.
“Ik heet Arvid. Echt toevallig dat ik je hier tref. Hoe gaat het met je?” Ik voelde mijn wangen gloeien.
“Kan beter, maar we halen het beste eruit. Ik vind het wel leuk om je weer te zien,” Meteen had ik spijt van mijn woorden. Ik voelde dat ik moe was, maar ik wou het niet laten merken aan Arvid. Straks zag ik hem nooit meer.
“Ik vind het ook erg leuk om je weer te zien. Dit is trouwens mijn beste vriend Tiemen,” Arvid trok een andere knappe jongen naar zich toe en stelde mij voor.
“Hallo ik ben Jobine. Dit is mijn beste vriendin Rose,” Ik stelde Rose voor een Tiemen en gaf haar een onopvallend knipoog. Volgens mij vond zij elkaar leuk.
“Kom, wil je wat drinken?” Arvid keek mij recht in mijn ogen aan en ik knikte.
“Cola alsjeblieft. Ik help je wel even,” Ik keek naar Rose en Tiemen, die druk met elkaar aan het praten waren. IK liep achter Arvid aan naar de bar.
“Je ziet er trouwens super goed uit. Je zag er ook goed uit in het ziekenhuis maar ehm die jurk staat je super goed,” Ik zag dat Arvid zich een beetje ongemakkelijk voelde.
“Dank je wel. Ik moet zeggen jij ziet er ook super goed uit. Dat witte jasje is ook wel sexy hoor, maar dit ziet er beter uit,” Ik kon mezelf wel voor mijn hoofd slaan. Leuke woordkeuze. Gelukkig moest Arvid lachen en er viel meteen een last van mijn schouder.
“Komen jullie hier vaker?” Ik keek Arvid aan, en ik ontmoette opnieuw zijn prachtige blauwe ogen waar ik zo zou kunnen verdrinken.
“Nou eigenlijk ben ik niet z’n stapper, meestal naar de kroeg, maar ik vind het eigenlijk wel erg leuk,” Arvid pakte zijn flesje bier en voor Tiemen en gaf mij twee cola.
“Roosie, je cola!” Ik stootte haar aan en gaf haar cola. Ook Arvid gaf zijn biertje aan Tiemen.
“En kom jij hier vaker?” Arvid kwam steeds dichterbij mij staan.
“Soms ik ben ook geen stapper. Meestal gewoon bij vrienden zitten, dat is ook super,” Ik kreeg het steeds warmer.
“Hoe oud ben je? En ben je nog vrijgezel?” Arvid keek mij ondeugend aan.
“Ik ben twintig jaar en ja ik ben nog vrijgezel. En hoe oud ben jij en ben jij nog vrijgezel?” Ik trok ondeugend mijn wenkbrauw op.
“Ik ben twee en twintig jaar en nee ik heb ook geen vriendin,” Arvid keek me flirterig aan.
“We gaan even een rondje lopen. Misschien zien we elkaar nog,”

---
Wat vinden jullie ervn?

[Jobine]

Ik knikte en baalde erg dat ik zijn nummer niet had gekregen.
“Wat vind je van hem?” Ik keek Rose aan.
“Echt jou type, je hebt hem gewoon pressies beschreven zoals ie is. En die vriend Tiemen is ook z’n lekker hotje,” Rose moest lachen en ik trok haar mee om te dansen. We waren lekker aan het dansen toen ineens mijn arm opnieuw werd vast gepakt. IK draaide mij om en ontmoette opnieuw zijn blauwe ogen.
“He!, je bent mij niet vergeten,” Arvid schudde zijn hoofd en begon te lachen.
“Hoe kan ik nou iemand vergeten als ik diegene in haar prachtige ogen heb geprikt?” Ik schoot in de lach. Ik keek Tiemen even aan en draaide mij weer om naar Arvid.
“Wauw dank je wel. Jij hebt ook van die mooie blauwe ogen. Daar wil ik wel in verdrinken,” Ik voelde zijn hand op mijn heup en trok mij naar zich toe.
“Dan komt het niet goed,” fluisterde Arvid en begonnen samen te dansen. Ik had het echt zo’n leuke avond met Arvid. Zijn gezicht kwam steeds dichterbij de mijne en voor ik het wist raakte hij mijn lippen. Het voelde net alsof ik aan het zweven was. Stond de tijd maar stil.
Ik voelde mijn hart heel hart kloppen en ik voelde mijn wangen roder werden.
“Mag ik jou nummer?” Arvid pakte zijn mobiel en ik knikte. Ik pakte mijn mobiel en zo wisselde we nummers uit.
“Ik vond het echt een super avond,” Arvid pakte mijn hand en samen met Tiemen en Rose liepen we naar buiten.
“Ik vond het ook erg leuk, nog bedankt voor de cola,” Ik voelde zijn lippen weer op de mijne. Wat gaf dat een lekker gevoel in mijn buik. Nadat we klaar waren met kussen vertrok Arvid met Tiemen.
“Oh help wat kan hij zoenen!” Ik draaide mij in het rond terwijl ik naar boven staarde.
“Oh Jobien, hij is zo hot!” IK keek haar vragend aan. Ik wist nou niet of ze het over Tiemen of Arvid had.
“Ik bedoel ze allebei,” Rose keek mij aan en moest lachen. Lachend en kletsend fietste we naar mijn huis.
“Truste, bedankt voor de leuke avond!” Ik zwaaide bij de voordeur en ging stilletjes naar binnen. Ik liep zachtjes naar boven. Iedereen lag te slapen. Net toen ik op mijn bed lag begon mijn mobiel te trillen. Zal vast Rose zijn. Ik opende het berichtje en zag tot mijn grote schrik dat het Arvid was. Dromerig staarde ik naar het plafond en zijn gezicht verscheen weer voor mijn ogen. Hij was z’n lekker ding. ,,Dag lief Jobine..ik vond het super leuk om je weer te zien..Tiem vond ook super, hij had alleen maar oog voor Rose..Misschien kunnen we nog een keer wat met z’n tweetjes afspreken?..Ik hoop je nog wel een keertje te kunnen zien. Slaap lekker, sweet dreams! Xx Arvie,,. Ik pakte mijn mobiel en begon terug te smsen naar Arvid. ,,Lieve Arwie..ik vond het echt keileuk vanavond..ook vond super om je weer te zien..ik zou heel graag nog wat willen afspreken!..over paar weken in het ziekenhuis:P..ook hoop ik je snel te zien..Sweet dreams! Xx Jobientje. Ik legde mijn mobiel naast mij op bed en sloot mijn ogen. Helaas kon ik niet slapen en bleef maar draaien. Binnen enkele minuten begon mijn mobiel weer te trillen. Ook dit keer was het Arvid. ,,knapperd, maar in het ziekenhuis moet ik helaas professioneel tegen je doen..ik hoop je snel weer te zien..xxx Arwie. Glimlachend viel ik in slaap en werd de volgende dag laat wakker. Eenmaal beneden zag ik dat mijn vader de krant aan het lezen was.
“Goedemiddag, en was het leuk?” Ik knikte en begon te twijfelen of ik moest vertellen dat ik mijn dokter had ontmoet in de discotheek.
“Ik heb mijn dokter ontmoet in de discotheek,” Ik probeerde het zo koeltjes mogelijk te zeggen.
“Aha, zei hij nog wat?” Mijn moeder keek me aan.



“Gewoon een standaard praatje hoe het ging enzo,” Ik liep naar boven en zette mijn computer aan. Ik keek op mijn hyves en zag dat Arvid mij had toegevoegd. Ik drukte op accepteren en bekeek zijn profiel. Ik klikte op zijn foto’s en bekeek een voor een. Hij zag er echt heel sexy uit in z’n zwembroek. Ik voelde weer een warme gloed in mijn buik glijden. Het leek net alsof er kleine vlindertjes in mijn buik rond aan het vliegen was.
Ik kon niet wachten tot dat ik hem weer zag. Het was ook z’n lekkere hunk.
“Jobine, we gaan naar oma!” Er werd geroepen onder aan de trap. Ik stond zuchtend op en liep naar beneden.
“Jaja ik kom al,” Mopperend liep ik de trap af en griste mijn jas van de kapstok. Net op dat moment dat ik de deur wilde openen werd er op de bel gedrukt. IK deed open en zag dat het Rose was.
“Hallo, oh jullie gaan weg?” Teleurgesteld keek Rose mij aan.
“Hai, ja we gaan naar oma,” Ik keek Rose aan en draaide met mijn ogen. Ik had er helemaal geen zin in. Ik had veel meer zin om met Rose te praten over onze hunken.
“Oke, dan zie ik je morgen op school?” Rose keek me aan en ik knikte.
“Sorry!” Ik zwaaide teleurgesteld naar Rose die het pad af liep. Ik stapte in de auto en we reden naar mijn oma. Bleh, dan kreeg je het gezeur weer van je oma of je verliefd bent. Ik zou echt nog niet vertellen over Arvid. Dat was nog even mijn geheimpje die ik deelde met Rose. Wat zou mijn ouders er van vinden als ik met mijn dokter thuis kwam? Ik voelde mijn mobiel trillen en ik zag dat het Rose was.
“Lief, ik hoop niet dat je heel boos bent. Ik wil je zo graag wat vertellen maar dat moet morgen maar oke?” IK wierp een blik op mijn ouders die voorin zaten, maar ze zeiden niks.
“Ik ben niet boos, dan zie ik je morgen. Ik denk dat ik weet waar je het over wilt hebben, over je dokter of niet?” Rose stem klonk plagend.
“Haha ja heel goed geraden. Maar dit blijft wel tussen ons he? Misschien komt hij namelijk in de problemen of ik. En ik weet nog niet eens of het lukt met ons,” Ik keek naar buiten en sloot mijn ogen. Ik zag Arvid zijn prachtig gezicht weer voor me. Zijn mooie blauwe ogen waar ik in zou kunnen verdrinken. Zijn prachtige bruine haren dat er zaterdag veel beter uitzag dan in het ziekenhuis. Hij had zaterdag een beetje in model met een beetje gel gedaan. Met dat schattige wipneusje dat ik het liefst in mijn mond wou nemen en er mee spelen. En die sterke armen die om mij heen waren geslagen. Ik voelde in mijn buik de vlinders vliegen. Ik was echt verliefd en dit was mij nog nooit zo zwaar overkomen. Maar ik zou en moest het rustig aan doen van mezelf. Ik zou het niet willen overhaasten of stomme dingen ondernemen.
“He dromer, ik ga ophangen. Zie je morgen,” Van Rose haar stem schrok ik wakker uit mijn dagdroom.
“He? ja tot morgen,” Mompelde ik verwaasd. Jammer genoeg waren we al bij mijn oma. We stapte uit en liepen naar mijn oma haar huis.
“Hoi oma,” Ik gaf mijn oma twee zoenen op haar wang en plofte neer op de stoel vlakbij het raam.
“Je word een grote meid. Hoe gaat het met school?” Mijn oma keek me vragend aan.
“Wel goed. Ik heb de ziekte van Bell zoals je kan zien, dus ik ga minder naar school toe,” Ik pakte een boekje en begon er in te bladeren. Mijn ouders begonnen met mijn oma te praten en helaas kroop de tijd niet snel genoeg voorbij. Ik voelde mijn mobiel trillen en zag tot mijn grote vreugde dat het Arvid was. ,,ik moet steeds aan je denken..Ben je wat leuks aan het doen met Rose?..Ik zit hier met Tiemen opgescheept haha..Heb je morgen middag tijd?..Ik hoor het wel..Xxx Arvie.

