Annabel

[Jampie-my]

Hoi!
Ik ben hier al een tijdje niet meer geweest,
maar ik had ook al een tijdje niet meer geschreven
Maar sinds kort ben ik bezig met een verhaal, dat misschien nog wel wat kan worden
Aldus:


1. De ontmoetingen

Annabel huppelt met haar krantjes in haar hand langs de flats. Het duurde lang maar ze is nu toch bijna klaar. De laatste flat, de laatste krantjes. Annabel zucht, het is warm. Ze trekt haar jongenszwembroek recht en kijkt naar haar blote voeten. Mensen vinden haar raar, ze doet vreemde dingen en loopt op haar blote voeten haar krantjes te bezorgen. Annabel maakt het niks uit wat de mensen van haar denken. Ze leeft om te genieten, dus doet ze dat. Nou de laatste krantjes, Annabel stopt er 3 in aan de linkerkant van de flat, nu de rechterkant nog. Annabel kijkt naar het raampje boven de brievenbussen, ze kan zichzelf zien en lacht om haar opkomende zomersproetjes. Haar blonde haar piekt alle kanten op, ze heeft haar knotje te strak gemaakt. Annabel haalt het stiekje uit haar haar en doet hem om haar pols. Snel doet ze de laatste drie krantjes in de brievenbussen en kijkt weer op naar het raampje, nog even kijken hoe dat losse haar staat. Als ze opkijkt schrikt ze, tegenover haar aan de andere kant van het raam staat een jongen. Hij ziet er iets ouder uit dan zij, Annabel schat hem 15 jaar. Ze ziet dat hij ook is geschrokken van haar maar hij heeft zich snel hersteld en glimlacht naar haar. Ze vindt hem prachtig, zijn witte tanden staan geweldig tegenover zijn ietwat getinte huid. Zijn bruin blonde haar staat warrig in een prachtige net uit bed look. Annabel doet gauw haar mond dicht, dadelijk gaat ze nog kwijlen! Met haar, hopelijk, liefste glimlach kijkt ze naar hem terwijl ze hoopt dat dit moment nog tijden kan doorgaan. Maar helaas, haar telefoon gaat, het lied: Annabel van Boudewijn de Groot, schalt door het kleine portiek van de flat. Snel haalt ze haar mobiel uit haar zak en neemt op, het is Aniek. “Hoi” zegt Annabel een beetje aarzelend. “Haai!” schreeuwt een overenthousiaste Aniek terug. Annabel kijkt een beetje sip op, en ziet dat de jongen verdwenen is. Ze zucht hoorbaar. “Is er iets?” tettert Aniek in de telefoon, “Je zucht zo hard”. “Nee hoor, helemaal niks” zegt Annabel, ondanks dat ze vrolijk probeert te klinken is er een lichte trilling te horen in haar stem. “Waarvoor belde je?”. Aniek is blijkbaar alweer vergeten wat er was en begint enthousiast te vertellen over haar: “O zo knappe, nieuwe buurjongen!”.

[Jampie-my]

“Tik, tak, tik, tak, poof!” Annabel schrikt zich kapot, ze moet toch nog een beetje wennen aan die nieuwe wekker. Zo gauw ze haar nieuwe bomwekker heeft uitgezet gaat ze weer liggen. Wat ligt haar bed toch lekker, ze draait zich om en… “Kukeleku!” die vervelende wekkers ook! Annabel zet snel de wekkers op haar nachtkastje uit en staat op om degene in haar kast ook uit te zetten. Tja, nu kan ze niet meer gaan slapen. Daarom loopt ze door naar de badkamer om haar tanden te poetsen, de tweede verslaving van die dag, die ze met geen enkele mogelijkheid kan stoppen. Als ze de badkamerdeur opendoet krijgt ze de derde schrik van die dag, haar kleine broertje ligt op de badkamertegeltjes te slapen. Snel raapt Annabel hem op. “Hallo…” zegt haar broertje Tim zachtjes. “Goedemorgen slaapkopje” fluistert Annabel hem toe. “Waarom lig je niet in je bedje?” vraagt ze hem terwijl Tim zich tegen haar aandrukt. “Mijn bed is vies” zegt Tim snel. Annabel lacht, hij zal wel weer in zijn bed geplast hebben. “Hoe kan dat dan?” vraagt ze hem speels. “Weet ik niet” zegt Tim en hij zet zijn onschuldigste gezichtje op. “Ga dan maar lekker in mijn bed verder slapen” grijnst ze terwijl ze met Tim op haar heup terug naar haar slaapkamer loopt. “Oké” knikt Tim en hij is alweer vertrokken. Annabel stopt hem lekker in en loopt terug naar de badkamer. Weer een mooi begin van de dag.

[Sabbientje]

Hallo Jamie,

Ik ben begonnen met het lezen van je verhaal en het eerste wat mij opvalt is het missen van enters.
Hierdoor lijkt het 1 blok tekst en is het geheel lastig leesbaar.
Probeer wat rustpunten in je tekst te maken door op een aantal punten te enteren.
Verder begin je een gesproken zin op een nieuwe regel.

Annabel huppelt met haar krantjes (dit woord staat niet zo netjes. Beter is gewoon het woord kranten. Geld voor het gehele stuk.) in haar hand langs de flats. Het duurde lang maar ze is nu toch bijna klaar. De laatste flat, de laatste krantjes. [enter]
Annabel zucht, het is warm. Ze trekt haar jongenszwembroek recht en kijkt naar haar blote voeten. Mensen vinden haar raar, ze doet vreemde dingen en loopt op haar blote voeten haar krantjes te bezorgen. Annabel maakt het niks uit wat de mensen van haar denken. Ze leeft om te genieten, dus doet ze dat. [enter]
Nou de laatste krantjes, Annabel stopt er 3 (getallen kun je beter uitschrijven) in aan de linkerkant van de flat, nu de rechterkant nog. Annabel kijkt naar het raampje boven de brievenbussen, ze kan zichzelf zien en lacht om haar opkomende zomersproetjes. Haar blonde haar piekt alle kanten op, ze heeft haar knotje te strak gemaakt. [enter] (verder hele goede omschrijving. Goed zo!)
Annabel haalt het stiekje (elastiekje) uit haar haar (Pas op voor dubbele woorden. haren is hier beter op zijn plaats. en doet hem om haar pols. Snel doet ze de laatste drie (hier die je wel netjes het woord uitschrijven. Heel goed!.) krantjes in de brievenbussen en kijkt weer op naar het raampje, nog even kijken hoe dat losse haar staat. [enter]
Als ze opkijkt schrikt ze, tegenover haar aan de andere kant van het raam staat een jongen. Hij ziet er iets ouder uit dan zij, Annabel schat hem 15 jaar. Ze ziet dat hij ook is geschrokken van haar , kommamaar hij heeft zich snel hersteld en glimlacht naar haar. Ze vindt hem prachtig, zijn witte tanden staan geweldig tegenover zijn ietwat getinte huid. Zijn bruin blonde haar staat warrig in een prachtige net uit bed look. [enter] (In deze zin heb je weer een mooie omschrijving gegeven. Je krijgt een goed beeld van degene die daar staat.
Annabel doet gauw haar mond dicht, dadelijk gaat ze nog kwijlen! Met haar, hopelijk, liefste glimlach kijkt ze naar hem terwijl ze hoopt dat dit moment nog tijden kan doorgaan. Maar helaas, haar telefoon gaat, het lied: Annabel van Boudewijn de Groot, schalt door het kleine portiek van de flat. Snel haalt ze haar mobiel uit haar zak en neemt op, het is Aniek. [enter]
“Hoi” zegt Annabel een beetje aarzelend. [enter]
“Haai!” schreeuwt een overenthousiaste Aniek terug. Annabel kijkt een beetje sip op, en ziet dat de jongen verdwenen is. Ze zucht hoorbaar. [enter]
“Is er iets?” tettert Aniek in de telefoon, “Je zucht zo hard”. [enter]
“Nee hoor, helemaal niks” zegt Annabel, ondanks dat ze vrolijk probeert te klinken is er een lichte trilling te horen in haar stem. “Waarvoor belde je?”. [enter]
Aniek is blijkbaar alweer vergeten wat er was en begint enthousiast te vertellen over haar: “O zo knappe, nieuwe buurjongen!”.