[Jobine]

Ik pakte mijn mobiel en begon terug te smsen.,,Lief ding, ik moet ook steeds aan je denken..Denk dat Rose thuis zit & ik ben bij mn oma..Ik wil heel graag naar huis, vind niks aan..Doe Tiemen maar de groetjes..Tuurlijk heb ik tijd..Voor jou maak ik gewoon tijd..Xxx Jobien,,. Na enkele minuten voelde ik mijn mobiel trillen. ,,Jij bent ook heel lief..Gezellie dus bij je oma..Zal ik maar langs komen om een beetje gezellig te maken?..Lief van jou dat je tijd voor me vrij maakt, zou ik ook doen voor jou..Morgen middag of avond?..Groetjes terug van Tiemen..Kusje,,. Ik smste terug: ,,Dank je wel..Maakt mij niet zo veel uit..Ik moet s middags nog wel ff slapen..Ik voel me echt z’n ouwe trut maar anders word mn dokter boos:P..Moet je niet werken?..Kusje op je schattige wipneusje..Meteen kreeg weer een smsje en mijn oma keek me aan.
“Je hebt het er maar druk mee,” Ik keek mijn oma aan en knikte en begon Arvid zijn smsje te lezen en meteen terug te smsen.
,,Vind je mn neus echt zo schattig?..Zullen we afspreken bij Droos morgenavond?..En ja je moet wel slapen anders word ik boos..Ik ben morgen lekker vrij, dinsdag wel werken..Zie je morgen!..Kan echt niet wachten..Kusje op je zachte lippen.. Ik smste terug: ,,Dan zie ik je morgenavond om zeven uur..Ik heb ook veel zin om jou te zien..Kusje op je wipneusje. Eindelijk besloten mijn ouders om naar huis te gaan.
“Dag oma,” Ik kuste haar twee keer op de wang en liep naar de auto. Op de terug reis viel ik in slaap. Toen we eenmaal thuis kwamen pakte ik wat drinken en na wat gedronken hebben liep ik na een “Truste” naar mijn kamer. Gapend kleedde ik mij uit en liet mij uitgeput neervallen op bed. Ik was zo moe dat ik meteen in slaap viel. Om half zeven ging mijn wekker af. Ik gaf dat ding een mep zodat hij op hield met zoemen en draaide me half kreunend om. Het was tijd om naar school te gaan. Met vette tegenzin stond ik op en begon me aan te kleden. Al wrijvend in mijn ogen liep ik naar beneden en viste uit de koelkast een pak melk uit. Bleh ik voelde me echt moe. Slaapdronken gooide ik mijn melk in de kom met cornflakes, wat niet de bedoeling was.
“Kut!” Ik keek naar de kom met cornflakes. Het zag er niet uit. Ik hoefde het niet meer en belandde uiteindelijk in de vuinisbak. Eindelijk na een half uur was ik klaar om te vertrekken. Ik giste de fiets uit de garage en fietste vervolgens naar de brug waar Rose op mij stond te wachten.
“Jij ziet er bedrukt uit,” Rose keek me aan.
“Nou, zo voel ik me ook. Ik ben bekaf, vanmorgen was een en al drama,” Er klonk wanhoop in mijn stem, maar Rose begon te lachen.
“Haha je hebt het zwaar te pakken he van Arvid. Trouwens Tiemen is ook helemaal niet verkeerd,” Rose keek me ondeugend aan.
“Hm, weet niet of ik het te pakken heb van Arvid. Het is gewoon een onwijs lekekr ding weet je, en hij is gewoon super lief en goed voor me. Jammer genoeg is hij wel mijn dokter, weet niet zo goed of mijn ouders dat wel leuk gaan vinden als ik het ga vertellen,” We zette onze fietsen neer en liepen de school binnen.
“Vanavond zie ik hem weer,” Mijn grijns begon steeds groter te worden.
“Jobien! Je bent helemaal in de wolken van die spetter,” Rose sprong druk om mij heen en ik kon haar alleen maar lachend aankijken.
“En hoe zit met jou en Tiemen dan?” Ik keek Rose aan en hoorde haar zuchten.
“Hij is ook super goed voor en lief voor me. We zien het wel. Ik vind alleen zo raar idee dat ik met z’n beste vriend ga terwijl jij met Arvid hebt,” Rose keek ernstig.
“Dat weet ik, ik vind ook raar idee. Maar luister we hebben nog niks met elkaar. We hebben alleen een beetje lopen zoenen enzo. We gaan eerst een paar keer date, we zien wel hoe het loopt,” Ik begon zachtjes te praten zodat alleen Rose mij kon horen.
“Weet ik. Maar wat moet ik dan met Thom?” Rose plofte neer op een stoel en ik ging naast haar zitten.
“Met wie wil je verder?” Rose keek naar haar vingers en begon er mee te troffelen.
“Met Thom,” Ik hoopte dat ze dat zou zeggen.
“Dan ga je toch gewoon lekker verder met Thom, vergeet Tiemen maar. Ik geniete lekker van Arvid en jij van Thom,” Fluisterde ik.
“Wat moet ik tegen Tiemen zeggen? Ik wil hem niet kwetsen,” Rose pakte haar mobieltje en begon een smsje te typen.
“Lieve Tiemen, ik heb een onwijs leuk avond gehad met jou, maar je bent mijn type niet. Daarom wil ik nog wel vrienden blijven als je dat kunt, aangezien Jobine en Arvid elkaar leuk vinden en dan zouden we elkaar nog wel tegen kunnen komen. Het spijt me heel erg. Ik hoop dat je het begrijpt, liefs Rose,” Rose begon te typen wat ik zei en verstuurde het naar Tiemen. Binnen enkele seconden kreeg ze antwoordt terug: ,,Ik heb ook leuk avond gehad, jammer dat ik niet jou type ben, maar daar kan ik wel mee leven. Ik denk ook niet dat we heel goed bij elkaar passen, wat tegenovergesteld is van Arvid en Jobine die passen uitstekend bij elkaar. Ik zou ook heel graag vrienden met je blijven..liefs Thiemen,,.
“Dat is prescies het antwoordt dat je wou. Zie je nou dat hij helemaal niet moeilijk doet?” Rose begon te lachen en knikte.
“Jobientje en Arvid Groenemol. Klinkt best leuk,” Ik zag Rose haar ogen glinsteren van pret.
“Ja klinkt best goed. Wat dacht je van Rose en Thom Louw?” Ik zag dat Rose haar wangen rood begonnnen te kleuren.
“He lekker flauw van je,” Rose trok plagend aan mijn haar.
“Laten we nou maar naar naar de volgende les gaan, anders krijgen we daar problemen,” Ik trok Rose mee en samen liepen naar het lokaal. Nog een paar uurtjes en ik was alweer vrij. Ik kon alleen maar denken aan vanavond dat ik samen met Arvid was. Zijn zachte lippen die mij zachtjes kuste.
“Denk je al aan vanavond?” Rose haalde een boek uit haar tas en keek me aan.
“Ja, ik kan hem echt niet uit mijn hoofd halen. Ik heb het echt zwaar te pakken,” Ik griste een boek uit de tas, ik wou niet dat Rose zag hoe rood ik was geworden. Het leek wel of de tijd vooruit werd gespoeld en voor ik er erg in had mocht ik alweer naar huis.
“Laat me wel weten hoe het ging bij Arvid. Veel plezier en doe vooral rustig aan,” Rose sloeg haar armen om mij heen. Eenmaal thuis gekomen kroop ik in mijn bed. Zo was ik hopelijk minder moe als ik Arvid zag. De deur van mijn slaapkamer ging open en ik werd wakker.
“Zo, lekker geslapen?” Ik knikte terwijl ik mijn bed uit sprong.
“Ik moet nog even weg. Ik maak het niet te laat,” voegde ik er snel aan toe.
“Goed eerst eten,” Mijn moeder keek me streng aan en ik knikte. Samen liepen we naar beneden en ik ging aan tafel zitten terwijl ik een bord voor mijn neus kreeg geschoven.
“Lekker eten,” Mijn moeder schepte haar bord vol en ging vervolgens eten. Ik kreeg geen hap door mijn keel. Ik zou Arvid zo zien en bij die gedachte sloeg mijn keel dicht. "Eet eens door. Waarom eet je bijna niet?" Mijn moeder keek mij onderzoekend aan.
"Er is helemaal niks aan de hand. Ben gewoon zenuwachtig wat Rose voor me in petto heeft," Ik nam snel een hap van mijn eten maar het smaakte me gewoon echt niet.
"Ik moet gaan," Ik stond op en liep weg terwijl mijn moeder op de klok keek.
"Niet te laat thuis dame! En je huiswerk dan?" Mijn vader begon mij moeilijk aan te kijken.
"Rustig maar ik ben heus niet zo laat thuis. En mijn huiswerk is allang af," Ik trok mijn jas aan en fietste naar de plek waar we af hadden gesproken.
"Jobien!!!" Ik zag een gestalte die hevig aan het zwaaien was. Maar ik herkende hem als Arvid.
"He Arwie, lang niet gezien," Arvid sloeg zijn armen om mij heen en ik voelde zijn zachte lippen op de mijne.
"Dag schoonheid," Arvid pakte mijn hand en samen liepen we de brug op.
"Ik vind het super leuk om je weer te zien," Arvid zijn ogen boorde in de mijne en de vlindertjes begonnen te vliegen in mijn buik.
“I-ik ook. Wordt gek van die kriebels in mijn buik als ik je zie,” Ik voelde me blozen maar tot mijn grote opluchting knikte Arvid.
“Dat heb ik ook. Ik moet morgen weer werken, maar ik heb niet zo veel zin,” Arvid trok mij op zijn schoot terwijl hij op een bankje neer plofte.
“Moet je lang werken?” Ik gaf hem plagend een kusje op zijn voorhoofd.
“Jammer genoeg wel, de hele dag. En jij moet ook weer naar school. Je moet wel veel rusten!” Arvid staarde naar het vijvertje dat voor ons bankje lag. Er zwommen eendjes en grote ganzen in de vijver. Het was een prachtig gezicht. Een gans probeerde aan de kant te komen, met grote moeite klom ie uit het water en begon te grazen. Er kwam een jongen op een fietser heel dichtbij de gans, die begon meteen te blazen en te slaan met zijn vleugels. Hij viel echt de jongen aan.
“Rot toch op rot beest!” Gilde de jongen vervolgens. Hij kon nog niet op tijd weg komen.
“Dat zag er best wel grappig uit,” Arvid begon te lachen.
“Ja maar die jongen zal zich wel dood geschrokken zijn,” mompelde ik.
“Lief, ik ga je terug naar huis brengen. Het is al laat en je moet morgen naar school,” Arvid stond op en begon zijn lippen weer op de mijne te drukken. Oh wat voelde dat lekker zeg. Ik wou dat het voor eeuwig duurde. Ik zag dat zijn gezicht verder van mijn gezicht vertrok. Ik keek hem glimlachend aan, mijn glimlach werd beantwoord met zijn warme lach. We pakte onze fietsen en fietste vervolgens terug naar mijn huis. Na een tijdje zag ik mijn huis en ik stapte af.
“Hier woon ik. Zie ik je weer snel?” Ik keek Arvid vragend aan.
“Mooi huis. Tuurlijk zie je me weer. Ik kan niet meer zonder je. Maar ik moet deze week veel werken, we smsen of bellen wel,” Ik kreeg een kus en Arvid vertrok naar zijn huis. Ik liep met mijn fiets aan de hand naar mijn huis. Toen mijn fiets netjes in de garage stond liep ik naar binnen.
“Hoi,” Mijn moeder keek op van de tv.
“He lieverd, wie was die mooie jongen?” Ik voelde mijn wangen rood worden. Nu moest ik het vertellen dat ik gedate had met mijn dokter.
“Mam, pap?, ik moet jullie wat vertellen. Ik hoop dat jullie het accepteren en niet boos worden. Die jongen die buiten stond was mijn dokter van het ziekenhuis,” Ik zag dat mijn ouders mij verbaasd aan zaten te kijken.
“Maar hij is toch veel ouder dan jou?” Mijn vader keek mij vragend aan.
“Nou hij is twee en twintig. We hebben elkaar ontmoet in de discotheek toen ik met Rose ben gegaan,” Mijn moeder begon te lachen.
“Jullie waren in het ziekenhuis al een beetje met elkaar aan het flirten. Weet je: ik vind het helemaal niet erg, beter nog ik vind het super leuk voor je! Wanneer neem je hem mee? Hebben jullie al wat met elkaar?” Wat was mijn moeder een schat. Ze vond het helemaal niet erg. Wat voelde ik mij opgelucht en blij.
“IK vind het ook niet erg,” Toen mijn moeder mijn vader boos aan keek omdat hij niks zei.

blz 13
-------------
Verder of stoppen>?

[Jobine]