Redelijk goed begin. Kijk goed naar de puntjes die ik aangegeven heb, dan wordt het nog prettiger leesbaar.
Voor het plaatsen van de enters doe ik zelf altijd het volgende. Ik lees zelf de tekst door en de punten waar ikzelf even "rust" neem, daar zet ik een enter neer.

Ik hoop dat je iets met mijn tips kan kan.

[Jampie-my]

Dankjewel

Als hij in word staat, zie ik hem wel met de goede rustpunten.
Maar ik heb er niet aan gedacht om hem hier opnieuw na te lezen aangezien ik hem helemaal uit mijn hoofd ken

En later in het verhaal zie je dat ik wel ben gaan letten op de door jou aangeduide punten
Het opbouwen gaat langzaamaan

Oja, ik heet Tamara

---

Wiskunde, het eerste uur van een uiterst saaie maandag, Annabel tekent bloemetjes in haar wiskundeschrift, dit gaat weer een uiterst lange les worden. Annabel kijkt naast zich; niemand…
Waarom is Carlo er dan ook niet? Sinds April is hij niet meer op school geweest...
Annabel vraagt zich af waarom niet. Ze heeft hem vaak genoeg gebeld, en ze is bij hem langs geweest. Maar nooit werd er opgenomen of opengedaan. Ze vraagt zich af of ze de rest van het jaar alleen moet zitten.
Annabel voelt een zacht tikje op haar schouder en kijkt achter zich. Daar zit Thijs. Annabel zucht, wat is hij toch leuk...
“Wat is er?” vraagt Annabel aan hem. “Hoi!” lacht Thijs. Annabel kijkt hem verbaasd aan en beaamt wat hij zei: “Hoi! Hoe was je weekend?”. “Prima” knipoogt Thijs, “en het jouwe?”.
Annabel vraagt zich af of ze zal vertellen in welk outfit ze haar kranten had gelopen. Maar ze doet het toch maar niet. “Goed hoor” zegt Annabel. “Ik vond Tim vanmorgen slapend in de badkamer” grinnikt ze.
Thijs lacht. Hij lacht! Juicht Annabel van binnen, ze gaat weer recht zitten en tekent weer verder in haar schrift. De bloemetjes hebben plaats gemaakt voor hartjes.
Plotseling wordt er op de deur geklopt. De deur gaat krakend open en de teamleider komt binnen. De man heeft zich vandaag in een strak pak gepropt, vast een belangrijke afspraak vandaag, het is verbazend dat de knoopjes nog niet wegschieten, maar dat gebeurt vast alleen in tekenfilms. Zijn snor staat op stand: stress, aan alle kanten steken haren uit, zoals een oude borstel die niet meer in staat is normaal te vegen. Zijn gezicht is paars aangelopen; erg veel stress vandaag. En zijn haar ofwel toupetje staat scheef op zijn kalende kruin. De klas is meteen stil, als meneer Kooiers binnenkomt, is er bijna altijd iets mis.
Mr. Kooiers zegt wat tegen de wiskundedocente, mevrouw Laring, en dan lopen ze samen de klas uit.
Meteen barst het geroezemoes los.
Kwam het omdat Karla er bij Biologie was uitgestuurd vrijdag? Of vielen alle lessen uit? Of gaat hij met pensioen? Misschien hebben Mevr. Laring en Mr. Kooiers wel een geheime relatie!
De ene voorspelling is nog vreemder dan de andere.