“Ik ben er zo blij mee. Ik heb hier onwijs mee gezeten. Hij moet deze week veel werken, maar ik zal hem vragen of hij zin om te komen.
“We zijn leuke dingen samen aan het doen we zien het wel,” Ik gaf eerst mijn vader een kus en vervolgens mijn moeder.
“Dank je wel,” Ik was helemaal in de wolken. Ik pakte mijn mobiel en begon Arvid te smsen. ,,Lief ding, haha mn ouders hebben ons samen gezien buiten, maar ik vind dat helemaal niet erg! Hoop dat jij ook vind! Ik heb ze het vertelt en vonden het niet erg, maar ontzettend leuk! Mn mam vroeg wann ik je een keertje meenam?! Weet niet of jij dat wil enz maar dat zien we wel. Vond het erg leuk vanavond! kusje. Ik drukte op verzenden en stopte mijn mobiel terug in mijn broekzak.
“Hoe heet die dokter dan?” Mijn moeder keek mij nieuwsgierig aan.
“Arvid mam,” Antwoordde ik.
“Haha over drie weken zien we hem wel in het ziekenhuis,” mompelde mijn vader van achter zijn krant.
“Ja denk het,” Ik voelde mijn mobiel trillen.
“IK denk dat ik alleen met jou mee ga, je vader is dan niet meer nodig,” zei mijn moeder. Ik opende het smsje en zag dat het Arvid was. ,,Schatje, ik vind het ook niet erg dat ze het gezien hebben. Super ja dat je het vertelt hebt! Ben trots op je!! Ik kom een keertje bij je thuis, mag ik dan jou ook mee nemen naar mijn huis? Ik mis je nu al! likje,,
“Arvid?” Mijn moeder keek naar mijn gezicht en schijnbaar zei dat genoeg.
“Eh ja, hij komt snel een keertje met mij mee naar huis,” mompelde ik, en mijn moeder begon te lachen.
“Uistekend,” Mijn moeder keek mij gapend aan. Ik voelde me wel een beetje moe, maar ook opgewonden dat hij het helemaal niet erg vond dat ik het had vertelt.
“Ik ga naar bed,” Ik stond op en liep naar mijn kamer. Ik wierp een blik op de klok en zag dat het half elf was. Ik plofte neer op bed en al snel viel ik in slaap. Ik hoopte dat ik Arvid deze week nog te zien kreeg, anders zou het denk het weekend worden. Dat mag ik hopen. Nadat mijn wekker was gegaan was ik uit bed gesprongen en liep aangekleed naar beneden.
“Morgen, jij ziet er stralend uit,” merkte mijn moeder op.
“Morgen, heb geen zin om naar school te gaan,” mompelde ik, en liep vervolgens naar buiten om mijn fiets te pakken. Na een tijdje fietsen zag ik Rose staan.
“He dame, alles goed?” Rose keek mij bezorgd aan. Ik voelde me opeens niet zo lekker. Ik kreeg haast geen adem en kreeg ineens pijn in mijn buik. Alles begon te draaien en ik zag wazig.
“Nee..geen adem..pijn..misselijk..wazig,” Ik keek Rose aan en ik zakte ineens op de grond. Alles werd zwart om mij heen. Rose boog over mij heen en zag dat mijn lippen blauw begonnen te worden.
“Help!!! Mijn vriendin is in elkaar gestort!” Allerlei mensen kwamen aanrennen en begonnen met mij te bemoeien.
“Bel een een twee,” Een vrouw keek Rose aan en die knikte. Die twijfelde geen moment en belde meteen op.
“Ze heeft blauwe lippen en begint steeds blauwer te worden. Kijken of er iets in haar keel zit,” De vrouw boog zich voorover en bestudeerde mijn keel maar daar werd ze niet echt wijzer van. Na vijf minuten kwam er een ambulance aan met toeters en bellen.
“Is dit haar? Hoe heet ze?” Een van de ambulance broeders knielde naast me neer en begon informatie te vragen.
“Ze heet Jobine, ze kreeg geen adem, ze had pijn, was misselijk en zag heel erg wazig,” Rose keek hem bezorgd aan.
“Jij was erbij toen ze in elkaar stortte?” De man keek Rose aan en die knikte.

[Jobine]

De mannen gingen allemaal slangen en apparaten aansluiten op mij. Na een paar minuten legde ze mij op een brancard en brachten mij de ambulance in.
“M-mag ik mee?” Rose keek een ambulance broeder aan en die knikte.
“Je bent haar vriendin. Aangezien geen familie bij is mag je mee, de ouders zijn al ingelicht,” De broeder stapte in de ambulance en met toeters en bellen reden we naar het ziekenhuis.
“Ze heeft de ziekte van Bell, daar heeft ze ook medicijnen voor,” Rose drukte haar hand tegen haar voorhoofd. Binnen tien minuten waren we in het ziekenhuis. De deuren vlogen open en vervolgens werd ik gauw naar binnen gereden.
“U zult hier moeten wachten. De ouders van mevrouw zullen zo wel komen,” Een van de broeders hield Rose tegen.
“Gaat ze het redden?” Rose stem klonk wanhopig.
“We weten nog niet wat ze heeft. We moeten eerst maar eens zien wat ze heeft,” De deuren klapte dicht en zo stond Rose voor de klapdeuren waar ik lag.
“Kom op lieverd, wordt maar gauw beter!” Smeekte Rose.
“Rose?” Mijn moeder kwam met een rood hoofd aan gelopen.
“Ze zijn aan het operen. Ik weet niet wat ze heeft, ze willen het niet zeggen. Ik heb belangrijke dingen vertelt,” Rose keek mijn moeder aan. Die glimlachte bemoedigend.
“O, ik ben ook blij dat je bij haar was. Het komt wel goed,” Mijn moeder sloeg haar arm om Rose heen. Rose begroef haar betraande gezicht op mijn moeder haar schouder.
“Het komt goed meid. Ze word beter,” Mijn moeder gaf Rose een kus op haar kruin. Opeens werd de deuren opgeslagen en er kwam een dokter die net had geopereerd had aan gelopen.
“Ouders van Jobine?” De dokter keek mijn ouders aan en die knikte.
“Ja, dit is haar beste vriendin Rose,” Mijn vader wees naar Rose.
“Oke, Jobine heeft een hele zware longontsteking, daarom had ze het benauwd. Verder weten we niet wat ze heeft,” De dokter keek mijn ouders aan.
“Maar word ze beter? Moet ze lang in het ziekenhuis blijven? Mag ze gewoon haar medicijnen slikken?” Mijn moeder begon vragen te stellen.
“Ze wordt beter maar moet nog wel in het ziekenhuis blijven. Verder mag ze de medicijnen wel slikken, anders wordt ze niet beter,” De dokter gaf mijn ouders een hand en liep weg.
“Ze is in de uitslaapkamer,” riep de dokter nog voor hij echt verdween.
"Ja maar," Begon Rose maar mijn moeder trok haar mee naar de kamer waar ik lag. Ze opende de deur en keek om zich heen. Er lagen nog twee andere mensen, maar daar trok zich weinig van aan.
"Al is het maar even, gewoon even laten weten dat je er bent," fluisterde mijn moeder en ging aan de kant van mijn bed staan. Mijn moeder begon zachtjes over mijn hand te wrijven terwijl Rose zachtjes lieve woordjes fluisterde.
"Lieverd, ik ben hier. Je hebt mij behoorlijk laten schrikken. Ik wou even laten weten dat ik er voor je ben," Rose stem klonk bedroefd.
"Mama?" Mijn stem klonk schor en deed ontzettend pijn.
"Ja lieverd, papa en Rose zijn hier ook," Ik vocht om mijn ogen op te doen, maar ik was zo moe dat ze heel gauw weer dicht vielen.
"Rust maar lekker uit. Ik breng Rose even weg," Mijn vader en Rose liepen weg.
"Rose? Dank je wel!" Opnieuw vocht ik tegen mijn moeheid en kreeg een oog open.
"Lieverd, graag gedaan! Word maar gauw beter oké!?" Ik knikte en mijn ogen begonnen zwaar te worden. Mijn vader en Rose liepen de kamer uit, terwijl ik in slaap viel. Na een hele lange tijd werd ik wakker en opende mijn ogen.

"He, hoe voel je?" Mijn moeder stond op van haar kruk en boog zich bezorgd over mij heen.
"Hm, nog beetje moe. Maar wel onwijs pijn op mijn borst en in mijn keel," Ik begon te hoesten. Sjonge jonge wat deed dat zeer zeg!
"Waar zijn mijn spullen?" Mijn moeder deed de la open van mijn kastje die bij mijn bed stond en daar lagen mijn persoonlijke dingen in. Ook mijn telefoon lag erin.
"Zou je mijn oplader mee kunnen nemen van mijn telefoon?" Ik keek mijn moeder aan en ze knikte. Ik deed mijn telefoon aan en kreeg binnen een paar minuten een smsje van Arvid. ,,hé lief, dit is niks voor jou om niks van je te laten horen! Hoop dat er niks aan de hand is en dat er niks gebeurd is. Ik mis je. Laat snel wat van je horen! likje,,
"Arvid?" Mijn moeder keek mij vragen aan en ik knikte blozend."
"Ja, hij vraagt of er wat is en waarom ik niks heb laten horen," Ik pakte mijn mobiel en begon terug te smsen ,,hé lief, sorry dat ik niks heb laten horen maar ik lig in het ziekenhuis. Ik moet een paar dagen blijven omdat ik zware longontsteking heb en verder weten ze niet wat ik heb. dat moeten ze nog onderzoeken. Word niet ongerust!! Ik mis jou ook lieffie!!..kusje op je wangetje,. Ik wist dat Arvid bezorgd was. Als hij maar niet in de problemen komt door te smsen.
“Hallo Jobine, je gaat naar een eigen kamer,” Een van de verpleegsters kwam de uitslaapkamer binnen en reed mijn bed naar buiten de gang op. Na tien minuten op de gang hebben gereden kwamen we een kamer binnen. Ik keek om mij heen en zag nog een meisje liggen. Mijn bed werd daar geïnstalleerd, en de verpleegster liep weg. Mijn moeder kwam ook binnen gelopen.
“Hallo, ik ben Jobine,” Ik gaf het meisje een hand. Ze keek me verlegen aan.
“Ik ben Jamie,” Het meisje gaf mij ook een hand. Na een kwartiertje voelde ik dat mijn mobiel begon te trillen. Ik wist niet of je mocht smsen als je in het ziekenhuis lag maar ik deed het toch stiekem. ,,Mopje, wat hoor ik nou?..Lig je in het ziekenhuis??..Het geeft niet dat je niks heb laten horen, dat is ook heel logisch!..Zou ik langs mogen komen??..Of heb je dat liever niet?..Knap maar gauw op! Ik spring even onder de douche en daarna aan het werk!.kusje terug,,
“Hoe gaat het met Arvid?” Mijn moeder keek mij glimlachend aan en toen ik rood werd wist mijn moeder genoeg.
“Hij wil langs komen, helaas moet hij werken vanavond, dus dat is minder. Mam, ik heb mij nog nooit zo super gevoeld bij een jongen als bij Arvid,” Ik keek dromerig naar buiten.
“Ik kan zien dat je helemaal in de wolken bent van Arvid. Hij lijkt me echt een leuke jongen. Ik ben heel blij voor je,” Mijn moeder sloeg haar armen om mij heen en knuffelde mij.
“Ik ga nu ook, zal de oplader van je telefoon mee nemen. Je kan niet zonder de smsjes van Arvid,” voegde mijn moeder er plagend aan toe. Ik stak lachend mijn tong uit naar mijn moeder die vervolgens de kamer verliet. Het meisje dat Jamie heette keek mij nieuwsgierig aan.
“Je hebt leuke ouders,” zei het meisje.
“Dank je wel, komen jou ouders ook langs?” Ik keek nieuwsgierig naar het meisje, die ineens droevig voor zich uit begon te staren.
“Ik denk niet dat ze weten dat ik hier lig,” zei het meisje bedrukt. Ik voelde mij meteen schuldig en wist even niet wat ik moest zeggen.
“Sorry,” mompelde ik.
“Geeft niet, gelukkig komt mijn vriend vanavond,” Jamie glimlachte bemoedigend.
“Gezellig, mijn vriend is nu druk aan het werk,” Vond het wel jammer dat ik Arvid nu niet zag.
“Hoe oud is je vriend? Heb je al lang met hem? Hoe oud ben jij? Kom je hier uit de buurt?” Jamie keek mij een beetje beschaamd aan.
“Arvid is twee en twintig. We hebben nog maar twee met elkaar. Zelf ben ik twintig. Ja ik kom hier uit de buurt. Hoe oud ben jij? En hoe oud is je vriend? Heb je al lang met hem? Woon je zelf in de buurt?” Jamie begon te lachen.
“Ik ben zelf achttien jaar. Mijn vriend Glenn is twintig. We hebben ander half jaar met elkaar,” Jamie rommelde in haar la en haalde er een foto tevoorschijn. Vervolgens gaf ze die aan mij. Ik zag op de foto een jongen met en lachend gezicht. Zijn fel groene ogen en zijn spitse neus liet mij een rilling over mij rug lopen.
“Leuk voor je,” Ik perste er een glimlach uit, maar het ging niet van harte.
“En jou boy dan?” Een paar nieuwsgierige ogen keken mij aan. Ik pakte mijn mobiel en begon er in te zoeken. Ik gaf mijn mobiel vervolgens aan Jamie.
“Wauw wat een spetter! Je hebt met hem echt getroffen! Jullie vormen vast een leuk stel,” Jamie gaf mijn mobiel terug en op dat moment verscheen Glenn, Jamie haar vriend in de deuropening.
“Dag lekker ding, ik zie dat je niet meer alleen ligt,” Glenn bestudeerde mij even en kwam op mij af lopen.
“IK ben Glenn, Jamie haar vriend,” Stelde de jongen voor.
“Ik ben Jobine,” Ik schudde zijn hand en glimlachte even naar Jamie. Ieh, wat een onwijs lelijke jongen was Glenn. Jamie had echt geen smaak! Ze trokken het gordijn dicht en ik zuchtte en begon maar tv te kijken. Was er maar iemand hier voor mij. Ik staarde naar het scherm maar het drong mij niet door waar het over ging. Arvid was vast aan het werk. Ik kon hem ook niet te veel smsen. Hopelijk zou hij morgen langs komen. Hoopte dat mijn ouders er dan niet waren. Na een uurtje hoorde ik naast mij gerommel en het gordijn ging open. Glenn vertrok weer, maar ik had mijn koptelefoon op dus ik hoorde niet echt veel. Ik voelde dat mijn bed begon te trillen. Dat betekende dat ik een smsje heb ontvangen. Ik keek snel wie het was en zag tot mijn grote teleurstelling dat het Rose was. Ik baalde van mezelf dat ik zo teleurgesteld was dat Arvid niet was.,,ik hoop dat je je een beetje beter voelt! Ik kan deze week niet komen, heb het onwijs druk met mijn optreden aankomende zaterdag. Ik weet dat je niet kan komen, vind onwijs jammer..liefs Rose,,.Ik voelde woede opborrelen. Hoe kon ze mij zo in de steek laten! Ik gooide mijn mobiel op bed en sloeg mijn handen voor mijn gezicht. Ik voelde mij zo alleen gelaten en in de steek.
“Gaat het?” klonk het naast me. Ik keek verschrikt op en schudde mijn hoofd.
“Mijn beste vriendin heeft mij gewoon laten stikken!” Ik begon zachtjes te snikken.
“He, dan kan je het toch ook geen beste vriendin noemen? Je beste vriendin moet en staat altijd voor je klaar in makkelijke maar ook moeilijke tijden,” Jamie begon mij een beetje op te beuren.
“Ja, ik voel me gewoon zo alleen. Mijn vriend is druk aan het werk. Ik wil onwijs graag bij hem zijn, maar dat kan niet,” Ik begon onder mijn ogen te wrijven.
“Hij zou je ook erg missen. Ik weet zeker dat hij ook heel graag bij je wou wezen,” Jamie keek mij aan. Haar woorden boden een beetje troost.
“Ik weet het niet meer, ik vind het onwijs moeilijk omdat hij dokter is. Dan zie ik hem minder,” Jamie begon te lachen.
“Je moet het gewoon de tijd geven. Hij zal het heus ook wel moeilijk vinden dat hij je minder ziet dan hij zou willen,” mompelde Jamie. Ik keek haar glimlachend aan. Misschien viel Jamie wel mee. Misschien had ik haar verkeerd ingeschat. Ik zou nog enkele weken misschien hier in het ziekenhuis blijven. Er kwam een verpleegster aan en die mompelde meteen dat we ons moesten klaar maken voor de eerste nacht hier in het ziekenhuis.
Ongezien legde ik mijn mobiel in het laatje voordat de verpleegster hem zag. Ze trok onze gordijnen dicht en wij maakte ons op voor de nacht. Ik pakte de koptelefoon die naar mijn tv die half boven mij hing zodat ik goed op bed tv kon kijken, en zette hem op mijn hoofd. Mijn mobiel begon te trillen en zag dat het Arvid was die belde.
“He lieverd, ik ben aan het werk maar ik wou toch even je stem horen. Hoop dat alles goed gaat. Ik kom snel langs oké?” zei Arvid. Jeetje wat had hij een lieve en zachte stem. Oh wat was het heerlijk om zijn stem te horen. Ik baalde wel dat ik hem niet kon zien en hem een kusje kon geven.
“He Schatje, heerlijk je stem weer te horen! Heb je nu pauze? Hier gaat alles goed, ben een beetje tv aan het kijken,” Ik sloot mijn ogen en zag zijn lieve gezicht en prachtig gezicht voor mij.
“Ja ik heb nog tien minuten pauze. Ik ga ophangen ik moet helaas weg. Schatje nog veel plezier vanavond. Alvast truste voor straks, sweet dreams!” In mijn buik begonnen de vlindertjes in mijn buik rond te vliegen.
“Schatje, jij ook veel plezier op je werk. Werkse en ook truste voor straks. Sweet dreams! Lagen je armen maar om mij heen,” Ik voelde mijn wangen rood worden. Gelukkig kon Arvid het niet zien.
“Dat wou ik ook wel. IK heb onwijs veel zin om jou lippen te kussen,” Arvid begon te lachen.
“Wat is er?” Op de achtergrond klonk gelach.
“Ze lachen mij uit. Mar het kan mij niks schelen. Truste mijn meisje!” Met die laatste woorden voelde ik mij nog gelukkiger dan ik al was.
“Heel goed van je moppie. Truste mijn sexy vent!” Arvid moest lachen en hing vervolgens op. Ik deed mijn laatje open en legde mijn mobiel erin. Gelukkig dat mijn moeder mijn oplader mee nam van thuis, want de batterij was al behoorlijk leeg.
Al gauw viel ik als een blok in slaap. De volgende morgen werd ik wakker van de verpleegster die veel te vrolijk binnen kwam wandelen.
“Goedemorgen, wakker worden dames!” Klonk het veel te vrolijk voor mij. Ik opende een oog en zag dat de verpleegster mijn gordijnen open had getrokken. Lekker was dat zeg!
Ik mompelde iets wat op een “Morgen” leek en draaide mij om. Ik was helemaal niet van plan om zo vroeg wakker te worden.
“Het is acht uur. Jullie ontbijt komt er zo aan. Wakker worden!” Klonk het naast mijn bed. Ik had onwijs veel zin om haar een knal te verkopen en te zeggen dat ze op moest hoepelen maar dat was ook niet zo netjes. Ik zuchtte en opende mijn ogen.
“Waarom moeten we er onwijs vroeg wakker zijn? Ik ben nog hartstikke moe ik wil lekker slapen,” Knorrig keek ik die verpleegster aan. Ik kon haar wel wurgen met haar vrolijkheid die ze uitstraalde op de vroege morgen.
“Je bent geen ochtendmens. Jullie ontbijt komt zo, daarom moet je zo vroeg wakker zijn. En de dokter komt ook langs,” Ik wist wel dat ik geen ochtend mens was maar dat hoefde die verpleegster er niet in te wrijven.
“Laat me dan gewoon slapen stom mens,” Mopperend trok ik mijn dekbed over mijn oren en sloot mijn ogen. Gelukkig was ik niet de enige die een ochtend humeur had, want Jamie kon er ook wat van. De verpleegster was naar Jamie gelopen en had haar laken van haar af getrokken.
“Rot toch op! Ik wil geen gezeur om mijn kop,” Boos griste Jamie haar laken die de verpleegster in haar handen had uit haar handen en trok het over zich heen. Tenslotte gaf de verpleegster een zucht en liep eindelijk onze kamer uit. Hèhè rust dacht ik terwijl ik mij omdraaide. Nog geen minuut later werd de deur open getrokken en er kwam ander zuster met een dienblad vol eten aangelopen. Dat moest ons ontbijt betekenen.
“Nou ja zeg, jullie zijn nog niet eens wakker!” Verbouwereerd keek de zuster ons aan.
“Omdat we misschien willen slapen en nog geen ontbijt willen op dit tijdstip!” Klonk mijn stem onder de dekens vandaan. Ik hoorde de zuster zuchtten en zette toch onze dienblad op het tafeltje. Die kon je over je bed heen rijden zodat het makkelijker was om te eten. Nadat wij onze dienblad had gekregen vertrok de zuster weer. Ik kon toch geen ontbijt door mijn keel krijgen op dit tijdstip. IK ging mij verliggen en sloot mijn ogen. Eindelijk rust. Al gauw viel ik in slaap.
“Hallo dames, ik zie dat jullie nog niet hebben ontbeten,” Een mannenstem maakte mij wakker.
“Watte?” Ik haalde mijn hoofd onder mijn dekens en keek slaapdronken naar het geluid. IK zag dat het een man was, grote kans dat het mijn dokter was. Ik zuchtte en wreef in mijn ogen.
“Hoe laat is het?” Jamie kwam ook tevoorschijn onder de dekens en keek mij eerst aan en vervolgens de man die ons wekte.
“Het is half elf, ik wou jullie even onderzoeken,” De dokter kwam op mij aflopen en trok het gordijn dicht. Vervolgens begon hij mij te onderzoeken. Hij stak een temperatuurmeter in mijn mond en ging mij verder onderzoeken. Hij legde zijn hand op mijn pols en begon mijn hartslag meten.
“Heb je het benauwd? Moet je veel hoesten?” vroeg de dokter.
“Nee hoef niet te hoesten maar wel beetje benauwd,” zei ik terwijl ik diep adem haalde. Au dat deed wel zeer!
“Rustig aan jij,” zei de dokter en viste de temperatuurmeter uit mijn mond. Hij wierp er een blik op en begon te schrijven op kladbord die aan mijn bed hing.
“Je hebt koorts dame, je mag je bed niet uit alleen als je naar het toilet moet,” Ik snapte nou waarom ik het vannacht zo koud had dat ik niet kon slapen.
“Daarom heb ik het ook onwijs koud, zou ik nog een deken mogen hebben?” De dokter knikte en liep naar mijn kast om er een deken eruit te halen.
“Hier,” zei hij vervolgens en gaf mij de deken. Meteen sloeg ik hem over mijn dunne dekentje heen. Het hielp niet zo heel veel, ik bibberde nog steeds van de kou.
“Zal de verpleegster vragen of ze een dikke deken willen pakken voor je,” De dokter liep naar buiten en begon te praten met een verpleegster. Die knikte en liep weg. Ook werd Jamie onderzocht. Na vijf minuten groette de dokter ons en verliet onze kamer.
“Hier is je warme deken,” De verpleegster pakte mijn dekens af, en gooide mijn dikke deken over mij heen. Oh ik wat wou ik graag dat Arvid hier was. Lekker in zijn sterke armen liggen. Ik trok de dekens over mij heen en zette de tv aan. Ik had ook geen berichtje ontvangen. Ondertussen dat ik tv aan het kijken was, begon ik aan mijn ontbijt. Daar zouden de verpleegster niet blij mee zijn dat ik nu pas begon te eten. Ik was zo diep in tv verzonken dat ik niet eens hoorde dat de deur open ging.
“He lekker ding!” Klonk het opeens. Ik keek naar links en daar stond mijn sexy boy Arvid. Oh hij was naar het ziekenhuis gekomen voor mij.
“He schatje, wat super om je weer te zien! Ik heb je zo gemist!” Arvid begon te lachen en kwam op mij aflopen. Heerlijk dat gevoel dat er vlinders in je buik rond aan het vliegen waren. Ik voelde zijn lippen op de mijne en ik wenste vurig dat het langer duurde dan die paar minuten die het maar duurde.
“Wie is dat?” Arvid keek nieuwsgierig naar Jamie.
“Dat is Jamie, laat haar maar lekker slapen,” Voegde ik er snel aan toe. Arvid trok de gordijn van mij dicht en kwam naast me zitten op bed.
“Ik heb je zo gemist. Ik was vrij en toen dacht ik van laat ik maar naar jou toe gaan. Hoe voel je?” Arvid kroop tegen mij aan, en zag dat ik kippenvel had.

blz 19

[Jobine]