[15lila]

Eerst gaat het over krante wijk,
Dan over de ochtend
en dan over school, misschien kan je dat een beetje lijmen anders krijg je zo'n 'kleinen verhaaltjes' en dan krijgt iedereen het idee dat je veels te snel door je tekst heen raast.
verder heb je een leuke vehaal lijn.

[Jampie-my]

Eerst gaat het over krante wijk,
Dan over de ochtend
en dan over school, misschien kan je dat een beetje lijmen anders krijg je zo'n 'kleinen verhaaltjes' en dan krijgt iedereen het idee dat je veels te snel door je tekst heen raast.
verder heb je een leuke vehaal lijn.

Eigenlijk staat er een witregel tussen,
maar al die opties die ik dus heb om het er mooi uit te laten zien in Word.
Die moet ik hier opnieuw toepassen, en als ik 2x een nieuw stuk post.
Is het zo lastig er een witregel tussen te plakken



Maar hun nieuwsgierigheid werd snel beloont toen hun docente de klas weer in kwam, samen met een meisje met lang bruin haar. “Dit is Susan, een nieuwe leerlinge. Ze kent hier nog niemand, dus ik hoop dat jullie aardig tegen haar doen.”
De klas kijkt de docente aan alsof ze water zien branden. Een nieuwe leerling, halverwege het schooljaar nog wel! Dit is onverwachts en hoe ongebruikelijk het ook is, de klas hielt stil.
“Stel jezelf maar even voor” bemoedigt Mevr. Laring de nieuwe leerlinge. Het meisje kijkt de klas vanachter haar rechthoekige brillenglazen aan. Haar hoofd wordt vuurrood en ze begint stotterend met: “Ho.o.o.oi, i.i.ik ben Susan. Ik ben 14 jaar oud en kom uit Alkmaar.”
Annabel vraagt zich af waarom die Susan midden in het jaar naar hun schooltje komt, helemaal vanuit Alkmaar! Maar ze zegt niks en luistert verder naar de nieuwe leerlinge. “Ik heb geen broers of zussen, maar krijg er binnenkort wel eentje! En ik woon bij mijn moeder.” Susan kijkt de klas aan met een zekere trots, dat ze dit over zichzelf durfde te vertellen.
De klas gniffelt. Mevr. Laring staat op van haar bureaustoel en zegt tegen Susan: “Ga daar maar zitten, ik hoop dat iedereen je een beetje op weg zal helpen” en ze knipoogt. Susan schuifelt naar de haar toegewezen plaats en gaat zitten.
Annabel schrikt op uit haar mooie droom over de flatjongen en kijkt langs zich. Susan is naast haar gaan zitten. Annabel schrikt, snel steekt ze haar hand op. “Ja Annabel?” beantwoordt Mevr. Laring haar opgestoken hand.
“Daar zit Carlo!” herinnert Annabel haar. “Geen vragen meer” kapt Mevr. Laring het gesprek af en gaat zitten en begint snel te pennen. Annabel krijgt een rood hoofd en kijkt hulpzoekend om zich heen. Maar de klas ziet de bui al hangen en gaat met gebogen hoofd aan het werk.

[15lila]

Mmmm, het begind nu wel wat spannender te worden ik zal je verhaal blijven volgen.
misschien kan je Susan wat beter omschrijven zoals : Haar tijnt, Haar kleur haar, haar kledingstyl en eventuel haar kleur ogen. ik vind het trouwens goed geplaast dat je Susans persoonlijkheid goed beschrijft een beetje verlegen. Dat is prima gedaan

[justme]

heel leuk:D

ik vind het leuk dat je ook gewoon veel dagelijks taalgebruik hebt.

Zoals: de krantjes dus

dat leest lekker, en je kan je er goed in inleven

je hebt bij dit verhaal veel inlevingsvermogen gebruikt.

En je word nieuwsgierig na het lezen van een paar regels.

Ook vind ik de titel erg mooi,

hoop snel weer iets te lezen

succes!!!