Ik voelde zijn lippen op de mijne en ik wenste vurig dat het langer duurde dan die paar minuten die het maar duurde.
“Wie is dat?” Arvid keek nieuwsgierig naar Jamie.
“Dat is Jamie, laat haar maar lekker slapen,” Voegde ik er snel aan toe. Arvid trok de gordijn van mij dicht en kwam naast me zitten op bed.
“Ik heb je zo gemist. Ik was vrij en toen dacht ik van laat ik maar naar jou toe gaan. Hoe voel je?” Arvid kroop tegen mij aan, en zag dat ik kippenvel had.
“Wat onwijs lief van je dat je bent gekomen. Ik heb je ook super gemist. Gelukkig kan ik met jou smsen. Ik heb koorts,” Arvid legde zijn hand op mijn hoofd en die voelde erg warm aan.
“Het is niet bepaald romantisch, maar ik wou je wat vragen,” Ik keek Arvid nieuwsgierig aan.
“Ehm,” Arvid begon te rommelen in zijn broekzak en viste er een klein pakje uit, “Wil jij mijn vlindertje zijn?” Ik keek Arvid lachend aan en zei vervolgens volmondig “Ja ik wil heel graag jou vlindertje zijn,” Arvid drukte mij het kleine pakje in de handen en ik maakte het open. In het pakje zat een klein zwart doosje, die ik vervolgens open maakte.
“OO wat mooi!!” Vol verbazing keek ik naar de prachtige ketting die in het doosje lag. Het was een zilveren hartje met de naam van Arvid erop. Ik keek Arvid aan en kuste en sloeg mijn armen om hem heen. De tranen rolde over mijn wangen. Jeetje wat was ik gelukkig! Ik had verkering met de mooiste jongen van de wereld! Hij was echt van mij! Arvid pakte de ketting en deed hem bij mij om.
“Maar ik heb niks voor jou!” Teleurgesteld keek ik Arvid aan.
“Ik heb nog iets,” Arvid graaide opnieuw in zijn broekzak en haalde er nog een doosje uit. Jamie was wakker geworden en had de tv aan gezet.
“Dit is misschien beetje raar, maar vond lullig als jij mij niks kon geven. En ze kunnen nu zien dat we bij elkaar horen,” Arvid gaf het doosje aan mij. Ik opende het en zag dat er een hartje in lag met mijn naam.
“Wil jij ook mijn vlindertje zijn?” Verlegen keek ik Arvid aan en die knikte. Bij hem deed ik het ketting om.
“Lieverd, ik vind dit echt zo super! Onlangs dat ik in het ziekenhuis lig en beroerd voel, voel ik mij zo gelukkig dat jij mijn vriendje bent!” Ik begon er helemaal van te rillen.
“Ga maar gauw onder de dekens. Ik ben ook blij dat jij mijn meisje bent,” Arvid kuste mij op mijn kruin.
“Maar schatje, ik ga weer. Ik weet het: maar ik wil dat jij ook rust. We smsen gewoon met elkaar. Ik moet vanavond ook werken,” Arvid lippen kwamen op de mijne en het leek alsof ik niet meer op de wereld was. Nadat Arvid weg was, ging mijn hand naar mijn hals waar de ketting om hing. Ook al was het niet de meest romantische manier om verkering te vragen maar ik vond het super lief.
“Wat heb je om je nek?” Jamie keek mij nieuwsgierig aan.
“Arvid heeft mij verkering gevraagd,” Mijn stem klonk blij.
“Wat onwijs lief! Van harte! Ik mag vanavond weg,” Jamie keek mij opgewonden.
“Leuk voor je!” Meteen voelde ik een steek van jaloezie. En inderdaad mocht Jamie na een uurtje al naar huis. Ik was nu in mijn eentje in die kale en saaie kamer. Er kwam een verpleegster binnen, en keek om zich heen “Je krijgt een nieuwe kamergenoot,”. Ik was best nieuwsgierig naar diegene die mijn kamergenoot werd.
“Wanneer komt ie?” De verpleegster keek op haar klokje en zei: “Zal zo komen,”.
En binnen en paar tellen vloog de deur opnieuw open. Ik keek er naar en zag tot mijn grote schrik dat het een jongen was. Hij werd naast mij geplaatst. Ik bekeek de jongen terwijl de verpleegster weg gingen.
“Hallo ik ben Laurens,” zei Laurens en keek mij aan. Hij had groene ogen en was een beetje getint. Hij had een haviksneus die meteen opviel. Zijn haren die zaten lekker in de war en was zwart van kleur. Hij was niet gespierd en had knalrode vlekken op zijn wangen. Zou hij zich schamen of zou hij verlegen zijn?
“Ik ben Jobine,” Ik schudde zijn hand maar hij keek mij niet aan. Arvid zou wel denken dat hij nu concurrentie had van een andere jongen. Maar ik wou Laurens echt niet, mijn hart was gestolen door Arvid en daar bleef die ook bij. We begonnen een beetje te kletsen met elkaar zodat we elkaar beter leerde kennen. Nu wat ik meer van Laurens af wist begon ik Laurens wel aardig te vinden. Stiekem hoopte dat hij mij ook aardig vond, maar dat liet hij ook wel merken. Hij had zijn opmerkingen waarbij ik dacht wat moet ik daar mee. Laurens had vele reizen moeten maken vanwege zijn vader zijn werk. Die was piloot en had op vele plekken gewoond. Het leek mij ook super om te gaan reizen, en ik wist eigenlijk niet wat Arvid er van vond. Het leek me wel gaaf om met zijn tweeën een leuke reis naar een warm land te gaan maken. Maar we hadden nog maar een paar uurtjes met elkaar, er kon nog van alles gebeuren. Iets wat ik niet hoopte. Door dat Laurens veel moest reizen had hij nog nooit echt een vaste relatie kunnen gebruiken.
“Hm, ik ga verder tv kijken,” Opeens zonder een reden draaide Laurens weg en begon tv te kijken.
“Oké,” Verbaasd keek ik hem aan. Ik pakte mijn mobiel en begon Arvid te smsen. ,,He spetter, heerlijk om jou meisje te mogen zijn!..Heb een nieuw kamergenoot, hij is echt vet raar..Wou dat je hier bij mij was..Ik hou super veel van je & wil je nooit meer kwijt!..je meisje,, En drukte op verzenden. Binnen een paar minuten kreeg ik een smsje terug van Arvid. ,,Dag schoonheid,, vind het ook heerlijk om jou spetter te mogen zijn..Ach je moet niks van die jongen aantrekken..Of je moet hem misschien wat beter leren kennen..Wou dat ik ook bij je was,, maar ik ben helaas op mijn werk..Hou ook super veel van jou & wil je ook nooit meer kwijt..xx je spetter..Hm, misschien als ik mij wat beter voelde dat ik dan een romantisch weekendje weg ging doen met Arvid. Ik begon al te smelten bij het idee al. Een lang weekendje alleen met Arvid, wat zou dat heerlijk zijn! Dat had hij ook wel verdient na alles wat hij gedaan had voor mij. Die onwijs lieve cadeau die hangertjes. Onbewust gleed mijn hand over mijn hals. Waar zouden we dan heen kunnen? Jammer genoeg had Rose en ik ruzie, dus die kon ook niks meer regelen. Dromerig staarde ik voor mij uit. Ik wou dat ik en Rose bij konden leggen. Ik vond ruzie maar niks. Helemaal niet met je beste vriendin. Ik wierp een blik op de klok en zag dat het net iets voor vijf was. Zal ik maar bellen? Twijfelachtig pakte ik mijn mobieltje en toetste haar nummer in. Ik had geen vaste lijn bij mijn bed, iets wat Laurens wel had. Maar dan werd je vaak gestoord door de beltoon van zijn mobiel en dat vond ik super irritant. Er werd opgenomen aan de andere kant van de lijn. Ik begon te praten en Rose gaf antwoord.
“Oh Jobine, ik ben zo stom geweest! Ik was super jaloers op jou en Arvid dat het bij jullie wel goed gaat en bij ons minder. IK was bang dat ik mijn beste vriendin kwijt raakte, wat ik tevens al kwijt ben,” Snikkend klonk Rose aan de andere kant.
“Rosie, ik wil je niet kwijt al mijn beste vriendin. Kunnen we het niet goed maken?” Mijn stem klonk bijna smekend.
“Ja ik wil jou ook niet kwijt als mijn beste vriendin. Je betekent zo veel voor mij. We hebben zoveel samen beleefd,” Rose stopte met huilen en begon te lachen.
“Ik heb nog wat onwijs leuks te vertellen. IK heb verkering met Arvid! Hij heeft mij gevraagd hier in het ziekenhuis, en heeft twee kettinkjes mee genomen voor allebei een,” Opgewonden vertelde ik het verhaal.
“Oh Jobien, ik ben zo blij voor jullie! Hij is onwijs aardig en past echt super bij je! Hoop dat je snel beter word! Maar ik moet gaan, training,” Voegde Rose er aan toe.

[Jobine]

“Ik heb nog wat onwijs leuks te vertellen. IK heb verkering met Arvid! Hij heeft mij gevraagd hier in het ziekenhuis, en heeft twee kettinkjes mee genomen voor allebei een,” Opgewonden vertelde ik het verhaal.
“Oh Jobien, ik ben zo blij voor jullie! Hij is onwijs aardig en past echt super bij je! Hoop dat je snel beter word! Maar ik moet gaan, training,” Voegde Rose er aan toe.
“Oh Rose ik mis je! Kom je snel langs?” Mijn stem klonk bijna smekend.
“Natuurlijk! Ik hou van je,” Rose lachte en hing na mijn “Doei, hou van jou” op.
Eindelijk was het uitgepraat en had ik geen ruzie meer met Rose. Heerlijk dat gevoel van geen gezeik meer om mijn hoofd. Ik had een super lief vriendje waar ik onwijs veel van hield en mijn beste vriendin is ook alles koek en ei.
“Mag je wel bellen met je mobieltje?” Laurens keek mij gemeen aan.
“Denk het wel,” Ik draaide ongezien met mijn ogen. Waar bemoeide Laurens zich mee. Wat een onwijs eigenwijze vent was dat zeg, jasses.
Ik zette mijn tv aan en deed mijn hoofdtelefoon op zodat ik Laurens stem niet meer hoorde praten. Ik hoopte dat ik snel het ziekenhuis uit mocht. Hm zal ik eens vragen of Rose een beetje kon zoeken naar leuke hotelletjes. Misschien kon ik vragen of mijn moeder mijn laptop mee kon nemen.
Ik wist alleen niet of ik hier internet had, dus dan schoot het ook niet echt op. Ik zuchtte. Het was tegen een uur en ik verveelde mij ziek.
“He dame!” zei mijn moeder die net de deur open had gedaan. Mijn ouders met Rose en mijn oma kwamen binnen zetten.
“Hai!” zei ik en trok de hoofdtelefoon af en zette gauw de tv uit. Nadat ik iedereen een kus had gegeven op de wang gingen ze rondom mijn bed zitten. Mijn moeder keek naar mijn hals en begon te lachen.
“Haha ik heb het niet eens vertelt, ik heb verkering met Arvid,” zei ik een beetje rood.
“Ik wist wel dat jullie perfect bij elkaar passen. Ik vind het super, en ik kan echt niet wachten tot ik hem zie,” zei mijn moeder en stond op om mij nog paar kussen te geven.
“Vertel eens wat over hem” zei mijn oma, die was natuurlijk heel nieuwsgierig.
“Hij is onwijs lief en knap, en hij leert voor dokter, hij was namelijk mijn dokter voor mijn ziekte van Bell. Ik heb wel een mooie foto,” zei ik en pakte mijn mobiel en begon te zoeken. Alsof hij het wist dat we over Arvid praatte en toen kwam Arvid binnen gelopen.
“Hai lieffie, oh je hebt visite,” zei Arvid verbaasd. Je kon zien dat hij er niet op voorbereid was dat ik visite had.
“Ja dit zijn mijn ouders, Rose ken je al, en dit is mijn oma,” zei ik terwijl iedereen elkaar een hand gaf. Arvid kwam beetje zenuwachtig naar mij toe en gaf mij een zoen. Al gauw voelde Arvid zich op zijn gemak en begon te praten met mijn ouders. Heerlijk om zo te zien dat het klikte tussen Arvid en mijn ouders. Na een uurtje stond Arvid op.
“Lieverd, ik moet helaas aan het werk,” zei Arvid en gaf mij een kus op mijn mond.
“Jammer dat je al weer weg moet, maar als ik hier weg ben, heb ik een super leuk verrassing,” Ik keek Arvid geheimzinnig aan. Die begon te grijnzen.
“Ik vond het super leuk om u te ontmoeten,” zei Arvid terwijl hij mijn ouders een voor een een hand gaf. Ik begon te rillen en trok de dekens wat verder over mij heen.
“Wij vonden het ook leuk om jou te ontmoeten. Ook al hadden we je al ontmoet,” Mijn moeder begon te lachen en langzaam verdween Arvid door de deur.
“Leuke jongeman,” zei mijn oma en keek mij aan.
“Ja hé?” Ik keek mijn oma grijnzend aan.
“Hij is echt heel aardig, hij past super goed bij je,” Mijn moeder pakte iets uit haar tas en gaf het aan mij. Het was een grote en zware boek. Ik begon de voorkant te lezen en mijn mond viel open. Het waren reisboeken, waar je een lang weekendje weg mee kon.
“Dit was ik ook van plan!” Verbaasd keek ik mijn ouders aan.
“We dachten dat al, daarom hebben we wat reisboeken meegenomen. Daar kun je rustig in kijken wat je wilt,” Mijn vader keek mij glimlachend aan.
“Dank je wel, fijn dat je ze mee heb genomen,” zei ik terwijl ik de boeken in mijn la stopte.
“Graag gedaan, we gaan er weer vandoor,” Mijn ouders en mijn oma stonden op. Nadat ze gedag hadden gezegd gingen ze weer terug naar huis. Ik pakte een reisboek en begon er in te bladeren. Ik kon nu echt niet meer wachten tot dat ik uit het ziekenhuis was, maar zolang ik nog koorts had ging het feest niet door. Ik voelde opeens hoe moe ik was. Grote kans dat het door de spanning kwam dat mijn ouders Arvid gingen ontmoeten. Ook al hebben ze in het ziekenhuis elkaar ontmoet, dit was toch heel anders.
“Ik zou dan vlakbij de zee dat is pas super romantisch,” zei Laurens terwijl hij een blik op mijn boek wierp. Ik keek verbaasd op en dacht na over wat hij zei.

“Dat is misschien geen gek idee. Ik wou een lekker romantisch lang weekendje weg met mijn vriend organiseren,” Was dat wel handig om te zeggen tegen Laurens?
“Gezellig, kan je lekker wandelen over het strand enzo. Heerlijk lijkt me dat,” Laurens keek mij glimlachend aan.
“Ja mij ook. We hebben nog maar twee dagen met elkaar, maar hij moet veel werken en aangezien ik hier in het ziekenhuis heb gelegen kunnen we weinig samen gaan doen,” Mijn hand gleed naar mijn hals waar mijn ketting hing.
“Mooie ketting. Vrouwen houden daar wel van,” Laurens stak plagend zijn tong uit.
“Haha ja, maar mijn vriend heeft ook eentje. Dus het is niet alleen wat vrouwen mooi vinden,” Ik keek Laurens plagend aan. Laurens keek mijn lachend aan.
“Wat zal hij zeggen als hij je nu zag met je wilde haren?” Laurens pakte zijn spiegel en gaf hem aan mij.
“Help! Het ziet er echt niet uit!” Paniekerig pakte ik de borstel en begon mijn wilde haren te kammen. Er zaten vreselijke klitten in.
“Zal ik je helpen?” Laurens was uit bed gestapt en op mij afgelopen. Hij pakte de borstel van mij af en begon zachtjes mijn haar te borstelen. Wat lief van hem dat hij mij kwam helpen.
“Wat lief van je!” zei ik terwijl Laurens mijn haar aan het kammen was. Misschien viel hij toch wel mee.
“Jeetje je hebt mooi haar, alleen super dik,” Zei Laurens terwijl hij de borstel heel voorzichtig door mijn haar heen te bewegen. Maar het begon wel een beetje pijnlijk te worden.
“Au!” Ik greep naar mijn haar.
“Sorry popje, ik zal proberen het zachtjes te doen maar je hebt niet echt makkelijk haar,” mompelde Laurens. Na ongeveer vijf minuten was Laurens klaar met mijn haar.
Hij gaf mij de spiegel en vervolgens bekeek ik mijn haar.
“Dat ziet er weer een stuk beter uit, dank je wel,” Ik pakte de borstel van Laurens, en Laurens liep terug zijn bed en kroop weer in zijn bed. Laurens keek mij glimlachend aan.
“Zeg heb jij een vriendin?” vroeg ik. De verpleegster kwam binnen en drukte een temperatuur meter in mijn mond. Ze controleerde mijn pols. Gelukkig was alles goed.
“Nee, als ik iets moois zie ben ik altijd te laat,” zei Laurens, ik voelde mijn wangen gloeien. Het leek net alsof hij het over mij had.
“Tja, je doet dan niet genoeg je best. Kom op jij kan toch elk meisje krijgen!” mompelde ik lachend.
“Wat heb je eigenlijk met je gezicht? Nou schijnbaar niet, ik val op meiden die helaas al bezet zijn,” zei Laurens een beetje met rode wangen.
“Dan doe je het niet goed. Je moet wel een meisje zoeken die nog vrij is. Ik heb de ziekte van Bell. Het is een gezicht verlamming,” Zei ik vervolgens toen ik zag dat Laurens mij vragen aan keek.
“Oh dat klinkt niet al te best. Hopen dat het snel over gaat,” zei Laurens. De deur ging open en daar kwam een zuster aan.
“Het is tijd om naar bedje toe te gaan,” mompelde de verpleegster. Ik voelde me ook wel een beetje moe, dus ik kroop lekker warm onder mijn deken. De gordijnen gingen dicht en ik zette de tv aan. Ik wou dat ik al wat langer had met Arvid. Waarom moest ik nou weer in het ziekenhuis liggen? Een traan rolde over mijn wang. Na een tijdje begon ik te vechten tegen de moeheid. Ik zette de tv uit en viel gauw in slaap. De volgende dag werd ik vroeg wakker. Dat was ik helemaal niet gewend. Ik zuchtte en probeerde of ik nog in slaap kon komen maar helaas lukte het niet. Om acht uur gaf ik het op en zuchtte diep. Zo te horen was Laurens ook al wakker. Ik had hier een pyjama aan, thuis lag ik altijd in mijn string. Maar ja ik vond dat raar om hier te doen.
Om acht uur kregen we onze ontbijt. Na het eten mocht ik uit bed. Ik stond op en liep naar de douche waar ik mijn haar en een beetje make up op deed.
“Mopje?” Ik hoorde een bekende stem. Ik trok de badkamer deur open en zag dat Arvid voor mijn neus stond.
“Mopje!” zei ik en sloeg mijn armen om zijn nek en begon hem te kussen en knuffelen.
“Ik heb je gemist,” fluisterde Arvid in mijn oor.
“Ik jou ook,” fluisterde ik terug. Arvid pakte mijn hand en trok mij mee naar buiten.
“Je mag toch wel weg?” vroeg Arvid toen hij zag dat ik twijfelde. Ik knikte en liep hand en hand met Arvid. Ik wist niet waar we heen gingen maar zo te zien aan Arvid wist hij waar we heen gingen.
“Kom schatje, we moeten hier in,” fluisterde Arvid en gebaarde dat we zachtjes moesten gaan praten.
“Oké, wat gaan we hier doen?” Verbaasd keek ik Arvid aan, en die begon te lachen. Ik keek om mij heen. We waren in een piepklein kamertje die als opslag diende. Er stonden allemaal dozen in.
“Hm, kom eens,” fluisterde Arvid en trok zich naar mij toe,en begon zachtjes in mijn nek kleine kusjes te geven. Oh wat deed hij dat heerlijk! Ik begon Arvid te zoenen op zijn mond en langzaam gleed ik naar zijn nek waar ik kleine babykusjes gaf. Ik zag dat hij helemaal gek werd. Ik zag dat hij zijn shirt uittrok. Ik begon te fluiten. Daar stond Arvid dan in zijn blote body. Ik bekeek hem van top tot teen. Hij was een beetje gespierd. Je kon goed zien dat hij aan het sporten was, hij had z’n sexy buikje. Ik glimlachte en liep naar hem toe. Ik begon mijn handen over zijn lichaam glijden. Het voelde echt zo lekker. Ik was zo blij dat hij geen haren had op zijn borst.
“Hm, wat heb je een lekker sexy buikje,” begon ik fluisterend. Arvid trok mijn shirt uit. Daar stond ik dan in mijn bh. Ik voelde hoe zijn handen over mijn lichaam gleden. Ik kon gewoon niet geloven dat Arvid zijn handen over mijn lichaam aan het strelen was.
“Je bent zo sexy,” fluisterde Arvid en hij legde een deken op de grond om er samen op te gaan liggen.
“Kom je bij liggen?” Arvid gebaarde met zijn hand dat ik er bij moest gaan liggen. Nadat ik bij hem op grond lag begon hij met zijn tong over mijn lichaam te strelen. Ik keek hem glimlachend aan. Had het helemaal niet koud nu ik Arvid zijn strakke buik zag.
“Ik wil ook wel met jou buikje spelen,” zei ik en Arvid begon te lachen. Ik begon met zijn buikje te spelen. Ik stak mijn vingers in Arvid zijn zij en begon zachtjes te kietelen. Arvid begon te lachen, schijnbaar kon hij er niet tegen
“Haha hou op! Straks worden we betrapt!” Arvid rolde over de grond van het lachen. De tranen rolden over zijn wangen. Arvid sloeg zijn armen om mij heen en zo bleven we op de grond liggen. Ik wist dat we allebei rustig aan wouden doen. Een beetje elkaars lichaam verkennen en elkaar plekjes op zoeken vond ik een leuke eerste stap om samen voor te gaan. Ik hoopte dat Arvid er ook zo over dacht.
“Sorry lieffie, ik vind het heerlijk om in je armen te liggen,” Begon ik zachtjes te fluisteren.
“Vind ook heerlijk om jou in mijn armen te hebben,” Arvid plantte een kus op mijn wang.
“Hoe wist je dit plaatsje?” Ik keek Arvid nieuwsgierig aan.
“Ik ben gewoon op zoek gegaan,’’ Plagend keek Arvid mij aan. We lagen heerlijk weg te dromen en te genieten van elkaar.
“Wat voor verrassing heb je?” vroeg Arvid.
“Lief, als ik het zeg dan is het geen verrassing meer,” Met pretogen keek ik Arvid aan. Ineens werd de deur open getrokken. Daar lagen we dan half naakt.
“Wat is hier aan de hand? Wat doen jullie hier? En jullie zijn half naakt,” zei de verpleegster helemaal overrompeld. We waren betrapt door een verpleegster.

[Jobine]

Gelukkig had Arvid zijn jas aan mij gegeven zodat ik die voor mij kon houden.

“W-we waren de weg kwijt. Er is niks aan de hand,” mompelde ik maar de verpleegster zag het anders. Ze zag ons als een jongen en meisje, die half naakt waren.
“Jullie waren gewoon een beetje lopen vrijen in het ziekenhuis nog wel! Jullie gaan mee naar de bewakers,” De verpleegster was helemaal ontdaan.
“Mogen we ons dan eerst even aankleden?” Ik keek de verpleegster aan. Die begon te twijfelen.
“Ja je hebt drie minuten,” Mopperde de verpleegster en sloeg de deur met een klap dicht.
“Sorry dat we betrapt zijn. Ik zal alle schuld op me nemen, tenslotte was het mijn idee. Maar ik vond het wel super leuk om dit met jou mee te maken,” zei Arvid terwijl hij zijn shirt aan het dicht knopen was.
“Jij hoeft de schuld niet op je te nemen, we zijn beide schuldig. Ik vond het ook super leuk en super spannend om dit te doen terwijl de kans bestaat dat je betrapt wordt en om jou sexy buikje te zien!” Ik trok mijn shirt en vest weer aan en liepen vervolgens nar de deur. Ik voelde een kus op mijn wang, terwijl ik de deur open trok.
“We zijn klaar,” De verpleegster keek verbaasd maar meteen werd ze weer boos.
“Mee komen,” De verpleegster pakte ons vast bij onze arm en trok ons mee naar de bewaker die in het ziekenhuis rond liep. Na een tijdje gelopen hebben kwamen we een bewaker tegen.
“Deze twee waren aan het vrijen in de voorraadkast hier in het ziekenhuis. Straf ze maar flink,” zei de verpleegster en met een grote grijns vertrok ze weer. Terwijl de bewaker ons aan keek voelde ik mijn wangen gloeien. Gelukkig dat Arvid zo rustig bleef, want ik zou helemaal gek worden.
“Dat is niet echt gepast hier in het ziekenhuis. Ben je hier te gast of ben je een patiënt?” vroeg de bewaker.
“Ik ben patiënt en hij is mijn vriendje,” antwoordde ik.
“Waar hoor je thuis? Ik wil jullie een waarschuwing geven want ik heb dit nog nooit mee gemaakt, maar volgende keer krijgen jullie straf!” zei de bewaker. Wat was ik opgelucht dat we niet in de problemen waren gekomen.
“Ehm we lopen zelf wel naar mijn afdeling,” Ik pakte Arvid zijn hand en samen liepen we weg. Nadat we een paar minuten hebben gelopen begonnen we te lachen.
“Dat hebben we mooi opgelost. Sorry lief dat ik je in de problemen heb gebracht,” zei Arvid.
“Lief, ik het niet erg. We zijn er goed vanaf gekomen,” Gierend van het lachen liepen we terug naar mijn afdeling. Toen we daar waren deed mijn buik zeer van het lachen.
“Dag Jobine! Je hebt weer problemen gebracht,” Riep een van de verpleegsters.
“Je moest eens weten hoe fijn dat was,” fluisterde ik tegen Arvid. Een van de verpleger kwam op ons aflopen.
“De bewaker op afdeling neurologie heeft gebeld en uitgelegd wat jullie hadden uitgespookt. Dat jullie iets nuttigs hebben gedaan,” mompelde de verpleger. Ik keek hem met grote ogen aan. Wat lief dat hij ons niet had verraden.
“Of hebben jullie iets anders gedaan?” vroeg de verpleger toen hij mijn reactie zag.
“Nee nee, we waren gewoon aan het rond lopen en toen hebben we een kindje dat de weg kwijt was terug gebracht,” Loog Arvid voordat ik mijn mond open kon trekken.
“Goed gedaan,” Zei de verpleger en we liepen samen naar mijn bed. Arvid hielp mij in bed en gaf mij een kus.
“Schatje, ik ga nu aan het werk. Was heerlijk om jou in mijn armen te hebben,” zei Arvid en ging vervolgens weg.
“Zo, jullie zijn er weer?” Laurens keek mij aan.
“Ja, heb je mij zo gemist?” vroeg ik plagend.
“Ja klopt, is niet echt leuk om alleen hier te zitten, en de dokter zocht je,” voegde Laurens eraan toe.
“Hoezo de dokter?” Verbaasd keek ik Laurens aan.
“Weet ik veel,” zei Laurens verbaasd. Ineens werd de deur open gedaan en vervolgens kwam de dokter binnen gelopen.
“Ah daar is onze dame! Je mag naar huis!” Zei de dokter en ik keek hem verrast aan.
“Echt? Hoe laat mag ik weg?” zei ik, en stapte uit bed.
“Ja, je mag nu weg,” zei de dokter en gaf mij een hand. Ik belde mijn ouders en begon te vertellen dat ik naar huis mocht. Ik had nog niks tegen Rose en Arvid gezegd, het moest een verrassing blijven. Na ongeveer een paar uurtjes nadat ik hoorde dat ik naar huis mocht, stapte ik voor het eerst weer na ongeveer veertien dagen in het ziekenhuis hebben gelegen naar buiten. Ik sloot mijn ogen en zachtjes viel er regendruppen op mijn gezicht. Wat een heerlijk gevoel. Wat had ik dat gemist! Nadat ik mijn ouders had begroet stapte ik in de auto en reden terug naar huis. Het was ongeveer vier uur s middags stapte ik voor lange tijd uit en stond voor mijn eigen huis. Nadat mijn ouders de auto weg hadden gezet stapte we met zijn drieën in huis.
“Verrassing!!! Welkom thuis!!” Er stonden allerlei mensen in de woonkamer. Ik was zo verrast dat tranen over mijn wangen rolden. Ook stonden Rose en Arvid hier in mijn huis.
“Lieverd! Ik wou jou verrassen maar jij hebt mij verrast!” Ik sloeg mijn armen om Arvid heen en gaf hem een kus op zijn wang.
“Sorry lieverd, ik moest echt werken, maar je moeder belde mij met de mededeling dat je naar huis mocht. Daar kon ik niet maken om er niet bij te zijn,” Arvid gaf mij een kus op mijn mond. Vervolgens liep ik naar Rose toe en gaf haar een kus op haar wang.
“Onwijs lief dat je er bent!” Mijn hart stroomde over van geluk. Al mijn mensen die onwijs veel voor mij betekende waren hier.
“Dank jullie wel, het betekent heel voor mij dat jullie hier zijn. Ik ben heel erg verrast van dit feestje! Mensen let the party begin!!” Riep ik uit. De mensen begonnen meteen met kleine pakjes naar me toe te komen.
“Dit had toch niet gehoeven?” Verbaasd keek ik om mij heen.
“Dit is om een riem onder je hart te steken,” Zei Arvid en drukte mij een klein pakje in mijn handen. Ik maakte het open en zag dat het een foto van hem was.
“Oh wat lief! Dank je wel,” zei ik en gaf Arvid een kus op zijn mond. Ik kreeg steeds meer kleine pakjes in mijn handen gedrukt. Het feestje duurde tot elf uur en vervolgens ging iedereen weer naar huis. Ik nam stilletjes bij de hand en samen slopen we ongezien naar mijn kamer. Ik plofte neer op mijn bed en Arvid kwam naast mij zitten. Ik zag dat hij mijn kamer aan het bekijken was.
“Vind je het leuk?” vroeg ik en Arvid lachte.
“Je hebt een leuke kamer. Kom eens hier,” Fluisterde Arvid en trok mij op bed. Ik voelde dat hij mij uitkleedde. Ik begon Arvid uit te kleden.
“Haha straks worden we betrapt net als in het ziekenhuis,” zei ik lachend. Ik had nog een verrassing mee genomen, iets wat Arvid niet wist. Ik kroop op zijn buik, en pakte een slagroom bus en spoot alles leeg op zijn buik. Arvid keek mij vragend aan en begon te lachen.
“Sexy dokter, u moet wel blijven liggen,” zei ik terwijl ik zijn buik aan het aflikken was. Heerlijk slagroom aflikken van zijn sexy buik. Ik kroop van zijn buik af en begon Arvid te zoenen met mijn mond vol slagroom. Arvid begon te lachen en pakte wat slagroom van zijn buik en begon het op mij te smeren. Ik begon te giechelen wat was dit leuk zeg! Arvid drukte mij op bed en kwam op mij zitten. Ook ik kreeg koude slagroom op mijn buik en hij begon het eraf te likken. Wat gaf dat een onwijs lekker gevoel. Nadat de slagroom van onze buiken was gepoetst gingen we weer naar beneden.
Schijnbaar had niemand ons gemist. Wat ik helemaal niet erg vond.
Dan gingen ze ook niet vragen waar we waren of wat we gedaan hadden.
Rose zag ons lopen en gaf mij een knipoog. Ik liet Arvid los en liep naar Rose.
“Het was echt leuk! Je slagroom truc is perfect gelopen!” Fluisterde ik tegen haar.
“Ik weet wel wat leuks en spannends,” Fluisterde Rose terug.
“Ik zou hem wel eens in pak willen zien, volgens mij is dat ongelofelijk sexy!” Ik trok plagend mijn wenkbrauw op en Rose moest lachen. Arvid kwam naar ons toe gelopen en sloeg zijn arm om mijn middel heen.
“Wanneer zien we je in een mooie strak pak?” Rose vroeg het plagend maar ik voelde in mijn buik de vlinders vliegen.
“Haha voor dit meisje doe ik het graag!” zei Arvid en gaf mij een kus op mijn wang.
“Maar wanneer dan? Dan moeten we maar even foto’s van maken!” zei ik geheimzinnig.
“Heel snel, dat beloof ik,” verzekerde Arvid mij.
“Ik kijk er erg naar uit,” Zei ik. Het was elf uur en de gasten die op mijn verrassingsfeest waren gekomen gingen naar huis.
“Ik ga ook, doei Jobientje en Arvid,” zei Rose en gaf mij een kus.
“Jammer dat je weg gaat. Bedankt voor het feestje en dat je bent gekomen,” Ik liep met Rose mee naar buiten.
“Wel veel rusten! Morgen lekker uitslapen oké?” Rose keek mij doordringend aan. Ik knikte en Rose vertrok richting huis. Ik liep terug naar Arvid.
“Schat ik ga ook naar huis. Ik vond het onwijs leuk! Zie je snel weer goed?” Arvid drukte zijn lippen op de mijne en ging vervolgens naar zijn huis.
“Dank je wel voor de leuke feest! Ik heb onwijs genoten!” Ik gaf mijn ouders een knuffel. Jeetje heerlijk gevoel gaf dat. Na een “truste” ging ik naar bed. Rose haar advies werd toch wel in acht genomen. Ik was pas om een uur wakker. Ik keek op de klok en keek geschrokken naar de tijd. Het was een uur! Wat had ik lang geslapen zeg! Ik kleedde mij aan en liep naar beneden. Er lag een briefje op de tafel dat mijn ouders weg waren en dat ze heel laat thuis waren. Misschien kon Arvid wel komen.

[Jobine]

Zou ik naar zijn huis gaan? Ik griste mijn jas van de kapstok en liep naar mijn fiets. Na tien minuten zette ik mijn fiets tegen een hekje en liep zenuwachtig naar de voordeur. Ik zuchtte eens diep en drukte op de deurbel. De deur ging open en er stond een meisje van ongeveer mijn leeftijd.
“Hoe kan ik je helpen? Vroeg het meisje. Het meisje had blond krullend haar en net als Arvid een wipneusje.
“Is Arvid ook thuis?” vroeg ik en het meisje keek mij argwanend aan.
“Volgens mij is hij naar zijn vriendin of aan het werk,” zei het meisje lichtjes arrogant. Gr, kon ze niet even wat aardiger zijn?
“Zou je het willen vragen?” vroeg ik nog een keer. Na wat gemopper liep het meisje weg om te vragen waar Arvid was. Vervolgens kwam de moeder bij de voordeur.
“Hallo, ik denk dat Arvid naar zijn werk is. Hij is hier niet zo veel meer,” antwoordde zijn moeder. Bah wat een rare familie had die arme jongen. Ik had al meteen spijt dat ik naar zijn huis was gegaan.
“Oké ik zal hem wel bellen. Bedankt voor de moeite,” mompelde ik en draaide mij om. Ik pakte mijn mobiel en zocht Arvid zijn nummer op. Hij nam gelukkig meteen op.
“He schatje, ik was alleen thuis vandaag en ik dacht laat ik je verassen door je op te halen. Ik heb je moeder en je zusje ontmoet, ze deden een beetje raar. Sorry lieverd!” mompelde ik en ik hoorde Arvid zuchten.
“Lieverd, het maakt niet uit. Ik had het een leuke verassing gevonden maar helaas ben ik aan het werk. Trek je niks van mijn moeder en zusje aan, ik hoop niet dat ze niet al te raar tegen je hebben gedaan. Sorry daarvoor!” zei Arvid vervolgens.

[Jobine]

“Nee en ik hoop je snel weer te zien want ik mis je,” zei ik.
“Ik hoop je ook snel te zien mopje, maar ik moet nu ophangen want ik word geroepen,” Zei Arvid.
“Veel plezier op je werk en gedraag je! Ik hou van je,” Zei ik lachend.
“Dank je wel, jij ook nog een leuke dag nu je alleen thuis bent. Ik hou ook van jou!” Arvid gaf een kus door de telefoon en hing vervolgens op. Jammer dat hij nu niet kon komen maar ja hij moest werken. Misschien kon Rose wel komen, dan zou ze me wel kunnen helpen met een leuk lang weekendje weg voor Arvid en mij. IK belde Rose op en die kwam gelukkig langs.
“Zo jij wilt graag een weekendje weg doen. Waarom ga je niet naar een ander land?” zei Rose vervolgens. Dat leek mij ook wel een leuk idee.
“Dat kan ook, als we maar met z’n tweeën konden zijn, we hebben niet echt veel leuke dingen samen gedaan dat is jammer. Maar daar komt nu verandering in,” Zei ik met een grote grijns.
“Dus hij vond de slagroom een groot succes?” vroeg Rose lachend.
“Haha ja, hij keek me eerst vragend aan van wat ben je van plan maar op het einde nog een slagrom gevecht gedaan,” vertelde ik lachend.
“Ik ben benieuwd wanneer je hem in pak ziet. Volgens mij ziet dat er zo sexy uit,” zei Rose.
“Nou dat buikje van hem zag er ook zo hot uit,” zei ik en mijn hoofd leek in de wolken als ik er weer aan dacht.
“He dromer, we moeten aan de slag anders kunnen jullie niet op vakantie gaan,” Rose gaf mij een stoot.
“Au, is dat nou weer nodig?” Mopperend keek ik Rose aan terwijl ik over mijn elleboog wreef.
“Wat vind je hier van?” Rose draaide mijn beeldscherm van mijn computer naar mij zodat ik het kon zien.
“Hm, dat ziet er wel leuk. Maar is dat niet te ver weg en te duur?” Vroeg ik .
“Hm, tweehonderd euro met een lang weekend en all in,” Las Rose voor van de site. Ik schreef hem op mijn papier die voor mij lag.
“Ik weet het nu al niet meer,” Kreunde ik lachend.
“Daarom ben ik er,’’ zei Rose opbeurend.
“Gelukkig maar, anders zou ik helemaal gek worden,” Ik wreef wat haren uit mijn gezicht.
“Je hebt al een paar leuke hotels, ik zou gewoon stoppen en de leukste en goedkoopste eruit kiezen,” zei Rose terwijl ze de computer afsloot. Ik wist dat ze gelijk had. Waarom was het dan zo moeilijk te kiezen wat ik moest doen.
“Ik weet het dat het lastig is maar als je meer kiest dan zou je alleen nog maar moeilijker maken. We gaan uit deze vier kiezen,” zei Rose en bekeek mijn aantekeningen op het papier wat voor mij had.
“Ik vind deze het leukst,” zei ik, en begon te wijzen naar een tekening die in reisboek stond.
“Hm, ik vind deze ook erg leuk, maar jij moet kiezen,” antwoordde Rose en liet zien welke zei ze bedoelde. Ik begon het te lezen en moest ook toegeven dat die mij ook erg aanstond. Eindelijk kwamen we tot de conclusie dat ik en Arvid naar London gingen een lekker lang weekendje. Het was een schitterend hotel wat we konden zien aan de foto’s.
“We gaan eten!” hoorde we mijn moeder roepen.

“Dan ga ik. Laat je ouders maar zien waar jullie heen gaan,” Zei Rose terwijl we samen naar beneden liepen. Nadat Rose weg was, liep ik naar de keuken waar mijn ouders al aan het eten waren.
“Hier gaan we heen,” zei ik en gaf de reisboek aan mijn ouders. Die begonnen het gelijk te bekijken terwijl ik eten aan het opscheppen was.
“Dat ziet er goed uit. Wanneer gaan jullie?” vroeg mijn vader.
“IK moet nog even een datum aan Arvid vragen maar wel zo snel mogelijk. Ik heb er echt ontzettend veel zin in,” zei ik terwijl ik een hap van mijn eten nam.
“Dat kan ik me heel goed voorstellen. Hoop dat Arvid het wel leuk vind. En hoe ga je het aanpakken?” vroeg mijn moeder.
“Ik weet niet, misschien moet ik het maar gewoon zeggen,” Antwoordde ik, en mijn vader begon te lachen.
“Nee, je moet gewoon zeggen dat hij maar moet wachten, anders is de verassing weg,” Zei mijn moeder.
“Ja ik weet nog niet zo goed, maar we zien het wel. Ik moet ook maar mijn mond kunnen houden,” Zei ik plagend.
“Haha dat zal wel moeilijk gaan. Maar wanneer ga je?” Vroeg mijn moeder.
“Ja dat ligt eraan wanneer Arvid vrij is,” antwoordde ik.
“Dan ga je morgen naar het ziekenhuis en ga je gewoon met zijn planner om tafel en ga je proberen regelen dat hij dan vrij is,” zei mijn vader slim.
“Dat is wel en goeie. Ik ga dat morgen gewoon doen,” zei ik. Ik kroop lekker op de bank om een goede film te zien. Nadat de film was afgelopen liep ik naar boven toe en kroop in mijn bed. Morgen was ik lekker vrij en ik ging naar Arvid zijn werk toe. Wat zouden zijn collega’s zeggen? Misschien vonden ze het vreemd als zijn vriendin langs kwam op zijn werk. De volgende dag werd ik vroeg wakker. Ik had zin om Arvid zijn werk te zien. Ik kleedde me aan en liep naar de garage om mijn fiets te pakken. Binnen een half uur was ik op zijn werk. Ik liep naar binnen en keek om mij heen.
“Kan ik u helpen?” een meisje die achter de balie keek mij aan.
“Ja eh ik zoek Arvid Groenewold,” Zei ik half blozend.
“Ik zal even voor u kijken, hij is aan het operen in de ok. Misschien wilt u wachten?” Vroeg het meisje.
“Duurt het lang? Ik zoek ook diegene die jullie roosters maken. Ik moet even wat regelen,” Zei ik.
“Dat kan, loopt u maar met mij mee,” het meisje stond op van haar stoel en liep naar een klein kamertje.
“Hier is het,” zei ze en klopte netjes op de deur.
“Dank je wel,” zei ik met een glimlach en opende de deur nadat ik een “Ja?” hoorde.
“Hallo ik ben Jobine,” zei ik toen de vrouw mij verbaasd aan keek.
“Hoe kan ik je helpen Jobine?” vroeg de vrouw vriendelijk.
“Ik wou mijn vriend Arvid Groenewold verassen door een weekendje weg. Alleen ik wou dan zeg maar een lang weekendje weg, alleen dan moest hij wel vrij zijn,” Begon ik te vertellen.
“Aha, jij bent zijn vriendin. Hij heeft het onwijs vaak over je. Ik kan je zijn rooster laten zien, misschien kunnen we dat weekendje wel plannen,” Zei ze met een knipoog. Ik was opgelucht dat het toch lukte
.“Dank u wel, alleen hij mag niks weten. En hij mag ook niet opgeroepen worden,” Zei ik en de vrouw begon te lachen.“Nee het komt helemaal goed. Wanneer wou je weg?” Vroeg de vrouw. “Het liefst zo snel mogelijk. Ik heb nog geen datum geprikt,” Antwoordde ik.

“Nou over drie week is het mogelijk dat hij een lang weekendje vrij kan zijn,” Zei de vrouw.
“Dan zal ik dan het weekendje plannen,” antwoordde ik en keek de vrouw vriendelijk aan.
“Is goed, succes met het stil houden,” Zei de jonge vrouw.
“Dank u wel, ik doe mijn best. U moet ook beloven dat u niks zegt! En bedankt voor de moeite,” Zei ik vriendelijk. Ik verliet de kamer van de vrouw en keek om mij heen. Zou ik Arvid nog te zien krijgen?
“Helaas is hij nog steeds bezig in de operatiekamer, hij is drukt bezig. Maar ik kan u wel even een rondleiding geven,” zei de vrouw achter de balie.
“Dat zou ik erg op prijs stellen, jammer dat hij nog niet klaar is,” Zei ik met een glimlach. Ik volgde de vrouw door het ziekenhuis. Het was onwijs interessant.
“Dank u wel voor u tijd en rondleiding,”zei ik na afloop.
“Graag gedaan,” zei de vrouw en ging weer achter de balie zitten. Ik liep naar buiten en stapte in de bus. Na een tijdje drukte ik op het stopknopje en de bus stopte. Ik stapte eruit en liep richting het strand. Ik had onwijs veel zin om een wandeling op het strand te maken. Ik trok mijn schoenen uit en liep met mijn blote voeten de zee in. Wat gaf dat een lekker gevoel zeg! Ik liep de zee weer uit en liep naar de duinen om daar even lekker rustig te gaan zitten, zodat niemand last van mij had.

[Jobine]

Maak je niet druk, je komt er gauw genoeg achter waarom. Vond ook jammer dat ik je niet heb gezien! Vond de rondleiding onwijs interessant en leerzaam. Loveyou.. Ik lachte en keek weer over de zee. Wat een heerlijk uitzicht. Ik snoof de zeelucht op en sloot mijn ogen. Ik opende mijn ogen en besloot om terug naar de zee te gaan. Ik liet mijn schoenen daar liggen. Het lauwe zeewater klotste over mijn voeten heen. Ik liep een stukje de zee in en het water kwam tot mijn knieën. Wat zou er gebeuren als ik het water in dook en mijn adem in zou houden? Toch besloot ik uit het water te gaan om vervolgens mijn schoenen op te halen. Ik viste ze uit het zand om vervolgens mijn weg te volgen. Toen ik van het strand af kwam deed ik mijn schoenen aan. Ik had onwijs veel zin in een ijsje.
“Dag mevrouw kan ik u helpen?” Vroeg de jongen die achter de kassa stond. Ik knikte en vertelde wat voor ijsje ik graag wou. Na enkele minuten kreeg ik het ijsje in mijn handen gedrukt en vervolgens liep ik naar buiten. Al likkend liep ik richting de bus om naar mijn huis te gaan. Gelukkig kwam de bus er al aan dus ik kon zo doorlopen.
Ik hoopte dat de buschauffeur niet ging zeuren dat ik een ijsje had, maar gelukkig zei hij er niks over. Een uur in de bus gezeten stapte ik eindelijk uit de bus. Ik kwam net thuis toen mijn moeder stond te koken.
“Waar ben jij geweest?” Vroeg ze daarom vriendelijk.
“Ik ben naar Arvid zijn werk geweest, ik heb geregeld dat hij vrij is als ik mijn weekendje weg ga plannen. En ook nog even lekker op het strand geweest,” Antwoordde ik vervolgens.
“Aha, wanneer gaan jullie weg?” Mijn moeder roerde in de pan terwijl ze het vroeg.
“Over drie weken gaan we weg. Ik moet alleen nog even reserveren,” Mompelde ik.
“Dan zou ik dat wel zo snel mogelijk doen, straks is het hotel al weg, dat zou namelijk erg zonde,” Begon mijn moeder.
“Ik ga het meteen doen,” Verzekerde ik mijn moeder en zette de pc van mijn ouders aan.
“We kunnen ook over een half uurtje eten,” Vertelde mijn moeder.
“Ja is goed. Dan ben ik wel klaar hoop ik,” zei ik en begon meteen die site op te zoeken toen de pc aan was. Ik begon gelijk mijn gegevens in te tikken toen ik hotel had gevonden. De reservering was geregeld, nu was alles geregeld voor een lekker weekendje weg.
“Alles is geregeld,” zei ik toen ik wist dat alles klaar was.
“Mooi want het eten is ook klaar,” mompelde mijn moeder en zette de pan op tafel. Ik keek haar glimlachend aan terwijl ik neer plofte op een stoel.
“Ik heb onwijs veel zin om een lekker weekendje naar Parijs te gaan,” Zei ik terwijl er een warm gevoel in mijn buik stroomde. Over drie weken was het zover! Dan zou ik lekker een lang weekend met Arvid alleen zijn.
“Ja, jullie hebben het verdiend! En ik vind het onwijs leuk dat jullie iets samen leuks gaan doen,” Begon mijn moeder.
“Ik ook mam. Hoop alleen dat Arvid het ook leuk zou vinden. Ik weet alleen niet zo goed hoe ik dat het beste bij hem kan vissen,” Begon ik en zette een vork aan mijn mond.
“Je kan een beetje gaan lopen vissen of vertellen dat een vriendin dat gaat doen en kijken wat zijn reactie zou zijn,” Vertelde mijn moeder.
“Ik ben zo bang dat ik mijzelf verspreek,” antwoordde ik en mijn moeder begon te lachen.
“Dat is mogelijk, maar je moet het zelf maar weten. Maar ik denk dat hij ontzettend leuk zou vinden,” vertelde mijn moeder.
“Ik hoop het, anders word ik boos haha,” zei ik lachend. Na het eten ruimde ik samen met mijn moeder de tafel op en vervolgens ging ik naar de woonkamer toe. Ik zat lekker tv te kijken toen de deurbel ging. IK stond zuchtend op en liep naar de deur. Ik opende de deur en zag tot mijn grote verbazing dat het Arvid was.
“He lieverd, wat doe je hier?” Verbaasd keek ik hem aan.
“Mopje, je was helemaal naar mijn werk gekomen en ik was in de operatiekamer, ik vond dat zo sneu dat ik besloot dat ik je wou zien,” zei Arvid half blozend.
“Wat lief! Kom binnen!” Zei ik hartelijk en Arvid stapte naar binnen.
“Ik zou liever met jou alleen naar boven gaan,” Fluisterde Arvid zachtjes terwijl hij speels aan mijn oor begon te sabbelen.
“Ik krijg je wel naar boven. Moet je even wachten,” fluisterde ik giechelend. Een warm gevoel kwam boven in mijn buik toen Arvid aan mijn oor zat te sabbelen. Ik opende de deur en liet Arvid in de gang staan.“Aha daar ben je, ik ga naar oma. Ik ben laat terug dus geniet er maar van,” Zei mijn moeder met een knipoog. Net alsof ze wist dat Arvid in de gang stond. “Is goed, groetjes aan oma,” Antwoordde ik en liep naar de bank. Na vijf minuten liep ik naar de deur en vroeg Arvid naar binnen.
“Mijn moeder is naar mijn oma, maar ik wil alleen bij jou zijn,” Zei ik blozend.
“Ik wil ook alleen zijn met jou,” fluisterde Arvid en trok zich mij naar zich toe op de bank en begon in mijn nek kleine kusjes te geven. Ik sloeg mijn handen om zijn nek. Ik voelde zijn hand onder mijn shirt en die gleed langzaam naar mijn borsten. Ook mijn handen gleden onder zijn shirt.
“Ik heb koude handen,” Fluisterde ik zacht en Arvid begon te lachen.
“Hou ze maar lekker tegen mijn warme lijf,” Antwoordde Arvid en hij trok mijn shirt uit. Daar zat ik dan in mijn bh. Hij legde mij op de bank neer, en kwam boven op mij zitten. Ik voelde hoe hij met zijn tong naar beneden gleed. Ik kwam half overeind en leunde op mijn ellebogen terwijl ik zijn shirt ook uittrok. Nu duwde ik Arvid op de bank en giechelend gleed mij hand over zijn buik, en bleef steken bij zijn zwarte krulletjes. Zachtjes draaide ik de zwarte krulletjes om mijn vinger heen.
“Hm,” Kreunde Arvid ineens, en ik gaf hem een kus op zijn buik. Ik maakte zijn knopen van zijn broek los om die vervolgens uit te trekken. Zelf had ik een rokje aan dus die was al snel uit.


------
up

[Jobine]

Nadat we een beetje hebben ontdekken van elkaars lichaam, gleed Arvid in mij. De hele woonkamer hing een sensuele sfeer. Arvid begon steeds harder te kreunen, en niet veel later voelde ik hoe zijn lichaam begon te schokken. We hadden voor het eerst met elkaar gedaan, en het was een heerlijke ervaring. Arvid gaf mij een kus op mijn mond en kwam half naast mij liggen.
“Het was echt geweldig! Ben trots op je!” zei Arvid en ik was het daar met hem eens.
“Ja schat, het was echt super! Ik zou het ook niet met een ander willen ervaren. Ik heb een verrassing voor je over drie weken, maar ik kan niks erover zeggen,” begon ik en Arvid keek mij aan.
“Ik ben heel nieuwsgierig, jammer dat je er niks over kan zeggen. Je houd het wel spannend zeg!” Zei Arvid en begon mij te kietelen waar ik niet tegen kon.
“Haha hou op!” Gilde ik en kwam niet meer bij van het lachen. Ineens hoorde we een auto, dus dat betekende dat mijn moeder eraan kwam.
“Schiet op, we moeten ons aankleden,” Spoorde ik Arvid aan. Die begon zich ook ineens heel snel aan te kleden.
“Moet ik weg?” Vroeg Arvid en ik schudde mijn hoofd. De deur ging open en daar kwam mijn moeder al aan.
“Hallo daar ben ik weer, oh hallo Arvid,” Voegde mijn moeder er aan toe en keek mij aan.
“Hoi mam, eh Arvid kwam even wat brengen,” Ik voelde dat mijn wangen rood begonnen te worden.
“Geeft niks liefje, als jullie maar gezellig hebben gehad. Alleen ik zou wel willen dat je niet te laat naar bed gaat,” Zei mijn moeder streng en keek naar de klok.
“Is goed mam,” antwoordde ik daarom, en trok Arvid mee naar mijn kamer.
“Zal ik naar huis gaan? ik heb onwijs genoten lief,” Zei Arvid zacht. Ik knikte want ik kon niet meer praten. Ik gaf Arvid een kus en hij liep zachtjes richting de achterdeur. IK liet mij achterover vallen op mijn bed. Er werd op de deur geklopt. Na mijn “Ja” ging de deur open en zag dat het mijn moeder was.
“Ik zag dat Arvid net was is. Was het leuk samen met hem?” Vroeg ze nieuwsgierig.
“Ja het was heerlijk. Ik hoop dat hij snel hier mag slapen. Uiteraard in de logeerkamer,” Voegde ik er snel aan toe toen ik mijn moeder haar gezicht zag.
“Dat doen we als jullie terug komen van je lang weekendje weg,” zei mijn moeder met een knipoog.
“Is goed, dank je wel. Ik ga maar lekker slapen,” zei ik en wenste mijn moeder welterusten. Ik knikte en liet mij op bed vallen. Hert duurde niet lang of ik viel in een fijne droom. Ik kon gewoon niet geloven dat ik het gedaan had met Arvid.
De volgende morgen werd ik wakker van mijn wekker. Ik moest tenslotte naar school, dus ik moest wel vroeg opstaan. Rond negen uur was ik op school. Rose moest eerst naar de dokter, dus ik moest alleen fietsen. Ik vond het niet zo leuk, maar het was niet anders.
“Jobine!” Hoorde ik opeens achter mij. Ik draaide mij om en keek in het gezicht van Laurens. Dat was de jongen die naast mij had gelegen in het ziekenhuis.
“Laurens, wat doe jij hier?” Vroeg ik verbaasd.
“Ik zit hier op school. Leuk om je weer te zien,” Antwoordde Laurens en keek mij met een glimlach aan.
“Ik wist niet eens dat je hier op school zat joh. Ik vind ook leuk om jou weer te zien,” zei ik met een glimlach.